장음표시 사용
41쪽
λον δραχμὰς ἀποτῖσαι τῶ δημοσίω, A: χιλίας δραχμὰς μῆλλον,
W: και πρ0αιρησεται χιλίας δραχμὰς ἀποτῖσαι τω δημοσίω. 48 B: τουτω παρεσκευασα, A: παρεσκευασα τουτω, W: ην0υκ εγὼ παρεσκευασα ἀλλ' αυτ0ς Ουτος εαυτω. Ρnulo post ex Α rueipiendum erat: Aστε μηδ' ἐπιδέχεσθαι δόξαν αιτίας πο
λέγω i g 50 ex ΑΒ conligitur Scribendum eSSe: ῖνα δε μηδιατρίβω, κάλει μοι τους εἰδότας κτλ., Vitium natum eSt eX eo quod Subsequitur επειτα. 53 veri Simile est in archetypo ἐαυτ0s fuisse: εξέπεμψε. Paulo post probabile e8t hoc: ηδη γὰρ οι- μαί τινας ἐορακέναι, εἰ ὁ ε μη, ἀλλ' ἀκηκοέναι γε. 57 probabile ρx AB hoc conligitur: εκεῖ τουτον ιδὼν ησθη τε και ἐπεθύμησε και εβουληθη ως αυτὸν ἀναλαβεῖν, καί πως ηγησατο εγγυς της αυτ0s φύσεως. 58 ex AB coniecit W: και αυτοι καὶ των συγκυβευτῶν τινες, cf. 60. ') 61 B: απὸ του βω- μου τὸν ἄνθρωπον, A: τὸν ἄνθρωπον απὸ του βωμου. Hinc Vera rena Scitur archetypi scriptio: πέρας πείθουσιν ἀναστηναι τὸν ἄνθρωπον. 63 B: δικῶν ληξεις, A: ληξεις δικῶν, qHare certum est et nece8Sarium: το δε μετὰ τουτο ληξεις εποιησαντο, es. Meier-Schoemann Att. Ρrog. p. 597 n. 6. 64 veri simile est: ευ εβουλεύσατο - δει γὰρ τἀληθὸς λέγειν - ησυχίαν εχων, es conment. p. 23, 1. 65 8eribendum videtur: κάλει μοι Γλαύκωνα χολαργέα τὸν ἀφελόμενον εις ελευθερίαν τὸν Πιττάλακον. MAPTTHA. Και τὰς ἐτέρας μαρτυρίας ἀναγίγνωσκε. MAPT IAI. 67 B: διὰ τί οὐν αυτὸν καλῶ, Α: διὰ τί οὐυ καλῶ αυτόν, W: διὰ τί οὐν καλῶ ἐπι την μαρτυρίαν; g 70 ex codidum vestigiis e0nieio: εἴπατέ μοι πρὸς Λιὸς και θεῶν, ὼ ζύθηναῖοι, οστις αν αυτὸν καταισχύνη πρὸς φησανδρ0ν, ου δοκεῖ ὁμῖν πρὸς τὸν πόρνον πεπορνεῖσθαι; Nec enim de uno agitur Timarcho, sed de quolibet homine
') Rectius hunc locum iam pridem tractaverat Sauppe.
42쪽
si qui similia perpetraverit. T3 recipiendum erat ex unoa: νη τον Ποσειδῶ καλῶς αρα την πόλιν οἰκησομεν. 75 B:εν ἀλλοτριαις οἰκίαις νυκτερευη, A: νυκτερευη εν ἀλλοτρίαις οἰκίως, pr0 quo et SimpliciHS et Vehementi US eSt: οταν μειράκιον νέον καταλιπον την πατρωαν οικίαν νυκτερευη κτλ. g 770X AB verum esse conligitur: ορῶ ὁτι αεὶ το αυτο ἰσχύει.
