R. P. Richardi Arsdekin ... Theologia tripartita universa complectens nunc bibliothecam perfestam viri ecclesiastici, ordine sequenti. Tomus primus. Controversiae heterodoxae ac scholasticae. ... Tomus secundus, pars 1. Theologia speculativa brevi me

발행: 1686년

분량: 330페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

181쪽

vasisset . Graeci tamen autho es ut est Zonoras, Cedrenus, Curopalates, qui me Marii num Polonum Annales scripterunt, pro suo erga Sedem Romanam odio de invidia, histo riam tam enormem minime reticuisIent

multo minus istorum temporum haeretici Sedis Apostolicae hostes infensissimi. Audiverint forte hujus fabulae primi aut hores, aemi nam aliquam in alicujus privatae Ecclesiae sedem irrepsisse , stat inaque odio stimulante rumorem illum Sedi Romanae assingere non

dubitarunt.

Deinde ipsa quae circumfertur facti narratio aperte abulam prodit Magde burgensescentur. 9. p. o. aiunt fuisse Anglam, eo quod fuerit ex parente Anglo nata Moguntiae Theodorus aut es Bibliander in Chronico, asserunt tantum diti Anglam, eo quod in Anglia educata de litteris erudita fuerit. Gerardus vero refert pro Angla habitam, eo quod monachus Anglus eam mentito habitu, per Galliam de saliam circumduxerit. Alii demum tradunt eam non utile eruditam in Anglia, scd Athenis operam studiis dedisse eum tamen ex Bellarinino de aliunde probetur ea tempestate litteratu studia usque ad Bardam Caesarem in tota Graecia extincta fuit Ie Q iam quaelo haec tam pugnantia testimonia referunt speciem veritatis plenique

quis credat hanc sae minam sagacillimam quae in cliqua aetate sexum tanto studio Marte eelaverit, adeo fuisse imprudentem, lino dementem, ut, cum sciret se tot mensibus uterum gerere in publicum procellerit, suamq; infamia toti p., puto spectanda ac vindicam di prodiderit. Quid vero de ea in tantis fi ai liis deprehensa factu fuerit, quomodo postea vixerit, aut quomodo obierit, inter ipsi, etiam Adversatio alium silentium, ac si ipsa

una eum hae tabula e rerum natura subito evanuisset. Apage indignum fano et rebro commentum, ex quo uihil aliud probant nostri Secta iii, quam in anam, caecam mi econtra Ecclesiam Romanam alumniandi libidinem.

catam, si quid habeant frontis, tandem eruisbescant Consulant de ea consutationes lon-

Lili ex ipsa Calvini Secta viri litteratissimi, qui postquam ex antiquiori bra monumentis hujus fabulae aut hores, tempus, locum, ac

partes omnes accurate expendisset, demum

a peti demonstrat, nullam subesse veri speciem, totum esse inane figmentum, de suis ar-ehitectis maxime probrosum. Adeo nempe luculenta est veritas, ut suis etiam adversariis suffragium extorqueat.

Reseruntur Humniae quae .im apertae a

Ministris praesertim in Anglia

consciae.

Asserunt imprimis Catholicos in pς nite

riae Sacramento impune omnibus lagitiis laena laxare ac pro eriminibus in suiu rum perpetrandis absolutionis beneficium impertiri. It corruat hae Ministrorum infamis igorantia, aut versuta ignorantiae simu

latio, sulsciat ad instulo tum Catholicorum testimonium, conscripta passim fidei nostiae monumenta appellare, in quibus de ab olvendis peccatis in suturum omni it tendis,

ne te oue quidem vestigium deprehendes quin imo omnes passim Sicharii, cum plo

Luthero, Confessionem peccatorum apud Papistas erudelis limam conscientia carnifiei- nam appellant. Tam bellὰ criminationes illae inter se coneordant, quam solent mendacia

convenire.

Iterum, ut impingant Catholicis omnium sceleium earnisque licentiam, aiunt gravi illana quaeque flagitia inter illos pro enialibus haberi. Refert in hanc rem Joan Berataim se praesente a serenissimo Angliae Rege interrogatu ex suis Episcopis aliquem Lec ii id Carbolici de Fornicatione sentirent inique illum sine unctatione respondisse, iniet Scit piores Catholicos esse qui Fornicationem in venialibus numerent. Commotus

mendacio tam plendido reicuius libere reposuit, Non visum else inter Catholicos probatum auiliorem cujus docti in iam insandum

182쪽

sendum praebeat Veneri patrocinium. Duin inter hos de ea quaestione pluribus disceptatur, subintra conelave regium Episcopus alter non levis famae Sectarius. Rex ad hune conversus hie, inquit, disputatur an Catholici doceant Fornicationem mortalem esse eulpam , an venialem ille eonfc-stim ac si de te notissima sententiam pronunciaret, Venialem omnino Rex serentissime Venialem culpam existimant En quales hi sunt Seniores populi , qui celesiam Romanam ut innocentem Susannam , suis ea-lumnii, convitiis opprimunt. Hi sunt idonei Iudices controversiarum fidei haec oracula fallere de falli nescia , ex quorumor populus discernat quid Apostoli quid Patre antiqui , quid prisca Ecclesia

docuerit, qui in doctrina praetenti de ante oculos potita tam malis ne caecuti

unt.

