장음표시 사용
101쪽
σπείσασθαι τῶ κηρυκι και τοῖς πρεσβεσιν, ακόλουθα γρα- φων Φιλοκράτει ο μεν γε την εξουσιαν εδωκε του δευρο
κηρυκα καὶ πρεσβεις πέμπεσθαι, ο δε τη πρεσβεία σπέν-64 δεται. τα δε μετὰ ταυτα ηδη σφόδρα προσεχετε. επράτ-5 τετο γὰρ 0υ πρὸς τοῖς ἄλλους πρεσβεις τους πολλὰ συκοφαντηθέντας υστερον εκ μεταβολης υπῖ Aημοσθένους, αλλὰ προς Φιλοκράτην καὶ Λημοσθένην, εικότως, τους ἄμα μεν πρεσβευοντας, ἄμα δε και τὰ ψηφίσματα γρά-
1 post κήρυκι add. C: τω υπὀ Φιλίππου του φιλ. kIgmn).2 δέδωκε B. 3 σπενδεται B, σπ ἐνδεσθαι A. 4 σφοδρα προσεχετε W, σφόδρα μοι τον νουν πρ . Α, μοι GF. πρ. Τον νουν B. 8 καὶ add. el. 19, 253- 254. Atque inperfectum in eadem re adhibitum ost II 47:επειδη τοίνυν ἀπηγyελλομεν την πρεσβείαν εν τῶ δημω. Etenim hoc tempus storistis Graeci
anteponendum putabant, cum memoria ad veterum actionum recordationem excitaretur, cf. Stalib. Plat. Phaed. 72a: τουτου δ' ον- τος ικανόν που εδόκει τεκμηριον εἶναι, Se. in superiore disputatione, ibid: 79c: ουκουν καὶ τόδε πάλαι ελεγομεν, οτι ηψυχη κτλ. , ad Remp. 490a, ad Legg. 628 e. p. 34. τῶ κηρυκι J σπείσασθαι τῶ
κηρυκι και τοῖς πρεσβεσιν designat: cum caduceatore legatisque Philippi fide publica inter-p0sita pacisci ut tutis Athenas Venire liceat αα legatis fidem publicam dare.
0 μεν γε - ὁ δεJ Exspecta Veris ο μεν γὰρ, quod propter
scripturam breviatam facile cum γε conmutari potuerit. Sed argumenti vel ex simpli adiectio duplici modo fieri potest: aut enim indicatur plura quidem exempla afferri posse Sed hoc unum Pro pter gravitatem Sufficere, quod fieri solet addito γε - certe, saltem; aut argumenta ita afferuntur ut nulla aut multitudinis aut gravitatis ratio habeatur, quae demonstratio per γὰρ intr0dueitur. Illud vero utique tenendum, particulam γε locum habere non posse nisi ubi argumentatio fiat exemplorum ratione. Cf. Butimann ad Dem. Mid. p. 46.
Stalib. ad Plat. Polit. 257c, ad Symp. 189 d. 215 c.
σπενδεται J i. e. εξουσίαν ἔδωκεν, cum hoc in senatu decreVit.
cusativus est adverbialis quem haudquaquam eum Verbo προσέχειν τον νουν coniungero liceat, cf. Plato J Minos 320c: νομοφυλακι γὰρ αυτω εχρῆτο ὁ Μίνως κατὰ το ἄστυ, τὰ δε κατὰ την ἄλλην Κρητην τῶ Tάλω.
Atque adverbii vicem habere mihi accusativus neutrius Videtur etiam in huiusmodi exemplis: αλλὰ τοεπὶ τουτρο γε απόκριναι Plat. Apol. 27 b, το επὶ τουτω σκεπτέον τίν' αν τρόπον τουτον κτλ.Georg. 512e, το επὶ τωδε δ' ημῖν λέγε, τι ποτε κτλ. Legg. 641 R.
