Aeschinis in Ctesiphontem oratio.

111쪽

σβεσι τοῖς παρὰ Φιλίππου εν τηδε τῆ ημερα τους συνεδρους των συμμάχων. παρὰ δε Κερσοβλεπτου συνεδρος ουκ Hαθητο γράψας δε τους συνεδρευοντας ομνυναι τον 75Κερσοβλεπτην ου συνεδρευοντα εξέκλησε των Oρκων. δτι

5 δ' ἀληθη λέγω, ἀνάγνωθί μοι , τίς ην ὁ ταυτα γράφων καὶ τις ὁ ταυτα επιψηφίζων ΗΦΙΣΜΑ. ΠΡΟ ΡΟΣ.

Kαλον, δε ανδρες 'Aθηναῖοι, καλον η των δημοσίων πραγμάτων φυλακή ακίνητον γάρ εστι καὶ ου συμμετα-

4 εξ ἔκλεισε C. 5 γράφων Α, γράψας B. 6. κει τίς B, καὶ τίς ὴν A. επιψηφίζων W, επιψηφίσας Α' επιψηφίσας πρόεδρος B. 7 ΠPOEUPOL eli, om. a. 9 γραμμάτων lii, πραγμάτων Ee Alex. Rhet. III 20. μεταπίπτει C, em. M.

quod in Ctesiphonten Commemoravit Aeschines. Atque in praetorio nec a Demosthene nee ab Aeschine, sed, ut par erat, R Prae toribus Cersobleptis legatus reiectus est, quod rex non esset in eorum Sociorum numero qui perpetuum Athenis haberent conci

ticipium praesentis vel si malis inperfecti optime conciliari sit coniungi potest cum inperfecto

ήν,. Cf. Dem. 19, 304: ου η ο μεν γράφων το ψήφισμα Ευβουλος ην, ὁ δε πρεσβεύων εἰς Πελοπόννησον Αισχίνης οὐτοσί; Nec vero illud probari potest, quod

in optimis libris eadem repetita interrogatione simul Verbum ην repetitur, quod fieri posset si coniunctio καὶ tolleretur, sed cf. 2, 19: ῖνα εἰδῶσιν οι δικασται τίς ην ὁ του Φιλοκράτους εται '

ρος καὶ τίς ὁ τὰς δωρεὰς υριστοδημω φάσκων πείσειν δου - ναι τον δημον. Dem. 18, 25: εκ τουτων εἴσεσθε τίς ην ο Φιλίππω πάντα συναγωνιζόμενος και τίς ο πράττων υπερ υμων και το τη πόλει συμφέρον ζητῶν. Μirum autem est quod in libris participia diversorum temporum, γράφων et επιψηφίσας, uno ordine iuxta conlocantur. Nam si diceret is quis erat quitum haec rogabat cur non idem diceret siquis erat qui tum haec in suffragia dabat 7 An huius rei actionem non tam cogitationi subicere quam facti memoriam renovare Voluerat γ An veluti γράφων in altera parto librorum sie in omnibus επιψηφίζων de praVatum et mutatum est in aOristi formam 2 In hane sentontiam postremo inclinaveram. καλόν - καλόν Testimonia et argumenta, quibus aliqua res

conprobata videatur, Subsecuntur fere semper amplificationes, quibus iudicum animi conmOVeantUr. Quare Orator quasi in Sun causa exsultare videtur. Gravitati autom et acrimoniae inservit eiusdem verbi repetitio επαναφορά ,ef. Cornif. IV 6 19. δημοσίων πραγμάτων φυλακηJHaec scriptura quae non modo codicum sed etiam Aristidis et Alexandri auctoritate nititur, cf.

Rhet. Gr. Speng. II 463, III 20, quamquam plurimi γραμμάτων

praeserendum putaVerunt, tamen mihi unice vera et proba Videtur. Illa enim locutione designatur

omnium rerum publicarum COnserVatio, hae autem tantummodo rerum publice scriptarum ConServatio. Non autem illud solum ab Aeschino Iaudatur, quod Publica scripta religio Se SerVentUr, sed quod publicarum actionum memoria scriptis videlicet putili-

112쪽

τω δημω, ὁπόταν βουληται, συνιδεῖν τους πάλαι μεν πονηροὐς εκ μεταβολης δ' ἀξιουντας εἰναι χρηστους. Υπόλοιπον δε μοι την κολακείαν διεξελθεῖν. Λημο- 76σθενης γὰρ, ῶ ἄνδρες 'Aθηναῖοι, ενιαυτον βουλευσας Ου- βδεμίαν φανήσεται πρεσβείαν εις προεδρίαν καλεσας, ἀλλα

τότε πρῶτον πρεσβεις εις προεδρίαν εκάλεσε και προσκε-

. 1 τοῖς ἀντιθεταβαλλομενοις αυτομολουσιν A. τη Om. B. απεδωκε A, επεδωκε B. 4 δε μοι IV, δ' εο τί μοι Α, δε μοίεστι B. κολακείαν αυτου B. 5 ώ α. A. ad i. A. ουδεμίαν πώποτε B. 6 φακησεται Α, φανειται B. 7 πρῶτον W, πρῶτον καὶ μόνον Α, μόνον και πρῶτον B. cis retineatur. Πραγματα denique proprie dicitur de publicis Retis, cf. ad 9 152. τοις αυτομολουσιν Optime

Sehol. : οιονεὶ τα τῶν πολεμίων ρονουσι και μεταβάλλουσιν εαυτους. Sed ne quis dubitare POSSet, qua ratione hoe Verbum translatum esset, ipse addidit Aeschines εν τη πολιτεία. Ac

neSeio an orator memoriam Homerici Martis renovare voluerit

qui E 831. 889 ἀλλοπρόσαλλος

appellatur: sed cf. etiam I 159:ουκουν μη καταλιπὼν ην εῖλου συμμορίαν αυτομολησης εις τας τῶν ελευθέρων διατριβάς.

