장음표시 사용
461쪽
Conclusio. Praeter scieotiam inditam uel infusam animae Christi,suit ulterius in illo scietia acquisita tu mine naturali intellectus agentis per abstractioneni scilicet a phantasmatibu So.
OvAESTIO X. De scientia beata anim a Christi , in qua
tuon articulos divisa. AR TICULUS I. Utrum anima Christi comprehenderit uerbum, siue
Conc. Sis facta est unio naturaria in psona Christititn proprietas utriusq; naturae. in cofusa permaserit ita scilicet pincreatu maserit increatu , & creatu ma serit infra limites creaturae. Est aut impossibile q, ali- qua cre/tura coprehendat diuina essentia, eo fit in fini tu. uo coprehendit a finito. Et ideo anima Christi nul-Ilo modo coprehedit diuina essentia. Na licet anima Christi tota Dei essentia uidet, no tu ea coprehendit: quia no totaliter ea uidet,id est, no ita perfectὰ sicut uisibilis est.Ueruntamen propter identitate suppositi, uere potest dici,s filius hominis est coprehensor diurnae essentim non quidem sim animam, sed secudu diuinam naturam. Per quem etiam modum potest dici,quod filius hominis est creator. ART H. Vtru alma Christi in uerbo cognouerit oia. Coclusio. Anima Clixisti omnia nouit in uerbo proprie,quae quocunque modo sunt, fuerunt, uel erunt, re quaecunque sunt in potentia creaturae: non tam Cnomnia in eo cognouit, quae sunt in potentia Dei creatis. Hoc enim esset comprehendere omnia,quae Deus
PQ teit facere:quod esset comprehendere diuinam uirtutem:& per consequens diuinam essentiam. Dicitur
Autem nescire diem & horam iudicij, quia non sacre
462쪽
ire.Interrogatus enim super hoc ab Apostolis Act. I. hoc eis noluit reuelare. Dicitur aut Pater scire:quia huiusmodi cognitione tradidit Filio. Unde in hoc ipso st dicitur, Nisi Pater, datur intelligi, si Filius cognoscit,& non solu m quantu ad diuinam natura, sed etiam quantum ad humanam : quia ut Chrysost. argumentatur, si Christo homini datum est, ut sciat, qualiter oporteat iudicare,quod est maius: multo magis datum est ei scire quod minus est,scilicet tempus Didicit. Origenes tamen hoc exponit de Christo tecudum corpus eius,quod est Ecclesia, quae hoc tempus ignorat. auidam autem dicunt, hoc esse intelligendude filio Dei adoptiuo, non de filio naturali. AR. HH. Utrum anima Christi in uerbo cognouerit infinita. Coclusio. A nima Christi in Verbo scit infinita:scit enim omnia quae sunt impotentia creaturae.Unde cuin potentia creaturae sint infinita, per hunc modum scit infinita,quasi quadam scientia simplicis intelligetiae, non autem scientia uisionis. AR. IIlI. Utrum anima Christi uideat uerbum siue Diuinam essentiam clarius qualibet alia creatura. Conclusio. A nima C hristi, cum perfectissime coniuncta fuerit Verbo Dei, caeteris quoque creaturis diuinam essentiam perfectius & clarius intuetur.
te scientia indita, uel infusa anima Christi, in sex
articulos divisa. ARTICULUS I. VTrum secundum scientiam inditam seu infusam Christus omnia sciat. Conclusio. Secundum scientiam diuinitus indita, anima Christi primo quidem cognouit quaecunque
463쪽
ab homine cognoici possuini per uirtutem luminis intellectus agentis: sicut sunt quaecunque pertinent ad scientias humanas. Secundo uero omnia illa, quae
per reuelatione diuina hominibus innotescunt: siue pertineant ad donum sapientiar, siue prophetiae, siue ad quodcunque donum Spiritus sancti. Omnia enim ista abundantius & plenius caeteris cognouit anima Christi. Ipsam tamen Dei essentiam per hanc scientiam non cognouit; sed solum per primam. Α R. II. Vtrum Christus hac scientia uti potuerit,
non conuertendo se ad phantasmata.
