장음표시 사용
251쪽
quod sola diuina uirtute fieri potest. Q I AESTIO CIIII. De merito quo ad effectus gratiae, cooperam is , in decem artichylos divisa. ARTICUL US I. Vtrum homo possit aliquid mereri a Deo.
Conclusio. Potest homo apud Deu aliquid mereri, non quidem secundum absolutam iustitiae rationem , sed secundum diuinae ordinationis quandam praesuppositionem. ART.l I. Vtrum aliquis
Conclusio. Cum uita aeterna omnem naturae facultatem excedat: non potest homo in statu naturae integrae neque corruptae ipsam,absque gratia,& diuina reconciliatione,a Deo promereri. ART. III. Vtrum homo in gratia constitutus possit mereri uitam aeternam ex condigno. Conclusio. In gratia constitutus uita ex condigno
ART. IIlI. Utrum gratia sit principium meriti principalius per charitatem quam per alias uirtutes. Conclusio.Gratia est principium operis uaeritorii, principalius Per uirtutem charitatis, quam per alias
A R T. V. Utrum homo possit sibi mereri primam
Conclusio. Non potest homo primam gratiam aliquo modo mereri.
ART. VI. Vtrum homo possit alteri mereri primam
252쪽
Coclusio. Nullus,nisi solus Christus, qui est capue Ecclesis, potest alteri homini mereri primam gratia ex condigno, sed excong ruo. A I T. VII. Vtrum bomo possit sibi mereri reparationem post lapsum . Conclusio. Nullo modo potest aliquis sibi mereri reparatione poli lapsum,led hoc sola Dei miseratio
ART. VIII. Utrum homo possit mereri augmentum gratiae uel charitatis. Conclusio. Potest aliquis in gratia constitutus promereri augmentum charitatis, caeterarumque uirtutum, sicut ipsam uitam aeternam. ART. IX. Utrum homo possit perseuerantiam mereri a Concluso. Bonum perseuerantiae in uia non cadit sub merito, clim ex sola ratione diuina dependeat; perseuerantiae autem bonum,quod est gloria aeterna, sub merito cadit. ART.X. virum temporalia bona cadant sub merito Conclusio. Non ,nisi secundum quid temporalia deterrena bona sub merito cadunt, inquatum ijs homo ad uitam ae ternam consequendam iuuari aliquo modo potest.
secundae Partis Summae S. Τhoiamae Aquinatis sFinisos
253쪽
Aquinatis, totam materiam moralem in particulari complectens.
De Fide, in decem articulos diuisa oARTICULUS PRIMUS. V T R v M obiectum fidei sit ueritas prima isCONCLUSI o. Cum nihil sub fide cadat nisi in ordine ad Deum rueritas prima eius formale obiectum est, cuius ratio ne his,quae fidei sunt,assentimus ART. II. Vtrum obiectum fidei sit aliquid complexuper modum enuntiabilis. Conclusio. Quanquam obiectum fidei secunddm se in complexu quoddam sit:ex parte tamen credentis est aliquod complexum enuntiabile. ART. I I. Vtrum fidei pos sit subesse falsum. Conclusio. Cum fidei obiectum formale sit verilax prima: ei nullum potest subesse fallani. ΑR.IIII. Vtru obiectu fidei possit esse aliquid uisum. Conclusio. Fidei obiectum impossibile est esse aliquod uisum. ART. V. Vtrum ea,quae sunt fidei,possint esse scita. Conclusio. Quae comuniter &simpliciter sub fide continentur: non sunt scita,cum uisa minime sint. ART.
254쪽
ART VI. Vtrum credibilia sint per certos articuloqditi inguenda. Coiiclusito. Quae fidei sunt,eum non una,sed quasi pluribus partialibus, ac specialibus rationibus sib: inuicem coaptatis, hominibus credenda proponantur, conuenienter sunt per certos distincta articulos. ART VI l. Utrum articuli fidei secundum successio
Conclusio. Non creverunt secundum substantiam temporum successione fidei articuli, sed quaecunque posteriores crediderunt explicite, eadem credidere implicite praecedentes patres. ART. VIII. Vtrum articuli fidei conuenienter enu
Cocluso. Conuenienter sunt ab Ecclesia dillincti fidei articuli in quatuordec im, uel duodecim: quoru& aliqui ad fidem Diuinitatis, aIij uero ad fidem Hamanitatis pertinent. ART. IX. Vtrum conuenienter articuli fidei in symbolo ponantur. Conclusio. Conuenienter,quae hominibus credenda per certos articulos proponuntur,sunt ab hcclesiam symbolo, seu collectione quasi in unum collecta, clarius explicata. ART. X. Vtrum ad summum Pontificem pertineat fidei symbolum ordinare. PConclusio. Cum summus Pontifex caput sit totius Ecclesiae a Christo institutus: ad i Ilum maxime spectat symbolum fidei edere, sic ut etiam generalem W- nodum congregare.
