장음표시 사용
91쪽
ὁμολογουμενα. καίτοι, Δ Κτησιφῶν, οπου τὰ μέγιστα των αἰσχρῶν ουτως ἐστὶ πιστὰ καὶ γνώρφα τοῖς ἀκουουσιν, ωστε τον κατηγορον μη δοκεῖν ψευδη λέγειν ἀλλα παλαιὰ και λίαν προωμολογημένα , πότερ' αυτον δει χρυσω στε-5 φάνω στεφανωθηναι η εκβεβλησθαι; καὶ σε τον τὰ παράνομα τολμῶντα γράφειν πότερα χρη καταφρονειν των δι
καστηρίων η δίκην τn πόλει διδόναι;
54 Περι δε των δημοσίων αδικημάτων πειράσομαι σαφέστερον εἰπεῖν. και γὰρ πυνθάνομαι μελλειν Λημοσθε- 10 νην, επειδὰν αυτοῖς ο λόγος ἀποδοθη, καταριθμεισθαι
πρ0ς υμῆς ως ἄρα τu πόλει τετταρες ηδη γεγενηνται
καιροι εν οἷς αυτὸς πεπολίτευται. ών ενα μεν καὶ παν-
antiqua, Omnium tamen memoria et ore etiamnunc celebrata. Opti
σθαι ' ονείλει γὰρ τὰ αρχαῖα λήθην παθεῖν υπὸ τη ς παλαιότητος του χρόνου.
ψέγεσ/θαι) cum languidior videretur quam quae ab ipso oratore proficisceretur, emendavitiam Dobreus vel ἀτιμοῖσθαι vel υπερορίζεσθαι vel δίκην δουναι, Sauppius ἀπολέσθαι, cf. 131: πότερα στεφανουσθαί σε δειεπι ταῖς της πόλεως ἀτυχίαις ηυπερωρίσθαι; Atque Omnium primum in hac dicendi forma requiritur infinitivi perfecta actio, cf. Plato Phaedri 62a: οἷς βέλτιον τεθνάναι η ζῆν. Quem admodum autem Vel η et ιμῶσθαι scf. Cobet N. L. 751) vel Ῥπερωρίσθαι nimium a tradita scriptura recedit ita proxime abest εκβεβλῆσθαι, qua forma haud raro utitur Isoerates. τὰ παράνομαὶ Articulo carere non pOSSumus, cuius explicandi causa Veteres grammatici adscrip-Serunt και ψευδη, quasi Vero hoc non in illo contineretur. Est autem: qui rogaveris haec tam falsa sit sallentia quae modo breviter attigi, cf. 192. φ 54. 54-57: Rerum politicarum Demosthenis pa) tilio. Et hane qu0que partitionem ex consilio et ingenio Demosthenis manare subicit Aeschines, qua de arte praeclarissime iudicavit Schol. :
χαριεντως ὁ Αισχίνης, ὁτι διαιρῶν την κατηγορίαν εἰς τους τέσσαρας καιρους ουχ ως αυτὸς ταυτην ποιουμενος την διαίρεσιν της κατηγορίας ποιεῖται τον
λόγον, ἀλλ' coς αυτου Βημοσθένους χρωμένου ταυτη τη τῶν καιρῶν διαιρέσει, ἴνα ο λόγος αυτω ανεπίφθ νος γένηται. αυτοῖς I Ac primum quidem Ctesiphonti, quem ab iudicibus
inpetraturum ut Demostheni suum CRUSam agere liceret, nihil Aeschines dubitabat, cf. 257. I 119. 132: ἀναβησεται δ' ἐν τη απολογία και τῶν στρατηγῶν τις ως ακουω. 2, 184: παρακαλῶ δ' Ευ βουλον μὲν εκ τῶν πολιτικῶν και σωφρόνων ανδρῶν συνηγορον , Φωκίωνα δ' εκ τῶν στρατηγῶν.αυτόςJ Bromius ludibrii causa additum putavit, quasi vero ipSehominem scilicet unicum decla-
92쪽
χρόνον εν Ο πρὸς Φίλιππον υ Hρ υμφιπόλεως επολεμουμεν ' τουτον δ' ἀφορίζεται τ/ὶ γενομενu εἰρηνη καὶ συμμαχία, ην Φιλ0κράτης ὁ γν0υσιος ἐγραψε καὶ αυτος ουτος μετ' εκείνου, ως εγώ δείξω. δευτερ0ν δε φησι γε' 55νέσθαι ον ηγομεν χρόνον την ειρήνην, δῆλον ὁτι μεχρι τῆς ημερας εκείνης εν ὴ καταλυσας την υπάρχουσαν ει
ρήνην τῆ πόλει ὁ αυτὸς ουτος ρήτωρ ἐγραψε τὸν πόλε