Plures aliae partici lares Imposur. , ac

Ma dicentiae ecfarinum, praesertim Calvinstarum. Abris Portius Calvini sta in priori suo li. bro de Antichrist , in ipsa praefatione

de Pontifice Romano si loquitur Deum salicte testor, ne tam certo sit Ponti cem Romanum esse magnum illum Antichristum . quam Deum ipsum esse tu cales Creatorem visibilium inrisibilium , Iesum Chii tim verum illam esse Megiam Patribus olim promissum c. En symbolum Calvinisti eum , ad cujus articulos non magis speciat Dei in esse in caelo, Christum verum esse Messiam, quam Pontificem Roda anum verum esIe Antichristum. Hoc tamen Apostoli suo Symbolonuspiam appotuerunt. Plura ei licet de hoe revelata suntlo velo cum sui quam ipsi Apostolis. Pergit Poetelias lib. a. de Antichristo cap.

2. contumeliose aistinans Catilinalem, Epi-

Quam effanata hae eontumelia in praecipuas orbis Christiani familias ad Catilina, latus dignitatem evectas. Quid mirum sit hic cum parae, Burdo alijlque ejusdem Scholae, vocitent usitu,

membra Diaboli , progenies vi perarum ramnas coaxantes , Caudam Antichristi de e.

Sed nee parcit horum Spiritus horrendum in modum maledicere Christis Domini, hoc est , supremis Ecclesiae Christianae Prines pibus, de Monarchis Sie enim illos tractat Biederodiu Calvini sta in libello cui titulus: Faederatorum inferioris Germaniae defensio tertia c. ubi non dubitat pronuntiare,

quod Philippus λι Hispania si raptor, Ἀρ-

rorius hareticus ideoque omnibus omnium Calvinistarum viribus eo gno suo expellendus. Quos Archi duces Austria sint perfidi Dux Sabaudia crudelis C pes us. Sui mundus tunc Rex Po- Ionia non dissutilis, dec. Hunc Spiritum hau serunt posteria luis majoribus, ips Calvino, Beza&c. Calvinus in Caput 6. Danielis si scribit Principes terreni seu ontra Deum ex

tollκnt sua si ipsi p/Mentia ripant imo verὸ indignisi i sunt qui minutu carui ac numero reponantur. Potius igitur illis est facies conspuendi quam ipsorum imperiis obtemperandum, nisi omnem Ouper Ilitioncm extirpent, o funditus tollant. Hae de lita hujus generis atrocissi ara fusius deditista reperiuntur apud Ludovi eum Richeomum in ex pollulatione Apologetica ad Regem Navarrae , ap. 28. Aut boritatem antiquarum ac Sanctoium Patrum contra suos eriores , quantum ilipendant

Calpinistat , paret in particulati ex Fran. isci Iuni Animadverta onibus eirca lib. 3. Bellarmini de Pontifice, ubi passi in si pronuneia r Patres a vero pluriurum aberraverunt. Issunt meta Patrum conjictu a. Sunt vana suspiciones quibus boni Patris plus saris indulseranto ι. Et in hoc Antiquorum a rum eo n- temptu non aliis quam sui Calvini vestigiis egregie insistunt. Agens enim Calvinns de coneup icentia instit. l. 3. , io. Neque opus est ii qu t tum in pestigando rare quid hi Vctores ιν --

183쪽

TRagr. 3. ART. 4. Crint e. De satisfactione , in il lib. . cap. q. s. 38. Partim me rent , qua in Veterum scriptis de salii actione passim occurrunt. De Laicis in necessitate baptizantibus, instit. lib. q. p. s. f. IO. quod autem multis abhinc saculis. arioque ab ipso fere Ecclesiis exordio usu ceptum fuit, ut nutriculo mortis Laici baptizarent, non video quam sum rarione deson liqueat.

Ex his patet simul mirus Ecclesiae Chii

stanae contemptus, simul manifesta halucinatio, Quod cum hi Scetarii appellent ad primitivam Ecclesiam , quam agnoscunt in-iallibilem , nihilominus antiquorum Pa itum authoritatem si e vilipendant, ut suum illis ju licium praeponant. In contenrpta Sant lorum cum Chi isto regnans: iuni e Calvinum eo progressuit ut eos

Duas, carnifies, bestias appellat lib. s. iustit. cap. O. . T. Iud inquit, odisimus nihil eos citi lorι liquum fuere , qui pro nihil ducunt ejus intercessionem nisi accedant Georgius iN ppolytus, aut similes latre. Et in libro de ratione Reso tua indae Ecclesiae. Omitto οminicum, o si ilas tui Pesci initi Me rhardum , Lubinum, similes bestias. Et instit eap. o. . q. qui eousque longas illis I nctii esse aures repriavit , que ad ne iras pace porrigantur ' Respondeat huic maledico nomine totius Ecclesiae primitivae S. sugu liis xus Serm. 27 de Sancti sci cui quis, inquit, honorat M arvus honoratis Clui'um i quispirnit Sanctas , sternit c Chi istum. Atqui Calvinum eum asseclis sanctos spernere , ex dictis manifestum est. Ergo illos Christum

etiam spernere nimis perspicuum evadit. De fallacii eorum aequivocationibus in articulis fidei, specimen ex multis unum adnotare juvat ser a Calvini discipulus ut Lu- theranos in suam Sectam spe ei concordiae sillaciter attraheret. anno I s6 scripsit Consessisu in fidei in qua asseruit, Corpus Christi

