Aeschinis in Ctesiphontem oratio.

21쪽

PROLEGOMENA . XVII τίλιππ0νJ π0λέμω. Hoc ego non Urgueo, Conmune enim Omnium librorum est vitium. Maius est quod paulo post idem grammaticus B in his verbis: πέμπουσι πρ0ς αυτον Γνωσίδημον τ0ν λαριγένους υἱ0ν του ὁ υναστευσαντός ποτε εν TZρεω, δεησόμεν0ν αυτ0υ το μεν ταλαντ0ν ἀφεῖναι, τῆ πόλει, eX Suo adiecit pronominis genetivum, quem uncinis indieavi. Huiusmodi parva additamenta in hae recen Sione perSaepe

occurrunt, veluti 156. Ibi in archetypo fuisse videtur: μη

πρ0ς Αι0ς και θεῶν, ὼ ανδρες Ἀθηναῖοι, τρόπαιον ῖστατε ἀφ' υμῶν αυτῶν. EX his veStigiis hane emendation0m videlicet sibi effinxit B: μη προς του Λι0ς καὶ των αλλων θeων, ικε τευω υμὰς, ῶ α. μη τρόπαιον ῖστατε αφ' υμῶν αυτῶν. Hic nisi Α haberemus, quis tandem interpolationem iStam tectam aperire et nudare auderet γNihil sano aptius et verius quam g 183 hoc asyndet0n: Ουτ0ι δευρ0 ἀφικόμενοι τ0ν δημον ητησαν δωρεάν' εδωκεν αυ- τοῖς ὁ δῆμος τιμὰς μεγάλας κτλ. Conmendatur hoc asyndeton ipsa verbi conlocatione. Et religioSe hanc figuram Servavit A. At contra B pro suae doctrinae mediocritate correXit nimirum: καὶ εδωκεν αυτοῖς κτλ. Idemque asyndeton aptissimum sustulit g 136: εὰν δε περιελόντες τ0υ π0ιητ0υ τ0 μετρ0ν τὰς γνώμας εξετάζητε κτλ. His in rebuS parvi S maxime VerSabatur istorum grammaticorum 80dulitast Simile pusilli hominis stu

dium elueet g 187: ὴν μεν γὰρ ὁ τ0 ψήφισμα νικήσας Ἀρχῖ

νος. Nimirum qui Vicerit eum ante rogasse neceSSe est lQuid igitur 3 Doetissimus noster B excogitavit hoc: ὴν μεν γὰρ 0 τ0 ψήφισμα γράψας και νικήσας Mρχῖνος, quaSi Vero

ille legum violatarum nomine in ius iudiciumque voeatus esseti Paulo post adieitur: και τουτ εστὶν ελαττον ν δέκα δραχμαι κατ ἄνδρα, B autem perspicuitatis amantissimus correxit Scillosit κατ' ἄνδρα εκαστον.

Aliud omblema ost g 197: τίς ουν ἀπ0δέδεικται λόγος ἀνδρὶ δικαίω συνηγόρω καὶ σώφρονι . Et ita quidem a. Reliqui eiusdem generis codices, cum adiectivorum distractio offendisset, longius interpolando pr0gre8Si praebent: ἀνδρὶ -συνηγόρω δικαίω καὶ σώφρονι.

Veram ieetionum 209 περιεγράψατέ με praebet A,

quae qu0 modo explicanda Videntur, demonstravi in conmentariis. B autem adiecit εκ τῆς πολιτείας, quo additamento omnis adhuc explientio fruStrata est. Optime emendatio procedit g 222, cum nitimur ea lectione quam A praebet: πλεῖ ν τῆς πόλεως ἀφανίζων ναυτικον ἰοπότε 'Ἀθηναῖοι την εν Mξω ναυμαχίαν Λακεδαιμονίους καὶ b

22쪽

XVIII PROLEGOMENA .

