장음표시 사용
511쪽
Baptista praecursore Christi dixit Isaias cap. o. rex clainantu in destr-ro Paraterram Domini, circ. e Mesatcbias cap. 3. Icce ego mitto angelum meum,2 praeparatui viam ante faciem meam, o stativi veniet ad templtim Pepr ..ca suum dominator,quem vos quaeritu,s angelu, testamenti cruent ros xviris.
ironec mi Quid praedicaturus esset, Chri lius &quibus praemonstrati it Isaias .ca. racu tu. o i . duritus Domini se per me,ad annuntiandum mansuetis vii t me, ut me Grer contritu corde, praedicarem captiuis in Elgentiam , ctc. De miraculis eius, sic est apud Isaiam cap. 3 Dciui excinet, ct saluabit nos, tunc aps rientur oculi caecorum, avres surdorti parebunt tuni saliet cui certius claudus,o aperta crit lingua nautoruin . ingresturum Mesitam Hierosolyma.
paupere huimilique habitu & conaitatis,asinoque iniichentem, sed G-ceptum iri laetissimis populi gratulationibus, atque honorificenti minis acclamationibus, significauerat Zacharias cap. q. Exulia fati sua Don,iubila sua Hierusalem,ecce rex tuus veniet titi,iu stus oesaluator, ipse
pauper o ascerens superona super pussum Ilium asina. Quid ego de patDe morte fione & morte Christi dicam, quam, tam distincte , tam subtiliter & passione. aperte David psal. 2i .& 68.Isaias ca. 1 3. & auctor libri Sapientiae ca. 2,expresserunt, ut non tot seculis Christum antecelsille,scd illi acerbo & luctuoso spectaculo interfuisse videantur. Iudas discipulus D mini nostri, magistrum sevum prodidit, S: triginta argenteis vendidit
Iudaeis. hoc nec ignorauerunt, nec tacuerunt prophetae: Zacharias ca- Cpite undecimo. Appenderunt inquit mercedem meam triginta argenteos: d avid psal. o. Ηώmo pacis meae,qui edebat, panes meos mecum magm-
cinit super nie supplantationem: in quo Psalmo, pro triginta argenteis, triginta maledictiones in Iuda pronuntiari,Rupertus adnotauit. Chri sthim a suis necatum iri,& tempus necis eius,praesignauit Daniel ca . . docente ipsum angelo,post sexaginta nouem hebdomades, hoc est in dimidio septuagesimae hebdomadis occisum iri Christum. Genus mortis, quo Christus in crucem sublatus,occidendus erat, indicauit Hieremias capite undecimo de se,ut similitudinem gerebat Messiae,ita loquens: ero quo agnus mansuetus, qui pstriatur ad victimam: cogitauerunt super me coη θη dicentcs, mittamus lignum in panem ciui, O eradamus eum de terra viventium , , nomen euu non memoretur amplius .Huc quo que Iustinus,Irenaeus eri ullianus, Cyprianus,Leo pontifex, & complures alij, pertinere putant, quod in 18. cap. Deuteronomij scriptum De regno est. erit vita tua pcndeus ante te, o non credes vitae tua. De rvno autem Chri v. Messiae per crucem comparando,vaticinatus est Isaias capite nono. γ
principatus eius super humerum eius de David cecinit in psalmo sq.
