장음표시 사용
191쪽
167 περ τὰς βελόνας διείρουσι. ταυτα τί εστιν, ω κίνα- 10ς; ρηματα η θαυματα; καὶ πάλιν ὀτε κύκλω περιδινῶν σαυτὸν εὐ του βήματος ελεγες ώς ἀντιπράττων Ἀλεξαν- δρω ,,ομολογῶ τα Λακωνικα συστῆσαι, ομολογῶ Θεττα - 5 λους καὶ Περραιβους ἀφιστάναι. συ γὰρ αν κώμην ἀποστήσειας , ου γὰρ αν προσελθυις μὴ ὁτι πρὸς πόλιν, ἀλλα πρὸς οικίαν ὁπου κίνδυνος πρόσεστιν; ἀλλ' εἰ μεν
1 τοῖς βελῶνας elli. διετίρασι l, διετόρασι h, cf. adn.
nysius VI 1126, qui hunc locum repetiit, non habet πρῶτον, quod frustra explicare et defendere studuerunt C. Scheibe obserV. Orati. Gr. 12 et F. Franke in Zimmermanni Diurnis 1837, 256. Additum est ab eo, qui verbis επὶ
relatis τινες primo loco positum
borum επὶ τὰ στενά τινες ωσπερ τὰς βελόνας διείρουσιν, quae
coniungenda esse Dionysius te- Statur, hic est, ut angustias bolli conparentur eum a ubHS, Per quas Vel in quas inserantur Athe nienses, ut fila inseruntur in acus an Verlegenhelten wie an Na-dsin fadein sie euch). Ante βελόνας enim ex conSuetudine Sermonis graeci Satis nota repetendum est cogitando επί. Ne διείρουσιν hoc sensu dictum offendat, etymologia facit. Iam antiquitus ita explicatum eSSe OStendere videtur glossa Suidae et Phavorini: διείρουσιν ' επιβάλλουσιν; cf. Xen. Cyr. VIII 3, 10:οι ἱππεῖς δε πάντες παρησαν καταβεβηκότες απὸ των ἱ ππων καὶ διειρκότες τὰς χεῖρας διὰ
των κανδυων , ωσπερ καὶ νυνετι διείρουσιν, ὀταν ορα βασιλευς. In ista enarratione haec me offendunt: primum non Video cur ad τὰς βελόνας praepositio επὶ cogitando repetenda Videatur, quoniam praeter hoc unum nomen in tota sententia nihil est quod obiecti vico fungatur. Nam illud addubito facile τμὰς animo suppleri posse. Deinde praepositio επὶ parum consociari posse videtur cum διείρουσι, cuius loco exspectes potius διὰ ut in Xenoph0ntis loco quem conmemoraVi. Denique βελόναι acus Sunt, non foramina, per quae aliquid adigi aut inseri possit.
Plin. ep. IX 26, 6: acri intentione diiudicandum est, inmodicum Sit an grande, altum an
libra, incredibilia sint haec et inania an magnifica et caelestia. Cic. Or. g 26: In hoc ipso i. e. in Demosthene) diligenter examinante Verborum Omnium pondera
reprehendit Aeschines quaedam et exagitat inludensque dira odiosa intolerabilia esse dicit. Quin etiam quaerit ab ipso, cum quidem eum beluam appellet, utrum illa verba an portenta sint: ut Aeschini ne Demosthenes quidem videatur Attice dicere. Magis etiam eloquentiae frenos laxavit Hegesip-
κυκλω περιδινῶν σαυτόν JSchol. : τὰ ἡπo των θαυματοποιῶν γενόμενα επὶ θαυμασμRτων ὁρώντων ' θαυματοποιοι δοι ταυτα εἰσάγοντες εις τὰ θεα-τρα, πετομενους τινὰς ἡ τι αλλοπαράβολον. Cf. Gulit et Koner, Leben der Griechen I 296. μὴ ἄτι - αλλάJ - non modo
192쪽
ελθηὶ φόβος τις, ἀπ0δράσει αν δε θαρρήσωμεν, δωρεὰς
αἰτησεις καὶ χρυσ0ῶς στεφάνους. 5Ναὶ ἀλλα δημοτικός εστιν. αν μεν τοίνυν εις την 168
1 προσκαθιζησει Lobeck, προσκαθίζεις εἰς L, προσκαθίζειν εἰς elli, προσκαθάσθη ση B. 3 σαυτον ετι a. αν δε e, εὰν δε X. 5 χρυσους στεφάνους W, χρυσους στεφάνους -οῖς -οις h)αξιωσεις στεφανουσθαι χρυσοῖς στεφάνοις στεφανουσθαι B. 6 ῖν e, εὰν x. εἰς eli, προς X. προσκαθιζησει J Similitudo translata est a palaestra et athletarum certamine, cum duobus decertantibus assidebat tertius, εφεδρος , qui, certamine illorum finito, cum Victore congrederetur, CuiuS VireS priore certamine essent delatigatae. Possis igitur vertere insidiari. Bremi. προσποιησειJ veluti Byzantium e faucibus manibusque Philippi Phocionis opera et conSilio ereptum, cf. ad φ 256. χρυσους στεφάνουςJ Hunc aecusativum fuerunt qui explicarent, eum adscriberent hoc quod idem Valero videretur: αξιώσεις στεφανοῖσθαι. Quae Verba cum in Ordinem ac tenorem Sententiae irrepSissent, alii grammatici, ut
orationem Struerent, ΘX ReeuSativo finxerunt dativum Verbumque αξιωσεις tamquam SuperVReR-neum omiSerunt.
