장음표시 사용
51쪽
4 μενοι τοῖς ἰδιώτας και τὰς δυναστείας εαυτοῖς περιποιου - μενοι, καὶ τας κρίσεις τας μεν εκ των νόμων καταλελυ-κασι τὰς δ' εκ των ψηφισμάτων μετ οργης κρίνουσιν, σεσίγητω Ῥὲν το κάλλιστον καὶ σωφρονεστατον κήρυγμα
1 καὶ δυναστείας B. περιποιουντες B. 2 καὶ ad i. Α.μεν ante κρίσεις gmn. 4 μεν B, δε Ah, fort. δη.cratis exemplo Xen. Μem. I 1, 14, cf. Aesch. II 84; quanta autem pericula tales Viri Subierint, testificatur Socrates ipse apud
των πρυτάνεων , ναντιωθην υμῖν μηδεν ποιεῖν παρὰ τους νομους καὶ εναντία ε*Iφισάμην ' καὶετοίμων οντων ἔνδεικνυναι με καὶ ἀπάγειν των ρητόρων καὶ υμῶν κελευόντων καὶ βοωντων μετὰ του νόμου καὶ του δικαίουωμην μὰλλόν με δεῖν διακινδυνευειν η μεθ' ωμῶν γενεσθαι μη δίκαια βουλευομενων. 9 4. δυναστείας His artibus
Aeschines Demosthenem in invidiam ae Suspicionem VO Rre Studebat. Nam civitatem tamquam pro mancipio aut patrimonio habere, hoe aut regum erat proprium aut oligarchicorum hominum, Cf. Isocr. Nicocl. 21: τοῖς γαρ κοι
τοῖς οι μεν ώς ἰδίοις, οἱ δε i. e. δημοκρατουμενοι) ῶς ἀλλοτρίοις
προσέχουσι τον νουν. Nam δυναστεία - potentia opposita
est τη ἰσονομία. Quare designari
potest hoc vocabulo nune PriVR- torum Potentia nunc paucorum dominatio nunc regum Vel tyrannorum inperium, cf. Thue. III
62: ημῖν μεν γὰρ η πόλις etότε
Eτυγχανεν ου τε κατ' ο λιγαρχίαν ἰσονομον πολιευουσα Ουτε κατὰ
δημοκρατίαν δπερ δε εστι νόμοις μεν και et M σωφρονεστάτω εναντιώτατον, εγγυτάτω δε τυράννου, δυναστεία ολίγων ἀνδρῶν εἶχε τὰ πράγματα. καὶ ου τοι ιδίας δυνάμεις ελπίσαντες ετι μὰλλον σχησειν κet λ. Erant autem tunc Athenis coitiones et conciliabula rhetorum et prRetorum, in quibus Demosthenes dominaretur. Quam paucorum dominationem tamquam regiae libidini propiorem h. l. Aeschines in invidiam vocat multitudinis. Atque his viris contrarii sunt ἰδιῶται, qui ad nullam unquam partem reipublicae accesserint, cf. I T. Dem. Phil. IV 70. Herm. Alterili. 58,12. Vocabantur etiam huiuscemodi ciVes μέτριοι, α πράγμονες, ησυχιοι. Cf. II 181.
δ' αυτω τυραννίδα περιποιούμενος. Dem. 19, 240: παρ' ῶν κρειττόν εστιν εκάστω τὰς αγαθὰς ελπίδας τοῖς παισὶ και ἐαυ- τω, τὰ δίκαια γνόντα καὶ τὰ
προσήκοντα, περιποιήσασθαι. Xon. Anab. V 6, 17: καὶ ἐαυτωδνομα καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι, es. RelidantZ. Pronomen reflexivum ipsum quidem non est neceSSarium, cf. Thuc. I 9, cum autem additum e St, nimiam quandam cupiditatis ac libidinis vim designare solet. Acute etiam Isaeus VII 6: πάντα εις ἐαυτον περιεποίησε. Nee negari potest, cum simul poneretur pronomen, huius verbi activum quam medium magis in usu fuiSSu. κρίσεις Adversarii non e legibus iam causas forenSe S agitant, sed populari concitatione usi
inimicos tollere conantur. Quare factum est, ut huius criminationis violentia atque inportunitas mirum quantum Athenis tum exuberaret, ef. Hyper. EUX. COl.
18: αλύ εγωγε θαυμάζω, ει μη προσίστανται ἡδη nauseam
et taedium movent) υμῖν αἱ τοιαυται εἰσαγγελίαι κτλ.
