장음표시 사용
131쪽
xii Dis PUTATIO' ' per manus sacerdotis ad altare, fiebant statim professae absque praevio Nouitiatu. Secundo, quomodo propinquir impedire C nantibus respondendum. Terii interdum parentes praematura morte tolli,ne sanctum liberorum propositum impediant. Quarto, eos qui impedire conantur, interdum momis a Deo plecti. Quinto, parentibus merito diuinam ultionem formidandam , nisi libertatem prolibus hac in re permiserint. Io3 Duo solent hic adferri inexcusationem v P a parentibus. Primo, durum esse filium aut a2e., . filiam amittere,& in perpetuum a se abdica-TIONER re: ac proinde non debere mitram videri si se opponant. Secundo, timere se ne noni perseueret, sed cum dedecore egredi cogatur, eo quod sit delicatae dc tenerae constit
Retrvet . Verum facilis est refutatio.Nam quod ad πιο PRI prius attinet, facile ista imaginatio vincetur, si cogitent sequentia. Primo, Deus ipse om . nium conditor ac Dominus dedit Filium suum unigenitum in nostrum obsequium; ut nostra causa clim diues esset, fieret pauper, subiret labores innumeros dolores,
crucem sustineret mortem, ut nos ab M terna morte liberaret, dc aeternae vitae faceret participes: dc magnum nobis vel durum
videbitur, si gratitudinis causa, filium nostrum
132쪽
strum eius obsequio consecremus Quae enim comparatio silij nostri ad Filium Dei Quid commodi Deo per hoc praestamus' Secundo, Si Rex filium nostrum in suum palatium ad primariam aliquam dignita . tem vocaret,uel filiam suo filio sponsam posceret , non obsisteremus, sed magnum duceremus beneficium,etiamsi numquam eos amplius essemus Visuri. Cur non magis boneficij loco ponimus , quod ab eo qui est
Rex regum dc Dominus dominantium, ad caelestes qternasque dignitates ac nuptias
Tertio, Cum filium aut filiam Deo osserimus,nihil ei donamus, sed quod omni iure ipsa us erat, ei reddimus. Nihil nostrum proprie est in illis praeter peccatum. Ipse ius animam creauit infudit, ipse mentem S: sensum dedit: ipse solus redemit, selus peccatum deleuit, iustitiam sanctitatem impertiit. Et quamuis opera nostra informando corpore sit usus, non tamen idcirco nobis aliquid arrogare debemus: quia tanc vim a nobis non habemus, sed ab illo accepimus , qui instituit hominis natiuitatem. Ipse principalis est auctor,nos dumtaxat instrumenta.Sicut ergo statua non est scalpelli,nec imago penicilli,sed artificis:ita noster
filius, non est noster, sed Dei, qui solus eius H est
133쪽
est opifex , & nostra opera tamquam pCDI-cillo est usus. Intellexit hoc praeclare Machabaeorum mater, dum se & filios ut fortiter mortem pro legibus patriis subirent, sic matb.7. Non ego stiritism ct animam ae naui vobis ι-vitam orsimgtuorum membra non ego compegi: sed mundi Creator, qui formauit hominis natiuitatem, quit omnium inuenit originem.
Io Quarto, Si filius meus morbo, vel gladio,vel alio casu mihi eriperetur, ferendum esset,nec possem aduersus Deum sine cuius prouidentia nec ista fiunt in murmurare:
quanto magis nunc aequo animo ferre de-
beo cum non perit, sed saluus manet, Vt Vi-
uat in domo Dei, in obsequio summi Principis Quinto, Cogitent nihil melius in hac vita pine filio obtingere , quam si vestigiis Christi & Sanctorum insistat,& ex periculiM iactationeque s culi, in religionis portum se
recipiat. Nullam meliorem hereditatem, nullos veriores thesauros eis a se posse relin- qui,quam si verae pietatis studiosos essiciant, ad si culi contemptum,perfectionis amo- lrem, Christique imitatiouem excitent. Has lesse veras diuitias, ut quae non solii in in hac b vita, sed etiam post mortem stabiles permaneant,& aeternam beatitudinem suis posses.sori
134쪽
seribus conferant. Se quoque, si id faciant, eorumdem praemiorum una cum liberis fore participes. Vide S. Chrysost.lib. 3. contra vituperatores vitae monasticae sub finem: ubi fuse hunc locum prosequitum Sexto , Cogitent quanti res sit periculi,
Deo repugnare,eius consilium euertere,spiritum quem ille huic animae inspirauit, extinguere,& loco eius, mundi amorem in illa accendere: cogitent quam grauiter Deus id Laepe vindicauerit: caueant ne iram Dei in caput suum prouocent,ne sibi & familiae celerem perditionem accersans. Septimo, Recolant exempla eorum qui liberos suos forti animo Deo obtulerunt. Abraham,iubente Deo:etiam suis manibus unicum filium occidere Deo in sacrificium offerre voluit. Anna Samuelis mater
sponte sua filium ab infantia ad obsequiunt
templi Domino in perpetuum obtulit. Mater Machabaeorum septem filios ad mortem pro lege patria sortiter tolerandam animauit.Idem in nouo Testameto fecit S. Felicitas, in eodem filiorum numero; quae, Ut scribit S. Gregorius Hom. .in Evang.
