Aeschinis in Ctesiphontem oratio.

31쪽

PRO LEGOMENA . XXVII opinionem inelinabimus, qui μόνον delendum e8Se statuit, cum 252 prorsus idem vocabulum ex interpolatione natum eSSe

meminerimuS.

Mitto 81: nemo enim nostra aetate defendenda SuSeepturus videtur haec Verba: μετα δειλίας και της πρὸς Φιλο

dem sententia cum reliquo SenSu, offendit Verborum delectus et praepo8itio μετα repetita, etiamSi rurn huius generis exempla iuveniantur '), denique intoleranda videtur appositionis conlocatio. Illa autem verba quae uncis signavi ne in ordinem quidem Verborum in archetypo libro accepta sed aut supra lineam aut in margine adscripta fuiSse Videntur: elucescit hoc ex varia horum verborum Sede in A et B. Idemque fortas80 iudicandum do 108, ubi plane et vere legitur:

και την χώραν ἐκπορθησαντας αναθεῖναι τω Ἀπόλλωνι supra ersum adScripto αυτῶν, in margine adiecto: και αυτους ηνδραπ0δισμένους ad φ 109. Haec verba B in ordin0m insinuavit cum correXit: και την χώραν αυτῶν εκπορθησαντας καιαυτους ἀνδραποδισαμέν0υς ἀναθεῖναι τῶ 'Aπόλλωνι, quasi h0mines etiam deo consecrandi atque addicendi fuissent.

λεως εγένετο θανάτ0υ καταγνωσθέντος αυτ0s, την κρίσιν 0υχ πομείνας recte haec adnotavit: quod Subicitur θαν. καταγν. αυτos praepoSteriam e8t propter Sequentia, qua Si iudieium non exspecta 88et postquam mortis damnatuS e SSet. Emblema Ortum ex g 172. Nimirum in illa verborum congregatione nee structura ulla nec sententia est. Interpolatio igitur manifesta eSt.

Legitur g 182 sie: αχάριστος ἄρ' ην ο δημος , οὐκ, ἀλλα μεγαλόφρων, κἀκεῖν0ί γε οι μη τετιμημένοι της πόλεως ἄξιοι.

Hoc loeo embloma dotexit primus Hama horus: Miltiadom et Themistoclem eorumque nequales honoribus a populo assectos Sed non donatos esse coronis. Vere igitur illos diei posse τ0υς μη εστεφανωμέν0υς, minime autem τους μη τετιμημένους, quos orator ipse dicat τιμῆσθαι εν τη μνημη τῶν ευ πεπ0ν- θότων et dona etiam a populo necepisse con Stet. Nec certe alterum hominum genus ab altero distinguitur Sed eorum quos supra diXerat conmemoratio renovatur solo videlicet pronomine dem0118trativo. Interpolationis origo manifesta est. Huc etiam pertinent plura emblemata g 181, quae partim in conmentariis indicavi partim ita cum Aeschinis oratione contexta Sunt, ut, nisi vim adhibeas, di8SolVere non Ρ0SSiS.

32쪽

XXIIII PRO LEGOMENA .

μίων επιόντων. CRUS3S mintationis audaeissimae scilicet attuli in conmentariiS. In tanta corruptelae varietate nemo credo mirabitur si

193 seripserim: ηδη δ' εκ τῶν τεχνῶν τῶν Λημοσθενους αἰσχρὸν ε00ς εν τοῖς δικαστηρίοις παραδέχεσθε. Nec enim,

Si παραδεδεχθε SeribamVS, quicquam proficiamus. Num Sive praesens tempuS SiVe perfectum Aeschines usus est, dicere utique debuerat: εις τὰ δικαστηρια.

recte emblema Sustulit Hamaher ut ex adnotati no docti interpretis ortum: risum movisset, inquit ille, Atheniensibus Aeschines, si eos admonuisset loci, ubi fanum matris deorum Athenis situm esset. Nec sterte Verba illa Stare possunt, niSi Vim quandam propriam ita efferri sentias. PerSaepe singula Verba ρXplicandi causa in archetypo libro adiecta fusirunt, veluti g 19: πάλιν τους τριηράρχους υπευθυνους εἶναι κελεύει ὁ νόμος ου τὰ κοινὰ διαχειρίσαντας ουδ' ἀπο τῶν