ν reis realiter esse prasens in Cana ct communione Eucharistica Sed eum Lutheran con-δamarent, Beza teste, Zuinglianos Caivi

cistas jam suam doctrinamin Sectam deseruiis , idque hi Bere graviter xprobrarent. Tum demum Bera insigni astu respondit, se quid m id sci ipsi ire , sed per hoc intelligendam non esse Canam Domini qua cle rata in terris, sed Canam illam qua celibrari rim caelo , ubi Christus vere beatiter prasens t. En quales Prothei . quam deles pro reformanda Ecclesia Aspostoli r Hoc erae factum diserte tradit Pellarminus lib. de Eueharisti eap. r. testatur Claudius Sanctu in respons ad Beetae apologiam.

NI EGANi quaestis S monia. Ecclesiae Roma se Apostoti a Misitonarios. P Rodiit non ita pridem pestifer Libellus Antoni Egani, qui deseria avita fide.

religiosa proscisone, ex Hibernia in Angliam profugit, nec eni in Hibernia tellus animal tam Venenatum in suo gremio sustinere potuit. Vulgavit ille contra Apostolicos insonarios alumniam mira arte confictam de quaestu sacrilego ac Simoniaco quo singula flagitia venalia exponunt, taxato etiam pretio quod ex eorum ab lolutione aut dii pensatione eorrogare debente tanta solet esse transegis caluinniandi libido. Nolo ego quod mihi promptum foret rem hanc plu-libus persequi sed tantum paucis, de ab lique ullius offensione calumniam a de pernicio sani di spare, ne pergat incautos in errorem

induc re.

Atque imprimis quaero , gane , quibus

argumentis, tabulis, ac testibus hane acci sationem gravissimam in publica ibi luce conlarmas moe ut praestes omnium leges, Et ipsius Angliae statuta requirunt, quae jubent Accusatorem legitima timinis probalioue destitutum imposioris io fame nomen ac paenam subire. Hic vero , in accusatione gravissi na . nihil aliud ganus nil luam unius fidem, eamque levi ilimam, in causae suae testi monium adduci r. Cui a tamen Ius omne tam civile, quam Canonicum , de plum

184쪽

ipsum Actorem inimicum malevolum, infamem in Apostatam, a tectium numero penitus cxclii dat. Vide si quid tu. iis delibasti C. Cum oportea de Accus. Et l. Iusta s. de manu vita. Et in C. Alieni oratis. Ex quibus manifeste eonficio tantum a

esse ut tu tem monio susceptae ac sationi ullam velitatis umbiam concilies, ut potius te ipsum ex e erandae calumniae aut horem,&knpostorum paenis obnoxium admittere eo-garis. Neque ver arbitror ipsa catholicorum tribunalia adeo esse aequitati inimica, ut audiendos censeant iugitivos in suos Dosuo diplomate, post multa in hane rem de eret , his vel bis concludit, Statuentes praeterea quod universi singuli etiam praemissa quavis dignitate praediti qui quomodolibet dando vel recipiendo Simoniam commiserint, aut ut illa fiat Mediatores e

literint, seu procuraverint, sententiam E communicationis incurrant e. Et ne horum legum vigor lapsu emporis vel in mi

nimo laxaretur, proximo sarculo diserte innovantur a Le one X. in sua Constitutione quae oeipit Supeira. F. 37. Constitutiones inquit, per Antecessores nostros, etiam in Sacris Conciliis contra hu)ulinodi Simoniaminos crimina procudentes, nullo alio teste cos editas innovamus, easque inviolabiliter

nullis tabulis, nulla veri specie compro

bata.

Secundo, interrogandus mihi est Eganus,

quo pacto ei possit ut Missionari Apo

stolici impune, ex praescripto Cancellariae Romanae, ut ipse fingit, quaestum Simoniacum ubique exerceant, nem ipsa Ecclesia, eum Pontifice Romano , in aecum enicis Conciliis congregata te velissimis semper legibus damnat, ac paenis insectatur 'Legantur censui ac paenae gravissimae contra Simoniacos ab Ecclesia Romana constitutae in Concilio Romano primo sub Alexandro II Pontifice. Extant contra eosdem decreta Concili Placentini, ubi traduntur fuit se quatuor millia Clericorum tempore Urbani II. Eadem fuit mens sententia Pa-

servari praecipimus, ac panas in eis contentas pro expressis de insertis haberi, ct delinquentes, etiam authoritate nostra, assici volumus. Atque has Constitutiones perpetuo valitur ac in quovis Ecclesiae tribunali severisisti ne observandas , non minori sempo eura alij atque ali Pontifices instaurant. Quis ergo istu fatuus, uni credat Egano

fugitivo , postati, WEcc silae Romana hosti iurato, contra haec quae adduxi testimonia , ac publica Ecclesiae Iura , aestribi:

nalia toto orbe notissima.

