장음표시 사용
141쪽
τ0υς υμφικτυόνας. ἀγανακτησαντες δ' επὶ τοῖς γιγνομένοις μάλιστα μεν ώς λέγεται οι πρόγονοι οι υμέτεροι, ἔπειτα και οι αλλοι 'Aμφικτυόνες μαντείαν ἐμαντευσαντο παρὰ τω θεω, τίνι χρη τιμωρία τους ἀνθρώπους τουτους 108 μετελθειν. καὶ αυτοῖς αναιρει ἡ Πυθία πολεμεῖν Κιρραίοις και Κραυαλίδαις πάντ' ηματα και πάσας νυκτας, καὶ την χωραν αυτῶν καὶ την πόλιν ἐκπορθησαντας καt αυτους ἀνδραποδισαμένους ἀναθεῖναι τω 'Aπόλλωνι τω Πυθίω και 'Αρτέμιδι καὶ Λητοι και 'Aθηνα Προναία επὶ
1 ἀμφικτυονας γυναῖκας δε ηρπαζον κH ελήστευον gm'. γινομενοις A, γενομεν οις ginn, γεγενημενοις a. 2 λεγονται A. οι η μετεροι προγ. k, οι π9όγονοι R. 3 ἔπειτα δε B. 6 Ἀκραγαλλίδαις C. 7 καὶ την πόλιν add. A. 8 ηνδραποδι- σμενους A. 9 Προναία Stantey, Προνοία C καὶ Πρ. a . scilicet ex conpendiaria scriptura
παρὰ tω θεωJ Hoc prorsus eStsingulare Exspectaveris: παρὰ
εσθαι εκ θεου dixit. Sed similitudo nobis praesto est Piud. Pyth. 4, 164: ταυτά μοι θαυμαστὸς ἴ- τειρος ιὼν φωνεῖ μεμάντευμαι δ' επὶ Λασταλία, εἰ μετάλλα-
g 108. πάντ ηματα καὶ πάσας νυκταςJ Haec circumSeriptio, qua rei diuturnitas Simul praedicitur ot studia laboresque hominibus conmendantur, apta eSt carminibuS et Oraculis, CL Hom.
E 490: σοὶ δε χρη τάδε πάντα μέλειν νυκτας; τε καὶ ημαρ, et
saepius idem ηματα πάντα - in perpetuUm.
ditur καὶ την πόλιν neces Sarium videtur ex g 109. Multo magis sententia turbatur hoc additamento: καὶ αὐτους ηνδραποδιG- μένους, quod alterius recensionis auctor reliquae Sententiae Sic ad- conmodavit ut corrigeret ἀνδραποδισαμενους. Nec vero hac fraude sententiarum turba Sublata est. Quid enim γ Agrumne consecrare iussi erant Amphictyonos 2 An homines qui eum ineOlerent 2 An agro vastato et hominibus sub corona venditis tertium aliquid consecrarent 2 Ni-
mirum eiciendum est istud additamentum ex g 109 invectum.' θηνα ΠροναίαJ Aesch. Eum. 21: Παλλὰς προναία δ' εν λόγοις πρεσβευεται, ubi Statileyhaec adnotavit: Delphis Pronaeam fuisse Palladem, quod ante templum Apollinis es Set coni OeatR, et hinc patet et ex versu Callimachi a Schol. allato: X' η Παλλάς, Βελφοί νιν οὐ ' ἱδρυοντο προναίην. Et erat aedes ei Sacra, ut Pad 1Sanias in Phocicis: ὁ τέ
codd. Προνοίας. EiuSdemque QO-gnominis Minerva erat ad Thebas cf. Paus. IX 10, 2: πρῶτα μενδη λωπιο κατὰ την ζσοδόν ἐστιν καὶ Ερμης, ονομαζόμενοι Πρόναοι. Haec etiam intellegenda videtur Aesch. Ctes. 108. Hanc coniecturam stabilivit Harpocr.
Προναία διὰ το προ et ου ναουιδρυσθαι. ταυτην δὲ Ἀρόδοτος
ἐν τη η' Προνη ν ονομάζει. ἱστορηκασι δὲ περὶ αυτης ἄλλοι τε καὶ Στάφυλος ἐν τω περὶ
Αἰολέων. Vulgatam multis verbis defendit Lonnep ad Phalarid. Ep. 40 p. 144-150, cuiuS rationeS, quas mihi non probaVit, videaS.
sus inculta iaceret ista regio.
