장음표시 사용
131쪽
τος ὁ Καλλίας, καὶ παρελθὼν εἰς την ἐκκλησίαν λόγους
διεξηλ θε κατεσκευασμενους sπο υημοσθενους. ειπε γαρ,ώς ηκοι εκ Πελοποννήσου νεωστὶ συνταγμα συντάξας εἰς εκατὸν ταλάντων πρόσοδον εὐ Φίλιππον , και διελογι-5ζετο ἶσον εκάστους εδει συντελεῖν, 'Aχαιους μεν πάντας και Μεγαρέας εξήκ0ντα τάλαντα, τὰς δ' εν αβ0ια πό-s6 λεις άπάσας τετταράκ0ντα εκ δε τούτων των χρημάτων - πάρξειν καὶ ναυτικην και πεζην δύναμιν εἰναι δε πολ- λοὐς ἄλλους των Ελληνων ούς βούλεσθαι κοινωνεῖν της 2 sξέλεξε A, διεξῆλθ'ε B.
om. A. 8 πεζην et, πεζικην X. Cum eo coniunctus Callias hieme fere anni 341 legationes eum ad Peloponnesiorum civitates tum ad Acarnanas et LeucadiOS SUS- cepisse videntur. Quorum opera tandem a. 340 effectum est, ut multarum Graeciae civitatum Societas fieret eo consilio, ut conmuni studio bellum adversus Philippum susciperent, cf. A. Seliae-
for II 452 sqq. Vitae X orati. 851 p. 291 West. Dem. 18, 301
Se annuam Stipendiorum discristionem , quae singulis civitatibus contribuenda eSSent.
κατον ταλάντωνJ Vilao X Orati. p. 291, 66: καὶ συνταξιν χρημάτων ην επεισε πρεσβευ- σας διδόναι τους μεν συμμάχους εἰς τον πόλεμον πλείω πεν Τακοσιων ταλάντων. Nimirum Aeschines non totam Summam sed eam tantummodo conmemorat, quam Callias Sua Opera ut in conmune conferretur perseeerit. Ceterum rationes Aeschineae ideo etiam prorSus incertae Sunt, quod vulgata scriptura aperte corrupta est. Nam Callias Peloponnesiarum civitatum contributionem propositurus deinceps Euboeas nominat ciVitateS, quarum conmemoratio ab hoc loco plane mihi aliena videtur. Accedit quod in optimis libris haec emendatio ,,τὰς δ' εν Eυβοία
πόλεις ἁπάσας τετταράκοντα ' ; πελοπονησου hgm. εις Om. g.
plane abest. Inde perSpicuum, cum in archetypo antiqua Seriptura iam evanuerit, grammaticos hanc lacunam pro Suo ingenio et pro Sua ratione explere studuiSSe. φ 96. ους βουλεσθαι κοινωμνεινJ Infinitivum in oratione obliqua etiam post relatiVa poni, si demonstrativa et relativa enuntiatio tamquam unam Sententiam officiat, multis eXemplis Conprobatur. Nam εἶναι πολλους ους βουλεσθαι idem sere valet quod πολλους δε τινας καὶ ἄλλους των Eλληνων βουλεσθαι κτλ. Eademque ratio Obtinet, cum enuntiatio relativa in decursu Orationis maximam et primariam Sententiam continet, veluti Plato Legg. X889a: εοικε τα μεν μέγιστα αυ- τῶν και κάλλιστα ἀπεργάζεσθαι Ῥυσιν και τέχνην, τα δε σμικρότερα τέχνην , ην δὴ. παρὰ
φυσεως λαμβάνουσαν την των μεγάλων καὶ πρώτων γένεσινεργων πλάττειν καὶ τεκταίνε-Gθαι πάντα τα σμικρότερα, δδη τεχνικὰ πάντες προσαγορευοθμεν, ubi τὰ δε σμ. τέχνην non
primam Sed tamquam SecundR-riam Sententiam efficiunt, cum omnis cogitatio intendatur in enuntiatum relativum. Ibid. 889 6:ουτω δε και την νομοθεσίαν
132쪽