lline ego vos, Academiet Oxonienses,

qui Egani libello testimonium apposuistis,

omnes cordalcis monitos velim ut omnia

sedulo circumspiciaris antea quam aurem hujusmodi Transfugis, multo minus fidemitibus ex toto orbe Christiano congregalis i praebeatis , qui prius honestatem omnem in Concilio generali Latera nenii vi sub quam fidem ex uirunt. Innocentio III cap. 36 Nee mine nostro Veniunt illi ad vos in vestimentis ovium ae o cura incessit omnes Eeeleliae Praesules t intus autem suiu lupi rapaces qui non dubi- in Tridentina Synodo collicto , ne quem l tant quavis calumnia Ecclesiae Romanae fa- suo corpore , aut aliud Ecclesii membrum mam lacerare , ut hac infami arte vestiam execranda Simoniae pestis silaret, contra i gratiam ac patrocinium promereantur. La- quam firmissimos legum obices opponit sess. t et mihi credites, latet intus fraudulent et i in deeret de Re formatione cap. Sinon, qui multa demani mentitur , para-His accedunt gravissima Pontificum di i tu interea, si res ferat, vestram quoque plomata, quaestui Simoniaco omnis in Ec l Trojam incendere, eoque se proripere quo clesiam aditus sevcris si si praecluditur 'it libido, quo lucrum quo novus hiror impi quidem Eugenius IV praecedentium Potiti icierit. Tales , inquit ramus il II 'heum a Conciliorum vectigiis insistens in duiu, tantum quaerunt centum , is ,

185쪽

168 TRACT. . ART. q. cetera praestat illis Evangelium hoc est potestatem vivendi ut volunt. Neque hic de genio irrequieto quo transfusae illi agitanturii ostri tantum temporistbnsus aut centula s. Innatam illis levitatem ae depravatam indolem vivis eo loribus depinxerunt roses primi Ecclesia Patres, ne malis artibus incautos in fraudem inducerent. Non existimes ait S. Cyprianus de unit. Ecclesiae, bonos de Et cicii posse discederes trilicum non rapit ventus, nee arborem solida radice fundatam procella subvertit, inanis paleae tempestate jactantur, invalidae albores turbinis ineuisiore evertuntur in eandem sente tiam notat

Tertullianus per hujusmodi Eccletiae pumasae vilia purgamenta, sinceruio illius orpus magis putum integ tu' que eonservati Avolent quantum volent .ile leuis fidei quocunque assinu tentatiorum ed purior massa frumcnti in horrco Do inini reponetur. Haec omnia in levissimis gani moribus quam aperte eluceant qui quis obscrvare volucrit, facile concludet, nihil aliud ab hujusmodi protheo quam malas artes fraudes, ae ea ilumnias, expectandum fuisse.

confra fatuam Conclusionem Andreae Sal pro Secta Trotestantium

suscipienda.

Asserit ille, in sua Recantatione, post

diuturnii studium ac considerationem Ecclesiae Romanae, lutherarae, se tandem Conclusio Fidem Ecclesiae Anglicanae uit-otem de secutiorem esse pro sua salute quam viam Ecclesiae Romanae. Itane tu concludis, infelix Dialectiter Expendisti igitur, te fatente, pro veritate Eeclesiae Romanae totius paenὰ orbis Christiani commune testimonium, per mille quin sentos annos Christo usque ad Lutherum omnium populorum, omniumque gentium consensu receptum. Adeo ut toto illo saeclorum decursu praeter Romanam, nullam

omnino possis de lignare Ecclesiam palam eoanitaui, de qua potuerit veri scari perpe latras ME NOV ATO RV M. tuus illius symboli articulus. Ciedo in Sancti Ecclesiam Catholicam. Nulla ergo in orbe terrarum per mille quingentos annos publice nota fuit Cathcilica, id eii universalis. Christi Ecclcsia, vel sola debuit esse Romana. Et tu ex hac praemissa concludis, rejecta Religione Catholica ac Romana, securiorem tuae saluti sole Consistionem Protestantium in Anglia, quam tota Ecclesia Catholica, aliae Se istae per ibcm dii fulae, di maxima pars ipsus Angliae ad quam aliam, erroneam, achaereticam prorsus damnant, de execrantur. Adio ut nullum toto orbe angulum, nullam

Scetam, aut Sectarium ibi possis demonstrare iniit in constituendo Capite, prima tu, hierarchia Ecclesiae, cum Anglicana protestantium S ccia conveniat. Tune Sall. al, ut ipse putas, magnae sapientiq. tune lana mente ponderasti pro Eeclesia Romana tantam tamque constantem omni aevo iraculorum gloriam, quam ipse Christus publicam verae cilesiae notam ac testimonium esse pronunciat. Non ignoras quania Compo stellae, ubi aliquando vixisti, edantur prodigia omnibus conspicua quanta Laurcti in ipso sinu Ecclesiae Romanae, malia sileam tote orbe notissma Sat tibi nota constantia tot Martyrum signis innumeris a Deo comprobata, qui omni aevo veritate in Religionis Romanae suo sanguine ita consignarunt ut nullis Tyrannorum tormentis

muli minus unius laudo- episcopi blandi iiii a primaevae fiaci conses ione dimoveri

potuerint.