μου τρίτον δὲ ον επολεμουμεν χρόν0ν μεχρι τῆς ατυχίας τῆς εν χαιρωνεία, τεταρτον δὲ τὸν νυν παρόντα καιρόν. 10 ταυτα δὲ καταριθμησάμενος, ως ακ0υω, μέλλει με παρα
καλειν και επερωτῆν, Oποίου τουτων των τεττάρων αυ
τos καιρῶν κατηγορῶ και πότε αυτον ου τα βέλτιστά φημι τῶ δήμω πεπολιτεῶσθαι' καν μὴ θέλω ἀποκρίνασθαι ἀλλ'
poterat nec quicquam aliud significat nisi quod recta oratione dicatur: εν οἶς εγὼ πεπολίτευμαι, cf. Dem. 18, 18: του γὰρ Φωκικου συστάντος πολέμου,
ἀφορίζεταιJ Schol. : ἀντι του μέχρι τῆς γενομέν ς ειρήνης,
συλλαμβάνων και αυτὴν τι ν ει-
ρήνην. φ 55. δευτερον καιρόνJ ol. 108, 2-110, 1 vel 346-340, cf. A. Schaefer Dem. II 471. ἡγομεν την ειρήνηνJ Haec
dictio in eum cadit, cuius in Rrbitrio et optione pax aut bellum Sit, c0ntraque ειρήνην ἔχειν in
eum, cui tamquam pax et tranquillitas ab hoste coneedatur. Quare illud etiam pacis studium persaepe indieat pacem con-SerVare, ei. ISOcr. 8, 25: ηγου -
μαι δε δεῖν ημῶς ου μόνον νη- τισαμένους την εἰρήνην εκ τῆς εκκλησίας ἀπελθεῖν ἀλλα καιβουλευσαμένους, οπως ἄξομεν αυτὴν και μὴ ποιήσομεν, οπερεἰ δεθαμεν, ολίγον χρόνον διαλιπόντες πάλιν εις τὰς αυτὰς καταστησόμεθα ταραχάς. Hoc iudicium plurimum etiam valet ad turbulentam Demosthenis actionem. Ceterum do illa dictionsicf. exempla apud Benseter Areop. p. 92 Sq.
τρίτον δὲJ Ol. 110, 1 - 110, 3
vel 340-338, VII Metag. vel II Aug. Sept. 2 , cf. A. Schaefer III 5 sq. τέταρτον δεJ Ol. 110, 3 - 112,
3 - 338 -330 a. Chr. τεττάρων αυτου καιρῶνJ Idem pronominis hyperbaton Lys. 4, 20: οι φίλοι περὶ πάντων ημὰς τουτων συνήλλαξαν 24, 21: προς ῖν ἔκαστον υ μῖν των εἰρημένων ἐνοχλεῖν.
exemplorum Benseter Areop. 257- 262 hoc effecit, ἐ/θέλειν semper in usu fuisse oratorum C On- sonante anteeedente, interdum
93쪽
ἐγκαλύπτωμαι και ἀποδιδράσκω , εκκαλυψειν μέ φησι προσελθών καὶ ελξειν ἐπὶ τὸ βημα καὶ ἀναγκάσειν ἀπο-56 κρίνασθαι. D' ουν μηδ'' ουτος ἰσχυρίζη αι υμεῖς τε
πρ0ειδητε, εγώ τοι αποκρίνομαι εναντίον σοι των δικα-βστῶν, Λημόσθενες, καὶ των πολιτῶν, οσοι γε εξωθεν περιεστῶσι, καὶ των Ἐλλήνων, οσοις ἐπιμελες γέγονενεπακουειν τησδε της κρίσεως ορῶ δε ουκ ολίγους παρόντας, ἀλλ' ὁσους Osδεὶς πώποτε μέμνηται προς αγῶνα δημόσιον παραγενομενους αποκρίνομαι δη, ὁτι απάντων
1 εγκαλυπτομαι Lli, εγκαλυπτεσθαι l. εκκαλυψει ei. 2 fort. προελθών. ελξειν Cob., αυξειν lx αξειν X. ἀναγκάζειν A. 4 εγω τοι W, εγω τε C, εγω δη Taylor. ἀποκρίνωμαι C, em. Μ. 5 των πολιτῶν W, των πολ. καὶ των ἄλλων A, των ἄλλων πολιτῶν B. γε W, om. Α, δε gm, τε n, δε R, Vulg. δη.εξω hi. 7 επακουειν Markl. COb., υπακουειν C. . 8 ποτε A. 9 ἀποκρινουμω Bh, ἀποκρινῶμαι et, em. Η. δη add. W. tamen etiam vocali antecedente, quamquam tum quidem saepius θελε ιν legatur. εγκαλυπτωμαι J Capite obvoluto faciem Graeci obtegebant vel ut cogitationi penitus se dederent vel ut maerori indulgerent vel ut pudorem occultarent velut timorem subterfugerent et terrorem, Ct. Horat. Sat. II 3, 37: nam male re gesta eum vellem mittere operto me capite in flumen, dexter Stetit et secave faxiste quicquam indignum .g 56. ισχυρίζηταιJ Seil. του - τοις, cf. ΙSOer. Trapez. 24: ηγου - μαι δε Πασίωνα εκ του διεφθ Ἀρ- μένου γραμματείου την απολογίαν ποιησεσθαι και τουτοις