hoc loco conmodum videatur. Verum quod e8t, η A ποτε, facile ex A elicitur. Sed utut est, hoc quidem pro certo haberi potest, grammaticum illum B 0πότε in οτε pro Suo ingenio inmutnSSe. In conmentariis etiam demonstravi, cur 226 eam loetionem, quam A praebent, reStituendum putem: την nr0λιν ἀνηκεστ0ις συμφ0ραῖς περιβαλών, ef 114, cum utroque loco pro συμφοραῖς in B legatur κακοῖς. NHne addo, non modo Andocidis auctoritatem, sed Lysia se etiam consuetudin0m illud tueri quod Α praebet. Supra iam conmemoravi asyndetis Binimicissimum fuisse. Idque pertinet ad omnem liberiorem dicendi formam. Inlustre eXemplum est 245, ubi in A lia oeleguntvi': καὶ το μεγιστ0ν' επερωτῶσιν υμῆς οἱ νεώτερ0ι προς 0π0ῖον χρη παράδειγμα αυτους τον βίον ποιεῖσθαι. Haec SeΠ-tontia et simplex est et belle expressa, nisi quod emendan dum videtur: επερωτησουσιν. Sed ne hoe quidem utique ne-eeSSarium. Inm mecum eonfera S quaeso, quanta audacia et

libidino sa0vissimus B nativam simplicitatem comptis cincinnis eXornaveriti Ille enim Sic: το δὲ μέγιστον, εἰν επερωτῶ σιν υμῆς 0ἱ νεώτεροι πρ0ς π0ῖον χρη παράδειγμα αυτους τ0ν βίον ποιεῖσθαι, τί κρινεῖτε; Cetera ut omittam quid ineptius cogitari p0test quam istud τί κρινεῖτε γΡ0rr0 226 reete habet A: τους νεους, nulla enim hi est e0nparatio maturioris aetatis, B nimirum correXit: τους νεωτερους, Sed cf. Lyc. Leocr. 10. Deinceps sequitur τὰ δίκαια δημόσια, hine in A transiit: τὰ δημόσια δίκαια, B autem inepti8sime correxit: τὰ δημόσια κηρύγματα. Nec enim his angustis finibus suam sententiam contineri voluit AeseliineS Immo conmunem Sententiam hanc fere eXtulit: iuventutis mores non modo privatis institutis Sed publicis etiam aetis, i. e. publiea vita τὰ δημόσια) formari. Deinceps duo eXempla addidit, unum ex publica reni intiatione alterum ex publica eoΠ-tione petitum. Unde manifestum est quam parum conveniat illud τὰ δημόσια κηρύγματα. Nec vero hoc Satis eSi. OPPO-suit enim Aeschines publieam virtutis laudationem et privatae Vitae turpitudinem. Hanc sententiam Sinceram conserVarit A: κηρύττεταί τις εν τω θεάτρω δτι στεφανουται αρετης ενεκα ἄνθρωπος ἀσχημονῶν τω βίω. Hanc simplicem brevitatem inepte

23쪽

PROLEGOMENA . XIXdilatavit B: κηρ. τις ἐν τῶ θεατρω οτι στεφανουτια αρετης ενεκα καὶ ανδραγαθίας καὶ ευνοιας ανθρωπ0ς ασχημονῶν τῶβίω και βδελυρός. Quid quae80 pertinet huc ista ευνοια γNon voluntates hominum inter Se conparantur, Sed virtutis

species et turpitudo vitae. Videlicet sinceritatem dictionis misenit B trita et publica formula plebiscitorum, quae tamen non Semper tam dilatata fuerat. Sed haec hactenus. Demonstravisse mihi videor illum grammaticum qui linum genus codicum B) confecerit, et doctiorom et audaciorem fuiSSe quam eum qui alterum genus Α) eonposuerit. Non dico nulla esse emblemata in Α - archetypus iam multis additamentis scatebat - , sed hoc etiam atque etiam affirmo, A multo integriorem e8Se quam B, vitia autem in hoc genere tam tecta et obducta esse, ut nihil profecto, si vetus ille grammaticu S multos 110Strae aetatis grammaticos deceperit, mirandum Videatur. Multo etiam magis recen8io Α quantopere praestet ceteris codicibus apparet, si accuratius et diligentius Attici sermonis conSuetudinem perSequimur. Eiusmodi quaestiones

