장음표시 사용
71쪽
'DIte1 Iure, vel aliquid amplius f tu fluis delim qualitatem - . Recitatio d vini ossicii est obligatio arixa diei, & ita a fixa, ut transacta illa die non amplius possit persolvi juxta mentem praec;pientis, & Clericus jam habe tu , & sit violator praecepti. Ereto post illam diem ea praecisa obligatio non
amplius superest , sed alia consurgit, & enascitur, quod nempe teneatur violator dignam suae transgressionis aetere poenitentiam . Apposite idcirco Author ipse in Angelica ver. Hora ccnonica mura. 8., quasi exponens quod hic dixerat de poenitentia imponenda, nempe ut repetat, quod omisit, scribit Sed hoc tenede bono consilio : quod Confessor popit ei imponere aliud , quod sit ad laudem Dei, puta septem Psalmos, h00-di, tenet Thomas in ausimet. , θ 'reus de Palude is q. dist. 1 f. etiawsi dimili voluntarie se. Quod si ossicium praetermittens Beneficio a taetus ipse sit, prae oculis tunc habeas Canonem nonum Concilii Later. IV., quem profert, & exponit Pius V. Constitutione sua 186. anno vulgata is 7 I. , quae est hujus modi - Ex proximo Lateraxexsi Conciιio ea saltabris fauctio emanavit, ut quicumque biseus Beneficitim Ecclesiasticuis cum cura di siue cura , si post sex mense, , quam illud obtinuerit, divinum Ofixis, I Dimo cessante impedimen-ro, non is Nerit, Beneficiorum Ibornis fructus , pro rara Omisonis O cii, di temporis, suos non faciat: fed eos tamquam injuste perceptor, in Abricas i forum Seneficiorum, veι pauperum eleeruo nas , erogare teneatur . Vertiret Men muItorum sinimi fuspensiove tenentur , cuiuμοdi ratae praedime ratio fit Burinda . Nos huic rei epidevitas , atque expressius providere volentes staIudiguus. ut qui horaΙ owves Canonicas uno, vel pinrIbas diebus ἐntermiserit, omnes beneflcii, seu Mueficiorum suorum frusitis, qui illi, vel idus diuus responderent, si quotidie dividerentur e qui vero Matutinum totum, dimidiam: vi ceteras omnes horas, aliaw dimidia : qui harum singulas , sextam partem frini iuuis 6 dem diei awittat: tametsi aliquis Cboro additrus non recitans omni9us ho
ri, Cianonicis cuW aliis praesens adsit, sttis que, o distributi ei forte aliter of si natas, Ioia praegratia juxta statuta, consuetudinem, fundationem , vel uitarsilinuri fecisse praetendat, etia is praeter fructuum, o distributunam sissionem. Dein ille, qui primis sex measibus incium non dixeris, nisi legitimum impedi
ex tuis imum excusaverit, grave peccatuis intellitat admisisse . UecIarantes prae' simonia, praestimoniales portiones, o qualiacumqtie aria beneficia, etiam nullum omnino fervitruis hiabentia obtinentes, cum praedictis pariter conveηiri . At q&μ cumque peπ ionem , 'Asytis, aut alias res Ecclesiasticas ut Curicus percipit, eum modo praedicto ad dicendtim incitiis parrauis beatae Muriae Virginis decerniinus obitratum, di pensionum, fractuum, rerumque ipsartim amissicni obno tum . Placet adjicere quod ad rem scribit Cuniliati de primo praecepto Decalogi cap. r. q. 6.uum. 1.Circa illum, quem Constitutio eximere videtur a restituendo, qui primis sex mensibus horas omittit, jam certum est singulis diebus peccasse mortaliter : & insuper notanr doea issimi nostri Sotus lib. Io.de jussi q. s. art. 7. , & Barollioloin. de Medina in summa cap. . q. II., quos secutus est Suare Z cap. 29.
