장음표시 사용
151쪽
gi Brunsv vicensis, paucis a Gabriele omissis, nonnullis ad litis, aut mutatis, ut ipse Gabriel ingenue fatetur ad calcem operis. S. Gelasio Romano Pontifici suppositus iam olim,est liber de duabiti naturi Elei Js nomine illum citat, ac iccum ex eo describit S. Fulgentius ad q. 2. Feserandi. Sed elle potius Gelasi j Cyziceni, demonstrauere plerique. . Gennadio, olim Georgio, Scholario Patriarchae Constantinopoli ano, supposita est defensis 'quin rae capisum Concili Furentini, quae vere est Gregorij Pro-rosyneelli,qui ex Coselsario Ioannis Palaeologi imperatoris .ilc Vicario Patriar- chae 'exadrini in Concilio Florentino, tandem euectus est acs Patriarcliatum, Conil antinopolitanum. Ipsemet alibi se defensionis praedictae autorem prodit,
scribens aduersus Marcum Ephesium.Nam nominatim allegat sutum illud opus pro capitibus controuersi in Concilio Florentino. Ac nequis opponat, varios Graecos post Concilium Horentinum cui affuerant, scriptiste detensionem eorumdem capitum; in contrarium est, quδd ipse vertatim alibi non pauca e suo illo opere describit,quod ex alieno opere non saceret. S. Gregorio Magno suppositum este decretu quod lib. 2 postspist. 3 i. inHEt. i s. habetur, ni inens priuilegium I S. Greg.concessum Monasterio S. Medardinic5rendit Bernardus Uindingus Augustinianus in Crisio Augustiniano castigiato,g 8. Prologomenorum; ad litque multa esse argumenta quibus ea suppositio conuincitur Se in primis urget inscriptionem, quae videtur eum S. Gregorij solemni simplicitate non cohaerere. Sla enim ibi habetur. Praetiosissimu lapιdibus in diademato Christi merito renitetibus,ommbiu S. Dei Ecclesia membris, iciorum universale caputast Chrissus, Gregoriim, licet S. Romanae Sedis Pontifici illimeti 'humillimati tameta
seruorum Dei sexum. Hanc inscriptione esse simplicitati S. Gregorij aduersissima,
affirmat Vindingus; argumentaturque praeterea ex eo qui id liuic decreto apponatur nota annorum Christi,quam S. Gregorius alibi non adhibiti t. Item urget, quod Monasterium dicatur constructum in ciuitate Suessi tini, & dicatum elle
B. Mariae,& SS. Petro,ac Stephano, cum in Concilio Suessonens pii ab alii di id Monasterium esse dicatum BB. Medardo ac Sebastiano. Ac denique vrstet Vin-d ingus, multiplicem in subscriptionibus Episcoporum salsitate, clini subscripti habeantur duo simul Portuenses Episcopi, Gregorius,ac Felix. Item Marinianus Rauennas, qui nondum ea indictione Ii. erat Episcopus, sed ranciun Episcopus fuit indict..i 3. de tamen subscriptus habetur,ut Episcopus; quod ii is vitium cernitur in subscriptione Auxilii ni , Epi opi Cantuariae, & Metilii Episeopi Lundoniae, qui multo pdst inaugurati si int Episcopi. Hinc ergo concludit Vindingus , decretum illud este stipposititium , nec manalle S. Gregorio Magno.
Reiiciendus tamen est vindingus, qui in re tanti momenti nihil debuit ilouare obsideo friuolas ratiunculas. Quid enim vetuit,quo minus S. Greg. in decreto quod ad omnes plane ii deles exarabat, alium inscriptionis modum adhibuerit,quam passim soleat in priuatis vel familiaribus epistolis ad personas singulares3Mendii vero librarii scribetis Sue sortim, pro ridicule obiicitur aduersus decreti veritatem. Sanctos quibus dicatum est Ionasterium, aliter referri in hoc decreto, aliter in Concilio Suessionensi patum refert; subinde enim mutantur huiusmodi nuncupationes Domorum sacrarum. Ad reliqua omnia'
Vindingo obiecta suppetebat ei responsio ex Baronio qui anno Christi
mouerat de subscriptionu illarum interpolatione,ilc nota viam Christi postea apposita
152쪽
apposita ab aliquo exscriptore Decreti S. Greg. Caeteruili hoc detret si vere esse S. Gregorij Magni, dubitare non licet, cuni S. Gregorius VII. lib8. 6i re- , σι . 2 i. ct illud agnoscat tanquam foetum S. Gregorij genuinum ; id quod eNam facis Thomas Valdensis lib. . doctrin. artic. 3.