τιθεντας. Magistratus pecuniam accipiunt eX publico aerario

εκ της διοικησεως) non ex publicis reditibus, peculantur ergo non reditus publicos sed populi opes ἀπο τῶν ἡμετερων. Qua re non inprobandum mihi videtur qu0d C0butus 45 Sic emendavit: ὁταν οὐν αποδείξη τοῖς μεν ἐπὸ της βουλης στεφανουμένοις εις τὸ β0υλευτηριον ἀναρρηθηναι, τοῖς δ' ἐπότου δημου στεφανουμενοις εις την εκκλησίαν, τ0ῖς ἀπὸ τῶν δημοτῶν στεφανουμενοις ἀπείπy μη κηρύττεσθαι τοῖς τραγωδοῖς κτλ. Nam primum vix credibile est, Aeschinem idem participium Saepius repetisse, nisi vim quandam in ista iteratione inesse Vellet, deinde considerandum est Aeschinis orationem Saepissime a grammaticis eo depravatam eSSe, quod parVnvocabula vel adderent vel repeterent perspicuitati S eaUSn, cum hoc non mala fraude agerent sed vulgari interpretationis studi0 servirent. Huc pertinet etiam g 101 et 104: και τόκονηνεγκαν Λημοσθένει του δωροδοκηματ0ς ὁραχμην τοῖ μηνὸς

της μνας. Recte enim Hamaher iudicavit verba ista inclusa Stare non poSSe cum paulo ante praecederet: ὁπέθεσαν αὐτῶ τοὐ ταλάντου τὰς δημοσίας προσόδους. Fuerat autem τοὐ δωροδοκηματος ab aliquo in margine adscriptum, ut Vocabulum τοὐ ταλάντου interpretaretur, Λημοσθενει ut αὐτῶ eXplicaretur.

33쪽

ΡROLEGOMENA XXIXAn locior Demosthenis studiosus maxima indignatione conmotus incredibilitatem suam exclamatione Significaverat γManifesta interpolatio iam pridem sublata est a Dobruo 126: επειδη εκ του φανερ0υ την πόλιν ανθρωπος Ουκ εδυνατοσφηλαι, εἰσελθων εἰς τ0 βουλευτηρων μεταστησάμενος τους ιδιώτας εκφερεται πρ0β0υλευμα εἰς την εκκλησίανι πρ0σλαβὼν τηντου γράψαντος απειρίαν ' το δ' αυτο τοῖτο καὶ ε ν τη εκκλησία διεπράξατο επιψηφισθηναι καὶ γενεσθαι δημ0υ ψηφισμα ἀπεληλυθότος εμos καὶ των πλείστων ὁη αφειμενων. Et Superior quidem interpolatio ex errore opinionis nata coarguitur ipsis Aoschinis verbis: το δ' αὐτὸ τοῖτο καὶ εν τy εκκλ. κτλ., Ritern

tur addito genetivo ὁη μου , tamquam non modo Ρ0puli Sed Senatus etiam ψηφίσματα Athenis haberentur. Nec fraus in eo cernitur, quod populi maiore parte dimissa populi scitum factum est, Sed quod a proedris disceptandi ac decernendi potestas facta est. Haec vero erat libido, haec fraus, haeceonSpiratio Vel coniuratio contra salutem reipublica et Singularem et mirabilem correlationem indicavi g 140:τον πόλεμον ον . . . τοῖτον πάλιν ἴτον αυτον πόλεμον . Hanc formam in Demosthenis aut Isocratis orationibus praeclaris8imis libris ad nostram aetatem propagatis inlaetam relinquerem: in Aeschinis oratione Omni mendorum genere referta aliter statuere non licet quam novitatem illius dictionis ex grammaticorum aliqua interpretatione ortam esse. Huiusmodi enim mirabilia non per se ipsa iudicare Sed cum reliqua totius orationis condicione conparure debemuS.