72쪽
num. 7. , asserens insuper quindecim graves Auctores part in Theolocos. partim Iuristas , quod non teneatur restituere trudius ex vi hujus Constitutionis; teneatur tamen jure naturali: eo quod Beneficium se stipendium ab Inititutoribus datum propter Officia Beneficio adnexa, inter quae vel praecipuum , vel inter praecipua reputatur horarum persolutio. Qui igitur omittit sine iusta causa, violat justitiam commutativam . Tenebitur ergo restituerire vel omnes tructus sex mensibus correspondentes, . si alia cinera Beneficium non habeat ; si autem alia onera habeat, eade trique impleverit, restituet quod correspondet omissoni horarum, retentis aliis correspondentibus adimpletioni caeterorum onerum. Addit tamen Suared num . it., & ., hauc resti: tutionem posse fieri etiam in bonis spiritualibus , nempe vel recitando per sex menses bis in die horas, vel alias preces horis duplicatis aequivalentes :quia quamvis non sne peccato distulerit , secundum hanc opinionem, relii tutionem . restituitur tamen demum quantum debebatur quoad damnum ill tum- Haec ille. Quod hic addit Suare E , cave ne extendas ad eum, quipo h sex menses ab accepto Beneficio Horas Canonicas non persolvit . De hoc sancitum tuit expressim tum Canone, tum Constitutione praedictis ς &iccirco velit nolit tenetur restituere ad mentem ipsorum, & hujusmodi restitutio aliter suppleri nequit, sicuti sancivit Alexander VII., damnando propositi eiu 3 s. supra relatam secus edocentem.
DECIMUM IJu3IυM. Utrum faciens poenitentiam sibi injunctam existens in peccato mortali , teneatur eam iterato facere Respondeo secundum Ricardum in I. Quolibet. q. ΣO. , quod non de necessitate . Concordat Scotus in 4. dist. Is :& haec est verior opinio , licet alii contrarium dixerint. Suadeo tamen Conselsoribus, ut talem dent , quam poenitentes possint facere in gratia : & postea aliam addant, quam in mortali sorte faciendo re iterare non teneantur .
137 Doctores super hac re adeo diladiantur inter sese, ut nulla Minvicem possimi felicitate componi . Nonnulli apud Barbosam in Collect. ad Concilium Tridentinum sessi rg. cap. 8. num. 6. arbitrantur, poenitente in inmortale relapium adimplendo poenitentiam sibi prius injunctam peccare momtaliter, non latis facere , & teneri ad ipsam iterato faciendam. Putant alii cum Diaua par. . Traei. . resolui. 16I., & Cuniliati Tract. I Φ. cap. 4. I. s. num. P. eum peccare venialiter, sed satisfacere , & non teneri ad poenitentiam inflatu gratiae iterandam. Placet aliis cum Cardsnali de Laurae a de Poenitentia disp. a x. num. I 8., & Clericato de Sacramento Poenitentiae Decis. I 4. num. 23.s huns Poenitontem nullo modo peccare, immo recte asere, & co
73쪽
sequi remἱssionem poenae temporalis : quia, ut ajunt, si quIs Inimicus Princupis eidem solvit, quod debet, valet haec solutio, & per hanc deletur debitum, pro quo debitor solvit. Ad S. Τhoinam quod spectat, ipse in supplem. q r .art. a. totus est, ut ostendat per poenitentiam in mortali peractam non remitti poenam temporalem, inquiens - Dicentium , quod gnidam dixerunt,
