장음표시 사용
511쪽
A innabus impiorum ex Inferno tandem liberandis rolapses suspIcatur, eo quod in Confessione dogmatica scribant, BRαια νολλοια το αμαρτωλοῦ ita illic scriptum lego ) ἐλLθερωι ουννα απο των του αδου, oee. Certo multi peceatores a vinculis Inferni liberantur , &c. videlicet, uti subdunt, propter viυentium pia opera oeete nonas, oe Ecclesiae pro iis fuser orationes, oe potissimum propter incruentum Sacrificium, &c. Non est illic αδης proprie gehenna, sive aeternus damnatorum locus, sed quidem claustrum illud, quod nos Latini Purgatorium appellamus, Graeci vero Schismatici nomine quidem negant, at cum Patribus re assirmant. Quod si etiam pro gehenna accipere velis, nihil moramur; adhuc enim apud Gramcos itare vides Catholicum Dogma de Animabus quibusdam levium peccatorum reis, & post mortem in aliquo tormentorum loco puris gandis. Et certe de situ eorumdem locorum disputare adhuc nefas non est. Ceterum potuisset nobis etiam hanc inurere notam Smithus, quum in Latina quoque Liturgia, quando preces Deo offeruntur pro piis vita functis dicatur: Domine Iesu Christe libera animas omnium Fidelium d functorum de poenis Inferni, &c. Verum, uti diximus toties, Orientalibus vox Aδει, occidentalibus vocabulum Imferi modo piorum, modo impiorum ergastulum post mortem signi cabant, & adhuc significant. In alterum autem ex his ergastulis demersum post mortem suis. se Disitem illum. cuius Historiam aut Parabolam refert Chrillus, ex ipso Luca discimus in Evang. Cap. XVI. aa. Mortuus est autem c diυes, oe sepultus es in Inferno. Elevans autem oculos suos,
quum esset in tormentit, &c. Ex omnium consensu qui heic memoratur Infernus a sancto Luca, 8c vocabulo του αδου exprimitur, nihil aliud est, quam poenarum locus, quo impiorum Animae post
discessum e vita truduntur. Quare hinc etiam aperte colligitur, quam notionem in auditorum animo excitare soleret ea vox Hades, qui LVe per
H Thomas Imithres Graecis hodiernis exprobran errorem Origenisum de an mabus planum ex Inferno tandem liberandis, ad mentem revocat opus testu dignum P. F. Damis V utent si Patueti, inseriptum De futuro impiorum statu Libri tres, quod Veronae prodiit 3 -8. in ubi nonnulla videas a mitho in laudata Epistola tacta. Siquis a tem ad illius operis lectionem accedat, ea perleaat quae Ioannee Lamius in Nom Lipa
dite observat. Uerum quidem est, austorem Historiae Litterariae Italicae in Lamium inasurrexisse, ejus obtervationes infirmasse ratum. At hie suam sententiam propulnavit anno insequenti in iisdem Nm. Latteri num. 3α pap. 4r. Moneo insuper ex Memissis e itinis menc April. & Maii art. LV. D. si anum argumentum hule affine per tra talis, edito Argentorati II 8. iu 3. Opere, cui titulus; Diense du Dogme Catisis οβν P eremitὸ des peiure.
512쪽
IN RELIGION NEGOTIO. LIB. III. 4 sve per eam fgnificare vellent Iudaei Hellenistae, & quam vim ipsi
tribueret sanctus Lucas. Sed ne cui succurrat cavillationibus elevare, atque eludere istius loci robur, quasi Infernus heic pro Sepulcro, aut pro mera hominis sepultura accipi possit, necesse est animadvertere, hoc in loco non satis respondere Graecis exemplaribus versiculos vulgatae Versionis, atque inde factum esse, ut heic minus aperta lit Evangelistae mens. At in Graecis haec ita se habent v. et 2. ATDiς κ; ο πλου ιος Tum sequitur Uer. 23. Κω ἐν τῶ χη ἰταρας τους ἰαθαλμις αυτου, &c. hoc est: Mortuus aurem estoe diυes, oe sepultus es. Ex in Hade, seu Inferno, et ans oculorfuos, & . Graece omnia exemplaria in hanc lectionem consentiunt, tum Clemens Alexandrinus, origenes, aliique Graeci Interpretes.
