장음표시 사용
81쪽
ART. VII. Vtrum anima & Angelus sint unius speciei. Conclusio. Anima & Angelus non sunt eiusdem speciei ed diuersarum.
De unione anima ad corpus nocto articulos divisa. λ ARTICULUS I. VTrum intellectivum principium uniatur corpori
Conclusio. Cum anima intellectiva sit qua primo homo . & hic homo intelligit: necesse est, ipsam esse
corporis formam. ART. II. Vtrum intellectivum principium multiplicetur secundum multiplicationem corporum. Coclusio. Intellectivum principium unum in omnibus esse est impossibile,sed multiplicatur ad corporum multiplicationem. ART. III. Vtrum praeter animam intellectivam sint in homine aliae animae per essentiam differentes. Coclusio. Cum anima non ut motor, sed ut forma uniatur corpori: impossibile est, in homine esse plures animas, sed una tantum est anima intellectiva , quae sensitivae, & uegetatiuae, & intellectivae officio fungitur. ΑRT. IIII. Vtrum in homine sit alia forma praeter animam intellectivam. Conclusio. Cum anima humana uniatur corpori ut forma, das illi esse simpliciter;impossibile est,esse iahomine aliam formam praeter animam intellectiva . ART. VI. Vtrum anima intellectiva conuenienter tali corpori uniatur.
82쪽
Conclusio. Cum anima intellectitia sit etiam uirtute sensititia secundum gradum perfectis imum, decuit corpus, cui unitur, mixtu esse, & inter omnia alia corpora magis reductu ad coplexionis aequalitate. ΑRΤ. VI.Vtrum anima intellectiva uniatur corpori mediantibus dispositionibus accidentalibus. Conclusio. Cum anima intellecti uadet homini esse substantiale& simpliciter impossibile est uniri ipsa in corpori mediis accidentibus. ART. VII. Utrum anima unia uir corpori animalis mediante aliquo corpore. Conciti sio. Cum anima uniatur corpori, no ut motor, sed ut forma impossibile est uniri corpori mediate aliquo corpore.
ART. VIII. Vtrum anima sit tota in ἰqualibet parte corpori S.
Conclusio. Anima, cum uniatur corpori ex diuersis partibus constituto, ut forma subitantialis est essed , tialiter,& non uirtualiter, tota in toto,& tota in qualibet parte corporiS.
Q U AESTIO LXXVII. De his , qua pertinent ad Potentias anima ingenerali , in octo articulos divisa. A R I IC V L U S PRIMUS.
Vtrum ipsa essentia animae sit eius potentia. Conclusio. Cum nulla animae operatio sit substanalia,&quod uis animam habens non sena per operetur potentiam animae ab ipsa animae essentia & substantia diuersam esse, necessarium est. ART. H. Utrum sint plures potentiae animae. Coclusio. Cu homo ad sum mu beatitudinis bonu pluribus motibus consequendu , ue infima creatura ordinetur, necesse est, in anima plures potetias esse. E ART
83쪽
Que AE ST I O L XXVll. ' . De potentiys anima inspeciali,in quatuor articulos divisa. ARTICVLVS PRIMUS. Vtrum quinque genera potentiarum animae sint distingu enda. Conclusio. Quinque sunt animae potentiarum genera, i. uegetatiuu, 2, sensitiuum,3. appetit iuu, .mOtiuum secundum locum, & s .intellectivum,tres animae, I. negetativa, 2. sensitiva,& 3. intellectiva,& quatuor modi uidendi, l. negetatiuum, a. sensitiuu, 3. motivum secundum in locum,&. . intellectitium AK T. II. Vtru couenienter partes uegetatiuae assignetur,scilicet nutritiuu, augmenta tritu,& generatiuu. Coelusio. Tres sunt anum ae vegetatiuae partes,I. nutritiua, r. augmentativa,& 3. generativa. AR I. I l I. Vtrum conuenienter distinguantur quinq; sensus exteriores. Conclusio. Q uinque sunt exteriores sensus, i. uisus a. auditus, 3. O factuS, .gustiis,& s. tactus. ART.lI II. utrum interiores sensus conuenienter distinguantΩΓ. Conclusio. Quatuor tantum sunt animae sensititiae interiores uireb, i . sensus communis, 2. phantasia, seu imaginatiua H.aestimatiua , seu cogitativa, & q. memorativa.
QV AESΤI O LXXIX. De potenti s intellectivis in tredecim a riculos diuisa. ARTICULUS P R I MV S.
Vtrum intellectus sit aliqua potentia animae. Conclusio. In solo Deo intellectus est idem essentiae eius: in aliis uero distinguitur ab essentia, cuius est potentia. E 1 Α R L.
84쪽
ART. II Vtrum intellectus sit potentia passiva. Conclusio. Cum intelligere sit quoddam Pati, intellectus est potentia passiva. ART. III. An sit ponere intellectum agentem. Coclusio. Praeter intellectum possibilem qui est omnia fieri, necesse est, ponere in animas intellectit magentem, qui facit intelligibilia in potentia, intelligi hilia in actu. ART. IIII. Vtrum intellectus agens sit aliquid
Conclusio. Cu anima sit natura perfecta in ordine intellectualium naturarum, necesse est in anima esse intrinsece intellectum agentem, quo sicut quodam intrinseco lumine intelligibilia in potetia fiunt intelligibilia in actu. ART. U. Vtrum intellectus agens sit unus in omnibus.