142쪽
ΑΙΣXINΟΥ πάσu αεργία, καὶ ταυτην την χωραν μητ' αυτους εργάζεσθαι μήτ' αλλον εῶν. λαβόντες δε τον χρησμον τουτον οἱ 'Aμφικτυόνες εψηφίσαντο Σόλωνος εἰπόντος 'Aθηναίου την γνώμην επιστρατευειν επὶ τους εναγεῖς κατὰ την μαντείαν του θεου καὶ συναθροίσαντες δυναμιν πολλην 109των δμφικτυόνων εξηνδραποδίσαντο τους ἀθρώπους καιτον λιμενα εχωσαν καὶ την πόλιν κατεσκαψαν και την χώραν καθιέρωσαν κατὰ την μαντείαν και επὶ τουτοις
σεσθαι μητ' ἄλλω επιτρέψειν , αλλὰ βοηθησειν τω θ εω λ0
καὶ τη γn τη ιερῆ καὶ χειρὶ καὶ ποδὶ καὶ φων ρ καὶ πάσρ
2 ἄλλους e. τουτον add. Ah. 4 post γνωμην C add.: ἀνδρος καὶ νομοθετησαι δυνατου καὶ περὶ ποίησιν καὶ φιλοσοφίαν σοφίαν a) διατετριφότος, del. W. 5 πολλὴν A, ἱκανην B. 7 τους λιμενας B. . εχωσαν Om. A. πόλιν W, πόλιν αυ- τῶν C. 8 χώραν W, χώραν αυτῶν C. αφιερωσαν g. 9 εὐ- γάσεσθαι Behli., εργάζεσθαι Α, εργάσασθαι B. 10 ἄλλον e. επιτρεπειν A. 11 καὶ χειρὶ . . ἀρα 99, 2) om. A. καιφωνη ad i. Tur. 12 τον ὁρκον W, τυν ὁρκον μόνον gmn, μόνοντον ὁρκον RA. Qui deo sacratus erat ager, eum nec aratro findi nec falce demoti licebat. Bremi.
Σόλωνος - γνώμηνJ Plut. Sol. 11: εθαυμάσθη δε καὶ διεβοηθημὰλλον εν τοῖς Ἐλλησιν εἰπὼν
ως χρη βοηθεῖν καὶ μη περιο- ρὰν Κιρραίους υβρίζοντας εἰς τὸ
μαντειον, ἀλλα προσαμυνειν υπερ του θεοῖ Βελφοῖς. Πεισθέντες γὰρ υπ εκείνου προς τον πόλεμον ωρμησαν οἱ 'Aμφικτυόνες, ῶς ἄλλοι τε μαρτυ- ρουσι καὶ Αριστοτέλης εν ety των Πυθιονικῶν αναγραφη Fragm.
Aristol. 572) Σόλωνι την γνώμην ἀνατιθείς. g 109. τον λιμένα εχωσανJ In
altero codicum genere τους λιμένας exstat, quod Bremius defendit cum pluralem hyperbolicum esse statuit. Sed quid ista exaggeratio in simplicissima rei conmemoratione sibi velit, nemo facile coniectura assequetur. Ego pluralem hoc modo ortum eSSe Rrbitror. In archetypo enim, ut eX libris elii cernitur, omissum fuerat neglegentia quadam Verbum εχω- σαν, quod factum es Se Videtur, cumscriptor ab extrema syllaba unius ad extremam alterius vocabuli aberravit. Unde in archetypum influxit: τον λιμένασαν. Deinde alteriuS generis auctor τον λιμένα transcripsit extrema et obscura syllaba relicta, alter Vero homo multo doctior et verbum recte SuP-plevit et extrema littera deleta Cum relinqueretur λιμένας ad hunc pluralem articuli formam adconmodaVit.
την χώρανJ Hominibus in servitutem abductis et portu oppidoque diruto, ut ab deo iussi erant,
ΙΙ 115: καὶ εάν τις η συλα τατου θεου η συνειδη τι η βουλευση τι κατὰ τῶν εω τω ἱερωi τιμωρησειν καὶ χειρὶ καὶ ποδὶ
καὶ φωνη καὶ πάση δυνάμει. Cf.
Lyc. Leocr. 127: διομωμόκατε δ' εν τω ψηφίσματι τω Dημοφάντου κτείνειν τον την πατρίδα
143쪽
ὀμόσαι, ἀλλὰ κιὰ προστρ0πην καὶ ἀραν ἰσχυρὰν υπερ του - των εποιήσαντο. γεγραπται γὰρ 0υτως εν τύ ἀρη, τις φησὶ , ,παραβαίνοι η πόλις η ιδιώτης η ἔθνος, εναγης φησὶν , ,εστω του 'Aπόλλωνος καὶ της 'Αρτέμιδος
111 καὶ της Λητοὐς και 'Aθηνῆς Προναιας. καὶ ἐπευχεται αυτ0ις μήτε γην καρποὐς φερειν μήτε γυναικας τίκτειν γονευσιν εοικότα ἀλλα τερατα, μηδε βοσκήματα κατὰ φυσιν γονας ποιεισθαι, ὴτταν δε εἰναι πολεμου και δικῶν καὶ αγορὰς, καὶ εξώλεις εἰναι καὶ αυτους καὶ οικίας καὶ 10 γενος εκείνων. , ,και μήποτ φησὶν ,,ὁσίως θύσειαν τω
και Om. l. επευχε G α A. τίκτειν et ἐκνα ei, τέκνα τίκτειν εἶναι αυτοις Α, αυτοις εἶναι B. ναι Om. el. 10 το εκείνων Bθυσειεν Α, θυσαιεν B θυσαι μητε h. καὶ χειρι και ψήφω - Andoc. 1 97. φ 110. προστροπην προστ9O'πη supplicatio est, qua PTOCHmbentes alicui ad pedes suppliciter aliquid rogabant; inde pro
devotione vel detestatione usurpatur cum diris precibus coniuncta, ci. Harp. 160. ΡhOl. LeX.