επράττετο scit. ab Philippo. εκ μεταβολης Post Phocensium ut videtur cladem, cf. 79Sqq. ἄμα μεν - ῶμα δε καί Plat. rep. III 396d: αἰσήυνεῖσθαι ἄμαμεν αγυ 'ναστος ῶν του μιμεῖσθαι τους τοιουτους ἄμα δὲ και δυσχεραίνων αυτον εκμάττειν τε και ἐνιστάναι εἰς τους των κακιόνων τυπους. Ibid. IV 439e:
αυ δυσχεραίνοι και ἀποτρέποι εαυτόν. Multo frequentior est
102쪽
ΑΙΣXIΝΟΥ φοντας, πρῶτον μεν ο πως μη περιμείνητε τ0υς πρέσβεις, ους ητε εκπεπομφότες παρακαλουντες επὶ Φίλιππον, Ἀαμη μετὰ των Ἐλληνων, ἀλλ' ἰδία ποιησησθε την εἰρηνην δευτερον δ' οπως μη μόνον εἰρήνην αλλὰ και συμμα- 65χίαν εἶναι ψηφιεῖσθε προς Φίλιππον, ῖν' εἴ τινες προσε- 5χοιεν τω πλήθει τῶ υμετέρω, εις την ἐσχάτην εμπεσοιεν ἀθυμιαν ὁρῶντες υμῆς αυτους μεν παρακαλουντας επιτον πόλεμον, οἴκ0ι δε μη μόν0ν ειρήνην αλλὰ και συμμαχίαν εψηφισμένους ποιεισθαι τρίτον δε ὁπως Κερσοβλέπτης ὁ Θράκης βασιλευς μη εσται ενορκ0ς, μηδε με τεσται τῆς συμμαχίας και τῆς εἰρήνης αυτω. παρήγγελτο δ' επ αυτὰν στρατεία. καὶ ταυθ' ὁ μευ εξωνουμενος οὐ
1 πρῶτονJ hine altera manus e Bkk. περιμ είναιτε Sauppe. 3 τῶν ἄλλων B. ποιησαισθε Sauppe. 4 την ειρήνην B. 5 προσεῖχον kl. 7 ορῶντας k, ορῶντοῦς l. υμὰς post μεν A. 8 τον προς φίλιππον πολ. A. 10 μητε C, em. Bekk. 11 παρηγγελτο Cob., παρηγγελλετο C. 12 επ' αυτον W, ἐδηεπ αυτὰν A, επ αυτον ἡ δη B tum, sed illud etiam reperitur: ἄμα μεν - ἄμα δ' ει καί. μετὰ τῶν Ἐλλήνων Exspecta-Veris certe μετὰ τῶν ἄλλων Ἐλ-
λήνων, Sed tamen Saepenumero illud invenitur, cum Oratio instituitur vel de sociis Atheniensium vel de reliquis Graecorum civitatibus praeter Atheniensium Populum, cf. 70. 106.
debat Philippus, ut ab Atheniensibus simul societatem inpetraret. Nam in epistola quam ad Senatum populumque Atheniensem dedit, haec verba fuisse Dem. 19, 40 refert: εγραφον δ' αν και
ήσω, εἰ ευ ἐδειν και την συμμαχίαν μοι γενησομένην. Nam videtur Philippus cum Atheniensibus conmuni consilio Graecorum discordias conponere voluisse, ut ubi primum P0SSet arma in Asiam transferret. Quod ne ad finem perducere POSSet, ma xime turbulentis Demosthenis contentionibus inpediebatur. επὶ τον πόλεμονJ Accuratius hoc elocutus est II 57: ἱνα κοινῆκαι πολεμοῖεν, ει δέοι, Φιλίππω, και τῆς ειρήνης, ει τουτο εἶναι δοκοίη συμφορον, μετέχοιεν.
quam invicem Demosthenes et Aeschines sibi obieetabant, cf.
ad 9 74. παρήγγελτο δ'J Plus quamperfectum, quod restituit Cobetus NOV. Leci. 422, conprobatur II 82: συνέβαινε δ' o τε την προτέραν επρεορευομεν πρεσβείανεμοὶ μεν μετα τῶν συμπρέσβεων ἀπιεναι δευρο, Φιλίππω δ' επὶ Θράκην εξιέναι, προς δ' ημὰς ώμολογηκέναι, εως αν υμεῖς περὶ τῆς ειρήνης βουλευσησθε, μηεπιβήσεσθαι μεθ' ὁπλων Xερρονήσου. Et hanc quidem fidem
legatis datam summa cum religione servavit Philippus. 9 66. ο μεν εξωνουμενος De-mOSthenem certe auro sibi non devinxit Philippus, at Philocra
tem corruptum esse constat. DemoSthenes autem cum quam Ce
lerrime pacem fieri vellet, maxime tune in senatu atque etiam apud populum Philocratis studia adiuVabat. Quare eodem crimine teneri poterat videri. Ceterum
103쪽
0υκ ὴδίκει, προ γὰρ των ὁρκων καὶ των συνθηκῶν ἀνεμεσητον ην αυτω πράττειν τὰ συμφεροντα, οι δ' αποδο- μενοι καὶ κατακοινωνησαντες τὰ της πόλεως ἰσχυρὰ μεγάλης 0ργης ησαν ἄξιοι ο γὰρ μισαλεξανδρος νυνὶ φάσκων 5 εἶναι και τότε μισοφίλιππος, ὁ την ξενίαν εμοὶ πρ0φερων την 'Aλεξάνδρου , γράφει ψήφισμα, τους καιρ0υς της πόρο67 λεως υφαιρουμενος, εκκλησίαν ποιεῖν τους πρυτανεις Tu ὀγδ0n ἱσταμέν0υ του ελαφηβ0λιῶνος μηνος, oτ' ὴν 'Aσκληπιω η θυσία και ο προάγων , εν τu ιερῆ ημερα , 0 πρό
3 κατακοινωσαντες L. 5 μισοφίλιππος W, μισοφ. Uημοσθένης C. 7 ποιεῖσθαι A. 8 AGκλ. Α, τω 'AGκλ. B. 9 καὶ oahΜ, καὶ οτ' ὴν x. προάγων klgmn, προαγὼν cf. Herodian. I 24. II 729. εν τῆ ιερὰ ἡμερα del. Bahe. O Om. R. non multo aliter tum Aeschines ipse agitabat. Atque Philippi arteS eXeuSare Studet propterea quod eo tempore quo Orationem ipse habuit pacem et concordiam AtheniensiumMacedonumque Conservari vellet. κατακοινωνήσαντες τὰ τῆς πόλεωςJ Thom. Mag. 219: ου μόνον κοινωνῶ σοι του δεινος ἀντιτου συμμετέχω σοι, αλλὰ καὶ κονωνῶ σοι δεν εχω αντὶ του μεταδίδωμι. Πλάτων εν δευτέρα των πολιτειῶν 369 e)' τε τραπλασιον χρόνον τε καὶ πόνον ἀναλ ίσκειν επὶ Gι - του παρασκευὴ καὶ ἄλλοις κοινων ειν, ἡγουν μεταδιδό
κοιν ων ουντ α π ρ άγ ματ α ε - χειν, ubi tamen VeriuS interpretatur Stalibaum: cum aliis coniunctum esse bonorum conmunione. ESi autem κατα- κοινωνειν Retive usurpatum ut latine dicitur: reipublicae OpeS, OccaSiones, facultates cum aliquo conmunicare prodere.