quod postquam omnia peccata per praecedentem contritionem remissa sunt: si alseqvis ante fiatisfactioηem peractam in peccattim decidat, di tu peccato existent folii faciat, fatis fastio tolli et valeat, ita νυοd ai in peccato moreretur, in in Ierno de iiiii pectatis non puniretur. Sed hoc non potest esse : quis in fatisfactione oportes, quod, amixitio restituta, etiam iustitiae aequalitas restituatur, cujus comrrarium amicitiais tollit. A qualitas autem iη fatis fuctione ad Deum non est fecundum aequivalentium, sed magis fecun/um aeteptationem Ipsius. Et ideo oportet, etiamsi offenso sis dimissa per praecedentem contritionem, quod opera satis factoriarint Deo accepta, quod dat eis caritas; ἐπ ideo sine caritate spera facta non sunt fatis factoria - Pro hac sententia stetit Alexander de Ales pari. . q. 8 s. membro
a. art. I., itemque S. Bernardinus Senensis Tom. I. serm. 1 f. art. 4. Scotus
ex ad Veris In q. dist. t s. q. t. Φ. De quarto, cui suffragantur Clericatus jam laudatus, Cardinalis de Lugo , Iuveninus , Tournely de Sacram. Poenit. q. 7.art. a. quaeres 6. Observat. g. , aliique, pro virili parte tuetur, satisfacti nem Sacramentalem, quae fit in statu peccati mortalis , suum effectum consequi ex opere operato tamquam partem integrantem Sacramenti, ut per ipsam poenitens solvat debitum , nec iterum teneatur ad cam in statu gratiae adimplendam. S. Antoninu S tandem Part. 3. tit. 14. cap. 2 o. g. a. male
riem hanc fuse pertractans, postquam scripsit - quod satisfactio suba in moditaIi, sicut nee alia opera valeat in foro Dei ad toIIenduis , te minuendum debitum poenae pro peccatit, ad quod ordinatur οωvis satisfactio : quia , cum non sit in amicitia cum Deo, non potest Deo esse acceptum tale opus -: i quirens , an poenitentia sic peracta valeat in forci Ecelesiae, iterari ipsa debet nec ne, respondit - Thomas cum Alberto Magno distinguiι de Diisfusi ne . Dicit enim, quod sunt quaedam Iarissctiones, ex quibus rewanet a Iiquis essetius is futisfacimtibur etiain postquam octus satisfactionis transiit, sicut ex jejunio remanet corporis debilitatio , ex eleemsona diminu Io substantiae. Et talas fatissactiones in peccato factae, non oportet, quod irerentur, quia quo sum ad illud, quod de eis manet, per poenitentiais sequentem acceptae fiunt. Aliae fatissumones stini, quae non relinquunt esset ruis in satisfaciente postquam
allus transiit, Ficut in oratione, di hujusmodi . Atiitis σαι Interior , quι rotaliter transiit, nuIIo modo viri scatur ; unde talas oportet, quod itereiatur. Quum Author & hic, & in Angelica ver. Amitentia num. I ., Opi nicinem Scoti prae caeteris adamaverit is placeat audire Scotum ipsum refellentem sententiam, quae docet poenitentem, de quo sermo, non satisfacere, nee ipsi remitti poenam temporariam - . Sed ista fotentia videtur nimis dinra contra Icccώurra, ct eccmio majoris obstinationit. Si exim iste Bodie sere poenμ
74쪽
poeniten 1, Ο Α-Iliter rec tor satisfactionem, esto ieiuninis trium dierum. eras recIdivat in peccatum morta Ie , , de illa non poenitens secundo die id και, qtiis sibi fuit impositum . βι dicas quod iliud jejunitiis secundae diei κω est aliqua fatiiDyio exterior , magis Oetasio est inducendi istuis jam iunum .nt tertio die non ieiunet: per consequens ad novum peccatum mortale et quia transgrediendo illam poenam injunctom a Sacerdote , receptam , videtur esse peccatum mortale, cum iit transgre o praecepti Ecclesiae, VicaruDei in illa allu . Ex isto potest formari talis ratio. Si post lauum, te poenitentiam acuam non exequartir quis satisfasionem pristisam: sibi impositam is peccat mortaliter novo peccato . Ergo, si exequatur , hene facit: quia iactum obedientiae facit. Sed non facit celatis obedientiae nisi in quanitim Hlud est 1ibi impositum tamqtiam pars fatisfactionis. Dico ergo sine praejuditio, qύοι qui semel vere poenitet. st recipit satisfusionem, vel poenitentiam tondenam