Multo evidontius etiam emblema est 147: τί γὰρ ανοῖεσθε Φίλιππον εν τοῖς τότε καιροῖς εὐζασθαι; ου χωρὶς μεν

προς την πολιτικην δύναμιν, χωρὶς δε Γεν Ἀμφίσση προς τοὐς

ξεν0υς διαγωνίσασθαι; Non loca certe v0luit Aeschines indicare, ubi decertaverat Philippus, sed Demosthenis consiliorum temeritatem exprobrare. Illud quidem si vellet conmemorare, non unum locum nominare alterum praetermittere debuit. Sed manifesta est emblemati S origo.

ν0υς επιγράφειν ὁνομα κτλ. Aeschines non negaverat Demosthenem tamen Sensim ad maiorem potentiam et auctoritatem rediiSSe, grammaticus autem qui hoc Sciret pectoris Sui Sententiam perspicuitatis causa expromere malebat.

Haud absimilo est g 160, ubi cum Aeschines dixisset:

34쪽

XXX PROLEGOMENA . εἰς αἰτίαν δε την βουλην κατεστησεν, doctuS grammaticuS videlie et adnotabat, qua tandem re illud, quod AeSehines notaret, laetum eSSet. Quare Supra VerSum Serip8it δι ευαγγελίων θυσίας. Host subinde in Verborum ordinem inrepsit. Paulo post supra βουλην Scriptum fuerat αρχην i. e. των Μακεδόνων), qu0d tantummodo in A inlatum Superius nomen την βουλην SUO loco moVit. Multo ampliuS emblema, cuius vestigia etiam in codiei-bus nostris eXStarent, mihi deprehendisse videor 177: τους μεν πονηρους ου βελτί0υς ποιησετε, τους δε χρηστ0υς εἰς τηνεσχάτην ἀθυμίαν εμβαλεῖτε. Hanc Sententiam ab Aesellinis oratione prorSUS eSSe alienam, demonStrari in conmentariis. Nunc addo illam ex alio Scriptore sumptam tamquam Similitudinem et probationem in margine adscriptam fuisse mihi videri. Emblema etiam subest g 196: των τας σιτησεις τινες ευρορη μενων Γεν τω πρυτανείω . CRUSam maXimam proposui in

Agitur g 199 de aecusatione eorum qui contra leges aliquid roga8Sent: ν0u0ν δεῖ τεθῆναι επὶ ταῖς γραφαῖς μόνον ταῖς παρανόμων, μη εξεῖναι μητε τω οκατηγόρω συνηγόρους παρασχέσθαι μητε τω την γραφην των παρανόμων φεύγοντι. Aesellinis oratio fuerat plana et SimpleX, grammaticus tamen ab interpretatione Se non abstinebat: hae in textum invecta orationis simplicitas et constinnitas turbata eSt. Maxime suspeetum mihi est g 208: το κάλλιστον ἔκ παι-ὁεως ψῆμα φθεγέαμεν0ι. Nee enim fastile e lieari potest εκπαιδείας, facilius cogitari pote8t, quinam laetum sit, ut ista

Verba in textum venirent. Grammatieus nimirum de Suo adii inrit, qua tandem ab parte illud dictum tamquam puleherrimiam praedic etur: eerni putabat in eo propriam et Singularem illorum virorum humanitatem. ΑeSehilaeS autem Suum iudieium latius patere Voluerat.

Atque 210 eum Aeschines inter rogasset: Ουχ ὁ μεν

explicandi studio addebant primum ὁ γαρ αγὼν ουκ ατίμητ0ς

deinde ουτε περι τῆς Ουσίας, quiu in re Verteretur επιτιμία. Atque altera ista interpretatio in archetypo libro nondum iuisSam orationem irruperat, Superior autem Sententia tamquam interrogatio ad reliqua enuntiata adeonmodata erat. Nee eXHarp. 38, 22 B) S. V. ατίμητ0ς ἀγων και τιμητός concludi potest ipsum voeabulum ciτίμητος in Aeschinis oratione fui8Se:

35쪽

PROLEGOMENA . XXXI enarratio enim Harpocrationis ex ampliore libro excerpta rem magis quam verba Spectabat in Aeschinis oratione tractatam.