γει ς' Αἰσχ. κ. Κτησ. δια μεντου α τους ἀνάγνους εὰν δεεναγεις, τους εν τω ἄγει, τουτέστι εν τω μιάσματι. Eademque doctrina contrario ordine
proposita est ap. Suid. I 1, 319:αν αγ ει ς' διὰ μεν του se τους ἀνάγνους, διὰ δε του ε τους
quod subiectum est etiam ad antecedens φησί. Has diras ante oculos habuit Soph. Oed. Tyr. 263 sqq., atque etiam Liban. ep. 242: καὶ δῆτα ευχομαι τοις θεοις πῶσι καὶ πάσαις γην τε αυτοις καρπον ὁτι πλειστον διδόναι καὶαερα μενειν εν τοις μετροις καὶ γυναικας τίκτειν ὁμοια τοις γο-
νευσι, καὶ λόγων ωσπερ νυν την πόλιν ερῶν. Cf. quos laudat Mitscheri. ad Hor. IV 5, 23. Bremi. Praeterea conferre iuvat Froh-berg. Lys. XII 10. Illo autem exemplo simul conprobatur, quod
vestigia codicum Seeutus VOCR-bulum τεκνα recte Omisi. Nee inprobabile est hoc nomen ineuleatum esse ex Hesiod. Erg. 234: τίκτουσιν δε γυναικες εοικότα τεκνα γονευσιν.
lis in usu non erat. 'Aγορά autem epica vel Homerica VOX est pro ἐκκλησία, cf. Schoem. Com.
αυτων τα ιεραJ Cf. 121. In eadem autem iurisiurandi formula
cogitari potest nulla. Dativum quidem cum verbo δέχεσθ'αι παρά τινος) coniunctum non inusitatum fuisse docet Porson ad Eurip. Hee. 539. ΑriStOph. autem Lysistr. 204: τα σφάγια δέξαι ταις γυναιξὶν ευμενής ne-7ε
144쪽
πριν γε θεου τεμενει κυανώπιδος υμφιτρίτης 5 κυμα ποτικλυζἴ κελαδουν ιεραῖσιν ἐπ ἀκταῖς. ἀκουσατε της ἀρὰς APA.υναμνησθητε των ορκων ους υμῶν οἱ πρόγονοι μετὰ των 'Aμφικτυόνων συνώμοσαν. 30Oreo L. I αυτης της ἀρὰς καὶ των ὁρκων και της μαντείας 113 γενομενης, αναγεγραμμένων ἔτι και νυν, οἱ Λοκροὶ οἱ 'Aμφισσεις μὰλλον δε οἱ προεστηκότες αυτῶν, ἄνδρες
παρανομώτατοι, επειργάζοντο το πεδίον και τον λιμένα 15τον ἐξάγιστον και επάρατον πάλιν ἐτείχισαν και συνωκι-
1 IJρονοία C. αυτοις m. 3 ΜANTEIA ceterosque titulos disposuit Scheibe, Agin titulos habent post συνώμοσαν : μαντεία ἀρκοι ἀρά, deest μαντεία in a. 4-6 VerSuS Om. n. 4 πόλιος R. ερίψετε Lim, ερρίψετε e. 5 γε B, τε Ε, om. el. τεμένει Tur. , cf. Pa 1S. X 37, 6, τεμένη B. 6 ποτικλυζει A. κελα- δουν m, κελαδον Agn, κελαδος a. 10 ωμοσαν L. 13 γενομένης eli, γε B, om. l. ii ἀμφίσσης k, ἀμφισεῖς a.
Scio an dativus magis pertineat ad adiectivum quam ad Verbum. 6 112. την του θεου μαντείαν
moriam propagavit Paus. X 37, 6:ου πριν τησδε πόληος ἐρείψετε
πυργον ελοντες, πρίν κεν ἐμω τεμένει κυανώπιδος Aμφιτρίτης
Haec autem Pythia respondit consulentibus Amphictyonibus de victoria: επεισεν ουν ὁ Σόλων καθιερῶσαι τω θεω την Κιρραίαν, α δη τω τεμένει τω 'Aπόλλωνος γένηται γείτων η θάλασσα. Illud autem oraculum quod deliberantibus datum eSt, qua poena Cirrhaeos perSequerentur, Perti-nsit ad bellum inferendum et ad agrum deo consecrandum, cf. g 108. Nee ambiguis tum Pythia usae Sse Videtur ambagibus, sed directe et diserto cum bellum inferri tum agrum fieri Sacrum iussisse ex Aeschinis oratione elucet. Quare manifestum est sive ex Pausania sive ex alio cuiusquam libro oraculum hoc in Aeschinis orationem esse translatum. Cf. Cobet N. L. 103.
in tabulis aheneis non modo in Delphico templo sed etiam in singulis Amphictyonum civitatibus conlocatis vel adfixis.