78 υμεῖς post θ0ρυβεῖτε exterminandum est. Endemque causa 80 emendandum eSt: αναβη επὶ το βημα, rem0tis istis εν τω δημω. Atque 81 τ0ν υλυμπιον recte deest in Α, es. 88. 108. 84 ego e0nieio: υπ0βαλόντες, es conment. p. 8, 2 85 mihi videtur Scribendum esse ex AB: ταὐτεγὼ υπ0λαμβάνω μεμαρτυρησθαι υμῖν υπὸ τ0υ δημου του Ἀθηναίων, 0ν ἀλῶναι ψευδομαρτυριῶν ου καλῶς εχει. g 86 ex AB conicio: καὶ περὶ τουτων κρίσεις αἱ μεν γεγόνασιν αἱ δ'
εμαρτύρησεν η κατηγ0ρος ὼν ενεχείρησε τ0ιαυτην την ἀπόδει- ιν του πράγματος; Are0pagitarum pr0pria eSt ζητησις, quam sex Dinarchi et Hyperidis orationibus cognovimus. Quare 92 scribendum videtur: ἀλλ' εξ ών αυτοι συνίσασι και εζητηκασι, την ψηφ0ν φερ0υσι, pr0 εζητάκασι. 93 eontei0: 0ι μεν γὰρ εν τῶ παρεληλυθότι χρόνω γενόμενοι λόγοι περι Τιμάρχου καιτῶν τούτου επιτηδευμάτων διὰ την αληθειαν ελεγοντο. 95 restituendum est ex AB: επειδη δε ταῶτα μεν ἀπωλώλει καὶ κατεκεκύβευτο και κατωψ0φάγητο, Οὐτοσὶ δ' εέωρος εγίγνετο,
εδίδου δ' εικότως οὐδεὶς ετι οὐδεν, η δε βδελυρὰ φυσις και
Ἀριγνώτω, nec enim ulla erat eau8a cur AeSehines coram iudicibus adideret illud: παρὰ τῶν επιτρόπων. 107 ex ΑΒ propon0: ηρέε δ' ἐν Ἀνδρω πριάμενος τριάκοντα μνῶν, δανεισάμενος επ' εννεα ὀβ0λ0ῖς την μναν, ευπ0ρίαν τη βδελυρία τη
ἴσως eiciendum e8t, cf. g 113. - 110 emblema est: OF0ἡτ0ς εβ0ύλευεν, paulo 908t cum optimis libris osτος eXeer-Ρendum videtur. Denique Pamphilus nihil aliud in contione dixisso mihi videtur quam haec: ώ 'Ἀθηναῖοι, κλεπτουσι τῶν
ἡμετέρων ἀνηρ και γυνη κ0ινη. 113 probabilius mihi videtur quod A praestat ἀπ0θνησκειν quam illud qu0d in B
43쪽
PROL EGO MENA. XXXIXlegitur: θανάτω ζημι0υσθαι. Quis enim hoc quidem circumscriberet aut enarraret 8 Nihil autem evidentius est quam 114 ox AB Omondandum esse: ωστ' ευθυς ἐπὶ ταῖς ἐν τ0ῖς δημοις διαψηφίσεσι δισχιλίας ελαβε. Haec quidem dictio χιλίας, δισχιλίας λαβεῖν pii χιλίας δραχμας λαβεῖν frequentissima lest. Nec minus certum est illud quod 115 ex librorum AB conlatione efficitur: κάλει μοι Φιλημμονα τον δόντα τοαργυριον, Pro: τον δόντα Τιμάρχω τ0 αργυριον. Atque 116 Seribendum est: υμῆς τε βουλοίμην αν Οἱς εγο μελλω λεγειν
dari debet: τόλμησον γὰρ εἰς τους δικαστὰς βλέψας εἰπεῖν απρυσηκει ἀνδρὶ σώφρονι τὰ περὶ την ηλικίαν. 122 anto
ηγουμενος delendum est εἰναι. 123 probabile est: α δεπείθει σε Λημοσθενης, oiκ ἀνδρός ἐστιν ελευθερ0υ κτλ. g 130roeto in Α d0est ευθυς. 135 probabile est tollendum ess0: περὶ εμου. φ 140 veri simile e8t: εἰτε ερωτα εἴτε τρόπ0ν χρηπροσειπεῖν. 143 recte iamdudum ad A Turicenses sustulerunt illud: ην γὰρ Dπουντιος. 154 emendandum censeo: υμεις δε τί ὀμωμόκατε; ψηφιεῖσθαι περὶ ἄν αν η δίωξις ἐν.
utiqu0 delendum est απὸ της απολογίας. Extrema pars Τimarcheae in archetypo aut nullis aut paucis interpretamentis turbata fuit. Quare nihil mirum, si in hae parte orationis codex A eum B raro discrepat. Hoc enim Saepe numero factum eSt, ut grammaticorum Sedulitas sub exitus librorum paulatim languesceret. Ciceronis quidem de Offidiis liber I ingenti numero additamentorum depravatuS eSt, pavendeprehenduntur in II, paene nulla apparent in III.