512쪽
A Dominia rigilauit a liens. Hanc enim lectionem fuisse quondam
in transatione septuaginta interpretum, posta vero malitiose a Iudaeis ex puctam & sublatam esse, grauissimus auctor Iustinus martyr, in eo sermone, quem habuit cum Thryphone Iudaeo, ipso non contradicente assirmatridemque post Iustinum,in libro 3. aduersus Marcione, . confirmat Tertullianus. Quin Ecclesia, Iustini auctoritatem sequuta, hoc ipsum in templis publ: cc cantat. Non attinet dicere de perfossione manuum ac pedum:de diuisione ac sortitione vestiti, de potu sellis & aceti,de crucifixionc inter duos latrones, denique, de oratione
Christi pro suis interfectoribus:quippe haec partim a Dauide Psalmo
B ii.&68. partim ab Isaia capite quinquagesimo tertio conceptis verbis praedicta fuerant. Moriente Domino,qui verus erat sol iustitiae, lipse quasi tanti sceleris impietatem auersatus ac velut atratus ob necem domini sui, maerorem luctumque praeseserens . praeter omnem naturae ordinem,ad horam diei sextam,in totum obscuratus est,meridie in tetras mediae noctis tenebras conuerso. Quo tempore, sicut quidam dixit, amplaque aeternam risurrunt secula noctem. Hoeautem ita euenturum, tot seculis ante praenuntiauerat Amos capite Georg. ' nono. 9 erit in die illa dicit Dominus occidet vobis sol in meridie, o tens
escere faciam terram in die lumnis. Sepulcbrum Christi fore glorio- De Chri tic sum, scriptum reliquerat Isaias cap. ii .Quid autem sepulchro Domi- sepulchro. ni nostri nobilius atque gloriosiusὶ quod cui in potestate & custodia sit Turcarum,qui & animis armisque infestissimi sunt Christiano nomini hostes,nec nisi magnis laboribus & periculis ad ipsum adire liceat,susceptis tamen ex omni orbis parte percgrinationibus,stequeti Christianorum concorsu celebratur.
Sanctissima porro Domini nostri anima, cum primum per mortem Sanctifima corpore soluta est descendit in infernum,&inde sanctos patres secum cluisti aniextulit,& in caelos euerit: id quod in libro ecclesiastici,ca. r .testatum inam descelegimus: Penetraba,inquit vines inferiores partes terra, o insticiam omnes disse ad indormientes aer illuminabo omnesJerante, an Domino simile & illud apud feros, Zachariam capite nono, tu quoque in sanguine testamenti, educes vinctos mon batur I de lacu, in quo non est aqua. Verum multo clarissimum& grauissimum contra ha- est illud Dauidis in Psalmo decimoquinto testimonium: non derelin- γericos. ques animam meam in inferno,nec dabis nitum tuum videre corruptionem. Scio quid hoc loco Catholicis oblatrent haeretici: contendunt enim vocem Haebream , Scol, quam flatinus interpres vertit inser-
num nusquam in sacris litteris proprie significare in sernum sed tan
513쪽
sed latummodo sepulchrum. Quocirca,praedii tum locum Dauidis, ad
hunc modum conuinunt ipsi. non iterelinques corpus meum insepulchro.
Ex quo, siquidem id verum esset,plane consceretur, nec locum inscrtii,in quo detinentur animae nec defccnsum animae Christi ad inferos .ex sacris literis oliendi & probari posse,quod falsum', impium, d haereticum eis. Equidem vix fatis mirari queo illorum impudentiam S audaciam qui dummodo rudioribus imponerent. no sunt veriti iudicia doctiorum qui eos impudentissimi mendacii, facillime arguere dc conuincere poterant. Quid enim expeditius est,quam multis diuinae sciipturae locis ostendere, vocabulii miseol,pro vero infer no sepe in diuinis luteris usurpari 3 Certe septuaginta interpretes in BPsalmo declinoquinto, MLucas in actis Apostolo tum c. r. Hebraeam vocem, eoi conuerterunt in Graecam vocem, ac Αν, quae non sepulchrusignificat, sed infernum. In Psalmo nono, ubi Latine legitur conuertantser eciatores in Hebraice eli vox Ol.quam Dauid Chinachi, significare ait gelientiam,idque indicari littera He,quq in fine redundat, villelicet, secundam mortem significante: postea in decimos extocapite libri numerorum scriptum c. i. Dathan & Abiron, vivo, descendisse in in sernum,quo loco vox Seol. non potest significare lepulchru. Denique, hoc ipsum manifeste concluditur ex illis verbis lacob, quae
sunt in trigesimo septimo capite libri Genes eos : defendam ad suum meum Ioseph augens in infernum. Quo loco, vox Seol, non potest accipi Cpro sepulchro: siquidem Iacob putabat filium suum loseph filisse a se
ris deuoratum,no autem sepulchro conditum. Iam vero, quis in scriptura usquam legit, animam poni pro corpore 3 ut cum David dixe rit,non derelinques an mam meam in inferno isti vertant, non derelinques corpus meuin insepulchre.' Interpres Syriacae versionis super nouu testamentum quae est in Bibliis regiis, eodem errore insectus, depraua uit locum Petri,qui est in capite tertio prioris Epistolae ubi &latin ε&graece sic legitur,inquo,2 iis qui in carcere erant ,r intu veni spraedicauit .Quo loco, multi & cum primis nobiles Catholici,ad probat dum Clirilii descensum in infernum usi sunt; per carcerem interpre- Ptantes infernum, in quo detinebantur animae, etiam iustorum , ante Christi adueruum. Ille autem interpres, ita vertit: praedicauit animab-issis quae detinebantur in sepulchro non false tantum atque impie. sed cita
Error interpretis versionis syliacae , quae in regiis Bibliis, extat hunc quem errorem ipse intertres in edicione noui testamenti Lutetiae Hebraicis litteris edita postea emendauit ne enim habetur ibidem tu latina interpretatione. praedicauitanis in uti ,-λtema erant in inferno.