μισαλέξανδροςJ CL 73: ὀ γαρ μισαλέξανδρος και μισοφίλιππος υμλ ουτοσὶ ρήτωρ κτλ. 92: ἀλλ' ὁ μισοτυραννος Βημοσθένης ώς
Dem. 18, 51: καίτοι φιλίαν γε και ξενίαν αυτὴν i. e. μισθαρνίαν) ονομάζει, και νυν εἶπέ που λέγων , , ὁ τὴν 'Aλεξάνδρου ξενίαν ονειδίζων εμοί- . εγώ σοι ξενίαν 'Aλεξάνδρου; πόθεν λαβόντι ξ ἀξιωθεντι; ου τε Φιλίππου ξενον ου 'Aλεξάνδρου τμλον εἴποιμ' αν εγώ σε, ουχ ου- τω μαίνομαι, εἰ μὴ και τους θεριστὰς και τους ἄλλο τε μισθου πράττοντας φίλους και ξε-
νους δει καλεῖν των μισθωσαμένων. Haec est illa quam Marcellinus vocat βία Βημοσθένους l9 67. τῆ ογδοη Hoc decretum vix dubitari potest quin plane diversum fuerit ab illo quod conmemoratur II 53: καὶ τους πρυ-
etάνεις, επειδὰν ῆκωσιν οἱ πρέσβεις si . e. Philippi), εκκλησίαν επὶ δυο ἡ μέρας ποιεῖν,
και περὶ συμμαχίας. Nam ex hoc decreto tum demum contionem vocari iubet, cum Macedones legati advenerint. Illud autem populum iubet, anteaquam legati illi ad urbem acceSSerint,
quoque die usque ad decimum quintum Elaphebolionis menSiS habebantur. Atque ante hos ipsos festos dies consecratuS erat Oetavus dies Aesculapio, cf. C. Her- mann Alterili. II g 59. BoeckhInscr. I 251. προάγων Praeludium Certaminis sive musici Sive scaenici. Accentus autem huius nominis
104쪽
βουλευσοαι ὁ δημος ώς τάχιστα περὶ των προς Φίλιπ
πον, τοῖς ουπω παρουσι πρεσβεσι προκαταλαμβάνων τηνεκκλησίαν και τους χρόνους υμῶν sποτεμνόμενος και το 5
πρῆγμα κατασπευδων, ῖνα μη μετὰ των ἄλλων Ἐλλήνωνεπανελθόντων των sμετερων πρέσβεων ἀλλα μόνοι ποιη- σησθε την ειρήνην. μετὰ δε ταυτα, ι, ἄνδρες 'Aθηναῖοι, 68ὴκον οι Φιλίππου πρέσβεις οι δε έμετεροι ἀπεδήμουν παρακαλοῶντες τους ' Ἐλληνας ἐπὶ Φίλιππον. ενταῶθ' ετερον 10
νικῶ ψήφισμα Aημοσθένης , εν ω γράφει μη μόν0ν , περτῆς ειρήνης αλλὰ και περὶ συμμαχίας βουλεύσασθαι , μη
sic variabat ut nominatiVus προάγων declinaretur in προαγῶνος, cf. Anecdot. Cram. II 31, 17: τοπροάγων ώς συνθετον την τοὐὰπλοῶ κλισιν φυλάττει. Nominativi accentum eum quem reStitui Ox optimis libris, tuetur Arcadius p. 10, 20, Lobeck Paralip. I 20l, Dindors in Thes.
stis publica negotia obire moris non erat, nisi si qua incidissent quae ad ipsum festum pertinerent, cf. Schoem. COm. 49 sq. Praeterea habebantur Athenis dies notasti vel atri, cf. Plat. Legg.
800 d: οπόταν ὴμέραι μηραί τινες ἀλλ αποφράδες ῶσι,
cf. ibid. Stalib. Quodsi Demosthenes octavo Elaphebolionis comitia haberi voluit, tametsi eo dis negotia tractari nulla solebant, tamen ad ipsam ἱερομηνίαν- Sie vocantur ἐορτώδεις ἡμέραι - Aesculapio illum consecratum diem non pertinuisse arbitror.
