장음표시 사용
231쪽
quod sola diuina uirtute fieri potest. Q I AESTIO C I HI. De merito quo ad effectus gratia' cooperanti decem artic'los diiusa ARTICUL V S I. Vtrum homo possit aliquid mereri a Deo.
Conclusio. Potest homo apud Deu aliquid mereri, non quidem secundum absolutam iustitiae rationem , sed secundum diuinae ordinationis quandam praesupposition zm. ART.l I. Vtrum aliquis sine gratia possit mereri
Conclusio. Cum uita aeterna omnem naturae facultatem excedat: non potest homo in statu naturae integrae neque corruptae ipsam,absque gratia,& diuina reconciliatione,a Deo promereri. ART. III ..Vtrum homo ingratia constitutus possit mereri uitam aeternam ex condigno. Conclusio. In gratia constitutus uita ex condigno
ART. IIlI. Vtrum gratia sit principium meriti principalius per charitatem quam per alias uirtutes. Conclusio.Gratia est principium operis meritorii, principalius Per uir tu te mc hari tat is quam per alias
A R T. V. Vtrum homo possit sibi mereri primam
gratiam. Conclusio. Non potest homo primam gratiam aliquo modo mereri. ART. VI. Vtrum homo possit alteri mereri primam cratiam. Con
232쪽
rig Pri. Sec. Ques f. cx IIII. Coclusio. Nulliis,nisi solus Christus, qui est caput Ecclesti potest alteri homini mereri primam grat a
ex condigno, sed ex congruo. A I T. VII. Vtrum J omo possit sibi mereri reparationem post lapsum . Conclusio. Nullo modo potest aliquis sibi mereri reparatione pos lapsum,led hoc sola Dei miseratione obtinere ualet. ART. VIII. Utrum homo possit mereri augmentum gratiae uel charitatis. Conclusio. Potest aliquis in gratia constitutus promereri augmentum charitatis, caeterarumque uirtutum, sicut ipsam uitam aeternam. ART. IX. Vtrum homo possit perseuerantiam mereri . Concluso. Bonum perseuerantiae in uia non cadit sub merito, clim ex sola ratione diuina dependeat ;perseuerantiae autem bonum,quod est gloria aeterna, sub merito cadit. ART. X. virum temporalia bona cadant sub merito Conclusio. Non, nisi secundum quid temporalia Scterrena bona sub merito cadunt, inquatum ijs homo ad uitam aeternam consequendam iuuari aliquo modo potest.
Secundae Partis Summae S. Thomae Aquinatis, Finis a
233쪽
Aquinatis, totam materiam moralem in particulari complectens
De Fide, in decem articulos diuisa oARTICVLVS PRIMVS. CONCLUSIO. Cum nihil sub fide cadat nisi in ordine ad Deum rueritas prima eius formale obiectum est, cuius ratio ne his,quae fidei sunt,assentimus. ART. II. Vtrum obiectum fidei sit aliquid complexuper modum enuntiabilis. Conclusio. Quanquam obiectum fidei secundum se in complexu quoddam sit:ex parte tamen credentis est aliquod complexum enuntiabile. ART. III. Utrum fidei possit subesse falsum. Conclusio. Cum fidei obiectum formale sit verilax prima: ei nullum potest subesse fallani. ΑR.IIII. Vtru obiectu fidei possit esse aliquid uisum. Conclusio. Fidei obiectum impossibile est esse alia quod assum. ART. V. Vtrum ea,quae sunt fidei,possint esse scita. Conclusio. Quae comuniter&simpliciter sub fide continentur: non sunt scita sum uisa minime sint.
234쪽
ART VI. Utrum credibilia sint per certos articulos distinguenda. Conclusio. Quae fidei sunt,cum non una, sed quasi pluribus partialibus, ac specialibus rationibus sib: inuicem coaptatis, hominibus credenda proponantur, conuenienter sunt per certos distincta articulos. ART VI l. Utrum articuli fidei secundum successio
Conclusio. Non creverunt secundum substantiam temporum successione fidei articuli, sed quaecunque posteriores crediderunt explicite, eadem credidere implicite praecedentes patreS. ART. Uli I. Vtrum articuli fidei conuenienter enu
Cocluso. Conuenienter sunt ab Ecclesia distincti fidei articuli in quatuordec im, uel duodecim: quoru& aliqui ad fidem Diuinitatis, alij uero ad fidem Humanitatis pertinent. ΑRT. IX. Vtrum conuenienter articuli fidei in symbolo ponantur. Conclusio. Conuenienter,quae hominibus credenda per certos articulos proponuntur,sunt ab Ecclesia in symbolo, seu collectione quasi in unum collectit, clarius explicata. ART. X. Vtrum ad summum Pontificem pertineat fidei symbolum ordinare. Conclusio. Cum sum qius Ponti sex caput sit totius Ecelesiae a Christo institutus: ad i Ilum maxime spectat symbolum fidei edere, sicut etiam generalem synodum congregare.