AIΣXINΟΥ συντάξεως , ωστε Ουτε χρημάτων Ουτε στρατιωτῶν εσε- σθω ἀπορίαν. και ταυτα μεν τὰ φανερά εφη δε και πράξεις πράττειν ἐτερας δ' απορρητων, και τουτων εἶναί τινας μάρτυρας των ημετερων πολιτῶν, καὶ τελευτῶν ονομαστὶ παρεκάλει Aημοσθενην καὶ συνειπεῖν ηξίου. ὁ 97 δε σεμνῶς πάνυ παρελθών τον τε Καλλίαν υπερεπἴνει τό τε απόρρητον προσεποιησατο εἰδέναι την δ' εκ Πελοποννήσ0υ πρεσβείαν ην επρεσβευσε και την εξ υκαρνανίας εφη β0υλεσθαι όμιν ἀπαγγεῖλαι. ην δ' αὐτῶ κε φάλαιον τῶν λόγων πάντας μεν Πελοποννησίους sπάρ- 10 νιν, πάντας δ' 'Aκαρνῆνας συντεταγμενους ἐπι Φίλιππονυφ' εαυτου, εἰναι δε το συνταγμα χρημάτων μεν εις εκατὸν νεῶν ταχυναυτουσῶν πληρώματα καὶ ε ις πεζους στρατιώτας μυρίους και ιππεας χιλίους, υπάρξειν δε πρ0ς 98 τουτοις και τὰς πολιτικὰς δυνάμεις, εκ Πελοποννησου 15
μεν πλεῖν η δισχιλίους ὁπλίτας, εξ υκαρνανίας δε ετε-
μυρίους lil. g 97. ἐν επρεσβευσεJ Haec erat
tertia in Peloponnesum legatio. 'AκαρνανίαςJ Cf. 256: ἀποστησαι δ' 'Aκαρνῶνας. Dem. 18, 237 ἀλλ' δμως εκ τοιου Των E-λαττωμάτων εγο Ουμμάχους μενυμῖν εποίησα Eυβοέας Αχαιους, Κορινθίους, Θηβαίους, Μεγαρορέας, Λευκαδίους, Κερκυραίους, ἀφ' ῶν μυριοι μεν καὶ πενTακισχίλιοι ξένοι, δισχίλιοι δ' ιππεῖς ἄνευ τῶν πολιτικῶν δυνάμεων συνηχθησαν. Quo loco mirum est quod Demosthenes Acarnanum mentionem non fecit. Quare A. Schaeser II 456 coniectavit,
Leucadiorum et Acarnanum unRm tum rempublicam et Societatem fuiSSE.μυρίους - χιλίουςJ Demosthenes XV milia mercenariorum militum et II milia equitum se tum conparaSSe gloriatur, quia The
Ρlectitur, cf. Boockh St. I 376. Sed vit. X orati. 291 etiam eon- memoratur: και δυνάμεις ας συνεστησατο τω δημω καὶ τοῖς συμμάχοις πεζους μεν μυρίους, ιππέας δε χιλίους. Idemque numeruS mercenariorum postmodum Amphis sensibus auxilio Submis-SUS est, cf. 146. Quare mihi DemostheneS eum mercenariorum numerum numerare videtur, qui promissi fuerant, Aeschines tantum memorat quantus ad bellum ipsum profectuS QSt.
cum numerali Attici πλεῖν alteri formae πλέον praetulisse videntur, cf. Cobet Var. L. 237, Nov. L. 463. 622. Moeris 206: πλεῖν τὶ μυριοι 'Aττικοί, πλέονες η μυροριοι Ἐλληνες. Thom. Mag. 272: πλεῖν η μυριοι ἀττικώτερον ηπλείους η μυριοι. Quare ubi in libris partim πλέον partim πλείονες traditur ante numeralia, mihi prisca forma πλεῖν η re Stituenda videtur, cf. 2, 98. 175. 3,. 14. Franke Lecti. Aesch. 437 sq
133쪽
ρ0υς τοσουτους δεδόσθαι δε ἁπάντων τούτων τηνηγεμονίαν υμῖν ' πραχθησεσθαι ταυτα ουκ εἰς μακρὰν,
αλλ' εἰς την εκτην ἐπὶ δέκα του ἀνθεστηριῶνος μηνός εἰρησθαι γαρ εν ταῖς πόλεσιν sφ' εαυτου καὶ παρηγγέλ-b θαι πάντας ηκειν συνεδρευσοντας 'Aθηναζε εἰς την παν-s σέληνον. καὶ γαρ τουτο ανθρωπος ἴδιον καὶ ου κ0ινῖνποιει. οι μεν γαρ αλλοι αλαζόνες ὀταν τι ψευδωνται,
ἀόριστα καὶ ἀσαφη πειρῶνται λέγειν, φοβούμενοι τον ἐλεγχον Aημοσθένης δ' ὀταν ἀλαζονεύηται, πρῶτον μὲν 10 μεθ' ὁρκου ψεύδεται, εξώλειαν επαρώμενος ἐαυτω, δεύτερον δε α οἶδεν ουδέποτε ἐσόμενα τολμα λέγειν εις
1 απάντων et, απὸ πάντων X. 2 υμῖν sin. B. πραχθη - σεται A. αυτὰ B. 4 γαρ δὲ el. εν om. g. υπ' αυ- του B. 6 ἀνθρωπος Sauppe, ανθρωπος A, ανθρωπων B. 10 ἐαυτω ae, αὐτω X. 11 οἶδεν Α Stob. II 48, ευ οἶδεν B. Post λέγειν add. a: αριθμῶν, om. Agmn Stob. εἰς οπότ ετέρους τοσουτουςJ Hoc non ad mercenariorum sed ad civiles
exercitus referendum eSt. απάντων τουτων 4 cunctorum autem principatum delatum esse ad Athenienses. Genetivus pendeteX ηγεμονίαν. Hanc emendationem conmendRVerat iam Bremius.
