D. Thomae Aquinatis sacrae theologiae doctoris vere angelici Aureae conclusiones, ex vniuersa ipsius Summa desumptae; quibus ubique praefixae sunt quaestiones, suique item singulis articuli. Addita est in fine ratio ordinis ac methodi, quam auctor in

111쪽

Pars I. Quaest. cIX. 9sART. VIII. Vtrum homines assumantur ad ordines Angelorum. Conclusio. Nullo modo assumi possunt homines ad Ordines Angelorum , quantum ad gradum natu-Iae,quia semper remanebit naturarum distinctio . Illud autem quod est ex parte naturae, se habet ut materiale in ratione ordinis. Completiuum uero est quod est ex dono gratiae,quae dependet ex liberalitate Dei, non ex ordine naturae . Et ideo per donum gratiae homines mereri possunt tantam gloriam , ut angelis aequentur secundum singulos angelorum gradus , quod est homines ad ordines angelorum assumi.

De ordinatione malorum Angelorum , in quatuor articulos l

Vtrum ordines sint in daemonibus. Conclusio. Daemones neque sunt,neque suerunt in ordinibus Angelorum lacundum statum gloriae,suerunt autem secundum statum gratiae meritoriar,&perseuerant in ordinibus secundnm statum& condi

tionem natura .

ART. I l . Vtrum in daemonibus sit praelatio. Conclusio. Cum daemonu actiones sint ordinatae, recesse est,ut in illorum ordinibus quidam aliis praeferantur & dominentur. Haec uero praelatio daemo-xum non fundatur super eorum iustitia, sed superiustitia Dei cuncta ordinantis ART.

112쪽

A RT.III.Vtrum in daemonibus sit illuminatio. Cόnclusio. Quamuis per aliquam ueritatis manifestationem sublinuicem lumen praestare uideantur darmones, non tamen illuminant proprie, cum omnia a Deo auertere studeant. ART. IIII. Utrum boni angeli habeat praelationem super malOS. Conclusio. Angeli boni malis praeferuntur.

QVAESTIO CX. De praesidentia Angelorum super creaturam corporalem,in quatuor articulos ditiis. ARΤICULUS PRIMUS.

Vtrum creatura corporalis administretur per Angelos . Conclusio. Praesident angeli super natura corporea cui est uis particularis,cum illorum potestas si uniuersalis. ART. H. Vtrum materia corporalis obediat angelis ad nutum. Conclusio. Materia corporalis non obedit angelis immediate ad trani mutationem formalem. ART. III.Vtrum corpora obediant angelis ad motu localem. Conclusio. Natura corporalis apta nata est moueri& a natura spirituali, & ab angelis, quo ad motum Iocalem. ART. IIII.Vtrum angeli possint facere miracula, Conclusio. Solus Deus,& non angeli, propria uir tute miracula facere potest, cum solus praeter ordine uniuersa creaturae facere po,sit. QVAE-

113쪽

De actione Angelorum in homines, in quatuor articulos divisa. ARTICULUS I. Vtrum Angelus possit illuminare hominem. Conclusio. Cu homines inferiores sint natura angelis, per ipsos illuminantur.

ART. H.Vtrum angeli possint immutare uoluntatem hominis. Concluso. Angeli non nisi suadendo, seu concita do, hominis uoluntatem immutare possunt, non t/men cogendo: quam tamen ab intrinseco , α extrinseco Deus mouere efficacissime potest. ART. III. Utru angelus possit immutare imaginationem hon inis. Concusio. Potest tam angelus malus, 2 bonus,naturalibus suis uiribus ipsam hominis imaginatione

immutare.

ART. IlII. Vtrum angelus possit immutare sensum

humanum.

Conclusio. Potest angelus sensum hominis mouere,uel opponendo aliquod sen sibile exterius, uel intus humores cocilado ad uarias sensus apparitioes.

J AESTIO CXII, De Missione Angelorum, in q tuor iarticulos diuisu. ἈARTl CVLVS I. Vtrum Angeli in ministerium mittantur. Conclusio. Aliqui angeli speciali quodam modo mittit tura Deo in ministeriu creaturi corporalis in Deum dirigendae,uel ducendae. A R T. II. Vtrum omnes angeli in ministerium

114쪽

3RT. V. Vtrum angelus deputetur homini ad custodiam a sua natiuitate. Conclusio. Homini statim ab ipsa sua natiuitate deputatur ad custodiam angelus. ART. VI. Vtrum angelus custos quandoque deserae

hominem.