Sic etiam nonnulli Manuscripti Codices Latini legunt, & Augustinus, aliique olim legebant. Accedit, & post Graecum Textum in primis audienda est Syriaca Versio, cujus verba placet afferre. Ita
ergo Lucam exprimit Interpres ille, Tru ony 29dro
P mu . Idest: Diυes mortus est, s sepultus est. Et quum
eruciaretur ιn Inferno. Quanta veneratione digna sit haec novi Test, menti versio, Eruditis compertum est: Ejus antiquitatem ad Apostolicum usque aevum referre quidam non dubitarunt. Quare Inferna impiorum ergastula proculdubio apud sanctum Lucam memorari vides, & per vocem Hades fgnificari. Sed aliam insuper magni momenti rem nos edocet hic idem Syriaci Interpretis locus. Nam quod Lucae est ἐν τῶ αδη, Interpreti est br a besciol, hoc est, Hades redditur per Mehοι. Illud autem exploratum est, Syriacam hanc Linguam, seu Syro Chaldaeam, Christi & Apostolorum aevo inter Iudaeos Hierosolymitanos finitimosque etiam populos vernaculam sui se . Eadem uti consuerunt Christus ipse, ac Apostoli, quum alloquebantur plebem. Haec autem, si serio pensentur, maximo sunt arguis mento, & Christum in ea narratione Inferos, seu tormentorum lo. ca per vocem Mehοι expressisse, & sanctum Lucam pro Animarum sedibus subterraneis eamdem Vocem accepisse tum in laudato Psalmo XV. tum in Petri concione; sequutumque in ea interpretatione fuisse traditionem Iudaici populi Syriace loquentis, sicuti in usu vocis m. des mentem apertam sequebatur Iudaeorum Graece loquentium, &Infernas animarum sedes eo vocabulo designantium. Ο o o a Post
a) Al. ω post Graecam Respiciebat Auctor sic scribens, ad verba subsequentia, S
riaca Versio. Sed errorem tuum agnovit: nam Novi Testamenti exstat quidem Syri ca Versio, aliaeque nonnullae orientales: sed Graeca nulla, quum Graecus Textussi originalis.
513쪽
4 6 DE INGENIORUM MODER ATIONE
Post quae necesse est protervus sit Academicorum discipuluς, &par infidelibus, non autem Christianus, qui negare pergat, constit tum, creditumque a sancto Luca descentum Animae Christi ad I seros. Itidemque est heic agnoscere consuetam Phereponi confiden. tiam , qui temere conjunctum Symbolo fuisse ait placitum istud.
Talem lententiam nunc nos quaerimus, & evidenter expressam repetimus in verbis & mente illius Scriptoris, quem fidum Interpretem Christi atque Apostolorum Interpretem Spiritus Sanctus elegit. Tota Christianorum antiquitas eandem illic sententiam vidit , ScTraditioni consonam statuit, & Gnosticorum , Arianorum, Eun anianorum, ac in primis Apollinaristarum erroribus opposuit. Eo etiam retulit Apostoli verba ad Ephes. IV. s. ubi Christus dicitur descendisse ἰου κατωπι - , μέρη του γῆς in infimas seu inferi
res partes rerrae, unde & ascendit captivam ducens eapriυitatem: quibus verbis innuit Apostolus, Chriltum descendisse, non in superficiem terrae, ubi degunt mortales, non in sepulcrum paucis ulnis ab hae superficie remotum, sed in profunda terrae penetralia, unde Samelorum Animas, quas alibi κε oονίους appellatas ab ipso Paulo vidimus, eduxit, & in caelum subinde intulit. Ad eandem rem M. clesia docet , pertinere posse alia sacrarum Litterarum loca, quae vicissim dant accipiuntque lucem ex Actorum Cap. II. & apud C tholicos Polemicae Theologiae illustratores occurrunt. At Phereponus, ejusdemque gregis alii, vires Criticae suae eruditionis exercent atque exhauriunt in huius Articuli παρεργα quaedam. De Doloribus
in serni, quos impie Christo tribuit Calvinus, 3c de Inserorum loco& de vocabulo UdI nepbese, seu an a, diu sed frultra disputant. Augustinum dictatorio editio proscindunt, quod Infernum in eodem
Actorum loco memoratum pro impiorum ergastulo accipiat; alias etiam quaestiones miscent, Sc fere ubique Patribus antiquis ignorantiae dicam nullo negotio impingunt; atque, ut mirere mastis, antiquissimas has opiniones a Pontificiis tandem invectas Light Motuς ait
quo iudicio videant alii 3 ut Purgatoria ossicina apud nos statueretur ..Sed quantum iubet illic sibi placeat hoc hominum genus. Nostrum non est hoc pelagus ingredi. Id satis est Catholicis. quod nullus Patrum Christum ad Ins res, hoc est, ad invisibiles post coraporis mortem Animarum sedes descendisse negarit, immo omnes s re quum Latini, tum Graeci, quum veteres tum recentiores assirmarim. Hanc nobis veritatem reique arcem eripere, ut vidimus, Novatores non possimi. Ceterum utram Inserorum partem Christus adie.