κάζει, συμπαρακολουθῶν αυτὸν λυπεῖ αυτον γαρ 0ἰμαι γε-

quae uncis ineluSimus, quamquam omnibus in libris feruntur perquam mihi olere Videntur conmentatoris sedulitatem, et vim orationis labefactare. Ego sic Sentio: nisi permultis locis istam grammaticorum sedulitatem Aeschinis sinceritati et simplicitati dicendi multum nocuisse Viderem, manum Certe ΛbStinerem, nune eXΡlientiones et orationes Saepius ab illis adiectas esse constat. Qua re ad nativum Bahit sensum aecedendum esse existimo. Alii alitur iudicabunt. Fo0dissima vitia contraxit g 244, Sed grammaticorum conmenta in archetypo libro nondum in ipsum Verborum ordinem recepta fuisse mihi videntur, quod ex discrepantia librorum A set B cernitur.

νων καὶ κηρυγμάτων εν τ0ῖς Ἐλλησιν επιθυμουντα, adiectivum nomen ξενικῶν ex falsa interpretatione natum in archetypo iam fuisse certum eSt. Quodsi eorum quae attuli pars quidem veritate et ratione nititur, multo autem maiorem partem interpolationum brevitatis studio praetermisi, nemo iam credo vera esse putabit illa additamenta, quibus Solonis et AriStidis nomina eXornantur, qua de re in conmentariiS expoSui. Archetypum librum Vario interpolationum genere fui8Sedepravatum atque additamenta iSin paene Omnia eX conmentatorum studiis orta esse adhuc demonStravi: nunc tra Seum ad glossas interlineares et marginaleS, qui HS Rrehetypum refertum fui8Se credo. Varia conmenta grammati eorum utque etiam variae lecti0nes in archetypo libro non in ipsum Verborum ordinem recepta, Sed partim intra versuum Spatia partim in margine ad- Seripta fuerunt. Atque quae erat librariorum religio vel SuperStitio, ne quid ex vetere eXemplari praetermitterent, Omnia coniunctim in nova exempla transcribebant. PleriS-que locis aut librarii aut grammatici varias lectiones aliaque additamenta pro suo qui8que ingenio conglutinabant, ut raro VeStigia huius operae eminerent. Sed quamvis studiose di- VerSa et repugnantia e0nSuerent, tamen felici casu nobis contigit , ut multis locis veritatem et simplicitatem oratoris

agnoSeeremu8. Cum enim duo genera eodicum ex archetypo

36쪽

XXXII PROLEGOMENA . libro deseriberentur, factum sest, ut additam0nta ista in diversa genera librorum diversis locis influerent. Atque Supra iam conmemorisVi, ab eo grammatico, qui genus B eonfecerit, multo artifici0sius quam ab eo, qui generis A auctor Sit, emblemata illa vel c0umenta cum Aeschinis oratione Conglutinata e8Se. Cuius rei memorabile exemplum eXstat g 27, ubi in Α iugi tur: T0υτων υμ is αυτ0ν Λημοσθενην μάρτυρα καὶ Κτησιφῶντα παρέζ0μαι. At contra in B ,,τουτων υμῆν αυτον Αλημοσθέν ην καὶ Κτησιφῶντα μάρτυρας παρεζομα ' ' oratio AeSchinis et gram- mattei conmentatio tam arete atque eleganter conSociata et coniuncta eSt, ut, niSi animum mentemque in SenSum atque contextum aeriter intenderis, ritii aut additamenti nihil pro