ἀπεδωκε permittit,

concedit, frequentissime Coniungitur cum infinitivo, nusquam επιδιδόναι. Potuit autem pro Conposito Verbo etiam simplexoligi. πάλαι πονηρουςJ Lys. 30, 1:εὰν ἀποφαίνωσι οι κατηγοροι)τους φεύγοντας πάλαι πονηροῖς

δντας.

bum substantivum εστί in hac dictiono haud raro OmiSSum eSt, cf. II 81: περι δε Κερσοβλέπτου και Φωκεων και τῶν ἄλλων απρος τουτοις διαβέβλημαι υπό- λοιπον εἰπειν. Quo ex loco facito intellegitur ad varietatem librorum g 103 emendandum esse: πιπόλοιπον δ' εἰπειν. φανησεταιJ Hanc futuri formam ex optimis libris iam Bre-Πlius restituit. Nec vero idem cum hac forma conparare debuit I 4 τανεισθε, quo loco hoe Verbum non obiectivam sed potius Subiectivam vim habet sibi videri, putare, non Videri, apparere. Hac significatione

Aeschines constanter φανήσεται κτλ. usurpavit. Nee aliter Demo StheneS.

εις προεδρίανJ Prima sedes

erat aut in certaminibus aut in theatro haud procul ab orchestra, apud Romanos cum chori nullae essent partes in ipsa orcheStra Qua sede honorabantur cives de republica bene meriti, praeterea fiobat ut altera civitas alteram beneficiis acceptis in publicis certaminibus hoc honore afficeret,

τούτων ε δοσαν Κροίσω και Λυδοῖσι προμαντηίην καὶ ἀτελείην και προεδρίην και εξεῖναι τω βουλοuενω αυτῶν γενεσθαι Λελφὸν ες τον αἰεὶ χρόνον. Inde

que Siaatsh. I 336 addubitare

videtur . Nam si iste mos volgaris fuisset, non adulationem quandam incredibilem Aeschines Demostheni obiectare posset. Magnis autem Dionysiis Antipatrum Athenis adfuisse, ex eis quae Supra conmemorata Sunt patet. προσκεφάλαια cervicalia,

φοινικίς - ve StiS Stragula eademque purpurea, qua Sedes eX- ornabatur. Nee enim περιεπέ-

113쪽

φάλωα εθηκε καὶ φοινικίδας περιεπετασε καὶ αμαήμερα ἡγεῖτο τοῖς πρεσβεσιν εἰς το θεατρον , ωστθ καὶ συρίττεσθαι διὰ τὴν ἀσχημοσυνην. καὶ οτ' ἀπῆσαν, εμι σθωσατο αυτοῖς τρία ζευγη ορικὰ καὶ προυπεμψεν εἰς β Θήβας, καταγελαστον τὴν πόλιν ποιῶν. ινα δ' ἐH τῆς et ποθέσεως μείνω, λαβε μοι το ψήφισμα το περὶ τῆς προ εδρίας.

3 ἀσχημ. W, ἀσχημ. καὶ τὴν κολακείαν a, αGI. καὶ κολ. X. απησαν Cob., ἀπήεσαν C, post hoc verbum in C add.: εἰς Θήβας, del. Taylor. 4 ορεικὰ: e, όρ κὰ gnli,. βοῶν a. προυπεμψεν

Taylor, τους πρεσβεις προυπ. C. 5 εγκαταγελαστον gmn. TO- tum hoc M. T. π. π. ante εμισθώσατο ponit a, cf. g 34. 6 υπερ A. τασε hoc modo declarat vestem purpuream pedibus esse substra

tam.

όνων ο χήματα τρία. Moeris 204rορικον ζευγος Aττικοί, ἡμιονι- κον Ἐλληνες. Harp. 139: ορικὰ ζευγ' τα των ονεων - τουτε GTιτων ἡμιόνων, Αἰσχ. εν τω περὶ

τῆς παραπρεσβείας g 111) υτι γαρ ὁρέας εκάλουν τὰς ἡμιόνους

δηλοῖ. Thom. Mag. 253: ὀρεικὸν ζευγος, ουχ ἡμιονικόν, Cuius rei testem attulit Synesium ep. III 160 c, ubi ορικόν legitur,

et nescio quem Aesellinem, euius haec verba exscripSit: επιτο ζευγος ἀναβιβασαμενη τοορεικόν. Mirum est quod et nostro loco liber orthographicis in rebus longe optimus et g 111 alterius orationis aliquot codices ὀρεικά praebent. προυπεμψεν J - proSequebatur, cf. II 111: και συμπαρήειεφ ῖππου. Parum conmode defendit Demosthenes adulationis crimen 19, 235. 18, 28. g 77. 77-78: Amplificationis causa, ubi adulationem Demosthenis erga Philippi legatos exposuit, extemplo transiit ad contrariam eiusdem hominis petulantiam et protervitatem describendam. Quo contrario Demosthenem non modo in invidiam sed in contemptum hominum adducere conatur. Philippus autem Aegis ab Pausania interemptus est Ol.