QVAESTIO II. De acturaei n decem articulos divisa. ART
235쪽
virum credere sit cum assensione cogitare. Conclusio. Credere est cum assensu cogitare,no ut conitatio ad uim spectat cogitativam , seu ut communitςr pro qualicunque actuali intellectus contuleratione sumitur, sed ut importat intellectus considerationem cum aliqua inquisitione & uoluntatis consensit. ri dART.lI.utrum conuenienter diltinguantur acLus n-det,per hoc,quod est credere Deo,credere Deuiu,eccxedere in Deum . .
Conclusio. Distinguntur tres fidei actus ex parte obiecti in ordine ad intellectum: I. credere Deo, a. edere Deum, & 3.credere in Deum. ART. III. Vtrum credere aliquid supra rationem naturalem, sit necessariunt ad salutem: Conclusio.Cum ultima hominis persectio in Dei clara uisione consistat, ad quam naturalis ratio at cendere non ualet proprio motu mecessarium fuit ad latusem,aliqua hominibus per disciplinam fidei credenda proponi. . ART. IIII. Vtrum credere ea quae ratione naturali probari possunt, sit necessarium. Conclusio. Vt citius, & firm us Dei notitiam homines assequerentum. necessarium fuit homini,non solum suscipere per fidem ea,quae supra rationem naturalem sunt, sed& caqnae naturali lumine inuelliga
ART. V. Utrum homo teneatur ad credencum aliquid explicite. . Coclusio. Tenetur homo explicite credere omnes fidei articulos:implicite uero quaecunque in sacra tra
236쪽
Α . VI. Utrum omnes aequaliter teneantur ad habendum fidem explicitam. Coclusio. Cum ad maiores pertineat minores in fide erudire,eius pleniorem de credendis notitiam habere,& magis explicite credere oportet. AK T. V II. Utrum explicite credere mysterium
incarnationis Christi, sit de necessitate salutis apud
Conci u sto Cum per incarnationis mysterium suerit ab aeterno dispositum, ut suam homines assequerentur salutem; oportuit omni tempore credi aliquo odo explicite mysterium incarnationis Christi. A R.VIII. Utrum explicite credere Trinitatem, sit de necessitate salutis. Conclusio. Sicut necessarium fuit absolute credere explicite mysterium incarnationis: ita ad salutem necessarui fuit,explicite credere mysterium Trinitatis,AR. IX. Vtrum credere sit meritorium. Conclusio. Cum credere sit actus intellectus assentientis diuinae ueritati ex imperio uoluntatis motae per gratiam, potest esse meritorius uiti aeternae. Α R. X.Vtrum ratio inductiva ad ea,quae sunt fidei, minuat meritum fidei. Conclusio. Rationes humanae, si ad diuina afferantur, ut eis persidem assentiamus , meritum omne prorsus tollunt, si uero afferantur, non ut Credamus,
sed ut magis, & firmius, quae fidei sunt,suscipiamus; mei itum non diminuunt,
Que AESTIO III. De Exteriori aft dei, in duos articulas divisa.
ARTICU L VS PRIMV, . V trum consessio sit actus fidei.
237쪽
Conclusio. Sicut interior conceptus eorum quae fi- 0dei sunt, est proprie fidei actus: ita eorundem exte- a Por consessio opus fidei est. IAR J . II. Vtrum confessio fidei sit necessaria ad sa
Conclusio. Fidei confessio non semper&ad semper de necessitate salutis est, sed pro loco & tempore: quando uidelicet uel proximi per illius dimissio nem dimitteretur utilitas, uel Deo debitus honor.
Q VAESTIO III I. De ipsa mei uirtute, in octo an culos diuisi. ARTICULUS I. VTrum sit incompetens fidei des finitio, quam Apostolus ponit ad Hebr. I I. Coclusio.Fides est substantia rerum sperandariam,
Hic T. II. Vtrum fides sit intellectus sicut in subiecto. Conclusio. Cum credere sit actus intellectus necesse est, quod fides, quae proprie huius actus principium est,sit in intellectu tanquam in subiecto. ART. III. Vtrum charitas sit forma si dei. . v Conclusio. Charitas est forma fidei , inquantum per illam actus fidei formatur ac perficitur. AR. Illi. Utrum fides informis possit feri formata,
Conclusio. Fides informis, & formata, non diuersi sed unus & idem habitus esse dicitur ex ipsa charitate,quae est illius forma. AR.V. . Vtrum fides sit Dirtus. Conclusio. Cum fides formata sit principium actus Persect i, uiatus neccuario est:no aute fides informis.