αἰτησεις καὶ χρυσ0ῖς στεφάνους. Haec Sententia in arehetypo explicata fuerat adseripio: αζιωσεις στεφανοῖσθαι. Quare in A transiit: δωρεὰς αἰτησεις και χρυσ0ῆς στεφάν0υς αξιωσεις στεφανοῖσθαι. Hanc dissolutam orationem B sic constrinxit: δωρεὰς αιτησεις και χρυσ0ῖς στεφάνοις στεφανουσθαι. Quam lectionem quis quaeSo auderet eom ellere, niSi alterius generis discrepantia aedederet γΡaueis locis aedidit ut grammaticorum Seholia in alterum geΠHS Se inSinuarent, non item in alterum. Quam ad rem

iuvat considerasse 138-139, ubi 0υτ0ς στρατηγ0ς et ρη- τωρ και Ουτ0ς apparent in Α, non in B; at contra δημαγωγος invasit in A et B. Atque eum his conferre oportet Soholia ab Sehuligi0 p. 339 enotata. Qua ex conparatione fastile ad certam opinionem atque intellegentiam harum rerum

adducimur.

Nunc cum illa B leetione confer A: αλύ εις παραδ0ζ0λ0γίαν τ0ῖς μεθ' ημῆς εσ0μενοις εφυμεν - quid quod in imo e tantummodo εσόμενοι exstat 3 - , nihil iam dubitabis, quin exista conparatione codidum Cobeti coniectura ad certam emendationem evecta Sit.

Similiter g 91 in B legitur: φερ0ντας τω μεν δημω ελ' πίδας κενάς, Λημοσθενει δ' ἀργύριον, at contra in A: φέρ.

τω μεν d. κενὰς ελπ., Λημ. δ' ἀργυριον. Abiee adiectivum κενάς: concinnitatem orationis et acerbitatem restitueris. Sed alterum librorum genus si sequimur altero contempto ad Veritatem perveniri non poteSt.

Speciem veritatis habet g 84: ναι, αλλὰ χαλκοῖς και

37쪽

. δαμαντίν0ις τείχεσιν, ώς αυτός φησι, νην χώραν ημῶν ετείχισε, τη των Eυβοέων καὶ Θηβαίων συμμαχία. At ex eis qua o

paulo BOSt Sequuntur apparet non EuboeenSium Sed Thebun rum foedus iactari: Euboeensium rerum conmemorationem fieri, ut rerum ab Demosthene geStarum Ordo ne tenor UOnServetur.

Iam conferre iuvat cum illa lecti0ne quam B praestat, alteram, quae codicibus Α debetur: - τs Θηβαίων καὶ τη των Eυβ0έων συμμαχία. Inde perSpicuum est in archeinio tantum exstiti88e: τη Θηβαίων συμμαχία, reliqua Verba intra Ver-SUS a grammatico adiecta fuisse, qui cum animadvertisset Aeschinem primum de Euboeensibus deinceps do Thebanis verba

facere Euboeensium conmemorationem neceSSarium PuttaVerit.

Quare verba illa: αλλ' ὐ ανδρες Ἀθηναῖοι περὶ ταῶτα τρία ταμέγιστα ηδίκησθε pertinent tantummodo ad Thebanum foedus, es g 141: επεὶ περί γε ταυτας τας πράξεις τρία τὰ πάντων μέγιστα Λημ0σθένης εις υμῶς εξημάρτηκε. Grammatici iam dudum animadverterunt ἀπ0ρρηγνυναι

72: 0υ γὰρ εφη δεῖν ἀπ0ρρηέαι της εἰρηνης την συμμαχίαν, ut in B sertur. At in A legimus: ου γὰρ εφη δεῖν ἀπ0ρρη-

ζαι την συμμαχίαν της εἰρηνης, qua varietate sedis iam edocti SumuS, genetivum in archetypo nondum in contextu orationis sed supra lineam fuisse. Quaro nemo dubitabit hoe addita

parare non liceret 8 Versabitur igitur criticorum opera omnis in diligenti horum libr0rum c0nparatione nee ad hunc Selectionem quicquam faciet tertium illud librorum genus, quod miX- tum ex illis et c011908itum VOenVimUS.

