장음표시 사용
161쪽
iueo caAn libris positi iij configendi.
iii in Ecclesiasten seripserunt, distraxit Gregorium Neocaesariensem a Gregorio Thaumaturgo, numerans eos tanquam diuersos Ecclesiastis Interpretes, videndus Pinuda in Protegraneos ad Ecclesi. si ev. , Nemesio Episcopo Eine leno , iupputuum et se librum homine, qui vere sit in Nysseni contendit Pameliis ad librum Tcrtulliani de amma, cap. s. num. 6 . qui ex eo argum ratatur, qudd Trithemius eum librum s. Gregorio N seno adscribat, se quoque eum librum,titulo D. sol egorij Nylsciat, inultis in locis repertile confirmat. Et a S. Thoma ali Nati ait, nomine ciusdem Ny lieni, necnon ab Alberto Magno in libris demirabili scientia Dei, de homine. Addit , multa ad verbum ex hoc opere desumpsisse S. Basilium i ii e vaemcro, necnon Eliam Cretensenn, ac Ioannem Damascenum. Verum liaec postrema argumentatio,est admodam imbecilla ; facile cuim responderi posset, non tam ex hae lucubratione profecisse S. Basilium, quam eius Amorem profeci illa ex S. Basilio. Durius est quod alij opponunt, hoc opus rcdolere Pelagia nil mum, & tradere errorem Origenis circa prae existentiam animarum ante corpora, quae omnia , S.
Gregorio Nulleno, scriptore Catholicissimo , abhorrent. an qua ui Pelagia -- nismus Autori huius operis impactus, haud aegre depelli potest. Non enim . si ait, in nostra libertate positan cis baeitudinem nostram, squod item assciebat Pelagius,) censendus est podem spiri ty cu'. Pelagio locutus, quippe qui censeri poteth non exclusisse gratiam praeuenientem; qua ratione aria loca S.Cht y llo mi, & aliorum multorum Patrum,s militer locutorum, purgantur ab errore. Nec aliter de antiquis plerisque Patribus, Petrus L iniselius in diffun-ftioue caltim v. Ca boni ad Iustimimo cap. I. Praeexis lentiam vero animarum, inhoe opere ab Autore traditam , si nulla alia excusatio suppetat, eodem modo purgare licebit, quo s. Germanus Constantinopolitanus codice apud Phosti a 33. immunem hunc ipsum S. Gregorium praestitit, is alio Originis et rore, ipsi perperam iiii pacto, ob lyterpositas ab Origenistis adulterationes, atque mixturas: Itaque coniecturae Pamet ij, de suppositione libri S..Gregorij NV stetit sacta Nemesio , tametsi non sunt v siluequaque inueti similes, mihi tamen non arrident. Et video Mosem Barce pham parte i. operis de Tari diso cis. ΣΟ. hune librum Nemesio adscribere, suffragantibus varib antiquis Codicibus, ac Mercuriali 4 vari et . . qui Nemesium vix ille notat imperantibus Gratiano &Theodosio,& SS. Basili j ac Nysseni fuisse aequalem. , . Nicolao Cabaesilae a d scribitur a nonnullis Oratio in Trinitatem Theologori is, triae vere est Philothei Patriarchae Constantinopolitant,eiusque nomine nuper,
Graece ac Latine x ulgata est.
S. Odoni suppositus perperam est sermo de Cathedra S. Petri , qui sere totus legitur apud S. Leonem se . 3. in amittiersario sita as Aptionis, addita sub finem plagula ex fra σολ- i. eiusdem S. Leonis in natali s S. Petri & Pauli. Vix via , altera periodus, sus serna nis medium , assuta est ab cM, qui alienum nun cfoe . tum S. O.ltant supposuit i ii empe ab illis verbis , O inaestimabilis, mi A s, usque ad illud , existimaret ascensit n. quem non ulla purpur ae clauum .imastrucae insculandae, prudens Lecto k facile dc preliendet, sed viceve in .