ac Belluminus lib. contra Barciatum cap. o. Sanὲ Barciatus quamuis valde grauaretur eo S. Gregor 3 decreto , non est tamen ausus suppositionein eius causari : sed ad . ineptam interpretationem confugit , quam bene ibi repellit Bellarminus. Nec eo dumaxat geciato , ut Baronius loca citato recte monuit. sed in aliis quoque priuilegiis ido inunimentu aphonuit S.Greg. quod in decreto de quo agimus; & nominatim in priuilegio cuiusdam Xenodochi j erecti Augustoduni, ut videre est Itb. 1 I. indi9.6. epist. o. Itaque extra dabium e , decretum illud pro Monasterio Suessionensi , non elle suppositum S. Gregorio.
Gregorio Nazianzeno supposita est Tragoedia quam esse Apollinaris Laodicent, bene monuit Bariai. anno Christi 3 . Gregorio Nyssenq tributus Alyremia Gentia, ct lapsastos, idem est eum mst. 43. S. Basilii eideiri 'sshno adscripta. O, alio de Resur. quae
incipit, Hesychis, ut habet Groecus Codex Bibliothecae Regia. Gulielmi Baldetani notnen praefert liber perutili s cui titulus est, Stimulit irautum adolescentia Chris Iranae . quem conscriptum esse I. Bernardino Rossi-gnollo 2 Rectore tunc Taurinens, comperium habeo testimonio eius cui ipse Rossigno lius rem aperuit. & qsio copii lio sub alieno nomine vulgasset , exposuit. Eiusdem Rosiignoiij est hi ab ia SS. Martyrurri Thebarorum, eidem Bal desino supposita.
Gulielmo Parisiensi Episcopo , qui proprie cognominatur Arverem , suppositus est Dialogus de Sacramentis, qui est Gulielmi Parisiensis,Ordinis Praedicatorum , cuius Posseuinus meminit. Eum Clauflius Spineus eludem ordinis, ante annos ducentos scripsi ite referebat superiore seculo sub armum isso. Ipse auctor in calce, ex L Thoma , & Petro de.Tarentasia Dominica iis , profe- cille se profitetur. Stylus lonec abhorret , Strio Gulielmi Arverni, multis rationibus reduli lante, di amfidioso
suppositis S Hieronymo lucubrationibus ; Marianus Victorius, Tomum nonum operum eiusdem S. Patrisumpleui . Neque adhuc persecta cribratio videtur adhibita. Siquidem supersulit in alii sivoluminibus nonnulli eidem Patri abiudicanda . ut liquet ex iis, quae a Cornelio Schultingio in praeludiis ad Copsessionem Hieronymianam proferuntur, in Crisi Operum S. Hiero
Commentarius in om n es Psalmos, quidquid Victorius, de Schultingius contendano Orantia continet S. Hieronymo lupposta, ut Canus, Lind nia, Hulteriis, d. iiij pron arunt. Hieronymo item supposita est epistola risitentia diuitia legis, quae est stelasti Coelestij, sicis PMagii, ut notauit Ioannes Montiniensis praefatione ad Prosperum. Suppositam item S. Hieronrmo esse epistolam sI. tomi noni, censuit
