장음표시 사용
51쪽
34 Pars I. Qvqst. XXXV.&XXXVI. QUAESTIO XXXV. De Imagine, in duos articulos diuisa.
ARTICULUS I. VTrum imago in diuinis dicatur personaliter .
Conchisio. Cum imaginis nomen originem in diuinis importet, personaliter in diuinis dicitur. RRT. II. Utrum nomen imaginis sit proprium filio. Conclusio. Cum filius in diuinis procedat ut uerbum, Spiritus autem Sanctus ut amor: nomen imaginis proprium est filio, non autem Spiritui Sancto.
VAESTIO XXXVI. De persena Spiritus Santiti, in pwatuor
ARTICULUS I. Trum hoc nomen Spiritus Sanctus sit proprium
nomen alicuius diuinae personae. Coclusio. Spiritus Sancti nomen proprium est personae diuinae procedentis, ut amor. ART. l I. Utrum Spiritus Sanctus procedat a filio. Coclusio. Spiritus Sanctus ita necessario proceditn filio,quod si non procederet,non distingueretur ab
ART. III. Vtrum Spiritus Sanctus procedat a patra per filium. Conclusio. Cum filius a patre habeat, quod ab eo Spiritus Sanctus procedat; pater per i plum filium spirare Spiritum Sanctum dicitur. HRT. IIII. Vtrum pater & filius sint unum principium Spiritus Sancti. Conclusio. Pater & Filius ad Spiritum Sanctum relati, cum nulla relativa oppositione distinguantur, unum principium sunt Spiritustancti.
52쪽
Pars I. Quaest. XXXVI I. & XXXVI II. MQ AESTIO XXXVII. De nomine Spiritus Sancti, quod e IE amor, in duos articulos divisa. ARTICVLVS I.
V Trum amor sit proprium nomen Spiritumneti. Conclusio . Amor personaliter acceptus proprium nomen est Spiritussancti. ΑR. II. Utrii pater, & filius diligat se Spiritussancto. Conclusio. Pater& filius non diligui se Spiritussancto prout diligere essen tialiter sumitur: diligunt autem se,si diligere notionaliter accipiatur.'
AESTIO XXXVIII. De nomine Diritus Sanciti, quo d est donum,
Conclusio. Cum personae diuinae conueniat alicu ius esse per originem, & haberi a creatura rationali, non ex propria uirtute competit necessario personardiuinae donum esse,&dari. HR.II. Utru donii sit propriti nomen spiritussancti: Coclusio Cu Spiritu flanctus procedat in diuinis, ut amor; donum est ei proprium nomen &personale.
QVAES TIO XXXIX, De personis ad essentiam relatis, in octo articulos divisa. 'ARTICULUS I. V Trum in diuinis essentia sit idem quod persona. . Conclusio. Cum persona sit relatio subsistens in diuina natura, idem realiter est quod diuina essentia ;distinguuntur tamen personae diuinae inter se reali- ter,ratione oppositae realis relationis.
in duos articulos diuis. ARTICULUS I.
VTrum donum sit nomen personale.
53쪽
ART. I I. Vtrum sit dicendum, tres personas ense unius ementiar.
Conclusio. Essentia diuina,cum in diuinis significetur ut sorma: erit una trium personarum,quae tres erunt unius essentiae.
ARΤ. III. Vtrum nomina essentialia praedic entur singulariter de tribus personis.. Conclusio. Nomina essentialia substant tua in diui nis in singulari tantum praedicantur de personis: no
mina u ero adiectiva in plurali tantum . ART. II II. Vtrum nomina essentialia concreta possint supponere pro persona. Conclusio. Nomina essentialia in diuinis concreta nonnumquam pro essentia,aliqua do pro una 'persona; nonnumquam etiam pro tribus supponunt personis, secundum quod adiungitur nomen ad essentiam seu personam spectan S. At Τ. V. Utrum nomina essentialia in abstracto significata possint supponere pro persona. Conclusio. Essentialia nomina in abstracto minime pro persona supponere possunt. ΑRT. V I. Utrum personae possint praedicari denominibus essentialibus. Conclusio. Nomina tam personalia,quam notionalia, si sunt adiectiva, non praedicantur de essentia: si uero sint substantiva, de ea praedicantur. ART. VIII. Vtrum nomina essentialia sint ap proprianda personis. Conclusio. Decuit ad fidei manifestationem essentialia nomina personis diuinis appropriari & accommodari, uel per uiam similitudinis, uel dissimilitudinis. ART. VII. Vtrum conuenienter a sacris doctoribus sint essentialia personis attributa .
54쪽
Coclusio. In consideratione Dei qua Deus absolute secundum esse suum consideratur,Patri attem itaS,Filio species,usus uero Spirituisanctorin consideratio nouerti Dei,qua unus consideratur, Patri unitas,Filio aequalitas, Spirituisancto concordia, uel connexio, in consideratione uero Dei secundum rationem causa-Ii tatis, Patri potetia, Filio sapientia, Spirituis. bonitas attribuitur. in consideratione uero Dei, ut suos respicit effectus,appropriatur Patria quo,Filio per quem 'Spirituisancto in quo. V A E S ΤΙO XL. De per senis in comparatione ad relationes ct proprietates, in quatuor articulos divisa. ARTICVLVS I. VTrum relatio sit idem quod persona ConcIusio. Relationes ac proprietates in personis& personae ipsae sunt.