514쪽
IN RELIGION. NEGOTIO. LIB. III. 47
rit, quidve illic egerit, atque alia hujusmodi παρεργα, etiam apud antiquos Patres disputationis argumenta fuerunt. De his later eos minime constitit; adhuc non satis constat; sed omnium consens fuit, Animam Christi in Harim, seu in Inferna penetrasse. Quaruquum Augullinus a Phere pono insimulatur, quod Inferos apud sancium Lucam, atque in aliis Scripturae. locis memoratos, pro subter raneo impiorum domicilio accipere semper soleat, quum tamen vox Seebοι id nunquam significet: primo respondere possemus, Syriacum Interpretem, uti nuper animadvertimus, ea voce uti, Orcum, seu Tartara, uti loquitur sanctus Petrus, seu locum poenarum designaturus. Secundo in Thalmudicis Libris, & a Bar Nachmoni, atque ab Aben. Egra, & in Libro Iudaicarum Precum, & ab aliis Rabbinis cum recentibus tum vetustissimis, Scebol non solum pro bonorum post mortem mansione accipi, sed etiam pro Gehenna, seu Tartaro. Tertio Augustinum eam opinionem ita imbuisse, ut contrariam tamen haudquaquam aspernaretur. Immo, uti diximus, aliis in locis a priore sententia ipse recessit. Tandem Augustini placitum nihil continere, quod Christi ad Inferos descendentis dignitati naturae, atque instituto repugnet: a quo scopulo sibi non cavit olim CalνLnus. Verun in isto controversiarum campo non juvat ultra evagari. Multa utrimque dici possent. sed quum in obscuris versemur, utrinque demum incerta foret victoria. Nos contenti ostendisse, ceriam Ecclesiae, & Parrum, & Traditionis victoriam esse, dum in Symbolo a sepultura Christi distinguunt ejus ad Inseros descensum, ad alia properamuSa
515쪽
Mis apostolisa Fide, sed Apostolica Sede legendum in quodam augmstini loco. Pbereponi somnia varia heis nobis obtrusa. Alia Auctoritas veritatis, alia iurisdictionis. uid eommune cum reteris Ecclesiis Carbolteir, quid supra eueras babeat Romana Eeelem. Eo in loco Augustinus a Pherepono minime intellectus. Di op rtim eontinuata successio in Cathedra Romana inter Notas verae Ecclesiae computara ab Augustino, aliisque vetustioribus sanctis Patribus. Tertullianus eiusdem sententiae fuit. Consensus oeiudicium Christiani PopuIi suum quoque robur haber in conir mersis de Religione.