ibi impositam ab Ecclesia, c/ate non errante, quanInmcumque postea reci . divet, numquam tenebitur nisi ad IIIam unicam fatisfactionem adimplendam .m ti eam impleat in efaritate, melius est: quia non tantum Divo poenam. sed mereriar. Sed si adimpleat eam voluntarie extra charitatem, solvit ευμ dem p exam , sed non meretur gratiam. Si autem ima af eo ex ra thori-
ratem exigitur , seipitur poexa, licet ipse non Disaι. Et is primo est fatis factis pliciter, gaia reconcilians, ἐν placans. In fecundo est quidem fotisfactis quIavsluntaria redditio, sed nec reconcilians, nec placoni. In tertio autem est satisfinitio, tiltra quam non exstetur poena utimior . Ex fecundo meis ro fe itur . quod si magnam partem fatisfactionis sibi impositae explevit in peccato mc rati , et post iterum scenitet de peccato novo , non est 1ibi iterare poexitentis imponenda pro peccato , de quo satisfecit, licet extra charitatem , sd tam tum de novis sectoris, qtrae fuerunt eoufa, quare iIla satisfaetio fuit momma. Et si arguas ' mortua est; ergo non est satisfactio. Non sequitur , πλsi quod non est satisfactio placans, nec reconciliant in amicitiam . Et si dicitur 1 ergo non es fatisfactio. Non sequitur , quia sincit Deo , quod quis volunt te scibat poenam debitam ad punitionem peccati commisi: quia etiam, quod minus apparet, susscit sotio M. Pote in aeristis hum nis . Si enim alicui offensae in Regem eorrespondeat praecise fecundum legem abscisio αὐηus: si isti etiam invito abscinditur monui, fatis patitur , et inta rum susscit Regi, quod sectindum legem, et justitiam non debet ab eo poenam ulteriorem exigere : et tamen non recipit eum in gratiam, veI amicisiam. Multo magis ergo posset fustisere pro punirione culpae . si aliquis sibi poenam debitam i figeret , licet non es et ingraria, me j omicilia ipsius Iudicis egens. Ex tertio membra potest elisi, quod talis , F propter novum peccatum, in quod recidisat, damnaretur, antequam eo Ieret totam poenam sibi imp pisim, puniretur in inferno temporaliter poena correspondente illi, quae non fuishic solata, re illa fotata post temptis aliquod , non puniretur amplius illa poena, sicut et de vinioli ἔ quia morieηι in peccato veniais simul eum morastis non μη E a re
75쪽
retur aeternaliter pro veniali, ut dicetur i ferius: et eodem modo in propsio . Ex quo eniω fecunduis plenow iustitiam punitivam semel imosita est poena rein cratis tui pro peccato, de quo vere poenituit, numquam inpro illo debebitur, nisi poena te oratis, et illa solata uti IIa alia . Si quis opponat cap. Si quis autem de poenitentia dist. 3. , in quo scriptum est Haec propter charitatem dicta sint, De qua in nobis non potest esse vera poenitentia ; recolat is quod legitur immed Iate antea - Nihil prodesse releuititur ad rernum melorum obtinenduis, non ad extremi judicii ιγι)riabilius Iuniuitiis subeundum. Utique Glossa super hoc loco adnotat Infert Gratianus ex Dpradictis, quod poenitentia nulli perseveranIi in peccato utilis est - . Sed eadem Glossa paullo post seipsam exponit inquiens - .