Conclusio. Cum intellectus ages sit uirtus animae: necesse est non unum in omnibus esse, sed multiplicari ad multiplicationem animarum. ART. VI. Vtrum memoria sit in parte intellecti
Conclusio. Memoria,ut uirtus conseruatiua specierum intelligibilium est, ad partem spectat intellecti-uam,ut uero ad praeterita, ut praeterita sunt,respectu habet, magis ad animae sensitivam partem attinet. At Τ. VII. Utrum alia potentia sit memoria intellectiva,&alia intellectus Coclusio, . Non est in homine memoria distincta potentia ab intellectu, sed una potetia sunt, cum idciobiectum habeant. ART. VIII. Vtrum ratio si talia potentia ab in tellectu.
Conclusio. Intellectus & ratio non sunt diuersae po
85쪽
tentiae in nomine, sed una potentia,cui est intelligere simpliciter, ut in tellectus est,&ei succurrendo ueritatem attingere, ut ratio est.
ART. IX. Utrum ratio superior & in serior sint diuersae potentiae. Concusio. Vua & eadem sunt in homine ratio,superior & inferior: distinctae tamen actibus & habitibus diuersis,dum superior ratio ipso sapieutiae habitu aeternis conspiciendis & consulendis intendit, inferior uero temporalibus per scientiam ad aeterna disponitur. ART. X. Vtrum intelligentia sit alia potentia ab intellectu. Conclusio. Intelligentia&intellectus non distinguuntur ut duae potentiae, sed ut actus a potentia. ART. XI. Vtrum intellectus speculatiuus&practicus sint diuersiae potentiae. Conclusio. Cum ea, quae intelliguntur per accides, ordinentur ad opus; non duae, sed una polevitia tu .ic in homine, intellestiis practicus,&speculati illi S.
ART. XII. Utrum lynderesis sit quaedam specialis poten tia ab alijs distincta . Coclusio. Synderesis non quaedam specialis potentia est ratione altior,uelut natura, sed est habitus quidam naturalis principiorum operabilium: sicut intellectus habitus est principiorum speculabilium, & no
potentia aliqua. ARΤ.XIII. Vtrum conscientia sit quaedam potentia. Coclusio. Conscientia non est potentia, si proprie sumatur: sed actus, quo scientiam nostram diuersis quae agimus, applicamus uarijs actibus conscientiae, testificationis scilicet, uel ligationis , seu excusationis. - - E 3 Quae-
86쪽
QN AESTIO L X X X. . Depotenti's appetitissis in communi,
ARTICULUS I. Vtrum appetitus sit aliquas pecialis animae potentia. Coclusio. Necelle est cognitionem habentes sequi potentiam quandam appetitiuam, uidelicet, qua ad aliorum perfectiones inclinentur, quas apprehedur. ART. II. Utrum appetitus sensitiuus di intellectivus sint diuersae potentiae. Conclusio. Cum illud quod intellectu apprehenditur, diuersi sit generis ab eo,quod inensu apprehe-ditur: necesse est,appetitum sensitiuum,&intellectiauum ad diuersas potentias pertinere.
QVAESTIO LXXXI. Defensualitati, in tres articulos divisa. A R TI CVLVS I.
VTrum sensualitas solum sit appetiti ua. Conc usio Sensualitas non aliquam cognoscitiua uirtutem i in portat, sed animae uim appetitiuam. AR.II. Vtru appetitus sensitiuus distinguatur in irascibilem &co cupiscibile, sicut in potentias diuersas. Conclusio. Irascibilis & concupiscibilis no diuer potentiae sunt,sed ad unam potentiam sensitivam se appetitiuam spectantiqua animalia, quae uitae conducunt,insequuntur,& nociva propellunt.
Α R r. III. Utrum irascibilis & concupiscibilis
Conclusio. Irascibilis & concupiscibilis obediunt
QUAESTIO LXXXII. uoluntati,in quinque articulos dissa.
87쪽
VTrum uoluntas aliquid ex necessitate appetat. Coclusio. Volutas nihil ii elle potest coactionis necessitate; potest autem aliquid uelle necessitate finis, seu suppositionis. naturali etiam necessitate aliquid uult,beatitudinem uidelicet. ARΤ. II. Vtrum uoluntas ex necessitate omnia uelit quaecunque uult. Conclusio. Voluntas no quaecunque uult, de neces- state uult, cu beatitudine necessario uelit, & ea quae necessariam cum beatitudine connexionem habent. ART. III. Utrum uoluntas sit altior potentia, quam intellectus.. Coclusio. Cum obiectum intellectus sit simpliciter nobilius obiecto uoluntatis ; intellectus simpliciter altior est potentia, quam uoluntas, quae aliquo modo& interdum nobilior est intelleetu, quando scilicet illius obiectum in altiori natura inuentum fuerit. ART.IIII. Vtrum uoluntas moueat intellectum. Conclusio. Intellectus mouet uoluntatem uti nis; uoluntas autem mouet intellectum & omnes ut seriores potestates animae effective.