Conclusio. Cum Christus fuerit uiator&comprehensor, per scientiam inditam potuit intelligere, noper conuersionem ad phantasmata. Na animae beatae&ante resurrectionem&post intelligere possunt absque conuersione ad phantasmata. AR. III. Vtrum haec scientia fuerit collativa. Conclusio. Scientia discursiua uel collativa,quantum ad scientiae acquisitionem, animae Christi, non fuit: quia haec scientia fuit sibi diuinitus indita;non per inuestigationem rationis acquisita. Sed quantum ad usum , sicut interdum scientes, ex causis concludunt effectus, no v t de nouo addiscant, sed uolentes uti scientia,qua ia habent: scientia animae Christi poterat esse collativa & discursi ua:poterat enim ex uno
aliud concludere sicu i sibi placebat. Sic etia a Christo
excluditur consilium, non autem usus consiliandi.
ΑR. VII. Vtrum haec scientia in Christo fuerit maior scientia Angelorum.
Conclusio. Scientia infusa animae Christi longe nobilior fuit secundum comparatione ad Deu influe te, quam scientia Angelorum : secundum uero modum subiecti recipientis, in serior fuit Angelorum scietia. AR. V. Vtrum haec scientia fuerit habitualis .
464쪽
Conclusio. Cum scientia Christi fuerit unius rationis cum sci en tia nostra. & ea uti potuerit cum uolebat, necessario fuit habitualis. ART. VI. Vtrum haec scientia fuerit distincta perdiuersos habitus. Conclusio. Scientia indita animae Christi distincta fuit in diuersos habitus, iecundum uaria scibilium genera iuxta modum connaturalem animae humanae., Q AESTIO XII. De scientia anima Christi acquisita , inquatuor articulos diu a. .
ARTICVL VS PRIMUs. Vtru sin hanc scietiam Christus cognouerit omnia. Conclusio. Sicut per scientiam inditam sciuitanima C hristi omnia illa ad quae iteli ectus possibilis est quocunque modo in potentia: ita per scientiam acquisitam sciuit omnia illa qu ε possunt sciri per actione
intellectus agentis. Et licet Christus non fuerit omnia expertus ex his tamen,quε expertus est, in omni laedeuenit notitiam.
ART. II. Vtrum Christus in hac scientia profecerie Conclusio. Profecit Christus in scientia & gratia scut aetate, non quidem essentialiter, sed effective siuesgnificatiue,& secundum experientiam, siue sapientiam humanam,quae humano modo acquiritur,stilicet per lumen intellectus agentis. Et ideo secundum hanc scientiam Christus no i principio sciuit omnia sed paulatim,& post aliquod tempus, scilicet tu perfecta aetate. AR. HI. Vtru Christus aliquid ab homine didicerit. Conclusio. Cum Christus constitutus a Deo fuerit Caput Ecclesiae &omniu hominu Ucstor i no fuit uenies eius dignitati, ut a quocuque hole doceretur. Ee 1 ART.
465쪽
AR a III. Utru Christus altu dacceperit ab Angelis. Coclusio. Vtroquo modo anima Christi fuit persecta,& ex sensibilibus secudum scientia experimentale,ad quam non requiritur lunae Angelicii ed sunficit lume intellectus agentis:& ex impressione superiori fm scientia infusam,qua est immediate adeptus
a Deo. Sicut,n. supra comune modu creaturae,anima
illa unita est Verbo in unitate personae: ita supra commune modu hominum immediate ab ipso Dei Verbo repleta est scientia & gratia, Non autem mediantibus Angelis, qui etiam ex influentia Verbi rerustientiam in sui principio acceperunt.
Potentia animae Christi in quatuor si . articulos divisa. ARTICULUS PRIMUS.
Vtrum anima Christi habuerit omnipotentiam. Conci usio. Cum anima Christi sit pars humans nakurae, impossibile est,quod omnipotentiam habeat. ART.II Utrum anima Christi habuerit omnipotentiam respectu immutationis creaturarum. Conclusio. Anima Christi secundum propriam naturam & uirtutem, siue naturalem, siue gratuita, potentiam habuit ad illos effectus faciodos, quae sunt animae conuenientes:puta ad guberna dum corpus,&c. Secundum uero quod est instrumentu Verbi sibi uniti,sic habuit instrumentale uirtutem ad omnes immutationes miraculosas faciendas , ordinabiles ad incarnationis finem: qui est instaurare omnia, siue quae in ς oetis,sive quae interris sunt. Immutationes uero creaturarum,secundum quod sunt uertibiles in nihil correspondoni creationi rerum:prout scilicet producutur ea nihilo . Et ideo sicut i olus Deus pol creare
466쪽
ita soliis potest creaturas in nihil u redigeretquia etia csolus eas in esse conseruat. ne in nihilum decidat. Sic ergo anima Christi non habet omnipotentiam respectu immutationis creaturarum.