Hane tu Religionem pro animae tuae salute tibi delerendam concludis, lampi: eheu dam Sectam paucorum Protestantium, cujus originem, aut progri ilum omni aevo a Christo usque ad ut horum, de tu, de orbis univeius ignorat Pro cujus veritate, prae aliis Sectis quae ipse condemnas, nullum particulare Dei testimonium, nullum generale Concilium nullum divinum iraculum nultu. saeculorum aut gentium Consen poteris in medium proferre. Quidquid intratu pro Caelia proic stantium sive ex areano

tibique

186쪽

Scripturarum intelligentia illis ibi is a Deo donata , praetendes idem iii bi Putitani. dem Ana baptistae . idem Inde pendentes , dem reliquitum Sectatum colluvies eodem j tire vindicabit. Non tantum ergo totius orbis Catholici lii Bagio, sed tuo etiam judicio

eo ostrictus 5 eon dein natus teneris.

Heu Sal iniserandes, Sal infatuates adeone tuus ille in Christo Pater , aut potius parricida, te poluit dein entare omnem bonae incniis aciem eripere . ut in Conclusionem tam stolidam , tam caecaua , tam infamem te adactum fateare Qua tandem factum est, infausa metamorphosi, ut qui poteras tibii aliis Sal esse Clitistianae Sapientiae , nunc ut insulsum cadaver ad nihi. tum valeas ultra, nisi ut mittaris foras,

ab hominibus ubique gentium tuo merito

conculceris.

At agnosce infelix , agnosce tandem qua lata te involvetii mentis caligo, quae cae eo impetu Te in hane erroris abyssum praeeipitem adegit. Revota, dum licet, infau- si uni graduit , quo ad interitum festinas Adetii brevi dies illa extrema , aut potius nox ealiginosa, i, qua dabitur pio stigatae taefandis errorum catenis mane pandum tradidisti. At liget ex adverso itinus tuum Patriae harisii maritiae te olim clauit luget Ecclesia quae te a tenetis in litii fovies luget Caetus ille Sanctissimus, qui te optimis legibus

de exemplis instituit. Si enim censem communi luctu deflendum corpus quod deseruit anima , quomodo non deflenda est anima quam deseruit Deus Atque utinam tanden tu teipsum dessere incipias neque vero poteris, nisi ferreus es, a salubri luctu ac lacluymis temperare si oculis tuis serio proponas statum animae tuae tot modis horridum ae luctuosum tae- formata omnia pristinae Religionis vestigia obliteratam pietatis speciem, extinctam probitaris imaginem , aut potius in imagine in

Satanae aerilego sutore transformatam.

Pandit adhue Clementia sinum prodigo

Filio benignus Deus. Humanum esse novielabi errare , sed daemoni proprium in et rore perdurare. Unica ad s.lutem restat via a lapsu gradum revocare, errores agnoscere, ae palam abdicare. Non desunt tibi etiam in Anglia non indecora magnorum heroum exempla, qui non dubitarunt abdicato quovis ovicio, dignitate δε Aulae gratia, erro- et rata ter agnoscere , unquam reparate. res potius corrigere, Mad Romanae Ecclesiae Respice vel nunc statum animae tuae miserandum , in quem te ultro demersisti. Extra sinum ni atris Ecclesiae tanquam abortivum te proiecisti sacrum Sacerdoti ministerium tot modis temerasti vota Deo nuncupata aulia Sacrilego proculcastici omnia

salutis remedia tanquam inane ludibrium longi abiecisti. Et adhuc tot scelerum reus haud serio advertis, quam horrendum te judicium, quana dira sententia , quam immane barathrum expci tet. Quid dico expectat clam coram orbis tribunali tira posidia patefacta est , omnium judicio condemnatus, de vinculis tuae conscientiae constrictus teneris, in prosundum gehennae, nisi resipiscas, qua nescis hora abripiendus Ridet interea de exultat in interitu tuo infausta

gremium convolare, quam certissimum aeternae salutis naufragium incurrere. Et tu tandem Sali, qui hos secutus es errantes, sequere dum licet paenitentes utque in oppugnanda Christi Ecclesia te subito in Saulum transformasti, ita in propalanda ipsius ideae veritate , te deinceps Paulum exhibe Hoea te suo jure depol it toties indigne procul

eat a Religio , violata conscienti 5 sequitas, o quod caput est , nunquam nisi te evitanda mors illa tua mortalis, gehennae nunquam

extinguendae supplicia. Quod si in ista qua detineri mentis ea ligine, incipiat tandem tibi radius aliquis divinae luci oboriti reflecte oculos ad Petram unde excisus es, neque pudeat host tot er-rotum labyrinthos ad agnitam olim Ecclesiet Haeresis e usque Ministit, quibus te ne s Catholicae semitam respectare.