custodem atque haeredem, Augustinus multis commendat, & Manichaeis persuadet in Lib. de utilitate credendi. Cap. XVII. haec potissimum habet: Vuum igitur tantum auxilium Dei, tantum profectum, fructumque videamus, dubitabimus nos eius Ecclesiae eondere gremio, quae usque adeo essionem generis humani, ab Apsolica Sede per successores fu cessiones legendum esse arbitror ) Discoporum, frustra Haereticis eiraeumlatrantibus, o partim plebis Usus iudicio , partim Conciliorum graυitate, partim, etiam miraculorum maiestate , damnatis , eulmen Auctoritatis obtinuit Perquam suspecta sunt Pherepono verba illa ab Apostolica Sede; nam se solebas in Occidente Sedes Romana υ eari e cuius Auctoritatem omnibus artibus amplificare eonati sunt emscriptores Librorum Ecclesasticorum Monachi. Ita scribit Phereponus Iag. 397. Animadvers. Verum mirari subit, hominem acutum adeo evem infelicemque occasionem arripuisse, qua dum Augustinianos Codices emendandos suspicatur, Apostolicae Sedis Auctoritatem ac praestantiam suis dictis impeteret. Censet enim non ab Apostolica S de , sed ab Apostolica Fide heic esse legendum. Hujus substitutae vocis eam rationem ille reddit, quod primam Auctoritatem Ecclesiis Christianae traherent ab Apsolica Fide; parem enim cum Aposto. lis sententiam tuebantur. Tum Tertulliani locum e Praescriptionum Libro in hanc rem adfert, quasi revocari in dubium a Christianis
516쪽
IN RELIGIO M NEGOPIO. LIB. III. 47'
tam aperta veritas possit, si epithetum illud primam a Pherepono usurpatum excipias, quod explicatione fortassis indigeat. Sed Augustini verbis nulla prorsus adhibenda est emendatio; & inepta est, Iam Phereponus proposuit; & ipse Tertullianus Augustini verba re issime sese habere offendit. Totus est Augustinus in eo Libro, ut & Gentilibus, & Ham reticis, & Manichaeis potissimum, ostendat, Religionem Catholicam reliquis, si ita appellare licet, Religionibus esse praeserendam. Ad
hanc veritatem attingendam , brevem praescribit, & commodam,ti certam methodum, quae vel ipsis rudioribus esse, ut ita dicam, possit ad manus. Nimirum Notas quasdam, & mriva, ut ajunt, credibilitatis enumerat . quae uni Christianae Religioni, Catholicamque Ecclesiae conveniunt. ceteris non conveniunt, & ab ipsis quo. que imperitis dignosci facile possunt. Quibus ita propositis. vela comtrahit, hominemque nondum ab Haeresi ad Catholicam Fidem comversum alloquitur supra laudatis verbis, ubi nonnullas repetit ex iis praerogativis ac Notis, quae Catholicam Fidem Ecclesiamque supra Haereticas evidenter commendant, quales sunt, Confessio generis -- mani ; Episcoporum Successo in Carbedra Petri, Miracula, & hujusmodi alia, quae faciunt, ut credendum sit Catholicorum Ecclesiae, non autem Haereticorum. ostolica fides, quam heic Phereponus excogitat, nihil ad rem fecisset. Nam quotus quisque Haereticus est, qui Fidem Apostolieam sibi non arroget ac tribuat: Se nempetum Apostolis sentire Omnes quum recentiores, tum veteres Haeretuet, & vel ipsi pestilentiores dictitant, & persuasum habent. Qua in
re etsi omnes ii toto caelo fallantur, ab ea tamen opinione vix reis moveri possunt, ita ut haec sit omnium maxima inter nos atque Heterodoxos controversia, potius quam aliqua verae Ecclesiae pram rogativa in omnium oculos incurrens. Quamobrem inepta est, &ab Augustini mente aliena, Phere poni correctio. Verum, inquit Censor, s Augustinus de Ecclesia per omnes temrat Dassa bare inr ilexit, falsum es eam ab Apostolica Sede eulmen istictor raris obtinuisse ἰ omnes enim norunt, Orientales Melinas primres tempore fuisse, nee ultim auctoritatem ab ulla occidentali prabere voluisse. Si quid Apostolica Sedes habuit Auctoritatis, id proman is en communione, quae ei fuit eum ceteris Ecclesis CHistianis, quae omnes smut omnem suam potesarem Cluisio eviri debenν. Tum adisdit, ne Africanas quidem Ecclesias. tempore Cypriani & ipsius Amgustini, Auctoritatem suam Romanae debere voluisse, quamvis eam forte
517쪽
sorte matrem agnoscerent, ut sat liquet ex contentione cum Stephaano, & ex altera de transmarinis Appellationibus. Porro vel hinc
intelligere licet. quid livor & odium possint in Criticorum animis. Utique de Ecclesia Catholica haec scribit Augustinus. In Ecclesia autem Dei per omnes terras diis usa considerari potest duplex Aucto. eitas; altera Veritatis Sc Sanctitatis p altera Jur dictionis & Regiminis. Per priorem comparatur Ecclesia Catholica cum tot Haeretico.