168-229: Confutatis, quia quae reus defendere posse videatur antea diluantur. Cf. ad φ 230. g 168 - 176: Do Demosthenis
genere, de natura ingenioque, denique de ratione vivendi ut verba facere possit, quaerere instituit, qualis natura esse debeatis qui popularem se haberi velit παρέκβασις εξ ανθυποφορὰς .Quo artificio Aeschines illud con-Sequitur, ut quam orationem g 51-53 instituerat mox reliquerat, eam denuo repetere et amplificare possit. Multo vehementius in Aeschinem Demosthenes inVehitur 18, 161 179. g 168. δημοτικόςJ Quoniam
Demosthenis amici popularem eum maXimeque reipublicae deditum esse Saepenumero iactaverant, Aeschines quid qualisque esset populariS exponendum Putavit. Similiter hominis popularis naturam et rationem descripsit Isocr. 18, 62. Dem. 18, 122 ξεπειτα τοιαυτα ποιων λέγεις δδει προσεῖναι Τω δημοτικω κτλ.Definitionem oratores in Suum quisque conmodum CircumSeripserunt, cf. ISOer. l. l. Praeterea
cf. Cic. Sest. φ 96 sqq. de leg. agr. II T: facere non POSSUm, ut non et in hoc magistratu et in omni Vita sim popularis. Sed mihi ad huiusce verbi vim ot interpretationem Vehementer opuSest Vestra sapientia. Versatur enim magnus error propter insidiosas nonnullorum Simulationes, qui cum populi non Solum con-moda verum etiam Salutem oppugnant et inpediunt, oratione assequi Volunt, ut populares eSSevideantur. Cf. Froliberg. Lys. 30, 9. Lepide haec studia oratorum inrisit Eubulus comicUS ap.
Athon. 239a: ὁ πρῶτος ευ ρων τἀλλότρια δειπνεῖν ανης δημοτικὸς ην τις τους τρόπους. VOX δημοκρατικός apud Lys. 25, 8
προς - ειςJ Cum ἀποβλέπειν εις τι Dem. 2, 29. 18, 210. 19, 29. 21, 2) et πρός τι Dem. 54, 38) nullo ad sententiam discrimine dicatur, variata eSt oratio, ut apud Aesch. 3, 168. Franke ad Dem. 3, 1, cf. 6, 35. 9, 52. Eiusmodi varietates dicendi re-
193쪽
ευφημίαν των λόγων ἀποβλεπητε , ἐξαπατηθησεσθε ωσπερ καὶ πρότερ0ν, αν δε καὶ εἰς την φυσιν καὶ εἰς την ἀλή
θειαν, Ουκ εξαπατηθησεσθ ε. εκείνως δε απολάβετε παρ'
πάλιν ἀντιθησω, ποιόν τινα εἰκός εστιν εἰναι τον Oλιγαρ
χικὰν ἄνθρωπον και φαsλον υμεῖς δ' ἀντιθέντες εκάτερα τουτων θεωρήσατ' αυτὸν , μη ὁποτέρου του λόγ0υ169 ἀλλ' ὁποτέρου του βίου εστίν. οἰμαι τοίνυν ἄπαντας αν,6 ὁμολ0γησαι τάδε δεῖν υπάρξαι τω δημοτικω , πρῶτον μεν
centiores grammatici corrigendo perSaepe SuStulerunt. Cf. Aesch.