153쪽
1 L e libri sit posititii configendi.
Victorius. Sed quae op vi potituit, quo minus ea epistola st D. Hieronymi. debilia esse illo nitiat Baromasti ad Maxyrol. 23 . Septembris 3 & Tliomas
niat his verbis Georgius Fabricius commemarao ad Pori Chri Iliat es t Hualii hymnos tres, inuenimiis nos. Nam qui Asprae si a x ri ipsius inseriptus est,
nihil plane habet aut sanctitate, aM cruditione Hilari j diritum J VEr. simile eit, hunc censorem , hymnum illuli' in legisse quidem , sectin Erasilii sententiam iuisse pedibus. At Erpis M in editione Herum S. Hilari j, epistolam adductilius cui hymnia ille.iubiunct ea, hoc adii ipsi elogium.'t Haec epistola, merum est tua Ventum, hominis otiosori docti. Hymias , eiusdemsa fariny. Sed bene lirietis quod noli plures naenias astinxerint S. Hilario. J Aὸ hymni veto oram haec illivit. Aymnus epistolae resipondens; hoc est dignum patella operculum. J Haesit in hoc Erasini iudicἴ abricius. Et quia coecus corcum duxit, ambo in foveam ceci tunt. Dixi autem Fabricium non videtilegisle ii mi una S. Hilari j, uotumo quia Hspram vocat, quae ibi Apta no-nuncatur'; sed etiam , quia tarorem k Hilarii staffiit, quam explρratum est, eius: ex. anteriore te minio connubio , filiam mille. Item , quia despuit hvmnum vere pium , verό s. Hilario dignum', quem ei adscribendum elle , hibetur satis ahrie ex V nantio Fortunato, μιν 'er' lib. i. de lita S. Lutarit , chiride esus allocutione ad Apram filiam, pro sponta, ori eam bonurearet des Dori-derat. Itaque valeat eum suo Erasmo Fab.icius, dignum patella operculum; ut lue aptius usurpem Erasini verba. Non est in hymno , & epistola S. Hilari, locus suppositioni inuehendae. Σ Explicatio Psal. ivr. apud s..Hilarium legitvi , Tenni Veronensi ab 'aliis au tibitur.' . Hylkoto opellam Pra in sipiens et , quae Sancti Anselmi opusculo .contra in sipientem annectitur. adscribit Frauci seu Picus the emate I . de Lae. Sed esse manifestam ha lucin tionem, dixi in syntaxi ob a A S. Anselmi, citin Autor illius ope a, vixerit tempore S. Anselmirat Hollisi, ducentis minimesnannis S. An sesimum sit subsecutus. Hugoni de S. Victore , se octus cst tractatus de clauΠre animae, Hugonis
de Folieto , citius homine, seorsim editus habetur, & saepe allegatur a Ioani erui disr in σε, e de refirmat. Rebeios .. .
signis rasar 'sub Gnem. .Quanquam Bosus non tribuit si igoni de Balma . praedictum opus , sed tantui' ait, tribui uni Carthiusiano. Verius tamen est,
non ei se hominis Carthusiani , .nee Hugoni, PBalante Naita Autor prostellius se lectibilibus publici issse operam , quod in Carthusianum Hoti qua θ'. Adhese iiiiiij tra statuς δε eluciduimis Lialastisa Misica II totam, testitu se duos tractatus de Misti a Theologia seripsis Ie, post vilios eius ardian ei iti
tractati res . quos adducit , quibus non annumerat Hug6nem ' de . Balma,
qualouis'. illud eius opus de triplici via alleget. Si opus illvii de Mystica Theologia esset Gersoni abiudicandum , de tribuendum alicuL Carthusiano, .
154쪽
videretur potius irrbuendum ex illis duobus Carthusanis , quos Ca-
g tur, Legatus Romam in ea causa sitit, τε ipse initio secundae partis profitetur stirmans se in reditur cum Massiliae ex nee aiat pactorum Inuentorum expletionem , v empus p impendrat an eian scriptionem inci suilla. Ouae ibit et esse coniectura ad abiudicandia cersioni omnes illos tra tus δε ac peregrinatio P RTanae, & legati is Gersoriis adsc.iΩnia tollendum , non meminerint, qui Gersonis Acta dele sinum.
aditi esti' circumseruntur illius nore ne,p-li Dro de perpetua R. Isaria virgi/Vitate, multis prolat:.coiitecturis contendit j in Muci io De aha ljG. r. s. ' posivis voluit quas S.Cv illo iteni H osol, mi. ii Lit': Πηp Π Anglicanus M d me ritim petens ex Bibliothecae Augiastanae'ndi Eulo, in qho ait eὼ Guteehes in tibi 'Cam , ipsus syrilli immediato 1 'Messoris Sed hoc est iubentem voluntem e ra Umnibus dubium fuit, eas Catechesesi opus ciῖe S