δέκα a grammatico quodam a d εν etsi προτέρα των εκκλησιῶν adiectum. Nunc illa conieetura pro corin haberi potest emendatione, eum additamenti illius sedem in codicibus du0rum illorum generum variare VidenmUS. Omnibus in exemplis, quae adhuc attulimus, illud etiam mihi memorabile videtur: archetypi glossas vel additamenta Semper in A a dextera parte in orationem suxisse, in B modo a Sinistra modo a dextra parte. Nam Simul apparebit eum grammaticum qui B confecerit maiore doctrina usum eleguntiam quandam et aequabilitatem orationis in ista conglutinatione additamentorum adfectasse, alterum grammaticum A Superstitioni et casui obnoxium fuisM: quod in textu invenerat retinebat, quod supra versus legerat adsuebat. Similemque lilirariorum operum consilio et ratione carentem Woel Minum

AESCHINES. C

38쪽

XXXIV PROLEGOMENA.m0mini in T. Livi annalium I - X codicibus animadver

Dubitatio relinquitur in eis locis, quibus aliud verbum praestat A, aliud B, veluti 226, ubi in A est: την πόλιν ἀνηκέστοις συμφ0ραῖς περιβαλων, in B RHiem: ανηκέστοις κα κοῖς. Eademque varietas occurrit g 114, ubi in A ἀνιάτοις συμφοραῖς περιβάλλειν , in B ἀνιάτοις κακοῖς. Utroque loco

secutus Sum codices Α, non quo in hoc quidem genere huic recensioni maior habenda esset fides, sed quia hos codicesseam dicendi consuetudinem repraeSentare cognOVeram, quam Andocides et Lysias amplexantur. Nam Andocidis quidem orationes multum ab Aeschine lectitatas esse inter omnes

Multo magis res dubia est 63, ubi in Α legitur πρε-ύβεις αυτοκράτορας ἀποστέλλειν, in B sertur πεμπειν pro απ0- στελλειν. Hoc quoque loco inclinavi me ad codicum Α l0etionem.

αποδοθεντος ωφ' ημῶν εν τη βουλη. In hoc exemplo Vix quisquam dubitabit sic existimare ἀναγνωσθεντος ex conmentatione grammatici cuiusdam ortum in archetypo pro Scholio adseriptum fuiSSe. Prorsus incerta res est 34, ubi in Α: ουδε εκκλησιαζόντων Ἀθηναίων αλλα τραγωδῶν γιγνομενων, in B: αλλα τραγωδῶν ἀγωνιζομένων καινῶν. Quam difficultatem expedire me posse non confido, Sed quo Saepius ad hunc locum redeo, eo magis adducor ut lectionem A veriorem esse credam. Haec enim et simplicissima est et cum altero membro Sententiae aequabiliter congruit, altera autem lectio grammaticorum sapit

doctrinam et libidinem. Illud autem etiam nunc dubito, ant0rtia aliqua lectio illis duabus nescio quo casu in archetypo 09pre8Sa fuerit, es g 41. 204. Multi iam addubitarunt veritatem lectionis 50: απαντες γαρ απαγορευουσιν οἱ νόμοι μηδενα ψευδη γράμματα εγ- γραφειν εν τοῖς δημοσίοις ψ φίσμασι. Atque ibi praebet Apraeter Unum k: γράφειν, unus codex l omittit etiam substantivum γράμματα. Hinc suspieio mihi nata est, in archetypo εγγράφειν et γράμματα Supra versum adscriptum fuisse propterea quod sequeretur ἐν τοῖς δημοσίοις ψηφίσμασι; Dr-tnSSe grammaticus quidem prorsus diversam iuris partem animo tenebat, quam in c0nmentariis indieavi ex Ballii Seh0lidis Hy

39쪽

PRO LEGOMENA. XXXV

σία ἀναρρηθέντα στεφανον ουδεὶς καθιεροῖ. Hoe loeo in Binvenitur: τον εν τη εκκλησία στεφανον αναρρηθέντα. Fuerat igitur hoc participium in archetypo nondum in Verborum contextum receptum. Ac si illud Omi8eris, Aeschinis oratio videbitur elegantius fluere.