κίδι εστι κατὰ την Κίρραν. 4: Βελφῶν δε ἀπωτέρω σταδίοις εἴκοσί τε και εκατόν ἐστινυμ φισσα μεγίστη και Oνομαστο - τάτη πόλις των Λοκρῶν. ἐσποι- ουσι δε αυτους ες το Αἰτωλικὸν αἰσχυνη των 'Oζολῶν του oνόματος.
145쪽
κισαν καὶ τελη τους καταπλέοντας ἐξελεγον καὶ των ἀφικνουμενων εις Βελφους πυλαγόρων ἐνιους χρημασι 114 διέφθειραν , ὼν εὶς ην Λημοσθένης. χειρ0τονηθεὶς γὰρ
υφ' υμῶν πυλάγορος λαμβάνει δισχιλιας δραχμὰς παρὰ
5 των 'Aμφισσέων του μηδεμίαν μνείαν περὶ αυτῶν εν τοις υμφικτυόσι ποιεισθαι. διωμολογηθη δ' αυτω καὶ εἰς τον λοιπον χρόνον ἀποσταλησεσθαι 'AM, ναζε του ἐνιαυτουεκάστου μνῆς εἴκοσιν εκ των εξαγίστων και επαράτων
χρημάτων, εφ' ωτε βοηθήσειν τοῖς 'Aμφισσευσιν 'Aθηνησι 10 κατὰ πάντα τρόπον ῖθεν ετι μῶλλ0ν η πρότερ0ν συμβε βηκεν αυτω , ὀτου αν προσάψηται η ἰδιώτου η δυνάστ0υη πήλεως δημοκρατ0υμενης , τουτων εκάστους ἀνιάτοις 115 συμφοραῖς περιβάλλειν. σκεψασθε δη τον δαίμονα καὶ
2 πυλαγόρῶν n. 3 διέφθειρον h. ὴν orn. gmn. 4 ημῶν e. πυλαγόρας C. χιλίας B. 5 ἀμφισεων a. του A, υπερ του B, cf. g 91. 6 ποιεισθω Ah, ποιησασθαι B. 7 αποστέλλεσθαι A. 8 εἴκοσιν εκ Ah, εἰκοσι B. 9 ἀμφισευσιν R. 10 ετι om. B. 11 η ἰδιώτου W, η ἀνδρος ἰδιώτου A, ανδρος ἰδ. B, ανδρὸς η ἰδ. Μ. 13 συμφοραις κακοις B, cf. adg 226. επιβάλλειν R. τελη - εξελεγονJ Ηane iniuriam olim etiam Crisaei attulerant eis qui Delphos proficiscerentur, cf. Strabo IX 418: ευτυχησαντες γὰρ οι Κρισαιοι διὰ τὰ εκ της Σικελίας και Ietαλίας τέλη, πικρῶς ἐτελώνουν τους ἐπὶ το ιερυν ἀφικνουμένους και παρὰ τὰ προστάγματα των Ἀμφικτυόνων. τὰ δ' αυτὰ και τοῖς 'Aμφισσε υσι συνέβη. ἐπελθόντες γὰρ
και ουτοι την τε Κίρραν ἀνέλαβον και το πεδίον το υ πο τωνυμφικτυόνων ἀνιερωθεν αυθις κατεώργουν και χείρου ς ὴ - σαν περι τους είνους των
πάλαι Κρισαίων. Cf. g 119. πυλαγόρων Legati civitatum
quae in Amphictyonum Conventu erant hier omnemones dicti eisque adiuncti pylagorae. Et Athenis quidem singulos hiero- mnemoneS, ternOS pylagoraS, illos sorte captos cf. Aristoph. Nub. 623) hos suffragiis creatos eSSe apparet ex Aesch. g 115. Non perpetuam autem hieromnemonis dignitatem fuisse, contra Titimannum uber den Bund derAmph. 88 monui in Proc. Att. 129. Sehoniann Antiq. 391, 6. Harp. 163: επίμποντο δ εκ των πόλεων των μετεχουσῶν της ' Aμφικτυονίας τινὲς οἷ περ ἐκα- λουντο Πυλαγόραι. Formas Πυλάγορος et Πυλάγοροι apud veteres valuisse copiose demonstravit Voemel Dem. Cor. Proleg. gr.
sor II 350. δισχιλίας δραχμὰςJ Hanc Marklandi emendationem optimi iam libri confirmarunt. Nee veri Simile non est Demosthenem iam tum eandem pecuniae summam ab Amphissensibus accepiSSe, quae posthae Athenas quotannis ad
λοιπὸν χρόνον. η ἰδιώτου - πόλεωςJ Ηoeonuntiatum in libris duobus emblematis depravatum fuiSSe apparet ex 158.. Cf. Lys. V 3: Ιαλλία μεν ουδεις πωποτε OUT ἰδιώτης ενεκάλεσεν ουτε αρχων.
