장음표시 사용
41쪽
ARΤ. III. Vtrum Deus aequaliter diligat omnia. Conclusio. Ex parte actus uoluntatis Deus aequaliter omnia aniat,cum simplici & eodem modo se habente actu uoluntatis amet: ex parte uero boni uoliti ab ipso non omnia aequaliter amat,sed uni maius bonum uult, quam alij. ART. III1. An Deus semper magis diligat meliora. Conclusio. Cum ex eo aliqua alijs meliora sint,
quod eis maius bonum Deus vult: ipsum meliora diligere dicendum est.
te Iustitia, ct Misericordia Deisin qua-
ARTICULUS PRIMUS. V Trum in Deo sit iustitia. Conclusio. Cum omnia nostra ex Deo sint, nee quisquam quippiam dederit,pro quo sibi a Deo retribuatum iure in ipso iustitia commutatiua non est, sed distributiua , qua singulis, quod sibi ad sui complementum spectat, tribuere dicitur, ut inde uniuersi ordo seruetur, ART. 11. Utrum iustitia Dei sit ueritas. Coclusio. Iustitia in Deo reperta couenienter ueritas nominatur, secudu qua res 1 tellectui coformatur. ART. II1. Vtrum misericordia competat Deo. Concluso. Cdm de alioru miseria tristari minime Deo eo ueniat, sed magis eam repellere: misericordia non secundum passionis affectum ted effecturi maxime ei conuenire dicitur. ARΤ. IIII. Vtrum in omnibus operibus Dei sit misericordia di iustitia.
42쪽
14 Pars I: Quaest. XXo.&xXIII. Conclusio. Cia in custis Dei operibus,quod sibi Secreaturae debetur, nullo prorsus modo a Deo praetermitti oporteat, & debitum omne in aliquid ex divi Da bonitate collatum reducatur: necesse est in quo
uis illius opere iustitiam & misericordiam inueniri . a V AESTIO XXII. . De Prouidentia Dei,in quatuor articulos dius ARTICvLvS P R IM V S.
Trum prouidentia Deo conueniat. i .' Coclusio. Cum in mente diuina praeexmant om et nium rerum ratione , prout in sipem,& praecipue ul' timum ordinantur: in eo prout dentiam esse necesse est quae est ratio ordinis rerum in finem . . ARΤΑΙ Vtru oia sint subiecta diu i har prouidentiae. Cocluso. Deus, cum omnium sit prima causa omnia etiam in particulari cognoscens:quaevis subiecta esse diuinae prouidentiae, non tantum in uniuersali sed etiam in singulari necessarium est. ART. Ill.Vtru Deus i mediate omnibus prouideat. Coclusio.Immediate Deus omnibus prouidet, quoad ordinis rationem; quo uero ad execut ionem ordinis, per aliqua media prouidet. ART. IIII. Vtrum prouidentia rebus prouisis necessitatem imponat. ' .: Conclusio. Cum ad diuinam prouidentiam pro-yter uniuersi perfectione spectet,quoscunque essen' di gradus in ipso producere: non omnibus rebias a se prouisis necessitatem imponit, sed quibusdam, quibus praeparauit caulas necessarias.
De Praedestinatione, in octo articulos divisa. ARTICULUS I.
VTrum homines praedestinentur a Deo.
