장음표시 사용
61쪽
υμῖν ἀνελὼν, πρὶν λόγον πρὶν ευθυνας δουναι, γεγραφε μεταξυ Λημοσθενην αρχοντα στεφανουν.
γον υπεναντίον τῶ ἀρτίως εἰρημεν , ως αρα, ὁσα τις 5 αιρετὸς ὼν πράττει κατὰ ψήφισμα, 0υκ εστι ταυτα ἀρχηἀλλ' ἐπιμέλειά τις καὶ διακονία ἀρχὰς δε φήσουσιν εκεμνας τ' εἶναι ας οι θεσμοθέται ἀποκληρουσιν εν τω Θησείω , κἀκείνας ὰς ο δημος χειροτονει εν ἀρχαιρεσίαις,
3 καὶ om. ei, cf. I 121. τινα om. a. 7 τ' add. W. ἀποκλ. οἴθε os . h. 8 χειροτονει Α, ειωθε χειροτονεῖν B. contra Aeschinis consuetudinem, cf. I 26. 37. Debuerant saltem adverbio ictu elato priorem lO- eum dare. Pronomen quidem ita praepositum nescio quid inpudentiae habet.
g 13. Accusatoris refutatio nihil aliud esse potest quam
praeoccupatio qua udVersariorum argumenta antea diluantur. Qua arte nimirum accuSR-tores multum utebantur, cf. I 94.119. 125. 132. 160. Atque quo maior est inimici auctoritas et facultas, eo frequentior habetur illa figura. Et quid quiSque reo rum contra dicturus videretur, Vel coniectura assequi licebat Vel per amicos poterat accipi vel in iure audiri. Nec vero mirum si quando in defensionibus quae accusatores dici posse putaverant nihil eorum reperitur. Nam ut alia omittam, eiusmodi etiam
argumenta ut adversariorum Oratio destitueretur consulto reprimebantur, Saepe etiam occultis rumoribus variisque artibus accusatores in errores inducebantur, ut frustra in eis rebus tempus et orationem eonSumerent,
quae ad causam disceptandam nihil admodum Valerent, cf. Dem. Aphob. I 3: ταυτα δ' εἶπεν, D' εἰ, μεν καὶ νυν προσδοκησαιμι αυτον ερεῖν, ἀπολογουμενος περὶ
αυτου κατηγορειν προς υμῶς' εἰδ ως ου ρηθησομένων παραλίποιμι, νυν αυτος εἴποι.
ἔτερόν καὶ λόγονJ Inde apparet paulo ante unam aliquam defensionis partem refutatam fuisse, nunc transitum parari ad alterius argumentationis reiectionem. Quare cum nihil adhuc Aeschines contra Demosthenis aut Ctesiphontis argumenta disseruerit aut lectionem traditam esse interpolatam aut lacunam Statuendam verisimile est, cf. Prolegg.
αἱρετὸς αιρετοί proprie VOCR-bantur qui a tribulibus ad tribuum negotia administranda ereati erant. Tribus autem cum Plebiscito murorum refectionem curare iuSsae essent, Pandionis hoc
negotium ad Demosthenem detulit, ef 6 27. 31. Demosthenes igitur ut τειχοποιὸς erat αιρε τός. Xειροτονητοί appellantur qui ab universo populo in Contique ad unam aliquam partem reipublicae gerendam constituti sunt. Sed tamen haud raro haec
tur, cf. Schdmann Antiq. 237, 9.αρχηJ De magistratuum CurR- torum ministrorum definitione satis incerta eL SchOm. Antiq.235 sq. de Com. 308. AriStot Pol. IV 12, 2: ἔστι δε ουδὲ τουτοδιορίσαι ράδιον ποιας δει κα-
λειν ἀρχάς, ibid. 12, 3: μάλιστα δ' ώς απλῶς εἰπειν ἀρχὰς λεκτέον ταύτας, ο σαις ἀποδέδοται βουλευσασθαί τε περὶ τινῶν καὶ κριναι καὶ επιτάξαι, καὶ μάλιστα τουτο ' το γαρ ἐπιτάττειναρχικώτερόν ἐστιν, cf. ad k 27. χειροτονειJ Codicum alterum genus εἰ ωθε χειροτονεῖν. Atquis