ab Aeschine Demosthenis diversam rationem et actionem notari, non designari temporum diversitatem, quasi Vero idem homo eundem Philippum eodem tempore nune Vivum adulatus sit nunc mortuum insultaverit. Hoc certe artificium est insidiosum. At mn-cula tamen aliqua in Demosthenis Vita haeret, qui summa profecto

petulantia tristi Philippi exitu tripudiaverit, Alexandri adulescentiam maxima cum levitate contempserit. Atque Demosthenis proterva laetitia eo magis mihi abominanda videtur, quod paulo ante Athenienses publice iuSSerant: αν τις επιβουλευσας Φιλίππω τω βασιλεῖ καταφυγη προς 'Aθηναίους, παραδόσιμον εἶναι τουτον. Diod. 16, 92. A. Sohaeser III 79. Ceterum es. AeSch.

160. 219. Plut. Dem. 22: εγὼ δ' ως μεν επὶ /θανάτω βασιλεως μέρως ουτω καὶ φιλανθρώπως εν οἷς ηυτυδησε χρησαμενου

πταίσασιν αυτοῖς στεφανηφορεῖν καλῶς ειχε καὶ θύειν, Ουκαν εἴποιμι ' προς γὰρ τω νεμε -

σητῶ καὶ ἀγεννες ζῶντα μεντιμαν καὶ ποιεῖσθαι πολίτην,

πεσόντος δ υφ' ετερου μη φερο

114쪽

ΑΙΣXINΟΥ μεγεθος κόλαξ πρῶτος διὰ των κατασκόπων των παρα -- ριδήμου πυθ όμενος την Φιλίππου τελευτην των μεν θεῶν συμπλάσας μυτω ενυπνιον κατεψευσατο, ου παρὰ χαριδημ0υ το πρῆγμα πεπυσμένος ἀλλα παρὰ του Aιος καὶ της 'Aθηνὰς, ους μεθ' ημεραν επιορκων νυκτωρ φη ' 5σὶν εαυτω διαλέγεσθαι και τὰ μελλοντα εσεω αι προλε- γειν , εβδόμην δ' ημεραν της θυγατρος αυτω τετελευτη κυίας, πριν και πενθησαι καὶ τὰ νομιζόμενα ποιησαι, στεφανωσάμενος και λευκην εσθητα λαβών εβ0υθυτει

3 εαυτῶν l. 8 πρὶν και W, πριν η Α, πριν B. ειν την χαρὰν μετρίως, ἀλλ'

των παρὰ ριδημουJ Charidemus iste quis et qualis fuerit

Satis notum est ex Aristo cratea Demosthenis. Illo putem tempore quibus in locis fuerit, quam partem reipublicae tenuerit, nihil plane constat. Videtur tum cum inperio aut in insulis aut in ChersoneSo suiSse, unde per Speculatores quid in Μacedonia ageretur attentis nuribus oculisque obserVubui. ενυπνιον κατεψευσατο Istam fallaciam Demosthenis vol Plutarchus illius laudator auctoritate sua confirmaVit: εγνω μενουν κρυφα την του Φιλίππου τελευτην, προκαταλαμβάνων δετο θαρρεῖν επὶ τὰ μελλοντα τους 'Aθηναίους προηλθε φαιδρος εις την βουλην ώς οναρ εωρακώς, ἀφ' ου τι μέγα προσδοκῶν ' θη- ναίοις ἀγαθόν καὶ μετ' ουπολυ παρησαν οι τον Φιλίππου θάνατον ἀπαγγελλοντες.

tarchus: και προηλθεν ὀ 21hμοσθένης εχων λαμπρόν ιμάτιονε στεφανωμενος εβδόμην ημεραντης θυγατρός αυτου τεθνηκυίας,ἄς ο Αἰσχίνης φησὶ λοιδορῶν

επὶ τουτω και κατηγορων αυτου μισοτεκνίαν. Genetivus autem absolutus cum accusativo temporali coniunctus conparari Potest cum illa Latinorum conSuetudine, qua temporali notioni et numerali ordinario subiciunt sententiam per quam adiunctam septimo die quam filia erat mortua, pro POStquRm, cf. Thue. 8, 23: καὶ τρίτην ημεραν αυτουηκοντος αι υττικαὶ νηες επλεονες Λεσβον. εβουθυτει και παρενόμει Εο-dem temporis momento et hostiam simul inmolabat et nefarium Scelus conmittebat, cum filiae mortem luctumque neglegeret et quasi insultaret, cf. Herod.

7, 238 de Xerxe qui modo Leonidae corpus detruncaverat): ου γὰρ αν κοτε ες τον νεκρὸν ταυτα παρενόμησε - perpetravisset

παρὰ τὰ νομιζόμενα, cf. I 14.