. Conclusio. Angelus homini ad custodiam deputatus, nunquam ex te, ipsum dimittit, sed permittit

quandoque in malum tam culpae,2 poenae cadere,ex lege permissionis diuinae ad tempus propter hominis maius bonum. ART. VII. Vtrum angeli doleant de malis corum, quos cuilodiunt.

Conclusio. Cum nihil in mundo angelis simpliciter inuoluntarium fiat,de hominum,quos custodiue malis minime dolent. ART. VIII. Vtrum inter angelos possit esse pugna seu discordia. Conclusio. Inter angelos pugna quidem esse pol,

non discordia uoluntatum, sed meritorum cotrari tate eorum, pro quibus pugnare dicuntur.

QVAESTIO CXIIII, De Daemonum impVnatione, in quin farticulos divisa. ARI IC V L V , I.

Vtrum homines impugnentura daemonibus. Conclusio. Impugnantur homines a daemonibus ex ipsa illorum malitia, ordo autem impugnationis ab ipso Deo eli. HRΤ. II. Vtrum tentare sit proprium diaboli. Conclusio. Tentare, id est , ad malum culpae . homines inducere, peccatum est, & proprium dia

115쪽

AR.IIl.Vtrum omnia peccata procedant ex tetatio

Conclusio Omnia hominu peccata a daemonet directe causantur , directe autem arbitrii libertate: ART Ili I. Utrum daemones possint homines.seducere. Coclusio. O ramuis daemones no possin t proprie miracula facere, possunt tam ecter miracula communiter homines seducere. A I T. U. V tru m d aemon ,qui superatur ab al iquos. propter hoc ab impugnatione arceatur. Coclusio. Daemon. superatus uacat a tetatione eius dem,non semper, sed usque ad tempus c

Dractione corporalis creatura, i ex arti Ios Husa ARTICULUS ΙἀVtrum aliquod corpus sit activum. Conclusio. Corpus secundum quod est actit,agistin corpus secti ndum quot est in potentia.

ART. H Utrum in materia corporali. sivit aliquae rae. tiones seminales Conclusio. Rationes seminales piae activa & passu a principia generationis naturalis sunt, in mat ria corporali multis modis reperiuntur. ART. III. V trum corpora coedestia sint causa eoru, quae h ic in inferiora bus fiunt. Conclusio. Corpora coelestia cum tantum mobi lia secundum lationis morum , causa sunt omnium eorum,quae in his corporibus iusserioribus caeteris motibus aguntur.

116쪽

ART. HIL Utrum corpora

manorum actu utri .

coelestia sint causa huConclusio. Cum intellectus&uoluntas, quae humanorum actuum principia sunt, uires sint corporeis organis minime alligarae: non possunt corpora ipsa coelestia humanorum actuum causae directe esse, sed indirecte. agendo per se in corpora, quae ad utriusque potenti ε opera conducular. R R T. V. Utrum corpora coelestia possint imprimere in ipsos daemones. Conclusio. Cum daemones substantie sint intellectuales corporibus non unitae,corporibus coelestibus nullo modo bduntur. Hi T. VI. Utru corpora coelestia imponant necessitatem his, quae eorum actioni subduntur . Conclu lio. Non omnia , quae in his inferioribus acolporibus coelestibus fiunt,de necessitate eueniunt.

De Fato, in quatuor articulos divisa. ARTICVLVS I. VTrum fatum sit aliquid. Conclusio. Fatum pro diuina ponitur prouidenti

omnia praeloquente. ART. I l. Vtrum fatum sit in rebus creatis. Conclusio. Fatum est in causis creatis, ut per diuinam disponuntur prouidentiam ad uarios effectus producend S.

ART. I II. Utrum fatum sit immobile. Conclusio. Fatum, ut in secundis causis , absoluta est mobile: ut autem a diuina prouidentia, immobile, non necessitate absoluta sed coaditionali .

117쪽

Ioa Pars I. Quaest. cXvLI. ART. IIII. Utrum omnia fato subdantur. Conclusio.Fato non subduntur omnia, sed quae tantium legibus secundarum causarum subijciuntur.

De Pertinentibus ad hominis actionem , inquatuor articulos divisa. ARTICULUS PRIMUS.

VTrum unus homo possit aIlum docere. Conclusio. Potest unus homo alium docere, deducendo ipsum ex potentia ad actum scientia pri

mum.