muit suos post se in carne relinquere
carnalesiarentes metuere flent ne mortuos praeniittant.
Talis fuit nobilissima illa Paula, quae de - H 2 . filiam
135쪽
filiam Etistochium ad religionem addoxit, dc Paulam neptem adhuc infantulam Deo addixit, & quotquot poterat e suis ad deserendum seculum incitabat. De qua vide Hieronymum in eius epitaphio. Talis etiam magna illa matrona Constantinopolitana, quae filium Vnicum Cura uit institui a monacho sub habitu taculari comparente . Refert pulcherrimum hoc exemplum prolixe S. Chrysostomus lib. 3.
Contra vituperatores Vitae monast. circa modium.Similes multi alij parentes extitere.' Denique perpendant hanc S. Basilij sententiam. Is enim praefatione in Ascetica,sea monasticas exercitationes, cum explicuisset quanta religiosos maneant, praemia, sub fi-ExHORTA nem ita parentes hortatur: Cum itaque tam
eximia iis positasntpraemia, qui Chri in mili-liam fuerintsecuti, age libenti animo, es pa- resfilios sinos, ct matres suas suas ad eam venirepatiantur, prolemi i Juam ultro ad
eam alacriter adducant. Laetos eos faciat aeternorum spes bonorum, quorum una cum liberis
suis futuri sunt participes: eo sis apud Deum
patronos habere sudeant. Caueamus,quaeso,ne nimis angustum animum in hac importuna fliorum charitate prae nobis feramus: neve nos exterreant labores, ad quos videntur uturi: se potiuigaudeamus quod adeo magnam gloriam
136쪽
DE STATU VITAE DELIGENDO. IIImmsni inuenturi. Osseramin Deo quod ab ipse accepimus, in laudis orgloriosioram
nonrorum societatem ipse quoque veniamus, nos ipsos una cum inis offerendo ,simuli emhibendo . enim hane animi alacritatem ' ostenderint, atque hoc modo fortiter perseuerauerint, iis apte conueniet iiDd ex Psalmis Benedicti vos a Domino qui fecit calum' alat 3.
Legant etiam librum 3. S. Chrysestomi aduersus vituperatores vitae monasticae, qui totus in eo Versatur, ut parentibus Christianis persuadeat, ut libenter filios suos religioni se addicere sinant, eosque ad hoc iuuent. Haec ad priorem excusationem refutandam siufficiant. Ad alteram respondeo, timorem illum IopVanum esse. Cur enim non perseueraret tot Rελ' 'TA adminiculis adiutus,tot exemplis animatus, ,i io- tot orationibus defensus, tanta gratiae cΟ- Rrs Excv-
pia, quae ibi solet a Deo effundi, roboratus3 --τ QN Cur ipse non possit, quod innumerabiles lalij non minus teneri & delicati alacriter praestiterunt, nulla ex parte spatio Vitae acci- iib, sed magis etiam protracto Z Nulli enim 'magis longaevi quam religiosi, quia sebri
vas, quae apud eos regnat, mater est sanitatis& vitae diuturnae.