I, 178. την ευφημίανJ Cic. Brut. 58: est igitur sic apud Ennium in
nono ut Opinor annali: additur orator Corneliu' suavilo quentiore Cethegus Marcu' Tuditano conlega Marci filius . . . et Oratorem appellat et suaviloquentiam tribuit - est ea lauS eloquentiae certe maxima. Absolute autem ευφημίαν pro eloquentia vel facundia diei, patet eX Dem. ep. 2, 19: εγο πῶσαν ευφημίαν, ἄσπερ εμοι προσηκε, παρειχόμην. Quae dictio cum rarior e S-Set, grammatici neScio an genetivum των λόγων addiderint, cum praesertim Aeschines ipse dixis-
sot I 169: Φίλιππον δε νυν μεν διὰ την των λόγων ευφημίανεπαινῶ, ubi ευφημία των λόγων - επαγγέλματα, quae Opposita sunt τοῖς προς Αθηναίους εργοις. εις την αληθειαν in rem et veritatem ipSam, cuiuS ViS cum diversa sit a natura Demosthenis, ideo praepositio εἰς repeti
απολάβετε λόγονJ - rationem exigere ab aliquo, cui rei respondet λόγον ἀποδιδόναι. Inde patet cur articulum τον
in altero librorum genere SerVR- tum ab interpolatoribus potiusquam ab Aeschine profectum esse putem. Cf. 27: sπευ θυνα σώματα, παρ' ον εμελλε των ἀνη- λωρένων λογον ἀποληψεσθαι.εν τy φυσειJ Hoc ut Supervacaneum mihi SuSpeetum eSt. Accedit quod virtutes in homine esse debent, non in hominis natura, nedum homini sint in natura. Cf. g 169. και ταὐλον Ut δημοτικω αν- δρί explicativum σώφρονι addidit, ita τον ὀλιγαρχικον eXplicat per φαυλον, qui idem est
Cum κακω , δολίω. Ut enim οἱ ὀλιγαρχικοὶ ex natura rei proni sunt ad Superbiam et inportunitatem, sic Atheniensibus democratiae studiosissimis o λιγαρχικὸς et φαυλος idem erat. Bremi. Nimirum vocabulum Oλιγαρχικὸς contumeliae et opprobrii aliquid habet, cf. Andoc. 4, 16: ἄλλους Oλιγαρχικους και μισοδημους ἀποκαλει. Isocr. 15, 318: ολιγαρχίαν ὀνειδίζοντες και λακωνισμόν. Plat. rep. 365 b: αιτίαν δη εσχον υπὸ των ετέρων, κανμη επιθυμῶσι νεωτερίζειν, ως επιβουλευουσι τω δημω καὶ εἰσιν Oλιγαρχικοί. Cf. Frolib. ad Lys. 25, 11.
194쪽
μη διὰ την περὶ το γενος ατυχίαν δυσμενης si τοῖς νόθμοις οῖ σωζουσι την δημοκρατίαν, δεύτερον δ' ἀπὸ των προγόνων εὐεργεσίαν τινὰ αύτω προς τον δημον ύπάρχειν, η τό γ' ἀναγκαιότατον μηδεμίαν εχθραν, ῖνα μη 5 βοηθῶν τοις των προγόνων ἀτυχημασι κακῶς επιχειρ uποιεῖν την πόλιν. τρίτον σώφρ0να καὶ μετριον χρη πε- 170φυκεναι αυτὸν προς την καθ' ημεραν δίαιταν , ὀπως μηδιὰ την ἀσέλγειαν της δαπάνης δωροδοκn κατὰ του δη-
μου, τεταρτον εὐγνώμονα και δυνατὀν εἰπεῖν ' καλὸν γὰρ 10την μεν διάνοιαν προαιρεῖσθαι τὰ βελτιστα, την δε παι-
1 ελευθερον εἶναι W, αυτόν ελ. ειναι Ah, ελ. αυτὸν εἶναι B. alterum πρός Om. B. ινα τη . . . ατυχία Ah. 2 περὶJπρὸς B. 6 επιχειρεῖν I. 10 τεταρτον δε gmn. και εὐγν. DObr. φ 169. ελεύθερον ειναιJ Cf. 2, 146-148. ευεργεσίαν - ἔχθραν Hunc locum diligentissime VetereS OrR-tores pertractaVerunt, CL Andoe.
των προγόνων εργα εἰκότως υπάρχει δημοτικω εἶναι. Et rursus Lys. adV. Αle.. 39: του- των απάντων δρη τον τούτου πατέρα αἰτιον ηγεῖσθαι καὶ εν- θυμηθηναι οτι Αλκιβιάδην μεντὸν προπαππον αυτ οὐ καὶ τὸν του πατρὸς πάππον τὸν πρὸς
μητρὸς Μεγακλέα οι δμέτεροι πρόγονοι δὶς ἀμφοτέρους εξωστράκισαν, τοῖ δε πατρὸς αυτοῖοι πρεσβύτεροι υμῶν θάνατον κατέγνωσαν ' ωστε τῶν χρη ῆγησαμένους πατρικὸν εχθρὸν τοῖ τον εἶναι τη πόλει καταψηφί
g 170. σώφρονα και μετριονJHinc illas defensiones velut 2,
146: τοὐ μεν οὐν εμ οὐ βίου καὶ τῆς καθ' ημέραν διαίτης υμῶς