62쪽
AIΣXINΟΥ στρατηγ0υς καὶ ἱππάρχους και τὰς μετὰ τουτων αὐχας, τὰς δ' ἄλλας ταυτας πραγματείας προστεταγμένας κατὰ ψηφισμα. εγο δε προς τους λόγους τους τουτων νόμον 14υμέτερον παρεξομαι, δν υμεις ενομοθετήσατε λυσειν ηγου - μενοι τὰς τοιαύτας προφάσεις, εν ω διαρρήδην γεγραπται 5 χειροτονητάς - φησιν , ,ἀρχὰς άπάσας ενι περιλα
βών ὀνόματι 0 νομοθέτης και προσετι εἰπὼν ἀρχὰς ἀπά-
σας ειναι ας ὁ δῆμος χειροτονεῖ, , ,και τους επιστάτας
φησὶ ,,τῶν δημοσίων εργωνεστι δε ὁ Λημοσθενης
τειχοποι0ς, επιστάτης του μεγίστου των εργων , ,καὶ πάν- 10
τας ὁσοι διαχειρίζουσί τι των τῆς πόλεως πλειν ὴ τριά-
ὁ Ι. 10 πάντες e. 11 πλειν brevior illa quidem forma fieri potuit ut ad similitudinom g 14
fingeretur. Sed hoc parum Verisimile. Nam brevitas illa dicondiet concinnitate atque aequabilii tale membrorum conmendatur et confirmatur vel alterius generis Scholiis: τρεις εισιν 'Aθήνησιν ἀρχαί αῖ τε κληρωται και ας
ὁ δῆμος εν ἀρχαιρεσίαις χειρO'τονει αῖ τε κατὰ καιρους φυλα και και τειχῶν επισκευῆς και
ὁσα τοιαυτα. Nec si εἴωθε χμι- ροτονεῖν traditum fuit cur hoc mutari potuerit facile cogitari potest. Contra praeSens tempuS ad certiorem consuetudinis notionem definire et circumscribere in proclivi mehercule erat. Denique eadem plane Varietas invenitur Ι41: περὶ το π0ὰγμα τουτο δαιμονίως εσπουδακώς και αεί τινας ἔχων περὶ αυτον κιθαρωδους ἡ κιθαριστάς, ubi qui mihi dolo- .i riores libri videntur tradiderunt: l αεί τινας εχειν εἰωθώς. μετα τουτωνὶ i. e. magiStratuSeis quos modo nominavi vel dignitate vel inperio Subiectos, veluti taxiarchos, phylarchos, es. Dem.
τοντες τους πηλίνους, εις τηναγορὰν χειροτονεῖτε τους ταξιάρχους και τους φυλάρχους, ουκεπὶ τον πόλεμον. Inde patet Schoemannum errasse cum hOS minores peditum equitumque prae-ειπων W, προσειπων C. 9 και Cob., πλέον C. fectos a strategis hipparchisve lectos esse Statuerit, cf. Antiq.251 sq. In nova noVi operiS cura errorem illum, Si recte memini,
Yὰς δ' ἄλλαςJ Construendum videtur: τὰς δ' ἁλλας ταυτας scilicet ut ipsius Demosthenis munus) πραγματείας επιμελείας) εἶναι, προστεταγμένας κατὰ ψήφισμα. g 14. νόμον υ μέτερον Iegem aliquam V e Stram, Sed Latini etiam simpliciter dicuntve Stram legem, cum exempli gratia meus Servus et significet. τον εμὸν δοῖλον et δουλον ἐμόν. γεγραπται - φησὶν J PraegreSSO verbo vel dicendi vel scribendi usitatum est eurSui orationis rectae interponi φησὶ φασι ἔφη, cf. 21. 121. 127. Dem. Phil. III 44, Aristocr. 39. προσέτι εἰπών cum simulis qui hanc legem Scripsit cun
stituit, ut quos populus creRVerit, magistratus omnes habeantur. At contrR προσειπων, quod in codicibus exstat, hoc dumtaxat denotat: cum appella-Vit, cuius rei notio ab hoc loco aliena est. Cogitaveram etiam simplicius emendare: προειπων.