Nec resert quod quidam subinde defi-H 3 . ciant;
137쪽
118 DIs P v ΤΑΤΙΟ NON RE- ciant; quia longe plures sunt qui perseuerat. F ε multo magis sperancti perseuerantia,
Moes quam defectio timenda. Imo post profes
PERsevε- sionem paucissimi deficiunt. Stultum vero est,propter malum quod raro accidit, aue tere quempiam a tanto bono. Cur non ma- . , gis verentur eum iungere matrimonio, cum
plurimis nuptiae infelices obtingant, & plures mariti adulterijs se contaminent, quam professi redeant ad saeculum Z Idem dici potest de omnibus vitae statibus & dignitatibus. Plurimi enim in quovis genere status, infelices exitus sortiuntur ι non tamen idcirco parentes ad illos reformidant filios suos promouere. Quis enim filium suum non velit esse Canonicum,Decanum, Pra . positum, Episcopum, Comitem, Ducem, Regem,omnibus diuiths & honoribus cita Cumfluentem Et tamen quo quis altiore est loco, tanto grauior ei impendet ruina. Vide plura hac de re apud Chrysostomum tib 3. Contra Vitu p. Vitae monast. sub finem. 168 Petes: V trum illi qui avertunt aliquem a religione , teneantur ad aliquam restitutioncm ξNon desunt DD. qui doceant tales teneri alium inducere,qui loco eius quem a Dei obsequio abduxerunt, Deo seruiat; vel cer-ῖς seipsos religioni debere tradere. Et lane
138쪽
aequitati satis est cossentaneum, ut hoc damnum sarcire conentur, eumdem vel alium inducendo ut religioni se mancipet. Nontainen ad hoc tenentur lege iustitiae. Qui tamen vi vel fraude aliquem auertis , tenetur ex iustitia vim tollere, fraudem aperire , & illum suae libertati relinquere, ut libere possit intrare. Quod si res non sit amplius integra, tenetur, quatenus per illam iniuriam causa damni temporalis monast rio extitit. Qua de re vide librum a.de Iustitia cap. 8.dub. . MI AESTIO IX.
Vtrum sit expediens, ut is quid propositum Telmonis babet, voto se astringat ad
ingreaiendumὸ SVppono ex doctrina S. Thomae ab omnibus Theologis recepta, perfectius esse,
Deoque gratius,si opus bonum fiat ex voto, quam ex mera arbitrij hbertate. Ratio est, ν 1 α ν i. quia quando opus alias per se bonum fit ex cτrus Esae voto,duplicem habet laudem: tum quia por , ,, se& secundum suam speciem bonum est; voro. ut dare eleemosynam, castigare corpus, &c. tum quia fit ex affectu religionis in Deum,
seu ex fide quam Deo debemus. Deinde
139쪽
qui vovet & votum soluit, non solum osser Deo bonum opus, sed etiam boni operis facultatem e nam priuat se facultate illius omittendi. Vnde similis est ei qui donaramico non solum fructus arboris, sed etiam ipsam arborem: ut ait S. Anselmus lib. de similitudinibus cap. 84. Qui autem solum opus praestat absque voto, non dat Deo illius operis facultatem. Denique qui facit ex
voto, operatur ex proposito firmiore, magisqtie immutabili: hoc autem est melius magisque perfectae virtutis: sicut e contrario in malis obstinatio mentis, aggravat pec
His positis, dico Primh: Si res per se spectetur, valde est expediens, ut quis cognita sua Vocatione,voto simplici se obstringat ad eam executioni madandam. Ratio est, quia id est maioris meriti apud Deum : ut ostensum est. Deinde est valde utile ad vincendas
tentationes contra vocationem occurren
tes. Mimis enim lac mo nutat, & sortius resistit iis qui ipsum auocare conantur, dum videt se Deo obstrictum per votum, cuius vinculum nulla auctoritate solui possit. Vnde cum quis metuit,ne amicorum importu nitate vacillare incipiat,prudenter fecerit,ii hac anchora se in Deo fixerit. Similiter ii gliunde tentationes a carne,mundo,uel dia-
140쪽
bolo ingruant. Ita enim multi Sanctorum fecere. Ita nobilis illa virgo Mediolanensis, de qua S. Ambrosius lib. i. de Virginibus sub finem. Ita S. Rictrudis& aliae plurimae,quq ad excutiendas solicitantium molestias, si1 bito sibi velu m im posuere: quod erat d serendi si culi professio.Simili modo in sexu virili ob eamdem causam plurimi statim se obstringebat,habitum professorum sume do,quo post triduum erant professi: vel alia quod profestarum munus in eo habitu o eundo , & ita statim in professorum ordinem transibant, nec opus erat triduum e
pectare. Itaque consilium istud, innumeris exemplis omnibus saeculis est confirmatum. Dico Secundo: Licitum etiam est&lau- mdabile, si res per se spectetur, inducere talem. ad votum simplex religionis ingrediendae: tum ut plus apud Deum mereatur,tum ut se Contra omnes oppugnationes magis firme Docet hoc S. Thomas supra locis citatis.
Ratio est manifesta, quia laudabile est hor- 'tari ad id quod est melius,& Deo gratius:a qui tale eit votum ingrediendae relisionis rergo laudabile est ad illud hortari. Confirmatur,quia ipsa sacra Scriptura ad hoc inuitat his verbis: Vovete,ct reddite Domino Deo vestro: ut inquit S. Thomas q. vlt.a. 2.*.Sed contra, Ergo & nos possumus imitari.