δοκιμαστὰς ικανους εἶναι νομίζω - Dem. 18, 10: περι βιεν δὴ tων ἰδίων ο σα λοιδορουμε- νος βεβλασφήμηκε περι εμοὐ, θεάσασθ' ώς απλῶ και δίκαια λέγω. εἰ μεν ἴστε με τοιοὐτον
οἱον οὐτος ήτιλτο, οὐ γὰρ ἄλλοθί που ρεβίωκα ξ παρ' ἡμῖν, μηδὲ φωνην ἀνάσχησθε κτλ.ἀσέλγειαν τῆς δαπάνης l
propter inmodicos sumptus, qui ex petulanti pecuniae effusione naSeuntur, cf. 1, 95: ἔως μεν γὰρ
ἀντήρκει ἡ τῆς επικλήρου ουσία, τὶν Ηγήσανδρος ἔγημε, ὴ -
σαν επὶ πολλῆς ασελγείας καια φθονίας. Suid. 784: ασέλγεια αντι τοὐ πολυτέλεια ουτως Αἰσχίνης - Behh. Anecd. I 451. την διάνοιανJ Nep. Them. 1:
celeriter quae Opus erant reperiebat, facile eadem oratione eX-plicabat. Thuc. II 60 Pericles): οὐδενὸς οιομαι ἐσσων εἶναι γνῶ -
ναί τε τὰ δέοντα και ερμην εὐ- σαι ταῶτα, φιλόπολίς τε καὶ χρημάτων κρείσσων. Nam inventio rerum mentis est et ingenii, explicatio autem dicendi facultatis, i. e. humanitatis et facundiae. Excogitatio autem rerum conSiliorumque Versatur in acumine et celeritate mentis διάνοια). Hunc autem vigorem mentis atque ingenii robur coniunctum esse vult Aeschines eum morum probitate et innocentia spυγνωμοσύνη). Pericles etiam apud Thucyd. l. l. ο τε γὰρ γνους καιμη σαφῶς διδάξας εν ἰ σω και εἰ μη ἐνεθυμήθη ο τ' ἔχων αμφότερα, τη δε πόλει δύσνους, οὐκ αν ομοίως τι οἰκείως τρά- ζοι ' προσόντος δὲ και τοὐδε,
195쪽
δείαν την του ρητορος καὶ τον λόγ0ν πειθειν τοὐς ακουοντας ει δε μη, την γ' ευγνωμοσυνην ἀεὶ προτακτεον του λόγου. πεμπτον ἀνδρεῖον εἰναι την ψυχην, ινα μηπαρὰ τα δεινὰ ἐγκαταλείπn τον δημον. τον δ' ὀλιγαρχι-s κὰν πάντα δει τἀναντία τουτων ἔχειν τί γὰρ δει πάλιν διεξιεναι; σκεψασθε δη τί τουτων υπάρχει Θημοσθενει ὁ δε λογισμος εστω επὶ πῆσι δικαίοις. 171 I et τω πατηρ μεν ην Λημοσθενης ὁ Παιανιευς, ἀνηρελευθερος ου γὰρ δει ψευδεσθαι τὰ δ' απο της μητρὰς
10 και του πάππου του προς μητρῖς πῶς εχει αυτῶ ; Γυ- λων ην εκ Κεραμεων ' ουτος προδους τοῖς πολεμίοις Νυμφαιον το εν Πόντω, τότε της πόλεως εχουσης το χω
2 γ'J δε a, om. Ah. 3 εἶναι B, και αυτόν εἶναι A. 4 καὶ τους κινδυνους Ah, και τ . πολέμους B, del. W. εγκαταλίπη A. τον την τάξιν a. 5 πάντα δη g. 6 ἐξιέναι I. 10 αυτῶν l. post αυτῶ add. B: ἐγὼ φράσω, Om. Ah. 11 κεραμέων απόδημος g. 12 νυμφαῖον Α, cf. Herodian. I 369: Nυμ- φαιον πόλις Tαυρικη μεταξυ Παντικαπαίου μητροπόλεως καὶ Θεοδοσίας, το δὲ νυμφαιον κτητικόν. εν ela Harp., ἐν τω hgmn.
ἀνδρεῖονJ Evang. Ioli. 10, 12 επὶ πῶσι δικαίοιςJ Dem. 20,
97: ῖνα τοίνυν ειδητε, οτι ῶς όληθῶς επὶ πῆσι δικαίοις ποιούμεθα τους λόγους πάντας,ους λέγομεν προς υμὰς, καὶ ουδεν εσθ' ο τι του παρακρουσα- σθαι καὶ φενακίσαι λέγεται παρ' ημῶν ἔνεκα κτλ. , ubi haec F. A. Wolfi Verte: convenienter Summae aequitati, proprie, condicionibus aequissimis. Eodem modo
Aesch. in Ctes. 170, ubi vana est coniectura Toupii a Tayloro probata επὶ πῶσι δίκαιος. Addit Dobraeus Aesch. I 178: τους μεν νόμους τίθεσθε επὶ πῆσι τοῖς δικαίοις, ου τε κέρδους ἔνεκ' αδίκου ου τε χάριτος ουτ' ἔχθρας, ἀλλα προς αυτο μόνοντο δίκαιον καὶ το συμφέρον ἀποβλέποντες. Dem. 8, 9 - 10,
πιθανότητα καὶ περὶ αυτου μὲν κακόν. τι εἰπεῖν μικρόν, περὶ δετου αντιδίκου ἀγαθον ομολογούμενον, ὼς Αἰσχίνης ' τουτουπατηρ μὲν ην ἐλευθερος ἀνηρΘημοσθένης, ου γὰρ δεῖ ψευδεσθαι. Theop. apud Plui. Dem. 4: Unμ. ὁ πατηρ Βημοσθένους ην τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν. A. Sehaeser I 235.