προκαταλαμβάνωνJ Non constituit hac rogatione Demosthenes legatis Macedonibus, anteaquam VeniSSent, certam diem quain contionem ad populum intrOmitterentur , sed praeripuit eis facultatem ne re integra ubi primum advenissent condiciones pacis ad populum deferrent. τους χρόνους υποτεμνόμενος - nimia festinatione reipublicae tempora quasi furtim praecidere.
geret, Athenienses, cum legati
regis advenissent, anteaquam eis in contionem aditum facerent, diem eis poterant tum denique PraeStituere. Interim eum deliberatio libera erat tum legatorum ex Graecia reditus exspectari poterRt.
ticulus de ea re quae iamdudum
ista utique necessaria eSt, quia post negativam eandemque Contrariam enuntiationem haud facile in enuntiato affirmativo animo et mente cogitari potest, nisi denuo oculis subiciatur. Accedit quod pacem illam quidem
Omnes Volebant tueri nec iam agitabatur utrumne pax an bellum fiori vellent sed quibus fere Condicionibus, quam pacem Vellent, fieri placeret. Quare praepositio υπέρ de ista pacis constitutione maxime est adcommodata. At de
105쪽
περ μείναντας τους πρέσβεις τους et μετερους, ἀλλ' ευθὴς μετὰ τὰ Λιονυσια τὰ εν ἄστει, τ=j ογδ0χὶ καὶ ἐνάτη ἐHδεκα. οτι δ' ἀληθῆ λεγω, των ψηφισμάτων αυτῶν ἀκου-
69 Ἐπειδη τοίνυν παρεληλυθει τὰ Λιονύσια, εγίγνοντο δε αι εκκλησιαι, εν γε τη προτέρα των εκκλησιῶν ἀνεγνώσθη δόγμα κοινὴν των συμμάχων, ου τὰ κεφάλαια διὰ
βραχεων εγῶ πρ0ερῶ. πρῶτον μεν γὰρ εγραψαν υπερ id εἰρήνης et μῆς μόνον βουλευοασθαι, το δε τῆς συμμαχίας ὁνομα υπερεβησαν, οὐκ ἐπιλελησμένοι, αλλὰ καὶ την εἰρήνην ἀναγκαι0τεραν ὴ καλλιω υπολαμβάνοντες εiναι
1 ἡμετ. A. 2 prius τὰ orn. egum. 3 αυτῶν add. W. νηφ. ἀκουσατε A, ακ. των νηφ. B. 6 post τοίνυν a add. ia 'Aθηναῖοι, post Uιονυσια gmn. παρεληλυθε A. 7 δε αι B, δεκα h, δεκα eli l . . γε δε C, del. Bahe. post εκκλ. ponit Α, post δογμα B: ογδόη επὶ δεκα, sustulit Taylor. 8 κοινον post συμμ. e. 9 γαρ Om. gmn. societate cum Philippo ineunda
nondum aut deliberatum aut Scitum erat. Quocirca hanc rem Demosthenes primus deliberandam ac disceptandam propoSHit.
Quam ad rem nihil profoeto illa praepositione περί) aptius, cf. 71. II 53: εκκλησίαν επὶ δυοημέρας π0ιεῖν, μὴ μόνον υ περεὶρηνης ἀλλα καὶ περὶ συμμαχίας. Atque haec eadem rogatio est quam et hoc loco attigit et II 61 recitavit: παρανάγνωθι δή μοι καὶ το Uημοσθένους νηφισμα εν - κελευει et Ους πρυτανεις μετα τὰ Βιονύσια τὰ εν
κλησίαν προγράψαι δύο εκκλησίας, την μεν τη ὀγδοη επὶ δεκα, την δ' τη ενάτη επὶ δέκα, ορί- ζων τον φρόνον καὶ προsται- ρων τὰς εκκλησίας πρὶν ἐπιδημησαι τοῖς ἀπὸ των 'Ελλήνων πρέσβεις κτλ.μὴ περιμείνανταςJ i. e. υμὰς .g 69. προτέραJ Duas contiones de pace ac foedere fieri De
Sisse videtur A. Sehaefero II 207, 3, sed ex verbis illis Thucydideis γενομένης και δις εκκλησίας rectius concluditur dupli
cem contionem contra ConSuetudinem et morem maiorum fuiSSe.
δογμαJ Quod omnibus paene libris spraeter unum eundemque optimum traditur: δόγμα κοινόντων συμμάχων, fictum mihi videtur esse ex II 60: οτι δ' αν βουλεύσηται ὁ δῆμος, τοὐτ ει - ναι κοινὸν δόγμα των συμμά
tὰ κεφάλαιαJ Idemque Sociorum decretum breviter adumbravit, doinde recitavit II 60.