Satis magnum numerum emendationum propOSui: maior certe pars convelli aut refutari non poteSt, omneS autem eX
librorum A et B conparatione manarunt. Quod documento est quod statuerim de librorum quibus Timarchea continetur adfinitate et ratione hoc proxime ad Veritatem neeedere. Orationis quae est falsae legationis defensio etsi non eademat similis tamen librorum condicio est: tria ibi habentur codicum genera eX uno archetypo non descripta illa quidem sed derivata, quorum unum ekl vel eiliis tametsi minoro ibi digni tale est quam ad Ctesiphonteam dignum certe est, quod ad OVnm recen8ionem cum ceteris eodicibus attentius et diligentius conparatum primo loco habeatur. Sed huius rei quaestionem difficilem set intricatam in aliam mihi opportunitatem
44쪽
45쪽
46쪽
47쪽
Την μεν παρασκευην ὁρῆτε, δε ανδρες Ἀθηναι0ι, καὶ την παράταξιν οση γεγενηται, και τὰς κατὰ την αγορὰν δεησεις αἷς κέχρηνταί τινες υπερ του τὰ μετρια κα συνθ
1 ἄνδρες add. eli. Harp. 145. Phot. Lex. 329. 3 καὶ συνήθη Α, καὶ τὰ συνηθη B
g 1 - 8 Exordium, cuiuS argumentationis summa his fere verbis continetur: δημοκρατίασωζεται, αν οἱ νόμοι διατηρηθῶσιν. Et quoniam Atheniensibus infensa erat aceUSatorum ΠR-tio, ideo ut alii oratores, es. Lyc. Leocr. 3, sic Aeschines ad accusandum se descendiSSe conprobat unius reipublicae et conmunis salutis studio adductum. Quam adversarii rationem vehementer perstringit Dem. 18, 292. Cf. ΜRr
Haec prima principii verba veteres erant grammatici qui reprehenderent: οτι ου δεῖ μεταφορικοῖς ονόμασι κεχρησθαι εν τοῖς προοιμίοις Schol.). Iidem tamen conparaverunt Dem. 19, 1:
σπουδη περὶ τουτονὶ τον αγῶνα καὶ παραγγελία γέγονε κτλ., cf. Harp., Suid. , Phot. S. V. παραγ γελία. Idemque verbum ex rebellica translatum in ipso initio orationis Andoc. I, 1 ibique cf.
BlasS : την μεν παρασκευην καὶ την προθυμίαν των ε χθρῶν . . . σχεδόν τι πάντες επίστασθε; cuius rei conmemoratio eo magis
mihi videtur necessaria, quod Aeschines II 172 sqq. multa expreS-
sit ad similitudinem Andocidis III 3 sqq. Et quid παρασκευὴ significet, apparet ex I 193: καὶ την παρασκευην καὶ τους συνηγόρους αυτῶ παρατθρεῖτε vel ex Lyc. Leocr. 20: ου γὰρ αγνοεῖτε
ου τε τὰς παρασκευὰς των κρι- νομενων Ουτε τὰς δεησεις τωνεξαιτουμενων. Inde hoc certe patet insidias reorum et auxilia atque deprecationes adtiocalorum
haud ita diligenter discerni ab
oratoribus. Quare conso lavit Αn
νημα et απάτην. Aeschines autem aditinxit παράταξιν, ut eoitionem quandam Demosthenis amicorumque de Signaret, quae et rempublieam uni VerSam Occupare et populari concitatione adversarios opprimere Videretur. Huiusmodi rhetorum coitiones reprehendit etiam Isocr. 8, 5. 125 128. Et Demosthenes videtur tune usus eSSe Varia machinatione, ut Sua Suorumque gratia et favore populari iudicum animos Sententiasque aucuparetur, cf. Dem. 19, 1: εορακότας αρτι τους, οτεκληρουσθε, ενοχλουντας καὶ προσιόντας υμῖν. Nam quod olim Demosthenes Aeschini, idem hic nunc illi exprobrat. Atque hane in sententiam adiecta esse puto haee verba: τὰς κατὰ την αγορὰν δεησεις, quibus studiis amici Demosthenis paulo ante iudicum animos ab Aeschinis consilio abalienaverant.