Γυλωνός τινος επ' αιτία προδοσίας φυγόντος εξ ἄστεος γεγόνοι καὶ βαρβάρου 7υναικός, οὐκ ἐ ros sν εἰπεῖν εἴτ' ἀληθῶς
ειρηκεν εἴτε βλασφημῶν και κα-ταη ευδόμενος. Nee Vero omnia Aoschinem finxisse, apparet ex eis quae docte conmentatus est
A. Sehaefer I 236-241. Cf. tamen Froliberger ad Lys. 13, 18:30, 2.
Nύμφαιον Strabo 309: ἔστι δὲ τὸ μεταξυ της Θεοδοσίας καὶ
το Παντικαπαίου στάδιοι περὶ πεντακόσιοι και τριάκοντα, χώρα πῶσα σιτοφόρος i κώμας ἔχουσα καὶ πόλιν ξυλίμενον τὸ μ φαζον καλου μενον. Harp.
133: Κρατερὸς δὲ εν θ' τῶν Ψηφισμάτων φησὶν ότι 'Ἀθηναίοις
το Νυμφαῖον ετέλει τάλαντον. Fuerat igitur in iure ae dicione Atheniensium. Schol. : τόπος της πόλεως επὶ Πόν- ' τοῖτον 'Aθη-
196쪽
1 ἀπ' εἰσαγγελιας Α, ona. B. post εγένετο C add.: θανάτου θανάτω e) καταγνωοθέντος αυτου. 2 Ουχ υπομ. την κρίσιν, fort. hoc potius membrum delendum. 5 σκυθιν h, σκηθιν i, cf Schol. Herodian. II 852. ναίων εχόντων Γύλων 'Aθηναιος προέδωκε τοῖς BOGπόρου τυράννοις. Quid intersit inter εν LIόν- τω et εν τῶ Πόντω cf. Frohb. Lys. 16, 4.
Tantumdem valet ac si dixisset ει σαγγελθεις, i. e. Simul atque εισαγγελία, quae propria erat criminis προδοσίας, in eum instituta erat. Sed quod in codd. subicitur θανάτου καταγνωσθέντος αυτου, Praepo Sterum e St propter Sequentia, quasi iudicium non eXSpectaSSet POStquam mortis damnatus esset. Hinc SUSPicor illa verba omittenda eSSe, cum praesertim g 172 tamquam nulla ante eius rei facta mentione dicatur : θάνατον γὰρ αυτου των προγόνων κατεγνωτε. Bahe Hyp. IV 328. Rem ipsam confirmare
ξαι πειράσομαι πρωτον, εφ' ω μάλιστ ηγανάκτησα των 9ηθεν-
λευτησενεκεῖνος, Ουδεμίαν παρέσχετο μαρτυρίαν . . . ευρήσετε
γὰρ Ουχ ὼς οφείλει μεμαρτυρηθμένην, ἀλλ' ia φλεν. Cf.
ΚήπουςJ Strabo 495: εἰσπλευ- σαντι δ' εἰς την Κοροκονδαμῖτιν η τε Φαναγόρειά εστι πόλις αξιόλογος καὶ Κῆποι καὶ - μώνασσα καὶ τουπάτουρον ' δενὴ Φαναγόρεια καὶ οἱ Κῆποι κατὰ την λεχθεῖσαν νῆσον χρυνται, εἰσπλέοντι εν αριστερῶ. Cf. Diod. 20, 24. Plin. n. h. VI 6. Gylona autem in Satyri Spartocidarum principum clarissimi gratiam tum
do te, atque ut de eo qui propinquam in matrimonium dat dicitur επιδουναι Dem. 41, 26. 45, 54) sic de nupta uSurpatur επιφέρεσθαι, cf. Lys. 19, 147την εμὴν μητέρα ελαβεν ου δενεπιφερομένην, Liv. 42, 34: pater mihi uxorem fratris sui filiam d0dit, quae secum nihil attulit praeter libertatem pudicitiamque Σκυθιν Plura exempla Contulit A. Sehaefer I 241, quibus demonstratur, Athenis filios ex
peregrina matre natos, Si maternum genuS elarUm eSSet, pleno iure civitatis uSOS eSse, cf. Clisthenem, ThemiStoclem, Cimonem, Menestheum Iphicratis filium Quaeritur autem utrumne Demosthenes Cleobulen - hoc enim nomine utitur - in matrimonium duxerit ante Eucliden archonta an post Eucliden, cf. A. Seliae- for I 123. Carystius RP. Athen.