certe omnes iam tum homines videlicet sobrii sciebant pacem cum Philippo quamvis neces Saria eSSet parum tamen honestam futuram. Demosthenes autem cum AthenienSium OpeS quam exiguae ad
incredibilom Philippi potentiam
ter indignitate huius rei conmotus omnia Philippum auro potius et fraude quam prudentia armiS- He accepiSSe .clamitabat, cf. 160:
106쪽
AIΣXINΟΥεπειτα ἀπηντησαν ορθῶς ιασόμενοι το Aημοσθενους δω- ρ0δόκημα , καὶ πρ0σεγραψαν εν τω δόγματι εξείναι τῶ 70βουλομενω των Ἐλληνων εν τρισὶ μησὶν εἰς την αυτην στήλην ἀναγράφεσθαι μετ' 'Aθηναίων καὶ μετεχειν των ορκων καὶ των συνθηκῶν , δυο τὰ μεγιστα προκαταλαμ- 5βανοντες, πρῶτον μεν τον χρόνον τον της τριμηνου ταῖς των Ἐλλήνων πρεσβείαις ἱκανὸν παραγενέσθαι κατασκευάζοντες, επειτα την των Ἐλλήνων ευνοιαν τῆ πόλει κτώμενοι, D' εἰ παραβαινοιντο αἱ συνθῆκαι, μη μόνοι μηδ' ἀπαράσκευοι πολεμήσαιμεν , α νυν ἡμῖν παθεῖν συνεβηλο
διὰ Λημοσθένην. ὁτι δ' ἀληθῆ λέγω, εξ αυτου του δόγματος ἀκουσαντες μαθήσεσθε.
1 ιασαuενοι e, ἰασαμενοι h. 3 εν τισὶ ei. 4 αναγράφε- σθώι eli, ἀναγεγράφεσθαι, I, natum videlicet NX ἀναγρ., hinc αναγεγράφθαι B. 5 τὰ Ah, om. B. 6 μεν ουν τον B. 7 παραγ. A, γενεGθω B. κατασκ. Ah, παρασκ. B. 8 ante κτώμενοι add. C: μετὰ κοινου του add. e) συνεδρίου, del. W. 10 υμιν ael. Φίλιππός εστιν ο της ειρήνης επιθυμῶν καὶ ο πόλλ' υπισχνου - μενος τοις 'Aθηναίοις, ἄν τυχητης ειρήνης. Hoc quidem Demosthenem sibi persuasisSe ViX credas i Nec minus vana est illa opinio quam 18, 19 aperuit: Aς δε
πολεμου οι etότε μεν βαρεις νυν ἀτυχεις Θηβαιοι φανεροὶ πὰ- σιν ησαν ἀναροασθησόμενοι καταφευγειν εφ' υμῶς' Φίλιππος, ἶνα μη τουτο γένοιτο μηδε συνέλθοιεν αἱ πόλεις, υμῖν μενειρήνην εκείνοις δε βοήθειανεπηγγείλατο.
μην εἰ το κωλυσαι την των 'Eλ- λήνων κοινωνίαν επεπράκειν εγὼ Φιλίππω, σοι et o μη σιγῆσαι
λοιπὸν ην αλλὰ βοὰν διαμαρτυρεσθαι καὶ δηλουν τουτοισί.
φ 70. προσεγραψανJ Multos offendit hoc quod legatorum in
Graecorum civitates dimissorum nulla hic fieret mentio, quam rem tamquam ex hoc ipso decreto Aeschines II 60 rettulerit. Contraque illud additamentum quo Graecorum civitatibus potestas fit, ut si vellent intra spatium trium mensum ad Atheniensium pacem adscribi eis liceret, in oratione
quam de falsa legatione habuit frustra quaeras. Sed illud hoc loco exponere nihil adtinebat, satis indicatum his verbis: ἀπήντησαν. ὀρθῶς ἰασόμενοι το Bημοσθένους δωροδόκημα, de altera offensione cf. A. Sohaeser II 204 Sq.
δυο τὰ μεγισταJ Cf. 84: τρία τὰ μέγιστα, 141: τρία τὰ πάντων μεγιστα. Dem. 20, 10: τρία
γὰρ τὰ μέγιστα ονείδη κτὰται,τ νερους ἀπίστους ἀχαρίστους
εἶναι δοκεῖν. ικανὸν παραγενέσθαι κατασκευάζοντες Consilio callido tantum Spatium quasi adornaVerunt, quantum legatis Graecorum Suffecturum videbatur ad Athenas veniendum παραγενέσθαι).μη μόνοιJ Hoc tantum periculum pace Philocratea facta instare Atheniensium civitati etiam Demosthenes concedebat in ea oratione quam de pace habuit, cf. g 13 sqq. Quare postmodum foedere Thebano conposito Athenas quasi muro alieneo circumdedisse sibi videbatur.
107쪽
71 Toυτω τῶ δόγματι συνειπεῖν ομολογῶ καὶ εγὼ καὶ παντες οἱ εν τ/ὶ προτερα τῶν εκκλησιῶν δημηγορουντες καὶ ὁ δημος ἀπηλθε τοιαυτην τινὰ δόξαν et πειληφώς, ώς 5 εσται μεν η εἰρηνη, περὶ δε συμμαχίας ουκ αμεινον εχ διατην τῶν Ἐλλήνων παράκλησιν βουλευεσθαι, εσται δε κοινημετὰ τῶν Ἐλληνων ἀπάντων. νυξ εν μεσω, καὶ παρύμεντύ υστεραία εις την εκκλησίαν. ενταυθα δη Λημοσθένης προκαταλαβὼν το βημα, ουδενι τῶν ἄλλων παραλιπὼν
2 δόγματι B, ψηφίσματι A, nescio an rectius 2 καὶ εγώ W, εγὼ Dobr. , om. C. 4 υπειληφὼς A, cf. I 49, εἰληφὼς B. 5 δε τῆς a. 6 βουλευεσθω A, βουλευσασθαι B. κοινὴ higmn.