ART. II. Vtrum personae distinguatur per relatioes. Conclusio. Relationibus potius, quam per origine diuinae personae seu hypostases distinguuntur ΑRΤ.UI.Vtrum abstractis per intellectum relationibus a personis,adhuc remaneant hypostasses. Conclusio. Abstractis totali abstractione proprietatibus,sola essentia, &no personae remanent ; forniali uero abstractione abstractis proprietatibus no personalibus,remanent personae: sed abstractis formali abstractione personalibus proprietatibus, non remanent hypostases. RRI. Ili I. Vtrum actus notionales praeintelligatur proprietatibus . Conclusio. Origo passive praecedit proprietates personarum praecedentium etiam personales, active uero praecedit originantis relationem, non personale.
55쪽
QVAESTIO XLI, JDepersonis in comparatione ad actus notionalin sex articulos divisa. ARTICVLVS PRIMUS.
VTrum actus notionales, sint a tribuendi personias Conclusio. Actus notionales propter ordinem originis conuenienter attribuuntur diuinis personis. ART.l I. Utrum actus notionales sint uoluntari j. Conclusio. Actus notionales non nisi comitanter uoluntarii esse dicuntur. ART. III. Vtrum actus notionales sint de aliquo.
Conclusio. Filius Dei proprie & uere filius, non ex nihilo, sed ex tota substantia patris genitus cum si si actus notionales de aliquo necessario sunt. ART. IIII. Utru in diuinis sit potentia respectu actuum notionalium.
Coclusio. Cum in diuinis sint actus notionales:potentiam quoque ibi horum actuum ponere oportet, ut in Patre, potentiam generandi Filium, in Patre &in Filio, spirandi Spiritum Sanctum potentiam. R R T. V. V trum poten tia generandi significet relationem,& non essentiam.
Coctu sto. Potentia generandi principaliter diuina significat essentiam,& in recto,paternitatem uero ac relationem, non nisi in obliquo. ART.VI. Vtrum actus notionalis ad plures personas termi minari possit. Conclusio. In diuinis unus tantum est pater,unus filius, unus Spiritussanctus. .
56쪽
De Equalitate ct similitudine diuinarum ρe snarum ad inuicem, in sex articulos diuisem ARTICULUS PRIMUS.
Vtrum aequalitas locum habeat in diurnis. JConclusio.Cum in diuinis sit una essentia; aequalitatem quoque ibi ponere, necessarium est. AR Τ. II Vtrum persona procedens sit coaeterna suo Principio,ut filius patri. Conclusio. Cum pater non uoluntate, sed natura ab aeterno perfecta , absque successiua actione filium generetieundem ipsum sibi coaeternum habet. ART. III. Vtrum in diuinis personis sit ordo na
Conclusio. Qtiendam in diuinis naturae ordiri in necesse est esse, secundum quod ibi quoddam originis Principium esse absque prioritate. ART. IIII. Vtrum filius sit aequalis patri secundum
Conclusio. In diuinis necesse est filium esse aequale patri in magnitudine, accipiendo totam naturae patris perfectionem. ART.V.Vtrum filius sit in patre:& econuerso. Conclusio. In diuinis pater est in filio,& econtra lacundum essentiam, relationem, & originem. ART. VI. Vtrum filius sit aequalis patri secundum po
Conclusio. Cum filius aequalis sit patri in perfectio
57쪽
De Missione diuinarum personarum in octo articulos divisa.
'AVTrum alicui personae diuinae conueniat mitti. Concluso. Diuinae personae conueniat mitti, inquatum Originatur ab alia. Et nouo modo effetidi incipit esse, ut filius a patre missus est in mundum per aspumptam carnem , ubi semper fuit secudum diuinitatem: ART. II. Vtrum missio sit aeterna, uel temporalis
Conclusio. Missio contra generationem & spirationem distincta, temporalis est. ΑRT. III. Utrum naissio inuisibilis diuinae personaruit solusecundu donum gratiae gratum facienti S. '. Conclusio. Non mittitur diuina persona in ii ili biliter, nisi secundum solam gratiam gratum facientem, quo simul datur,ac mittitur. ART. IIII. Utrum patri conueniat mitti. Conclusio. Cum Pater in diuinis ab alio non sit, mitti minime dicitur,sed solum Filius & Spiritus sanctus,qui ab alio sunt. O ART. V. Utrum filio conueniat inuisibiliter mitti. iConclusio. Cu filio & Spirituisancto rationalis naturae mentem per gratiam inhabitare conueniat, ab alio esse, eis quoque conuenire necesse est inuisibiliter mitti: non autem patri, cui ut & toti Trinitati cinuenit per gratiam inhabitare. sed non ab alio esse, &per consequens nec mitti.ART. V I. Vtrum missio inuisibilis fiat ad omnes, qui sunt participes gratiae. Conclusio. Ad omnes participes gratiae conuenit: uι inuisibilis missio fiat.