162쪽
Otigeni stuppositi sunt commentish in Iobxm, siue, libri illi, quos Perionius et i.
edidit, si ire alij , qui anterius prodierunt ue in utrisque enim citatur S. Lucianu , qai longe polierior Lait Origene, ut bene monuit Baronius anno m. ¬atio nominis L tiriaui a luco biciem tradita, talo nitrat Lati ilum , non Grae
Homeliae in Ioannem, non possunt este Origenis, cum in e s mentio fiat Arianorum & Manichaeoru in , quos constat post O rigenem esse exortos. Comme taris in Cis ira , qtlarum initium est , Epithalamium libellio, non
pollunt ellia origenis, sed sent Latini autoris, qualem se autor ipse bis profitetur, agens de Logica in Plillosophiae di nisi One. - . Oger ij Abbatis Cuce dij ordinis Cisterciensis sermones de Coena Domini ab- sit de s ippositi B. Bernardo, leguntur in MS. Codice, qui est in B bliotheca Serenit limi Sabaudiae Ducis, titulo ipsius Ogerit, una cum eiusdem Ogeri
tractatu de fandis, Deipviae. Habuerat eum M S. Codicem, ex Ciliercienti orae Salticiarum Abbatia , cui noHen St.ifarda , Carolus Emmanuel magnanimorum Pi inci eum idea Codicem notauit, natius genuinorum S. Bernardi operum a spuriis discretor R. P. Ioannes Bina . Ordinis Cisterciensis, strictioris instituti, cui pro cribratione illa totius sat furis, S. Berstardi farinae oscitanter entehac inspersi, qtiam molitur, qui S. Bernardum am it, de amare debent omnes,
obsti id os se ac obaeratos agnoicent. - .
e fi p vi L. Paselosio Rat liberto. perperam suppositus est liber devita S. Adelhardi AL 2 3 batis 1, ut per picue intelligitur ex praefatione libro praefixa ab ips mei Autore, qui Pascha sium veluti Sattinum celcbrat ,& eius reliquias Coibeiae alseruati testat tir. Accedit styli a Paschasiano diuersitas, obseruata in notatione adiuncta Molano in nasubbas SS. Belgi:, 2. Ianuari . Paschali Papy suppositus est libere ui donis Aretini, quem Bernoldus tract.
de sacramentu excomm: nimiorum, upcat, lusicum mi donem. Eo tiactatu trade bat ur: Simoniacorum Sacramenta nulla esse declaranda. Quod tantum abest
ut Paschalis Papa tradiderit, v potius fortissime steterit pro contraria sententia: quam etiam , Petro Damiani eius aequali, explicate et se confirmatam in libro cui nomen Grati iti, recte ad montait Bernoldus. Itaque perperam ea scriptio Paschali Papae est sipposita. , , Paulino Aquileienti suppositi sunt septem libri contra Felissim Vrgelitanum, quos reuera esle Alcuini,probatior est sententia. Petro Blesensi, suppostus videtur liber de εAmicitia, qui item apud Cassio- 144. dorum legitur; conferendus cum eiusdem argvgenti libro , nomine Aelredi Cisterci elisis edito . tomo i 3. bibl. Colon. Pctro D miani suppositus est sermo de S. Martino , qui malai sesth est hominis Galli;air enim , proutati Deiu Regitas ct Regno ne ira Irminu M. Ex duplici sententia , Tullij, ut v at , )'siorum temporum , quam Autor eo sermone pag. 28 2. Gl 2. ad sinem , inpar. col. i. ad finem profert , constare pote
rit de aeuo illius,Tulliu quippe ille, est Fulbetius Cariotensis, qui floruit sub
163쪽
is α -n libri se postiiij configendi.