ART. IlI.Vtrum anima Christi habuerit omnipotentiam respectu proprij corporis. Conclusio. Anima Christi secundum propriam naturam &uirtutem; sicut non poterat immutare exteriora corpora a cursu& ordine naturae , ita etia non poterat immutare proprium corpus a naturali dispolitione: quia anima, secundum propriam naturam, habet determinatam proportionem ad suum corpus: Iecundum uero quod est instrum etiam unitum uerbo
Dei in persona , subdebatur eius potestati totaliter omnis dispositio proprij corporis. Quia tamen uirtus actionis non proprie attribuitur instrumento, sed principali agenti, talis omnipotentia magis attribuitur ipsi Verbo Dei, quam animae Christi. ART. IIII. Vtrum anima Christi habuerit omnipotentiam respectu exequutionis suae uoluntatis . Conclusio. Anima Christi quicquid uoluit per seipsum exequendum , potuit: quicquid aut uoluit efficiendu diuina uirtute, no nisi instrum etaliter potuit.
QVAESTIO XIIII. defectibus corporis assumptis a filio Dei,
in quatuor articulos divisa. ARTICVLVS I. filius Dei in humana natura assumere debuerit corporis defectus. Conclusio. Conueniens fuit,corpus assumptum a filio Dei humanis infirmitatibus & desectibus subia
Cere.&praeuipue, propter tria. Primo quidem, quan
tum ad finem Incarnationis, quod huiusmodi poena
467쪽
43 8 Par. Tert. Quaest. XLIII.
litates in nostra natura susciperet uice nostra. Secudb, propter fidem Incarnationis astrue dam, quia sine his desectibus filius Dei uideretur no fui illa uerus homo, nec ueram carnem habuisse sed phantastica. Tertio propter exemplum patientiae, quod nobis exhibet, passiones & defectus humanos fortiter tolerando. ART. II. Vtrum Christus necessitatem his defectibus subiacendi assumpserit. Conclusio. Secudia necessitate, quae cosequitur materia, corpus Christi subiectum fuit necessitati mortis &allorii huiusmodi defectuu : quia haec necessitas causatur ex principijs carnis humanae. Si aut e loquamur de necessitate coactionis, lecundum repugnat naturae corporali: sic, iterum corpus Christi secudu conditione propriae naturae necessitati subiacuit de claui perforatis, & flagelli P cutietis. Secudu uero P necessitas talis repugnat uolutati: in Christo non
fuit necessitas horii defectuu , neq; p respectu ad diuina uolutate, neq; ad uolutate humana Christi ablolute*rout sequitur ratione deliberate, sed solu secudum naturale motu uoluntatis, prout scilicet naturaliter refugit mortem , & etiam corporis nocumenta: ART. III. Utrum Christus desectus corporales
Conclusio. Christus no aliquo peccati debito, nec sicut alij corporales desectus contraxit, sed illos pro pria uoluntate suscepit. Accepit enim naturam humanam absque peccato, in illa puritate, in qua erat inflatu innocentiar: &simili modo potuisset assumere humanam naturam absque defeetibus. ART. III. Utrum Christus omnes defectus corporales hominum assumere debuerit. Conclusio. Christus defectus humanos assumpsita ad latisfaciendu pro peccato humanae naturae, ad P
468쪽
requirebatur,quod haberet persectionem scietiae regratiae in animatillos ergo desectus Christus assumere debuit, qui co sequutur ex peccato comuni totius naturae, nec tamen repugnant perfectioni scientiae &gratiae. Sic igitur non fuit conueniens, ut omnes defectus seu infirmitates humanas assumeret.
Q VAESTIO XV. De defectibus animae a Christo asumptis, in
decem articulos dιuisa AR ICULUS PRIMUS. V Trum in Christo fuerit peccatum 'Coclutio. Christus suscepit defectus nostros, ut Pnobis satisfaceret, &ut ueritatem humanae naturae comprobaret,& ut nobis fieret ex eplum uirtutis. Se cundum quae tria nullo modo assu mere debuit defectum peccati, nec originalis, nec actualis.