Sed tamen Franke Soe. Gr. II 38 hac inprobata απὸ πάντων sie explicavit: per eos licere Atheniensibus illo inperio fungi, ab eis Athenienses inpeditum non iri quo minus Summum inperium suscipiant. At qualem tandem principatum Suscepturi erant γAt quantum ista dubitatio et haesitatio discrepat cum Demo Sthenis vel fiducia vel iactantialεἰς μακράνJ Cf. 99. II 183. 46.53. Thuc. 6, 7 I. την εκτην επὶ δεκαJ Anthesterionis XVI dios IX Martii menSis a. 340. Plena autem luna incidit Anthesi. XIV - die VII
Mart. , es. Boeckhii rationem apud A. Schaeser II 454, 2. Nam anteaquam consilia Athenis conferrent, paucis diebus ante omne S undi que legatos conveniSSe Oportue
Eandem sententiam contrario augere omnium maxime post Homerum eonSueverat Herodotus,
cf. G. Gebhardi Emend. Herodot. Progr. Curiae Regnitianae 1858,
cf. III 115: ως ἔστι Ἐλληνικόντο ἔνομα καὶ ου βαρβαρικόν, I92: Κροίσω δε ἔστι καὶ ἄλλα ἀναθηματα ἐν τη 'Ελλάδι πολλὰ
καὶ ου τα εἰρημένα μουνα. Quantam autem vim habeat ista notionis positivase et negativae consociatio, exposui ad Verg. Aen. I 517.
αλαζόνες Sic proprie appellabantur primum mendRCeS Vates, deinde Sophistae, qui, quod nesciebant, probe Se Scire insolenter iactabant. cf. Ruhnken Tim. Lex. p. 22 ib). Denique translatum est hoc verbum cum ad conmunem vitam tum ad Oratorum vanitatem notandam.
153: ηγεῖται δ' ὀταν τι ψευδη- ται των λόγων ορκος κατὰ τωναναισχυντων OFθαλμῶν, καὶ τὰ γεγενημένα ου μόνον ως ἔστι
λέγει, αλλὰ καὶ την ημέραν ἐνη φησὶ γενέσθαι , καὶ προστίθησιν αμα τινος ονομα πλασά -
μενος, δς ἔτυχε παρών, μιμου μενος et ους τἀληθη λέγοντας. εἰς o πότε Κxueger gramm. gr. 9 66, 1, 3. Plato rep. VIII 845d: εἰς etότε. Quaenam adverbia cum
134쪽
Α1ΣXINΟΥ πότ' εσται, καὶ δεν τα σώματα ουχ εωρακε, τουτων τὰ ονόματα λέγει, κλέπτων την ἀκρόασιν και μιμουμενος τους τἀληθη λέγοντας. διὸ καὶ σφόδρα αξιός ἐστι μισεῖσθαι, ὁτι πονηρος ων καὶ τὰ των χρηστῶν σημεῖα διαφθείρει. ταυτα δ' εἰπὼν δίδωσιν ἀναγνῶναι ψηφισμα 100τω γραμματεῖ μακρότερ0ν μὲν της γλιάδος, κενότερον δετων λόγων ους εἴωθε λέγειν, καὶ του βίου δν βεβίωκε, μεστὸν δ' ἐλπίδων ουκ εσομένων καὶ στρατοπέδων ου - δέποτε συλλεγησομένων. ἀπαγαγὼν δ' υμῶς ἄπωθεν απὐτ0υ κλέμματος καὶ ἀνακρεμάσας απο των ελπίδων, εν- λ0
μενου ἄπωθεν. 10 ἐπὶ h. praepositione iungantur, accurate Oxposuit Lobeck Phryn. 46. Cf.
ad φ24. κλεπτων et ην ἀκρόασινJ Quid sit κλέπτειν την ἀκρόασιν, Satis liquet ex g 36 et g 200. Nempe ετἐρων παρεμβολη λόγων εἰς λη -
etὴν εμβαλειν , ut fere loquitur Aeschines 205. Uno verbo παρά γειν dicit Dem. Lept. 98, Lycurg. 32. Hoc autem est alienum ab eo qui verbis disertis mentitur. Deleigitur verba quae non Conparent in simili loco et quidem fortasse hinc interpolato II 153. Haec disseruit Dobreus. Sed nimis arctis finibus vir doctissimus illam dictionem circumscripSit. Nam την ἀκρόασιν κλέπτειν quid tandem aliud significare credas quam audientiam suffurari γQuid γ Hoeine tantum perficit qui Vera dissimulet, non item is qui falsa pro veris simulet 3 Qui fietis rebus Veritatis Speciem adpetat 3 Quid 2 Qui ficta eloquatur Pro Veris, nonne idem falsa fictorum imagine Veritatem et simplicitatem quasi deturbat, aureS Vero eorum qui audiunt decipit 3 CLg 142: τοῖς ὀνόμασι κλεπτων καὶ μεταφέρων τὰ πράγματα, ωσπερ
quis aliquid adfirmaverit, eX certis incertisve nominibus tamquam Signis ac notis probitatis fidem habemus aut denegamus. VOX ipsa illa quidem adsumpta eSt eX rhetorum doctrinis.
