장음표시 사용
261쪽
Conclusio. No poteli donum intellectus in aliquo esse, qui diuina prorsus careat gratia. HRT. VI. Vtrum donum intellectus distinguatur ab
alijs donis. Coclusio. Donum intellectus distinguitur ab aliis Spiritu si ancti donis.
AR. VIII. Utrum dono intellectus respondeat sexta beatitudo: scilicet, Beati mundo corde,&C. Conclusio. Dono intellectus ea correspondet beatitudo, qua mundo corde beati in Evangelio dicuntur. ART. VIII. Utrum in fructibus fides respondeat dono intellectus. Conclusio. Dono intellectus in uia correspondet fides, id est, fidei certitudo, ut eius Ductus: in patria uero, gaudium.
QVAESΤIO IX. De dono scientia, in quatuor articulos diuiga. ARTICULUS PRIMUS.
V Trum scientia sit donum. Conclusio. Scientia est donum Dei,quo homo certum,& recti rin iudiciu habet de rebus diuinis, discernendo credenda a non credendis: sicut intellectus Dei donum est,quo ea de sibi proposita sane capiat.
ART. II. Utrum scientiae donum sit circa res diuinas. Conclusio. Donum scientiae est circa i es humanas . sicut sapietia circa diuina, uel circa creaturas per res. diuinas,& altissimas caulas .
A R. HI. Utrum scientiae donum sit scientia practi Conclusio. Scientiae donum magis, ta principaliu ς peculatione respicit, quo homo scit quae fide tenere lebeat; secudario aut extendit se ad operationem, s.cundum quod credibiliusci etia in age dis dirigimur .
262쪽
AR. IIII. Utrum dono scientiae respondeat tertia beatitudo, scilicet: Beati qui lugent, &c. Coclusio. Dono scientiae ea aptatur beati ludo,qua
qui lugent, beati praedicant ur. VAESTIO DECIMA. De infidelitate in communi, in duodecim articulos diuis. A RT I C V L V S I.
Vtrum infidelitas :it peccatum . Conclusio. Infidelitas negative, magis poena est, quam peccatum at infidelitas cotrarie, qua quis fidei repugnat, uel ipsam contemnit, peccatum est.
ART. II. Vtrum iu fidelitas sit in intellectu sicut in subiecto. Conclusio. Cum dissentire quod est actus infidelitatis, sit actus intellemis moti a uoluntate: necessario ipsum infidelitatis peccatum subiective quidem in intellectu est, in uoluntate uero ut in proximo
A RT. III. Utrum infidelitas sit maximum peccato
Conclusio. Quia per infidelitatis peccatum homines magis elongantur,quam per caetera; ideo grauissimum eorum peccatorum est,quae cotingunt in morum peruersitate. ART. III l. Vtrum omnis actio infidelis sit peccatia. Conclusio. Tametsi in fideles diuina gratia careant quia tamen ex infidelitate non corrumpitur totum natura bonum, pollunt aliquid boni operari quanquam non meritorium uitae aeternae.
ART. U. Utrum sint plures infidelitatis species. Conclusio. Plures & determinatae sunt infidelitatis spζcις . si secundum comparationem ad fidem consi
263쪽
Sec. Sec. Quaest. X. 229deretur, scilicet, i. Paganorum, Σ. Iudeorum.& 3. Haereticoruin: plures autem & in determinatae . si considerentur uario infidelitatis ei rores in diuersis hominibus.
AR. VI. Vtrum infidelitas Gentilium seu Paganorum sit caeteris grauior. Conclusio. Quanquam Gentiu cum in pluribus errent quam Iudaei,& Iudaei quam timetici) infidelitas, ea quae Iudaeorum, grauior est, & Iudaeorum, ea quae est Haereticorum: Haereticorum tamen infidelitas caeteris longe grauior est. ART. VI l. Vtrum sit cum infidelibus publice dispu
Conclusio. Publice disputare cum infidelibus cora fidelibus idiotis & simplicibus, dubita do de fide, peccatum est: at disputare de fide ad exercitium , coram tamen sapientibus,& firmis in fide,uel ad errores co-futandum, laudabile est. ART. VIII. Utrum infideles compellendi sint ad fidem. Conclusio. In deles, qui nunquam fidem sulceperunt, ut Iudaei & Gentiles, nullo modo liint ad fidem compellendi: at infideles haeretici &apostatae sunt cogendi, ut id adimpleant quod promiserunt. ART. IX. Utrum cum infidelibus possit comunicari. Conclusio. Non possunt fideles cum haereticis Se apostatis infidelibus communicare, sicut cum infidelibus Iudaeis, uel Pagani, qui nunquam fidem susceperunt: at fideles firmi in fide pollunt cu infidelibus Iudaeis, uel Paganis communicare,cum per illos facile si eorum sperare salutem, non autem hoc licet fidelibus simplicibus & idiotis. δε RT. X. Vtrum infideles possint habere praelatione, seu dominium lupra fideles.