omnium diligentissime instituit F. Frankius '). His studiis

defensor ille recensionis B pertinacissimus eo adductus est, ut eos codices i. e. A) quos antea spreViSSet nunc Saepius Sequendum esSe concederet. Sed ipsius illius verba adseribere operae pretium est: Ut in aliis suristortibus illa tanta auctoritas optimis codicibus recte tribuatur: in Aeschine intellexi tribui non posse multoque etiam saeueius eiS codicibnS, quoSadhuc in recensendo Aeschine vrevi. octemserandum esse mihi fersuasi; idque infra Memmiis aliquot ostendam, sturibus, Si deo placet, in altera Aeschinis editione demonstraturus. Quare ego meam disputationem sic instituam, ut omnium primum eos locos conligam, quibuS Frankius nune recensioni A obtemperandum eSse duXerit.

166 eonfitetvi' seribendum esse ῶ σιδηροῖ, quam formam A conmendat, non item B. 97 ιππεας eX A, ιππεῖς in B. 40 o μαι A, oras αι B. 77 παρεν0μει in A, παρηνόμει partim in A et B. 142 επεπονθεσαν in A, πεπόνθεσαν in B. 27 επιμεληθησόμενος A, επιμελησόμενος B, cf. Frank0 457 sq. 21. 28

Pertinent haec omnia maxime ad orthographicaS quae- SU0ΠeS , quo in genere ne ei quidem codices sine ullo preti0 Sunt, qui eX utrisque recen8i0nibus fluxerunt. Quare') Philolog. Suppl. I 427-476. Minus praestitit in Lecti0num Aeschinearum pari. II, Misniae 1867.

24쪽

XX PROLEGOMENA .

adseram eos potita 8 locos, ubi in praefatione alterius editionis Frankius conmendavit lectionem A. Sunt autem haec: 8 prae

cedit. 11 recte κρείττ0υς ex li Bekker. 27 vitioso emblemato B inquinatum esse constedit. 30 καταλείπονται eX Α re

blema arguit A. 111 θ υσειεν A. 115 ενεκα A. 116 εξα-ράσασθαι et ανε μεν eum Harp. A. 122 αναγορευει A.

Haec fere Si mi, quae Frankius ex A potiSSimum retractanda e8Se cenSuerat. Haud parVUS Sine numeruS emendationum et quae ita conparatae sint ut ex arbitrio et libidine grammaticorum nasci non potuerint. Multo maior numerus

eSt locorum, quibus olim Behkerus pro sano suo iudicio et scientia sermonis Graeci codicibus eklh obtemperaverat. Confer quaeso B0kkeri editionem cum Frankii aut Schuligit editionibus, facile videbis, post Behhorum Aeschinis orationem magis corruptam qutam emendatam esse. Cuius rei quid tandem causae fuit γ Nimirum illud quod Seheibius et Frankius ne-

25쪽

dicio utatur, iam pernegabit'). Quod autem in A legitur,

omnibus numeris absolutum est. Ae tamen Frankius etiamnunc in praef. H hoc adnotat: αν deletum malim. Et aliis locis permultis A congruit cum norma grammatica, Veluti

σθένης, ubi partim Frankius A secutus est partim Sprevit. Maxime ex g 194 apparet, quanto hoc in genere ceteriS praestos Α, es. Cobeti Nov. Lecit. 443, Sed tamen editores mirabili pervicacia diutius r0pugnaverunt. Et g 192 recte ex Breceptum est τα παράνομα : idem paulo poSt aspernati sunt ubi unius A auctoritate conmendaturi Non minus g 164 recipiendum erat uoristum tempus ἀνεβάλ0υ convenienter elatum reliquis temporibus. Atque 151. 131 in conmen

dini in hac re usurpatum sit inperfectum ut hic ἀπεκύ- λει sic alias ἀπετόλμα et similia. Quodsi idom A porgit καὶ γραφει pro e0 quod B praebet καὶ γράψειν εφη, quis tandem dubitabit aut hoc praesens historicum restituere aut Si mutaro malit inperfectum efficere γ Ne illud quidem praetermittendum est, quod in Scriptura δεκετης, διετης Α conSentit cum Atticistarum praeceptis, es Horodian. II 687. Illud

Supris iam conmemoravi verum ordinem verborum g 140 καὶ οἱ πεζοι και οι ιππεῖς servatum esse in Α, illud etiam pronuntiavi Saepius in Α Servatam eSSe Veterem formulam δυο τα μεγιστα, τρία τα μεγιστα. Hanc Behherus restepit g 141, quod ibi confirmatur etiam ex B et M , eur eandem ceteris locis aspernatuS est, ubi tantummodo in Α invenitur 3 CLT0. 84.