514쪽
absurde ac ridicule: quomodo enim animae detinebantur in septil-chro aut si animam eo loco dicat sumi pro qorpore quomodo corpora mortua, quae erant in sepulchro, praedicationem Christi audire po
Sed initas faciamus haereticos ut Christianae silet ac disciplinae ita
sacrarum litteraru corruptores:& institutam de Messia orationem absoluamus. De resurrectione Christi cic est apud Dauidem i salino ter- De Christitio elo dormiui ctsomnum coepi ct exurrexi, quoniam Dominus usepit me resurrectio
dc psal. i derelinques animam meam in inferno, nec daἱissanctum tuum ne o asce- videre corruptionem. Notas mihi fecisti vias vitae,adimplebis me tititia cum Iione. vultu tuo. Viam vitae appellat cam viam , qua ex morte reditur ad vitam beatam & immortalcm nullius antea pode tritam. primique omnium hominum Christi vestigio impressam signatamque. Apud Isaia
quoque legimus qui educit de terra pastorem maginum ovium. De ascensu autem Domini in coelos habemus vaticiniu illud Micheae ca. r. βω-dιt pandens iter ante eos. Porro Dominus noster, post suam resurrectionem misit discipulos suos in uniuersum mundum ut doctrinam Eua- gelicam per omnes gentes, quaqua patet orbis terrarum disseminarent: quod ab Isaia nec ignoratum,nec tacitum est: is namque ca. 66. haec loquentem inducit Deum mittam ex eis qui aluati fuerint as gentes,in asticam ct Lydiam in Italiam ct Graeciam ad insulat serie, ad eos qui non audierunt de me,ct non viderunt gloriam meam ct annunciabunt gloria meaiugentibus,2 de cunctisgentibus a ducent donum Deo. Adhaec, Messiae aduentum non Iudaeis tantum fore utilem, sed multo maximὸ Gentibus prolaturum, praedictum fuerat ab Isaia cap. 9. Parum est, ut sis mihi seruus ad suscitandas trabin Iacob, faeces Israel conuertenuri. ecce d di te tu lucem gensem, risit salus mea ν que ad extremum terrae. Eodem spectat luculentum illum in capite Octauo Zachariae oraculum in diebus illis apprehendent decem homines, ex omnibus linguis gentium , Imbriam viri Iudaei,dicentes ibimus nos robiscum: auriuimus enim quoniam Deus vobiscum est. Sed finis esto.Namque omnia persequi & colligere,infinitum est, &verbi superuacaneum. Atque haec quidem sunt de Melita prophetaruoracula, quae ad unu omnia Disse in Domino nostro completa sancti Euangelistae vitam eius describentes clarissime demonstrarunt. Hoc ipsum postea Iustinus martyr,Tertullianns,Cyprianus, Chrysostomus Augustinus:& alij complures nobilissimi auctores,editis aduersus ludaeos doctissimis libris, coprobariant:idemque nos hoc loco breuissi-
515쪽
me ostendimus. Quid igitur ad haec respondere possunt Iudaei 3nonne Atanta rerum euidentia conuieti, penitus obmutescentZAn tantam esse Euangeliu prophetarum,& Euangelistarum, veteris ac noui testamenti conue-O lexsunt nientiam, concordiam,concentum, atque consensum non obstii petavnum in ceotZEtenim verissime dictum est ab Irenaeo una esse olegis & Euan substantia. selij substantiam; iteque aliud esse vetus testamentu,quam praedicti
Irenam . . nem & promissione noui mec nouit esse aliud. nisi veteris coplemen-c.aι. G ar. tum. Lex enim & prophetia,cit ipsum met Euangelium, conuolutum tamen & complicatum: Euangelium verb, legem de prophetiam h bet,enudatam& explicatam. An possiunt Iudaei ollendere supradictavarum oracula,in unum aliquem,praeter Dominum Iesum conuenin Blii An dicent casu & fortuito ea in dominum nostrum simul concur, risse . t casus de fortuna, ut Irenaeus inquit,Ordinem nesciunt,nec modum tenent ullum,nec habent constantiam: in uno aut altero semel atque iterum locum habere possunt, in omnibus autem , &semper,&eodem modo versari no possunt. Porro cum vatum