43쪽
' Conclusio. Praedestinantur homines a Deo, prout omnium ordinatio, ratioque transmissionis rationalis creaturae in ultimum finem, in ipso prae existit. IA RT. II. Vtrum praedestinatio aliquid ponat in Praedestinato.r Coclusio. sicut prouidelia est ratio ordinis rerum in finem in mente prouisoris existens , & non in rebus prouisis: ita praedestinatio tantum in mente diuina ponit rationem ordinis electorum. A R T. III. Vtrum Deus aliquem hominem re
. Conclusio. Cum ad diuinam prouidentiam pertineat , aliquos permittere a uita aeterna deficere, ad eum pertinet etiam aliquos consequenter repro
ART. IIII. Vtrum praedestinati eligantur a Deo. 1 Conclusio. Omnes a Deo praedestinati sunt electi& dilecti, cum praedestinatio electionem,&ea dile,ctionem sequatur . ART. V. Utrum praescientia meritorum, sit causa praedestinationis.' Conclusio. Praedestinatio cum sit s terna, nulla exiparte actus praedestinantis causam habet,sed ex parte effectus: ita tamen quod particularis essectus inuicem causatur,ut meritum & praemium,gratia &glo. ria: totus tamen praedestinationis effectus pullam 'ipausam habet prster diuinam bonitatem. ART. VI. Vtrum praedestinatio sit certa. iConclusio. Praedestinatio non ita certa est, quod praedestinatis necessitatem imponat. sed sicut,stante in fallibili prouidentiae ordine, multa contingenter eueniunt: ita certus est praedestinationis ordo quod iuxta arbitrij libertatem praedestinationis effectus contingenter eueniunt.
44쪽
2O VarS I. QUAELI. XXIIII. Od XXV. δε RT. VII. Vtrum numer' praedestinatorii sit certus Conclusio. Numerus praedestinator u soli Deo certus est, non totum formaliter,sed materialiter,non soluna ut cognitus, sed 'ut electus &praediffinitus non
sic autem certus est numerus reproborum.
ART. V Ii I. Utrum praedestinatio possit iuuari precihus Sanctor uni. Conclusio. Praedestinatio, quo ad ipsam praeordinationem, nullo iuuari potest: quo uero ad etaetum, iuuari Sanctorum precibus poteriac multis alijs piis operibuS.
De Libro uita , in tres articulos diuis. A R T IC V L U S PRIM V S. v trum liber uitae sit idem quod praedestinatio.
Conclusio. Liber uitae in Deo metaphorice dictus est firma notitia significativa praedestinator u mRRr. II. Vtrum liber uitet sit solum respectu uitae gloriae praedestinatorum. Conclusio. Liber uitae proprie uitam gloriae respici cum iri eo conscripti sint quia Deo eligunt. ART. iIL utrum aliquis deleatur de libro uitae. Conclusio. Cum liber uitae conscriptio sit ordina . tbrum ad uitam aeternam ex praedestinatione & praeienti gratia, deleri aliquos de ii bro uitae, non solum secundum hominum opinionem , sed secundum rei ueritatem, asserendum est.
AESTIO XXV. De Diuina potentia in sex articulos diuise. ARTICULUS I. V Trum in Deo sit potent ia. Com
45쪽
, Conclusio.C sim Deus sit maxime in actit,ae pliciter perfectus: maxime ei conuenit esse principiu aetivum,ac potentia activa, non autem passiva. ART. II. Vtrum potentia Dei sit infinita. Conclusio. Cum esse Dei sit infinitum , eius potentia activa est infinita. ART. III. Utrum Deus sit omnipotens. . Conclusio. Cum possit Deus omnia efficere quae esse possunt, non autem ea, quae contradictionem implicant: omnipotens merito dicitur. RRT. IIII. Vtrum Deus possit facere quod praeterita non fuerint. Conclusio.Qude praeterita non fuerint cum cotra . dictionem implicet, non subiacet diuina potestati. ART. V. Vtrum Deus possit facere quae non facit. Conclusio. Cum Deus propter bonitate sua agat q improportionabiliter omnia a se facta excedit nec ex natura , seu quouis in ipso habitu in existente Iimitatur ad certum ordinem rerum: plura & maiora facere potest, quam quae facit. ART. VL Vtrum Deus possit meliora facere ea, quae facit. . Conclusio. Non potest a Deo res eade meliori fieri substantialiter,sed accidentaliter:potest tamen Deus quavis rea se facta meliorem simpliciter facere.