Σ'oad poenam aeternam vitandam, vel quoad vitam aeternam obtinendam;
fd utilis est quoad poenais temporalem : quia Ecclesia iterum ei non imp . net satisfactionem pro illa peccato, nee lite tenetur amplius confiteri- . Idem responderi potest, quum in medium profertur quod docet Catechismus Romanus pari. 2. cap. s. Se i. 7ῖ. - Sed duo praecipue in rarissati cne
regu ruatur. Primum est, ut is, qui latisfacit, Iustui si , ae Dei amittis. Opera eniis , quae sine me, is caritate sunt, nuIIo modo Deo grata esse pos-
tint. AGIerum dic. - : ipsum nempe locutum tuisse de satisfactione rc conciliativa, & de condigno meritoria vitae aeternae; non autem de eadem, ut est
solutio poenae peccato debitae, & vindicativa peccati, quae satispassio vocari posset, ut ait Scotus supra laudatus. Et rc ipsa satis tactionem reconciliativam , placantem , dc vitae aeter.Iae meritoriam respexit idem Catechismus
stelio te praecedenti scribens - AIque ita fit, ut Iustis nihil deesse lideatur, eum operabus, quae Dei virtute est itini, dirise legi pro humana mortalique conditione fatis facere, o vitam aeteream, quam scilicet, .s Dei aratia ornatie pita decesserint, coxsequentur, mereri polor. Haec pro Auctoris doctrina , & sententia. Caeterum laudo Monitum
Claudii Frassenii de satisfactione SacramentaI. q. a. quaeres 3. in fine ' Ni hilominus quamquam haec torte vera sint quantum ad specu lationem : attamen si praxim attendas, tutius est suadere poenitentibus, ut omni studio incumbant injunctas sibi satis tacitones implere in statu gratiae secundum prudentem eorum exis imationem, hoc est quandra non sunt conscii alicujus
peccati mortalis : quia satisfactio in eo statu exhibita non solum est solutiva poenae debitae, sed etiam promeritoria ulterioris gradus gratiae, sicut &novi juris ad augmentum et loriae - Haec ille. Singularis est opinio Nicolai de Auximo in Supplemento ad Pisaneylain ver. Satisfactis in fine. Eam accipe, &, si placet, sequere - Α το Iumtate Confessoris dependet, uirum furis saetio extra caritatem facta debeat iterari, vel non . Et si de ejus voluntate constat , flamur illi . diuod si noη constat, recurriwus ad conjecturas . Pnde si injunctβ poenicentia non relinquie
76쪽
facilinem poenae , sed ad impetrationem reconciliationis , seu gratiae r mi flvae, quae baberi non potest nisi per opera facta in earitate . Ideo huiusmodi poenitentis debet tamquam invalida quoad hoc iterari .... Si vero Injunera poenitentia relinquit post se aliquem essectum rerum , seu corporis diminutivum , praefuwiιur iuuuota ad fiatisfacitonem poenae, quae potest etiam extra caritatem fieri , uι dicit Scotus. Ideo non est necesse iterari secundum eti dem, et Gowam, nisi poenItem is hujusmodi est et valde parva reoeerti peres nae ρoenitentis, et peccatorum ab ea coismissorum . Nam tam parva poe nitentia non vIdettir iniuncta ad fatis futilanem ρ eua , sed sit ivetrationem gratiae reinvisae, quae extra cariIatem buberi non potest . Propterea illam necesse est iterari- Ad me quod attinet: laudo quidem rigo. tium Scriptoris ;sed adhue diluendum su perest r an per poenitentiam in se inspeeta in , &in mortali peractam solvatur debitum , remittatur poena temporalis debita , nec ne. Et Iccirco vel negans cum D Ivo Thoma , vel sententia asfirinans cum Scoto ainplectenda est, & sequenda .
UNDECIMuM DuBIυM . Utrum ossiciales , qui occidunt malefaciores sine perceptione Sacramentorum , teneantur ad
restitutionem pRespondeo , quod non , sed mortaliter peccant per Clementina in de paenitentiis, in re Usionibus , & anima eorum erit pro illis. Intellige , si petebant Sacramenta.