52쪽
AIΣXINΟΥ πεντηκ0ντα ἔτη γεγονότων καὶ πάλιν εν μερει των ἄλλων 'Aθηναίων, της δε των ρητόρων ακοσμίας ουκέτι κρατεῖν δύνανται Ουθ' οι νόμοι Ουθ' οἱ πρυτανεις οἴ θ' οι πρόεδροι Ουθ' η προεδρευουσα φυλη, το δεκατον μερος της πόλεως. τουτων δ' εχόντων ουτως , και των καιρῶν οἴντων τu πόλει τοιουτων Ο ποίους τινὰς αυτους υμεῖς υπολαμβάνετε ειναι , εν υπολείπεται μερος της πολιτείας,
ditamentum istuc abSurdum Videbitur, si conseras g 154. καὶ πάλιν εν μέρει J Haec non pertinent ad ipsa praeconis verba
sed tamen breviloquentia quadam duo praeconia in unum COH- tracta videntur. Primum enim ubi processit praeco ad dicendum vocabat Seniores, tum Vero eum ventum erat ad iuniores hos rur-Sus clara voce invitabat, cf. I 23: ἐπειδὰν δ' ουτοι πάντες εἴπωσιν, τότε δη κελευει λέγειν Schol. Aristoph. δημηγορευειν)Yων ἄλλων Ἀbηναίων τον βουλόμενον οἷς εξεστιν. Alias haec
ἀγορευειν βουλεται, cf. Dem. 18, 170. Aristoph. Ach. 45. TheSm. 379. Eccl. 130. Nec tamen ex his locis vere conligitur vetustum illud Solonis institutum dudum aut sublatum aut oblitteratum fuisse. Nam hic fuit mos ut legum aut earminum prima tantummodo initia laudarentur. At que ex Aeschinis querellis cf. I 25) hoc unum concluditur, tum Oratores magis facultate quam aetate insignes ad dicendum processisse. Quid quod in legatione Macedonica aetatis discrimina ob- Servabantur, cf. Aesch. II 25. 47. ἀκοσμίαςὶ contraria e Si μετριότης, ευκοσμία. οι νόμοιJ se. οἱ περὶ της 0ητόρων ευ κοσμίας, qua de re multum disputavit Aesch. Ι 22-34.
Ceterum eandem Sententiam eiS-dem fere verbis extulit orator adv. Aristogit. Ι 90: ου πρυτανις ου κηρυξ ουκ επιστάτης ουχη προεδρευουσα φυλη τούτου κρατειν δυναται. Haec duo exempla ad unum certe auctorem referenda Videntur.
33: υμεις δ' ετι προσέbεσθε και- νον νόμον μετὰ το καλόν παγκράτιον δ ουτος επαγκρατίασενεν τη εκκλησία, υπεραισχυνθέντες επι τω πράγματι, καb' εκάστην εκκλησίαν ἀποκληρουν φυ- λην επὶ το βημα η τις προεὁρεύσει, cf. Herm. Alterili. 129, 13. Schom. Com. 88. Iuvat etiam eonsiderare Plat. Protag. 319 c et Boechii Siaatsh. I 291. g 5. καιρῶν - πιπολαμβάνετε Καιροὶ sunt tempora reipublicae, Vel eXternarum vel domesti- earum rerum. Quodsi de externis rebus nihil adhuc, multa de domesticis disseruit orator, rerum domesticarum vel tempora vel condiciones indicari apparet. Quae cum ita sint, hanc sententiam sub has Voces subiciendam es Se arbitror: cum res p. in tali tempore Sit, in quali eam e S se Vos ipsi iam intellegitis eum resp. in tanto vertatur discrimine quantum VOS ipSOS credo animis iam subintellegere. Plato Protag. 320 e legendum esse arbitror: πολλοὶ ουν αυτω Σπέβαλον codd. υπελαβον) τῶν παρακαθημένων ὁποτέρως βούλοιτο οἶτω διεξιέναι. της πολιτείαςJ Πολιτεία est reipublicae constitutio, eX qua eum adversarii sibi reliqua omnia adrogaVerint, Una Pars - μέρος) relinquitur, αι των παρανόμων γραφαί. Inde et oratori efficitur necessitas accusandi et iudicibus officium severitatis. Nam si noxios vel gratia vel metu liberaverint poenaeque exemerint, nemo iam male rogatarum legum alios postulabit et respublica universa in paucorum arbitrium con-
53쪽
ει τι κἀγὼ τυγχάνω γιγνώσκων, αἱ των παρανόμων γραφαί. εἰ δε καὶ ταυτας καταλυσετε η τοῖς καταλυουσιν επιτρεψετε , προλεγω et μῖν , οτι λησετε κατὰ μικρὸν της
6 πολιτείας τισὶ παραχωρήσαντες. εὐ γὰρ ἴστε, o ἄνδρες
5 Ἀθηναιοι, ὁτι τρεις εἰσὶ πολιτεῖαι παρὰ πῶσιν ἀνθρώποις, τυραννὶς καὶ ο λιγαρχία και δημοκρατία, διοικουνται δ' αἱ μεν τυραννίδες καὶ ὀλιγαρχίαι τοῖς τρόπ0ις τωνεφεστηκότων, αἱ δε πόλεις αἱ δημοκρατουμεναι τοῖς νόμοις τοῖς κειμένοις. μηδεὶς ουν υμῶν τοὐτ' ἀγνοείτω, 10 ἀλλα σαφῶς εκαστος ἐπιστάσθω, ὀταν εἰσίθ εις δικαστη
ριον γραφην παρανόμων δικάσων ὁτι εν ταύτη τη ἡμερα
4 ἄνδρες om. B, sicuti fere semper. 10 o τι ὁταν C. 11 ὁτιεν W, εν C. CeSSura est. Et effrenatam legum et psephismatum ferendorum Cupiditatem tum invaluisse conligaS ex Or. in Theocrin. 34. τισὶJ Hoc pronomine perStrinxit adversariorum coitione S, at per contemptum uti maluit indefinito, ut paucitate hominum ple- his multitudini opposita invidiam
g 6. Omnem hanc SententiRm, quae incipit ab ευ γαρ ἴστε, HS-que ad extrema Verba τοῖς νόμοις τοῖς κειμένοις Dobraeus ab grammatico quodam ad similitudinem Tim. Ι 4 fictam esse statuit. Atque illam rationem et doctrinam
cogitatam fuisse, hie ipse ingenue profitetur I 4: ουκ αγνοῶδ α μέλλω εν πρώτοις λέγεινῖτι φανεῖσθε και ετέρων cf.