264쪽
Conclusio. Non sunt infideles asiuniendi ad dominium seu praelaturam fidelium: at si prae existant, tolerandi uidentur. ART. XI. Vtrum infidelium ritus sint tolerandi. Conclusio. Infidelium ritus qui aliquid utilitatiς, uel ueritati, ipsis afferant fidelibus,tolerandi sunt; reliquorum uero ritus nullo modo tolerandi sunt. AR. XII. Vtru pueri iudaeorum & aliorum infideliu, sint inuitis parentibus baptigandi.
Concluso. No sunt infidelium pueri inuitis parentibus baptizandi. QV A E S TIO XI. De Hars in quatuor articulos divisa. ARTICULUS I. VTrum haeresis si infidelitatis species. .
Conclusio. Haeresis est infidelitatis species, ad eos
pertinens,qui fidem Christi professi sunt, &eius do-
ART. II.Vtrum haeresis sit proprie circa ea,quae lunt Conclusio. Hatresis cosistit circa ea,quae fidei sunt, se i licet fidei articulos,& quae ad ipsos sequuntur,disrulentiendo cum pertinacia ab illis. ART.UI. Vtrum haeretici sint tolerandi. Concluso. Quanquam haeretici tolerandi non lineipso illorum demerito: usque tamen ad secundam correptionem expectandi sunt, ut ad lanam redeant Ecclesiae fidem; qui non resci piscentes ab errore,no modo excommunicationis sententiar, sed secularibus principibus exterminandi tradendi sunt. ART. I III.Vtrum reuerentes ab haereti, sint ab Ecclesia recipiendi.
Conclusio. Quanquam haeretici reuertetes semper
265쪽
- sia , in duos articulos distra
eius liberati sunt. q'RAM' uir mento fidelitati, QUAESTIO XIII. De peccato bla emia generali in quatuor articulos divisa.
tantum si octi hq in Rixtum d infidelitatem iis
266쪽
ART. IIII. Vtrum damnati blasphement. Conclusio. Elt in damnatis blasphemia,qusdam interior diuinae iustitiae in corde detestatio, quae erit et poli resurrectionem exterior in ore ac voce.
Vtrum peccatum in Spiritu sanctum sit idem quod
Conclusio. Peccare in Spiritum sanctum dicitur non modo qui quippiam blasphemum dicit contra tres diuinas personas,uel contra tertiam persona Trinitatis, uel finalis impoenitentia, seu qui usq; ad mortem in mortali peccato perseuerat i sed qui peccat ex
certa malitia, eligendo malum, seu impediendo & a se repellendo quaecunque illum a peccato retrahere posse hi. ART. II.Vtrum conuenienter assignentur sex species peccati in bpiritum sanctum,scilicet desperatio, praesumptio,&c. Conclusio. Sex sunt peccati in Spiritum sanctum, species: i. Desperatio, r. praesumptio 3.im poenitentia, . obstinatio, s. impugnatio ueritatis agnitae, 6.inui dentiae fraternae gratiae.
A RT. III. Vtrum peccatum in Spiritum sanctum sit irremissibile. Conclusio. Peccatum in Spiritum sanctum,id est, finalis impoenitentia,est irremissibile, inquantu post hanc uitam nulla est poenitentiar uel ideo irremissibile, in quia Oa amouet per quae remittantur peccata, uel quia ex se meretur, ut non remittantur , cum ex
malitia peccare grauissim v m sit.
Q VAESTIO XIlII. De blasphemia in Spiritum sanctum, in quatuor
articulos divisa. ARTICULUS I. ART.
267쪽
bec. dec. qimi. XV. . Ab IART.HII.Vtrum homo possit primo peccare in Spi
Conclusio. Non contingit hominem a principio in Spiritum lauetum peccare, id est,ex certa malitIa,neque peccato unalis impoenitentie : potest tamen primo quis peccare in Spiritum sanctum, abiiciedo percontemptum ea, per quae retrahitur a peccato.