48쪽
2 επειτα W, επειτα δευτερον Α, δεττερον δε B. 3 ου δε- μίαν αν W, αν Oin. C, ισχυσειν DObr. μεῖζον ισχ. παρ' υμῖν Α, ἰσχ. παρ' υμῖν μεῖζον B. 4 ανδρες add. Α.quum igitur est vocabulum δίκαιος, cf. Thuc. IV 81 de Bra- Sida): εαυτον παρασχὼν δίκαιον καὶ μετριον. Aesch. Ι 162: εστω γὰρ Ο μεν μισθωσάμενος δίκαιος εις το πραγμα, ὁ δε μισθωθεὶς αδικος και μὴ βεβαι0ς, η πάλιν του ναντίον Ο μεν μισθωθεὶς μέτριος καὶ ποιωντα ἄμολογη μ εν α. Quare ταμέτρια significare videtur aequitatis iura quae nemini liceat in
republica excedere ius omnium co=rmune. Multo Saepius Oratores dixerunt τα δίκαια. DeincepS τα συνηθη Significat non ipsa iura Sed consuetudinem usu ac diuturnitate vigentem, tamquam mo
rem maiorum, reipublicae quasi fundamenta, eversuri videbantur Demosthenis amici, cum vel eontra iura legesque Suam CauSam obtinere studerent. 9uare PR-rum recte Schol. : συνηθη δε τοεξ i σου ακροῖσθαι καὶ μηδεν παρὰ το δίκαιόν τινι χαρίζεσθαι.
τοῖς θεοιςJ Hoe nimirum ex consuetudine forenSi, es. Dem. es. 1, 1: παντὸς αρχομένω σπουδαίου καὶ λόγου καὶ εργου απότων θεων ωπολαμβάνω προση - κειν πρῶτον ἄρχεσθαι, cf. SO-lemnem illam precationem I 116 et Dem. 18, 1. 141. Lyc. Leo r. 1.
causa iudicum religioni legum conServatio mandata est. Et cum illi iuraverint secundum leges Sententias se laturos cf. Dem. 24, 149),
ipsorum causa quodammodo cum legum Salute coniuncta eSt. ἄν . . ισχυεινJ Particulae αν adiunctio necessaria est, quia Aeschinis opinio versatur in futura potius quam in experta iudicum religione. Cf. nune elegantem Madvigii disputationem in Adv. I 156 sq. Aliter res Sehabet in his Aeschinis verbis apud Dem. 19, 283:- ουδὲν ἐστ' ἴφελος πόλεως, η τις μη νευρ' επὶ τους ἀδικουντας ἔχει, ουδε πολιτείας, ἐν η συγγνώμη καὶ παραγγελία των νόμων μεῖζον ἰσχυ-
δν εβουλόμην αν πολλῶν ἔνεκα 'ν. Nam adiectione particulae
αν voluntas significatur a condicione Suspensa vellem Siliceret, omissa autem hRe particula nulla subest condicionis notio sed ea animi voluntas de- Signatur, quae, quia frustra nos velle cognoverimus, omittenda fuerit, of Schom. Is. 435. Dem.