rum & Gentilium gregibus. Veritas enim, & sanctitas ita sunt in Religione & Ecclesia Catholica, sive universali, ut ipsa non solum culmen Auctoritatis merito sibi vindicet supra ceteras Religiones at que Ecclesias non Catholicas, sed etiam una ipsa vera sit & sancta, reliquae falsitatis & impietatis sint officinae. Per alteram Auctorita rem comparari potest una singularis Ecclesia Catholicorum cum autem Ecclesia itidem singulari Catholicorum . Iur dictionis nomine atque Regiminis intelligimus potestatem & jus explicandi Litteras, dirimendi controversias sive Fidei, sive Morum, conficiendi ia munistrandi Sacramenta, constituendae Disciplinae, docendae & regendae plebis. Exploratum habemus, postremam istam auctoritatem ab Ecclesae capite Christo, tanquam a fonte, per omnes Catholicae communionis Ecclesias fluere. Quod esse verum non cessat, quamvis illam, non immediate, sed mediate, hoc est per Apostolos, per Successores Petri, per alios Episcopos atque Ecclesias, emanare in posteros & in alias Ecclesias dicamus. Et ejus quidem portionem maximam immediate a Deo in Episcopos descendere, Catholici fere omnes fatentur. Ceterum partim ex institutione divina, & ex vi ordinis Hierarchici, partim ex Disciplinae legibus, maiorem habent auctoritatis portionem Episcopi, quam Presbyteri; & majorem unus Episcopus aut una Ecclesia, quam alter Episcopus & altera Ecclesia. In Romanis autem Pontificibus, sicuti legitimis Petri successoribus, maxima & potissima residet Auctoritas, quae tamen suis finibus & Disciplinae statutis se circumscribi patitur, neque legitimae reliquorum Episcoporum Auctoritati officere vult; aut quidquam de trahere. Quare a Pontifice Romano, cui non solum honoris, sed etiam potestatis primas quum Christus, tum Catholici omnes detulerunt, ceterae Ecclesiae in multis pendent, ejusque Auctoritati in multis cedendum & obsequendum noverunt atque fatentur, uti apud Ecclesiae Patres ac Theologos amplissime patet. Phereponus noster, suspicatus Augustinum de Auctoritate secun . di generis loqui, in meridie caecutiens, neque Augustiuum, neque
518쪽
IN RELIGION. NEGOTIO. LII. III. 'i
rem ipsam intellexit. Proinde pro suo ingenio litem excitat aeream inter jura Apostolicae Sedis, ceterarumque Ecclesiarum; illasque contendit Auctoritatem suam ab illa minime trahere. Quod etiam ut ostendat, rationes affert atque exempla, quibus qui moveatur, hebeti ingenio sit, & multa ignoret oportet. Quem enim in finem orientales, & Africanas Ecclesias homo ille producit, quae tantum semper Apostolicae Sedi supra se detulerunt, uti innumera antiquutatis exempla fidem faciunt 3 Quantum eidem detulerit gloriosus ipse Martyr Cyprianus, constat ex illius Scriptis. Quod si in controve si a de Baptismo morigerum sese non praebuit Stephano Romano Pontifici a): id fecit, quod alii secere, ac faciunt, suarum opinionum nimis amantes; sed quo jure, qua laude, tota demum Catholica Ecclesia ollendit; eius sententiam proscribens. Controversia de Appellationibus ad Disciplinae tribunal deserenda est, hoc est, ad Leges quasdam Ecclesiasticas si ve Canones, quibus vel ipsi Romani Pontifices obnoxii sunt . Utcumque autem Africae Episcopi iusta aut injusta persequerentur, plurimae his de rebus fuere semper, &semper esse possunt controversiae inter unam & alteram Ecclesiam, adeo ut una inserior Ecclesia caussam obtinere potuerit, ac possit contra superiorem Ecclesiam, & contra ipsam Apostolorum Sedem. Porro hujusmodi victoria nihil potest detrahere potiori Auctoritati, quam Romana Sedes supra singulas Ecclesias habet. Iuvat autem credere, a Pherepono non vigilante ea verba excidisse: Si quid Apostolita Sedes habuit auctoritat/s, id promanavit ex communione, quae
