Flosculi sanctorum patrum, in areolas suas distributi. Labore & studio Ioannis de La Russaliere, sacerdotis Pictaviensis. Tomus 1.5.

발행: 1670년

분량: 454페이지

출처: archive.org

분류: 범죄와 처벌

41쪽

ria in operationis suae , Haereticis ad probationem doctrinae suae, Schismaticis ad docum tum stabilitatis suae, Iud Us ad compara tionem pulcritudinis suae. Alios ergo invitat, alios excludit, alios relinquit, alios antecedit, omni iabus tamen gratiae Dei participandae dat potestatem : sive illi informandi sint adhuc , sive reformandi, sive recolligendi, sive admittendi Carnales autem suos , id est, viventes aut sentientes carnaliter tanquam paleas tolerat, qui bus in area frumenta tutiora sunt, donec talibus tegminibus exuantur. Sed quia in hac area provoluntate quisque vel palea vel frumentum est, tamdiu sustinetur

peccatum aut error cujlisliber, donec arit accusatorem inveniat , aut pravam opinionem pei tinaci animositate defendat. Exclusi autem aut poenitendo redeunt aut in nequitiam male liberi defluunt ad admonitionem nostri diligent aer aut schisma faciunt ad exercitatio-

42쪽

FLos CVLI. 27

Rem nostri patientiae alit haeresim aliquam gignunt ad examens1ue occasionem nostrae intelligentiae.

Ex his hominibus haereticifiunt, es. δ. qui etiam si essent in Ecclesia, nihilominus errarent. Cum autem focis sunt, plurimum prosunt, non verum docendo quod nesciunt, sed ad verum quaerendum carna-Ies,4 ad Verum aperiendum spiritales Catholicos excitando. Usque adeo peccatum volunta cap.r .rium est malum, ut nullo modo sit peccatum , si non fit voluntarium. Ipsa natura suscipienda erat, quae liberanda. Et ne quis forte sexus a suo creatore se contemptum putaret, virum suscepit naiatus est ex femina. Satellites voluptatum divitias perniciose populi appetebant, pauperesse voluit. Honoribus&ina perijs inhiabant, rex fieri noluit. Carnales suos filios magnum bonuputabant conjugium prolemque contempsit. Contumelias super-

43쪽

bissime horrebant , omne genus contumeliarum sustinuit. Injurias intolerabiles esse arbitrabantur quae major injuria , quam h

stum innocentemque damnari Dolores corporis execrabantur, flagellatus atque cruciatus est. Mori metuebant, morte mulctatus est. Ignominiosissimum mortis genus crucem putabant, cruci fixus est. Omnia, quae habere cupientes non recte vivebamus , carendo vilia fecit. Omnia, quae Vitare cupientes a studio deviaba mus veritatis , perpetiendo dej cit. Non enim ullum peccatum conarditti potest , nisi dum appetuntur ea quae ille contempsit,

aut fugiuntur quae ille sustinuit Tota itaque vita ejus in terris per hominem quem suscipere dignatus est , disciplina morum fuit. Ut ars medicinae cum eadem maneat , neque ullo pacto ipsa

mutetur , mutat tamen praecepta

languentibus , quia mutabilis est nostra valetudo ita divina providentia cum sit pia omnino in .

44쪽

commutabilis , mutabili tamen Creaturae Varie subvenit , dc pro diuersitate morborum alijs alia jubet aiat vetat, ut a vitio unde mors incipit , is ipsa morte ad naturam suam Messentiam ea quae deficiunt , id est ad nihilum tendunt , reducat friDet. Bona sunt Quae vitiantur , sed Ide Vltlantur, quia non lumma bona sunt. Bonum quod vitiari non potest, Deus est '

Nihil justum displicet justo.

Nullum est malum naturae uni e p. 23.

versae , sed sua cuique culpa fit

malum.

Authoritas fidem flagitat , est prationi praeparat hominem. Ratio ad intelledhum cognitionemque perducit. Quamquam neque Authoritatem ratio penitus deserir, cum consideratur cui sit credendum, .certe summa est ipsius jam cognitae atque perspicuae v ritatis authoritaS. Haec lex est divinae providentiae s. 18.

45쪽

ut nemo a superioribus adjuvetur ad cognoscendam, percipiendam gratiam Dei, qui non ad eadem puro assectu inferiores adju

verit.