oracula, quasi cemia quaedam signa & indicia Messiae eo praemissa fiterint a Deo, ut his MesItas mortali & patibili carne indutus tectusque , in mundum aliquando venturus, sine ullo errore ac sine magna difficultate deprehendi,& cognosci posset: haec autem signa, & tanquam insignia Mensae,plane omnia in Domino Iesu reperta fuerint, necesse est consi- Cieri ludaeos , aut Dominum Iesum verum esse Messiam aut fuisse illa signata incerta & sallacia: videlicet quibus homines, etiam docti de acuti, citra ipsorum culpam,in grauissimum errorem colendi pro Messia non verum Messiam,inducerentur.
Verum haec dicet aliquis,valere quidem satis aduersus Iudaeos, qui prophetarum libris & oraculis fidem habent: contra gentes verδ, prophetis Hebraeorum minime credentes,infirma esse &inualida. sQno ita e f.Vaticinia enim prophetarum multis seculis ante Dominum nostrum edita litterisque consignata, cum in Domino nostro persecte Eliu apud impleta cernantur,veram esse ipsitus fidem &doctrinam,apud omnes Dretue, pro aperte demonstrant.Nec otest gentibus ea suspicio incidere ne si ρhetarum te libri propheta m a Christianis suo ipsorum arbitrio, ex usu suo, . acula vis stierint conficii:quippe eos Christiani a Iudaei Christiani nominis ins re debet. sestissimis hostibus acceperunt: penes quos illi: hodieque sunt, & saere olim per annos plus mille & quingentos ante Christi aduentum. Quin ego cum Hieronymo super capite i6. Isaiae, cum Augustino in libro is de ciuitate Dei capite 6. cum Theodoreto, in oration declara
516쪽
A decima de Prouidentia,ob eam maxime causam arbitror, Iudaeos per Omnes gentes usquequaque cui persos esse, ut quae a Christianis praedicantibus Luangelium, prophetarum vaticinia proserrentur ea gentes in Iudaeorum libris legentes,non esse Christianopum figmenta in telligerent quin,Euangelium tot tamq; manifestis antiquoru vatum oraculis coiit limatum , proniori allentu stridioque amplecterentur. Quaproptor, inibi quidem vehementer probatur sententia illa D. Au guttini. quae est in 6. cap.libri.is. de Ciuitate Dei. Nihil ess,inquit, r-
in ad conuincendos quo libet alienos si de Euange* ventate comenderint,
nostrini fulcienduis recte sipuerint,quam ut diuina praedicta de Clu lo, ea B profror' qua in Iu aeorum is ripta sunt codicibus , quibus auulps depra- prii se iam,2propter hoc testimonisin toto orbe dispersiis,Christi τί ucquas '
creuit Etalem. iqec vel 5 so os Iud. eos, teistes huius rei habemus sed habemus etiam Gentes. Namque annis circiter trecentis ante orium Do 'mini nostri in terris flagitante Philadelpho secundo post Alexandrum Magnum AEqupti rege; id quod in Iudaeoruin & Gentium historii, ni cu citi, proditum eii, ex Hebraeo sermone, sacri libri veteris testamenti, per Iduos & sexaginta interpretes,Hebraeae gentis sapientissimos, in '' 'cum sermonem sunt conuersi: quorum librorum & sima de notitia, irer omnes gentes peruagata est. Quin etiam apud Clementem Ale-C xandrinum in primo libro stromatum,&apud Eusebium in libro nono de priae paratione Euangelica legimus . Aristobulum . magistrum Pto-8lemaei Philometoros regis AEM pti .doctum sane hominem, & aequa lem sanctorum Machabaeorum in scriptis suis tradidisse. sacros libros etiam ante Alexandrum Magnum & Persarum reges, fuisse in Gr. aecam linguam transatosi, & ex his Pythagoram, Platone, Aristotelem, aliosq; veterum,tam Philosophorum quam Poetarum, multa derivasse in sua scripta, atque instituta. Sed percursiis prophetarum oraculis,quae in Domino nostro suisse impleta docuimus, ad quam tractationem quasi D de recto spatio paululum defleximus, ratio susceptae scriptionis nos admonet, ut institutum explicationis verborum Danielis cursum, re