ἰσχυριεῖσθαι μάλιστα. Simul hoc Verbum vel superbiam adversarii et inportunitatem vel nimiam quandam confidentiam denotare videtur, cf. Thuc. 7, 49: 'ο μεν Νικίας τοσαυτα λέγων ἰσχυρίζετο, αἰσθόμενος τα εν Συρακουσαις ακριβῶς.ἔγώ τοι αποκρίνομαι - αποροκρίνομαι δηJ Cum ad superiora redeunt Graeci, post parenthesin vel idem verbum vel simile aliquod repetere solent adiectis ΡRrticulis aut δη aut aut ουν, cf. Plato Apol. 21 a: και δη ποτε και εἰς Βελφους ελθὼν ετόλμησε τουτο μαντευσασθαι
εμου εἴη σοφώτερος. τῶν πολιτῶν J Certe iudices
etiam in civium numero habentur, at articulo adiecto, cui subicitur enuntiatio relativa, reliquum civium genus ab iudicibus diversum satis definitur. Quod cum grammatici veteres parum PerSpeXissent, emendandum sibi e SSe putarunt: και τῶν ἄλλων πολιetῶν, qua coniectura, Cum subsequatur τῶν Ἐλληνων, concinnitas et aequabilitas totius sententiae QVertitur. ἐπακουειν Verbum υπακουειν ministrorum vel ianitorum Proprium ab hae Sententia prorsus alienum est, cf. Stalib. Crito 43 a. Phaed. 590. At ἐπακουειν cadit in eos qui circumStantes Oratorem exaudiant, ei. CObet Nov. Lecti. 521. ουκ oλίγουςJ Cicero de opi. geri. dic. 22 sic vertit: ad quod iudicium concursus dicitur e tota Graecia factus esse. Quid enim
tam aut visendum aut audiendum fuit quam Summorum orato rum in gravissuma CRuSR Rceu- rata et inimicitiis incensa contentio 3 Cf. Cic. Brut. 9 289. Dem. 18, 196.
94쪽
AIΣXINΟΥτων τεττάρων καιρῶν κατηγορῶ σου , ους συ διαιρεῖ, καν 57οῖ τε θεοὶ θέλωσι και οἱ δικασταὶ εξ ἴσου ημῶν ἀκουωσι κἀγὼ δυνωμαι ἀπομνημονευσαι α σοι συνοιδα, πάνυ προσδοκῶ ἐπιδείξειν τοῖς δικασταῖς της μεν σωτηρίας τηπόλει τους θεους αιτίους γεγενημενους και τους φιλανθ 5θρώπως και μετρίως τοις της πόλεως πράγμασι χρησαμένους, τῶν δε ατυχημάτων α πάντων Λημοσθενην. και χρησομαι τύ τάξει ταυτύ, u τουτον πυνθάνομαι μελλειν, λέξω δε πρῶτον περι του πρώτου καιρου και δευτερον περι του δευτερου και τρίτον περὶ του εφεξης καὶ τε- 10 ταρτον περὶ τῶν νυν ι καθεστηκότων πραγμάτων. και δη
τη τάξει του λόγου Α, τη του λόγου τάξει B. η A, ην B. μέλλειν W, μελλ. ποιεῖσθαι Α, ποιεῖσθ'. μελλ. B. 9 λεγω A. δη el. 11 νυν B. καὶ ηδη A. φ 57. εξ ἴσουJ Tamquam κοινοι ἀκροαταί, i. e. Sine ira et studio. Dem. 29, 4: δέομαι υμῶν δικαίαν δέησιν , εξ ἴσου ημῶν ἀμφοτέρων ἀκουσαι. Cf. Froh-berg. Lys. 15, 1. 19, 3. εξ ἴσου Rutem audire cum aequitatis est tum iureiurando iudices obligati sunt, cf. Dem. 18, 2: τον ορκον, εν
- προς ἄπασι τοις ἄλλοις δικαίοις και τουτο γέγραπται, τοδμοίως ἀμφοῖν ακροάσεσθαι; Aesch. 2, 1: προς ἄνδρας ομωμοκότας ομοίως ἀμφοτέρων ἀκουσεσθαι. Hoc autem iureiurando non ad unam quamque causam sed quotannis iudices electos adactos esse docet Isocr.