63쪽
κονθ' ἡμερας, καὶ Oσοι λαμβάνουσιν ηγεμονίας δικαστη
ρίων' οι δε των εργων επιστάται πάντες ηγεμονία 15 χρωνται δικαστηρίου τί τουτους κελευει ποιειν; ου διακονειν ἀλλ' αρχειν δοκιμασθέντας εν τω δικαστηρίω,
5 επειδη καὶ αἱ κληρωταὶ ἀρχαὶ ουκ ἀδοκίμαστοι αλλὰ δοκιμασθεισαι ἄρχουσι, καὶ λόγον και ευθυνας ἐγγράφειν προς τον γραμματεα και τ0υς λογιστὰς, καθάπερ in τὰς ἄλλας ἀρχάς. ὁ τι δε ἀληθη λεγω , τους νόμους υμ ιν αυρο τοῖς ἀναγνωσεται. 10 ΝΟΜΟΙ. 16 υταν τοίνυν, ὼ ἄνδρες 'Aθηναίοι, ὴς ὁ νομοθέτης
ἀρχὰς ονομάζει ουτοι προσαγορευωσι πραγματείας καιεπιμελείας, υμετερον εργον ἐστιν ἀπομνημονευειν καὶ ἀντιτάττειν τον νόμον προς την τούτων αναίδειαν και 15 υποβάλλειν αυτοις, ὁτι ου προσδεχεσθε κακουργον ἄν-
προς ἄλλους των ἀρχόντων ελαγχάνοντο δίκαι, τὰς δ' ἀπενεχθε σας αἱ ἀρχαὶ κατὰ τον αυτης
εκάστη νόμον εἰσηγον εις δικα-στημιον ηγουμένη καὶ προεστῶσα, cf. C. Hermann Alterili. g 138, 2. g 15. ἄρχειν δοκιμασθενταςJProbatio enim legitima magistratus notitiam habere videtur: qui vel in senatu vel in iudicio probatus sit, eum dignitatem obtinere magistratus. Nec iniuria. Nam et in probatione et in ratione reddenda cernitur eum qui ad munus delectus sit legibus quidem adstrictum et praeStare suas actiones et suo arbitrio uti. Qua in re maxime Imagistratus notionem esse Aristoteles auctor
est. Quae cum ita sint επει δη quandoquidem) vel qui munus aliquod sortiti sunt, hane dignitatem non ipsa Sortitione, Sed probatione potius legitima obti
γραμματέαJ Non Senatus sed eius videlicet magistratus qui deinceps nominatur των λογι- στῶν) , cf. Boechli Siaatsh. Ι 265. ἐγγράφειν muneris rationes scripto deferre ad logistas. ὁτι δε λέγωJ Haec dictio eandem vim habet quam ινα δ' εἰ-δητε ὁτι κτλ., cf. Fritzsche
est alterius generis codicum Scriptura: δταν τοίνυν. ὁ με' νομοθθέτης ἀρχὰς ονομάζη, ουτοι δεκτλ. Quae scriptio parum est probabilis, primum quod aegre
caremus obiecto, deinde Sententiae tollitur acumen. Nee enim
aliud agit legislator aliud Ctesipho, sed quod ille legibus constituit, hic fraudibus eVersuruSest. Ceterum hane lectionem indonatam esse credo quod in arche
interciderat. κακουργον ἄνθρωπονJ Saepius et malitiam Aeschines Demostheni exprobrat et fraudulentam dicendi 2 ε
64쪽
φὰς τοσουτω μείζ0νος οργης τευξεται. χρη γὰρ, ο ἄνδρες
'Aθηναιοι, το αυτὸ φθεγγεσθαι τον ρητορα καὶ τον νόμον
δταν δε ετέραν μεν φωνην ἀφιηὶ ὁ νόμος ετεραν δε ὁ sρητωρ, τῶ τ0υ νόμου δικαίω χρη διδόναι την ψηφον,
ου τn του λεγοντος ἀναισχυντία.
facultatem σοφιστην) , cf. 200:
κακουογον ἄνθρωπον και τεχνίτην λόγων , cf. I 125. 119. 164. III 172. 173. Nec aliter de Aeschine Demosthenes 19, 250: εἶτ' ου Gυ σοφιστης και πονηρός γε; ου συ λογογράφος και θεοις
φους τοίνυν και σοφιστὰς ἀποκαλῶν τους ἄλλους και υβρίζειν πειρωμενος αυτὰς ε ξελεγχθήσεται τουτοις ἁν ενοχος . Eisdemque fere contumeliis Demosthenes Androtiona exagitavit. Αtque κακουργηματα h. e. callidas machinationes etiam g 94 Aeschines Demostheni obicit, sed adiectum κακουργος et substanti-Vum σοφιστης nec Aeschines nee Demosthenes usquam conSoetaVit.
Sententia audentissime videtur expressa Plinio ep. IX 26, 11. g 17. δε Quarum particularum una orationi inservit continuandae, altera plurimum valet ad vim et gravitatem eius rei denotandam quae deinceps tractatur, cf. Ηartvng Part. I 272. 165. Haud raro copulatio ista nata est ex hac Scriptura: δε. ἄφυκτον λόγονJ hoc argumentum quod dilui non posse videatur cuiusque ex vinculis ad-
9 προσειπειν B praeter g. verSarius Se quasi expedire non p0SSit. ουτωςJ - Sie enim argumentabitur, cf. 49. Pronomine ουτος nihil alienius quia nulla apparet Subiectorum variatio. Demosthe-ΠeS quidem Saepius ουτωσί dixit.
111 eum singulari vel audacia vel calliditate dixit: τοσουτου γὰρ δέω λέγειν ως ουκ ειμὶ υπευθυνος, ο νυν - ουτος διέβαλλε και διωρίζετο, ωσθ' ἶπαντα τον βίον υπευθυνος εἶναι ομολογῶ
ῶν η διακεχείρικα η πεπολίτευμαι παρ' υμῖν. δεν μέντοι γ' ἐκτης ιδίας ουσίας επαγγειλάμενος δέδωκα τω δημω, ουδεμίανημέραν υπευθυνος εἶναί φημι,
ου δ' αλλον ουδένα, ουδ αν τωνεννέα αρχόντων τις ἄν τυχη. Hoc vero est fucum facere iudicibus t Nimirum Demosthenes Seiactavit eum antea quam actio ipsa et iudicium institueretur rationes munerum reddidisset, cf. L. Spenget, Vertheid. des Κtesiphon 32 sq. Dissen Conm. 277. επιδεδωκα Persecti ratio congruit cum praesentibus: υπεύθυνός εἰμι, ομολογῶ.μνας εκατόνJ Decreti quod est
in Dem. 18, 118 nulla plane est auctoritas. An scribendum TI TH- τρία τάλαντα και εκατὸν μνας' CL Boeekh Siaatsh. I 288.