seculi undecimi initium , dc obiit anno io Σ8. clina Petrus Damiani sub annum roso. florere coeperit. Sermo de Riuis suminis, in vigin. Nativ. est item manifeste Petro Damianisi appositus, veruque est D. Betnardi, de apud eum habetur inter sermones addi
Ibidem consequenter , habetur sermo de S. , qui est apud eundem Petrum Damiani. Sermo 2. Petri Dana. de S. e nise , est apud Bernardum , tertius in eo dem festo. Sermo item Petri Damiani de S.. Nicolao, est apud S. Bernardum. S. Petrpnio Episcopo Bononiensi , viro sanctistini' , cui insigne elogium panxit s. sucherius in clegantis lima ad Valerianum paraeimsi , hippositum est ' ricon spurcissimi inter scriptores Petνοχθ .Arbitri. Ita stipposuit Vincentius Bellovacensis lib. ao. slec. histor. ali., D. cap. s. qui induxit in errorem S. Antoninum in summa histor. Dolet id utrique exeidisse, M. Atitonius Deirio ad Medaeat' Senecae act. I. v . 14. Reuera enis siue aetatem utriusque seriptoris,sius vitae institutum , & mores spectes, limi magis conueni t Petronius Satyrici Autor,& Petronius R9noniensis, quin nox & dies. Vixit Petronius prior sub serone, cuius turpitudines ab hoc Petronio notatas volunt, sed proscino, monstrose turpi scriptione. Petronius vecd Borioniensis, multis lectilis suit posterior ἔ vixit enim temporibus S. Eucheti, Lugdunensis, sub annum Christi A Q. Videndus Baronius ad Rom. 'fartyrol. 4. Octobris. Nitor autem vitae S Petronij, satis superque monstrat, quam a spurciloquio prioris Petronij , abseerit. Nam vitae speculum, de si Paulini sententia,) est locutio , siue prolata, siue eommissa literis. Prospero Aquitanico suppositi sunt libri de vita contemplativa, quos esse Iulliani Pomoerij. habetur ex Isidoro lib. de scriptoribiti cap. tr. Videsis Iacobum Sirmondum tu Notis ad Concilium Aquitigran. tom. 2. concil. Gad:a
Rabano Mauro supposita est in editione nupera Coloniensi, expositiqin X gulam S. Benediim An ex fide veterum codicum, me latet ; nullus tamen prodi tur. Et C.contrario , bene multi, qui operuisi Rabant Indicus texuerunt, & e feruntur in fronte romi primi eiusdem Rabani, nullum agnoscunt Commen rarium Rabani in Regulam S. Benedicti. Diserte v d Almonii iusserm .de S. Sc nedictσ, expositionem , quae recens tribuitur Rabano, ait esse Smaragdi, verbi. illis; f smaragdas quoque, expositionem in ipsius regulam commen atus, hos praemisiP versiculos,b QIi quis ad aeterni nau It concedere regnum. JQuod est initi imi carmini praefixi huic expositioni recens R.,bano suppostae. Interuenit &τalia circa eam expolitionem suppositio, de qua in alia et ei'. Emis TZu.
Raymundo'Lullo seniori, apud Maioricenses Sanct v oniae laude claro,
164쪽
suppositi sunt quidam reprobi, alterius Raymundi Lulli sexaginta cireiter annis posterioris, dicti Raymundi Lulli de Tarraga. Alii vocant Raymuu- dum Lullum πιο 'tum , eo quδ4 e Iudaeo conuersus esset ad fidem Christi.
Pollea autem in Ordinem Praedicatorum cooptatus, errores de quibus pridem insimulatus erat, non abiecit. Itaque ivllu Gregorij X I. anno Christi 2 72. examinatus , de grauium errorum compertus , damnationi patuit, &libri eius igne sunt eombusti. Seeetnit hos duos Raymundos Lullos , Franciscus Penna in Notu ad Directorium omerici , pareo 2. ad cymest.2o. ct 27. Quare absurde Abrahamus Betouius ad Christi annum i 372. in Lullum apud Maioricenses sanctitatis gloria clarum , conclamat , tribuens illi errores ac libros Raymundi Lulli Neophyti. Quos intet libros , ille passim tribuit ut
Lullo seniori, qui inscribitur, de Inuocatione Damonum ἱ cum tamen, ut Eymericus ipse tradit, sit Lulli iunioris. Et certum est, Eymericum non esse ab-blauditum seniori Lullo, quem grauauit variis, ut alij contendunt,)falsis
notis. Videndus. Vasqueet r. p. d. 33. Op. . Derinicius Thadaeus in Niseia Frinciscanorum , cisca. annum i 3 1. & Lucas madinglius ad annum Isis.