γουμένων. Inde nata est hae edictio: τῶν ἴσων τυγχάνειν. ἀκουωσΓJ Falsum profecto eStfuturum exactum ἀκουσωσι. Nee enim si audiverint, tum se illud quod sibi proposuerit demonStrR-t arum Sperat, Sed si benevolas sibi aures per hane totam causam praebeant, illud se consecuturum confidit. δυνωμαι ἀπομνημονευσαι JNon sine artificio et fraude hoc subicit: criminum magnitudinem Demosthenis tam incredibilem
esse, ut nemo facile ea aut memoria tenere aut voce eloqui possit, cf. g 260. τοῖς /θεουςJ CL Dem. 18, 212. τοῖς φιλανθρώπωςJ Ex hoc
lem rationem laudare, sed ambigue vel tecte praedicare et Philippi et Alexandri erga Athenienses elementiam et humanitatem, cf. Dem. 18, 231. Polyb. 5, 10:Φίλιππος νικησας τοὐς Αθηναίους οὐ τοσουτον ηνυσε διὰ
τῶν ὁπλων ἶσον διὰ τῆς ἐπιεικείας και φιλανθρωπίας τῶν τρόπων. A. Sohaeser III 24. 215. UημοσθένηνJ Ut invidiam augeret omnemque dubitationem eXimeret, tamquam ictu et telo prostraturus, DemoSthenem nominatim posuit in eXtrema Sententia. Eaque vis intenditur Verborum ordinis conversione chi-
95쪽
επανάγω εμαυτον επὶ την εἰρήνην , ην συ καὶ Φιλοκράτης ἐγράψατε. 5s Ῥμῖν γὰρ εξεγενετ' ἰν, o ἄνδρες 'Aθηναῖοι, την προ
τέραν εἰρηνην ποιησασθαι μετὰ κοινου συνεδρίου των, Ἐλληνων, εἴ τινες υμὰς εἴασαν περιμεῖναι τὰς πρεσβείας, ὰς ητε ἐκπεπομφότες κατ' εκεῖνον τον καιρον εις την Ἐλλάδα, παρακαλουντες επὶ Φίλιππον , και προῖόντος του χρόνου παρ' εκόντων των Ἐλληνων ἀπολαβεῖν την ηγεμονίαν ' και τουτων ἀπεστερήθητε διὰ Λημοσθενην και 16 Φιλοκράτην και τὰς τουτων δωροδοκίας, ὰς εδωροδόκη-59 6αν συστάντες ἐπὶ το δημόσιον το υμετερον. εἰ δε τισινυμῶν εξαίφνης ἀκουσασιν ἀπιστότερος προσπέπτωκεν ὁ
την προτέρανJ Nam post ChaeronenSem pugnam alteram eum
Philippo Athenienses fecerant pa
μετὰ κοινου συνεδρίου τῶν Ελληνων conventu et concilio omnium Graeciae civitatum. Nam ceteros Graecos aut sub excidium
Eubulus ad belli societatem per-liei plebiscito iusserat atque Aeschines ipse legationem ea Causa Susceperat, cf. Dem. 19, 10: εστι τοίνυν ουτος ὁ πείσας υμὰς πανταχοῖ πρέσβεις πέμψαι τους συνάξοντας δευρο τους βουλευσομένους περὶ του προς Φίλιππον πολέμου, και ἀπαγγέλλων
κρους λόγους κτλ. Unde verisimile est Aeschinem Atheniensibus spem fecisse , ut alteram si dimitteroni togationem facito Graecorum legatos Athenas ad
commune concilium conventurOS.
Atque venisse postea nonnullos Graecorum legatos patet ex Dem. 4
19, 16: και του θ' ὁ σχέτλιος καιαναιδης ουτος ετόλμα λέγειν
ετ εστηκότων των πρέσβεων καιακουόντων, ους από των Ἐλ- ληνων μετεπέμψασθε υπὸ τού - του πεισθθέντες, ἄτ οἴπω πεπρακώς αυτὸν ην, cf. Aesch. 2, 57-59. Sed sive Graecorum ali quot logati Athenas iam conVenerant sive DemostheneS pro sua audacia et inpudentia merum mendacium struxit, illud utique ex Aesch. II 59 evincitur ab Athoniensibus alteram legationem in Graecorum civitates dimissam fuisse, quo in numero Aeschinos ipse non fuerit. Αe Similiter statuit Boetine ches OrSeh. I 199. 378 sq. 733, contraque disputavit A. Schaefer ΙΙ 200. περιμεῖναιJ hoc est: in condicione aliqua perSeverare atque opperiri, dum quod optemus tandem fiat; at contra επιμένειν significat: eventum alicuius rei patienter exspectare, es. Stall-baum Plat. Phaedo 59 e. παρακαλοῶντες επὶ Φίλιππον Cf. 64. 68 et audacissimum illud mendacium Demosthenis 18, 24.