r Turpiter erravere V Uajdenses , vulgando Principibus suprema potet fate pollentibus concessam non esse facultatem extrema mortis poena plectendi facinorosos homines ; scriptum est enim Exodi 22. v. I S. , & seq. Maleficos non patierIs vivere . hιi coieri cum iumento morte morietur. Inia λως at Diis oecidetur, praeterquais Domino soli - : & ad Romanos II. v. . Si autem malum feceris, time Principem : non enim sine causa gladium portat . Dei enim minister est, index in iram et , qui malum arit - Iure iccirco S. Antoninus pari. a. tit. 7. cap. 8. q. I. - Suantum ad secundum , cum Iadex fabens Iegitimam auctoritatem , seu potestatem servato ordine iudici σις reum condemnat ad mortem , quam meruit , ex ze Io justitiae , non pee- cor ; immo meretur servando quod Dominus mandat modi a x. a Iesicos non patieris vipere . Pnae non est homicida, etsi sanguinem fundat, nec ipse, nee lictor , nee aliquis eorum, qui cc operantur ad mortem eius , ut ossessor, ι pio, accusator, associantes, is capientes, o hujusmodi - Idem jam seri xum. erat cap. Miles Ap. q. s. - Ies , cum obediens Potestati, sub qua I Atime constitutus est, hominem occidit, nulla civitatis sua Iere reus est homLcrdii; immo n* fecerit, reus est imperii deserti, atque contempti . Suod si suo sponte, atque otictoritate fecisset, in criwen effusi humani sanguinis iπιμdissct . Iioque unde punitur , s fecerit iti ui . inde puni: ur, ns fecςris
77쪽
iussu. . Idem quoque docuerat Scotus de secundo in 4. dist. I s. q. q. str bens - Hoc ergo , quod dictum est ibi , est dictum de injuste occIdente. Sed quis est justus occidens λ Responsio habetur EI. q. s. SI non licet, & intitu. latur ibi Aug. r. de Civitate Dei - ΗΒ, inquit, exceptis, quos lex justa gener liter, vel Deus specialiter isset nitidi , qtii vis hominem occidis, criminis re uxerit - Quae autem si lex justa , Ipse determinat de libero arbitrio lib. r. breviter - Nulla nisi quae vel descendi a lege dioins, sicut conclamnes practicae a principiis practicis vel quae cencordat Ieri divinae, ad minus quae non discordat Haec ine. Arposite igitur Mastrius in sua Theologia Norata disput. g. an. I. .
q. a. num. 19. - Et plane miror Molinam , Bannes , Bona cinam , Amicum ,
di alios Scoto impingere, quod loco citato id neget , nempe licitum esse publica auctoritate malet actores occidere , eo quia quinto Decalogi praecepto prohibetur smpliciter , & absolute omnis hominis occisio, cum simpliciter dicatur Non occides . Quapropter Scoti sententiam dicunt esse temerariam , periculosam in fide, S prax I totius orbis Christiani contrariam. Miror, inquam, adeo temere, as tomerarie hoc Scoto impingi, cum expresese lit. G. Sed quis est Iustus occisor oppositum doceat ; inquit enim ibi princepto illo Non occides prohiberi occisionem cujusvis hominis sine legitima auctoritate, & justa lege, di hane ex D. Augustino lib. t. de libero arbitrio ait esse , quae vel descendit a lege divina, sicut conclusiones practicaea prticipiis praelicis, vel quae concordat legi divinae, vel ad minus quae non discordat. Non ergo negat ibi simpliciter, di absolute loquendo licitum esse publica audioritate male saetores occidere, ut et Recentiores impingsnt; sed tantum ait nullam legem justam esse posse, qua statuatur furem pro pter i unum simplex esse morte inciendum ; ideoque negat Principibus ibcere simplex tiarium , quod annexam non habeat aliam circumlhantiam pro hibitam, poena mortis punire . Hactenus Mastrius. Attente lege, si placet, Scotum ipsum loco laudato , & certe invenies eundem ita docuisse, &non aliter. An postmodum recte senserit nec ne, adserendo quod non licet pro furto solo, di simplici, non nocturno, non aliis gravantibus circumstantiis 1 dato, poenam mortis constituere e aliorum esto judicium. Ex hac legitima, qua Supremi Principes pollent, auctoritate plectendi poena mortis homines maleficos, sponte fluit quod hic docet Author, videlicet nec ipsos, nec Ipsorum Ministros teneri ad restitutionem, quum nihil agant Iim iustuna, immo juste se gerant: nam, ut Optime S. Thomas a. a. q.64. Rrt. 1. in corpore - Iuaetifer persona singularis comparatur ad roram communitatem sicut
pars ad totum ; θ Ideo , si aliquit ho v fit periculosus communitari, ἐπ corrus risus 'μι propter aliquod peccatum, ἰaudabiliIer, o foliariter oec Iditur ut ,
num commune confervetur - . Subdit Author eos peccare mortaliter, si non sinant, quod homines occidendi Sacramenta percipiant, dum ea petunt. Ethoe sanestum Iegimus in Cimentina de poenitentiis, O remnponibus cap. I.