g 100. μακρότερον τῆς 'LλιάδοςJ Notum est proverbium 'Iλιὰς
κακῶν de incredibili quadam malorum multitudine. Quod de Aeschine adhibuit Demosthenes 19, 148. Aeschines hinc videtur γλιὰς absolute de nimia longitudine sive magnitudine usurpaSSe. B r e m i. Bel ker Anoed. I 43: Ἱλιὰς κακῶν
τίθεται, cf. Porphyr. de ab St. 80. Aeschinis dictionis nulla adhuc inventa est similitudo. ελπίδων Ουκ εσομένωνJ Simile eXemplum repperi nullum, Sed conparari postest illud: θυομένωαυτω o υκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά, cf. Breitenbach ad Xen. Heli. III 1,
ἄπωθεν απόJ Xenoph. Venat.10, 7: δῆσαι ἄποθεν απὸ τῆς ευνῆς πολυ. Contraque legitur I 99: to δ' 'Aλωπεκῆσι χ ωρι ον,ο ὴν ἄποθεν του τείχους ἐνδεκα
στάδια. Forma ἄπωθεν Scaenicorum poetarum usu magis firmata est, cf. etiam Herodian. , quem Supra laudavi.
135쪽
ταυθα δη συστρέψας γράφει ἐλεσθαι πρεσβεις εἰς μέ τριαν, οῖτινες δεησονται των Ἐρετριέων, πάνυ γὰρ ἔδει δεηθηναι, μηκέτι διδόναι την συνταξιν υμῖν, ἀλλα Καλλια, και πάλιν ετέρους εις 'Sδρεον τους D ρείτας , b oi τινες δεήσονται τον αυτον 'Ἀθηναίοις φίλον καὶ ἐχθρῖν
101 νομίζειν. εἶ εν. ἀλλ' ἔπειτ' αναφαίνεται περι πάντα των
1 γράφει W, γρ. καὶ κελετει A, γρ. κελευων B. 3 ημιν kgmu. post υμῖν add. C: τὰ πέντε τάλαντα, del. W. 4 αἱρη- σεται add. A post εet ἐρους, αἱρεισθαι B et post 'Ωρει τας C: πρέσβεις, utrumque del. W. 5 δεησονται αυτοῖς τον αυτον B. ἀθηναίους agm. καὶ φίλον Α. 6 post νομίζειν add. C: εἶναι, del. Cob., ειεν W. C: εἶναι. ἐπειτα αναφαίνεται περὶ πάντων συστρέψας emetr. Phal. περὶ εὐμην. c. 8: ωσπερ τα θηρία συστρέψαντα εαυτὰ in modum ferae se colligere in . arma) μάχεται ' τοιαύet η τις αν εἴη Gυ- στροφη καὶ λόγου, καθάπερ Gυ- στειλαμίνου προς δεινότητα. Sed vidotur idem verbum Significare: brevi aliquid conprehendere, breviter conplecti, cf. DionyS. Hal. de prooemio: και μην ἔς γε το ευμαθεῖς τους ἀκροατὰς ποιησαι, κελεύουσιν οι τεχνογράφοι συστρέψαντες εἰπειν το πρῖγμα, λαμη ἀγνοῶσι την υπόθεσιν οι δικασταί, cf. Steph. Thes. Cum hae eXplicatione conparaverit qui volet hanc Bremii adnotationem: cet στρέψας ni fallor i. q. συστρέψας εαυτόν. Nam συGetρέφεσθαι, qu0d proprie dicitur de Serpentibus, qui dorso Se incurvato Contrahunt, ut inpetus fiat vehementior Saltusque perniciosior, ad orationem translatum significat concinnam brevitatem, ex quaenaScitur vis et robur. Reddi igitur h. l. poteSt: eum V i. οἱ et ινες δεησονται κτλ.J Schol. :eto ἀκόλουθον , εἰπειν ὴν, ωστε συμμαχησαι αυτους ημῖν. ο δ' ἐπάγει παρ υπόνοιαν κατ' ει
καλέσωσι. μη Ῥέρειν ἔτι τους φόρους ημῖν, ἀλλα τω Καλλία. φίλον καὶ ἐχθρὸν νομίζειν
Passim in foederibus haec lex eisdem plane verbiS concepta eSt, cf. Xen. Anab. II 5, 39: ὀμόσαντες ημῖν τους αυτους φίλους καὶ ἐχθρους νομιεῖν. Thuc. I 44: ξυμμαχίαν ποιησαGθαι ω στετους αυτους ἐχθρους καὶ φίλους νομίζειν. Cf. ibid. III 70 et 75. Contra νομίζω εἶναι nihil nisi opinionem Significat sine actione. Cobet Nov. Lecti. 519. g 101. ειεν verum e Sto, h. e. quid sentiatis de isto consilio ac voluntate Demosthenis, nihil ego nunc curo. Cf. Xenoph. Heli. VI
ἀλλ' ἐπειταJ Difficultatem huius
loci nondum me satis expedivisse credo: aliquid attulisse ad emendandum sat est. Recte Se habere
arbitror ειεν, ἀλλ sed επειτα num tolerari possit dubito. An εντω ἔπειτ 3 Reliquae sententiae
explicandae Viam primuS monStravit H. Sauppe Ep. erit. ad Herm. 72. Is enim scripturam traditam et aperte Corruptam Sic correxit: ἔπειτ αυ αναταίνεται περὶ ἄ-παντ ων εν τω ψηφίσματι προς
τω κλέμματι, γράψας τα πέντε τάλαντα τους πρίσβεις ἀξιουντους Ω ρείτας μη Ῥμῖν - διδόναι - deinde rurSuS apparet, eum per omnia in hac lege furtum et fraudem meditari, qui scripSerit, ut legati oreitas iuberent quinque talenta non vobis sed Calliae dare. Conparat autem Dem.