E c t M v s in libro 3.Regum c. I . Deum iussit se Heliae , t pr ι phetam ungeret Eliseum; Vade inquit Dominus ct Eliseum unges . HH prophetam
517쪽
sua lio is . probetam pro te. Certe apud Hebraeos solenne ac legitimum erat, & AAn, vir- sacerdotes unctione consecrari,regesque inaugurati, singulari autem dici inodo ungendus erat Messias , quod nomen ab ipsa unctione tras ullum ctum est. Futurus enim erat Messitas eximius,& singularis propheta, si- sanctorum, cui Moses in Deuteronomio capite decimo octauo praedixerat, pro- singulari- ρbet. an suscitabit Dominio de gente tua,9 de fratrabiu tuis culme: quae ter conire verba Petrus in actis Apostolorum capite tertio. de Christo dicta in-m.ti 'scis terpretatur. Futurum eum praeterea regem, plenissiune Dauid praed lia. cuit in Psal. 1. .& Ii Me sacerdotio cius , inime dubitandum est, etenim David in Psalmo. io'. qui est de Messia,sic cecinit, iuravit Dominis non paenitebit eum , tu es sacerdos in aetemum secundum ordinem MI Ie&hisedech. Omninc, igitur decebat, Christum spirituali ac coelestivnctione excellentissime yngi. Nec tantum unctus est,sed plus ceteris omnibus unctus , te tificante hoc Davide in Psal. a. propterea unxit te Dem oleo laetitia, prae participibus tuis. Nec modo iple unctus est abundanter, sed etiam redundanter. videlicet. ut eius unctio destillaret , acredundaret in omnia eius membra , qui sunt electi. Nam ut loannes Io . . dixit, de planitudine rix nos omnes accepi niti. Hoc per quandam similitudinem videtur quali adumbrasse ac praesignificaste David in Psalmo
Vocis gemi i 32. sicut unguen in , inquit , in cap:te, qγod descendit in barbam Aaron et natio quid quod descendit 1κ oram vest menti tam .Pro illo. nctus nasi umqvisita
sigili cet. dent Hebraea ad verbum reddere Larine,alij verterunt,ianctitas anctitatum. alii fauisum nolorum, iiij auctificatus sancti caterum. Sed. in his Sanctum omnibus, geminatio ciusdem vocis, plane idem isgnificat, scilicet, Sanctorum maximam summamque sanctitatem. Eusebius libro octauo de De-dicipropria monstrat. Evangelica, nusquam, inquit, se legii se in sacris litteris, est Christi villiin prophetarum aut pontificum regumque, appellatum esse san appessatio. ctum sanctorum . illi fortasse nonnunquam sancti fuerint dicti: at diei Moc. io. sanctum sanctorum . propria est Messi e appellatio; qui licui rex regia Duplici no & Dominus dominantium, ita quoque sanctus sanctorum merito ra
stam veris Voc autem nonagia fanctus sanctorum dupliciter ipsi competit; & ut aue dici est Deus, & ut homo est. Vt Deus est, sanctus sanctorum dicitur qua-
sancti an-tuor de causis: primo. quia sanctitatem non aliunde, sed ex seiptactorum se habet: tum quia sanctitas eius, substantialis ei est, non accidentalis: ut Delu, deinde, quia non aliquatenus, sed omnino & infinite sanctus cst: ad xt bomo extremum, quia prima & principalis causa est omnis sanctitatis. Ea est. vero ratione, ut homo est, totidem de causis sanctus sanctorum iure
518쪽
A appellari debet. Ac prima quidem causa , consistit in unione illa personali naturae humanae cum verbo diuino: si enim accidentalis unio non totius hominis, sed animae tantum, nec totius animae , sed eius dumtaxat quae rationalis est, si haec inquam virio , per donum gratiae cum Deo , facit hominem sanctum; quid mirum, ex unione per sonali totius naturae humanae cum Deo,christum sanctum sanctorum esse factum atque nominatum. Praeterea,talem appellationem prome- Sphesi. ruit Christus;propter gratiam, quam Theologi vocant capitis, ipsum enim, ut inquit Paulus, Deus constituit caput super omnem Ecclesia.