146쪽
μετὰ τουτων εμέ. συνέβη δ' ημιν ἀρτίως μὲν εις υελ-
φ0υς αφιχθαι, παραχρημα δε τον ἱερομνημονα πυρέττειν το δ' αυτο τουτο συνεπεπτώκει καὶ τω Μειδια. οι δ'
ἄλλοι συνεκάθηντο Ἀμφικτυόνες. ἐξηγγελτο δ' ἡμίν 116
παρὰ των βουλομένων ευνοιαν ενδεικνυσθαι τύ πόλει, οτι 10οι 'Aμφισσεῖς υποπεπτωκότες τότε καὶ δεινῶς θεραπευον
unte πυρέττειν C add. Uιόγνητον, del. W. 8 συμπεπτωκει el.
ζουσαις δευτεραις fragm. 306ὶ:,,c γα θα μεγάλα τη πόλει ηκειν Ῥε0Oντας Ῥασι τους Πυλαγόρας καὶ τον ἱερομνημον α. καιεἰοὶν οἱον ἱεροὶ γραμματεῖς. μνημονας γὰρ τουτους εκάλουν, cf. Hom. θ' 163: φόρτου τε μνη- μων καὶ επίσκοπος εἶσιν ὁδαίων.
rum genUS τον Λεσβιον, quod F. A. Wolf ad Lept. si 27 recte corrigendum e S Se Statuit: ΡΟStremum nomen τον Λεσβιον) progentili esse, Vix bene probetur ne ex iis quidem quae a Platone IOD.
aliis narrantur. Nec magis placet emendatio Reiskii, τον Λεσβίου. Exspectatur non putriS nomen, Sed demi, iudice etiam Marklando. Scribendum igitur τον Λίκκιον. Hesych.: Λέκκον, δῆμος ουντιοχίδος φυλῆς, cf. Leahe Dem. Att. ed. Westerm. 229, 91. Sed Wolfius optimorum librorum Scripturam reliquerat, quae in τον Λεσβιον facilius depravari potuitquRm τον Λεκκιον. Nec illud quisquam explicaVit, si τον Λεσβιον in archetypo ipso fuerit, unde alterius recenSionis auctor homo certe non doctus illud suum τον εξ Οὐου sumpserit. Quare in codicum scriptura adhue Re quiesco, cf. Leahe Dem. 25. 231. Thrasyclis autem nomen et atticum et nobile fuisse, patet ex Thuc. V 19.
καὶ τρίτον δὴ J - et tertium denique cum his me dilegistis. Cf. Hartung, Part. I 251. g 116. βουλομένων ευνοiαν ἐνδείκνυσθαι Horum nomina quod
Aeschines conmemorare noluit, Sane dolendum est. Nam eX horum conmemoratione facile concludere liceret, utrum Macedonum conmodis an Atheniensium amicitiae servirent. Atque Macedonum etiam legatos concilio tum interfuisse cum per se probabile est tum etiam ab Dem. 18, 148
υποπεπτωκότες Perfectum huius verbi significat: submiSSum, ObuOXium esse alicui adulando atque blandiendo, cf. Dem. 45,63: ουτος γὰρ ἡνίκα μεν συνε- βαινε ευτυχειν Ἀριστολόχω τω
τραπεζίτη, ἴσα βαίνων ε βάδιζεν
147쪽
τες τ0υς Θ βαλυς εἰσέφερ0ν δόγμα κατὰ τῆς υμετερας πόλεως, πεντήκ0ντα ταλάντ0ις ζημιῶσαι τ0ν δῆμον τονἈθqναίων, ὁτι χρυσῆς ἀσπίδας ἀνεθηκεν προς τον καινὸν νεῶν πριν ἐζαράσασθαι και ἐπέγραφεν το πρ0σῆκ0ν
5 ἐπίγραμμα , , Ἀθηναῖωι ἀπὸ Μήδων καὶ Θηβαίων ὀτε
βαίων Om. l. υποπεπτωκὼς ε κείνω. 59, 43ξεως υπεπεσε Καλλιστρατφ τωυφιδναίφ. Isae. 6, 29: υποπεπτωκότες οῖδε τη ἀνθρωπω. Cf. υπερχεσθω καὶ θεραπευειν Dem. 23, 8, υποτρεχειν , Sehom. IS. 337. Baehr Plut. Alc. 206. Contrarium nescio an significat Soph. Antig. 855: προβῆσ' επ εσχα - τον θράσους υψηλον ες μίκας βάθρον προσεπεσες, ῶ τεκνον, ποδοῖν. ἀνεθηκεJ Hane lectionem Stabilem et firmam reddit auctoritas Harpocr. 74, altera Scriptura nataeSt ex conparatione g 122. Sod priore loco cum ipSa decreti forma circumscribatur pluralis cogitari non potest. NOVum autem Apollinis templum magna cum magnificentia exstruxerant Alcmaeonidae, cf. Heron. V 62: εν- θαυτα οἱ 'Aλκμαιωνίδω πῶν επὶ τοισι Πεισισροατίδησι μηχανω'μενοι παρ' υμφικτυονων τον νοον μισθ υνται τον εν Λελ- οισι, τον νυν εόντα, Ιοτε δεουκω, τουτον εξ9ιηοδομησαι, οἱα