65쪽
εκατὸν καὶ τὸ εργον μεῖζον εξε rασται. τίνος ουν εἰμι υπευθυνος; εἰ μη τις εστὶν ευνοίας ευθυνα. πρὸς δηταυτην την πρόφασιν ἀκου σατέ μου λέγοντος καὶ δίκαια και et μιν συμφέροντα. εν γὰρ ταυτΓ τύ πόλει Ουτως ἀρ- β χαία ουση και τοσαυτη το μέγε, ς ουδείς ἐστιν ἀνυπευθυνος το καὶ ὁπωσουν πρὸς τὰ κ0ινὰ προσεληλυθότων. 18 διδάξω δ' υμῆς πρῶτον τὶ των παραδόξων, οἱον τους ιερεῖς καὶ τὰς ιερείας υπευθυνους εἰναι κελευει ὁ νόμος,
και συλλήβδην ἄπαντας καὶ χωρὶς ἐκάστους κατὰ σῶμα, io τους τὰ γέρα μόνον λαμβάνοντας και τὰς ευχὰς et περυμῶν πρὸς τους θεους ευχομένους, καὶ ου μόνον ιδία
γὰρ lil. 5 τοσαυτη Α, τηλικαυτη B. 6 καὶ om. l. 10 τὰ τὰ ἰερὰ Ham. μόνα agm 11 ημῶν a. εξείργασταιJ Opus et maius et
magnificentius extruetum omnium quasi oculis subiectum cernitur. Variatio autem Subiectorum, ut εξείργασμα Scribendum putarent, grammaticos adduXit. αρχαίαJ Quod nomen nescio an vetustate corruptum sit. Nam pristinorum temporum et diuturnitatis memoria exposcit sibi verbi non praeSenS Sed aOriStum, Vel
tem magistratuum numerum indicatum fuisse credo : nam in hae urbe, quamVis multiS utatur magistratibus et tam ingenti includatur ambitu, nemo tamen est iste. Emendatio autem eSt incerta.
Adiectivum quidem ἀρχεῖος nullat nititur auctoritate venique ani
s madvertendum τηλικουτος et το
σουτος in codicibuS Saepenumero permutata eSSe, cf. Dem. 19, 88, quibus rebus codicum dignitatem metiri non licet. Cf. etiam Frolib. Lys. Vol. I 203.
saepe cum Verbis docendi praepositio ἐπὶ c. gen. coniuncta significat exemplo alicuius rei aliquid inlustrari, cf. Isocr. Plat. 40: καὶ τοὐτ επὶ πλειόνων αντις παραδειγμάτων ε χοι διελθεῖν. Baiter ad Paneg. 6 66, 5. ιερεῖςJ Atticistae cum Veteres
deret vocalis, in -ας eXitSSe perhibent. Sed tamen vel in Optimis Atticorum inscriptionibus maxima dominatur Varietas, Veluti τους ιερεις Bochii Corp. Inser.
1 139, ἱππεας I 119, Ἐπακρεας Ι 122, Πειραι εας I 140 bis), Πειραιῶν I 139, Πειραιέων Ι 139 quattuor locis) 140, Πειραιε α I
153 bis). Quod cum ita Sit, nullam invitis libris iniungendam
esse scriptoribuS eonStantiam arbitror, cs etiam Wochlein Curae Epigr. 18 Sq.
Cives debuerunt victimas et alias res, fortaSSe Pecuniam quoque, erogare in templa sacrificia et alia eiusdem generiS. F. Α. Wolf Prol. Lept. 71. ιδία - κοινη Paulo ante cunctos SingulOSque Sacerdotes rationes reddere debuisse dicit, nune non modo singulOS pro Suis quemque sacris Sed totas etiam conmuniter gentes sacerdotum rationibus obnoxios fuisse affirmat, cf. C. Inscr. I 143: δεδόχ
θωνος Μακεδόνα επαινέσαι, υτ ιεστὶν ἀνηρ ἀγαθὰς ιδία τε περι Ἀθηναίους τους ἀφικνουμενους
66쪽
αλλὰ καὶ κ0ινη τὰ γένη, μολπίδας και Κήρυκας καιτους ἄλλους ἄπαντας. πάλιν τους τριηράρχους ύπευθύ- 19νους εἰναι κελευει ο νόμος ου τὰ κοινὰ διαχειρίζοντας οὐδ' απὰ των sμετέρων πολλὰ μεν sφαιρουμένους βρα χέα δε κατατιθέντας, ἐπιδιδόναι δε φάσκοντας, ἀπο- β
διδοντας δε ύμῖν τὰ ἡμέτερα, ἀλλ' ὁμολογουμένως τὰς
πατρωας ουσίας εις την προς υμῆς ἀνηλωκότας φιλοτιμίαν. Ob τοίνυν μόνοι οι τριηραρχοι ἰλλὰ καὶ τὰ μέγιστα των εν τu πόλει συνεδρίων υπὼ την των δικαστηρίων ἔρχεται ψηφον. πρῶτον μεν γὰρ την βουλην την εν 20
υρείω πάγω ἐγγράφειν προς τους λογιστὰς ὁ νόμος κε
λευει λόγον και ευθυνας i τὸν ἀει σκυθρωπὸν καὶ των
1 κατὰ γένη hui'. 3 διαχειρίζοντας Bine, διαηειρίσαντας C.