ISOcr. Panath. 132) πρότερον ἀκηκοότες, αλλά μοι δοκεῖ καιρὸς
εἶναι και εμε νυν προς υμὰς τω αυτω λόγω χρησθαι. Atque eadem prorSUS causa adductus mihi hanc eandem sententiam denuo eXprompSisse videtur. Nam hoc unum agit ut et benevolentiam iudicum sibi conciliet et animos eorum ad audiendum attentos erigat. Quod cum paulo ante perfecerit eum demonstraret nihil iam ex universa republica contra turbulenta ambitiosorum hominum studia relinqui quam violatarum legum QRUSRS, nune hanc ipsam Sententiam auget atque amplificat cum democratiae rationem et salutem in legum Veterum eonServatione POSitam eSSeostendit. Quare fit ut et favorem popularem Orator sibi conparet et in iudicum animis hanc opinionem moveat, ut in SUR Severitate ac religione quasi ipsOrum salutem agi putent. Nec veteres OratoreS quas aliquando Sententias protulerant, eas, Si ere eSSe Videretur, denuo repetere Verebantur, cuius rei testes sunt Antipho Isocrates DemOStheneS,
cf. Westerniann de litibus Demosth. p. 134 Sqq. τοῖς τρόποις Simile est Ciceronis iudicium de rep. I 47: talis est quaeque res publicu, qualis eius aut natura aut voluntas qui illam regit. Idemque de legg. III 12: nam sic habetote, magistratibus eisque qui praesint contineri rempublicam et e X eorum eonpositione quod cuiusque reipublicae genus sit intellegi. δταν . . δτι Vulgarior quidem ea est conlocatio ut ὁτι sub ipsum
illud dicendi genus, quod in Latino Sermone obtinuit, certe non alienum a Graecorum conSuetu-
54쪽
γε ευ εἰδῶς , ὁτι , ὰν διατηρηθῶσιν οι νόμοι τἴ πόλει, σώζεται καὶ η δημοκρατία. ἁ χρη διαμνημονευοντας et μῆς 7
μισεῖν τους τα παράνομα γράφοντας, καὶ μηδεν ηγεῖσθαι μικρὸν εἰναι των τοιουτων αδικημάτων , ἀλλ' εκαστον et περμεγεθες, και τουθ' υμῶν το δίκαιον μηδεν ' εὰν αν- θρώπων εξαιρεῖσθαι, μήτε τὰς των στρατηγῶν συνηγορορίας, οἷ' επὶ πολυν ήδη χρόνον συνηγορουντες τισι των 10
Cf. Franke ad h. l. in ed. CasSel. Μaeigner ad Antiph. IV 4.
Suae, es. ISOer. Areop. 20: ουδε τουτον τον τρόπον ἐπαίδευε τους πολίτας ωστε η γεισθαι την μενακολασίαν δημοκρατίαν, την δε παρανομίαν ελευθερίαν, την δε παρρησίαν ισονομίαν, et ην δ'εξουσίαν του ταῖτα ποιεῖν Fυ- δαιμονίαν. Non aliter eΣplieandum videtur I 114: ωσπερ εκεῖνος του παιδός την παρρησίαν ἀφαιρεῖται - libertatem.
τουτο πρῶτονJ Et est hoc initium holiastarum iuris iurandi νηφιοῖμαι κατὰ τους νόμους), cuius formula inserta est Dem. Tim. 149-151, de quo Cf. Westermanu disp. Lips. 1859 pari. I III.