19, 127: ἀλλ' o υτως ἔκφρων ὴν καὶ ο λος προς τω λήμματι καὶ τωδωροδοκήματι, ωστε πάντα ταυ- τα ἀνελων καὶ παριδων ωχετο. Sod mihi nec επειτ' αυ placet, quod ipsa foederis conmemoratio fraudis crimen non habet, nee
136쪽
τὰ πεντε τάλαντα τους πρεσβεις ἀξιουν τ0υς ' Ωρείτας μὴυμίν ἀλλα Καλλία διδόναι. οτι δ' ἀληθη λέγω, αφελῶν τον κόμπον καὶ τὰς τριήρεις καὶ τὰς αλαζονείας αυτ 0υ του κλεμματος ἄψαι, ο υφείλετο ὁ μιαρος καὶ ἀνόσιος ἄν- 5θρωπος, ον φησι Κτησιφῶν εν τωδε τω ψηφίσματι διατελεῖν λεγοντα και πράττοντα τὰ ἄριστα τω δήμω τω'Aθηναίων.
Ουκουν τὰς μεν τριήρεις και την πεζην στρατιὰν καὶ 102την πανσέληνον καὶ τους συνέδρους λόγω , κου σατε , τὰς
ματι significare poteSt: per Omnia furtum et fraudem meditari, nec si Demo Sthenem ConparaVeris nostro loco aut ἄπας aut ὁλος abesSe potest, cf. F. Schuligpraef. XIV. Quare F. Schultκ hoc
temptavit: επειτ αναφαίνεται πάλιν απας ων εν τω ψηφίσματι
προς τω κλέμματι κτλ. Sed ne haec quidem coniectura plane quid orator eloqui voluerit demonStrat. QuRre noVRm ego Coniecturam excogitavi nec tamen
mihi satisfeci: εἱε ἀλλ' επειτ'αναφαίνεται περι πάντα τωνεν τω ψηφίσματι προσκοπῶν τῶ
κλέμματι ίλημματι γ), γράψας καὶ
τὰ πέντε τάλαντα κτλ. Sententia autem mihi haec Videtur eOnstituenda: Psephismate suo primum omnium foedus eum Oroitis fieri voluit. Qua de re quid Sentiatis nihil ego nune curo. Sed deinde apparet, eum in omnibus quae de foedere etiam propOSuerit furto tantum et fraudi pro-SpeXisse, quippe qui scripserit, ut etiam quinque illa talenta ultro oblata deferrentur ad Calliam. Qua eX re patet foedus etiam eum orditis Demosthenem non Pro Con muni salute, Sed propter Suns utilitates propOSUiSSe.
τὰς αλαζονείας Loeus Corruptus quemadmodum probabiliter emendari debeat, exemplum prorSus simile demonstrat g 237 : ἀφελὼν την αλαζονείαν καὶ τον κόμπον του ψηφίσματος α ροαιτων εργων, επίδειξον ὴμιν ο τι λέγεις. Atque τὰς τριηρεις inter
Ego perspicuitatis causa insertum puto et ου ψηφίσματος, quod in codd. aliquot deterioribus serva tum est. Verbum autem ἀνάγνωθι, quod collocatione ipsa falsum esse arguitur, tamquam interpre- tamentum posterioris verbi αψαι eiciendum putavi. Atque cum in
optimis libris ἀπο του κλέμματος
Servatum Sit, contrariae Sententiae Optime servire credo αυχου του κλέμματος. Denique nominis abstracti pluralem numerum
τὰς αλαζονείας retinui, quia hane rariorem formam additis verbis τὰς τριηρεις explicatam fuisse
137쪽
ΚΑΤΑ ΚΤΗΣΙΦΩNTΟΣ. 93δε συντάξεις των συμμάχων, τὰ δHα τάλαντα, ἀπωλέσατε. 103 ,πολοιπον δ' εἰπεῖν, οτι λαβὼν τρία τάλαντα μισθὸν την γνώμην ταυτην εγραψε Βημοσθένης , τάλαντονο μεν εκ χαλκίδος παρὰ Καλλίου, τάλαντον δ' ἐξ Ἐρετρίας παρὰ Κλειτάρχου του τυράννου , τάλαντον δεδύ ου καὶ καταφανης εγενετο, δημοκρατουμενων τῶν 'sδρει τῶν καὶ πάντα πραττόντων μετὰ ψηφίσματος. εξανηλω μενοι γὰρ εν τῶ πολεμω καὶ παντελῶς ἀπόρως διακείμενοι πεμπουσι προς αυτὸν Γνωσίδημον τον λαριγένους υιὸν του δυναστευσαντός ποτε ἐνόδρεω, δεησόμενον τομεν τάλαντον ἀφεῖναι τη πόλει, επαγγελουμενον δ' αὐ-
g 103. πιπόλοιπον δ' εἰπεῖsJ- restat ut dicam. Nam persaepe in ista formula et Verbum
substantivum ίεστί) et pronominis dativum ιιοι) omitti, multis
exemplis conprobatur. τρία τάλαντα Aeschinem non satis locupletem e SSe auctorem, cui tantam pecuniam Demosthenem ab sociis aecepis Se creda-mHS, non est cur pluribus disseramuS. Rem autem cum Oreitis contractam Aeschines illius civitatis decreto conprobare Studet.