Atque 126 verissimum est quod in Α legitur: καὶ των

πλείστων διαφειμένων, niSi quod emendandum eSt: και των πλείστων δη ἀφειμενων. Nam vulgata των πολλῶν hoc loco plane falsa est. Nec enim multitudo conparatur cum paueiS quibusdam nobilibus, Sed unius populi in contionem congregati maior pars opponitur minori parti. Atque Superlativo denique mirum quam eonVenienter adconmodata est particula') Cf. Μadv. Adv. I 435.

26쪽

XXII PROLEGOMENA.δη, quam in δι latere nunc ego nihil dubito. Illud otiam supra indicavi, g 121 solummodo in Α priscam formulam δι'

αἰνιγμῶν conServatam, in ceteris libris prave δι' αινιγμάτων Correetum eSSe. MaXimeque necessarium est qu0d g 120 in A repperi: καὶ πῶσιν oις δν δυνωμαι. SonSUS enim e8t: et Si qua alia re potero. In hae re constans eSt Graedorum USUS. Sed tamen omnes adhuc editores ex BM retinuerant: καὶ πῶμσιν οις δυναμαι. Qui8 quaeso credet, hoc Si AeSchines reliquiSSet, librariorum quemquam mutaturum et Scripturum fuisse

οἷς αν δυνωμαι γ Si quidquam, verbi modorum ratio illa aetate oblitterata fuserat. Nos hane scientiam debemus Reishi 0 Reigio G. Hermanno, Dobreo, Cobeto, MadVigi0. Nihil sanu vivida0 descriptioni aptius quam inperfectum

hoe tamen contempto 0X B tenuerunt: επηλθε δ' ουν μοι κτλ.Nimirum quod A praestare viderent, h00 Spernebant, B libidinosam audaciam multis laudibus in caelum efferebant l

Quid tardius quid inpeditius quam qu0d 118 in BM

legitur: και ἄλλα πολλὰ και δυσχερη κατὰ της πόλεως διεξηει

λεγων , δ εγὼ ουτε τοτ' εκαρτερ0υν ἀκουων Ουτε νυν ηδεως μεμνημαι αυτῶν. Participium omittit Α, reetissime. Nec enim ad Superiorem sententiam, cuius Verbum eSt διεξyει, Π0Vn perparticipium sententia adicitur, Sed relativo enuntiisto una eademque Sententia continiantur. Ac tamen editoreS auctoritatem librorum A pro nihilo hab0ndam duxerunti Et grammatic0s legi convenientius et ad Sententiam acerbius est qu0d g 104 praestat A: ὁ δ' ἀπεκρίνατο τω Γνωσιδημω οτι ελαχίστ0υ - - χαλκ0υ ουδεν δέ0ιτο ' το δε τάλαντον διὰ του Καλλίου εισεπραττεν. Ibi BM legunt: εἰσπράττειν. Hoc vero ne cogitari quidem potesti Nam si oratio obliqua continuaretur, non praeSenti sed futuro tempore infinitivi opus erat. Hoc recte perspeXit Hamuherus'). Ρrorsu8 Soloecum est quod 85 etiamnune toleratur: και πρὶν τριάκονθ' ημε- ρας διελθεῖν υποσπόνδους Θηβαίους ἀφηκατε. Quid enim γAthenienses dimiserunt Thebanos devictos antea quam triginta dierum Spatium eXpletum est 3 Immo vero: antea quam triginta dierum spatium praeterierat, dimiserant iam Victos ThebnnOS. Verae Scripturae Saltem in uno codice recensionis AVeStigium relinquitur. Est enim in l: ἀφηκτε. Inde diffidite non eSt eruere: ἀφείκετε. Nam illud etiam considerandum eSt formas ἀφηκατε, εδώκατε, εθηκατε in Atticis Seriptoribus