αν διατηρηθῶσιν . Lyc. Leocr. 3: τρία γάρ εστι et α μέγιστα, δδιαφυλάττει και διασωζει την δημοκρατίαν καὶ την τῆς πόλεως ευδαιμονίαν, πρῶτον μεν
νόμων τάξις, δευτερον δ' ἡ τῶν δικαστῶν νῆφος, τρίτον δ' ἡ
τουτοις τἀδικήματα παραδουσα κρίσις. Montesquieu l'esprit des
dans la democratie regie Ou COI tient tOUt. g 7. μηδένα . . ανθρώπωνJAeschines orationem ita continuare debuit: μήτε τους στρατηρογους κτλ. Sed explicationem re
ratione coniungere maluit. Genetivus ανθρώπων quemadmodum adiectivorum adverbiorumVe Superlativis subiectus ultimum atque extremum modum designat, cf. Dem. 19, 50: ευφημότατ αν-
θρώπων, cf. Weber Aristocr. p 548, Funkhaenet Diar. Antiq.1842, 315, sic saepissime idem
genetivus ad Superlationem quandam significandam coniungitur cum pronominibus negantibus Ου-δεὶς μηδεὶς ανθρώπων. Poterat otiam hoc dicere: μηδὲν εῶ ν εν ἀνθρώποις vel μηδὲν εὰν τῶνόν ἀνθρώποις.
συνηγοροῖντεςJ Praetores Suorum Oratorum pericula deprecari solebant, quibuScum Consiliorum ratione et familiaritate coniuncti erant, ut Aeschinem ipsum falsae legationis reum sublevavit auctoritas Phocionis. Altera lectio συνεργοῖντες sive casu fortuito Sive emendandi studio nata aliena mihi videtur ab Aeschinis consilio. Nam hac voce uSus ipSO-rum praetorum fraudes lacesseret, quibus quasi cum Oratoribus conluderent. Nec satis haberet illis exprobrare quod oratoribus in periculis adeSsent, Sed quod ipsorum utilitatis causa in republica
gerenda oratorum conSilia Seque rentur, incusare Videretur.
55쪽
ρητόρων λυμαίν0νται την πολιτείαν, μη τε τὰς των ξενων δεησεις, ους αναβιβαζόμενοι τινες εκφευγουσιν εκ των δικαστηρίων, παράνομον πολιτείαν πολιτευσάμενοι ' ἀλλ' ωσπερ αν et μῶν εκαστος αἰσχυν θείη την τάξιν λιπεῖν ην 5 ὰν ταχθ' si εν τω πολεμω, ουτω και νυν αἰσχυνθητε ἐκλιπεῖν την τάξιν ην τέταχθε υπὰ των νόμων, φυλακες της 8 δημοκρατίας ὁντε τηνδε την ημεραν. κἀκεῖνο χρη διαμνημονευειν, ὁτι νυνι πάντες οι πολῖται παρακαταθέμενοι την πόλιν sμῖν και την πολιτείαν διαπιστευσαντες Oι μεν 10 πάρεισι και επακουουσι τησδε της κρίσεως, οι δε ἄπεισιν επὶ των ιδίων εργων ούς αἰσχυνόμενοι και των ὁρκων,
ούς ώμόσατε, μεμνημενοι καὶ των νόμων, εὰν εξελεγξω
2 εκ om. R. 3 πολιτευόμενοι B. 6 ετάχθητε A. 7 ἔν- τες W, εις eklin, Om. X. κακεινο δε B. 8 νυνὶ πάντες Α, νυνῶπαντες B. 11 οικείων Εργων R. ξένων δεησειςJ Corn. Nep. Timoth. 4, 3: Iason tyrannus Thessaliae cum in patria sine satellitibus satis se tutum arbitraretur, Athenas sine ullo praesidio venit tantique hospitem fecit, ut mallet se capitis p eri culum adire quam Timo the o defama dimicanti deeSSe, cf. A. Schaefer Demosth. I 55 sq.
Provincialium laudationes et legationes, cum Romanorum praetore S repetundarum rei de capite et fama dimicabant, notiSSimae sunt ex Ciceronis OrationibuS. πολιτευσάμενοιJ Particip. AOr. multo significantius est quam Praesentis quamquam contrRiura legesque rempublicam administraverunt, tamen facinorum
την τάξιν λιπεινJ Demosthenis perstringit ignaviam, cf. ΙΙ148: εγράφης λιποταξίου καιτον γραψάμενον Nικόδημον χρη-
μασι πείσας εσώθης, qua de re cf. A. Schaefer Dem. II 96 sq. Westerniann de Dem. litib. 22.ην αν ταχθ'IJ Paulo inusitatior constructio est apud Dem. 19, 9: τίνα τάξιν εαυτόν ε ταξεν Αἰσχίνης εν τη πολιτεία τὸ πρῶτον, Vel Luc. Dem. 44: ην ἐμαυτὸν ε ταξα τάξιν λιπὼν την 'Eλληνικην, cf. Lobeck Paralip. Ι517.φ8. παρακαταθ' ἐμενοι rempublicam tamquam servandam et
custodiendam fidei ac religioni iudicum conmittere, cf. Meter Att. Proetes s 514. Similiter I T. Plato tamen Protag. 320a dixit: Κλεί- νων καταθέμενος εν υρίφρονος se. Oi κω) ἐπαίδευεν, cf. ΑeSCh. 9. διαμνημονευειν - πάρεισιν Leviter aspicienti exitus Sententiae parum cum gravitate initii
congruere Videtur. Nec Vero ΡΟ-
sterioris enuntiati verba πάρεισι - ἄπεισι) cogitatione Seiungi debent a participiis, quibu8, quo quiSque modo civium vel absit vel adsit describitur. Quare totam Sententiam sic circumscribere licet: Illud praeterea Vobiscum considerate, cetero S cives ita Vel adesse vel abesse, ut fidei vestrae salutem reipublicae conmiserint. Videtur ergo letus et SODUS cadere magis in participia quam in verba finita, qua de re
ponam: fama erat Samnites desectioni Campanorum in-m in entes admotur OS c RStra.