Haec in praesentia dimitto , contentus notalle, plerolque doctrinae reprobae Libros , videri suppositos Lullo seniori, aeque ac constat suppositum ei ellenesarium illam librum de Inuocatione Damonum. Raymundi Iordani cognomento Idiota , Oculus mysticus, Scriptori Fra clicano suppostus in Bibliotheca Francisco , m , t ut volunt, in manus dantequamuis nihil tale cogitauerim ; eidem Iordani , Canonico Regulari, plene
alleritur ., in mox proditura omnium eius operum adunatione; quam in se recepit, sacri coetus Canonicorum Regularium Assistens. sapientissimus & eo loco dignissimus P. Boul artius; merito indignum ratus, tantum sui ordinis
lumen , diutius latere seb modio ; & humilitatem prae qua vir doctissimus se uiolam dixit, tandiu eum ingenti Reipublicae Christianae dispendio , fraudi 'eisse scriptori optimo , de luce digniuimo : de quo iure dixeris, quod de
S. Ephremo eiusdem genii autore , Photius, mirum esse quanta vis spiritus lateat in tanta humilitate sermonis , & quantam sapientiam, Ardidum hoc pallium simplicitatis verborum , vilia omnia praeferentium occulat. S. Remigio Remensi supposuit Villalpandus commentaries in episolas Pauli. qui vere sunt vel S. Remigj j Lugdunensis Episeopi, ut dicere memini in indiculo auctiore, vel certe Flaymonis Alberstadiensis, cuius nomine , & in antiqua Corbeiensi Bibliotheca manuscripti extant hi commentarij, & iam pridem quoque, anno scilicet isso. prodiere Parisiis: Et apud Trit liemi uni inter Flaymonis Iucubrationes recensentur. Non posse celth tribui S. Remigio, inde pervctum est, quod in eap. 3. - si p. Autor huius commentaris alleget dedam , addito Beati praenomine. At Bedam esse S. Remigio Remensi Anti De posteriorem, nemo ignorat. Nec causari licet errorem librarii; quasilociis ale ut quam ex . B. Beda, cum allegari oportuerit B. Benedictum,
quae est Viga a ULmni ut o quδd locus ille, vr ait,ὶ apud Bedam non
compareat. Se ultiq---υς pud R. Benedictum , Equo reuera d promptus non est locus iue sit ex Beda in v. ox variist. AEquc Bedam allegat Autor a. cstransb. I i.&locus a se Beda tat citato opere quaest.2. Citatur quoque ab Autore conmenta M R i. ac I. Tmoth. a. S. Gregorius . . . y Papa,
165쪽
Papa , posterior S. Remigi'. Fuit quoque post S. Remigium Caesarius Arelintensis ut ex subductione annorum S. Remigii apud Flodo ardum tib. I. hisον. Rem. cap. I. & annorum S. Caeseri lex Caesarii vitae scriptore Cypriano, perspicuum et t. Et tamen ea ipsa Acta per Cyprianum conscripta, at legantur ab Autore cominentari j I. Cor. I . Quare quod in Basilica S. Mariae ad Martyres, extet Codex M s. in quo titulus praesert horum commentariorum Autorem S. R migium, hallucinatio fuit librari j, quae non vendi eat hos commentarios S. Re- in igio Remensi nec abiudicat Haymoni, cuius stylum redolent. Nam si comis mentari j isti in Paulum , cum indubitatis Haymonis lucubrationibus conserantur, praesertim cum commentario in Isaiam , non est gutta guttae similior. In MS. Codice Cassinensi , Autor his commentariis praescribitur Remigius,& Raimo Episcopus , manifesto indicio deprauationis nominis Homonis. Si tamen alicui Remigio tribuendi essent, abiudicati Haymoni, non RemcnfiRemigio, ut volebat Villat pandus , ex deprauato titulo , nec Remigio Antissiodorensi, ut censuit Senensis lib. . Bιbliotheca, sed alteri Remigio, nempe Lugdunensi apti sis adscriberentur, ob ea, quae in inruulo auctiores S. Lugdunensium diximus. Ruffino aliqui supposuere librum de singularitate clericoram , quem alij S Cypriano, alij Origeni, adscripserunt ; &c. Verisimilius est nullius eorum esse , nam stylus est hominis Latini: atque adeo non est Origenis , cuius etiam milio modo redolet genium allegoricum. Sancto autem Cypriano recte abiudicatus cst a Parnelio I nec ei re vera quadrat, ut neque Rumno. Est autem epi- .stola prolixa alicuius Episcopi dehortantis suos 'Clericos 1 conturbernio neminarum , de quo argumento S. Chrysostomi