4 των Πλετερων Bahe, των υι b. προσόδων C. 5 κὰ ταθεν - τας Αh. επιδιδόναι τε Bahe. 6 τους τας Ah, natum eX Oμο- , 'Vς λογουμένως τὰ ς. 9 δικαστῶν kl. 12 ευ θύνας, τον ἀεὶ σκυθρωπον και των μεγ. κυριον ἄγων W, ευθυνας διδόναι ceteris εις την εαυτου χωραν και κοινηπερὶ τον δημον τον 'Aθηναίων, non modo erga Singulos AthenienSeS, Sed etiam conmuniter erga populum AthenienSium.
Ευμολπίδας - ΚηρυκαςJ Vide Heyno Apollod. III 15, 4, PauS.I 38. Thuc. 8, 53. Isocr. 4, 157. C. Hermann Relig. Alt. 55, 25. De re ipsa Bochii Siaatsh. I 264. 11 126. g 19. ου τὰ κοινάJ Sed hoc tamen conStat trierarchos etiam ex publico aerayio ad navem Ornandam pecuniam accepisse, et ut stipendia militibus classiariisque penderent, cf. A. Sehaefer Dem. I 54. Boeckii Siaatsh. I 706. ἀπο των υ μετέρων FalSo vete res grammatici addiderunt προσόδων. Nam non ex reditu modo publico sed omnino ex publicis pecuniis Surripere i. e. PeculR- tum facere poterant. Accedit quod contrarium efficitur ex propriis et publicis pecuniis aut erogatis aut SurreptiS. τὰς πατρωας ουσίαςJ Simplicius I 11: τον μέλλοντα την Ουσίαν την ἐαυτου ἀναλίσκειν. συνεδρίωνJ Est autem συνέδριον - publicum consilium vel etiam concilium, quo in numero habentur et Areopagitarum et Se
natorum quingentorum ConSeSSuS.
Nam iudicum consilia nee συνέδρια appellantur nec officio rationis reddendae Subiecta erant, cf. Boeckii Siaatsh. I 264. Sed Areopagus praeter iudicialem po- te Statem magnam etiam reipublicae gerendae partem tenebat, cf.
etiam Pollux 8, 99: πωληταὶ τὰ τέλη πιπράσκουσι μετὰ των επὶ το θεωρικὸν ηρημένων και τὰς των εξ Ἀρείου πάγου μετὰ τον
πρότερον λόγον φυγόντων Ου- σίας και τὰ δεδημευμένα. 20. λόγον και ευθυναςJ Graeci non modo λόγον sed etiam ευ- θυνας ἐγγράφειν dicebant, cf. 15, rursus dicebant et λόγον et ευ- θυνας διδόναι, cf. Frang Elem.