προσηκειν Ευβουλίδη. Paratur autem hac formula transitus ad novam Sententiam. Ceterum h. l. Aeschines ante oculos habuit Thrasymachum, cui HS segm. Servavit Dion. Hal. Dem. p. 959, 14:εβουλόμην μὲν, ὼ Αθηναῖοι, μετασχεῖν εκείνου του χρόνου του παλαιου καὶ τῶν πραγμάτων, ηνίκα σιωπῶν ἀπέχρη τοῖς νεωτέροις, των τε πρανάτων Ουκἀναγκαζόντων αγορευειν καὶ τῶν πρεσβυτέρων ορθῶς την πόλιν ἐπιτροπευόντων κτλ.την βουλην τ. πεντακοσίους Quia duo erant in Atheniensium republica Senatus genera - num Areopagus etiam senatus habebatur -, ideo appositio determinativa adiciebatur, raro admodum genetivus τῶν πεντακοσίων. Cum hoc Aeschinis loco multum discrepat Andoc. II 19: τὰ δε μέλλοντά τε καὶ ηδη πραττόμενα
49쪽
τὰς εκκλησίας υ πο των εφεστηκότων Oρθῶς διοικεισθαι,
καὶ τους νόμους ους εν0μοθετησε Σόλων περὶ τῆς των ρητόρων ευκ00μιας ἰσχυειν, ῖνα εξην πρῶτον μεν τω πρεσβυτάτω των πολιτῶν σωφρόνως επὶ το βημα παρελ- β θόντι ανευ θορυβου και ταραχης εξ ἐμπειρίας τα βέλτι στα τη πόλει συμβουλευειν , δευτερον δ' ηδη και τωναλλων πολιτῶν τον βουλόμενον καθ' ἡλικίαν καὶ εν μερει περὶ εκάστου γνώμην ἀποφαίνεσθαι ουτω γὰρ αν μοι δοκει η τε πόλις αριστα διοικεῖσθαι se τε κρίσεις ελάχισται 3 γίγνεσθαι. επειδη δε πάντα τα πρότερον ώμολογημενα καλῶς εχειν νυν ι καταλελυται, και γράφ0υσί τινες ραδίως
Α add.: ωσπερ οι νόμοι προστάττουσι, Β ωσπερ οι νόμοι κελευουGt, emendavit Bahe. 7 καθ' ' ηλικίαν A, καθ' ηλ. χωρὶς B. 9 ελάχιστα e. 11 τέ τινες B. ἄνδρες υμῶν πεντακόσιοι εν
Exemplorum nubem contraxit Froliberg. Lys. Vol. II 185.
addiderunt: ωσπερ Οι νόμοι κελευουσιν - pertineret haec Sententia ad adverbium σωφρόνως, cf. 257 - prorsus absurdum est: vellem leges de ordine ac mo- destia oratorum valerent ut, quemadmodum leges praeScriberent, cum modestia cuique prodire liceret.
τον βουλόμενονJ Ut εξεστι cum dativo sequente infinitivo construi potest, Sic accuSatiVUS potest infinitivo subiungi. Similiter Thuc. II 36, 3: . νομίζων επί τε τω παρόντι Ουκ αν ἀπρεπῆ λεχθηναι αυτὰ sτον τῶνδε επαι πν) και τον πάνet α Ομιλον καὶαστῶν και ξενων ξυμφορον εἱ-
347 d: λέλοντας τε και ακουον- τας ἐν μερει εαυτῶν κοσμίως alternis, Vicissim, alius post alium e X ordine. EX-plicandi causa adiectum eSt χωρίς ab hoc loco alienum.
bene temperata perraro in paucitate criminum rei in iudicia vo- Cantur, quorum auxilio si quando OpuS eSt, celerrime causae diiudicantur. Hoc iam docuit Isocr. ad Nicocl. 17: ζητει νόμους τομεν συμπαν δικαίους και συμφέροντας και σφίσιν αυτοῖς ὁμο-iογουμένους, προς δε τουτοις οιτινες τας μὲν. αμ ισβητησεις
ως οἴόν τε ταχίστας τοῖς πολίταις ποιουσιν. Quare Aeschines ita existimat: Veteres illae quidem leges si etiam nune
versa re Spubliea melius administraretur tum litium multitudine ea reret. Nam si Demo Sthenes atque amici eius vinculis veteris disciplinae con- Stringerentur, nee illis rempublicam perturbare liceret nec mihi ad accusandum Opus esset de- Scendere. Quoniam autem istorum hominum libidine respublica paene OppreSSR eSt, Una Salus conmunitatis ac libertatis relinquitur, ut inpetus nefariOS παρανόμων γραφαῖς depellamus. g 3. καταλέλυταιJ non legum
novitate sed neglectione Veteris disciplinae. - temere, es. Din.