Paulo diversum παράνοιμόν τι ποι-ειν εχτινα I 15. Quare hoc verbum Verum eSSe existimo sed nescio an Aeschines scriptum reliquerit:

θυτει και παρενόμει. Ceterum hoc exemplum in consolatoriis scholis frequentatum fuisse statuit Wyttonbach ad Plui. Consol. Apoll 119b, cf. Cic. Tusc. III

63: Sed haec omnia faciunt opinantes ita fieri oportere. Itaque ut Aeschines in Demosthenem invehitur, quod is septimo die post filias mortem hostias inmolavisseti At quam rhetorice, quam copiosel Quas sententias conligit, quae Verba contorqueti Ut licero quidvis rhetori intellegas; quae nemo probaret, nisi insitum illud in animis habere

115쪽

καὶ παρενόμει, την μόνην ὁ δείλωος και πρώτην αυτὸν

78 πατερα προσειπουσαν ἀπολεσας. καὶ ου το δυστυχημα

ονειδίζω, ἀλλα τον τρόπ0ν εξετάζω. ὁ γὰρ μισότεκνος καὶ πονηρὸς πατηρ δυκ αν ποτε γεν0ιτο δημαγωγὸς χρηστὸς,

ο ουδε o τα φίλτατα καὶ οἰκειότατα σωματα μη στέργωνου δεποτ' αν υμῆς περὶ πολλου π0ιήσαιτο τους ἀλλοτρίους, ουδ' ὁστις ἐστὶν οἴκοι φαυλος, ουδεποτ ην εν Μακεδοθνία καλὸς κἀγαθός ου γὰρ τον τρόπον ἀλλα τον τόπον μετηλλαξεν.

1 παρενόμει hgmn, παρενόμει g, παρηνόμει ela Plut. Consol. 119 b, παρήνει Dobr. . 4 πονηρος πατηρ l, πατηρ πονηρός X, fort. ἰδια πονηρός. 6 ουδεποτ αν W, ου δέ ποθ' C. ημὰς agm. πολλου Α, πλείονος B. ποιήσαιτο At ποιήσεται B. Post ἀλλοτρίους add. C: ουδ ί γε ο ἰδία πονηρὸς Ουκ αν γενοιτο δημοσία χρηστός, det. W. 8 post Μακεδονία add. C: κατὰ την πρεσβείαν, del. Betili. τόπον ei. DObree, Cobet, τόπον μόνον Bh.

rum quam graviSsime maerere oportere.,

την μόνην καὶ πρωτην Huius formulae plurima exempla congessit Fritzsche Quaest. Lue. 12, cf. Dem. de pace 5; 19, 302; Phorm. 30, de Rhod. lib. 5, cf. infra 9 76. Lepide perstrinxit hanc dictionem Lue. DemonaX c. 29: καὶ μην, εἰ μεν πρῶτος, ου μόνος, εἰ δε μόνος, ου πρῶ

τος.

φ 78. ονειδίζω - εξετάζωJ Tiberius de fig. Speng. III 74:των δε παρισώσεων το μεν εστι

ὀμοιόπτωτον, τὸ δε ὁμοιοτελευτον, quod Cornificius IV 27 28

conpar vocat et exornationem similiter cadentem, cf. g 94. Αeschines hae exornatione raro utitur, Isocratis plurima exempla inveniuntur, cuius paene tota oratio XXI ex conparibus est conposita, cf. Κayser Cornis. p. 292. Nostro loco conpar efficitur simul sententiis contrariis ex conparatione relatis: nam τὸ δυστυχημα ονειδίζειν et τον τρόπον εξετάζειν contraria sunt si non verbis at Sententiis. μισότεκνοςJ Hoc non pro Substantivo sed pro adiectivo est habendum quod referatur ad πατήρ. Nec enim quicumque liberos oderunt crimen tantum Subeunt quantum ille qui liberos quos ipse procreaverit odio tamquam perSequatur.

δημαγωγὰς χρηστόςJ II 149:

υφόβητος δ' ουτοσὶ πεπρεσβευ- κως μεν υπερ υμῶν αξίως τῆς πόλεως, καλῶς δε καὶ δικαίως

των υ μετερων προσόδων επιμεληθείς, και πεπαιδοποιημενος

κατὰ τους νόμους. Haec quaSi pignora tradebat civitati qui pu

cf. II 152. 177. περὶ πολλου ποιήσαιτοJ II 180:οσοι μεν υμῶν πατέρες εἰσι παίδων ὴ νεωτέρους ἀδελφους περιπολλου ποιεῖσθε. Plato Symp. 180 R.

τους ἀλλοτρίουςJ Cui noti0ni

oppositum est οἱ προσήκοντες, CLPlato Symp. 179 C. τὸν τόπονJ In contenta contrariorum enuntiatione adVerbium μόνον locum non habere post Dobreum recte animadvertit Cobet ad Hyp. Epitaph. 36. Cf. g 173. Adnominatio autem παρονομασία) praeclarissima e St. Nam cum ad res dissimiles similiter sonantia verba adconmodantur, quod probare Voluit Orator Sententia, hoc quasi inculcat auribus

ipSO Verborum Sono. Haec certe non tantummodo Venustas inmutatione litterae quaesital Cf. Cic. Or. 84.

116쪽

AIΣXINΟΥΠόθεν ουν επὶ την μεταβολην ῆλθε των πραγμάτων, 79ουτος γάρ εστιν ο δευτερος καιρος, καὶ τί ποτ εστὶ τοαἴτιον, οτι Φιλοκράτης μεν ἀπο των αυτῶν πολιτευμάτων Λημοσθενει φυγὰς απ' εἰσαγγελίας γεγένηται, Λη μοσθένης δε επεστη των ἄλλων κατηγορος, και πόθεν 5

ποθ' υμῆς εις την ατυχίαν ὁ μιαρὰς ἄνθρωπος εμβέβληκε, ταῶτ' ηδη διαφερόντως ἄξιόν εστιν ἀκοῶσαι. ως γὰρ τά- 80χιστα εἴσω Πυλῶν παρηλθε Φίλιππος καὶ τὰς μεν εν

ponit a. 8 φίλιππος g 79. 79-83: Quibus rebus factum sit ut Demosthenes olim et paeis auctor et Philippi adulator subito pacis et Philippi et legatorum inimicus existeret. HiS autem in rebus alterum publicae Demosthenis actionis spatium Continetur, cf. ad φ 55. απο των αυτῶν πολιτευμάτωνJQuasi vero Philocrates quia pacem cum Philippo instituerat ie- circo in exilium eiectus siti Quod si esset, Aeschines certe aut Demosthenes incolumes in republica Stare non potuissent. Cf. A. Seliae-fer II 343. Accusavit Hyperides 343 a. Chr.), qui in Oratione P.