QV AESTIO II. De actu fidei n decem articulas divisa.
255쪽
i ARTICVLVS PRIMUS.i utrum credere sit cum assensione cogitare. a Conclusio. Credere est cu m assensu cogi tare,no uti conitatio ad uim spectat cogitativam , seu ut communitor pro qualicunque actuali intellectus considera- tione sumitur,sed ut importat intellectus considerationem cum aliqua inquisitione & uoluntatis con-
ART.lI.Vtrum conuenienter distinguantur acLus h - dei,per hoc,quod est credere Deo,credere Delina,&cxedere in Deum .
Conclusio. Distinguntur tres fidei actus ex parte obiecti in ordine ad intellectum: I. credere Deo, itii credere Deum, &3.credere in Deum. i RRT. III. Vtrum credere aliquid supra rationem naturalem,sit necessarium ad salutem: Conclusio. Cum ultima hominis persectio in Dei clara uisione consistat, ad quam naturalis ratio ascendere non ualet proprio motu:necessarium fuit ad latui tem,aliqua hominibus per disciplinam fidei credenda proponi. . ART. IIII. Vtrum credere ea quae ratione naturali probari possunt, sit necessarium. Conclusio. Vt citius, &firm us Dei notitiam homines assequerentur: necessarium fuit homini,non solum suscipere per fidem ea,quae supra rationem nariiralem sunt, sed& caqnae naturali lumine inuestiga ART. V. Utrum homo teneatur ad credendum aliquid explicite.
Coclusio. Tenetur homo explicite credere omnes
fidei articulos .implicite uero quaecunque in lacra tra nxyr Scriptur/, '
256쪽
Α . VI. Utrum omnes aequaliter teneantur ad habendum fidem explicitam. Coclusio. Cum ad maiores pertineat minores in fide erudire,eius pleniorem de credendis notitiam habere,& magis explicite credere oportet. AK T. V II. Utrum explicite credere mysterium
incarnationis Ebristi, sit de necessitate salutis apud
Conclusio Cum per incarnationis mysterium suerit ab aeterno dispositum, ut sitam homines assequerentur salutem; oportuit omni tempore credi ali uoraodo explicite mysterium incarnationis Christi. AR.VIII. Utrum explicite credere Trinitatem, sit de necessitate salutis. Conclusio. Sicut necessarium fuit absolute credere explicite mysterium incarnationis: ita ad salutem necessariti fuit,explicite credere mysterium Trinitatis. AR. IX. Vtrum credere sit meritorium. Conclusio. Cum credere sit actus intellectus assentientis diuinae ueritati ex imperio uoluntatis motae per gratiam, potest esse meritorius uitε aeternae. A R. X.Vtrum ratio inductiva ad ea,quae sunt fidei, minuat meritum fidei. Conclusio. Rationes humanae , s ad diuina afferantur, ut eis per fidem assentiamus , meritum omne prorsus tollunt, si uero afferantur, non ut credamus,
sed ut magis ,& firmius, quae Adei sunt,suscipiamus;
Qv AESTIO III. De Exteriori astu dei, in duos articulos divisa.
ARTICVLVS PRIMV, . V trum consessio sit actus fidei.
257쪽
Conclusio. Sicut interior conceptus eorum quae fi- 0dei sunt, est proprie fidei actus: ita eorundem exterior consessio opus fidei est. I . xl OrconteISlo opuε nilei eli. IAR J . II. Vtrum consessio fidei sit necessaria ad sa-
Conclusio. Fidei consessio non semper&ad semper de necessitate salutis est, sed pro loco & tempore: quando uidelicet uel proximi per illius dimissio nem dimitteretur utilitas, uel Deo debitus honor. Q VAESTIO IIII.
De ipsa Mei uirtute, in octo artia M'. culos divisa. ARTICULUS I. VTrum sit incompetens fidei deiunitio, quam Apostolus ponit ad Hebr. I I. Coclusio.Fides est substantia rerum sperandariim, argumentum non apparentium. ART. II. Utrum fides sit intellectus sicut in subiecto. Conclusio. Cum credere sit actus intellectus necesse est, quod fides, quae proprie huius actus principium est,sit in intellectu tanquam in subiecto. ART. III. Vtrum charitas sit forma si dei. . et Concluso. Charitas est forma fidei , inquantum per illam actus fidei formatur ac perficitur. AR. Il II. Utru in fides informis possit fieri formata,
Conclusio. Fides informis. & formata, non diuersi sed unus & idem habitus esse dicitur ex ipsa charitate,quae est illius forma. . AR.V . Vtrum fides sit virtus.. Conclusio. Cum fides formata sit principium actus, persecti, uirius neccuario est:no aute fides informis.