577 b: υριστοφῶν δ' ο ρήτωρ οet Oν νόμον εἰσενεγκὼν ἐπ Ευκλείδου ἄρχοντος, ο ς αν μὴ εξ ἀστῆς γίνηται νόθον Eiναι Sehol. Aesch. I 39: Ευμηλός φησιν εν τω τρίτω περὶ τῆς ἀρχαίας κωμωδίας, ωκομένη τινὰ ψήφισμα θέσθαι μηδένα των μετ' Ευκλείδην ἄρχοντα μετέ
τους γονέας ἀστους ἐπιδείξηται, τους δε προ Ευκλείδου ἀνεξετάστως ἀφεῖσθαι .l
197쪽
ν0ς, εξ ης γίγν0νται θυγατερ ες δυ0, ας ἐκεινος δευρομετὰ πολλῶν χρημάτων ἀποστείλας συνωκισε την μενετεραν ὁτω δήποτε, ῖνα μη πολλοῖς ἀπεχθάνωμαι την δ'ετέραν εγημε παριδὼν τους της πόλεως νόμους Λημοσθέ-5 νης ο Παιανιευς , εξ ης υμῖν ουτοσὶ ὁ περιεργος καὶ συ - κοφάντης γεγένηται. 0υκουν ἀπο μεν του πάππου πολλι ιος δν εἴη τω δημω, θάνατον γὰρ αυτου κατεγνωτε , τὰ
δ' ἀπο της μητρὸς Σκυθης, βάρβαρ0ς ελληνίζων τη φωνη
173 οθεν καὶ την πονηριαν ουκ επιχώριός εστι. περὶ δε την 10 καθ' ημεραν δίαιταν τίς ἐστιν; εκ τριηραρχου λογογρά φ0ς ἀνεφάνη, καταγελάστως τὰ πατρῶα προεμενος' ἄπι-
λωνος, ουκ ἀποκέκρυπται τὴν ουσιαν, ἄλλα χορηγει καὶ τριηραρχει κτλ. Diversus est ille, de quo disputavit Sauppe fragm. Orat. 341. περίεργος Plui. Ilor. 802o: ὁ μέντοι λόγος εστω του πολιτι- κου μητε νεαρος καὶ θεατρικος
τον Βημοσθένους ελεγεν, ελ- λυχνίων ἔζων καὶ σοφιστικης περιεργίας ενθυμήμασι πικροις καὶ περιόδοις προς κανόνα καὶ
ναις. Cf. infra g 229. Quint. VIII
3, 55: est autem, quae περιερρογία Vocatur, Supervacua, ut StediXerim, operositas, ut a diligenti curiosus et a religione superstitio distat. Quare Demosthenes tamquam homo nimis curiosus et sophista Videtur Aeschini.
απὸ του πάππουJ Emblema est του προς μηΤρός, sicuti Lys. 32, 5: αυτου δε κηδεστὴν καὶαδελφὸν Γομοπάτριον .τὴν πονηριανJ Cf. II 159: ει
γάρ που τις εστι κακία κατ αν-
θρώπους, ὰν μη πρωτευον ταπερὶ ταύτην αποδείξω Dημοσθένην, θανάτου τιμῶμαι. g 173. εκ τριηράρχου Syntrierarchiam ut susciperet et in conmmo viginti minas conferret, cum tutoribus lites intendisset, Thrasylochi Midiaeque fratrum insidiis Demosthenes coactus est. Seliae-fer I 260. Qua opera reipublieae inpensa factum est, ut et domum paternam et quaecumque hereditate relicta haberet pignori daret. In tantis rei familiaris di ficultatibus optimum videbatur orationibus scribendis quaestum facere. Cf. A. Sohaeser I 309. Ammonius: λογογράφος καὶ λογοποιὸς διαφέρει λογογράφος μεν γάρ ἐστιν ὁ τους δικανικους λόγους γράφων se. μισθου), λογοποιὸς δε ὁ λόγους τινὰς καὶ
μυθους συντιθείς. καταγελάστωςJ Aeschines Suspicionem movere Studet quasi Demosthenes voluptatibus libidinosis deditus fuerit. Cf. I 170. Re Vera eum reprehendit, quod vel trierarchiae inpensis vel cau-Sarum adversus tutores actionerem familiarem profuderit προέμενος). Cf. Cic. Mid. 80. Nee Vero munere tantum illo publico, quod supra conmemoraVi, Demosthenem graviter adflictum in privatis cauSis patronum eXStitiSSe, sed aliis etiam causis conmotum
198쪽
154 AIΣXINΟΥ Ιτος καὶ περὶ ταυτα δοξας εiναι καὶ τους λογους εκ- φέρων τοις ἀντιδικοις ἀνεπήδησεν ἐπὶ το βημα ' πλεῖστον
δ' εκ της πολιτειας ειληφὼς αργυρων ελάχιστα περιεποιήσατο. νυν μέντοι το βασιλικὸν χρυσίον ἐπικεκλυκετην δαπάνην αυτου, εσται δ' ουδε τοὐθ' ικανόν' ουδεις εγὰρ πώποτε πλοίτος τρόπου περιεγενετο ' και το κεφαλαιον, τον βίον ουκ εκ των ἰδιων προσόδων πορίζεται ἀλλ' εκ των υμετερων κινδυνων. περὶ δ' ευγνωμοσύνην 174
και λόγου δυναμιν πῶς πέφυκε; δεινὸς λεγειν, κακὸς
1 τοῖς λόγοις ei. 3 δ' om. n. πολιτείας Ah Nic. Damasc., πόλεως B. εποιήσατο n. 4 επικεκληκε gmnlii, cf. etiam Diod. Sic. in adn. 6 τροπου Nie. Dam., πονηρου τ0. eth, τρ. πονηρου X. 7 τον βίον om. a. 9 δεινος κακος eli, κακῶς Bl. esSe, ut hane vivendi rationem iniret, maxime mihi probabile est.
Ac nescio an privatarum cauSR-rum susceptione et industria multitudinis gratiam captaVerit.