ci ci Mus i.omise Cyri si vietosoli initani ad diicit. Cum c contrario tesimum a stippetant S. Id cron i es istol. si . quae est de Ioa imis Itierosol i
, quidus , Ioan Ena Hierosolymitamim non bene de irostro tu iri
corporum resuphctione sensitis; sed Origent phaenom sentit ira
silet. At autor Catecheseons de resurrection coriarum catholieissio, tur, expotadias Symboli di ea arti um. Lum G rei s. assit mat a Pr i i Τ
I' p imi , quia nihil rasi re vera habe
ur mea B:hliotheca , quamvis apud Gesinerum legatur ,Muod hallucinaticini
aut sermones ad Populuni leguntur Spud - τὶ ἡ
155쪽
sectarius, stylum quem negat redolere antiquitatem. At hoc aeque probaret catecheses Cyrillo attributas , nomesse Ioatinis Hierosolymitani, qui immediate successit S.Cyrillo.Nec possunt attribui alteri Ioanni item Hierosolymitano Antistiti, qui librum scripsit de innitutione Monachorum ; siquidem in huius Ioannis aetatem non quadrn numerus septuagenarius annorum , Probi Imperio , & exortu Manichaeorum. Fiait enim multo posterior, & Ioannem illum quadragesimum quartum melius fortassis quinquagesilauim secundum , in S. Hieronymi aequalem, mill id post est subsecilius. Itaque S. Cyrillus cate Leles quas hae enus tenuit, tepeat, pollessio valet. Eidem Ioanni Hierosolymitano Episcopo quadragesimo quarto, suppostus est liber de Inmtutione Aso rivi, ad Caprasium. Pugnat lati uim ς pro eo libro .adscribendo huic Ioanni Autor P dili Carmelitarum, & Michael Munos
lib. 2. y vin rc. Etia tit. 2. cap. 2. ara. F. quo non nemo refert quod Gennadius
scriptit, exscripsitque Honorius Augustod. cap. o. C alos , scriptu in scilicet ab hoc Ioanne esse librum contra obtrectatorcistud sui. Id quippe dictum putant de laude religiosi institi iti. quod inter. Carmelitanos proseilus erat, in
' quorum laudes eo commentario effunditur. Milij neve hic Ioannes aeqtialis S. Hieronymi, neque vi id Graecoturn veterutri , libri illius Autor videtiti; stilus enim clamat, autorem esse Latinustis, n8c adeo antiquum , vi S. Hieronymi dici possit aqualis. . Sed idem circa hunc librum de institutione Monachi , asserendum Ioanni Hierosolymitano Hieronymi aequali, apud scriptores Carmelitas obtigisse videtur, quod apud Augustinianos circa sermones in Eremo , quos unanimiter FP. Eremitae S. Ausultino adscribunt, sicut unanini iret FF. Carmellige tribuunt praedisto Ioayna , plisti deme extra virorumque coetum nemine. eidem ni antis Rierosolymivno adstribunt opus imperfectum in Matthisna Chrysostomo: conse ru, non probant quod di
sopianes Germanus , Episcopus Cabilonensis, Autor verus est Agapyasam ciquod opus per errorem adscripuim est Primo Episcopo Cabilonens , clim nullus unquam fuerit illius nominis Cabilone Episcopus , ut videre est apud Robertii m. Erroris Occasio ducta est ex eo, quod aliqui unico Litera I. expressum reperissent, nomen huius Ioannis, quod transformarunt in Primum alij A, initiale nominis cississennus,transformarunt in Augustinum, vel Ambrosium, ut
Ioanni Chariterio , a patria cognomento Geryoni,suppositus est tractatus M. Di facis Ferreri, Carthasiani, statris S. Vincenti j Ord. Pr Hieatorum , Ctir tu Ordine Carthusis usi, pauci sint Sancti Canometati ; & .cur refcrantur miracula Carrhi sanorum , & , De Ordinis CIntasio , a Visatisne . quae omnia ab eo, quem. nominaui Ferrerio conscripta, Gers P gratis sunt attributa; tantum , quia aliae quaedam extabant Grs is iueta Mationes, spectantes ad Carthusianos. Vero .iutem parem, dixi,ea inerito adscribunt, Trithemiushb. de siriptis. Etas. & Theodorus I treius in Bibliotheca Carthusana,vt notaui in Opepe de S. Brunone S lita rustico.