7 παρῆμεν Cobet, sed v. Andoc. I 111: ε κελευον παρεῖνπι εἰς το Ἐλευσίνιον . . και παρῆμεν. 8 εν τῆ εκκλησία a. 9 προ- άαταλαμβάνων B. Uημοσθ'. in archetypo cum excidisset, in A
nomen personale hic in ista hominum oppositione abesse non
potest, id quod conprobatur simili loco II 61: καὶ το μεν τῶν συμμάχων δόγμα. κελευει, - συνειπεῖν καὶ εγὼ ομολογῶ, υπερ
τῆς ειρήνης μόνον υ μὰς βουλευσασθαι. Philocratem quidem non pro illo decreto verba facere potuisse bene animadvertit A. Schaefer I 204, 2. Atque illam fortasse Aeschinis orationem adumbravit Demosth. 19, 14. Ουκ ἄμεινον εἴηJ Negatio, quae ad infinitivi notionem pertinet, addita est ei enuntiationi unde infinitivus ille pendet. Conparativum sunt certe qui dicant positum esse pro pOSitiVO, cf. G. Hermann ad Vig. 710, ubi tamen inprimis Reigii ratio attendenda
σαν επὶ τουτι το βῆμα; atque I 64 recto Cobetus Nov. L. 221 scribi iussit: παρήειν επὶ τοβῆμα, sic I 168 διεξήειν ώς, 3, 191 διεξήειν επι σχολῆς, 2,
παρήειν ετ i ππου. At vero ante consonantem διεξήει legitur 1, 111. 2, 75. 109. 3, 118. επήει 1, 60. περιήει 1, 170. 3, 89. προσήει 2, 29. 175. Franke Lecti. Aesch. 449.
προκαταλαβὼν το βῆ μή Hoeerimen Demosthenes et Aeschines alter in alterum invicem saepius ingerebant. Sed tamen mihi semper hoc paene ridiculum videbatur. Nam quis est qui credat aut Demosthenem aut Aeschinem ab adversariis aut etiam a populo inpeditum, si quidem Vellet, quae sentiret eloqui non potuisse 2 Athenienses quidem oratores interdum minus gratos et iucundosa Suggestu clamoribus depulisse Isocrates locuples auctor eSt, Ri Demosthenes aut Aeschines certe non is erat qui clamoribus perterritus haesitaret. Atque in altera hac qua de agitur eontione cum alios tum Demosthenem et Aeschinem et Eubulum et Philocratem multa verba fecisse dubitari iam non potest. Quibus exorationibus num Aeschines quae aut Philocrates aut ipse dixerat ea inpudenter Demostheni inpo-SHerit, nune quidem vix disceptari potest: tantum mihi certum est quae Demosthenes de illa contione in oratione sua de falsa legatione rettulerit ea non omnia pro VeriSesse habenda, quia paulo post pacem factam turpitudinis maculam
108쪽
ου γὰρ εφη δεῖν, καὶ γὰρ τ0 ρημα μεμνημαι, εἶπε διὰ 72την αηδίαν του λέγοντος ἄμα καὶ του ονόματος, ἀπορ-5ρηξαι την συμμαχίαν, ουδε τα των Ἐλλήνων ἀναμενειν μελληματα, ἀλλ' η πολεμεῖν αυτους η την εἰρήνην ιδία
a Se in alios oratores avertere studuit.
mendacium est Oratorium, cf. Α.
Sehaefer II 215 sq. ου δ' εις plane nullus , cf. Stalib. Gorg. 512e' oratores Attici vocali bus χθές, consonis εχθίς Subie-eiSSe videntur. Cf. Herodian II 182. εἰ - μη συμπεισθήσονταιJ Hoc quisquis dixit, adcommodata est ea oratio Atheniensium rebus quae tum fuerunt. ουδε γιγνώσκειν κτλ. J Erat
Certe moris veterum et Graecorum et Romanorum ut eum pR-cem facerent simul amicitiam et societatem iungerent. Nec Vero hae duo condiciones Semper eoniunctim ferebantur. Nam decennali bello confecto primum Athenienses cum Lacedaemoniis pa-Cem ConpOSuerunt, deinde foedus
g 72. ρῆμαJ Hoc non modo verbum intellegit ἀπορρῆξαι) sed
universum dictum vel sententiam his verbis expreSSam, cf. Ρlat. Protag. 343 b: καὶ δη καὶ του Πιττακου ἰδία περιεφέρετο του - το το ρῆμα εγκωμιαζόμενον υ πο των σοφῶν' , , τὸ χαλεπον εοθλὰ νεμμεναι . 342 e de breviloquentia Lacedaemoniorum: εἰδότες ὁτιτοιαυτα οἷόν τε ειναι 0ήματα
φθεγγεσθ'αι τελεως, πεπαιδευμένου εστὶν ἀνθρωπου. 343a:0ηματα βραχεα ἀξιομνημόνευτα.