187쪽

acri tr . . ca IVMNIA NOVA TORVM. Utque tibi ad bo non desint Considera

tiones idoneae, quas in Dei conspectu sincero anim revolvas, non recusavi utinam in tuam quoque salutem laborem formandi in hoc opere pauca quaedam ae dilucida Arrumenta , quibus neces le est a Novatorum et roribus ad veram Eeclesiam quemlibet adduci, qui apertam salutis viam animo non penitus obcaecato investigare voluerit.

Aefelluntur columni. Sectariorum in Anglia maligne consitatae contra Patre SocieIm ibidem. Nihil omni tempore studiosius agunt S

ctari j illi, quam ut Patres Sotietatis Prae eaeteris persequantur, exterminent, populo reddant execrabiles, ne illi tui si xoribus pergant oblittere. In hunc finem maligo illis iungunt opiniones maxime detestabiles, uti de licit u u aequivocatior uad tegendam conjurationem in Regis vitam: de absolutione . negatione istius criminis etiam cum juramento in articulo mortis: de licita occisione Regis haeretici ut Reli lgio Catholica introducatur: ct de politione quod uendum me unquam inventus cst qui ab iis necem Regum diu ieerit. Quare totum hoc quod illis obheitur hil eii ita hare, aliaque manifest confi

Tertiis, ut horum singula in particii lati reddantur omnibus mani est prorsiis, Mir. restagabilia , ipsitis Societatis A rae

Declarationem de singulis diter te au

expressam, hic ex ipsis Acti s deliter subji

cio.

Um non si uni detestandam nobis coniurationem malitiose et Enxetio iii Anclia Haeretiei,vcrum etiam varias Chiistiana ct vera Theologia perquam alienas, summeque execrabile opiniones atque sentcntias, videlicet. i. Lieti uia tis per aequῖvocationem susceptam in vitam Regis coniurationem est

illius per sub ilito, si a Papa excommunice vitam cum est: in i quis a iudice in retiatur de per dispensationem Papae posse mendacium fieti licitum δε alia quae hic sequen

tur.

Sed contra has calumnias. Primo Manifestum est ex societatis probatis Doci ribus in Libris publicis toti irbi conspicuis, docti in an illius odiosiis illis, calumniosis asseritonibus pro illis adversari.

De quibus, alijsque hujusmodi pluribus

Martinus Becanus Optis uti 2. Secundo Patet ioc evidenter ex publica

Declaratione ipsus Regis Galliae Henrici I v. qui in hoc contra Calvinistas calumniatores Jesultatum patrocinium pridem sule pii. Sic e hi in inter alia pronunciavit eo ram

Senatu Parisiensi in pervigilio Nativitatis Christi anno sos. Neque veto illi aliquid docent, quo Eccles actici mihi non tibu an i

rogatur.

quempiam qui crimim commissabsolutionem Satramentalem acie in articulo mortis legiri me intera etiam cum iuramento, negare, quamvis ipse sponte de illo seria onem instituar.3 Licere subditis interficere Regem Protestantem , ut eo amoto introducatur fides Catholica . Ripicida eo titulo mortiad judicetur, eum Mar ii laurea coronan

dum.

q. p egem a Papa excommunicatum , a Subditis suis deponi. occidi posse. s. Papam sua dispensatione licitum posse

facere in ullo casu mentiri, aliave contra le-sem Dei mala perpetrare, ut inde boni aliquid evenia . 6. Licere uxori maritum concubinarium e mcdio tollere. Patres

188쪽

T acr. I. ART. s. CALPatres Professi pro vinetae Anglicanae iuxta triennalem morem eongregali declarant,

se neque didicisse, neque docuisse, neque audivisse ab ullo e Patribus notiris edoctas

unquam suisse piae dictas propcilii iones imo sargulos, eas omnio detestati Actum a da vi in domo erita probationis Argiolum

De Iurananis iis litati ibidem e dece nitur. Ut uniformiter quod in Congregatio rogas u fuit inter Nostros in modo agendi clica iuramentum Fidelitatis , uti vulgono ininari solet, procedatur. i. Prosit eamur omnes tantam a nobis singulis erga in gem nostrum cum res tulerit: incere lutandam. exhibenda in obedien

tiam, atque fillelitatem , quanta ab ullis ubiui, Catholicis subditis quibuscunque Principibus xhiberi solet. a. uramentum Fidelitatis, uti sena est, variis et erodoxis inspersum clausulis, suscipi non posse praeserti in eum id summorum Pontificum Brevibus sit da uinatum Z e. Actum in C ' aiione Provinciali Patrum Angloria ocietatis IESU etcbrata Gandavi in Domo tertiae probationis ejus dem Societatis die s. Iuli j 68i. Nonne bacp riaci fidelitas est ex ipsa Clirini sententia, Redde te quae sunt Calatis Caesari, de quae sunt Dei Decit Experimenia eri huius Fidelitati, habuit Rhin tu Primus, Secundor, dum a suis subuit is Heterodoxis iecurim ille, I hie exilia passus, Patres V Catholicos Angliae ct Hiberniae habuerunt sibi fidelissimὰ constantissime adhaerentes etiam cum fortunam , tetratum, de bonorum paene omnium actura. Haec nemo ignorat qui in praeteritorum temporum rebus recentc gestis aliquid habet memoriae. Quis non meminit, dum Rex exul in Gaulia versaretur, quot legarionibus ex parte Catholicorum in Hibernia soliιitatus tuerit ut eo secutus adveniret, ab omnibus Regni Calliolicis recipiendus, ad extrem tun ul-que Pilitum defendendus. Ac postea ipso MNI NO A TORVM. 171