ART. I s. Vtrum in Christo fuerit fomes peccati., Conclusio. Cum in Christo fuerit uirtus secunda perfectissimum gradum: consequens est, quod in eo fomes peccati non fuerit cum etiam iste defectus nosit ordinabilis ad satisfaciendum, sed potius inclinet ad contrarium satis iactionis. R R. l Il. Vtrum in Christo fuerit ignorantia. Coclusio. Sicut in Christo plenitudo gratiae & uirtutis excludi t fomite peccati, ita plenitudo scientiae excludit ignorantiam,quae scientiae opponitur. AR. IIII. Vtrum anima Christi fuerit passibilis. Conclusio. Anima Christi passibilis fuit corporali passione, animali etiam,quod in illo appetitus sensiti ui affectiones fuerunt, quae magis pro passiones quam passiones appellari dignae sunt. Nam huiusmodi passiones aliter fuerunt in Christo, quam in nobis, quantu ad tria. a. Quia in nobis pleruque huiusmodi S c passio-
469쪽
passiones feruntur ad illicita: quod in Christo non
fuit, E. quia frequenter in nobis praeueniunt iudiciurati ovis:sed in Christo omnes motus sensiti iii appetitus oriebantur secundum dispositionem rationis, 3. quia in nobis quandoque huiusmodi motus non siistunt in appetitu sensitivo, sed trahunt rationem: quod in Christo non fuit: quia motus naturaliter hamant carni conuenientes, sic ex eius dispositione in appetitu sensitivo manebant, quis d ratio ex his nullo modo impediebatur facere quae conueniebant. Est autem passio Perfecta, qua do rationi dominatumpropassio autem, quando est inchoata in appetitu sensitivo, sed ulterius non se extendit.
AR. V. Vtrum in Christo fuerit dolor sensibilis. Conclusio. Cu Christi corpus passibile& mortale
fuerit,animaque eius habuerit omnes suas naturale
potentias perfectas: in illo etiam proculdubio uerus dolor fuit. AR. VI. Utrum in Christo fuerit tristitia. Conclusio. Cum anima Christi potuerit interius aliquid apprehedere, ut nocivum : sicut in illo potuit uerus esse dolor, ita & potuit in eo esse uera tristitia. Alio tamen modo quam in nobis, secundum illa tria q supra assignata sunt de passionibus animae Christi. AR. Vt I. Vtrum in Christo fuerit timor. Conclusio. Fuit quidem timor in Christo respectia
3 mminentis futuri mali, non autem, quo ad euentus incerti ixidinem: neque etiam nisi solum secundum pro passionem.
AR VIII. Utrum in Christo fuerit admiratio. Conclusio. Ctim Chri lio secundum diuinam inscisam scientiam . nihil nouum fuerit: non potuit in illo
aliqua admiratio esse, nisi secundum scientiam ex 2-rimentalem, secundum quam sibi poterant quotidie aliqua
470쪽
aliqua noua occurrere. Omnes autem tales motus e ius non perturbari animi signa sunt ted docentis ma et sterium. ART. IX. Vtrum in Christo fuerit ira. Conclusio. Cum in Chr isto fuerit tristitia & uindictae appetitus,non contra,vel praeter rationis ordine: i in possibile fuit, in eo esse iram per uitium , sed pecretum diuini honoris. , ART. X. Vtrum Christus simul fuerit uiator Se comprehensor Conclusio. Christus simul erat com prehensor, in , quantum habebat beatitudinem propriam animae:&simul uiator, inquantum tendebat in beatitudinem, 'secundum id quod ei de beatitudine deerat.
UAESTIO XUI. De consequentibus mionem quatum ad ea, qua comveniunt Christo quantum ad esse 2 fleri, in duodecim arti tis diuisa.
i ARTICULUS I. - a V Trum haec sit uera, Deus est homo. Conclusio. Supponendo secundum ueritatem Caatholicae fidei, quod uera natura diuina unita est cum uera natura humana, no solum in persona, sed etiam in supposito uel hypostasi:dicimus hanc propositione esse ueram & propriam, Deus est homo, non solum propter ueritatem terminoru quia scilicet Christus est uerus Deus,& uerus homo sed etiam propter u ritatem praedicationis. ΑRT. II.Vtrum haec sit uera,Homo est Deus . . Conclusio. Supposita ueritate utriusque naturae,di uinae scilicet,& humanae, & unione in persona & hypostasi: haec est uera & propria Homo ust Deus. sicut diasta. Deus est homo.