λδγοις, ibid. 88: εἰ παυσετε τους ραδίως καθ' υμῶν χρηματα λαμ
50쪽
ΑIΣXIΝΟΥ παρανόμους γνώμας και ταυθ' ετεροί τινες τα ψηφίσματα επιψηφιζουσιν Ουκ εκ του δικαιοτάτου τρόπου λαχόντες προεδρευειν ἀλλ' εκ παρασκευης καθεζόμενοι, αν δε τις των αλλων βουλευτῶν ὀντως λάχη κληρουμενος προθεδρευειν και τας et μετερας χειρ0τονίας ὀρθῶς ἀναγορευχὶ, 5TOυτον οι την πολιτείαν ουκέτι κοινην ἀλλ' ηδη ἰδίαναυτῶν ηγουμενοι ἀπειλοῶσιν εἰσαγγελειν , καταδουλού-
1 malim: καὶ τὰ τοιαυθ' ετεροι τινες επιψηφίζουσιν κτλ.3 εαν e. 4 οντων A. 6 κοινην ουκετι B. ἀλλ' ιδίαν B. 7 εισαγγελλειν C, emend. N. βάνοντας. Plato Apol. 24 c: ραδίως εις αγῶνας κα στας αν- θρώπους. Eodemque modo emendari potest Antiph. V 87: φόνου
δικαίου και του αληθους εστίν.
λαχόντες ποεδρευεινJ Harp. 157, 19: πρόεδροι εκληρουντο
στην πρυτανείαν, εις εξ εκάστης τυλης πλην της πρυτανευουσης, οῖ τινες τὰ περι τὰς εκκλησίας διώκουν. ὀtι δ' ὁ καλουμενος επιστάτης κληροιαυτους, ειρηκεν 'Αριστοτ έ λης εν 'Ἀθηναίων πολιτεία. AriStoteles etiam auctor fuit Poll. VIII
σιν, ο επιστάτης των πρυτάνεωνεξ εκαστης φυλης πρόεδρον ενα
κληροι, μόνην την πρυτανευου -
σαν ἀφιείς. Advocabat igitur ὁ
edris princeps quasi praesidebat:
at in ipsa contione non iam ἔπιστάτης Sed unus aliquiS ex pro-edris sorte constitutus munera Obibat, qui επιστάτης των προεδρων appellabatur, cf. 39. 73. II 90. Ceterum OL C. Fr. Hermann Alterili. 127, 9. Schom. Com. 89,
Boeckii Siaatsh. II 5. Dem. Αndrol. 9. C. Fr. Herm. disp. deproedris et Epicrisin eiusdem Gotting. 1847. ὁντως Hoc adverbium coniungendum cum κληρουμενος. Multis enim obvenit illa dignitas non ipsa s0rte sed quasi Sorte, li. e. fraude et coitione εκ παρασκευ-
quo modo fieri potuerit explicat Boeckii Corp. Inser. I 129. Goelier Thuc. VI 13. Homines probi ipsi adsunt sortesque ducunt. Aesch. Sept. 55: κληρουμενους δ' ελειπον, ως πώλω λαχών εκα-στος αυτῶν προς πυλας ἄγοι λό- αναγορευηJ Proedrorum princeps sorte ductus ut rogationes admittere aut reicere solebat hoc certe non sine consiliis ceterorum proedrorum - Sic unus
Re Solus suffragia dinumerabat et pronuntiabat. Cf. Schom. Com. 124.
134. 147. I 18. II 72. Paulo alia est Sententiae ratio cum ηδη OmisSa est veluti 95, ubi non status aut condicio describitur sed mirabilis aliqua re Conme moratur, Dem. 18, 33: ὼστε μι-
τονὶ ουκετι κοινηι μετὰ τῶν ἄλλων πρέσβεων άλλ' ιδία καθ' αυτόν. Cum Aeschine congruit ISO cratis consuetudo, cf. 4, 140ἰωστε τους ἀφεστῶτας μηκέτι την ελευθερίαν ἄγαπῶν ἀλλη δη καὶ τῶν ομόρων ζητεῖν επάρχειν, et Lye. Leocr. 139: καί
γοις υμὰς παρακρουσασθαι ζq-τουσιν, ἀλλ' ηδη ταῖς αυτῶν λειτουργίαις ἐξαιτεῖσθαι τους κρινομένους ἀξιώσουσιν. εἰσαγγελεινJ Quanta interdum
conStantia proedrorum fuerit ut voluntatibus studiisque popularium obsisterent, apparet ex So-