ART. U. Vtrum irascibilis,& concupiscibili; distingui debeant in appetitu superiori. Conclusio. In superiori appetitu hominis, uoluntate scilicet, non distinguitur concupiscibilis, & ir
De libero arbitrio in quatuor articulos divisa. ARTICVLVS I. VTrum homo sit liberi arbitrij.
88쪽
Conclusi. . Cum homo fit rationalis,liberi etiam arbitrij nec si ars o eli. ART.l I. Vtrum liberum arbitrium sit potentia. Conclusio. Cum liberum arbitrium sit, quo indif-renter se habent homines ad bene uel male eligendu: impossibile est , eisse habitum quendam uel potentia cum habitu, sed necessario potentia quaedam animaendturalis elLART. I II. Utrum liberum arbitrium sit potentia appetititia, Conclusio. Cum proprius almis liberi arbitrii sit ipsa electio in parte animi appetiti ua: necesse est,arbitrium liberum esse. Ain T. IIII. Utrum liberum arbitrium sit alia poten
Conclusio. Sicut ratio & intellectus non duae , sed una potentia sunt ita uoluntas& liberum arbitrium non duae, sed una tantum potentia sunt.
QVAESTIO in XXou. De Anima cog nitione respectu corporalium, in odio articulos divisa. ARTICULUS PRIMUS.
V u m anima cognoscat corpora per intellectirm. Conclusio. Anima per intellectum cognoscit corpora immateriali, uniuersali,&necessaria cogniti Ge. δεὶ T. II. Utrum anima per essentiam suam corpor Jia intelligat. Conclusio. Solus Deus cum sit uirtualiter & emineter omnia, cognoscit per ollentia in suam omnia: ani
ma autem non, ut neque corporalia.
HRT. III. Vtrum anima intelligat omnia per species sbi naturaliter inditas. Coti clusio. Anima cum sit quadoqi intelliges,& cognostens
89쪽
gnoscens in potentia,& quandoque in actu, impossi bile est, ut corporalia a species sibi inditas cognoscat. ART. IIII. Utrum species intelligibiles effluant in animam ab aliquibus formis separatis. Conclusio. Species intelligibiles, quibus anima intelligit, non effluunt a formis separatis.
ART. V. Vtrum anima intellectiva cognoscat resim materiales in rationibus aeternis. Conclusio In rationibus aeternis anima non cognoscit omnia obiective in praesenti statu, sed causaliter. ART. VI. Vtrum intellectiva cognitio accipiatura rebus sensibilibus. Conci uso. Intellectiva cocnitio sita sensibili, non sicut a persecta & totali causi sed potius scut a mate
ART. VII. Utrum intellectus possit actu intelligere per species in teli igibiles,quas penes se habet, non couer tendo se ad phantasmata. Conclusio. Intellectus humanus corpori passibili coniunctus,non potest quippiam intelligere sine pha
ART.VII I. Vtrum iudicium intellectus impediatur per ligam en tum sensus. Conclusio. Cum omnia,quae in praesenti statu cognoscimus, per comparationem ad sensibilia nobis nota fiant, necesse est per ligamentum sensus impediri rationis iudicium.
V Trum intellectus noster intelligat res corporeas, di materiales per abstractionem a Phantasmatibus.
90쪽
Conclusio. Intellectus humanus cum non sit eius alicuius organi corporalis,& tamen est animae, quae est forma corporis, potestas: necesse est, ut intelligat materialia &sensibilia abstrahendo a phanistasnatibus, &per ea in immaterialium cognitio
A R T. II. Utrum species intelligibiles a phantasmatibus abstractae se habeant ad intellectum nostru , sicut id quod intelligitur. Conclusio. Species intelligibilis est qua intellectus intelligit,& non nisi secudario est quod intelligitur: res uero, cuius species intelligibilis est similitudo, illud est, quod primo intellectus intelligit.
ART. III. Vtrum magis uniuersalia sint priora in nostra cognitione intellectuali. Conclusio. Magis uniuersalia &comunia sunt prio a in nostra intellectuali &sensitiva cognitione. ART. IIII Utrum possumus multa simul intelligere. Conclusio. Non potest intellectus humanus multa per modum multorum intelligere, sed per modii unius Milicet per unam speciem. At T. V. Utrum intellectus noster intelligat componendo & diuidendo. Conclusio. Intellectus humanus intelligit necessario componendo & diuidendo , quum omnia simplici apprehendantur actu ab angelico & diuino intellectu.ART. UI. Utrum intellectus possit esse falsus. Conclusio. Cum quid est rei sit proprium obiectu intellectus: nunquam contingit circa ipsum falli nisi per accidens, prout ipsi compositio, uel diuisio, seacii scursus admiscetur,quibus fallitur quandoque. ORT. VII. Vtrum unam de eandem rem unus alio melius intelligere possit. . CON-