De peccato nostro quod in homine peccatore ipsa natura nostra commisit; genus humanum factum est magnum decus ornamentumque terrarum in tam decenter

divinae providentiae procuratione administratur , ut ars inestabilis uredicinae ipsam vitiorum foeditiatem in nescio quam sui generis pulcritudinem vertat. - . u. Amici hujus mundi tam timent

ab ejus amplexibus separari , ut nihil eis sit laboriosius quam nota

laborare.

s. Nolumus ab hominibus vinci, iram non possumus incere. Qua turpidine quid execrabilius dici potest fatemur hominem hoc esse quod nos sumus , qui tamen etsi habeat vitia , non est tamen ipse vitium. Quanto igitur honestius homo nos vincit, quam vitium f

46쪽

UL DCVLI. 3IMelius est ut homo nos vincat quam invidentia , vel quodlibet aliud vitium. Sed nec ab homine vinci potest, qui vitia sua vicerit. Non enim vincitur, nisi cum ei eripitur ab adversario quod amat. Qui ergo amat id solum quod amanti eripi non potest, ille in dubitanter invictus est . nec ulla cruciatur invidia. Id enim diligit ad quod diligendum tercipiendum quanto plures Venerint, tanto eis uberius gratulatur. Nemo potest perfecte diligere es 4έ. quo Vocamur, nisi oderit undecie-

Ille verissime atque certissime v, 7 invictus timo est . qui cohaeret Deo, non ut ab eo aliquid boni CXtra mereatur , sed cui nihil aliud quam ipsum haerere Deo bonum est. Homo qui prosperis rebus proficit, asperis quid profecerit, diLcit. Cum enim mutabilium bonorum adest copia, non eis confidit sed cum substrahuntur,

47쪽

agnoscit utrum eum non ceperint.

Quia plerumque cum adsunt nobis, putamus quod non ea diligamus sed cum abesse carperint, imvenimus qui simus Hoc enim sine amore nostro aderat, quod sine dolore discedit. Quem delectat libertas ab am a mutabilium rerum libet esse appetat quem regnare delectat in omnium regnatori Deo subditus haereat, plus eum diligendo, quam seipsum. Mentis aspecti omnem Utabilitatem ab aeternitate ejungo, in ipsa aerernitate nulla spatia temporis cerno , quia spatia temporis praeteritis, futuris rerum motibus constant. Nihil autem praeterit in arterno, nihil futurum est quia inuo praeterit esse desinit, Sc quod futurum est, nondum esse etapit. Aternitas autem tantummodo est , nec fuit quasi jam non sit, nec erit quasi adhuc non sit. Quare sola ipsa verissime dicere potuit humanae

48쪽

menti Egosum qui sum. Habet omnis lingua sua quaedam propria genera locutionum,

quae cum in aliam linguam transferuntur , videntur absurda. Omnis homilium dominatu in V o homines, aut dominantium , aut servientium morte finitur. Sub homine dominante liberas cogitationes habere concessum est. Iusti homines Sc in uno Deo habentes omnia gaudia sua, quando per eorum facta Deus benedi De m/Citur congratulantur laudantibus:

Cum vero ipsi tanquam ipsi lau ne

dantur: corrigunt errantes quos L pollunt , quos autem non possunt, Ap. i. non eis congratulantur is ab eo vitio corrigi volunt. Naturae quidem ordo ita se habet, ut cum aliquid discimus, rationem praecedat authoritas. Beatus,quantum existimo neque s. 3.

ille dici potest qui non habet quod

amat , qualecumque si di neque qui habet quod amat, si noxium i

49쪽

sit neque qui non amatquod habet, etiamsi optimum sit. Nam

Qqui appetit quod adipisci non

potest cruciatur qui adeptus est quod appetendum non est , aulitur: qui non appetit quod adipiscendum esset , aegrotat. Nihil

autem istorum animo contingit stile miseria Nec miseria leatitudo in hominum uno simul habitare consueverunt. cap. δ Bonorum summa Deus nobis est Deus est nobis summum bo-

mma.

es. Is Solus Deus altissimus, quo nihil est altiuS. es. m. Si sapientiain veritas non totis animi viribus concupiscaturi, inveniri nullo pacto potest. v. T. V ita aeterna est totum praemium, cujus promissione gaudemus e nee praemium potest praecedere merita. prius homini dari quam di- onus est. Quid enim hoc injustius,

quid justius Deo mon ergo

debemus poscere praemium ante quam mereamur accipere.

50쪽

FLos CVLI. 3 Nihil in Ecclesia Catholica lubrius fit quam ut rationem

praecedat authoritaS.

Non fieri potest ut seipsum qui s. οῦ Deum diligit , non diligat cimo vero solus se novit diligere , qui Deum diligit. Siquidem ille se fatis diligit, qui sed illo agit ut silm-

mo& vero perfruatur bono. Medicinam voco quicqlud omni eap. 7.no corporis vel tuetur vel si staurat salutem.

Profecti, illud quicquid est , es. Iε praestantius est rebus humanis cujus contemplatione potest homo sine homine vivere. Perpetienda sunt vitia multitu eis D. dinis ut curentur; prius toleranda quae fananda est pestilentia. Ipsi natura nihil est aliud quam G. 1. id quod intelligitur in suo genere v. a aliquid esse. Ordo ad convenientiam quan N. s. dam . quod ordinat . redigit. Nihil est, esse , quam unum esse. Itaque inquantum quodque unitatem adipiscitur, in tantum est.

SEARCH

MENU NAVIGATION