78쪽
debeat poexitentiae Sacramentum , abusum damabiJem In quIustam parissu teontra hoc intro elum abolari omnino voὶentes, justitiari s omnes, θ Γοm nos temporales , ut ab δέ isodi desistant abusu , hortamur in Domino, θεbsecramus per escera misericordiae Iesu Christi: Iocorum ordinariis nIhilomyutis injungenter , ut eos ad boc, cum primam commode poterunt , diligenter monere , si ne esse fuerIt me Iesiastica censura compellere non omittant - . No I te moveat phrasis deprecatoria , de emolliens , qua utitur Summus Poiit ilex, ad rem quippe Glossa super hoc loco - Nota, quod aliquando verba exsortativa, re deprecativa imponunt necessitatem : quia habemus con-eilium reverentiae, quod obligat sicut praeceptum, quando materia est necus ria, scilicet ob redierentiam personarum, quibus Papa scribit verbis depre cativis, ct exhortativis, ut δie - . Praesertim quum Pontilex hic injungat
Episcopis, ut moneant Dominos temporales , eosque, si opus erit, E Llesiastica censura compellant. Eo non processisset certe Summus Pontii ex . si uuice voluisset hortari, non autem praecipere. In hac Clementina postmoduiri sermo dumtaxat fit de poenitentia a sed intellige etiam Euchar Riam cum eadem Glossa scrinente Idem die de Euthiaristia, quainvis non Ioquatur rextas Clementinae formati er. Nee valet consuetudo contraria - .
Non audeo tamen adserere id esse praeceptum de Eucharistia, quum in Gablia hoc non sit in more positum teste Colleto in su Is Institutionibus de quinto Decalogi praecepto art. a. se e . a. quaeres Moris est Romae cinquit ille , di pluribus tu locis , ut Eucharistia reis morte damnatis ipsa etiam supplicii die ad .ninistretur, & id fieri posse absque eo quod ii jejuni sint, docent complures : quia tunc datur per modum viatici. Adia est Galliae praxis , eaque improbari nequit: quia Cliristus hanc Ecclesiae pol state in concessit, ut in Sacramentorum dispensatione salva eorum substam tia, id statueret , quod Sacramentorum venerationi judicaret expedire. Hac 1 retus potestate S. Cypri nus sanxit in Concilio Episcoporum, peccatorem , qui nonnisi in mortis articulo coepisset veniam deprecari, Communione sacra prorsus esse privandum. Quanto plus servari id debet erga eos, qui ad mortem usque impcenitentes esse solent, & crimina sua, etiam praevio veritatis aperiendae juramento, constanter negare Hactenus Couletus. Et si in re non praecepta, sicuti est haec, de qua agitur, servari pose sit cujusque Ecclesiae disciplina: placet tamen doctrina Patris Concinae de Eucharistia Dissert. I. cap. 8. nuin. s. - Laudabilior tamen videtur , θ ω gis pia disciplina, quae omnibus morituri, rite dispositis, etiam extremo μνplicio peretiliendis, veι poenitentiam agentibus, in ipso mortis exitu Eacharisiam imperri r . Olim ισυι ιν exstemo mortis articulo communio de negata Dit . Sed Conciliam Nicaenum in DIM , ut ownibus in mortis ritu poscentibus ommunionem administraretur , si digni reputati essent a farris P. floribus - 'rogia sunt , quae hac de re scribit Benedictu a XIV. de Synodo Dioecesina lib. 7. cap. II. num. 3. Iu hao cadem mate tia ν
79쪽
ria , nimirum administrationis sacratissimae Eucharistiae , aliquid dicere de eo , quod alicubi in dubium revocatur cedenda, vel deneganda sit Communio Corporis Christive delictum ultimo supplicio damnati sent. De hac quaesin nostro Tractatu de Sacrificis Misse sect. a. q. t ullocorum consuetudinibus quoquemus, Chrii ianae pietati mastis tkipatio iis etia in