ei fuit eum ceteris Ecclesiis Christianis. Nam quid istis inconsultius Si ex hujusmodi communione promanare potuisset Auctoritas: quamnam Ecclesia Catholicorum vel recens, vel putilla, immo quis C
tholicorum sibi tantum non tribuisset ac tribueret Auctoritatis, quantum Apoliolicae Sedi, Romanisque Pontificibus semper fulisse, esse,
ac fore apud nos constat Ubinam vero tum seret Hierarchicus oriado; & Auctoritatis diversitas, sive a Christo, sive ab Apostolis, sive ab Ecclesia ipsa, inter Episcopos & Ecclesias conliituta Θ Communis Tom. X. P. I. P p p cum
Dignae sunt plane quae hoc loci recenseantur, Disputationes Cr tisae tu duas
a liberrimas D 'Io SL Firmiliani riaui Hvruus Decretum L se aut Popae Iis non uerando Haeret ortim Baptismo, editae Venetiis an. I7ῖῖ. In φ quibus unam &alteram a Donat illis sutile confictam. demonstratum ivit Romuis itis Milycrius. De tota autem illa controversia, Ioannes Albertus Fabricius, Bibl. med. & ies. Latin. tom. I pag. 1 et q. eonsulere nos iubet Distertationem do maticam de Baptismo Haereticorum editam Varisiis IIa . Ir. & vulgatam Gallice I727. 32. Seio equidem, ibidem prodiis is apud V iduam Maraeres, ted ignoro quo anno, Disertationem Le diuidis inteo S stepi ouum S. Curiantim seper baptismate mereticorum. Num eadem cum laudata a Fin. biicio' Videat lector.
519쪽
sum ceteris Ecclesiis Catholicis nihil aliud praestat, quam ut Cath lieus homo, & Ecclesia singularis Catholica intra veram Ecclesiam sit, & vinculo Fidei & Caritatis cum reliquis membtis uniatur. At illa nihil Atictoritatis confert. Aliunde manat Episcoporum 8c Ecelesiarum Auctoritas, nempe ab institutione Christi, ac Apostolorum, a sacris Ordinibus, a Disciplina. Quidquid autem Auctoritatis Ap,
stolica Sedes habet amplissimam autem habet , ab eo potissimum descendit, qui supra Petrum fundavit Ecclesiam, & ipli Petro ejusque Successoribus pascendum gregem suum dedit, ipsisque primatum
in Ecclesia universa concessit. Sed Phere nus cum ventis pugnat, & nos cogit secum longe
ab Augustini mente vagari. Nihil de hujuimodi quaestionibus eo in
loco Augustinus habet; idque vel leviter attento Lectori patere continuo poterat. Nam cur Augustinus de Auctoritate secundi generis ea occasione loquatur, & jura Ecclesiarum singularium cum Apostolicae Sedis juribus conserat Quid hoc ad rem, qua de agebatur ξ Contra Haereticos erat praelium, atque ostendendum suit, supra quamlibet aliam Religionem Sc societatem praevalere, culmenque Auctoritatis obtinuisse Catholicam Religionem atque Ecclesiam, ita ut dubitare nemo amplius deberet, se illius Religionis & Ecclesiae gremio condere, ceterisque renuntiare salsis & impiis Religionibus. Nihil helefecisset illa quaeitio, an Apostolicae Sedi suam Auctoritatem, atque
jurisdictionem ceterae singulares Catholicorum Ecclesiae deberent . Non Ecclesiae Catholicorum inter se conferendae erant, sed unuversalis Catholicorum Ecclesia conserenda erat cum omnium Haereticorum Ecclesiis. Quamobrem constare facile potest, Aus ustinum
dicentem, Ecclesiam Catholicam culmen Auctoritatis obtinuisse, nihil aliud intellexisse, quam Auctoritatem primi generis, hoc est, Auctoritatem Veritatis, per quam proculdubio Religio Catholica atque Ecclesia quoslibet Haereticos post se relinquit, & falli arguit. Talem Auctoritatem ex asse possidet quaedumque Catholica Ecclesia, neque ejus partem potiorem una sibi tribuit, quam altera. Non enim magis orthodoxus est Romanuς Ponti sex, quam quilibet alius Epistopus, aut etiam quilibet alius homunculus. dum tamen & isti cum Ecclesia Catholica sentiant, & cum ipsa communionem servent. Neque proprie Auctoritatem istam ab Apostolica Sede trahunt reluquae Catholicorum Ecclesiae, multoque minus ipsa met Ecclesia uni.