96쪽
αν ο λογισμος αιρύ. ουτω νυν την ἀκρόασιν ποιησασθε. 60 εἴ τινες υμῶν εκ των εμπροσθεν χρόνων ηκουσιν οἴκοθεν
τοιαυτην εχοντες την δόξαν, ως ἄρα ὁ Λημοσθένης Ουδεν
τος B. 7 νυν e, Om. kl, καὶ νυν B. ποιησαG α e. Hem Omnium maxime aliquando egisse ut pax cum Philippo et foedus vel antea fieret quam Graecorum legati undique Athe-HRS ConvenisSent. Hoc vero Atheniensibus tum, cum causa ista agebatur, facile videbatur vix credibile. Nam vixdum paee Conposita omnem Suam operam Studiumque eo contulerat ut et legatos contumeliis obrueret, quoS multum ad pacem aliquando Conponendam valuisse Seiret, et Philippo Daudem insidiasque Obiectaret et pacem ipSam tamquam indignam nobilissimo ac principe Graecorum populo Per-Verteret. Quare cum et Philippo maxime infensus et pacis indignitate exacerbatus et quicumque
arma contra Macedonas moverent eorum Semper duX auctor actor
signifer videretur, quid tandem mirum, Si Sedecim annis post illum ipsum Demosthenem pacis auctorem fuisse vix quiSquam iudicum crederet 2 Quare ut fidem et aditum ad aures eorum qui audirent sibi patefaceret, Similitudine et exemplo Aeschines usus est fg 59-61 . Idque παράδειγμα et Simplex et verum et perspicuum est. At quanta malitia Domosthones 18, 227 sq. hanc Aeschinis sententiam et rationem inmutavit si pservertiti CL L. Spongei, Verth. Κtesiph. 57-58. Ista videlicet est η βία καὶ δεινότης, quam mirabatur Marcellinus Rhet. Gr. IV 512. De figura quam dicunt προδιόρθωσιν vel προθεραπείαν vel
του ὀ εναντίος λόγος γενηται. περὶ χρημάτων ἀνηλωμένων καθεξώμε λαJ Thuc. V 55: οὐκεφη τους λόγους τοῖς . εργοις ομολογεω σφεῖς μεν γὰρ περιειρήνης ξυγκαθῆσθαι. τους δ
Ἐπιδαυρίους . . μεθ ὁπλων αντιτετάχθαι. Dem. 58,25: ου γὰρ δίκαιον τους τ περ των νόμων καθημένους μακροῖς λόγοις και κατηγορίαις προσεχειν. Stalib. ad Plat. Theaetet. 172e: οι δε
λόγοι ἀει περὶ ὁμοδουλου προς δεσπότην καθήμενον, ἐν λειοὶ
97쪽
πώποτε εἴρηκεν υπερ Φιλίππου συστὰς μετὰ Φιλοκράτους, - οστις ουτω διάκειται, μήτ' ἀπογνωτω μηδενμητε καταγνώτω, πριν ὰν ἀκουση ου γὰρ δίκαιον. αλλ'
εὰν ἐμου διὰ βραχεων ἀκουσητε ύπομιμνησκοντος τους 5 καιρους και τὰ ψηφίσματα παρεχομενου, δ μετὰ Φιλοκράτους γεγραφε Aημ0σθένης, εὰν αυτος ὁ της αληθείας λογισμὸς εγκαταλάβη τον Λημοσθένην πλείω μεν γεγρα
φότα ψηφίσματα Φιλ0κράτ0υς περὶ της εξ αρχης ειρήνης
61 και συμμαχίας, καθ' υπερβολὴν δε αἰσχυνης κεκολακευ- 10 κότα Φίλιππον και τους πρέσβεις, αἴτιον δε γεγονότα τω
2 διάκειται προς αυτον L. 3 ῖν add. Dobr. Reifig. ἀκουση e, ἀκουσοι kl, ἀκουσει B. . 4 οταν Ham. 5 τὰ νηφίσματα . . ὰ . . γεγραφε Α, το ψητισθα . . δ . εγραψε H. 6 ο αυτος A. 7 εγκαταλάβη Ηam., εγκαταλαμβάνη C, καταλαμβάνη Franke. δημοσθενη e. . 8 μετὰ φιλοκρ. gh. 10 καιτους πρεσβεις W, καὶ τους παρ' εκείνου πρεσβεις II. Wolf, καὶ ουκ ἀναμει- ναντα τους πρεσβεις Α, καὶ τους παρ' εκείνου πρ.
tari hoc loco non potest ἀστις ὰν e. COM., quia reapse qui ita sentirent non pauci aderant. Quare dicit: qui vestrum ita Sentit; illud esset: si quis vestrum ita sentiat, vel : ut aliquis vestrum ita sentiat.