VAESTIO XV. De uiti s oppositis scientiae ct intellectui,
tu tres articulos diuisa . ARTICVLVS PRIMV s. Vtrum caecitas mentis sit peccatum. Conclusio. Voluntaria caecitas mentis, qua homo abiicit a se diuinorum notitiam , uel quam incurrit homo occupando se his quae magis diligit, quam ueritatem peccatum est. A RT. II. Vtrum hebetudo sensus sit aliud peccatum a caecitate mentis. Conclusio. Sic sensus hebetudo, & mentis caecitas dono intellectus opponuntur, quod ipsa lentus hebetudo est quaedam mentis debilitas circa spiritualium honorum considerationem;caecitas uero mentis,omnimodam ipsorum cognitionem importat. ART. III. Vtrum cscitas mentis Zc hebetudo sensus oriantur ex peccatis carnalibus . . Conclusio. Ex gulae uitio oritur sensus hebetudo, ex luxuria uero ipsa mentis caecitas.
AESTIO XVI. . De praceptis mei,sicientia ct intellectus, is
in duos articulos divisa. ARTICVLVS I. :Vtru in ueteri lege debuerint dari praecepta crededi.
268쪽
iConclusio. In ueteri lege non erant secreta fidei populo exponenda,& ideo supposita fide unius Dei, nulla alia praecepta sunt in ueteri lege data de fide. ARTII. Utrum in ueteri lege conuenienter tradantur praecepta pertinentia ad scientiam &intellectu. Conclusio. Necessarium fuit in ueteri lege dari prς cepta quae hominem quo ad intellectum &scientia perficerent. -
Deste, in octo articulos divisa. ARTICULUS I.
Vtrum spes sit uirtus. Conclusio. Cum per spe fiat actus hominis bonus, debitam regulam attingens, scilicet Deum eam quoque uirtutum esse, necessarium est. ART. II. Vtrum beatitudo aeterna sit obiectum proprium spei. Conci usio. Proprium ac principale spei obiectum est ipsa aeterna beatitudo. lART. II. Vtrum aliquis possit sperare alteri beatitu dinem aeternam. Conclusio. inianquam non absolute,prs supposita tamen charitate potest quilibet non tantum sibi,sed
alteri aeternam sperare uitam.
AR.IIII. Vtrum aliquis possit licite sperare in hole. Onc luso. Sicut non licet sperare aliquod bonumptarer ititiidinem sicut ultimum finem,sed solum sicut id quod est ad finem beatitudinis ordinatu : ita etiam non licet sperare de aliquo homine, uel de aliqua creatura, sicut de prima causa mouente in beatitudinem, sed sicut de agynte secundario & instrumetali, per quod aliquis adiuuatur ad quaecunque bona consequenda in beatitudinem ordinata.
269쪽
Ap TV Utrum spes sit uirtus Theologica. . Conclusio. Cum spei obiectum sit ipse Deus, ipsa . v reum i pes hi uirtus distincta ab aliis u irtu''c esus: pe, contra alias Theologicas uirtu tesdistinguitur, quod ea sola est qua Deo in aeremu, illam nobis innotelcat,quod possumus uitam adiPI-sci aeternam, dc quod ad hoc diurnum paratum est A u T VIII Utrum charitas sit prior spe.' cohel sio Quaquam origine spes charitate prior
st,perfectione tamen charitas spem ipsam Praecedit.
VAESTIO XVIII. Di subictito spei, in quatuor articulos diuisa.
ARTICVLVS Puffum laes sit in uoluntate sicut in iubiecto. . i
fides cum eorum beatitudo non iam sutura,sed psens sit. AR-
270쪽
A R. III Utrum spes sit in damnatis . i Conciusio. Nulla est in damnatis spes, cum certi
sut,se nunquam poenas aeternas euasuros. AR. IIII. Vtrum spes uiatorum habeat certitudi
Conclusio. Est spes in uiatoribus certa, non quidae essentialiter, sed participative per fidem. Nam ipes non innititur principaliter gratiae iam habitae: sed diuinae omnipotentiae & milericordiae, per quam etiam qui gratiam non habet,eam consequi potest, ut sic ad uitam S ternam perueniat. De omnipotentia aute Dei& misericordia eius certus est,quicunque fide habet.
AESTIO XIX. De dono timoris, in duodecim an culos divisa. ARTICULUS I.
Vtrum Deus possit timeri. Conclusio. Potest Deus timeri, non quidem sicut aliquod malum , sed ut a quo malum aliquod poenaeelle potest: quod est bonum simpliciter, malum autem secundum quid. ART. II. Utrum timor conuenienter diuidatur in filialem, initialem, seruilem & mundanum. Conesusio. Quilibet timor aut filialis, aut initialis aut seruilis, uel mundanus est. Ali T. III. Utrum timor mundanus sit semper malus. Conclusio. Cum timor in udanus a mala sit radice, scilicet ab amore mundi: se per malus necessario est. AR. IIII. Vtrum timor seruilis sit bonus. Conclusio.Quanquam timoris seruilitas mala sit: ipse tamen seruilis timor charitate ordinatus,secunita . dum suam substantiam bonus est.