장음표시 사용
341쪽
mortui fuerimus, nullius pro alio sit exaudienda ora Ptio. Sed hoc est omnino falsum: ga cu oratio pro aliis facta ex charitate proueniat: quato Sancti qui sunt a patria sui persectioris charitatis, lato magis orat pro uiatoribus si orationibus iuuari possunt:& quato sue
Deo colunctiores, lato eoru orationes sunt magis efficaces. Habet. n. hoc diuinus ordo, ut ex superioru excelletia in inferiora refundatur, sic ut .ex claritate solis in aere. Vnde& de Christo dicit Hebr. 7. Accedens per semetipsu ad Deu ad interpellandu pro nobis. Et propter hoc Hieronym. ptra Vigilati ii dicit: Si Apostoli & Martyres ad nuc in corpore constituti, qn pro se adhuc debent esse soliciti,pro aliis orat: quanto magis post coronas, uictorias & triumphos ARΤ.X II. Utrum oratio debeat este uocalis. Conclusio. Communis oratio,quae per Ministros Ecclesiae in persona totius fidelis populi Deo offertur oportet si innotescat toti populo P quo profertur: φno posset fieri,nisi esset uocalis. Et ideo rationabiliter institutu est, ut ministri Ecclesiae huiusmodi oratioes et alta uoce pronuntiet, ut ad notitia omni u possine perueniri. Oratio. uero singularis,q offertur a singulari persona cuiustuque siue pro se, nue pro aliis orantis,cle necessitate no est φ sit uocalis . Ad iugit in uox tali orationi triplici ratione. r. Quide ad excitadsi interiore deuotione qua mens orantis eleuetur in Deut quia per exteriora signa, siue uocu,siue etiam aliquorum factorum, mouetur mens hominis secundum ap Praehensionem,& per consequens secundum affectionem. 2. Adiungitur uocalis oratio quasi ad redditionem debiti, ut scilicet homo Deo seruiat secundum illud totum quod ex Deo habet,id est, non solum mete, sed etiam corpore. 3. Ex quadam redundantia ab anima in corpus ex uehementi affectione.
342쪽
est ei pro u, T Ii R Rur effectus oratio
343쪽
. I 'Sec. Sec. allest. IX xx m. huius desideri u in Oibus quae ex charitate facimus. Omni alitem debemus in eloriam Dei facere: Et se- cudum hoc oratio debet este cotinua sed ipsa oratio secundum se cou siderata non potest esse assidua, quia oportet aliis operibus occupari. Vniuscuiusq; autem rei quantitas debet esse proportionata fini, sicut quat os potionis sanitati unde &conueniens est, ut oratio tantum dii t, qvim tu in est utile ad excitandum
interioris desiderij: se: uore. Cum uero hanc mesura' cedit ita quod sine taedio durare non possit , no estulicrius protendenda. ART. XU. Vtrum oratio sit meritoria.
Conclusio. Oratio non modo interius spirituale consolatione affert: sed meredi, & ipetrandi efficacia
praestat, cu ex charitate, mediate religione procedat. RRT. XVI. Vtrum peccatores orando impetrent aliquid a Deo. Conclusio. Si peccator ora do aliquid petit, inquatum peccator,id est ecundum desiderium peccati, in hod a Deo non auditur ex misericordia, sed qua doq; auditur ad uindictam : dum Deus permittit peccatorem adhuc amplius ruere in peccata. Deus enim quaedam iJς at propitius, quae concidit iratus. Oratione Nero peccatores ex bono naturae desiderio procedentem Deus audit, non quasi ex iustitia, quia peccator hoc non meretur, sed ex Dura misericordia: obseruaris tamen praemissis coditionibus: ut scilicet pro sepetat necessaria ad salutem .pie ,& perseueranter. ART. XVII. Utrum conuenienter dicantur esse orationis partes Obsecrationes orationes, Postulati nes,& Gratiarum actiones. Conclusio. Quatuor hae conueniunt orationi partes, I. Obsecrationen 2. Orationes, 3. Postulationes,&ε. Gratiarum actiones.