VTrum Beatitii do Deo competat. Conclusio. Cum Deus sit perfectissimo modo,&secudum omnem gradum porsectionis intellectualis
46쪽
dis . Pars i. Quaest. XXVII. naturae simpliciter. perfectus ue beatitudo sibi quam
ARTI II. Vtrum Deus dicatur beatus secundum intellectum. , t , Conclusio. Cum beatitudo sit bonum perfectum secundum intellectum: ipse intellectus operatione Deus beatus dicitur. ART. III. Vtrum Deus sit beatitudo cuiuslibet beati. Conclusio. Deus est ipsa omnium beatornm obiecta beatitudo, non formalis,nisi sui ipsius. ARTIC. IIII. Utrum in Dei beatitudine omnis beatitudo includatur.
Coclusio. Quicquid desiderabile est in quacunque Delicitare, id omne eminenter in diuina felicitate
Q VAESTIO XXVII. re procesione diuinarum Persenarum, in quinqu/
articulos divisa. ARTICULUS I. Vtrum processio fit in diuinis.
Coii clusio. Cum Deus sit super omnia intellectua Iis naturae existens: nulla in eo processio est, nisi sequens intelligibilem eius operationem, secundunt quam in ipso aliquid procedit. ΑRT. II. Vtrum aliqua processio in diuinis generatio dici possit Conclusio. Processio sesundum quam uerbum in diuinis procedit, est generatio, non quidem communiter,sed proprie, quae origo uiuentis a principio uiuente coniuncto secundum similitudinem eluiadem naturae est.
A R T. III. Vtrum sit in diuinis alia processio a
47쪽
Conclusio. Praeter uerbi diuini processione seque tem intelligibilem eiust operationem , alia quaeda amoris processio est sequens actionem uoluntatis. ART. IIII. Vtrum processio amoris in diuinis sit generatio. Conclusio. Cum processio amoris non sit secundum rationem similitudinis ea minime generatio
est,& quod procedit in ea, non genitus seu filius, sed
spiritus est. AB T. V. Utrum sint plures processionas in diuinis, quam duae.
Conclusio. Cum processiones in diuinis sequantur actiones immanetes, quae in natura intellectuali sunt tantum duae, intelligere&uelle : duae duntaxat processiones sunt in diuinis: uerbi scilicet, & amoris.
VAESTIO XXVII I. De relationibus Diuinis quatuor articulos divisa. ARTICULUS I.
Trum in Deo sint aliquae relationes reales. Conclusio. Relationes in diuinis .cum sint secundu processiones in identitate naturae, reales quidem esse relationes necessarium est. ART. II. Vtru relatio in Deo sit ide quod sua essetia. Conclusio. Relatio realiter in Deo exiitens, ide est essentiae secundum rem: non differt autem nisi secun dum rationem, eo quod relatio importat respectu ad oppositum, essentia autem non. HI T. III. Vtrum relationes quae sunt in Deo, realiter adinvicem distinguantur. . . Concluso . Distinguuntur reales relationes in Deo ' realiter: no quidem secundit absolutu, sed respectili V. RRT. Hi I. Vtrum in Deo sint tantum quatuor relai tiones reales : scilicet, I. paternitas, a. filiatio, 3 .spi-
48쪽
Pars I. Quaest.XXX. XXXI. aART.II. Vtrum in Deo sint plures personae , 2 tres. Conclusio, Tres tantum in diuinis person e sunt, Pater, Filius,& Spiritu stanctus. λRΤ III. Vtrum rexmini numerales ponant aliquid in diuinis. Conclusio, Termini numerales in diuinis significat ea, de quibus diculur ola negatio e superaildita. ART. IIII. Utrum hoc nomen spersona) possit esse
sommune tribus personis. Conclusio. Personae nome commune est tribus personis, non secundum rem, sed secundum rationem e
non quidem sicut genus . uel species , sed ut indiui
Q UAESTIO XXXI De his quae ad unitatem uel pluralitatem per .