των τε οντων χρημάτων καὶ των προσιόντων τοῖς θεοις, deinceps: καὶ ευθύνας διδόντων. Quare in his dicendi formulis Zeugma Statui non posse arbitror. At grammatici tamen cum λόγον ἐγ-γ0άφειν, ευθυνας vero διδόναι rationi convenientius eSSe putarent, Post ευθυνας addiderunt διδόναι. Quam interpolationem
67쪽
αρα στεφανωθήσεται η β0υλη η ἐξυρείου πάγου; ουδε γὰρ πάτριον αυτοῖς. ουκ ἄρα φιλοτηρουνται; πάνυ γε, ἀλλ' ουκ ἀγαπῶσιν εάν τις παρ' αυτ0ῖς μη ἀδικη, ἀλλ' 5 εάν τις ἐξαμαρτάνu κ0λάζουσιν οι δε υμετεροι ρητορες
τρυφῶσι. πάλιν την βουλην τους πεντακοσίους sπευθυ-
usque ad υ πο OmiSSi S Ah, ευθ'. διδόναι, καὶ των εκεῖ σκυθρωπῶνκ. T. μ. κυριον αγε ιν B. 3 αυτοῖς W, εστιν αυτοῖς Α, αυτοῖς εστίν B. ipsa conlocatio Verborum CORrguit. Nam si utrumque Verbum integrum esSet, utique Ordo verborum hunc fere in modum effingeretur: προς τους λογιστας ονόμος κελευει λόγον εγγράφειν καὶ ευθυνας διδοναι. Cf. cobet
Nov. Leet. 103. τον αεὶ σκυ θρωπόν - αγων Hie locus misere mehercule corruptus Vix unquam probe SanR-bitur. Ac primum quidem, cum in codd. Omnibus inVeniatur αγειν, probabilius mihi emendasse Videor ἄγων quam quod omneSPaene scripserant ἄγει. Nec haec emendatio inpeditur coniunctione και. Nam cum in omnibus libris duo isti infinitivi διδόναι et ἄγειν retineantur, hos videlicet grammatici quin copula coniungerent non praetermittebant. Deinde ex interrogatione quae sequitur illud apparet, inter huius initium et Superiorem Sententiam ο νομος κελευει κτλ.) nihil prorsus propriae sententiae interpositum fu-iSSe. Denique quod εκει mutavi in αεὶ, ineptae Sententiae Speciem removi. Quid enim γ Meopagitas censemus in Areopago tristes et taetricos voltus habuisse, hilaritatem et iocum prae Setulisse aliis locis3 Nam hoc quidem adverbio illo indicaretur. At cf. I 84. Atque haec ipsa cauSafuit, cur Areopagitae σκυθρωποί appellarentur, quod nec ipsis nec aliis coram talitas viris ridere licebat, ef etiam Rulinii. ad Terent. Andr. V, 11, 16. Cic. Fin. II 65: non enim hilaritate et laScivia, eo- mite levitatis, sed saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt beati. Oυκ αρα στεφανωθη σεταιJOmnibus enim, qui aderant et audiebant, hoc uotum erat Areopagitarum magistratum et continuum et perpetuum fuiSSe; cf. Lys.
ουσα. Quare Si quo die rationes Superioris anni dederant, eo ipso temporis momento eadem lege eodemque officio tenebantur: rationis reddendae officium perpe
στεφανουται η βουλη, επεὶ ουδεπάτριόν εGet ιν αυτοῖς, cf. NRegelsb. Hom. Α 119, vel : ουδε γὰρ πάτριον, cf. IIartvng Part. I 211. Haee autem εaffirmatio tamquam reSponSio in ipsa interrogatione continetur. πάνυ γεJ Haec particula Semper contrariam Sententiam involutam habet: non modo cupidi et appetentes sunt gloriae, Sed etiam
potius ad latini sermonis uSumeXSpectet, cf. ISOcr. 4, 102: ην
τρυφῶσι 4 Hoc proprium est eorum qui luxuriae ac deliciis indulgent. Inde hoc Verbum transfertur in petulantiam ac libidinem; cf. etiam Soph. Antig. 370: ἄπολις οτω τὸ μη καλον ξυνεστι τόλμας χάριν. Plato Protag. 327 e: νυν δε τρυφας, ῶΣώκρατες.
68쪽
Lecti. Aesch. 467: Solet Aeschines ευθυς dicere de tempore, non ευθέως, cf. I 11. 57. 74. 78113. 114. 124. 130. II 123. III 28. 68. 216.
του νόμου Sc. earum legum quibus omneS magistratus rationibus reddendis adstringuntUr. Pluralis των νομων aut plures leges aut unius legis plures partes significat.
υπευθυνον μη στεφανουν. Nam ἀρχη pro αρχων VSHrpatur, Cum non certi alicuius hominis sed uniVersi magistratus mentio fieri Solet, cf. I 180. OTι-- quod munus publicum suSoipiendum putavi. χρηματα . . πράξειςJ Bromius explicavit: Verbum προλαβὼν per Zeugma relatum ad πράξεις est opera ut perfecta et absoluta de-Serere, Si Sunt inperfecta nee ab Soluta. At nomen illud πράξεις nuSquam Opera declarat. Designare Vero poteSi pecuniae publicae eXactionem, ei. Dem. 24, 100, Plato rep. 425d, Aristot. 6, 5, 5: χαλεπωτάτη των αρχῶν εστὶν ηπερὶ τας πραξεις των καταδικα - σθέντων. At nee pecuniam eX- actam hoc nomen Significare potest et huius rei notio conprehensa est publicae pecuniae χρηματα της πόλεως) conmemoratione. Relinquitur ut πράξεις πολιτικὰς esse statuamus. Nam cum ceteri magistratus tum legati publici non modo pecuniae quam tractaverant sed etiam negotiorum quae SuSceperant rationem reddere debebant. Quare si quis magna aliqua reipublicae parte SHScepta, anteaquam officium explevisset, subito patriam deseruis-Set, maXimum profecto damnum conmuni omnium saluti attulisset.