Vocabulum ipsum sive nomen Sive verbum Vocatur ὁνομα, cf. Plato
ήπίστατο ὀρθως διαιρειν. Cf. Ritschi opusc. I 88.
νης. Genetivum solum nec ceteri Graeci nec Aeschines aut Demosthenes addiderunt, ortuS est eXSeholicorum interpretatione Supra VerSum adscripta. ἀπορρῆξαι autem την συμμαχίαν significat: societatem qua Si r Um Pere, vel divellere unum ab altero cum haec duo natura sint coniuncta et quasi unum corpus efficiant. Hoc vero videtur Aeschini magis enorme quam altum, magis inmodicum quam grande, magis vastum quam magnificum. Nec vero hoe multo audentius quam
φυχήν, Sed haec dicta sunt poetarum ut Aeschyli ut Euripidis, quorum condicio alia est atque oratorum. At illud conparari potest quod Dem. Phil. III 61 dixit: Ουtω δ' ἀθλίως διέκειντο, ω στεου πρότερον ετόλμησεν ουδεὶς
τοιουτου κακοὐ προσιόντος ρῆξαι φωνήν, πριν διασκευασάμενοι προς et α τείχη προσήεσανοι πολέμιοι, quam dictionem nescio an imitatus est Vergil. Aen.
11 129. πολεμειν αυτουςJ - μόνους. Sic iam Homerus D 99: Tυδείδης δ' αυτός περ ἐών, inde omnes
fere cum poetae tum ScriptoreS, cf. Stalib. Plat. Phaed. 63 c. Αt-
109쪽
ποιεισθαι. καὶ τελευτῶν ἐπὶ το βημα παρακαλεσας Ἀντίπατρον ερωτήματ' αττ' ηρώτα, προειπὼν μεν α ερήσεται, προδιδάξας δε α χρη κατὰ της πόλεως ἀποκρίνασθαι. και τέλος ταυτ ενικα , τῶ μεν λόγω προσβιασαμένου Λημο-73 σθένους, το δε ψήφισμα γράψαντος Φιλοκράτους. ο δεῆν υπόλοιπον αυτοις, Κερσοβλέπτην και τον εὐ Θράκης τόπον ἔκδοτον ποιησαι, καὶ τουτ' ἔπραξαν ἔκτη φθίνοντος του ἐλαφηβολιῶνος μηνος, πρὶν επι την υστέραν ἀπαίρειν πρεσβείαν την ἐπὶ τους ὁρκους Λημοσθένην
ται gmn. 3 περὶ της πόλ. n. 4 ενίκησε l. προσβιασ. Reislie, προβιασ. C. 8 ελαφηβ. μηνος A, ελαφηβ. B, cf. g 98. 67. que latine etiam Sic ipse SO-1us dicitur er fur sic h). 'ἈντίπατρονJ Principem videlicet legationis, in qua praeter illum Parmenio et Eurylochus fuisse dicuntur, cf. Dinarch. I 28: τοῖς πρέσβεσιν τοῖς μετ' laντιπάτρου δευρ' ελήθουσιν. Cf. A.
mOSthenem non unum aliquid sed plura interrogasse, ad quae responderet Antipater, Vel ex proximis deinceps verbis apparet:
προειπὼν μεν δ - προδιδάξας δὴ - . Accedit quod pronomen αττα in libris mser. persaepe ObSCura tum ut Latinorum nescio quae
etiam ironiae inservit, cf. AStLex. Plat. I 305. Betili. Anecd. I 460: ἄττα ' σημαίνει μεν ηπωνη το τινα, ο πότε ψιλουται η καὶ το ολίγα i. e. ironice) ηπαραπλησιον ' ο πότε δε δασύνεται, το ἄτινα, οπερ οι 'γωνες ασσα λέγουσι. Cf. Dem. 19, 304:ῶττα μεν ποτε διελέχθη, αυτὸς αν εἰδείη.προσβιασαμένουJ Plat. Cratyl. 410a: ου τοίνυν δεῖ ταῖτα προG- βιάζεσθαι, επει ἔχοι γ' αν τις εἰπεῖν περι αυτων .. Plat. ep. VII 331b: μη εθελοντά γε προσβιαζοίμην. Aeschines igitur quodammodo excusare studet Athenien8eS, cum eos quamvis invitos et repugnantes Demosthenis vi Oratoria coactos quasi et inpulsos esse dicit, ut pacem Philocratis decernerent et amplecterentur. At quod in libris inser. eSi προ- βιασαμενου nec graecum est et ab huius loci ratione prorsuS ali
9 73. Demosthenes eum falsae legationis Aeschinem aecuSRret, cum alia tum hoc ei iniuria Obiectabat, Cersobleptem regem Thraciae mora et tergiversutione alterius legationis Philippo proditum esse. Et hoc quidem crimen Aeschines satis iustis et probis argumentis . tum refutavit: nunc quod telum Olim Demosthenes in adversarium ContorSerat,