ουχ ὼς συ τοῖς εντυγχάνουσι και πιστευσασι κέχρησαι, λόγους εις δικαστηρια γράφοντα μισθοῖ τουτους εκφέρειν τοῖς ἀντιδίκοις. εγραψας λόγον Φορμίωνι τω τραπεζίτη χρήματα λαβών ' τουτον εξήνεγκας Ἀπολλοδώρω τω περι του σώματος κρίνοντι Φορμίωνα κτλ. Cf. A. Schae-fer, Dem. Beil. 177 sq.
cum prodiit cum illam orationem habuit quam Callimachus inscripsit περι συμμοριῶν, ol. 106, 3- 354. A. Sehaefer I 412. εκ τῆς πολιτείας J - ex sua reipublicae administratione. CLDem. Mid. 189: εἴληφα μενου δ' ὀτιοὐν παρ' υμῶν, τα δ' ὁντα εις υμὰς πλὴν πάνυ μικρῶν ἄπαντ ἀνήλωκα. Contra Hyp. adV. Dem. g. 9 P. 11 Bl. :διόπερ δικαίως αν οργίζοισθε Σύρμοσθένει, εἰ καὶ δόξης ικανῆς και πλούτου πολλos διὰ
τμὰς μετεσχηκὼς εἶτ οὐδ' Απὶ γήρως ὀδω ἀπέχεται τῆς δωροδοκίας. Cf. A. Schuefer I 409 sqq. τὸ βασιλικον χρυσίονJ Diod.
XVII 4: πολλὰ γὰρ χρήματά φα- ῶ
Aa, δεινος h, δεινῶς gmn. Gιν αυτὸν εἰληφεναι παρὰ Περσῶν, δεα πολιτεύηται κατὰ Μακεδόνων ' περὶ ων και τον Aι-
Dημοσθενει κατά τινα λόγον την δωροδοκίαν εἰπεῖν ' νυν μεν - τοι την δαπάνην επικεκλυκεν
αυτοῖ τὸ βασιλικὸν χρυσίον,εσται δε ουδε τοὐτο ικανὸν κτλ. περιεγενετο. Et verborum conlocationem eam, quam DiodoruSServaverit, in orationem Aeschinis reVocandam esse arbitratur
II. Usener Rhein. Mus. XXV 593. Vulgatam tuetur Ioannes DamR- Scenus ap. Stob. Meineli. IV 166. τρόπουJ Cur adiectivum πονηροῖ ab hac figura alienum eSSeputem, V. ad g 78. De figura ipsa cf. Cornis. IV g 24: sententia est oratio Sumpta de vita, quae aut quid sit aut quid esse
oporteat in vita, breviter OStendit. Huiusmodi sententiae simplices non sunt inprobandae, propterea quod habet brevis expOsitio , si rationis nullius indiget, magnam delectationem. Cf. Dem.
Ol. II φ 10. Cor. 9 120. Rhet. Valg IV 71-72. g 174. δεινὸς λέγειν, κακὸς βιῶναιJ Interrogatione subiecta
mentia et irrisione quadam ἀπόκρισις). Cf. Rhet. Lat. ed. Halmp. 64.
199쪽
βιῶναι. ουτω γὰρ κεχρηται καὶ τῶ εαυτου σώματι καὶ παιδοποιια ωστ' εμε μη βουλεσθαι λέγειν α τούτω πέπρακται ηδη γάρ ποτε εἰδον μισηθέντας τους τα των πληοιον αἰσχρὰ λίαν σαφῶς λεγοντας. επειτα τί συμ-5 βαίνει τn πόλει; οἱ μεν λόγοι καλοὶ , τα δ' εργα φαυλα. 175 προς δε ἀνδρίαν βραχυς μοι λείπεται λόγ0ς. εἰ μεν γὰρ ηρνειτο μη δειλὸς εἶναι η υμεῖς μη συνύδειτε, διατριβην ὁ λόγος αν μοι παρειχεν ἐπειδη δε καὶ αυτὰς ομολογεῖεν ταις εκκλησίαις καὶ υμεῖς συνιστε, λοιπὸν ύπομνησαι 10 τους περὶ τουτων κειμενους νόμους. ὁ γὰρ Σόλων ὁ παλαιὀς νομοθέτης εν τοῖς αυτοῖς επιτιμίοις ωετο δεῖνενεχεσθαι τον ἀστράτευτον καὶ τὸν λελοιπότα την τάξιν
γίαν τινὰ κοὰ πινωδίαν Βάτα-iος. Qua de re cf. A. SohaeserΙ 306 sq. Schol. ad I 126: δοκεῖ δέ μοι λελεχθαι Βάταλος παρὰ το Ευπόλιδος σκῶμμα ' εκεῖνος. γὰρ τὸ των Βατάλων ἔνομα κελσθαι τοῖς αἰσχνοῖς και τον πρωροκτὸν βάταλον υπ' αυτῶν καλε σθαι, cf. Μeineh. Com. III 32.