258쪽
ART.VI.Umrm fides sit una uirtus. Conclusio. Cum obiectum fidei sit prima ueritas, fides necessario una uirtus est, quae diuersa fit in diuersis hominibuS. ARΤ.VII.Vtrumsdes si prima inter uirtutes. Conclusio. Quanquam nonnullae uirtutes, ut sortitudo& humilitas, per accides ipsam fidem praecedere dicantur, tanquam dispositionem ad illam; ipa tamen fides prima uirtutum omnium simpliciter est. ART. VIII. Vtrum fides sit certior scietia,& aliis uirtutibus intellectualibus. Concluso. Quanquam lapientia, scientia, & intellectus,quoad nos certiores sint ipsa fide: secundum se tamen cum fides primae innitatur ueritati, ea est Dinnium uirtutum intellectualium certissima.
De habentibus sidem, in quatuor articulos divisa. ARTICVLUs I.
Vtrum augelus aut homo in prima sui conditione habuerit fidem.
Conclusio.Cum angelus ante confirmationem, di homo ante peccatum eam beatitudinem no habuerint,qua Deus per essentiam uidetur, necessariu fuit quanquam in Dei glatia essent, illos fidem habu ille. ART.lI.Vtrum in daemonibus sit fides. Coclusio, Quanquam in daemonibus ea fides no sit quae ex imperio uoluntatis a Deo mota est, tedetis in bonum,est tamen fides aliqua in illis coacta, qua euidentia signorum diuinae coguntur inniti auctoritati. ART.IH.Vtrum qui discredit unum articulum fidei, Possit habere fidem informem de at iis articulis. .
259쪽
i Coclusio. Ini possibilee,et fide informe in eo manere,qui unu artaculu fidei no credit,& alia ola credit. AR. IIII.Vtru Ades possit e e maior in uno,u in alio. Conclusio. Potest in uno maior quam in alio fides firmitatem , ac deuotionis feruorem , sed secundum quod plura quis explicite credit, quam alius.
a V AE ST IO VI. De causa Me in duos articulos diuis . A R T iCULUS P R IM V 4. Vtrum fides sit homini a Deo infusa.
Concluso. Cum ea quae fidei sunt, supra hominis naturam sint,& i liis assentiendo supra suam eleuetur naturam: quoad assensum, necesse est, ut sit a Deo interius mouente per gratiam, & non ex nobis. AR. I l. Vtrum fides informis sit donum Dei. Conclusio. Informitas si dei non pertinet ad rationem speciei ipsius fidei, cum fides dicatur informis propter desectu in cuiusdam exterioris formi. Et ideo
illud est causa fidei informis , quod e st causa fidei simpliciter dictae: hoc autem est Deus: unde relinquitur
quod fides informis sit donum Dei. ARTICVLVS P R IM V S. Vtrum timor sit effectus fidei.
Conclusio. Cum per fidem informem apprehendamus Deum iustum de peccatis uinclicatore. Π, &per fidem esiaritate formatam apprehcndamus ipsum esse quod da in summum & alti latinum bonum,a quo separari pel simum est: necessario ex illa nascitur in nobis seruilis timor,ex hac uero filialis.
esse, non tantum propter maiorem certitudinem,&QU A E S T I O V II. De es sectibus Uet,in duos articulos diuisa.
260쪽
ARV. II. Vtru ni purificatio cordis sit effectus fidei. . Conclusio . Cum per fidem homo Deo diuinis inhaereat consequitur in eo per illam a peccatis purificatio,& eo inaior, quo maiore fuerit fidelis charitate effectus.
QV A EST IO UlII. De dono intellectus es' scientiae,in octo
ARTICULUS PRIMUS. V Trum intellectus sit donum Spiritus ancti.
Conclusio. Indiget homo supernaturali lumine,ut ulterius penetret ad cognoscendu quaedam,quae per Iumen naturale cognoscere non ualet. Et illud lumen supernaturale homini datu uocatur donu intellectus.
ART. II. Utrum donum intellectus possit simul esse cum fide. Conclusio. Possibile est donum intellectus simucum fide permanere, non quidem secundum perse ictam intelligentiam , uel quo ad ea, quae per se sub fide cadunt, sed secundum notitiam imperfectam, &quo ad ea tantum quae ad fidem ordinantur. ART. III. Utrum donum intellectus sit speculatiuum tantum,an etiam praeticum.
Conclusio. ala an qua intellectiis donum,quo pars hominis perficitur superior, sit simpliciter magis speculatiuum quam practicu in: extensione tamen,&ὶ-cundum quid, practicum est. . ART. III1. Utrum donum intellectus insit omnibus habentibus gratiam. Conclutio. Sicut charitat est in omnibus habentibus gratiam, ita & donum intellectus. ART.V. Utrum donum intellectus inueniatur etiam in non habentibus gratiam gratum facientem.