in suum locum Proregem trM latente, quo nando contra Regis hoste II doxos pro plius iure ac corona usque ad extrς-mum Patriae exitiit fidelissi ire decertaverint. Recenti cople memoria retineo , dum idem Rex Carolus II in Belgium profugus cum I ratribus adveniret, quam a fidelitate

piae aliis, Catholici Proceres plurimi tam Angli, quam Hiberni ipsi adhaeserint ae eorum Legii res integrae te Regis ac Ducis Eboracensis obsequio mancipaverint . Haec sane, alia qua praetereo, potentissima sunt Catholicorum erga suum Regem delitatis exempla, quae si me molia recolantur, facile poterunci obstruere ora loquentium iniqua ct ab aequo, Quoque Rege praemia potius, quam calumniarum fidem promereri.

ARTICULUS CLUINTUS.

Novarum Sectarum dogmna Parricularia proponuntur.

CAlvinus qui fuit tempore posterior I .m

thero qui emersit anno Sir omnes fere Lutheri et rores complexus est , ct insuper novos addidit, quos iuperius variis locis ingillatim refutavimus. Quoniam vero ex illi profluxerunt plurima dogmata retentiorum Sectarum , illos etiam hic sub unum spectu in summatim proferemus. Docuerunt illi, Scripturam esse per se claram, molam Regulam Fidei. Traditiones non esse admittendas. Eeclesiam Romanam successu temporis avera Fide desecisse.

Ponti fieem Romanum non esse Caput Eccletiae,nec judicem controversiarum fidei. sanctos non esse invocandos, nec hono randas eorum imagines, aut reliquias. Sacramentum Confirmationis, extremae Vnctionis, de quaedam alia non esse admit

tenda.

Sacrificium Missae abrogandunt: Comimunionem dandam sub utraque si eie.

189쪽

Purgator una non admittendum nec Indulgentias, nec preces pro desunctis prodeste. Caelibatum son requiri in Ministris Ecelesae. Liberum hominis arbitrium ad opera bona. mala per primum peccatum periisse. Ex sola Fide hominem justineati, non ex Nerito bonorum operum. Ieiunium abstio entiam, in alia praeopta Ecclesiae explodenda illa. In his plura particulati dogmata eo arinentur alia lingularia Luitrer accuratu exprimuntur in Bulla Leonis X in me hujus Tractarus.

DEum secundum essentialem persecti

nem non esse irinitum. Ne ubique Haesentem in hoc mundo, sed ubique in alo. Decreta Dei non essem aeterno Dei aeternitatem non esse indivisibilem, sed divisibilem de successivam. Christum non esse mortuam Pro mri bus, sed pro blis praedestinatis. Illinia in cruce desperasse, nec verEae proprie de cenes se ad inferos.

Per suam Mortem ac Passionem nihil sibi

meruisse.

Christnm ab initio multa ignorasse, quae postea didicit. Sed in hune errorem lapsus est

etiam Lutherus. Imaginem, etiam Christi, honorandam non

esse.

Praedestinatos esse ab aeterno quosdam homines ad gloriam, de quoidam ad dast nationem , sine ullo phorum merito aut horum culpa, sed ea Dei beneplacito.

Hot detretum praedestinationis tam fixum esse ut tollat omnem arbitti libertatem in negotio praedestinationis. Gratiam per Clii istum dari solis praed Binatis. Et tris non dari gratia in habituale in Ethane non uiseere ad servandum totam legem Decalogi ac per eam tolli usum liberiai bitrii. Deum esse auctorem peccati δε homines ad peccata impellere. De Bapti imo in farii tum docet, Omnes filio, fidelium nasci sanctos, alveo ut Baptismo non indigere. t vim vero

filiis Baptistrum non prodesse : filios denique illegitimos ad Baptistatu non as

mittendos.