s Quamobrem Clinitus non solum pro se sanctitatem accepi Dd etiapro omnibus quicumque fuere, sunt, & futuri iunt sancti. utem vera illa sententia Aristotelis in libro r. Metaphysicae quod est causa, Arist. 5b. a.
vi alia sint talia, ipsum eli maxime tale: exempli causa , ab igne cale- 'Metapo .c. scunt cetera,a sole lucem accipiunt ideoque 5 ignem calid illinitim.& solem lucentissimum esse constat. Chrillum itidem .quia ipse est causa omnis sanctitatis,quae in ceteris inest causa inquam exemplaris, me ritoria,& quodammodo efficiens, sanctum sanctorum,ideli, sanctissi- .mum et se necesse fuit. Adiice , quod etiam ipsa gratia Chrdii propria& habitualis,summa sitit & quodammodo infinita, continens omnem V vim,rationem,atq; esticacitatem gratiaemon cnim ad mensuram datus ei et spiritus,sicut in Evangelio suo c. s. allirmat Ioannes: ut propter eam Chrillus merito dicatur sanctus sanctorum. Denique sic appella tur Christus qui a non est fictus sanctus ex non sancto sed semper filii sanctus: nec per gradus & incrementa ad persectam sanctitatem peruenit,sed tantam ab initio sanctitatem habuit, quantam nunc habet. His accedit,quod ipse conceptus est de Spiritu sancto;& sicut ex rege natus, vocatur regia noles; sic conceptus ex Spiritu sancto, singulariter dicitur sanctus. Docirca,cum Gabriel dixi get Beatae Mariae stiri D functius superueniet in re,o virtvi altissimi obum rabit tibi subluxit, ideos quod nascetur ex te filius De: . Mosaici tabernaculi pars
intima summae religionis & venerationis apud Iudaeos,vocabatur Cancta sanctorum,haec autem, multis rebus , quas in praesens commemorare non attinet. illustrem Christi praetulit imaginem. Denique, non hia quae
modo ipse Christias sanctus dicitur: sed omnia etiam quae sunt ipsius, C in filicumque quocunque modo attingunt,vocantur sancta. Nam sponsam seuota dita eius, quae est Ecclesia sanctam nominat Paulus in epistola ia Ephe- cuntur. sios cap. s. quin etiam omnes Christiani, passim in epistolis Pauli vo
519쪽
uini cultus ministerio dicatum sacratumque est,sanctitatis nomen in- ARum poni. duit. Quid plurale iam vicarius Christi, summus pontifex Romanus,c Ganctis quia i m repraesentat in terris,omnes mortales, d gnitate potet lateq; simiti nam praecellens, non tantum sanctus, sed etiam sancti illinus, & sanctitas
Sesto er go'animaduerte, ab exitusermonis, mi iterum is
disicetur Hierusal m, D ue ad Christum ducem' hebdoma les sept/m , c hel o mades sexaginta duae erunt. Et Iro aediscabitur platea Cr muri, in angustia teporum.