adverbialiter ad augendam enuntiationis vim negativam adpositum est. Iudicandi autem verba cum ἀπο conposita significationem habent absolvendi, eum κατὰ consociata condemnandi. Pollux 8, 9 conmemoravit: καταδικάσαι ἀποδικάσαι, καταψηφίσασθαι αποψηφίσασθαι, καταγνῶναι ἀπογνῶναι, κατάγνωσις ἀπόγνωσις, καταδίκη ἄφεσις. πρὶν αν ακουσηJ Reifigius Coniectanea in Aristoph. 66 monuit hanc locutionem μη δικάσης πρὶν ἀν ἀκουσης quasi in
proverbium abiisse nee usquam particulam δν deeSSe. γεγραφεJ Non modo veterum rerum mentionem facit Aeschines Sed earum quae etiamnune tabulis publicis servatae tamquam oculis mentibusque iudicum Subiectae Sint. Quare perfectum mihi anteponendum Videtur aOristo. Ceterum cs. Stalib. Plat. Phaed. 62 c. εὰν - εὰν J Enuntiatio haeo altera superiori quodammodo subiecta est nam temporibus ac plebiscitis expositis si veritas ipsa Demosthenem coarguet ete. Quam sententiarum rationem etiam Latinis sic conformare licet: si tempora illa expoSuero, si veritas ipsa coarguet; cf. Cicero p. Sest. φ 45, ubi item priore si ponitur universae condicionis descriptio, deinde pars vel Species, cf. ΜadV. Cic. Fin. p. 332. Seyss. Lael. p. 256. Naeg. Stil. 423. g 61. Φίλιππον καὶ τους πρέσβειςJ In hac verborum Coniunctione quodnam genus legR- torum animo et mente informandum sit, facile credo intellegitur, etiamsi pronomen adiciatur nullum. Quae tamen lectio si in archetypo libro fuit, cur faetum sit ut adscriberetur Oυκ αναμείναντα si. e. τους πρέσβεις in totumque membrum ad αἴτιον δε γεγονOτα κτλ. revoearetur, nihil
98쪽
ΑIΣXIΝΟΥ δήμω τ0υ μη μετὰ κοινου συνεδρίου των Ἐλληνων ποιη- σασθπι ι την εἰρηνην, ἔκδοτον δε πεποιηκότα Κερσοβλέπτην τ0ν Θράκης βασιλέα, ἄνδρα φίλον και συμμαχον τu πόλει, - εὰν ταυθ' υμῖν σαφῶς ἐπιδείξω, δεησομαιυμῶν μετρίαν δέησιν επινευσατέ μοι προς θεῶν του 5
πρῶτον των τεττάρων καιρῶν μη καλῶς αυτον πεπολιτευσθαι. λέξω δε οθεν μάλιστα παρακολουθήσετε.
Eγραψε Φιλοκράτης εξειναι Φιλίππω δευρο κήρυκα 62 καὶ πρέσβεις πέμπειν περὶ εἰρηνης τοὐτο το ψήφισμα ἐγράφη παρανόμων. ηκον οι της κρίσεως χρόνοι κατη- 10γύρει μεν Λυκῖν0ς 0 γραψάμενος , ἀπελ0γεῖτο δε Φιλο-
ἔκδοτον δε πεποιηκόταJ Sc. Philippo, qui dativus peregrino
dumtaxat homini, non item Attico auditori necessarius fuerit, cf. 73. 74.
κηρυκα και πρέσβειςJ Cf. II13, ubi falso libri κηρυκας praebent. Atque hoe decretum paulo post Olynthum captam 348) Philocrates rogaSse videtur, certe non ante captam illam civitatem, cf. Α. Sehaefer II 155. Nam ViX-
capta Athenienses Saevissimam rogationem tulerant, qua ille aut caduceatorem aut legatos Athenas mittere prohiberetur cf. Aeseli. II 13). Quae quonam odio scripta merit, facile coniectura assequi licet ex simili Atheniensium decreto quod conmemoravit Livius 31, M.
ἐγράφη παρανόμωνJ Hoc quidem facile fieri poterat, quia Philocratis rogatione vetustum illud plebiscitum tollebatur. Nee vero accusaret quisqiuam Philocratem, nisi factio tum esset eorum qui odio iraque elati nunquam bellum Macedonicum conponi vellent. Eosque homines propriis potius conmodis quam rei publieae Salute adductos adeo paci otioque repugnaSSe Aeschines arguit II
219. c. 113, qui vocatur Λυκῖνος Παλληνευς, contraque ibid. Xe110 Λυκῖνος Γαργηττιος Conme moratur. Ex Aesch. II 14 videmus hoc: plures quidem contra Philocratis rogationem accuSationem Subornasse, unum tamen Lycinum accusatorem exstitisse. Lis erat aestimata centum talentis, quam Poenam nemo SOl- Vere POSSet.