De Sacramento Eucharistia: Calvicti, eum bis, negat Corpου sin anguinem Christi veles realiter elle praesentem in Eucharistia, sed tantum figurative:quod est omnino

contra Lutherum de Luthera nos, quorum dogmata propria, at dixi, reperiuntur in Diui

Tractatus fine expressa piovi ab initio

nata fuerunt.

tanorum, Inde pentat

Pactolantes in Anglia Religionem sibi fi

bricarunt caeteris proti stantibus cr- inaniae in multis diversam , uti supra a p. a. ostendi eos nec quidem in articulis fundis mentalibus per omnia convenire Est autem Secta protinanitum eonfiat ex variis dogmatibus pari in Lutheri, partim Calvini, quibus de alia sunt adiuncta dos mala, tria qtie ab utroque diversi. Nain primo procos anies Regem statuunt eis Caput a mutuclcsae Anglicanae et Adinil debere conflati ex Arch epilc Decanis, aliisque gradibus Ec rarchite. q. varios recipiunt Calliolicorum antiquos rhus, altarii, ereo , super pilicia non tamen recitem Chiis praesentiam in caena Ducharistica. Estque hae in Aoglia Religio Regis, Aula cui per varias Leges

eo utura liquas Sectas conformare. Putitan E contra sunt igidi Caluinissae, nee nisi purum Dei vetbtes mixti Cilbini placita se admittere prositeles an-

sive sanctificantem, sed lautum actualum i domest primatu in excludendis gradibus

190쪽

TRCr. 3. R T. Hierarchiae Ecclesiasticaeci in

omnibus Ecelesia ornanae ritibus, Protestantibus e diametro opponuntur. Qui alio nomine Presbyteriani nuncupantur: eo

quod velint Ecclesiam suam, exeluiis Episcopisae iniitiis, a solis senioribus laici, administrari. Independente3, qui maxini Cromvilli tempore emerserunt, in hoe Puritanis a Protestantibus adversantur, Quod neque Reges, neque Episcopos, neque Seniores ad Ecclesiae Regimen admittant. Sed velint quemlibet sibi Ministrum esses ac quemvis in ulla personaeae si vis distinctio .ie esse legitimum verbi Dei praeconem, idque quovis loco ac tempore,dum sentit se spiritu Sancto ad praedicandum Dei verbum impelli Ae proinde templa altaria, pulpita, rem frustraneam, Emedio tollendam existimant. Pro suae vero Sectae defensione contra reliquosa EcTARUM SINGVLA RVM. 73 eliminandis . meridiana arius demonstrant. Primo in Clero, populo a ilia integris illis mille ducentis annis viguit, o ruit, triumphavit Religio Romana, cuin summa Cleri, Populi Principum veneratione Niliatus horum eam incusavit, nullus redarguit, nullus totis viribus non defendit. lnvadit subito Henricum octavi, Angliae Regem libido iniqua repudiandi conjugem legitima, ducendi Bolenam pelliceni Obstat veli menter Ponti sex Romanus Regiae libidini

anathematis paenas intentat. Has ut eae fugiat, I Bolenam retineat, Pontilici juguinexcutit, celariae Romanae hostes advocat,

opima illius spolia suis asseclis in praedam

exponit. Res mirat per tot faecula toto regno Fides Romana ut Sancta re ali itisera, de inertigaeolitur in defenditur nuIus eam tot Praelatorum erroris in fide accusavit, nullus lapsam de prostratam advertit. Et ecce subito,

universum

Sectarios hoc argumentia valide intorquent i ut primum obmole nam Rom. Ecclesiae Rex Vobis omnibus licuit Ecclesiae Romanae adversatur, & ejus praedia in praemium pro- antiquos ritus ac Caeremonias omnes evertere ponit, mox toto Regno proclamatur illa lac reformare, quibus centenis annis ante vos fide pridem devia, erroribus deformata, vitiis usa fuerat. Ergo nobis multo magis licebit prostrata, nova Babylon haec scilicet omnia

vestro Ritus, Ecclesias, a Caeremonias abolere, quae tantum de novo emerserunt, neque parem eum Ecclesia Romana aut holitatem, aut antiquitatem obtinuerunt. Videant quaeso Protestantes de Puritani, nisi a tuo et c. erecedant quo pacto ab hoc In dependentium arsumento sese expediant. xcmplum

Annotatis iv Icula is ad Sectam Anglicanam, ali. Iuc dernas. Vox una de doctrina eommunis Sectari. orum hujus temporis haec est Ecclesiam Romanam a vera fide defecisse, di in gravissimos errores prolapsam per mille dueentos annos. Et hane esse aut am cur Clerus depopulus illis, ollandia de Grinania ex parte non modica Ecclesiam Romanam deseruerit, Sc te caeperit. Atqui non hanes, sed loni e a lam ab ea deficiendi Causam fuisse, ipsa defectionis primordia luce

tot saeculis Clerui popullatuerunt, donee Rcgis gratia, ac praemia populo univcrio adlacte gendos Ecclesiae errores subito oculos aperuerunt. Ex quibus euilibet evidentissim uin est, non Eccletiae Romanae errores, sed Regis libidinem deuisti cinis ausam Angliae praebui illa. Ad Migium si pergamus , simili prorsus modo, de causa haeceiis itavica exordium sumplit, nisi quod in Anglia, Regis in Pontificem, in Bilgio Pi incipis in Hispanos o fcnsio,desectior is de ii resis eausam ministro vit. Notio haec res est in reeenti hominum memoria, ait illi, Pan ut hic exporr

debeat.

in Germania . primam haeresisturberatae causam de originem fuisse gravem Luiberi iram de offensionem in Pontificem Romanum, quod in praedicatione bienni Indulgentiarum Apostolicariam aem talis isti mptis,

ipse

SEARCH

MENU NAVIGATION