56쪽
κολάζετε τους υπεναντίως τοῖς νόμοις και τω υ μετερωσυμφεροντι πολιτευομενους. καν ταυτην εχοντες την διώ- 5νοιαν ἀκουσητε των μελλόντων ρηθησεσθαι λόγων, ευ οἶδ' ὁτι και δίκαια και ευορκα και συμφεροντα υμ ιν αυτοῖς
ψηφιεῖσθε καὶ πάσu τη πόλει. Περὶ μεν 0υν της ὁλης κατηγ0ρίας μετρίως μοι ελ' s
1 γραψαντα B. 4 τοις νόμοις καὶ τω υμετέρω συμ*. A, τω νόμω καὶ et η πόλει καὶ τω συμφ. τω υ μετερω B, emend. Bahe W.6 άκουητε AK 7 o τι δίκαια B. γεγραφοταJ AdVersarii cum eas inimicorum aetiones quae in iudicium venerant, reprehendebant, perfecta utique noristis praeserenda ducebant, cf. 9: παρ' ους
το ψηφισμα τυγχάνει γεγραφὼς Κτησιφῶν, 31: παράνομα γεγρα- φοτα, 48: οὐτος εννομα γέγραφεν, 60: γεγραφε; res incerta est 203, ubi in libris γράψαντα
- προβαλλόμενον - προσγράψαντα - καταπεφρονηκόetα invicem SeSe excipiunt. Quae apud Aeschinem, eadem ratio obtinuit in Demosthenis orationibUS, CL18, 57. βεβαιουτε την δημοκρ.J Nam in legibus reipublicae libertatem
contineri modo denique confirmRVerat, es. Dem. 24, 5: των γὰρ oντων ἀγαθῶν τy πόλει και του δημοκρατουμένην καὶ ελευθί- ραν εἶναι ως ἄλλο τι των νόμων αιτιωτερόν εστιν, Ουδ' δνενα εἰπειν Dis αι. Quodsi in legibus versatur conmunis SaluS, iudicum conmoda a conServatione illarum divelli non ΡOSSunt: τοῖς νόμοις και τω υ μετερω συμφερο
ακου σητεJ Altera lectio melioribus libris conprobata ἀκουητε
contra rationem usumque dicendi Atticorum est. Nam anteaquam sententias dicant iudices, totam et accusationem et defensionem nudis Se necesse est. At enim participium ταυτην εχοντες την διέ-νοιαν non finem sed continuationem studiendi designat. Haec vero ipsa causa est eur ROriStum ακου σητε praeferendum esse eXistimem. Etenim ista participii et futuri exacti coniunctione perpetua iudicum auditio describitur ab initio accusationis usque Rd
mentatio confirmati O), euius tres partes habentur:
Sthenes propterea quod munerum rationes non reddiderat: 9-31.
tio non in theatro fieri de-bsit sed in populi contione: 32-48.