Euxen. c. 39 hac de re ita rettulit: Φιλοκράτη τονυγνου σιον,ος θρασύτατα και ἀσελγέστατατη πολιτεία κέχρηται ' τουτον

εἰσαγγείλας εγῶ πιπερ ῶν Φιλίππω υπηρετει και κατὰ τῆς πόλεως εἶχον εν τω δικαστηρίωκαι την εισαγγελίαν εγραψα δικαίαν καὶ ωσπερ ὁ νόμος κε- λευει, ρήτορα οντα λέγειν μητὰ αριστα τω δήμω τω 'Aθηναίων, χρήματα λαμβάνοντα και δωρεὰς παρὰ τῶν τἀναντία πρατροτόντων τῶ δήμω κτλ. Dem. 19, 114 sq. Aesch. II 6: υμὰς επη ρώτα, εἰ οἷόν τ εστὶν εν τῆαυτὴ πολει Φιλοκράτους μεν θάνατον καταπητίσασθαι, ὁτι καταγνους . ἀδικεῖν εαυτου την κρίσιν Ουχ υπεμεινεν, εμου δ' ἀπογνῶναι κτλ.

διεφθαρμενος ὴμῖν ἀλλ' εξαί- ὁ μιαρὸς ἄνθρωπος ante εις

B. τὰς μεν ReiSke, τάς τε C. φνης επιστὰς τοῖς γιγνομεν οις κτλ. ib. 10, 29: επιστὰς γὰρ επὶ τὰ Θησεως εργα οκτῶ μεν κτλ.Significat igitur εφίστασθαι Subito incidere in aliquam rem, Su pervenire, repente atque etiam ex

insidiis prodire, cf. Lue. dial. deor. 17, 1 et Thuo. 8, 69, 4. την ατυχίαν se. cladem ChaeronenSem. De univerSis reipublicae calamitatibus clado illa contractis aliis locis reperitur pluralis.

φ80. παρῆλθε ΦίλιπποςJ Dem. 18, 35: τίνες ουν ὴσαν οι παρὰ τουτου λόγοι τότε ρηθέντες καιδύ ους ἄπαντ ἀπώλετο - ώς ουδει θορυβεῖσθαι τω παρεληλυθε - ναι Φίλιππον εἶσω Πυλῶν. Contra calumnias Demosthenis cf.

Aesch. 2, 119 sq. Quodsi Dem. 19,

23 contra Aeschinis promisSa Veritatem Se enuntiaturum cum contumeliis dicit repulsum eSSe: και

παραστὰς ὁ μεν ενθεν ὁ δ' ἐνθεν,

ουτοσὶ και Φιλοκράτης, εβόωνεξέκρουόν με τελευτῶντες ε- χλευαζον, υμεῖς δ' εγελῆτε καὶ ουτ ἀκουειν ἡ θίλετε ου τε πιστευειν ἡ βουλεσθε ἄλλα πλὴν α ουτος ἀπηγγίλκει, manifestum

est subdolis eum artibus uSum invidiam atque iram adversariis contrahere voluisse. Nam De-mOSthenes certe non is erat qui aut pudore aut infantia facile obmutesceret. Nec populus, Si nihil nisi de promissis ageretur Cur Demosthenis orationem repudiaret, quicquam causae habebat, cf. Aesch. II 121.

117쪽

Φωκευσι πόλεις παραδόξως αναστάτους εποίησε, Θηβαίους δε, ώς το θ' υμῖν εδόκει, περαιτέρω του καιρουκαὶ του υμετερου συμφέροντος ἰσχυρους κατεσκευασεν, υμεῖς δ' εκ των αγρῶν φοβηθέντες εσκευαγωγησατε, εν 5 ταις μεγίσταις δ' ησαν αἰτίαις οἱ πρεσβεις οι την εἰρηνην πρεσβευσαντες, πολυ δε των αλλων διαφερόντως Φιλοκράτης και ZIημοσθένης δια το μη μόνον πρεσβευειν ἀλλα και τα ψηφίσματα γεγραφέναι, συνέβη εν τοῖς αυρο

5 την εἰρηνην A, περὶ της εἰρηνης B. 8 τὰ add. A. συνεβη W Schulin, συνέβη τε A, συνέβη δ' B. παραδοξως J Do Phocensium

interitu verissime disseruit Aesch. II 131 sqq. De exspectatione Athoniensium II 136 sq. ἰσχυροῖς κατεσκευασενὶ non παρεσκευασεν , quia consilium Philippi infestum Atheniensibus videbatur: Thebanorum OPES COnsulto credebant ab Philippo auctas eSse, ut gratia et potentia Thebanorum contra Atheniensium civitatem uteretur. Considerare operae pretium est I 169: Φίλιππον δε νυν μεν διὰ την των λόγων ευφημίαν επαινῶ εὰν δ' ὁ αυτὸς εν τοῖς προς υμὰς ερρογοις γενηται, οἷος νυν εστιν εν τοῖς επαγγελμασιν, ασφαλη καὶ