Qua in re ingeniosa mihi placet A. Schaeseri II 459) coniectura, qui sic statuit: Demosthenem illi
civitati, ut bellum celeriter parare pOSSent, talentum mutuum dedisse pro modica Sane HSUrn, cf. Boechii Siaatsh. I 173. 175. Atque hanc coniecturam Similibus exemplis Chalcidensium Satis firmavit. Clitarchus paulo poSteiectus est, cf. Schaeser II 463.
enim propterea res mani&Sta iacta est, sed per Oreum modumque rerum publicarum ibi tractan
'AZρείτας ηλμυθέρωσαν. Quam expeditionem cadere in annum 341 existimat A. Schaesor II 458. CLDom. 18, 79εξανηλωμένοι J Hoc verbum haud ita rarum est de hominibus,
Dem. 13, 27: εξανηλωνται δε οῖτε ἴδιοι πάντες οἶκοι et η πόλει και τὰ παρὰ των συμμάχων Strabo VIII 378: εξανηλίω οντος αδίως οι ναυκληροι, cf. Steph. Thes. Bremi conparavit Thuc. IV 3: την πόλιν δαπανῶν. εν τω πολεμωJ Schol. τω προς Φίλιππον, quod scholion nonnullis in codicibus in ordinem Verborum irrepsit. Cf. Α. Schaeser
επαγγελοτμενον correxit. Sed futurum id indicat quod ab eis qui
miserant erat mandatum, Prae-Sens autem, quid fecerit Sua Sponte, etiamsi publice mandatum non fuerit. Profitebatur enim coram persuasum sibi esse, oritas Demostheni in gratiarum significationem statuam eSSe POSiturOS.
138쪽
ουδεν δέοιτο το δε τάλαντον διὰ του Καλλίου εἰσεπραττεν. αναγκαζόμενοι δε οι D ρεῖται και Ουκ ευπορουντες υπεθεσαν αυτω του ταλάντου τὰς δημοσίας πρ0σόδους β
καὶ τόκον ηνεγκαν δραχμην του μηνος της μνας, εως τ0 κεφάλαιον ἀπέδοσαν. και ταυτ επράχθη μετὰ ψηφίσμα- 105
ΗΦΙΣΜΑ. 10T0υτ' εστὶ το ψηφισμα, o ἄνδρες 'Aθηναῖοι, αισχυνημεν της πόλεως , ελεγχος δε ου μικρὸς των Aημοσθενους πολιτευμάτων , φανερὰ δε κατηγορία Κτησιφῶντος ' τον γὰρ 0υτως αἰσχρῶς δωροδοκουντα Ουκ εστιν ἄνδρα γεγονέναι ἀγαθῖν, ὼ τετόλμηκεν ουτος γράψαι. 152 δτι κῶ μάλα χρυσου, χαλκου δ' ουδεν δεοιτο W, ὁτι ελαχίστου χαλκου ουδεν δεοιτο C, cf. adn. 3 εἰσεπραττεν A, εἰσπράττειν B. 6 post ηνεγκαν in C ad i. Bημοσθενει του δωροδοκηματος, del. Ham. 7 ταυτ' Ah, πάντ' B. 8 οτι - τὸ νηφισμα orn. ei. ἀληθη Μ, τἀληθη C. πη φ. του h. ἀρειτῶν. το ψηφισμα λεγε γραμματευ I. 13 του Κτησ. B. 14 εστιν
a, ἔνεστιν X. 15 γράψαι W, γρ. εν τω ψηφίσματι B, εν etωBremi. HOe vero ita est. Nee tamen Gnosidemum aheneam StR- tuam ultro ac Sua sponte Demosthoni pollicitum esse credo, Sed populi sui voluntate et mandatu adductum.