Eidem Ioanni Cliatuerrio, cognomento. Gersoni, suppositus ali tu si bliber de Imitatione Cibrigi)Supponcndi caula fuisIὸ videtur, quddi; si piissimus, dc aliquando absque Autoris nomine emillus, ut etiamnuni cernitur in
156쪽
plerisque manu exaratis Codicibus. Hoc conspicatus quispiam ; vel bonali de , argumentatus a pietate per id opus .inhalata quae piissi inum Autore iri deceret ; vel ex oscitantia , aut etiam ex malitia , ut liber prodiret vendibilior, illum Cancellatio Parisiensi adscripsit, cuius dochtina & pictas, & copiosa scriptorum multitudo , omnium sermoti bus celebrabatur , dc merito quidem. Qi: od enim in Sanctorum Lugdunensium Indiculo monstrare memini , Gersonis pictas atque doctrina . mi eant in eius scriptis in ligniter ; & in
factis dum superstes esset, micuerunt omnino excellenter. Caeterum, ut Gerso operis de Imitatione Christi, Autor haberetur, nullum fuit idoneum fundamentum , de omnes fere circunstantiae aduersantur. Ideoque e tot operum Gersonis ed: tionibus, alio licet aliquo extra ii eo opere in fartis, nulla ibit quae Gersoniparenti, hunc librum inscriberet. Ioannes Gellen , Ord. S. Benedicti, Autor libri de quo proxime , , non- a 3O nullis habet ut . Primus hanc cogitationem immisit aliquibus, Card. Bellat- minus, annotata Epigrapite Codicis Aronensis apud Insubres , quae libri autorem praeferebat Ioannem Gersen Abbatem , utique ordinis S. Benedicti, cuius ei domus Aronentis suetat, priusquam Societati I E S V transcriberetur. Mutauit postea mentem Bellar minus ; auditis qu.e in contrarium pollea prC- tulerunt Henricus Somm alius, & Heribertus Rosoedius. Sed stetit in sententia ex Bellar mini suspicione vel duhio concepta , Constatui nus Caetanus Beri edicti:His, homo adeo flagrantis zeli pro uti ordinis honore , ut omnia ad ipsum traheret; nec scriptores tantum , sed tiam coelites ipsos, ut SS. Franciscum , Thomam Aquinatem, Ignatium Loyolam, de alios : ita ut Scipio Cobellulius Card. S. Susannae, genium hominis habens perspectissimurn, vereri se dicerot, ne propediem , arte Cactani, S. Petrus Apostolorum Princeps. inter Benedicti nos numeraretur. Hic ergo Fabulinus, saepissimc vocans ca quae
non sunt, tanquam ea quae sunt; & , quod Leo Allatius , ipso supellite ae
Romae praesente Caccano , scriptis , securus Veritatis, cominilit atque vulgauit, nemini de fingendi arte concedens, undeci inque amplificandae OG
linis gloriae , spes 'aliqua affulgeret Bellarmini suspicionem primam, pro
certa veritate arripiens, amorem libri de mi/.uiora Gratii, esse Ioannem Gerseia Benedicti num , mordicus & praestactu asleuerauit, non parcens labori in conqairendis suifragationiblis; & quod audiente me, confirmabat Roma: Gabriel Naudaeus, i Codienni quoque adulteratione, & eraso , sub stiruto autem Ioannis nomine, petens subsidium. Eandem molem versavit post Caetanum , praeter caeteros , unus quidam adeo scabiosi ingeni j homo , ut etiam Sanct s coelites fidenter ex auiorauerit ; alios Gallia uniuersa proscripserit; nec ita pridem , quadragintadialem a carnibus abstinentiatri, nouit tu in propc usum, ab Epistopis e coenobio assumptis in Ecclesiain inuectum, igia strante antiquitate appellans, exigere ex communi via fidelium ac in coenobia retrudere, per cuὶ,iculos rinta; erit. Hic jpse , pro Ioanne Gerson autore libri de miratione Christi. abacto Tboma deMempis, cui ab aliis supponi expostulat, omnem lapidem mouit; sed aded in selicitet, ut non pollet infelicius; praesertim cuim ab autoritate Nicolai de Clemepgis, insxiis, i ut vult,J Scriptoris, per illud ipsit in tempus quo Thomas yliiebat,florentis, argumentum petit; Nicolaus aenim , ut iste argumentatur, suo tempore Gallican virorum coeuobia in Ganeas, Partheno-T nc
157쪽
nes in prostibula fuisse transformata expostulat ; cdm E contrario Atitor operiis de imitatione Christi, prouocet ad alacriter seruiendum Deo , 3rritam religiose componendam, exemplo Monactarum Carthusianorum, & Cisterciensium,ac secrerum virginum quae in ea ora, in qua ipse degebat & scribebat , sobrie ac iuste & pie famulabantur Domino. Subsumit inde patronus Gersenti. Igitur autor opcris de imit. tione Chri Π, non scribebat in Belgio, ubi Thomas degebat, sed in Italia, ubi vsgebat regularis disciplina: ac proinde libri illius Autor non fuit Thomas de Kempis, sed Ioannes Gersen. Haec ratiocinatio mouet commiserationem. Nam quae Nicolaus le Clemen gis, per auxesin non ferendam, in suis illorum seristorum sent laetis,de Gallicanis XIonachis & Monialibus dixit,