versalis, in qua est ipse Romanus Pontifex; sed a Christo, sed a
520쪽
IN RELIGION NEGOTIO. LIB. III. 483
Ecclesia Catholica Veritatem stare, errorem vero a ceteris societ tibus, quae sibi nomen Religionis usurpant. Quid ergo Augustinus innuere voluit, quum dixit, Ecclesiam ab Apostolica Sede culmen inuctoritaras obtinuisse Τ Ad cognoscendam
veram Christi Ecclesiam, de qua saepe disputatum est, & adhuc disputatur adfersus Haereticos, ea semper Nota praeter alias praesto
fuit, ac erit. legi ima videlicet in Ecclesiis Catholicis Episeoporum succisss ab Apostolis ad ea usque tempora, quibus disputatur. At quandoquidem Romana Sedes ceteris antestat, suamque originem sine dubitatione ducit ab Apostolorum Principibus: hinc Episcoporum in Romana Sede successo potissi inum consideratur, & pro verae E clesiae Nota accipi consuevit. Quei enim vera sit Christi Ecclesia, quae nullos, aut non veros habet Pallores, & Episcopos 3 Illi autem certe salsi & illegitimi Pastores sunt, qui a nemine idoneo Pastore
aut ordinationem, aut millionem, aut successionem trahunt; qui non intrarunt per ostium, neque ad Apollolos per legitimam genealogiam reserre possunt potestatem, quam usurparunt. Contra nihil vel apud veteres evidentius erat, quam Apostolicae Sedis Antistites ab Ap, stolis per legitimam successionem atque ordinationem descendere; quare in Romana Ecclesia manifeste aderat ea verae Ecclesiae Nota, quae olim desiderabatur in omnibus Haereticorum conventiculis; &adhuc desideratur in Haereticis nostrorum temporum. Cum Apostolica Sede reliquae Ecclesiae Catholicae tum doctrinae tum Sacra memtorum communionem servabant. Omnes autem simul conficiebant Ecclesiam Catholicam, sive universalem, veram Christi sponsam, cujus veras & evidentes notas ne Haeretici quidem poterant negare.
En igitur quod Augustinus ait: Dubitabimus ne eius Ecclesiae atque ejus Religionis nos condere gremio, in qua tantum auxilium Dei, tantum profectum, fructumque videmus Z quam totus terrarum orbis secundum Christi promissa confitetur λ quae cum Apostolica SN de semper consensit, atque consentit legitimamque Episcoporum successionem in Cathedra Petri manifestissime ostendit, & quae Hamreticis, partim plebis ipsius judicio, partim Conciliorum gravitate,
partim etiam Miraculorum maiestate, damnatis, culmen AEuctorita. tis, hoc est Auctoritatem veritatis, supra ceteras hominum societates
obtinuit 8 Quod heic Augustinus habet, aliis in locis habet, ut murum sit Phereponum tam supine heic egisse. In Lib. contra Episto. Iam fundamenti Cap. 4. ita ille scribit: In Ecclesae Carbolisae gemmio me iustissime uno ab ipse Sede Petri Apostoli, cui paseendas P p p a oves Di itigod by Corale