Laur. codd. hoe lemma est: χαλκου ουδεν' ἀττικῶς αντὶ τουουδενος χαλκου' χαλκου δε της χαλκης εἰκόνος. Inde verisimile est Aeschinem seriptum reliquisse: χαλκου δ' ουδεν. Quod si ita est, contrariam notionem eXpressam fuisse oportet. QuareeX ελαrίστου conieci: και μάλα χρυσου. Bahius temptaverat: δτι Ουδ' ελάχιστον χαλκου δεοιτο.
D ποθηκην εδωκαν τὰς προσόδους της πόλεως του ταλάντου.*105. αισχυνηJ Schol. : τουτοτησιν 'Aψίνης επίζευξιν ειναι, επειδη ενικῶ ονόματι πολλὰ επιφέρει. ονό'ατα. εἰπων γὰρ τουτο τό ψήφισμα επήγαγεν αἰσχύνη, ελεγχος, κατηγορία. Cf. Cornifie. IV g 38. Quintil. IX 3, 62: figura, in qua Unum
ad verbum plures sententiae referuntur, quarum unR quaeque
desideraret illud, Si sola poneretur. id accidit aut praeposito Verbo, ad quod reliqua respiciant: Vicit pudorem libido, timorem nudaeia, rationem amentia Cic. Cluent. 15 , aut inlato quo plura
cluduntur: , , neque enim iS eS, Catilina, ut te aut pudor unquam a turpitudine aut metuS a periculo aut ratio a furore reVOCR-
verit Cat. I 22); medium quoquct potest esse, quod et prioribus et
Sequentibus sufficiat. - Sed figurae causa et origo hic est amplificandae orationis et animorum movendorum studium. Qua arte Oratores absoluta modo narratione aut argumentatione uti solent.
139쪽
106 ' ταυθ' ηδη τέτακται καὶ ο τρίτος των καιρῶν, μὰλ-λ0ν δ' o πάντων πικρότατος χρόνος, εν φ υημ0σθενης ἀπώλεσε τὰς των Ἐλληνων καὶ της πόλεως πράξεις ἀσεβήσας μεν εις το ιερὰν το εν Λελφοις, ἄδικον δε και Ου-5 δαμῶς ἴσην την πρὸς Θηβαίους συμμαχίαν γράψας. ἄρξομαι δε ἀστὀ των εις θεους πλημμελημάτων λεγειν. 107 ' τι γὰρ, ο ἄνδρες 'Aθηναῖοι, το μισαιον πεδίον
Oυκ εστ επαίνου τουτον εξ εμου τυχεῖν.g 106. 106-158: Tertium temporis spatium quo Demosthenes rempublicam domi gerebat.
IV 36: Correctio est επιδιόρθωσις, επανόρθωσις) quae tollit id quod dictum est et pro eo id
quod magis idoneum videtur reponit. Conmovetur hoc genere
animus auditoriS: res enim conmuni verbo elata . . . ip SiUS OTR-
toris correctione insignior fit. Erant etiam qui Vel επιτίμησιν vel μετάνοιαν hoc genus nominarent. Quint. quidem IX 2, 60: est quasi poenitentia dicti, cf. Cic. de or. III 203. Huius autem figurae signum est μῶλλονδε, quod nisi ad corrigendum adhibere non licet, cf. Dem. 18, 297. Olynth. II 2: Aristocr. 152. Plato Crito 46a: ἀλλα βουλευου, μὰλ- λον δε ουδε βουλευεσθαι ετιωρα, ἀλλα βεβουλευσθαι. Cuius
autem vocabuli nostro loco poenitentiam indicat orator 2 Ego vero ὁ τρίτος et ὁ πάντων πικρότατος omnium funestissimus) magis quam καιρος et χρόνος inter Sese tamquam dis eordantia esse Oppo Sita exiStimo. Nec enim de illo tempore frigido quodam numerali licebat uti: rei natura et tristitia fuerat denotanda. Nam καιροί ut de Opportunis ita do iniquissimis etiam reipublicae temporibus usurpari solebat. Cur igitur hoc verbum Corrigeret γπράξειςJ Actiones publicaS,
tamquam vitam et aetionem reipublicae, cf. ad g 21. ἀσεβησας κτλ. Suspectum mihi
est quod Aeschines non ipsas causas et origines repetiit et silentio transiit, quasi vero bellum non Thraciis rebus et discordiis sed Amphissensium tumultu et Thebanorum societate conflatum ESsetig 107. Κρισαιον πεδίον Sic
eorrexi pro vulgato το Κιρρα νωνομασμένον πεδίον. Nam nisi Κρισαιον Aeschines diXisset, non facile sic potuit pergere: ταύτην ποτε την χώραν κατωκησαν Κιρραῖοι. Nec facile grammatici addidissent ἁνομασμένον. Deniquo Aeschines in his rebus adeo erat doctus, ut Κρισαιον et Κιρραῖον
dam. Nam recte distinxit Paus. X 37, 5: to δε πεδίον το απότης Κίρρας ψιλόν ἐστιν ἄπαν
λουσιν, deinceps de Crisaeo eampo disseruit, quae Verba temporis vetustate interciderunt, sed facile lacunam supplere licet ex Strabon. ΙX 418: πρόκειται δετης Κίρρας το Κρισαῖον πεδίονευδαιμον, cuius loci fertilitatem praedicavit Preller Ausge . Aut S. 243. Est igitur distinguendum inter campum circa Cirrham oppidum situm et vallem Crisaeam a Cirrha oppido per priScam urbem Crisam usque ad Delphos pertinentem, flumine Plisto irrigatam. Atque Harpocr. etiam 111 sie
140쪽
καὶ λιμην ὁ νυν ἐξάγιστος καὶ ἐπάρατος ι νομ ασμενος.