27쪽

PROLEGOMENA . XXIII nulla auctoritate niti et posteriorum usu et consuetudine

Atque 84 quid tandem significet D' εφεξqς εἴπω pro

60 qu0d in A est: i, εφεξης λεγω, equidem mente mea neu assequor: critiei tacere amant. Ex A debuerat iam B0kkerus

Denique memorabile est, quod 39 in Α 0tiam illud

πρόσθε των επωνυμ ων invenitur, quum formum unice Veram

esse demonstravit nuper Voemel Protegg. Dem. p. 23. Atque

dem formam nuper restitui in Andoc. I 83. Sod satis sest. Plura qui volet, editionem meam Perlustrato: largam copiam eorum locorum reperiet, quibus ΑΡ0tissimum ieetiones eum grammaticiS legibuS conveniant, ceteri eodices repugnent. Me taedium prohibet diutius in ha-

Externis etiam argumentis conprobari potest, haud contemnendam eSSe restenSionem Α, certe minorem auctoritatem habere B. Grammatistorum omnium Optimis codicibus usus videtur Harpocration. IS S. V. εξαρασασθαι haec habet: Αἰσχίνης κατα Κτησιφῶντ0ς ,,0τι χρυσας ἀσπίδας ἀνεθηκε προς τον καινον Ῥεών . εζαράσασθαί εστι το εκτελεσαι τας αράς, τ0υτεστι τας ευχάς, ας επὶ ταῖς ιδρυσεσι των ναῶν εἰώθασι ποιεῖσθαι. Et

B quid0m nihil cum hoc iustimonio conmune habet: est enim in illo genere librorum ανέθεμεν et εξειργάσθαι. At contra A duobus locis Harpocrationis lectiones repraesentat: εξαρύσασθαι ei, εζαρέσασθαι li, εζάρασθαι h, paulo ante saltem lSerVavit ἀνέθεκεν pro ανεθηκεν. Quid igitur 3 Eos codices qui gravissimis locis verissimas lectionus grammatici doctissimi libro optimo probatas praebeant, tamquam deterrimoSOmnium contemnendos esse putabimus 3 Viduant Sehoibit otFrankii, quo modo ex his se difficultatibus expedianti Sodquid die03 Illi vidulicet h0mines vel eaelum umeris SuStinebunt lIdem Harpocration S. v. Γάνος καὶ Γανιάδα ' Αἰσχίνης κατα Κτησιφῶντος. χωρία εστι Θρακικά, ως φησιν Ἀρτεμίδωρ0ς. Ne huius quidem scriptura0 vestigium ullum in Breliquum est, at in Α el) scriptum est Γάνος και Λάνδια, scilicet ex Γανιάδα legendi errore natum, ut eX codice Bam-hergensi Livii mihi enotavi: casati pro pacati III 19, exiquetam pro exequi tam III 13, ceterae pro Ecetrae UI 10, ibidemque patres pro partes, repetent pr0 repente III 7, de-