κιμοι ἀνεκαθεν ετι, τόν τε νηονεξεργάσαντο του παραδείγματος καλλιον τά τε ἄλλα καὶ συγκει- μενου σφι πωρίνου λίθου ποιε- ειν τον νηον Παρίου τὰ εμπροσθεν αυτου εξεποίησαν. Fuerat enim templum Delphicum incendio consumptum Ol. 58, 1 - 548R. Chr., cf. Herod. II 180. I 50. Paus. X 5, 13. Templum ab Amphictyonibus Alcmaeonidisque instauratum duravit usque ad Pausaniae aetatem, cf. l. l. et WeSSe-
ling. ad Herod. 5, 62. Similem causam proposuit Cic. Iuv. II 69 : Cum Thebani Lacedaemonios bello
superassent et fere mos esset Graiis, cum inter se bellum gessissent, ut ii qui vicissent tropaeum aliquod in finibus statuerent victoriae modo in praesentia declarandae causa, non ut in perpetuum belli memoria maneret, aeneum Statuerunt tropaeum. Aecusantur apud AmphictyonaS, i. e. apud conmune Graeciae concilium etc. Cf. Plui. Qu. Rom. 37. Mardonio autem Persisque devictis Athenienses, eum apud Plataeas Thebanos in acie simul Vieis Seut, non modo de Persis sed etiam de Thebanis in templo Delphico tropaeum aeternum fixerant: 'A η-
εξαράσασθαί εστι το εκτελεσαι τὰς ἀράς, τουτεστι τὰς ευχάς, ὰς επὶ ταῖς ἱδρυσεσι των ναῶν εἰώθασι ποιεῖσθαι. Hine RPBR-ret non illud negari templi Delphici aedificationem Vel instaurationem tum perfectam fuisse, sed hoc potius: templum illud Persicis bellis confectis nondum
rite dedicatum et conSecratum fuiSSe. ντο προσηκον επίγρ.J Quo epitheto suam potius Seutentiam et aequorum hominum iudicia designavit Aeschines quam eorum qui multare AthenienSes voluerant SenSUS. . Quod si vellet, dicere debuit το μη προσηκον. Legem enim illam Amphictyonum, quam Cicero et PlutarchuS conmemoraverunt, conSulto praetermisit silentio.
148쪽
ΑΙΣXINΟΥ τἀναντία τοῖς Ἐλλησιν εμάχοντο. μεταπεμψάμενος δ' εμε ο ιερ0μνήμων ἐξωυ εἰσελθεῖν εις το συνεδριον καὶ εἰπεῖν τι προς τους Ἀμφικτυόνας et περ της πόλεως, καὶ αυτὰν Ουτω προύρημενον. ἀρχομενου δε μου λεγειν καὶ 117 προθυμότερόν πως εἰσεληλυθότος εἰς το συνέδριον των 5αλλων πυλαγόρων μεθεστηκότων, ἀναβοήσας τις των 'Aμφισσεων , ανθρωπος ἀσελγεστατος και ως εμοὶ ἐφαίνετο 0υδεμιῆς παιδείας μετεσχηκὼς, ἴσως δε και δαιμονιου
1 ἐμε Behli., δέ με Ah, B pronomen onr. 3 εἰπεῖν . . Gυνέδριον 5) om. Α 3. 4 προειρημενον a, προ θρημένον ποιεῖν g. 5. εἰς το συνέδριον del. Franke. 6 πυλαγορῶν eL καθεστηκοτων hi. 7 ανθρωπος των ἀμφισέων a. ταναντία τοις ΕλλησινJ se. apud Plataeas, ubi acies Thebanorum Opposita erat Atheniensi
schines altiore quodammodo animo in concilium Amphictyonum intraverat iniuria inimicorum Vehementer conmotus et fiducia suae causae elatus. Primum igitur apud Amphictyonas ubi convenerant verba facere coeperat AeschineS. Inde discesserunt in Secretum consilium sεισελθειν εις TO συνέδριον). Ibi cum ceteri oratores discessissent ad sua quiSque Subsellia γ), anteaquam de iure caerimoniarum agi coeptum eSSet, Amphis sensis quidam prodiit atque Atheniensium legatos a Consilio areeri Voluit. Inde apparet duplices Amphictyonum ConVentus fuisse: primum libera legatorum congregatio, deinde Seere- tum caerimoniiSque constitutum consilium. Ae nescio an in hoc secreto consilio hieromnemones modo adfuerint, pylagorae autem
afuerint τῶν αλλων πυλαγόρων μεθεστηκότων). Prorsus diversa fuit Bremii explicatio, qui sic Statuit: ,, εισέρχεσθαι hoc loco
dicitur de oratore: eum Studiosius instarem, rem Ur
guerem. Quod sequitur μεθεστηκοτων Sic intellegendum, Se natores Aeschinis oratione per
Ante enim proni erant in Amphis sensium arbitrium Atheniensibus inponendi multam, tune Rutem n sententia desistebant. Haec mihi non probavit. Hoc enim est vim facere verbiS, non eXplicare.