mosthenes inflixit damna ut coronari eum non liceat: 49 167.9-12: Causa et ratio eius legis, qua nisi qui rationes reddiderit publice coronari υetatur, quam tamen Ctesipho
versa quidem aecuSatio, i. e. eius enusa et ratio, singulis opponitur
artibus, cf. Isaeus II 9: ῖν γὰρ
εν κεφαλαίοις την δυναμιν o λου
57쪽
πίζω προειρησθαι περὶ δε αυτῶν των νόμων οῖ κεινται περὶ των υπευθυνων, παρ' ους το ψήφισμα τυγχάνει γεγραφὼς Κτησιφῶν, διὰ βραχέων εἰπεῖν β0υλομαι. εν γὰρ τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις ἄρχοντές τινες ἀρχάς τε πολλας
5 και τὰς προσόδους διοικοῶντες, και δωροδοκοῶντες περὶ ἔκαστα τουτων, προσλαμβάνοντες τους τε εκ του βουλευ-2 το ψηφ. τουτο B. 4 ἀρχάς τε πολλὰς W, μεγίστας ἀρχὰς εν τῆ πόλει Α, τὰς ἀρχὰς εν τῆ πόλει μεγίστας li , τὰς 'εγίστας εν τῆ πόλει ἀρχὰς hy, τὰς μεγίστας ἀρχὰς B. 5 κω τὰς
Om. h. 6 τε om. A. του π0άγματος καλῶς περιλάβωμεν, ενet αυθ' ἀποβλέποντες ἄμεινον και περὶ των μερῶν ερου- μεν. Transitui hane formulam inservire patet etiam ex Plat. Phaed. 111 e. ιμετρίως I3: περὶ μὲν ουν τουτων μετριως ελπίζω μοι προειρησθαι. Thue. II 35 τὰ μετρίως εἰπειν medium quendam locum obtinet inter ενδεεστέρως εἰπειν et καθ' υπερβολην εἰπειν πλεονάζεσθαι). Maximeque Propinqua est ratio adverbii δικαίως, cf. Plato Theaet. 180o: παρὰ μεν ουν τουτων, οπερ si α ερῶν,ουκ αν ποτε λάβοις λόγον ουτεε κόντων ουτε ἀκόντων ' αυτους
δε . δει παραλαβόντας ωσπερ πρόβλημα επισκοπεῖσθαι. ΣAZ. και μετρίως γε λέγεις, cf. Stalib. Crit. 106st: τῶν ρηθέντων o σαμεν ερρηθη μετρίως, παρὰ μέλος δὲ ει τι περὶ αυτῶν ακοντες εἴπομεν - recte. Crito 46o: πῶς ουν αν μετριώτατα σκοποίμεθα αυτά; Ubi recto Stall-baum: quaerere ita ut pare St, ut rei convenit, ut res postulat, h. e. bene, re te.
δν τη τὸ εκ του. απείνου και πέρατος κατὰ φυσιν ἐμψυχον γεγονὸς ειδος κτλ. Dem. 19, 14: καὶ τοιουτους τινὰς ειπεν βραχεῖς καὶ μετρίους λόγους. Deinde μετρίως idem etiam significat quod κοσμίως, cf. Plato
Phaed. 108c: ἡ δε καθαρῶς τε καὶ μετρίως τὸν βίον διεξελ-
θοῶσα, Symp. 197 e. Ex his exemplis hoc utique apparet, με
τρίως εἰπειν non ad formam et ambitum orationis, Sed admodum ad decorum ad veritatem pertinere, cf. L. Herbst
Philolog. XXIV 712. τὸ ψηφισμα Pronomen τουτο
vel τουτὶ facile abeSse Potest, quia Vis ae natura articuli demonStrativa est, cf. 186, I 67:ῖν πιμῖν ἐπιδείξω ολυς απεργάζεται ἀνθρώπους τb ἐπιτηδευμα, ubi item deteriores libri
addiderunt τουτο. Maximeque Rrticulus vim demonstrativi pronominis habet ante relatiVa, CLPlato Phaed. 75 b. legg. 714 e. Phileb.. 37 a. b.. I'. προαπόλωλε τὸ ἐφ' o δν ἐκπλέωμεν. Matth. g 287, 1. Bernii. Synt. p. 313, 4. Krug. 50, 6, 11. ἄρχας τε πολλὰς Nescio an
in mente habuerit quam attigit 5 25. ἄρχοντες - διοικοῖντεςJ Subiectum totius sententiae est χοντές τινες, Verbum autem διοι - κουντες proprie adiunctum ad τὰς προσοδους pertinet etiam ad ἄρχας τε πολλὰς, quam tamen 10ctionem haudquaquam Veram esse existimo. NeSeio an prae- Stet τα μέγιστα τῶν εν τη πόλει - maxima et gravis Sima reipublicae munera. περὶ ἔκαστα τουτων in omnibus his quae conmemoravi negotiis. Sed tamen τούτων nihil osse potest nisi generis neutrius genetiVUS.