344쪽
VAESTIO L XXX HII. De exterioribus actibus iatricis tres articulos divisa. ARTICVLVS I.
Trum adoratio sit a tus latriae si ue religionis. Conclusio. Adoratio,qua Deus adoratur a nobis, religionis est actus. ART.lI.Vtrum adoratio importet actum corporale. Conclusio. Quia ex duplici natura copositi sumus . intellectuali scilicet& sensibili , duplicem adorationem Deo offerimus,scilicet spiritualem, quet consistit in interiori mentis deuotione : & corporalem,quae consistit in exteriori corporis humiliationem. AR. III . Utrum adoratio requirat determinatu locii. Conclusio. Quanquam non principaliter iecundario tamen aliquis est locus ad decentiam adorationis di diuinis honoribus deputandus.
de Sacrificiys. quatuor articulos diuisa ARTICU LvS IVtrum offerre sacrificium Deo, sit de lege naturae. Conclusio.Ex naturali ratione procedit,quod nomo quibusdam sensibilibus rebus utatur o ens eas Deo in signum debitae labiectionis & honoris, secundum similitudinem eorum qui dominis suis aliqua offerunt in recognitionem domini. Hoc autem pertinet ad rationem sacrificii : Et ideo oblatio sacrificii
pertinet ad ius naturale. ΛRT.II. Utrum soli Deo sit sacrificium osterendum.. Conclusio.Cum solus Deus sit animarum nostrarum creator ac beatificator : ei soli sacrificiorum honor exhibendus est.
345쪽
Sec. Sec. Quaeli. lxxxV. lxxxv I. 3IsΑR. III. Vtrum oblatio sacrificii sit specialis actus
uirtutis. Conclusio. Contingit & ea, quae secunddm aliae uirtutes fiunt in diuinam reuerentiam ordinari. Et secundum hoc etiam actus aliarum uirtutum sacrificia dici possunt. Sunt tamen quidam actus,qui non habent ex alio laudem, nisi quia fiunt propter reuerentiam diuinam . Et isti actus proprie sacrificia dicuntur,&pertinent ad uirtutem religionis. AR. t III. Utru omnes teneatur ad sacrificia offereda. Conclusio. Omnes tenentur aliquod interius sacrincium Deo offerre, deuotam uidelicet mentem exterius sacrificium eorum , ad quae ex praecepto tenetur , siue sint uirtutum actus, siue certae & determinatae oblationes.
QV AE STIO LXXXVI. Oblationibus ct primiti's, in quatuor articulos diuisa. , ARTICVLVS PRIMVs.
V trum homines teneantur ad oblationes ex necessitate praecepti. Conclusio. Tenentur homines,non quidem ad ueteris legis oblationes faciendas,sed ad quasdam alias in noua lege statutas. ART. II. Utrum solum sacerdotibus debeantur oblationes, Conclusio . Cum sacerdos medius sit inter Deum cc populum: ei sunt a populo oblationes exhibende, non solum ut eas in proprium usum assumat, sed ut fideliter dispenset, in his quae ad diuinum spectat cultum,leu in usu &sustentationem pauperum . ART. III. V trum homo possit oblationes facere de
omnibus rebur licite possesiis.
346쪽
Conchisio. De iniuste acquisitis&possessis no pote 'oblatio fieri. In ueteri autem lege, quaedam proptes significationem reputabantur immunda, quae offerre non licebat. Sed in lege noua omnis creatura
Dei reputatur munda . Et ideo quantum est de se, de quolibet licite possesso potest oblatio fieri. Per accidens autem cotingit, qu bd de aliquo licite possesso obhrtio fieri non pote it: puta si vergat in detrimentum alterius , ut si filius aliquis offerat Deo id unde debet irit rem nutrire : Vel propter scandaluin , uel pro per contemptum, uel aliquid aliud huiusmodi..ART. IIII. Vtrum ad primitias soluendas homines te
Conclusio. Tenentur omnes de fructibus a se ex terra Perceptis, primitia soluere in lege quidem ueteri
secundum legis determinationem: in noua uero secundum Patriae & Ecclesiae consuetudinem .