non suorunt extendenda ad prouincias inferioris Getarianiae, quas Thomas incolebat, in quibus tunc rion minus vigebat Regularis diseiplina omnino multis locis, quam in Italia , aut alibi v iam. Vt proinde Autor libri de quo agitur, potuerit pres uocare ad exemplum illor in Monachorum & Monialium imitatione exprimendum. Ineptire videbor ista vel nude resersns, nedum refellens. Sed quia patronus Gersenis hoc argum intum iactat ut palmare , attingendum salte in suit,vd non lateret Equos aettimatores, quibus/rgumentorum stiriaribus, hie insulsus Gersenti fautor , Thomam depδissessione antiqua tentet deiicere. Has igitur gerras non persequEr accur Misis, nec in calamum quassatum con
nitor validius. Sed uno verbo dico, perperam opus de imitatio e Chris supponi Ioanni Gersen , quisquis ille demum fuerit:de quo altercari non vacat ; sed omnino opus illud autorem habere, omam Hemerchenum', a dictum de Nem M. dicendum potius de Caxisis , ut monuit ciuis eius Theodo is Petreius in Notis ad vitam S. Branonis, Chronico Carthusiensi insertam β. . Esse Thomam, operis huius veriti a parentem,optim rob. Irunt Sominalius Rosvvedius, . atque Helirus in Dioptra Kempens,& in Proloquio longiusculo ad hoc opus, de ad nuper refossum perantiquum Thoniae operum Indicem. Hi aliique non pauci, antiquam Thomae possessionem adductis tot testimoniis eiusdem cum Thoma aeui Autorum; prolata tot incorruptorum veterum codicum fide, t. nai multiplici alio argumento firmarunt; cauillos verδ ' tibiis Thomae ius impet batur , aded validore ruderont, ut qhaae mihi pridem in hanc rem apparaueram, Iubens volens abiecerim , ne actiam agerem, di regesta crambe recocta . fasti dium lectori ingenerarem. Ill id duntaxat Obiser moneo, non qui a Cactant
ineptiis hac in parte abhorrenti de Ordin s s. Benedicti splendore quicquam minue e. ordo quippe per se in omni genere illustrissimus non possulat emendicatam lucem,& qui suis ornamentis exquisite nitet, non eget turtiuis decoribus, quae potius ad effundendam.contemptionen i ncilii taedui scriptio reuincitur plima este , de absque sandamento arrognta , vi hi sine reuincitur. .
S Isidoro Hispalensi Epistopo . passim suppominiar commentarij in quac tu-r libro, Regum . quos 'vera sementia est conscriptis x e se ab Is duro illo si niore, item in Hispania Epistoph. siue Cordubensi , siue Pacens , nee lesunte iam qui Caesara ustanum lhqritans .
Iuliano Pomeri suppbstulit' est opus eqvina Ihdos, quod csse a Iuliano letano conscriptum, constat ex eo quδd autor in taei ripiat se scribe e annis a Christo sexcolis octoginta sex) qu in aetatem Iulianus Pomerius annis circi-
158쪽
Iuliano Pelagiano, librum qui inter D. Augustini opera legitur , suppon it Cardinalis Id sus in con sione mei cap. 16. L ei in illi brinii
non eiIe D. Aligustini, contendit Erasmus, an malique Ioannei Copetitis lδ. de per Gua castitate Sacerdotum, cis.1 . pag. mihi I ly. cuius arguimentum est,qubd libri autor improbet nuptias votarum mulierum, quibus nuptiis jndubitatus Augustinus siti, scribit. Verum libet ille non potest D. Ausimino ab iudicari, de supponi Iuliano , cum a Possidio recenseatur inter genuina D. Augustini opera, & sub eius nomine aliquoties a Beda allegetur. Nec si improbat ut illicita , earum coniugia, qua simplici volo castitatem voverant, contrarius est iis, quae alibi tradit circa validitatem eorumdem coniugiorum , priusq,ψm apposito per Ecclesiam impedimento dirimente irritarentur. Quod autem Fernandus Mendoqasib. agro Conril. Eliber. cap. 24. contendit, eo libro D. Augustinum coracedere viduarum continentium coniugia , quia non agit de Viduis contincutiam ex voto professis. aegre defendi potest ; & stust in id adduci, cum aliis locis D. Angustinus claru agat de iis, quaς votum emiserunt, monstratum est in tractatione de A satis cap. . Ianilio Asticano perperam suppositus est liber in Vexaemeron, qui indubi Eest venerabilis Bedae, ut recte vidit Benedictus Pererius lib. i. in Genes ad cap. I. v. t. num. 9. Non esse an Iuniiij , liquet, quia ita eo libro allega tui S. Gregorius', qin suit Iunitio posterior. S. Iustini et spmpnlossiunt ad orabodoxos, cum autor q II S. citet S. Irenaeum, qui Iustino posterior fuit; eumque allegat ipse S. trenaeus .c. 27. Idem ab tyr quaestionum. in 82. citat Origenem, Irenaeo quoque post cito rent. Notauit id Couar. . et ariam eap.r'. ni .6. Itaque liber ille s. Iustino est sudipolitias.'Epistolam ad Zenum & Serenam , probabile est S. Iustino Philes phoei se suppositam: reuera autem spectare ad S. Iustinum Abbatem Hiero- .solymitanum , cuius est mentio in Achis S. Anastasi j Persae. Quid autem blut inq Polono facias qui ad annum i .Antonini Pij, S. Iustiris Martyri suppomi abbreviationem Trogi Pompeij λ Impegit ea in parte
Martitas, via non discrevit, sed in unum confudit duos Iustinos ι quos admitto eadem aetate vixisse,ut notauit Vasae usi chron. His san. anno Christi l o. Fuere tamen quo adsinnes alias circumstantias , satis disiuncti. Itaque perperam Epitome Trogi, S. Iustino Martyri adscribitur.