ταυτην ποτε την χώραν κατωκησαν Κιρραῖοι και Kραυα
λίδαι, γένη παρανοιμώτατα, οῖ εις το ιερὸν τὸ εν Λελφ0ῖς και περ ι τἀναθήματα ησίβ0υν, ἐξημάρτανον δε και εἰς
σαιον πεδίον' Αἰσχ. εν τω κατὰ
Κτησ. Κίρρα πόλις εστὶν απε- χουσα Βελφων σταδίους λ Patis. ξ , Strabo π). εοικεν Ουν Κρισαῖον πεδίον καλειν ὁ ρητωρ τοταυτη προκείμενον ety πόλει. Nam uid dubitanter diceret εοι- κεν ουν, Si in Aeschinis oratione legeretur Κιρραιον πεδίον 'εξάγιστοςJ Harp. 74, 12: ἀντὶ
του λάαν εναγης καὶ εμπλεως ἄγους, cf. Suid. I 2, 288. Quasi dicas sceleratum portum et nefa-Stum. Dionys. Antiq. 6, 89: εὰν δε τις των ἀπηγορευμένων τι ποιηση, εξάγιστος εστω καὶ ταχρηματα αυτου V μητρος ιερά - SReer esto. Cf. ἄγος et Nauch ad Soph. Oed. Col. 1526.
Kρακαλίδαι των Κρισσαίων βασιλεῖς, η διάφορον γενος. Didymus 3l7 tradit κραυγαλλίδαι, apud Harp. 115 codices habent vel Κραυαλλίδαι vel Κραυαλι- δαι vel Κραγαλλίδαι : Z1ίδυμός φησι δεῖν γράφεσθαι Κραυγαλλίδαι ουτω γὰρ λέγεσθαι τηνεν Φωκευσι πλησίον Κίρρας χω - ραν Κραυγάλλιον, ως καὶ Σεναγόρας εν δ μόνων ιστορεῖ.
Apud Suidam II 1 397 partim Kραυαλλίδαι partim Κραυγαλλίδαι partim Kραβαλλίδαι η Λραγαλλίδαι i apud Photium Κραυαλλίδαι η Κραγαλλίδαι traditum est. Apud Antonium denique Liberat. 4 conmemoratur
quem Kragallidarum eponymum fuisse existimat Prelier l. l. 233. Ex hac varietate scripturae hoc coniectura assequi licet, priscam et vetustam formam fuisse Rρα- γαλευς, unde derivatur ΚραFαλίδαι, quod postea Vel in Kραυαλίδαι vel in Κραγαλίδαι inmutatum est. Cf. praeterea Sauppe Ep. crit. 54. Preller Aula. 233. Keil Zeitschr. Altertii. 1852 p. 254, qui duplicem formam agnoscit Κραυαλίδαι et Κραυγαλίδαι, unde Κραγαλίδαι Ortum videatur. γένη παρανομωτατα Αnson. Lib. l. l. ὁ δε Κραγαλευς ουτος εγεγόνει γηραιὸς ηδη και τοῖς ἐγχωρίοις ἐνομίζετο δίκαιος εἶ ναι καὶ φρόνιμος, qui disceptavit doinde inter Apollinem et Herculem de Ambracia, quam eum huic addixisset: Ἀπόλλων κατ' οργην ἁψάμενος αυτου πέτρον ἐποίησεν - 'Aμβρακιῶται δε
Contra Thes Salus ap. Medie. Graee. opp. ed. Κulin. XXIII 833 de Crisaeis: γυναικας δε καὶ παῖδας ἀγιν ἐοντες καὶ εις τὰ σωματα εξυβρίζοντες, unde fluxit Sehol. Vat.: γυναῖκας γὰρ η9'παζον καὶ εληστευον, quod item in margine codd. lim et in cod. g scriptum exstat. Cf. Callisthenes apud Athen. 506 b plurima bella propter mulieres exorta): καὶ ὁ κρισαῖκος δε πόλεμος Oνομαζόμενος, ως φησι Καλλισθί
Κιρραίων την Πελάγοντος του Φωκέως θυγατέρα Μεγιστω καὶ τὰς 'Αργείων θυγατέρας επανιου -
περὶ ταναθήματα ησε βουνJCi. 118: μνησθηναι της των 'Aμφισσέων περὶ την ἱερὰν γην αGεβείας. Eademque praepositio in
altero codicum genere exciderat
in uno genere librorum επὶ, si eg 27 in omnibus libris επὶ pro περὶ traditum invenitur, vitio