28쪽

XXIV PROLEGOMENA .doin pro deinde III 4, plusi pro pulsi III 2, sero pro Droe

hue editores ex B Scripserunt: ὁ νυνὶ πάντας δεβι0υμενος και προσγελῶν. UnuS L. Spengel '' ) dudum sic iudieavit: Omisitioitur Priscianus verbα δεξι0υμενος καὶ, quae in tribus Beuerteodieibus melioris Motae ekl A) item desiderantur, nataeae stlossemate verbi πρ0σγελῶν. Huiusmodi loca dignitatem codicum ut recte cosinos as quam mazime faciun . Tantum vir ille doctissimus. Ego antea etiam qua studia illi ius do graecis apud Ρriscianum locis legeram interpolationem eodicum B deprehenderam: nunc qui haec testimonia cum eis quae adhuc disputavi Scienter conparaverit nihil credo dubitabit maiorsim iam dignitatem codicibus Α quam codicibus B concedere. Ne tamen nimiam dignitatem neque A neque B tribuamus, inlustri admonerum exemplo 252:Rερος δ' ιδιώτης εκπλεύσας εις Ῥόδον, ὁτι τον φόβον ἀνάνδρως ηνεγκε, πρώην π0τε εισηγγελθη καὶ ἴσαι αυτω αι ψηφοι εγενοντο ' εἰ δὲ μία μόν0ν μετεπεσεν, υπερώριστ αν η ἀπέθανεν. Hoc quidem consentiunt A et B, nisi quod A: ετερος δ' εκπλευσας ιδιώτης, paulo post B habet: και ἴσαι αι ψηφ0ι αυτω εγενοντο. Iam cum his lectionibuS confer Harp. 102 s. v. ἴσαι ψηφοι ' Αἰσχ. κατὰ Κτησιφῶντ0ς ,, ετερ0ς δε

πλευσας ιδιώτης A) εις Ῥόδον, ὁτι τον φόβον ἀνάνδρως

ηνεγκε, πρώην μεν π0τε εισηγγελθη και ἴσαι αι ψηφοι αυτω B) εγεν0ντ0, εἰ δε μία ψηφος μετεπεσεν, υπερώριστο ανκαι ἀπέθανεν. Et haec quidem verba repetit Phot. Lex. 98 Ρ)Praeterquam quod υπερέπεσεν habet, prorsus eodem ordine et ratione Serisin. Quodsi hoc testimonium cum codicum Aeschineorum ieetionibUS conparamus, primum mirum est quod in his omnibus excidit particula μεν qua neeusatorum conatus proprie efferuntur, deinde qu0d μία ψηφος mutatum est in μία μόν0ν. Hoc quem ad modum natum Videatur eXposuimus in conmentariis: nimirum additamento illo και ἶσαι αἱ ψηφοι αυτω εγεν0ντο intextum recepto fieri non poterat quin deinceps μία ψηφ0ς ab grammatistis mutaretur. Convincitur autem illud emblema ex interpretamento natum duobus Signis: primum particula μεν, deinde substantiV0 ψηφ0ς.

29쪽

PROLEGOMENA . XXV

Fuerant igitur etiam in illo exemplari, quo Harpocratio usus eSt, emblemata Vel interpretamenta, nisi probabilius esse existimamus haec ex Aeschinis libris in Harpocrationis exempla temere esse inVecta; sed utut est illud certe constat ox Harpocrationis testimonio archetypum librum, ex quo Αὐt B fluxerint, a docto grammatico emendatum fuisse. Quare apparet nec A nec B libros prorsus integros et sinceros fontos haberi pOSSe. Venimus iam ad descriptionem archetypi libri, cuius rationem nisi accuratiuS investigaveris, eos codices qui inde manaverint parum feliciter ad emendationem Aeschinis adhiberi

Et primum quidem ex Harpocratione demonstraVimus archetypum iam librum arbitrariis additamentis interpolatum fuiss0'). Hanc rem pluribus deinceps exemplis inlustrabimus.

Logitur hodie etiam ς 23 sic: εασον ἀμφισβη*ησαί σοιτον βουλομενον των πολιτῶν ώς Ουκ επεδωκας, αλλ' ἀπὸ πολλῶν ἄν εχεις εἰς την των τειχῶν οικοδομίαν μικρὰ κατέθηκας,

δέκα τάλαντα εις ταυτα εκ της πόλεως πολιτείας el) εἰληφώς.Sumpsit haec interpolator ex g 31: 0ς εκ της δι0ικησεως εις

ταυτα εχει μικρ0υ δεῖν δέκα τάλαντα. Nam interpolationem superiore illo loco subesse manifestum est. Cum enim Aeschinos dixisset conmuniter et infinite ἀπὸ πολλῶν ων εχεις, non poterat definitam pecuniae summam subicere δέκα τάλαstre. Accedit quod plane dicitur εις την τῶν τειχῶν οικοδομίαν, inpeditum autem et obscurum et SuperVacuum eSt: εις ταυτα. Denique planum et graecum est 31 εκ της διοι κησεως εχει, quid autem Sit aut εκ της πόλεως aut εκ της πολιτείας ειληφώς plane ignoratur, Si quidem eXtorquere SeΠ-

Sum concita consuetudinem sermonis graeci nobis non licet.