Lactantio,suppositurn est Grmo de Phoenice quod Iacobus firmondus Theo- 3. dulso Aurelianens adscribit, ad librum s. carminum eius. At Ethnici hominis eae notauit Th0Aasius ad Lactantium,de subscribit Iacobus da melius ad lib. de resimct. c.i ,Tert iliani ci p. 1 3. num. ios. Carme item de resurrectione Domini,
non es' ct m i, sed Forti nati , monuit se iselinus Pri demi', Laia an tio a priumlijs absurdissime suppotitus est Luctati j commentarius hi in .et; uni Atqui Lact'itiua seculos o statui sit vixit Yt notumes . In epaurent Co merxigrio B Fou , se ultumnalle Fide sis hodcommensuin expi de Nem . Lilium Gutauum sua P sitan ran hi sima, de id, sanxi satione ad salium. Σ- T 1 S. Leoni
159쪽
1 8 libri Iuppositi j configendi
S. Leoni positas esse epistolasqnae nomi ue eius circumferuntur conrra Eutychen,&este Prosperi Aquitaniel, quida dixerunt. A Pro pero certe, estbdictatas, ait Marcellinus Chronicoriea tio res modδ, de quo vix dubitare licet, sed stylum quoque & scriptionem, este S. Leonis , certum videtur ; collatione facta earum epistolarum,& aliorum indubitatorum S. Leonis operum, ut proinde nulla hic soppositio locum habeat.
Sancto tamen Leoni, simpositos elle aliquos sermones , & vicissim aliquos eius sermones, aliis supra utos suisse, dubitare non licere Certe sermo de Absalone qui antehac in variis codicibus S. Leonis nomine legebatur, de in Manuscriptis Vaticanis, ac Mediceae Bibliothecae,ei adscribebatur,ab aliis attribuitur S. Augustino cum tam n neutrius sit,sed S.Chrysostomi,apud quem extat Graech & Latine. sermo autem octauus s. Leonis de Epiphania, legitur apud Auguki- num in tet sermones de tempore; estque num. 3 3 . de qui ibi est 3. legitur apud :S. Leonem titulo se . D de 'adra resima. Vterque autem est gerivanus scelux.
S. Leonis, perperam suppositus D. Augustino.
Mariae Dei parae epistola ad s. Ignatium,supposititia lure censetur Mestraeo, praefatione ad S. Ignati, epistia as,cui Irae ivit Cardinalis Baronius anno Christi
8. Tametsi S. Bernardus concione . in Dal. 9 o. eatenus insinuare videtur eain
epistolam else genuinum Dei patae partum , quatenus S. Ignat ij ad Dei param epistolas , ad quas rἴspondet Deipara , vere esse S. Ignati, pronunciat. Et eam illam, quae Dei parae adscribitur, epistolam, quam Ignatianas, recte & Dei parae, .& Ignatio tribui, contendit Melchior Incoset I. b. ρ o epistola Deipara ad Meffanenses c. LI. Verum omnes antiquiores, tantas dii titias ignorarunt,& eam Mariam Christiseram , ad quam est nati, epistola , a S. Bernardo memorata, non posse esse sanctissimam Dei param , clamat titulus, siue inscriptio epistolae. Vocat enim eam S. Ignatiusfiliam: quod non puto ausurum, si ad' Dei matrem scripsisset. Qui tamen eam epistolam S. Ignatio vendicant, quod non care e probabilitate pronunciat Petrus d'Alloix in Apologia pro S. 6 ih epistolis, sib em, eam filia denominationem in epistolae titulo, non agnoscunt. Epistolam tamen ad Mariam Cataboliten .esse S. Ignati j istum genuinum , extra cor trouersiam pono, quicquid contrarium , pauci quidam Sectarii effutiuerint. - Metaphrasti multa supposita sutar, quae aliorum,& quidem p steriὀrum Autorum fuere, ut notauit Cata. Baronius anno 8sy.& Gre serus de imaginibis non manu fallis cap. 19. Vbi de Metaphraste pluscula Muersiis spurcos sectarios , qui virum, magnum , in Ludi magistrum triobolarem transformarunt, de Metaphrastem dimarn voluere, quia conscripsit sanctorum vitas; ridiculi
aeque ac ignari. Vtriamque enim hoc cognomen, quod