58쪽
τηρ λυ ρήτ0ρας καὶ τους εκ του δήμου πόρρωθεν προκατελάμβαν0ν τὰς ευθυνας επαίνοις καὶ κηρυγμασιν, ωστ'εν ταῖς ευθυναις εἰς την μεγίστην μεν απορίαν ἀφικνεῖ σθαι τους κατηγόρους, πολὐ δε δει μῶλλον τοίς δικαστάς.πολλ0ὶ γὰρ πάνυ των υπευθυνων επ' αυτοφώρω κλεπται
των δημ0σίων χρημάτων ὁντες εξελεγχόμενοι διεφυγγα-
3 post ευθυνως add. των αρχῶν Α, των αρχόντων B. 3 μεν om. el, Bahe delevit μέν. 5 etων πιπευθυνων del. Bahe. Oratores Athenis nulli erant nec in senatu nee in comitiiS, cf. Meier-Schomann Att. Prog. 209. Itaque hie senatores designantur qui maxima in Senatu auctoritate dicendi facultate vigerent. Atque senatorii oratores multum etiam in contionibus Valere poterant, non item in senatu oratoreS PΟ-pulares. Sed quanta in huiuscemodi rebus vel in senatu vel in contione oratorum fuerit potentia, ex Dem. adv. Androtionem oratione elucet, es Dem. 24, 14: μεχρι μεν δη τουτων ουδεν ἡδίκησθ' υπο Tιμοκράτους του του p. μετὰ ταὐτα δε πάντ ἀνεδέξατο ετ εαυτὸν τα προειρημένα και πάντ δικημένοι φανήσεσθ' υπὸ τούτου. εν ταῖς ευθύναις Graivinatici addiderunt alii των αὐχῶν alii τῶν αρχόντων. Et hoc quidem
cogitari omnino non potest quOniam oratio non de omnibuS magistratibus instituta est sed de eis qui, cum multa munera Coniunctim suscepissent, in omnibus facile corrumperentur; τῶν αὐροχῶν autem significaret: cum Omnino munerum omnium rationes reddebantur, quae enuntiatio aliena est ab reliqua totius Sententiae conformatione. Nec Verisimile est uno eodemque tempore omne S magistratus ad logistas rationes detulisse. Quare si quidquam deesset adiceretur adcommodate: ἐν ταις ευθύναις αυτῶν. At ne hoe quidem nece S- Sarium est. Quid quod eiusmodi Sententia Supervacanea eSSet 2 Nam cum prOXime praecesserit ευθυνας, nemo iam dubitat quod tandem genus accuSatorum
animo informandum sit. Sed enim ἐν ταις ευθυναις significat: in causis ac iudiciis quibus de magistratuum illorum administratione agitur, cf. Tim. Plat.: εἴ- θυναι δίκαι κατὰ τῶν αρξάντων κακῶς, Schol. Dem. Tim. 54: εὐθυνα κυρίως ἐν εισάγουσινοι λογισται προς τους δόξαντας
πρεσβευσαι κακῶς ' και τὰ δικαστήρια μεν οι λογισται κλη-
ρουσι, κατηγορει δ' ὁ βουλόμενος
και τοις δικασταῖς εφεῖται τιμὰ- σθαι τοις ἁλουσιν. Dem. 19, 273. Meier- Schoena. Att. Prog. 215 Sq. Sententia igitur haec est: lauda tione publica multo ante ne rationes redderent officiorum praepediebant, ut, etiamsi res ad iudicium delata e S Set, Reeu Sat Ore S tamen et iudices in tanta dii ficultate quid agerent nescirent.
pendet ex altero participio εξελεγχόμενοι, cf. eX una Dem. Or.
XIX 3. 5. 9. 60. 121. 201. 246. 279. 284. 293: εξελεγχομενους επ' αυτοφώρω επὶ τῶ τῶν συμμάχων ἀλέθρω ταυτα πεποιηκότας. Nee tamen participii substantivi cum alio participio coniunctio frequens est, es. POYSOHEur. Hee. 562.
4Φ, 8: οι μεν πολλοι αυτῶν ες τὰ si ρατόπεδον διεφυγγανον, quo genere frequentutivo non modo aut multitudo aut conSuetudo indicatur sed propria Singulorum fuga describitur.
59쪽
ζοντο την ψηφον φέρειν οι δικασται Ου περι του παροντος
11 αδικηματος ἀλλ' ὐπερ της αἰσχυνης του δημου. κατιδὼν
tu δε τις ταῶτα τίθησι νομον και μαλα καλῶς εχοντα , τον διαρρηδην ἀπαγορευοντα τους υπευθυνους μη στεφανοῶν.
1 εκ B, απὸ A. αισχυνονται et, defendit Bahe. 2 αυτος W, αὐτος A, ὁ αυτος B. 8 οἱ δικαύταὶ nescio an delendum videatur. 10 νομοθέτης τίθησι C. 11 διαγορευοντα A. εν τοις αγωσιν Haec verba delenda esse primus vidit Do-breus. Nam si qua fides Aeschini g 32 sqq.), in theatro hoc enim significaret εν τοῖς ἀγῶσιν - perleges ne licebat quidem renuntiationem honoris fieri. Ac si Statuas hoc ita licitum fuisse ut
Dem. de cor . si 120 confirmaretur, hoc parum credibile est Aeschinem adeo stolidum fuisse ut suam rationem accusandi ipse Subverterit. Nam hoc certe fecisset etiamsi non legitimam illam at, Volgarem tamen consuetudinem 1 indicaret. Prorsus diversum est
αρετης ενεκα καὶ δικαιοσυνης Eadem formula in Inser. BOeelah. I p. 137. 139. 140. 151, contra I145: αρετης ενεκα καὶ ξυνοιας, ην εχων διατελεῖ προς τονδημον. I 149: φιλοτιμίας ενεκεν et ης εις τον δημον τον Σαλαμινίων.