Cf. Din. I 97. καθιερουνJ Rem familiarem in
αναθηματα) dis offeruntur sive sacrificia sy). Hoc verbum probis Atticis . hac Significatione usitatum fuisse, posteriores ut Diodorum Plutarchum Philonem Lu- Cianum USOS eSSe αφιερῶσαι docet Lobeck ad Phrynich. 192, cf. Iar. Ieci. g 109. Bremi. Quoniam deinceps sequitur ου δ' αναθηματα ἀναθειναι, apparet interpretandum eSSe: Con Seerarerem familiarem. εκποιητον Pater filium germanum et ingenuum cuilibit Atheniensium civi in adoptionem dare poterat, qui εκποίητος iam dicebatur. Cum alteI eum adoptaS- set publicis institutis rite observatis Meier-Schom. Att. PrOZ.
435ὶ idem ille εἰσποίητος salterius gentis vel familiae) appella
διατίθεσθαι τα εαυτοῖJ Testamento aliquid alicui scribere, legare, bonorum usum fructum legare, cf. Plato legg. 922 e: τον νόμον ετίθεσαν οι πάλαι νομοθετοῖντες) τόνδε, εξειναι ταεαυτου διατίθεσθαι απλῶς ὁπως αν τις εθελη τὸ παράπαν.
69쪽
χυράζει ὁ νομ0θετης τὰ των υπευθυνων , εως αν λόγον 22 ἀποδῶσι τηὶ πόλει. ναὶ ἀλλ' εστι τις ανθρωπος ος ουτ' εἴληφεν ουδεν των δημοσίων ουτ ἀνήλωκε, προσηλθε δε
προς τι των κοινῶν. και τουτον ἀποφερειν κελευει λόγον
5 προς τους λογιστάς. καὶ πῶς ο γε μηδεν λαβὼν μηδ' ἀναλώσας ἀποίσει λόγον τn πόλει; αυτὸς υποβάλλει και διδάσκει ο νόμος α χρη γράφειν κελεύει γαρ αυτὸ τοὐτοεγγράφειν ὁτι ,,ουτ' ελαβον ουδεν τῶν της πόλεως ου τ' ἀνήλωσα. ἀνευθυνον δε και ἀζήτητον Ιουδεν ἐστι τῶν 10 λ τη πόλει. ὁτι δε ἀληθη λεγω, αυτῶν ἀκουσατε τῶν
23 Oταν τοίνυν μάλιστα θρασυνηται Aημοσθενης λέ'γων ώς διὰ την ἐπίδοσιν Ουκ εστιν υπευθυνος, ἔκεινο15 αυτῶ υποβάλλετε ' ,,ουκ ουν εχρην σε, o Z1ημόσθενες,εῆσαι τον τῶν λογιστῶν κηρυκα κηρυξαι το πάτριον καιεννομον κήρυγμα τουτί τίς βούλεται κατηγορειν; εασον ἀμφισβητησαί σ0ι τον βουλόμενον τῶν πολιτῶν, Ουκ1 τὰ των W, τὰς ουσίας τὰς τῶν Α, τὰς ουσίας ante ὁ νομοθ'. B, τὰς ante των orn. klli. 2 ἀποδιδῶσι o. 4 τι προς om. n. 7 δ χρη γράφειν del. Ηam. , fort. γράφειν delendum. 9 ἀνυπεύθυνον A. καὶ αζητητον W, και α ζητητον καιἀνεξέταστον Α, και ἀνεξ. και ἀζ. B, es. Harp. 7. Thom. Mag. 23. 10 τῶν νόμων B, τῶν εν τη πόλει Α. 17 τουτί IV, τουτου amuhy, τουτο Ag.
re de qua agitur exspectaveriSpotius εγγράφειν. Quod Verbum eum deinceps Sequatur, neScio an γράφειν interpolatoris ingenio ortum sit, cf. Cobet Nov. Lecti. 386. An πράττειν corrigendum γα ζητητονJ Harp. 7: ἀζητητον
γ το ζητησιν καὶ κατηγορίαν εχειν κεκωλυμένον παρ' Αἰσχίνη εντω κατὰ Κτησιφῶντος. Quod nomen eum haud ita frequenses Set, grammatici explicandi gra- tia addiderunt ἀνεξεταστον, cf.
brevitas sententiae et consuetudo orationis hoc tertium nomen SPH-rium esse declarat, et Dem. Phil. Ι 36: ουδεν ανε έταστον ου δ' αόριστον εν τουτοις ημέληται, contraque in fine periodi ἀσυνδετως : εν δε τοῖς περι του πολεμου καὶ ety τουτου παρασκευIἄτακτα ἀδιόρθωτα ἀόριστα ἶ-
παντα. Nec Harpocratio apud Aoschinem ἀνεξεταστον legisse videtur. g 23. θρασυνηταιJ Hoc est cum alias se audacter et insolenter iactare tum in dicendo modum eX- cedere et audaciam atque fiduciam prae se ferre, cf. Dem. 18, 136: τοτ εγο μεν τω IΠυθωνι θρασυνομένω και πολλω ρέοντι καθ' υμῶν Ουχ υπεχώρησα. CODpR- rationem autem hoc verbum non admittit. Quocirca aut μάλιστα delendum est aut corrigendum: ἄταν τοίνυν τουτο μάλιστα θρασυνηται Aημ. λεγων κτλ.ἀμφισβητησαιJ Ne recusaveriScivium qui Voluerit tecum certare Vel arguere et .