εσκευαγωγησατεJ Hoc crimen haud inmerito convertit in Demosthenis amicos II 137: υμ δε ταῶθ' ορῶν Ουκ ἔπεμπενυμῖν επιστολην Φίλιππος εξιεναι πάση τη δυνάμει βοη θη- σοντας τοῖς δικαίοις; οι δε νυν πολεμικοὶ καὶ την εἰρηνην ανανδρίαν καλουντες ου διεκώλυσαν τμὰς εξελθεῖν, δεδιεναι τά- σκοντες μη τους στραet ιώτας

τμῶν ὀμηρους λάβη Φίλιππος;

Ista vero insania et inpudentia Atheniensium Philippus Phocensium fortunam Thebanorum irae

prodere coactus eSt.

την εἰρηνην πρεσβευσαντεςJOmnium maxime Philocrates Aeschines Demosthenes, qui cum post alteram legationem vidisset, quod sperasset id haudquaquam

eVenturum, paulatim se ab ceterorum legatorum cauSR SegregRVit, cum reipublicae salutem ab eis proditam esse clamitaret. Quare artificiose eriminationes Suas non ad causas et initia pacis sed ad alteram legationem rettulit, superiorem legationem intactam reliquit. Unde factum est ut Demosthenes ad eam factionem transiret quae Hegesippo duce pacem aversata semper belli cauSam quaerebat. Isti nimirum ut multitudinem concitarent Omnes pacis interpretes et auctores tamquam proditores invehebantur. Thucydides de Siciliensis expeditionis auctoribus

sic iudicat VIII 1: χαλεποὶ μεν

προθυμηθεῖσι τῶν ρητόρων τονεκπλουν, ἄσπερ Ουκ αυτοὶ

ψηφισάμενοι, ἁργίζοντο δεκαὶ τοῖς χρησμολόγοις τε καὶ

μάντεσι κτλ.

iste ex laqueis, qua erat prudentia, iamdudum se expediveratig 81. συνέβη Pluribus enuntiatis praemissis hinc incipit apodosis: Cum Philippus intra Pylas penetrasset et Thebanorum rebus auctis Phocensiumque fortunis adflictis summa esset Athenis trepidatio atque animorum erga legatos exacerbatio, sub idem fore tempus accidit ut Demosthenem inter et Philocratem dissensio quaedam et simultas

118쪽

AIΣXIΝΟΥ τοῖς χρονοις διαφέρεσθαί τι Aημ 0σθενην καὶ Φιλοκράτην σχεδὐν υHρ ῶν και υμεῖς αυτους υπωπτεύσατε διενεχθη ναι. τοιαυτης ἐμπιπτου σης ταραχης μετὰ των συμφυ- των νοσημάτων αυτω ηδη τὰ μετὰ ταυτα εβουλευετο καὶ ἡγησατο, εἰ των συμπρεσβευόντων και του Φιλιππου 51 τον δημ. a. 2 υπερ ῶν W, υπερ τούτων υπερ ῶν C. 4 post εβου λ. add. C: μετὰ δειλίας και της προς φιλοκράτην υπερτης δωροδοκίας ζηλοτυπίας, nisi quod in D: υπερ της ζηλοτ. δωροδοκίας, del. Bahe.

oriretur. DeincepS pergit: τοιαυτης δ' εμπιπτουσης ταραχης κτλ. Quorum verborum haec est significatio: Atque illa simultas non tantum valuisset, nisi omnium rerum tanta tum esSet Perturbatio. Qua in rerum animorumque condicione facile Demostheni contigit, ut, quamquam antea paci faciendae studuisset inprimis, tamen pro inpudentia sua iam ceteros legatos contumeliis lacesseret omniumque malorum causam in illorum hominum pravitatem referret. Erant qui cum συνέβη δε scripsissent apodosin totius conplexionis Sententiarum ab τοιαυτης δ' εμπιπτουσης incipere mallent. Quae distinctio mihi probanda non Videtur Pro- Pterea quod, hanc rationem si amplecti velis, ante illam apodo

Sin necessario requireretur Sententia aliqua ad ταραχην istam adconmodata. Nam Sententia primaria per particulam δε inducta

intimam cum extrema Sententia secundaria conexionem et eo pulationem quandam habet, cf. Plat. Symp. 183c-d. Quod hoc loco

Secus est. At contra Si ab τοι

periodum conprehendas, Sententia non magis cum extremo enuntiato quam cum universa totius conplexionis enuntiatione copulatur.