ἀπελογεῖτο δε ΦιλοκράτηςJCf. II 14: ἀρρωστως ἔχων ὁ
Φιλοκράτης εκάλεσεν αυτω συνηγορον τον Λημοσθένην. Haec minime mihi inter se pugnare Videntur. Nam cum Philocrates valetudine laboraret, causam ille quidem dicebat, at paucis verbis factis extemplo ab iudicio inpetravit, ut Demosthenem advocare sibi liceret qui causam peroraret. Ex ipsis his verbis elucet Philocratem in iudicio et adfuisse et causam dixisse. Cf. Franke Protegg. 26.
99쪽
κράτης, συναπελ0γεῖτο δε υημοσθενης' ἀπέφυγεν o Φιλοκράτης. μετὰ ταυτα ἐπήει χρόνος Θεμιστοκλης αρχων ἐνταυθ' εἰσέρχεται βουλευτης εἰς το βουλευτηρων ZIημοροσθένης, ουτε λαχὼν οἴτ ἐπιλαχὼν , ἀλλ' εκ παρασκευης 5 πριάμενος, D' εις υποδοχην ἀπαντα καὶ λέγοι καὶ πράτ-63 τοι Φιλοκράτει, ώς αυτο εδειξε το εργον. νικὰ γὰρ ετε-
1 συναπελ. δε καὶ B, om. καὶ A. δι ἐφυγεν A. ὀ add. A. 2 χρόνος Aa, ο χρόνος gmn. 5 αποδοχην e. επηει χρόνος Θεμιστοκλῆς αρ- χων ol. 108, 2 vel 347. Dietio autem mirabilis inlustratur his exemplis, Andoc. Ι 96 in logo quadam: ἄρχει χρόνος τουδε του ψηφίσματος η βουλὴ οι πεντακόσιοι οι λαχόντες τω κυάμω, ο τε Κλεογένης πρῶτος εγραμμάτευεν. Thuc. IV 118: καὶ ωμολόγησαν εν τῶ δημω την Εκεχειρορίαν εἶναι ενιαυτόν' ἀρτειν δε τηνδε την ημεραν, τετραδα επιδεκα τοὐ Ἐλαφηβολιῶνος μηνός. Ibid. V 19: ἄρχει δε των σπονροδῶν εφορος. Πλειστόλας, 'Αρτεμισίου μηνὸς τεταρτη φθίνοντος, εν δε υ θηναις αρχων Αλκαῖος, Ἐλαφηβολιῶνος μηνὸς εκ' τη φbίνοντος. Atque ex Inseriptionibus haec exempla Boseckhius
γειτνιῶνος μηνὸς απὸ ἀρχομηνίας, χρόνος ἄρχει της μισθώσεως et ου Uημητρίου καρποῖ Ευ- βουλος ἄρχων. Cf. etiam Boechii Inser. I 877. Est igitur Aeschinis illa dictio sic explicanda:
interea advenit tempus quod est Themistocles archon. Atque Cum primum tempus indefinite describatur, deinde archontis nomino definiatur, χρόνος quin verius sit quam ὁ χρόνος, nemo certe e Stqui dubitet. εἰσέρχεται βουλευτηςJ Eodemque anno in senatum intravit Timarchus, de quo Aeschines I106 haoc iactavit: ουτος γὰρ ταυροτην την ηλικίαν εχων ην et με
ρυκ ὴρξεν ἀρχην, ουδεμίαν λαχών ου δὲ χειροτονηθεις ἀλλαπασας παρὰ τους νόμους πριάμενος. Quae opprobria an in Timarcho an in Demosthene Valeant, diSceptari non potest: tantum apparet, haud paucos tum his malis artibus munera publica petisse. Quod ni ita esset, quia risum et contemptum auditorum moveret, Aeschines certe huiuscemodi probra non effudisset,
cf. 9 3. ἐπιλαχώνJ Harp. 81 ubi huius
loci mentionem fecit, sic pergit: εοικε τὸ γιγνόμενον τοι οὐτον εἶναι. ἐκληρουντο οἱ βουλεύεινη ἄρχειν εφιέμενοι, επειτα ἱκά- στω τῶν λαχόντων ἔτερος ἐπε- λάγχανεν, D' εὰν ο πρῶτος λαχὼν ἀποδοκιμασθη η τελευτησύ, ἀντ εκείνου γένηται βουλευτὴς
ὁ ἐπιλαχών αυτω. υποφαίνεται δε ταῶτα εν τω Πλάτωνος Τπερβόλω. Quocum consentit Elym.