Multo memorabilius est illud quod 46 ex conparati0110 codicum A sit B proficitur. Ibi enim l0gitur in B: τοι

τίς αν υμῶν τολμησειε τοσαυτην ανελευθερίαν καταγνῶναι του

δημ0υ των Ἀθηναίων, qua Si vero nemo ita de Atheniensibus sentire posset ni8i ipse iudicum conse88uSi Immo vero iudices ipsi habentur pro populo Atheniensium. Atque legitur

in Α: καίτ0ι τίς αν υμῶν τ0λμησειε τοσαυτην ανελευθερίαν του δημου του 'Ἀθηναίων καταγνῶναι. Dele Verba incluSa, quae in archetypo Supra Ver8um fuerant: restitueriS Sententiam Verum quam eXSpeetnVimUS. Efficitur otiam hac ratione ut vitia contecta deteguntur,

voluti 21 in B legitur: ἐνὶ δε λόγω ενεχυράζει τας ουσίας

ὁ νομοθετης τας των υπευθύνων, at in Α: ενεχυριάζει o νομοθετης τας ουσίας τὰς των υπευθυνων. Sincera lectio vel archetypi vel antiquioris exempli fuisse videtur: ἐνὶ δε λόγωενεχυράζει ο νομοθετης τα των υπευθυνων, quod ut eXΡlienretur Supra adScriptum eSt τας ουσίας, quod nomen cum intextum invasisset, articulus videlicet ante των υπευθύνων ad illud adeonmodatum eSt. De reliquis loeis iam multis disserere nece88arium non esse arbitror: Sufficit haud parvum numerum similium locorum indicare, quos qui certam Sibi fingere volent sententiam attentis animi8 Secum volvant: 22. 24. 30. 38. 40. 57. 61.

65. 76. 81. 94. 106. 118. 121. 125. 129. 140. 151. 152. 155. 158 114). 163. 169. 172. 186. 195. 202. 206. 232. 234. 252.

Restat ut paucis absolvam de ceteris Aesellinis orationibus. Atque Τimarcheae exempla omnia ad unum vetuStum exemplar referenda esse etsi non ex laeunis demonstrari pot-0st at in tanto conmunium vitiorum numero luce clariuS patet,

Quem ad modum autem in Ctesiphontea sic in Timarchea archetypum librum non modo emblematis depravatum, sed etiam omni genere additamentorum vel inter singulos versus vel in margine adauctum fuisse certum eSt. Ex isto archetypo duo genera librorum fluxerunt, quorum unum A) continet libros M, alterum libros abgm

40쪽

XXXVI PROLEGOMENA .niam, quas alio ordine cis alio abgm exhibent, sed etiam sex maioribus lacunis concluditur, cf. 58. 87. 149. 152. Reliquos libros omnes ex ΑΒ contaminatos esse qui lectiones perlustraverit facile inveniet. Quare horum librorum mole abiecta Timarchone emendationem ad A et B erigendam esse arbitror omniumque primum illud agendum e880 puto, ut quam maximo fiori possit archetypi lectiones reStituere StudeamuS. Quod aliter fori non p088e puto, quoniam A. et B eX eo muni capite tamquam fonte8 derivati sunt, nisi ut l0etion usquas A sit B pra0beant singulis l0eis diligenter ponderentur et examinentur. Nam utrum genus librorum praeStare videntur, diSceptari n0n poteSt: utrumque genu8 SHiS ac propritSvitiis depravatum est. Quamquam Si quo loco libera optio datur, in hane sententiam magis inclino ut A alteri gonori anteponendum eSSe putem. Qilam rem argumenti8 probare ab eo quod mihi proposui alienum esse video: illud quidem operae pretium futurum exiStimo, quam multum ad Timarcheae emendationem librorum A et B collati0ne profici possit, si ita exposuero ut minorn praetermiSerim. Exstat 40 in A: ώς αυτο το πρῆγμα εδειξεν, B: αυτοτουργον εδειξεν, emendavit ad M) Bel her: αυτο εδειξεν. T A: καὶ οἱ κατὰ τους καιρ0υς εκείν0υς νομ0θέται, B: κατὰ τους