σχεδον υπερ ῶν In omnibus

quidem libris σχεδον υ περ τούτων τ περ ῶν traditum est contra Graecorum dicendi consuetudinem. Nam si ita enuntiare Aeschines voluisset, debuit Saltem dicere: Gχεδον υπερ Σωναυτῶν υπερ ῶν και κτλ., cf. II 68: και ειναι εφ' οἶς την ειρηνην και την συμμαχίαν εγραη εποιεισθαι, επὶ τοῖς αυτοῖς εφοισπερ και Φιλοκράτης εγεγρά- τει. Cf. praeterea φ 124. Librariorum quanta in hoc genere Iibido fuerit, cum veterem brevitatem ad suam intellegentiam ad- conmodarent, eX conparatione Urbinatis et Parisini qui vocatur Σ cum ceteris libris satis notum et volgatum CSt. διενεχθηναιJ Schol. : περι αργυρίου και δωροδοκίας εις ἀψυχίαν προεληλυθέναι. Qui est mos Oratorum, alter alteri quam maxima crimina iniungunt. Et cum nihil certi criminis habeat quod propalam proferat, ut Su- Spicionem moveat, Aeschines tecte magis quid velit iudicat quam ut plane eloquatur. μετὰ τῶν συμφύτων νοσημάτων αυτωJ Haec vitia Demosthenis quae et qualia fuerint, Aeschines ipse declarat Timarchea. Atque Theopompus etiam frg. 106 Μὶ auctor est Demosthenem ἀβεβαιον τω τρόπω γεγονέναι και μητε πράγμασι μητ ὰν - θρώποις πολυν χρόνον τοῖς αυ- τοῖς επιμένειν δυνάμενον. At contra cL Lys. X 28 : τὰ δε τούτου μνημεῖα) και του τούτου πατρος της κακίας προς τοῖς τῶν πολεμίων ιεροῖς ἀνάκειται 'ουτω σύμφυτος αυτοῖς η δειλία.Sehilter Anal. ad Lys. Orati. Ρ. 89. τῶν συμπρεσβευόντωνJ Praesens participii saepe ponitur pro Substantivo, rem ipsam in genere indicans. Quid γ quod do haero iam ante infinitivus ponebatur

119쪽

ΚΑΤΑ ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ.

κατηγ0ρος ἀναφανείη, τον μεν Φιλοκράτην προδήλως ἀπολεῖσθαι, τους δε αλλους συμπρέσβεις κινδυνευσειν,αυτὸς δ' ευδοκιμησειν και περ προδότης τ' ων των φίλων 82 καὶ πονηρῖς ως πιστὸς τω δήμω. κατιδόντες δ' αυτὸν οι. προσπολεμοῶντες τῆ της πόλεως ἡσυχία ἀσμένως παρε - καλουν επὶ τὀ βημα, τὸν μόνον ἀδωροδόκητον ὀνομάζον τες τη πόλει' ὁ δε παριὼν ἀρχας ενεδίδου πολεμου και ταραχης. ουτός εστιν, o ανδρες 'Aθηναιοι, ὁ πρῶτος εξευρὼν Σερριον τεῖχος καὶ Αορίσκον καὶ Ἐργίσκην και

GMM B. οι προσπ. τη της πόλεως ησυχία A, οι της πόλεως προπολεμουντες ησυχία B, οἱ της πόλεως προσπ. ησυχη li , οι τητης πόλεως πολεμ. ησυχία h , οι τn της πόλεως πρ. ησυχία Reishe. 5 ασμένως A, ασμενοι B. 7 ἀρχας W, αυτοῖς ἀρχή Α, ἀρχ. αυτοις B. ἐδίδου a. διὰ το μη μόνον πρεσβευειν κτλ.B r e m i. Aeschines non modo ΠRr- Tationem Veterum rerum instituit sed animos revocat tamquam ad ipsam Demosthenis cogitationem: putabat, Si legatos, cum in eR-

τους δ' ἄλλους κινδυνευσεινJHis tantummodo verbis designavit Aeschines Demosthenis accu-Sationem, quam cum ille legationis Macedonicae rationes redderet, instituisse sertur anno 343.ώς πιστός τω δημωJ Thuc. I 128: πέμπε ἄνδρα πιστόν ἐπὶ

θάλασσαν, ubi Nep. PauS. 2 Certum hominem interpretatur. Demosthenes igitur SperaVit, quamvis incertus amicis eOS prodiderit, eo magis tamquam hominem certum et fidum erga ΡΟ-pulum gloriam nRneturum. οι προσπολεμουντεςJ ΗOc verbumus urpatur primum absolute,

cf. Plato rep. 3320: τί δ' ὁ δίκαιος; ἐν τινι πράξει και πρὸς τί εργον δυνατωτατος φίλους ωφελεῖν καὶ εχθρους βλάπτειν;

Eν τω προσπολεμεῖν καὶ εν τω ξυμμαχεῖν, εμοιγε δοκεῖ. ISOcr.

, 138:. ει γαρ ημῶν ὁμονοησάντων αυτὸς ἐν ταραχαῖς ἄν χαλεπὸς ἔσται προσπολεμεῖν. Dem.

Ol. 2, 22: εἰ δέ τις υμῶν τὸν

Φίλιππον ευ τυτουντα ορῶν ταυτη φοβερὸν προσπολεμησαι νομίζει. Deinde adiungitur datiVus,

veluti I 64: ώς δε παρηει επὶ τό βημα ὀ 'Hγησανδρος, ὁτε και

προσεπολέμει 'Αριστοφῶντι τω 'Aζηνιεῖ. Plui. Nic. 9: οι μάλιστα προσπολεμουντες τη ειρηνητης Ἐλλάδος Κλέων καὶ Βρασίδας ησαν, quo exemplo nostro loco Verborum etiam conlocatio conprobRtur.

ασμένως Dem. 18, 36: ταυταδ' ἄσμένως τινες ηκουον διὰ

την τόθ' υπουσαν απέχθειαν

πρὸς τους Θηβαίους. Cf. L. Herbst in Jalin. Suppl. III 22 sq.