hic in ipsum illum rettudit. εκτη φθίνοντος quarto et vicesimo Elaphebolionis die. Namque menses triginta dierum Athenienses in ternas decadas dividebant. Ac prima decas appellabatur μηνος ισταμένου, ἀρχομενου μηνός, altera μεσοὐντος, tertia φθίνοντος, ληγοντος. Sed plerumque secundae de cadis dies Sie notabantur, ut exempli gratia undecimus dies non πρώτη μεθσοῖντος, Sed potius πρώτη επιδέκα nominaretur, deinceps δευτερα, τρίτη επι δέκα. Tertiae denique decadis dies ab extremo ita numerabantur ut ενάτη φθίνοντος totius mensis fuerit pri
110쪽
ὁ γαρ μισαλεξανδρος και μισ0φίλιππος et μιν ούτοσὶ ρη- τωρ δις επρεσβευσεν εἰς Μακεδονίαν , ἐξον μηδε απαξ, ο
νυνὶ κελευων τῶν Μακεδόνων καταπτύειν. εις δε τηνεκκλησίαν, την τn εκτu λέγω, καθεζόμενος β0υλευτης ὼνεκ παρασκευης, ἔκδοτον Κερσοβλέπτην μετὰ Φιλοκράτους sἐποιησε. λανθάνει γὰρ ὁ μεν εν ψηφίσματι παρεγγράψας, 7 ὁ δ' επιψηφίσας, , ,ἀπ0δ0ῆναι δὲ τοὐς ὁρκους τοις πρέ-
1 ημῖν A. ουτος A. 2 ἐν Μακεδονία B. 3 καταπλυ-ειν l. 4 λέγω om. n, post καθεζ. agm'. 6 ὀ μεν Bahe, ὀ μεν φιλοκράτης C. post νην. add. C: μετὰ των ἄλλων γραμμάτων, del. W. 7 ὁ δ' επιψηφίσας Βημοσθενης C, em. Bahe. Ante ἀποδουναι in C e St: εν ω γεγραπται, del. Markla . δε add. Α.εις ΜακεδονίανJ Eum qui in
Macedonia legatus fuisset Graeci non dicebant εν Μακεδονία sed εἰς Μακεδονίαν πρεσβευσαι, quia is qui Iegationem obiret in aliquem locum contendere Videretur, cf. 2, 146. 134. 149. 164.139. 142. 1, 120. 3, 138. 145. 162.
Ex his exemplis elucet, non modo πρεσβευειν εις τινα, sed etiam πρός τινα et επί τινα dictum esse. Cf. Franke Acta Soc. Gr. II 41. Nec inmerito exprobravit Aeschines Demostheni, quod, quam' quam Semper Odio et ira Maeo- donum Se arsisSe nunc Simularet, tamen non Semel sed bis legationem ad Philippum suScepiSSet. Hoc enim fieri non potuit, nisi aliquando ipse paci studeret et amicitiae Macedonum, quam eo tempore quo cauSam pro Ctesiphonte dicobat tamquam pestem aversari videbatur.
θ ρων vel επι του βηματος, es.
ad g 3 et 4, Froliberger ad Lys. Agor. 37: οι μεν γὰρ τριάκονταεκάθηντο επὶ των βάθρων, ου
νυν οι πρυτάνεις καθίζονται, ubi res agitur in senatu. Verbum igitur proprium est de eis qui aut in senatu aut in contione praesident. Atque cum hoc Verbo coniunctum εις την εκκλησίαν significat, Demosthenem illo tempore ad hanc ipsam contionem habendam et moderandam Sorte esse destinatum, cf. 2, 82: λαγχάνει προεδρευειν.
alicui aliquid adicere est προσγράφειν, quocum Verbo etiam praepositio ἐν et dativus casus consociantur. Quodsi Aeschines
παρεγγράψας dixit, Philocrati et
Demostheni fraudem atque insidias exprobravit, cf. II 76: Κλεο- των δ' ὁ λυροποιος παρεγγρα φεὶς αἰσχρῶς πολίτης. 2, 177: ἄνθρωποι παρέγγραπτοι γεγενηθμενοι πολῖται. Harp. 156, 17:εκωμωδουντο δε ως ραδίως δεχόμενοι τους παρεγγράπτους, cf. Pollux III 55. 57. VIII 18. Hesych. III 279. Nec tamen ista opprobrii notio in ipso Verbo
haeret, Sed contextu rerum et Verborum efficitur, cf. Plato Legg. VI 753o: τερειν δ' επὶ τον του θεοῖ βωμον ἔκαστον, εις πινάκιον γράψαντα τοὐνομα πατρο - θεν, παρεγγράφειν δε και et Gαυτοὐ κατὰ ταὐτὰ οντως ονομα. ἀποδοῖναι δεJ Hac ipsa particula δε artificiose orator indicavit additamentum aliquod ad
integram rogationem eSSe factum. Rem ipsam accuratiuS perti aetavit Aeschines II 81 sqq. Alexi machus igitur Pe lex hoc tulerat :ἀποδοῖναι τοὐς ορκους Φιλίππω μετὰ tων ἄλλων συμμάχων τονηκοντα παρὰ Κερσοβλέπτου. Qua
de rogatione DemostheneS populum in suffragia mittere recuSavit. Hac in re quamquam po Stremo populi voluntas vicit, cf. g 84, tamen Aleximachi rogatio elusa eSSO videtur eo Philocratis decreto