70쪽
επεδωκας ἀλλ' ἀπο πολλῶν δεν εχεις εις την των τειχῶν οἰκοδομίαν μικρὰ κατεθηκας μη ἄρπαζε την φιλοτιμίαν, μηδε εξαιρου τῶν δικαστῶν τὰς ψήφους εκ τῶν χειρῶν, μηδε πρόσθεν τῶν νόμων ἀλλ' υστερος πολιτεύου. ταυτα γὰρ ὀρθοι την δημοκρατίαν. 5Προς μεν ουν τὰς κενὰς προφάσεις ας ουτοι προ- 24φασιουνται μέχρι δευρο εἰρησθω μοι δτι δε ὁντως ηνυπευθυνος ὁ Λημοσθένης οθ' ουτος εἰσηνεγκε τὰ ψήφισμα, αρχων μεν την ἐπὶ τῶ θεωρικῶ αρχὴν αρχων δε
δέκα τάλαντα εἰς som. Μi ταυτα εκ της πόλεως πολιτείας el) εἰληφως, del. W. 4 μηδε πρόσθεν W, μζδ' kuπροσθεν C. 6 κενὰς Steph., κοινὰς C. 7 δευρο AB, nisi qiuod του δε a. κατέθηκας J De emblemate
αρπαζε την φιλοτιμίανJ Cum ἀρπάζειν nihil aliud significet
quam aliquid rapere, Sibi arripere, non alteri aliquid eripere, restat ut φιλοτιμία habeat decoram liberalitatis et munificentiae laudem. Quam Demosthenes tamquam rapit cum ad publica con-moda ex suo inpendiSse dicit, administrationis et publicorum eX-
pensorum ratione S reddere recu
sat. Maximae Similitudinis; est Dem. 24. 91: δτι τοίνυν ἶλην
συγχεῖ την πολιτείαν και κατα-
λυει τα πράγμαθ' ὁ νόμος, και πολλὰς φιλοτιμίας περιαιρεῖταιτης πολεως - multas facultates honestae gloriae civitati tamquam Dem. Phil. I 39:ως πολεμω χρωμένους Ουκ ἀκολουθεῖν τοις πράγμασιν, ἀλλ' αυτους εμπροσθεν
εἶναι τῶν πραγμάτων. Maior Vero OppOSitorum gravitas apud Aeschinem. Et cum posteriore Graecorum aetate usitatius moritεμπροσθεν quam πρόσθεν, Veluti apud DemoSthenem persaepe in Σ πρόσθεν in ceteris libris εμ- προσθεν legitur, Sic hoc loco genuinum fuisse cenSeo vel πρό- G θεν vel προσθε, cf. Hesych. III 388: πρόσbεν' εμπροσθεν, προ
g 39. Sententiam hano inlustrat Eurip. Orest. 487: καὶ τῶν νόμων γε μη πρότερον εἶναι' θέλειν. Baeeli. 332: οικει μεθ' ημῶν, μη θυραζε τῶν νόμων. 89I: ου γὰρ κρεισσόν ποτε τῶν νόμων γιγνώσκειν χρη και με
positio cum adverbio iuncta raro admodum invenitur. Quare in uno codice μέχρι τουδ a docto grammatico correetum est. Sed eandem praepositionem Aeschines etiam absolute posuit: τους μέχρι τριάκοντα ἔτη γεγονότας, cf. LO-beck Phryn. 410. Dem. 18, 163:ουτω μέχρι πόρρω, 19, 260 : μέχρι ἐχθές, 19, 336: μέχρι νυνί. Selieibe Jalin. Ann. 68, 159. ἐπὶ τῶ θεωρικωJ CL Boechii
Siaatsh. I 249. 309. Hoc in magistratu contemplari iuvat quanta nominis fuerit varietas, quae ab huius aetatis et usu et moribus abhorret. Nam haec fere nomina
inveniuntur: αρχὴ ἐπὶ τῶ θεω- κω, ἐπὶ τω θεωρικω ων, οι
επὶ το θεωρικὸν κεχειροτον q- μένοι, ἐπὶ τῶν θεωρικῶν τεταγμένος, ἐπὶ του θεωρικου κατασταθείς, πιθεωρικὴ αρχή, αρχων τῶν θεωρικῶν, οι ἐπὶ το
unius magistratus nominibus es. Dinarch. I 62: παραδοθέντες τω