rum conplexio ampliSSima praeclarissimo concluditur anaeolutho. Nam superiori parti partem alteram ita convenienter adfinxisset: φανησεται πρωην μεν ποτε αναγορευόμενος - μικρον δεπισχὼν εξιών κτλ. At dura ista convenientia partium cum ipsa sententiae ratione parum
congrueret: Opponuntur enim cogitatione non tam αναγορευομε-
νος et ἐξιων quarn ἀναγ. et κλο- πης ενεκα τὰς ευθυνας ωφλη- κως. Accedit quod indignitato huius rei orator quaSi animo conpellitur ad vividam imaginem describendam: homo publice nuper a populo laudatus idem paulo post
Superbo ore ac triumphans ex iudicio exit - peculatus crimine convictus il Nam locutiones inter Se prosinquae Sunt ευ θυνας
ὀφλεῖν ἡποσχεῖν δουναι, es. Meier-Schoemann Att. Prog. 224. 9 11. κατιδὼν δε τις I 27: ασυνιδὼν ὁ νομοθέτης. EX pronomino indofinito cave illud conligas
legem hane ab homine obseuroeSSe rogulam. ESi enim veterum Oratorum moriS, ut, nisi laus et gloria omnium in ore fuerit, hominum nomina raro adicerent, ei.
Dem. 19, 7: ὁ μέντοι τον νόμον
τιθεὶς ου διώρισεν τουτο. Quare hoc unum coniectura assequi licet non Solonem fuisse illius legis auctorem. Ceterum hane eandem legem saepe neglectam fuisse ex ipsa oratione Aeschinis patet. Sed tamen iuri et consuetudini convenietis fuit, cf. Bockli Inscr. I 149: και περὶ τουτων πάντων
ἀπολελόγισται in βουλ' και τψδήμω, δέδωκε δε καὶ τὰς ευδυ-
60쪽
δη τις μετριος των τὰ παράνομα γραφόντων s ἀλλ' oυν , προβάλλονταί γέ τι προ της αισχυνης. πρ0σγράφ0υσι γὰρ
προς τὰ ψηφίσματα στεφανουν τον υ πευθυνον, επειδὰν λόγον και ευθυνας της αρχης δω. καὶ η μεν πόλις τ0 12ῖσον αδίκημα ἀδικεῖται ' προκαταλαμβάνονται γὰρ επαί νοις καὶ στεφάνοις αι ευθυναι ο δε το ψηφισμα γραφων 10 ενδείκνυται τοις ἀκουουσιν ὁτι γεγραφε μεν παράνομα,
αισχυνεται δε εφ' οις ημάρτηκε. Κτησιφῶν δε, o ἄνδρες
'Aθηναιοι, υπερπηδησας τον νόμον τον περὶ των υπευθυνων κείμενον καὶ την πρόφασιν ην ἀρτίως πρ0ειπον
1 Ουτως Om. a. 2 κρείττους τινες W, λόγοι κρείττονες A, κρείττους λόγοι h, κρείττονες λόγοι B. 4 στεφ. παρὰ τους νόμους C. ει δη τις μέτριος e, ει δή τις εστι μέτριος kl, ει δητις εστι μέτριος επὶ Bh. 5 τὰ om. kl. 6 προσγράφουσι Bahe, προσεγγρ. C. 11 γεγραφε eligi, γεγράφει amn, εγεγράφει i. 13 υπερ hii. 14 ην A, ην εγώ B.
κρείττουςJ Contractas formas Atticos praetulisse solutis Cou- stat, es. Ben Seler ISOer. Areop. p. 238 sqq. Franke Lecti. Aesch.
τωνJ Addunt codices: παρὰ et ους
νόμους, quae verba ab omni Sententia aliena nata videntur eX his quae deinceps secuntur: ειδη τις μέτριος των τὰ παρή- νομα γραφόντων. Certe eorum modestiam qui rationi obnoxios legis contemptu coronari iuberent, nullam omnino Aeschines praedicare potuit, poterat eorum pudorem qui cum leges Se neglegere scirent hoc cautionibus quibusdam contegere Studerent. Praeterea eiusdem vocis repetitio male ad aures accidit.
dum recte emendatum est pro προσεγγράφουσι. Nam ἐγγράφειν nusquam significat rogare legem, sed aut deferre aliquid ad magistratum aut scripto decreto aliquid adicere, cf. Dem. 19, 174: ειτα τοψηφισμα ἐπεχείρησαν κινεῖν καιμεταίρειν, ειτα Καρδιανους Φιλιππω συμμάχους ἐν γραῖραν, ibid. 87: ουθ' υστερον ἐγγράψαι
πεισθέντες αυτην την ειρηνην και συμμαχίαν) και τοις εκγόνοις. Ibid. 56: τουτο τοίνυν ουδέποθ' υμεις υπεμείνατ' ανυστερον προσγραψαι προς τηνειρηνην. Apud Aeschinem β 203 uno saltem in libro h) prioris
γραψαντα, in ceteris προσεγ- γραψαντα. Dem. 44, 51 in unico
libro Σ) legitur προσεγράψαντο,
in ceteriS προσενεγράψαντο. QVR- re conpositae formae προσεγγράφειν nulla est auctoritaS.
Lentus et volgarius Verbum eStυπερβηται vel παραβηναι, cf. 204. Illud significat: cum Rudacia atque contemptu aliquam rem transilire, eontemnere. Non satis accurate has notiones distinxit Weber ad Aristocr. 276.