hii te Autori adhaesit, aliunde appositum estiquὶm bi parum accurati Doctores sunt arbitrati. quidem est appellatus,non quia scripsit Sanctorum vitas , quas ipsi ignoranter vocant a fetaphra ias, sed quia cum an Ohra proprie is dicatur, qui ex uno idiomate an aliud, aliquid vertit, aut qui si uato eodem idiomate; nouum colorem inducit oratiunt, exornan scilii t, expoliens, addenda attexens yel detrali a detrahenda,iste in vitas Sanctorum, hanc uniuerum i
160쪽
vnitiersam contulit operam. Hoc auteni praestitit hic in utor circa Sanistorum aista,quae sua&adh: bitoru ad i l multorum librariorum, Scribarum, lirier pretum, Notari orti opera,gra tibiis expetis in caira re factis,partim e peregrino idio matetradux ha, partim expolita , & coiicinnata, publico dedit Michael e Psello teste, qui de magni huius vixi insigni hac ex parte in rem Christianam studio,copiose disseruit,eo encomio quod illi panxit, quisquis demum fuerit Mi chaol iste Metaphrastis laudator , de quo non liquet inter recentiores. Nomen vero , seu potius agnomen Asaristri. retulit hic autor , ex munere Magistri ossiciorum, quod in aula Coni tantinopolitana gessit. Quod enim psellus in Encomi. Eius . tradit, homo Illustri familia natus, abundans opibus , primum qii idem Imperatori fuit a Secretis de Consiliis intimis.Tum illud quoque munus longe amplissimum obiit, casus est referre ad Imperatorem externorum postulata , & v cissim responsa Imperatoris ac iussia : tantoque splendore resullit, ut non Constantinopolim duntaxat, viciniamque , sed Orbem etiam uniuersum illust a uerit. Ex quo vides , quam imperite sectar ij eximium hunc virum, in Ludi magistrum vulgarem transformarint. νEx titulo porro Maoistri, erui videtur , Collectanea illa orationum de variis argumentis moralibus . ex Basili j operibus hinc inde libata, & nomine Simeonis Magistri edita,ad hunc Simeonem eisse referenda. Erat Simeon,vir valde pius, & sanctus, eoque nomine non semel celebratur in Concilio Florenti-' no , cum Giacis, tum Lati iras allegantibus,ut videre est sess. 7. & in Gennad ij disputatione pro eodem Concilio,necnori apud Bessario nern,& Iosephum Methonensem. Nostra tamen nunc non roseit, eius decorat stabilire . sed qii; ei
supposita sunt vestigare ; qualia dixi complura esse post eum' addita. Nec ea ipsa quae edidit superstes , magnam partem , sunt eius in itis, quicqti id multi sint
arbitrati, supponei,tcs ei tanquam Autori omnia nomine eius vulgata. Maxima enim pars cum non agi u scit Autorem,sed collcctorem duntaxat, vel concinnatorem , per se , aut eos quos adhibebat. Gret serus cap. isto I9. adscribit Metaphrasti , orationes triginta tres de moribus Christianis, atque Monasticis a' Iacobo Pontano latine factas , censetque eianklem essὰ Metaphrastem cum Simeone i Theologo Hriore , ad differentiam antiqui inter Graecos Theologi , nimirum Nagianaeni. Sed cum hic Simeon iunior, esset Abbas S. Maman is , ad Xylocercum ; Metaphrasitis autena Monachismus non Psellum,modd, sed & omnes antiquos latuerit, verisimilius cit supponi Metaphrasti eas lucubrationes absque idonea causa. . '
r .Nazianzeno supposita est nonnullis Metaphrasis in Ecclesiasten. quae causa fuli ciar Billio , Nazi Edna ovmibus itu exeretur,qiidd Nazia Zeno inscriptam reperisset in Resia Bibliothcca. Vix tamen necesse est admonere , cain Meta
peri citat classii nomitiatiis , oregorium Neocaesarienseat, tanquam tritius 'M
. taphrasis germanum Patrem. De h llucinatione: illius , qgi agens do Patribus