μονος δ' ἐν τω λόγφ φαίνεται κηδεμὼν et ης πόλεως Vημοσθένης, οι δ' ἄλλοι προδόται. Hanc

certe gloriam affectavit Demosthenes non magis integritate mOrum et innocentia quam calumniis RdVersariorum. Atque similitudinem huiusmodi studiorum nuper in Gallia exarsisse vidimus: qui Sanae rationi et necessitati parerent, eos adversarii furore belli sit dementia elati tamquam proditores patriae notabant et proscribebant.

Σέρριον τεῖχος Hegesipp. Hal. 37: κἀκεῖνα i σμεν τίνι μηνὶ καὶ

120쪽

AIΣXINΟΥΜυρτισκον καὶ Γάνος και Γανιάδα, χωρία ον ουδε τὰ ονόματα 'Iδειμεν πρότερον. και εις τουτο φερων περι εστησε τὰ πράγματα, ωστ' ει μεν μη πεμποι πρεσβεις Φι λιππος, καταφρονεῖν αυτὸν εφη της πόλεως, εἰ δε πεμ- ποι, κατασκόπους πεμπειν ἀλλ' ου πρεσβεις. ει δε επι- 831 Μυρτίσκον W, μυρτίσκην li, Om. etB, μυργίσκην M. γαν νος e. Γανιάδα Harp., δάνδια ei, γανίδα h, om. B. 2 εἰς e, ἐς T. 3 πρ. φίλιππος A, φιλ. πρ. B, fort. ει μεν φιλιππος κτλ.τίνι ημερα Σερριον τειχος καὶ Ἐργίσκη καὶ Ιερον ορος ξάλω.Dem. 9, 15: ο τοίνυν Φίλιππος εξ αρχης αρτι της ειρηνης γε γονυίας Σερριον καὶ Θορίσκονελάμβανεν καὶ τους, εγο Σερριου τείχους καὶ Ιερου Oρους στρατιωτας εξέβαλλεν. Cf. 8, 64. 10, 8. 65. 18, 27: ταυτα τὰ χωρία, ὼ νυν οὐ τος διέσυρε, το Σέρριον καὶ το Μυρτηνον καὶ την Ἐργίσκην. Maxima Vero inpudentia utitur Dem. 18, 70: η δη γάρσ' ερωτῶ, πάντα τἄλλ' ἀφεὶς,

υμφίπολιν Πυδναν Ποτίδαιανυλόννησον ' ουδενος τουτων μέρομνημαι ' Σερριον δε καὶ Βορίσκον και την Πεπαρη υ πόρθη-

κεῖτο, ου δ' εἰ γέγονεν οἶδα. καί τοι συ γ' εφησθά με ταυτα λέγοντα εἰς εχθραν εμβαλεῖν του - τουσί, Ευ βουλου καὶ υριστοφῶντος. και Uιοπε ους; των περὶ τουτων πηφισμάτων Oντων, ου κεμῶν, - λέγων ευχερως οτι αν βουληθης. En sophista inpudensi Quasi vero Aeschines dixerit psephismata illa ab Demosthene scripta fuisset Quasi vero populum ad bellum non coneltaverit, nisi qui rogationes tuleriti Quasi vero Demosthenes non eas ipsas orationes scriptas reliquerit, quibus et iniurias falso Philippo eX- probarat et Atheniensium animos mendaciis ad rebellandum sollicitarati CL Spengel Vertheid. Ktesiph. 27. Nam cum Philippusilla Thraciae oppida occuparet, iurisiurandi religione adstrictus non erat, cf. Spengel, Dem. Demeg. 55 sq. Winlewski Chro nol. 126. ΜυρτίσκονJ Dem. 18, 27: το Μυρτηνον, ubi Voemel Μυρτη- νον restituit. ΡhOt.: Μυρτονιον, Suid. : Μυρτώνιον, aliud est Μυρτιον Paus. II 26, 4; Libanius: Μυρτῖνον, Harpocr. ζ Μυρτανον φρουριον ήν εν Θράκη, ως Μαρσυας ο πρεσβυτερος εν ζ Μακεδονικῶν και υναξιμένης εν Φιλιππικω. Μυρτίσκην si Aeschines reliquit, non Verum nomen expressisse, sed ridiculi causa formam inmutasse Videtur, cum praecesserit Ἐργίσκον, cf. Voemel ad Dem. eor. p. 42.

δωρος.

φέρωνJ Hoc participium alii

significare volunt: dedita Opera vel ultro, Sponte, cum studio, alii: protinuS, Statim. cf. 90. 143. 146. I 175: ἀπαγαγὼν γὰρ τους δικαστὰς απὸ

των περὶ Tίμαρ roν αἰτιων επέ-στησα φέρων επὶ τὸν κατηγορον και Φίλιππον και Φωκέας, sic gloriantem facit Aeschines Demosthenem apud discipulos, cf. II 63. Plat. rep. 345b: η εἰς την Vυχην φέρων ενθῶ τον λόγον; Hipp. mai. 282er καιτουτο ἐλθὼν οἴκαδε φέρων τω πατρι εδωκα. Mihi in his exemplis omnibus vel celeritatis vel temeritatis notio occurrit, Cf. Wyttenb. Animadv. Plui. I p. 89. Nostro loco proxime accedit Demosthenicum illud φύρων. κατασκόπουςJ Nescio an perstrinxerit Aeschines Demosthenis Vim et iniuriam, quam intulerat ille Anaxino cum media in pace ut tamquam Philippi speculator summo supplicio afficeretur per-