nem ex obliquo Demostheni ob ioctare liberorum ex meretriculis procreationem. Bremi. Athen. 592e: Λημοσθενη δε τὸν ρητορα και τεκνοποιησασθαι εξ εταίρας εχει λόγος. αυτὸς γοῶν εντω περι μυσίου λόγω προαγηοχε τὰ τέκνα ἐπὶ τὸ δικαστηριον, ως δι' εκείνων ε λεονεξων, μωρὶς της μητρός, καίτοι εθος εχόντων των κρινομένων τὰς γυναῖκας ἐπάγεσθαι - ἀλλ' αἰδοῖ τοὐτ' εποίησε φευ ζων την διαβολην. ακόλαστος δ' ὴν ορητωρ περὶ τὰ αφροδίσια, ως φησιν Ἱδομενεύς κτλ.μισηθέντας J Cf. Ι 37 - 38. C0rnis. IV g 41: Praecisio reticentia, ἀποσιώπησις) est, cum
dictis aliquibus relicum quod coeptum est dici relinquitur in cogitatione audientium. Hic atrocior tacita suspitio quam diserta explanatio facti est. Cf. Dem. Cor. 3. 195.
Demosthenis ex pugna Chaer. fuga cf. 152. 187. 244. 253. A. Schae fer III 32, 2. Nostra aetate hoc quoque in genere eum Demosthene conparari licet Gambet-
μαι δ' ολω τω νόμω μόνον αυτὸν των πολιτῶν ἔνοχον εἶναι 'αστρατείας μεν rὰρ δικαίως αναυτὸν ἁλῶναι, οτι οπλίτης καταλεγεις ου παρην, λιποταξίου δε, οτι Ουκ ἐξηλθε μεθ' υμῶν στρατοπεδευσόμενος on δε παρέσχε μετὰ των ἄλλων εαυτὰν ταξαι, δειλίας δε, ο τι δέον αυ- τὸν μετὰ τῶν οπλιτῶν κινδυνευειν ἱππευειν εῖλετο, cf. Froh-berg. Prolegg. Nee tamen haec tria crimina unam eandemque legem ConpleXam esse arbitror, CLStalib. ad Plat. Legg. 943d. Andoe. Ι 74. Cf. Μeier-Schoemann, Att. Proet. 363 sqq. De Euctemonis accusatione, quod ex Euboica expeditione Dem. sine conmeatu Athenas rediisset, cf. A. Sehae
200쪽
ημῶν τὰς εκ των νόμων ζημίας φ0βουμεν0ς μῆλλον ητους πολεμίους ἀμείνων ἀγωνιστης υπερ της πατρίδος γίγνηται. ὁ μεν τοίνυν νομ0θέτης τον ἀστράτευτον καὶ 176
τ0ν δειλον και τον λιπόντα την τάξιν εξω των περιρραντηρίων της αγορῆς εξείργει Ουκ ουν εα στεφανουσθαι
ου δ' εἰσιέναι εις τα ιερὰ τὰ δημοτελη συ δε τον ἀστε
φάνωτον εκ των νόμων κελευεις ημῶς στεφανουν, και τω σαυτου ψηφίσματι τον ου προσηκοντα εἰσκαλεις τοῖς τρα- 10
μέμνησθε δταν φn δημοτικὸς είναι θεωρεῖτ' αυτου μητὸν λόγον αλλὰ τὸν βίον, και σκοπεῖτε μη τίς φησιν λθεῖναι αλλὰ τίς εστιν. Ἐπεὶ δε στεφάνων ἀνεμνησθην και δωρεῶν, εως ετι 1771 ομοίωςJ add. C: εἰσὶ γὰρ δε el)- om. I) δειλίας γραφαί,
δε εσet ιν Oiον τὰ υδατα τὰ προτων ιερῶν, εν οἷς περιρραίνονται Οι μέλλοντες εἰσιέναι τοῖς ιεροῖς προ του ευξασθαι. τὰ δε της εκκλησίας περ. ην τὰ καθάρσια τὰ απο του περιστιάρχου γενόμενα. Cf. Schoem. de Com. 91-92. Antiq. 221. Aesch. I 29. Lys. 10, 1. ΙSoer. 8, 143. Dem. 15 , 32. 24, 103. 59, 27. ουκ ουνJ Vitio Sum est ουκ ἐα,
quia contrariarum nulla eSt Sententiarum elatio, cf. Sauppe ad Dem. Phil. I 14; vitiosius est καὶ ουκ ἐα, quia nec opposita
per negationem inseruntur nec ictus in negationem eadit.
δημοτελη Belik. Aneed. I 240: τὰ μεν δημοτελη θ'υματα η πόλις δίδωσιν , εἰς δὲ τὰ δημοτικὰ οἱ δημόται.
τὸν ου προσηκονταὶ Quemadmodum η προσηκουσα τιμωρία poena est legibus constituta sic τὸν ου προσηκοντα deSignat eum, cui in orchestram prodire interdictum est capite deminuto. g 177-190: Digressio RPPRrationis et amplificationis cauSa. Nam cum Demosthenem pro ipsius vitae victusque ratione indignumeSSe demonstraverit, qui amplissimis exornetur honoribus et praemiiS, nune et Veterum in re publica principum modestiam virtutem honestatem et reipublicae in praemiis honoribusque laudabilem parsimoniam percurrit, ut cum tanta virtute ac simplicitate conparata Demosthenis in republica opera multo etiam minus tam insigni honore digna videatur. Cf. Cic. de or. II g 108