QV AES T I O LXXUVII. De decimis,in quatuor articulos divisa. ARTICVLV S LVTrum homines teneantur dare decimas ex necessietate praecepti. O. Conclusio. Ad solutionem decimarum homines tenentur partim quidem ex iure naturali , partim etiaex institutione Ecclesiae. Quae tamen pen satis oppor- tunitatibus temporum, &personarum, posset aliam opartem determinare soluendam AR .lI.Vtrua oibus teneatur homines decimas dare. Conclusio. Ex omnibus, quae omnino possidet,c ucarnalia sint,tenetur ad decimas personales, secunduconsuetudinem Patriae & indigentiam ministrorum. Debentur autem decimae de fructibus terrae, inquantum Proueniunt ex diuino munere. Et ideo decimae
347쪽
Sec. sec. Quaest. I xxxv II- no eadunt sub tributo, nec etiam sunt obonoxiae mercedis operariorum. Et ideo non debent prius deduci tributa,& pretium operariorum, sed ante omnia debent decimae solui ex integris fructibus . . ART.III. Vtrum decimae sint clericis dandae. Conclusio. Ius accipiendi decimas spirituale
ad solos clericos stinet habetes cura animarum ,& ideo eis fotu copetit hoc ius habere. Res autem q note decimarii dant,corporales sunt.Vnde possut in usu naquorulibet cedere& sic possiit et ad laicos peruenire. ART. IIII. Vtruetia clerici teneantur decimas dare. Conclusio. Clerici, inquantum clerici decimas dare non tenentur, ut uero possessores propriorum D nprum,sunt ad eas soluendas obligati.
V AESTIO LXXXVIII, De Hoto, per quod quippiam Deo homines promit
tunt, in duodecim articulos diuisa. ARTICULUS PRI M'SVim uotu consistat in solo propolito uoluntatis.
Conclusio. Ad uotum tria ex necessitate requiruntur. Primo quidem deliberatio. Secundo propositum uolutatis.Tertio promissio,in qua perficitur ratio uoti.Superadduntur uero quandoq; & alia quo ait quandam uoti confirmationem, scilicet pronunciatio oris. &testimonium aliorum. ART' II. Vtrum uotum semper debeat fieri de me
Conclusio.Votum omne, cum sit poluntaria promissio Deo facta, de meliori bono oportet eisemon autem de malo, seu de eo,quod quis alias facere tenetur, uel de indifferenti, e A RT. III. Vtrum omne uotum obliget ad Iui obter irationem
348쪽
31s' Seci Sec. Quaest. lxxxv III.
Conclusio. Cum homines teneantur Deo fidelita tem seruare: necessarium est, ouae quis uouerit, omnino implere. AR. IIII. Vtrum expediat aliquid uouere. Conclusio. Prom i ssio, qua Deo aliquid uouemus non cedit in eius utilitatem, qui a nobis certificari non indiget, sed ad utilitatem nostram, inquantum uouendo uoluntatem nostram immobiliter firmamus ad id quod expedit facere. Et ideo expediens est
Α R TI C. V. Vtrum uotum fit actus latriae religionis.