58쪽
onclusio. Filium & Spiritum sanctum decuit uisibiliter mitti: Filium,ut sanctificationis auctorem, Spiritum sanctum, indicium sanctificationis. δε R T. VI I. Utrum aliqua persona diuina mittatur,nusi ab ea a qua procedit,aeternaliter. 1 Conclusio. Secundum missionem,ut processio est, non mittitur persona, nisi ab ea,a qua aeternaliter procedit: ut Filius a Patre, Spiritus sanct' a Patre & Filio. Q V A E S Τ IO XL t III. De proceDione creat urarum a Deo, ct de onmnium entium prima causa: in quatuor
articulos divisa. ARΤICVLVS PRIMUS.
Vtrum sit necessarium omne ens esse creatum a Deo. - Conclusio.Cum Deus sit ipsum subsistens esse, unum tantum est, necesse est omne ens, quocunque modo est, a Deo esse. A RT.II. Vtrum materia prima si creata a Deo. . Conclusio. Necessarium est primam materia creatam esse ab uniuersali entium causa, quae Deus est.
ARΤ.III.Vtrum causa exemplaris sit aliquid praeter
. Concluso. Cum ex diuina sapientia determinatae naturales formae procedant: Deum ipsum exemplar primum rerum omnium esse,asserendum est. ART.IIII. Vtrum Deus sit causa finalis omnium. Conclusio. Cum Deus sit primum agens , primus quoque finis omnium necessario est.
QVAESTIO XLV. De Modo emanationis rerum a primo principis, in octo articulos diuisa.
59쪽
Dum creare sit ex ni hilo aliquid facere' Conclusio. Creare est ex nihilo aliquid facere. ART. II.Vtrum Deus possit aliquid creare. Conclusio. Cum nihil in uniuersitate entium sit n3 causatum ab ipso, non latum possibile, sed necessariuest, omnia a Deo creata esse. ART. III. Vtrum creatio sit aliquid in creatura. Conclusio. Creatio in creatura non est nisi relatio quq dam ad creatorem, ut ad principium. ΑRT. IIII. Vtrum creari sit proprium compositorii&subsist entium. Conclusio. Creari proprie subsistentibus in suo essa
conuenit, aliis uero concreari.
ART. V. Vtrum solius Dei sit creare. Conclusio. Cum ipsum esse, quod inter omnes essetius uniuersalis sitim est,terminus sit creationis olum Dei est,qui prima & uniuersalissima causa est. ART. VI. Utrum creare sit propriu alicuius personae. Conclusio. Creare commune est toti Irinitati, de personis diuinis, non nisi ut essentialia attributa includunt. scientiam scilicet & uoluntatem, conuenirα potest. ART.VII. Utrum in creaturis sit necesse inueniri uestigium ni nitatis. Conclusio. In rationalibus creaturis est imago Trinit alis: in caeteris uero creaturis est uestigium Trinitatis: quatenus in eis inueniuntur aliqua: quae reducuntur in diuinas personas: ART. Vtrum creatio admisceatur in operibus natu- vi arti.
60쪽
Conclusio. Creatio non admiscet operibus naturae
ει artis,sed ad eoru osatione aliquid praesupponitur. V AE STIO XLVI. De Principio durationis rerum creatarum in tres articulos divisa. AR TICUL VS PRIMVs..
VTrum uniuersitas creaturarum semper fuerit. Conclusio. Non est necessarium mundum semperfuisse, cum ex uolutate diuina processit.quamuis possibile hoc fuerit, si Deus uoluisset nec,demonstrative hoc probari ab aliquo unquam potuit. HRΤ. Is . Utrum m udum incoepis e sit articulus fidei. Conclusio . Mundum incoepisse sola fide tenetur, nec demonstrative hoc sciri potest ed id credere maxime expedit. RRT. III.Vtru creatio rerum suerit in principiolpis. ConcIusio. In principio teporis omnia a Deo creata sunt,&in principio,id est,in filio, & in principio,
De rerum distinctione in communi, in tres . . articulos diuisa. ARTICULUS I. Trum rerum multitudo &distinctio sit a Deo.
Conclusio. Cum propter bonitatem suam comminnicandam condiderit Deus creaturas, & per illas repraesetanda no ex materia, uel ex age te & materia, aut ex secundis causis, sed ex intentione primi agentis & Dei, multae & diuersis creaturae processerunt. ARΤ.II.Vtrum inaequalitas rerum sit a Deo.
Coclusio. Sicut ex diuina sapietia multae &diuerset creaturae i esset cesserui ta ea de ex causa reru iaequalκὸs lcessit,& n ex meritis seu a meritis creaturaru . aa - Δrti. . ea ε