ART. II. Vtrum homines possint docere angelos Conclusio. Homines uiatores non possunt superiores se Angelos docere,&illuminare:sed tantum illis loqui possunt. ART. III. Utrum homo per uirtutem animae possit corporalem materiam immutare. Conclusio. Non potest homo animae suae naturali uirtute materiam corporale immutare, nisi alicuius corporis media actione. AR. IIII. Utrum anima hominis separata possit compora saltem Iocaliter mouere. Conclusio. Non potest anima mouere corpus ad natum sua n aturali uirtute,sed tantum corpus a se uiuificatum.

. De Traduct ione hominis ex homine quantum ad animam, in tres articulos divisa. ARTICVLVS PRIMUS. Vtrum anima sensitiva traducatur cum semine.' Conclusio . Anim ostiua causatur a generante

118쪽

Pars L Quaest. XVIII. &cXIX. IO3 tanquam principali agente: a semine uero, tanquam riab instrumento,& non producitur per creationem. UART. II. Vtrumantina intellecti uacausetur ex se

Conclusio. Anima intellectiva cum habeat operationem uitar,sine corpore est subsistens,& ita sibi debetur esse & fieri. Et cum sit immaterialis substantia: non potest causari per generationem, sed solum per

creationem a Deo. ART. III. Utrum animae humanae fuerint creatae simul a principio mundi. Coclusio. Animae humanae non ante corpora creatae ted simul creantur, cum corporibus infunduntur.

QVAESTIO C XI X. De Propagatione hominis quantum ad corpus, in duos articulos divisa. ARTICULUS PRIMUS.

Vtrum 'aliquid de alimento conuertatur in ueritate humanae naturae. Conclusio. Alimentum uere conuertitur in ueritatem humanae naturae,inquan in m uere accipit specie carnis & ossis,&aliarum corporearum partium .

A R r. ll. V trum semen sit de luperfluo alimenti. Conclusio. Semen decisum a generante est de alimenti superfluo.

QVAESTIONUM OMNIUM

Partis Summae Theologiae S. Thomae Aquinatis, Finis .

119쪽

DAE ANGELICI DOCTO-

QV AE S TI O PRIMA.De ultimo sine hominis jn octo articulis diuisc

ARTICVLVS PRIMUS. VT κ v M homini conueniat agere propter fi

nem.

CONCLUSIO. Cum hominis proprium sit per rationem &uoluntatem agere: etiam necessario eidem conuenit,ageret propter finem. Α RT. II. Vtrum agere propter finem si proprium rationalis naturae. Conclusio. Quanquam omne agens agat propter 'finem: proprium tamen est rationalis creaturae, ut propter finem aga quasi se agens & ducens in finem. ΑRΤ.II.V trum actus hominis recipiant speciem ex

fine . . '

Conclusio. Actus omnes humani ex fine Ipeciem sortiuntur. AR. HII.Utrusit aliquis ultimus finis humanae uitae.

Coclusio. In finibus & his quae propteer fine iunt , non est proces ius in infinitum sed sicut est unus ultimus finis, ita est aliquid primui a quo incipit motu

120쪽

et ri. Sec. Quaest. I. dc II. TC

ad finem: non est autem in conueniens, in his, que ad finem sunt per accidens ordinata, esse infinitatem . ART. V. Vtrum unius hominis possitnt esse plures ultimi fines. Coclusio. Cum ultimus sinis hominis, primum & perfectum,& naturale bonum sit, eius omnes uolun- . tarias actiones specificans: impossibile est, simul esse unius plures ultimos fines simpliciter. ART. VI. Utrum homo omnia quae uult, uelic propter ultimum finem. Conclusio.Quaecunque homo appetit, necesse est propter ultimum finem appetere .i ART. VII. Vtrum sit unus ultimus finis omnium hominum. Conclusio. Tametsi unus est ultimus finis formaliter omnium hominum ; multiplicantur tamen per ea uaria studia quae homines ut ultimos fines assequi

conantur.

ART. VIII.Vtrum illo ultimo fine aliae creatura: co ueniant. Conclusio. Quamuis Deus sit ultimus finis omniurerum;non est tamen hominis & aliarum creaturaruxatione carentium idem ultimus finis, quo ad illius consecutionem dc adeptionem.

AESTIO ILDe his, in quibus hominis beatitudo consispis ,

in octo articulos divisa. ARII CVLUS PRIMUS. V Trum beatitudo hominis consistat in diuitijs. Conclusio. Cum beatitudo sit ultimus finis hominis,diuitias autem ex arte homines quaerant propter .

natu tales diuitias, quae propter ipsum homine sunt, impossibile est,in his beatitudinem consistere. AR. II. v tru beatitudo hominiscosistat in honorib . Cou