Aliud additamentum g 38: η εἴ που εἰσι νόμοι πλείους ενος ἀναγεγραμμένοι περὶ εκάστης πράξεως probabiliter nuper Usenor indicavit ox Prisc. XVIII 270: similiter πλείους ενὸς

et πλείους εις. Αἰσχ. εν τῶ κατὰ Κτησ.: εἴ που εἰσι νόμοι

πλείους ἀναγεγραμμένοι περὶ εκάστης πράξεως εις. Quo additamento nescio an in Vetere quodam exemplari voeabulum') Ηuo nescio an pertinet illud quod in nullo hodie libro noco 109 nec 121. 129 iam legitur verbum ἀναγής, cuius lectionis auctor est Harpocrat. S. V. ἀναγεις p. 16, 19 B. Verum igitur si Harpocratio prodidit, inde conligitur, archetypum iam librum admodum depravatum fuisse. Sed Harpocrationis interpretatio dubia et incerta est neo aliorum conmendatur testimoniis. Quare in conmentariis aliam viam, qua haec difficultas Videretur explicari posse, ineundam putaVi.

30쪽

XXVI PRO LEGOMENA. ἐκάστης explieatum fuerit. Sed hanc coniecturam incertame8Se concedo, reStunt eXempla certiora. Omnos iam critici concedunt 30 haec Verba ἡτουτους αἱρετους αρχοντας εἰναι eX marginali adnotatione orta esse. Atque hoc additamentum iam in archetypo libro fuisse apparet ex consensu librorum A et B.

Etiam g 43 additamentum inrepserat in archetypum

librum: κακεινοι μεν μετα ψηφίσματος, πείσαντες υμας, Ουτοι

ὁ ' ανευ ψηφίσματ0ς, quam Sententiam Si AeSehineS ipSe extulisset, Suo ac Droprio verbo finito certe non careret. Interpolator autem haec addidit, ut notionem Superiorem μείωσι τιμαῖς τιμῆσθαι explicando expleret. Iuvat etiam illud consideraro in archetypo iam ενώπιον loeum habuiSSe pro εναντί0ν.

post κατα των uγισμῶν. Et haec etiam iam in archetypo libro in ordinem verborum fuisse recepta, patet eX conSenSulibrorum A et B. Nec dolandi p0test quod legitur 76: καὶ oτ α τηεσαν Θηβας , εμισθωσατο αυτ0ῖς τρία ζεύγη 0ρικα και ἴτους πρεσβεις πρ0υπεμψεν εις Θνὶβας, ubi illa Verba quae ego uncis

circumdedi spuria esse critici iam pridem animadVerterunt. Addita monta ista 110n: in ludibrio quodam nut tu temeritate aut in inpudentia gramnaticorum librariorumve cauSam habent, Sed ut permulta alia ad varia interpretandi et explicandi studia referenda Sunt. Huc pertinere videtur 78, ubi cum quispiam haee verba legi88et se0 μισότεκν0ς και π0νηρος πατηρ Ουκ αν ποτε γέρον0ιτ0 δημαγωγος χρηστός , hane Sententiam probare studebat hoc additamento, ὁ ιδία πονηρ0ς 0υκ αν γεν0ιτ0 δημ0σία χρη- quo laeto grammatici hane conmunem sententiam ad Aeschinis orationem adeonmodare conabantur. Nec enim iam

sciebant quid ab Α0sehino quid ab alieno ingenio profectum

eSSet. Hoc Vero multo Saepius etiam in singulis verbis laeti iniosso infra videbimuS.

Quam late serpserit interpolatio in archetypo libr0, -78

doeumento est. Nam maiorem modo Sententiam quamVis invito studio intomolandi adiectam esse VidimuS: paulum l) gredienti novum se offert additamentum: ουδ' ὁστις εστιν οἴκ0ι