Quidni putabimus mores et ritus Amphictyonum attingere Aeschinem nobis prorSus Obscuros et
ignotos 2 Franke, De decretis Amph. 4, deletis verbis εἰς τὸ
συνεδριον enarravit: dum dicere Ordior et nescio quo pacto paulo vehementius orationem ingredior, cum ceteri pylagorae SeeeSSiSSent.
Cf. Voemel, Progr. Franeos. 1845
μένου Nam veterum erat Opinio illa quam diserte expressitI Icurgus φ 92: οι θεοὶ ουδεν πρότερον ποιοὐσιν η τῶν πονηρῶν ανθρώπων την διώ-
620: σοφία γὰρ εκ του κλεινον επος πέφανται, τὸ κακὸν δο- κειν ποτ εσθλὸν ερμεν
ταν. Ibid. 856: πατρωον δ' ἐκτι- νεις τιν' ὰθλον. Ipsos igitur deos
tes et praecipites agere in pravas cupiditates, cf. Eoph. Antig. 78l: ερως ἀνίκατε μάχαν κΤλ. Atque ubi deorum numina Ob-
149쪽
τινος εξαμαρτάνειν πρ0αγομενου, , , ἀρχην δε γε μ εφη,,ο ανδρες Ἐλληνες, εἰ ἐσωφρονεῖτε ου δ' ἰν ώνομάζετε τουνομα του δήμου του 'Aθηναίων εν ταῖσδε ταῖς ἡμμ
118 ραις, αλλ' ώς εναγεῖς ἐξείργετ ὰν εκ του ἱερου. ἄμα5 δε εμεμνητο τῆς των Φωκεων συμμαχίας ἐν ο Κρωβυλος εκεῖνος εγραψε, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ δυσχερῆ κατὰ τῆς πόλεως διεξείει, ἁ εγῶ ουτε τοτ' εκαρτερουν ἀμυων
ουτε νυν ήδέως μεμνημαι αυτῶν. ἀκουσας δε ουτω παρω-
seura esse et ignota Videaeentur, Graeci praeferebant nomina δαίμων Vel δαιμόνιον, cf. Socratis δαιμόνιον.
negatione Semper consociatum saepissime totius Sententiae primum locum obtinet, es. Dem.
conmunione Sacrorum eXcludere,
cf. 122. Dem. Μid. 178. Cum hoc usu contulisse iuvat Ι 32: του -
ματος. Nec vero Aeschinem verba eum praepositione conpOSita, nisi ubi inproprie loquatur, Cum solo genetivo coniungere demonstravit Franke Acta Soc. Gr. II
34, cf. I 179. III 10 et 233. I 179. III 209. 256. 23 scf. 7). 140 cf. I 112. II 29). 258, contraque II 34. III T. II 85. III 74. II 4.39. II 9: εκβεβληκεναι δε καὶ τῆς αρχῆς Κερσοβλέπτην i. e. de inperio detruSit, non e regno eiecit.