tinent in diuinis, in quatuor articulos divisa. ARΤICVLVS PRIMUS. V Trum sit trinitas in diuinis. Conclusio. In Diuinis, Trinitatis nomine utedum est, ad significandum hoc idem determinare, quod pluralit s inde terminate. ART. II. Vtrum filius sit alius a patre. Conclusio. Cum nomen Alius) masculine acceptum non nisi distinctionem suppositi in natura signia ficet: Filius,alius Patre conuenienter dicitur. ART. II. Vtrum dictio exclusiua Solus) sit addenda termino esctentiali in diuinis. Coclusio. Dimo e clusiua non cathegorematice, sed syncathegorematice termino esctentiali in diuinis addenda est id est, non quatenus solitudinem, sed uaaliorum ςxclusionem fgnificat.
49쪽
fi Pars I. Quaest. XXXII.&XXXm. ARTICVLVS II LIVtrum dictio exclusiva possit adiungi termino personali. Conclusio. Dictio exclusiua non adiungitur tet minis personalibus, respectu praedicati communis.
De diuinarum personarum cognitione, in quatuor articu los divisa. ARTICULUS I. VTrum trinitas diuinarum personarum possit per
naturalem rationem cognosci. Conclusio Impossibile est per rationem naturais ad diuinarum personarum cognitionem peruenire. ARΤ. II. Vtrum sint ponendae notiones in diuinis. Conclusio. Notiones quasdam in diuinis necesse est poni, inquant tim essenti alia nomine significare oportet in abstracto & in concreto,quod nullatenus diuinae simplicitati obstat. ART. III. Utrum sint quinque notioneS. Conclusio. Quinque tantum notiones sunt in diuinis I .innascibilitas, z. paternitas, 3.fit lario, Φ.com munis spiratio,& s. processio. . ART.IIII. Utru liceat cotrarie opinari de notionib*. Conclusio. Cum notiones ad fidem non n isi indirecte spectent: cotrarie opinari de ipsis licet, si nihil ad fit, uel co sideretur colequi, qJ fidei est cotrarium. Qv A EST' O XXXIIII, De persona Patris, in quatuor articulos divisa. . . ARTICULUS I. VTrum competat Patri esse principium. Conclusio. Cum Pater sit a quo est Filius,& Spiritus sanctus: conuenienter sibi .esse principiu conuς- AR-
50쪽
ART. II. Vtrum hoc nomen prie diuinae personae. Conclusio. Cum ipsa paternitate Pater in diuinis distinguatur ab omnibus alijs personis, conuenieter sibi patris nomen conuenit. ARΤ. III. Vtrum hoc nomen Pater dicatur in
diuinis per prius, secundum quod personaliter su-
Conclusio. Cum in Deo patre persecta paternitatis ratio inueniatur respectu fit ij, in Deo aute & creatura non nisi secundum aliqualem similitudinem: prius nome patris in diuinis dicitur personaliter, quam essentialiter. ART. II I I. Vtrum esse ingenitum , sit patri.&XXXIIII. 3 Pater sit nomen pro
Conclusio. Ingentium esse est proprium patri , inquantum sibi proprium est non ab alio esse .
LAESTIO XXX I III. De persiona Ν- , in tres articulos divisa.
Vtrum uerbum in diuinis sit nomen personale. Conclusio. Verbum in diuinis cum procedens ab alio importet: non essentialiter sed personaliter tantum sumitur. ART. 11. Utrum uerbum sit proprium nomen filii, Conclusio. Verbum in diuinis, clim dicatur personaliter,& secundum quid est procedens emanatione intellectus: Filij personae proprium nomen est. ART. III. Vtrum in nomine uerbi importetur respectus ad creaturam. Conclusio. Cum Deus intelligedo se in productio' ne uerbi, intelligat creaturas: in uerbi nomine intelligitur respectus ad oceaturas.