R o illo ut iterum aedificetur Hebraice est ad reduce ume r adi candum vel ut vertit Pagninus, ad reuerti facιω- dum, ct aediscandum. Sed Valabius illud ad reducendum positum ait. pro adverbio rursus , iterum, denuo, sicut transbilit Hieronymus. Pro hoc, Graece est,ut restondeatur:quod . quid significet,non exposuit Theodoretus: sed eandem vim atque sententiam habere putandum est. Hunc locum haud pauid se incus legit Tertullianus hunc in modum. Et ies O per licies, o interieci, a profectionesermonu integrando reaedi cando Hierusalem, 'sque ad Chrisum ducem lebdomades sexaginta duas, ct dimidiam convertet , adi cabitur in laetitiam, se covastationem ct innovabantur rempora. Manis stum autem est & per se,& concessu omnium , declaras te Gabrielem his verbis, ex quo tempore sumendum esset principium numerandi septuaginta hebdomades, intra quarum spacium, venturus esset Mes-rnde se ς' im, ς ordium earum capiendum esse ab exitu ferino ianis de rescienda Hierusalem.Verum hic exitus sermonis, significare
D,ἡ . i. promissium liqu*d aedificandi Hierusalem, Dei ore editum; Dὸbdo, i 0 min*i p*x pyQpi ut in aliquem enunciatum; vel edictum alicuius regis, quo data sit Iudaeis potestas & ficultas aedificandi Hierusalem. Quo licet intelligere , malὸ Origenem in tractatu vigesimo
nono in latibaeum fecisse initium numerandi septuaginta hebdoma des, usque ab Adamo: male Hippolytum,easdem orsum esse quinqua ginta annis ante solutionem captiuitatis: male Apollinar in , coepisse eas ab ortu Domini. Isti enim uno & communi argumento refelluntur: Gabriel enim hoc loco docet. principium hebdomadum,in eo tempore locandum, quo tempore exiit sermo de aedificanda dierusalem: F plicatar
520쪽
A quod prosectb ad ea tempora unde ita ducunt initium hebdomadum,
Ceterum,quia hic exitus sermonis,ut aedificetur Hierusalem, va iis modis intelligi Id explicari potest, peperit ea res varias quoque docto- ι nue μαε rum sententi is, quas hoc loco excutere &diiudicare coniicinit. Prima dum it misententia est Nicolai de Lyra, Pauli Burgensis,& Vatabit in suis anno- tiu septua-tationibus super hoc y.capite Danielis: quibus aggrepandus eii Petrus inta heb- Calatinus in libro quarto de arcanis fidei Catholicae capit. 13. Isti or- domadum. diuntur septuagita hebdomades,a quarto anno regis Sedechiae; vi teli- .opinio. I
cet septem annis alite magnam illam Iudaeorum captiuitatem S tem-riai, Buris
B pliatque urbis euertionem. I unc enim aiunt, exiise sermonem Dei gensis, Va- per Hieremiam, promittentis Iudaeis, post septuasinta annos captiui- tabti, Ga-tatis, liberationem ipsorum, de in patriam reuertionem; sicut legitur latinι. apud Hieremiam capite viget imo nono. Fuisse autem tunc quartum annum regni Sedechiae,patet ex initio cap. 28. Hieremiae, ubi nominatur quartus annus Sedechiae. Verum opinio istorum tribus refellitur Resellux argumentis. Eteni in , si faciendum est initium nui randi septuaginta prin se hebdomades ab althuo Dei promisso, cur non potius fiat ab alio priori tentia. promisso Dei, dato per Hieremiam undecim annis ante, quod etiam pertinebat ad Iudaeorum liberatione: ut videre licet apud Hieremiam C ca. et s. vel ,cur non potius fiat initium ex alio Dei promisso longe anti-riori & illustriori,quo Deus per Isaiam cap. s.pollicitus est, se per .
yrum regem, d iugum seruitutis ablaturum Iudaeis,& Hierusalem aedificaturum.Nullus tamen est adeo imperitus chronologiae, ut ab eo tempore exordiatur hebdomades cum a tepore illius promissi,vsque ad finem hebdomadum,anni circiter octingenti hoc est quatuordecim& centum hebdomades numerentur. Deinde , in illo promisso Dei, quod est apud Hicremiam cap. 29. fit quidem mentio de Iudaeorum liocratione,& reuersione in patriam,nulla tamen mentio fit de aedificatione Hierusalem:at Gabriel ab exitu sermonis de aedificanda Hierusalem indicat hebdomades esse inchoandas . Denique, a quarto anno
resili Sedechiae , unde illi' exorsi sunt hebdomades , qui annus incidit in trigesimam quintam olympiadem, usque ad Olympiadem di centesimam tertiam, in qua finitas esse hebdomades , inta ostendemus, effluxerunt anni plus sexcentis septuaginta: clim in septuaginta hebdomadis, anni tantum nonaginta & quadringenta conti
Altera sententia est Tertullian in eo libro quem scripsit aduersiis