Sehol. : Ἀγήσιππον λεγει. ουτος γὰρ επεκαλεῖτο Κρωβυλος. τουτοδε φησιν ῶς γράψαντος αυτos Ayηναίους συμμαχεῖν Φωκευωνουσι τότε διαφόροις Θηβαίοις καί τισιν 'Aμφικτυόνων. Ac de cognomine Hegesippi Schol. ad I64: Κρωβυλον καλεῖ τον αδελφὸν του 'Hγησάνδρου, καθ ὁ αυ- τὸς ηλειφε et ην κεφαλὴν καιεφιλοκάλει τὰς ροίχας. κρωβυλος γάρ εστιν εἶδος εμπλεγματος πρώην γενομενου παρὰ τοῖς
παλαιοις των 'Aθηναίων, CLGoelior ad Thuc. I 6: ου πολῶς
νοὐς επαύσαντο φοροῖντες και χρυσῶν τεττίγων ενερσει κρωβύλον ἀναδούμενοι των εν τῆκεφαλὴ τριχῶν, cf. LUCian. NRVig. 3. De societate ipSa quam Hege-sippus instituerat cf. A. SohaeserΙ 452. 456, 2. Franke Amph. 5, 3. παρωξύνθηνJ Considerare iu-VRt, quem ad modum Aeschinus ipse in hac causa Se quodammodo purgare studeat. Nam initio nihil criminis Se eXprobrasse dicit Amphissensibus, acquievisse Se in criminibus diluendis, quae adversus Athenienses prolata fuerint. Inpudentia vero et inportunitate cuiusdam AmphiSsensis ad summam iram et ardorem et vehementiam abreptum tum denique non Satis se habuisse Athenien-Sium causam defendere sed ad accusandum ultro Se adcinxiSSe. Nec vero inde nobis illud coniectare licet, Aeschinem hac arte ipsum malam eonScientiam pro dere. Nam adversarii acerbissimi adseo illam sacri belli concitationem in Suspiciones VOCRVerant, ut, eum memoriam ipse illarum
150쪽
ΑΙΣXINΟΥ ξυνθην, ώς ουδεπώποτ' εν τῶ εμαυτου βίω. καὶ τους μεν αλλους λόγους et περβησομαι επηει δ' οὐν μοι ἐπὶ την γνώμην μνησθηναι της των 'Aμφισσέων παρανοίας, καὶ αὐτόθεν εστηκὼς εδείκνυον τοῖς 'Aμφικτυό- σιν ύπόκειται γαρ το Κρισαῖον πεδίον τω ιερῶ καὶ 5εστιν εs συνοπτον. εφην εγῶ, , , o ανδρες 119Mμφικτυόνες , εξει9γασμενον τουτὶ το πεδίον υ πο τωνυμφισσέων καὶ κεραμεῖα ἐνωκοδομημένα καὶ αυλια ορατε τοῖς ὀφθαλμοῖς τον ἐξάγιστον καὶ επάρατον λιμένα τετειχισμένον ἴστε τουτους αύτοὶ, καὶ οὐδὲν ετέρων δει- 1οσθε μαρτυρων, τέλη πεπρακότας καὶ χρήματα λαμβάνοντας εκ του ιερos λιμένος. ρ ἄμα δε ἀναγιγνώσκειν εκέ-
1 τους ἄλλους μεν gmn. 2 επήει-επῆλθε B. Ουν ante μοι add. Α. επι την γνωμην del. Baiter. Ham. 3 τῆς των las1φ. παρανοίας W, τῆς τυ 's. περὶ την ἱερὰν γῆν παρανομίας ἀσεβείας e) Ah, τῆς τ. 's. επὶ την γην την ἱερὰν ἀσεβείας B,
5 υπέρκειται a, Ῥπέκειτο gmn. Κρισαῖον W, Κιρραῖον C. 6 ανδρες om. a. 7 τουτὶ Α, τουτο B. 8 κεράμεια kl, κεραμια e. αυλία e Harp., sed cf. Herodian. I 360. 11 πεπρακότας IIam., πεπραχότας C. rerum denuo renovaturUS eSSet, viam sibi munire et aperire ad
praeferendum est a0risto επῆλθε, nam in ipso Orationis curSu eum alia tum illud etiam occurrebat et .
concilio stare solebat, cf. ad Hom. T 79. 77: τοῖσι δε καὶ μετεειπεν ἄναξ ἀνδρῶν 'Aγαμεμνωναυτόθεν. εξ ἔδρης, ουο εν μεσθσοισιν ἀναστάς. Inde apparet Aeschinem hoe dicere, Se eX eo ipso loco ubi constitisset verba facturum regionem Subiectam ostendisse eis qui in consilio adfuis
465: κεραμεια ' ενθα τα οστράκινα σκευη πιπράσκεται. Rectius Schol. : αντὶ του οἰκιαι τινες
ενθα κεραμεῖς εἰργάζοντο κεροράμους. Sed ex reliqua Schol. adnotatione apparet in vetustis libris etiam seriptum fuiSSe: κεράμεα. αυλιαJ Harp. 40 nostro loco laudato: . αντὶ του επαυ-
λεις ξ αντι του μικρὰς αυλάς. Rectius Steph. Byg. 146: αι δ' εν τοῖς ἀγροῖς οικήσεις αυλία. De accentu vide Ellendi Lex. Soph. Herodian. I 360: αυλιον ἡ εν τοῖς ἀγροῖς οἴκησις. ορατε τοῖς οφ :λμοῖς Repetitio, qua ab uno atque eodem verbo principia Sumuntur, adhibetur ad exaugendam orationem :vehementer auditorem conmovet eiusdem redintegratio verbi, e Cornis. IV 19 et 38 Maiore Rutem intervallo interiecto verbum repetitum adiecto exornatur eRSU: τοῖς οφθαλμοῖς, quo quaSi ne glegentia et culpa quaedam auditoribus exprobratur: SeeluS Oeulis vident nec animis et ira conmoventuri Cf. g 94. I 108. Imitatus est Cic. Cat. III 18: Oculi S Videre. ἄμα δε αναγιγνωσκειν εκε λευονJ Inde erant qui conligerent Aeschinem his verbis fraudem Suam quamvis invitum prodidisse.