loco respeetive ohtinere dignoscitur . tametsi innuere non Dinisi- contor me esse , ut vivifici Sacramenti pari, qui ob grave dulictuin sententia capitali damnati sunt, petentibus, & alioquin recte dispositis, ncin denegatur. Nunc autem asdendum merito censemus , Episcoporum partes esse , hanc disciplinam in suis Dioecesibus invehendam curare, ut delinquentibus ultimo supplicio at siciendis Eucharistia praebeatur, idque In Synodalibus Constitutionibus In serere ἰ auctore nimirum immortalis memoriae Pontifice S. Pio V., qua in Epi: ola ad Archiepiscopum Rossanensem suum in Hispanus Nuntium uuam videre licet inter collectas a Francisco Gou hau lib. a. num. a. . I IRsum ab eo cum Catholico Rege agςndum, eique suadendum manoat . utinue earum regionum Iudices prohibere solebant, ne graviorum crimIuum reis capite damnatis Communio ministraretur , id aperte improbat tequentibus veri, is - Id nos, Sacramentum nempe Eucharistiae , minime esse denegandum censemus; cum Christianae caritati maris conveniat , eos , ad reflendum toti lcmpore fueritus diabolitis tentationibus, sacra Communione mu
80쪽
Sες υ Nous AR TiCULus primae Considerationis . corporalis laesionis manifestativus.
Secundus Articulus corporalis lasonis manifestativus continet sex Dubia -PRIMuM DUBIUM . Utrum vulnerans aliquem remediabiliter tantum, teneatur ad restitutionem ZRespondeo secundum Scotum in 4. dist. Is . , quod tenetur ad tria . Primo ad placationem las de injuria data . Petendo veniam , de hujusmodi ad arbitrium honi viri . Se cundo ad expensas in Medicos cap. I. Extra de injuriis, damno dato , & Exodi ri. Tertio ad lucrum , quod ami
sit ob illam vulnerationem secundum Glossam in dicto cap. I. Concordat Ricardus ubi supra .
crs V N quod legitur cap. t. de Iniuriis, ct damno dato - Si rixati su D rint homines, ἐν percusserit aIter proximum μι- lopide , veι ρυ-
oo , o ille mortuus non fuerit, sed Jocucrit in lecto, qui percusseris, es rat eius, ct impensas in Medicos restituat - Concinit lex civilis; lcriptum est enim L. Ex hae lege ff. si quadrupes pauperiem fecisse dicatur - Ex fae I ge iam non diabitatur, etiam liberorum personarum ηcmine vi posse, forte si putrem famiIias , aut filium fiam IIar vulneraverit quadrupos . Scilicet ut non deformitatis ratio Bubeatur, cum liberum corpus afligasIicnem non recipiar , sed impensarum in curationem factarum, operorum omissarum , quosque amissurus quir esset, inutilis factus - . Et L. Sua actione ae ad legem Aquiliam - Sus octione patrem eonfectiturtim ait, quod minui ex operis filii sui pro' er vitiatuis oculum sit habiturus; θ impendia, qtur pro ejus cur tione feceriι - . Item L. Cum liberi eodem titulo Cum tiberi Aominis ccinpur ex eo, qued dejectum est usumve quid eri , LVum fuerit, Iudex coum tot mercedes Medicis praestitat , MIeraque remedia , quae in curatione facta funt. Praeterea operarum, quibus earust, aut cariturus est ob id , qtiod Inmtilis fuctus s. cicatricum autem , aut deformitatis nulla D aestimatio et quia Bberum corptis ι Iam recipit aestimationem Utique cap. primum de aniuriis, di damno dato modci recitatum de promptum est ex cap. ar. Exodi v. a X. xy. Fallitur tamen quisquis inderim.L F inieri,