crates dicendi agendive finem faceret, Succederet ei Demosthe-ΠeS eiuSque parteS SuSeiperet atque eXSequeretur. Rei She, qui tamen αποδοχὴν reStituere maluit codicibus aliquot conmendatum. Bremius haec adnotavit:
υποδέχεσθαι et inde derivata γ)tropicam significationem Opitulandi habent, cum saepe de hospitio et receptione dicantur eorum, quibus OpuS Sit auxilio. Apud recentiores hic usus inprimis frequenS QSt. καὶ λίγοι και πραττοιJ Cf. ad
9 49. Plato Protag. 318e: ὀπως τὰ tῆς πόλεως δυνατωτατος αν
100쪽
ΑΙΣXINΟΥρον ψηφισμα ὁ Φιλοκράτης, εν δε κελευει ελεσθαι δεκα πρεσβεις, οῖτινες ἀφικόμενοι ώς Φίλιππον ἀξιωσουσιν αυτὰν δευρο πρέσβεις αυτοκράτορας ἀποστελλειν υπερτης ειρήνης. τουτων εις ὴν Λημοσθένης. κἀκεῖθεν ἐπανήκων επαινετης ὴν τὴς ειρήνης, και ταυτα τοῖς αλλοις 5
πρεσβεσιν ἀπήγγελλε, και μόνος των βουλευτῶν ἐγραψε
πειν B. 6 ἀπηγγελε en. των A, των αλλων B. crates pacis faciendae potestatem voluerunt reip. conparatam, Se quitur ilico, eandem fuisse de pacis condicionibus utrius que sententiam. At pacem tamen Demosthenem tum SuasisSe eX eo
apparet, quod una cum Philocrate legationem obiit. Cf. Loe stedi I 23. φ 63. νικὰ ετερον η)ήφισμ α μκῶν ut Latinorum vincere proprium est de eo qui quamvis adversarii obstiterint tamen rogationem; pertulit, cf. Aristoph. Nub.
432: ὼστε το λοιπόν γ ἀποτουδὶ εν τω δήμω γνώμας ου' δεις νικησει πλείονας ῆ συ. Nam ut ψήφισμα sic γνώμη quo'que persaepe legitur. Ut autem rogationis auctor dicitur νικῶν, sic etiam rogatio ipsa vel γνώμη, ut Latini etiam dicunt: sententia aliqua vel alicuius Vicit, es. 72: και τέλος ταυτ' ἐνίκα, Dem. Phil. I 51: νικωηδ' ἔτι πὰσιν υμῖν μέλλει συνοίσειν. De re ipsa cf. A. Schaeser II 181. Missa autem haec legatio est anno 346 mense vel Ianuario vel Februario, cf. A. Sehaefer I. I. 182 n. 1. Qua in legatione et Demosthenes et Aeschines erat. Nec vero illi populum credo tantum negotium mandaturum fuisse, si consilio tum et oratione aut in populo aut in Senatu pacem dissuasisset. Inde probabile est Demosthenem 18, 21 sui purgandi cauSa, ut Solet, mendacia finxisse.ώς ΦίλιππονJ Eademque praepositione usus est Aeschines I61.,57. ἀποσt ἐλλεινJ Haec VOX pro
pria est de legatis qui publice
cum mandatis ad aliquem mittantur, cf. Thuc. II 12. III 28. Xenoph. Anab. ΙΙ 1, 5. Lye. Leocr. 84: εις χελφους ἀποστείλαντες τον θεον ἐπηρώτων ει
υ θηναιων απάντων. Aesch. II129. 173. III 91. 114. 148. 172. Quodsi in altero genere codicum traditum est πέμπειν, hoc Verbum aut coniectura aliquando invectum est aut integrum nescio quod verbum in archetypo interciderat.
επαινέτης ὴν τῆς εἰρήνης JOmnium maxime Aeschines ipse tum pacis studio incubuit nec Philocratem consiliorum Socium abhorruit, cf. Ι 174: Demosthenes) παρεμβάλλων τὰς εμὰς δημηγορίας και ψέγων την ειρήνην την δι' ἐμου και Φιλοκράτους γεγενημένην, 169: Φίλιππον δε νυν μεν διὰ την των
λόγων ευφημίαν επαινῶ κτλ.Paulo post cum Philocratis scelera manifesta eSSent, PRS Vero et Macedonum rex irae odioque esse coepissent, ut Demosthenes ita Aeschines cum Philocrate unquam conSilia Se communicaSSe pernegabat, cf. II 56.
etiamnunc eonprobatur eX eiSquae de hac re attulit Aeschin. II 45 - 54. Nam etsi altoreatio in illa contione Demostheni cum Aeschine orta est, haec quidem ad morum Philippi suavitatem, ad comitatem, ad hilaritatem, non ad ipsam pacis rationem pertinebat, cf. Aesch. II 49. Dem.