Conclusio. Vouere est proprie actus latriae ac religionis,cum ad diuinum cultum sint uota ordinata. ART.VI. Utrum magis sit laudabile,& meritorium facere aliquid ex uoto,quam sine uolo. Conclusio. Facere idem opus cum uoto est melius& magis meritorium, quam facere sine uolo. Primo quidem, quia uouere est actus latriae quae est praecipua inter uirtutes morales. Secundo,quia ille qui uouet aliquid & facit , plus se Deo sub ij cit, qua ille qui
solum facit. Tertio, quia per uotum immobiliter uoluntas firmatur in bonum. AR. T. VII. Utrum uotum solenniretur per susceptionem sacri ordinis, & per professionem ad certam regulam. Conclusio. Duobus modis uoti solennitas celebratur,nimirum quando quispiam per susceptionem sacri ordinis se totum diuino ministerio tradit, &quado per certae i egulet professionem, relicto seculo, de abdicata propria uoluntate, perfectionis statum ainsumit. ART. IIII.Utrum illi, qui sun t alterius potestati subiecti, impediantur a uouendo.
349쪽
ART. II. Vtrum religio sit una uirtus. Coclusio.Religio cum unum Deum respiciat,tanquam unum principium creationis & gubernationis rerum: una simpliciter uirtus est.
ART.IIII. Utrum religio sit specialis uirtus ab alijs distincta. Coelusio.R eligio est specialis uirtus ab alijs distinctaAum per illam Deo specialis honor exhibeatur.
ART. V. Vtrum religio sit uirtus Theologica . Conclusio. Deus non comparatur ad uirtutem religionis sicut materia uel obiectum Ged sicut finis. Et ideo religio non est uirtus Theologica, cuius obiectu est ultimus finis: sed est uirtus moralis , cuius esse est circa ea quae sunt ad finem. HRT.VI. Utru religio sit praeserenda alijs uirtutibus moralibus. Conclusio. Religio inter uirtutes morales de propinquo cum magis ad Deum accedat: earum quoque necessario excellentissima est. ART. VIII virum religio habeat aliquem exteriorem actum. Conclusio. Non modo interioribus actibus ipsa religionis uirtus perficitur, sed exterioribus: non quidem principaliter sed quasi secundario, & ut ad inte-xiores ordinatis.
ART. VIII. Utrum religio sit idem sanctitati. Conclusio. Sanctitas dicitur per quam mens homnis seipsam, & suos actus applicat Deo. Vnde non differt a religione secundam essentiam , sed solum ratione. Nam religio dicitur secudum quod exhibet Deo debitum famulatum in his quae pertinent specialiter ad cultum diuinum,sicut in sacrificijs,oblationibus,& alijs huiusmodi.
350쪽
' Conclusio. Non potest quispiam alteri subiectus se per uotum firmiter obligare in his, in quibus alteri sub ij citur,sine sui superioris consensu. AR. IX. Vtrum pueri possint uoto se obligare ad religionis ingressum.
Conclusio. Pueri ante pubertatis annos si usum rationis non habuerint,non possunt se ad aliquid uoto obligare: si uero rationis usum attigerint, possunt seuoto obligare; quanquam eorum uota per illos , qui supra ipsos potestatem habent, irritari possint. nullo
autem modo solenni uoto possunt se obligare etsi rationis usum habuerint; post annum autem pubertatis , possunt se tam simplici , quam solenni uoto
astringere. ART. X. Vtrum possit in uoto dispensari. 3Conclusio. Minus est uotum commutare, quam in uoto dispensare. Vtrunque tamen in potestate Ecclesiae consistit. A R. XI. Utrum in uoto solenni continentiae possit fieri dispensatio.
Conclusio. Non potest in solenni uoto continentiae per possessionem religionis consecrato, fieri etia per summum Pontificem dispensatio: in uoto aurem so- lenietato per sacri ordin is susceptionem, potest Eccles at auctoritate fieri dispensatio. AR. XII. Vtrum ad commutationem uel dispes sationem uoti requiratur praelati auctoritas. Conclusio. Cum praelatus in Ecclesia Dei uice gerat: non pote si aliqua absque eius auctoritate fieri in uotis dispensatio, uel commutatio .