238쪽
ART.VI.Vtrum fides sit una uirtus. Conclusio. Cum obiectum fidei sit prima ueritas, fides necessario una uirtus est, quae diuerta fit in diuersis hominibus. RRT.VII.Vtrum fides sit prima inter uirtutes. Conclusio. Quanquam nonnullae uirtutes, ut sortitudo dc humilitas, per accides ipsam fidem praecedere dicantur, tanquam dispolitionem ad illam; ipa tamen fides prima uirtutum omnium simpliciter est. ART. VIII. Vtrum fides sit certior scietia,& aliis uirtutibus intellectu ahbus. Conclusio. Quanquam Iapientia, scientia, & intellectus,quoad nos certiores sint ipsa fide: secundum se tamen cam fides primae innitatur ueritati , ea est Lmnium uirtutum intellectualium certissima.
Dr habentibus sidem, in quatuor articulos diu . ARTICVLVS I.
Vtrum augelus aut homo in prima sui conditione habuerit fidem. Conclusio.Cum angelus ante confirmationem,&homo ante peccatum eam beatitudinem no habuerint,qua Deus peressentiam uidetur, necessariu fuit quanquam in Dei glatia essent, illos fidem habuille. ART. II.Vtrum in daemonibus sit fides. Coclusio. Quanquam in daemonibus ea fides no sit quae ex imperio uoluntatis a Deo mota est, tedetis in bonum,est tamen fides aliqua in illis coacta, qua euIdentia signorum diuinae coguntur inniti auctoritati. ART. I H.Vtrum qui discredit unum articulum fidei, Possit habere fidem informem de at iis articulis. ο
239쪽
Coclusio. Impossibilee,et fide informe in eo manere,qui unu articulii fidei no credit.& alia ola credit. AR. IHI.Vtru fides possit ee maior in uno,il in alio. Conclusio. Poteli in uno maior quam in alio fides esse, non tantum propter maiorem certitudinem,&firmitatem , ac deuotionis feruorem , sed secundum quod plura quis explicite credit, quam alius.
QVAESTIO VI. De causa sidet, in duos articulos diuis . ARTiCULUS P R IM V 4. Vtrum fides sit homini a Deo infusa.
Concluso. Cum ea quae fidei sunt, supra hominis naturam sint,& illis assentiendo supra suam eleuetur naturam: quoad assensum, necesse est, ut sit a Deo interius mouente per gratiam , & non ex nobis. AR. II. Utrum fides informis sit donum Dei. Conclusio. Insor mltas si dei non pertinet ad rationem speciei ipsius fidei, cum fides dicatur informis propter desectum cuiusdam exterioris formet. Et ideo illud est causa fidei informis , quod est causa fidei simpliciter dictae: hoc autem est Deus: unde relinquitur quod fides informis sit donum Dei.
Vtrum timor sit effectus fidei. Conclusio. Cum per fidem informem apprehendamus Deum iustum de peccatis iam clicat Ore .u, &per fidem charitate formatam apprehendamus ipsum esse quoddain summum & alti l simum bonum, a filio separari pel simum ei nece ilario ex illa nascitur in nobis seruilis timor,ex hac uero filialis. Ρ Λ R.
240쪽
De duratione ιaerem malium preceptorum, . in quatuor articulos divisa.
Vtrum caeremoniae legis fuerint ante legem Conclusio. Fuerunt non solum in lege,sed ante,aliquae a sanctis patribus caeremoniae ad debitum Deo cultum exhibendum instituta . ARTA I.Vtrum caeremoniae ueteris legis haberet uirtutem iustificandi tempore legis. Conclusio.Caeremoniae in ueteri lege non iustificat. bant, nisi a nonnullis corporalibus immunditiis ; a peccatis autem fide Christo adiuncta, ut interiora iustificationis protestationes. AR. PII. Vtrum caeremoniae ueteris legis cessauerint in aduentu Christi. Conclusio. Congruit caeremonias ueteris legis in aduentu Christi cessare, sicut in aduentu gloriae cessabit lex noua, quo ad ea quae fidei &spei sunt. ART. IIII.Vtrum post passionem Christi legalia possint seruari sine peccato mortali. Conclusio. Cum caeremoniae ueteris legis Christi venturi mysteria significarent peccatum mortale esset,ea post Euangelii publicationem seruare. QVAESTIO CLIII. Depraceptis iudicialibus in o. articulos diuis. ARTICVLVS PRIMUS.
Vtrum ratio praeceptorum iudicialium consistat in hoc,quod sunt ordinantia ad proximum. Conc. in duob'co sistit ratio indiciali ii precetoria, s ut pertineat ad ordinatione holum ad inuice, seno habeat uim obliga di ex sola ratioe ted institutioe.