lucubrationes habemus duas. Quod dico elle epistolam Episcopi, patet ex principio libelli, ubi si e legitur. Licet haec admonitio , sht Iisterar:im mearum autoritate si s Peret ἔ &Iub finem. V os antem fit, charilsimi , mu lavi 2m crsuasione , sed potestate counexio. Quae hominis cum Clericis agentis, personam pri ita tam non cipiunt , sed Antistitis , siue Episcopi , citiusmodi neque Origeia es , neque Rustinias fuit. Ruilino item si appositus est commentarius in Psalmos quinque ac septuaginta ; cum tamen,ut Lorinus praefatione in Psalmos cap. l6. recte vidit, usurpatae ab hoc Autore D. Augustini, & D. Gregorij sententiae iisdem plane verbis ,& altum veterum omnium Gennadis, Honorij, Tritheta ij, de hoc Rus inisce tu silentium , non obscure demonstrent, Russinum commentari j praedictiparentem , alium eisse ab Aquileiens. De commentario eidem adscripto in Oseam , Ioel, & Amos, idem sit spicatus est Ribcra in cap. 2. Ossae num. 78. Et potest argumentum duci ex elegalitia & concinnitate quae in his commentariis em rescit, cum tamen Russinum anta)nistem suum optimus censor S. Hieronymus in Apologia, impolitum Jc pene barbarum vix lire constantis Grammaticae , Magistri adhuc ferulae subdendum pronimitarit. Quo argumento, .s si approbetur,) abroganda item erit Rufino Aquileiensi explicatio symboli
Apostolorum , quae sua concinnitate & elegantia se commendat. Itaque hoc argumentum ad deliciendum postessione commentariorum illorum Rustinum Aquileiensem, fortassis non est adeo validum. Nam eam symboli explicationcm Plerique omnes tanquam Rustat Aquileiensis, agnoscunt, Gennadius in catalogo i
166쪽
eatalogo Vincentius Bellovacensis , Antoninus, Trithemius atque Pamelliis. qui a S. Cypriani genuinis operibus,& Marianus qui a probatis S. Hieronymi scriptionibus opus illud secernentes, ad cribunt Russino Aquileiensi. Quod autem fortius urget ad Propheticos illos commentarios , Ruffino Aquileiensi abrogandos , esse poteth quod in praefatione , 8c postea in Operis corpore S. Hieronymum carpat , quod friuolis Origenis allegoriis in Prophetarum expositione institat. At hoc non videretur facturus Rulsinus Aquileiensis, indefestus Origenis decorum buccinator. ε
Salomoni suppositos esse libros magicos , qui eius nomine praenotantur, dico in opere de calumnia sest. i. cap. I s. dissolutis iis , quae Pineda, de alii proferunt , ut Salomonem panurgicae Magicae dedisse operam , do
Sergio Constantinopolitano adscripta est Synodica ad . Honorium Pa-
pam , quae vere est Sophronij Hierosolymitant , ut ex variis coniectutis bene confirmat Turrianus tib. I. contra Sadeelam , de Ecclesia, ct eim Pastore cap. io. addens, ab eo ipso, qui epistolam Sergio supposuit , nomen Romani Pontificis, transformatum esse in nomen Antistitis RHantini in extrema pagina.
Smaragdo Abbati S. Michaelis , supposivit Trithemius, commentarium, in Regulam S. Benedicti , Smaragdo autore. Sed falsus est ob voeabulieommunitatem. Nam Smaragdus Autor praedicti commentarij , non est Smaragdus Abbas S. Michacus , sed Ardo Smaragdus , Monachus Mona- sterii Anianensis, qui Beati titulo honestatur in eo Monasterio, & festo peculiari colitur ; nec dicitur AbLu , in lectionibus Ossieij , sed tanta tum Presbyter Monachus. Cum ergo vetusti Codices commentarij praedicti, eum tribuant Smaragdo Monacho , abiudicandus est Smaragdo Abbati.
Sophronio adscriptus Sermo de Assumptione Deipara , est supposititius. 1 eo. Nam multa in eo verbatim habentur ex epistola S. Leonis ad Flauianum. Cum ergo Sophronius fuerit aequalis S. Hieronymi , non potest ea ope la esse Sophroni j. Aecedit quδd , ut notauit Baron. in notis ad Roman. Martyrol. is. in eo sermone , multa disputantur contra Nestorij , &Eutychetis haereses, quas constat post S. Hieronymum , & Sophonium erupisse. Suidae ilibuitur Lexictu; quod ramen multis auctariis , variis posterioribus est cumulatum , felicitate Lexicographis perpetua. Nam etiam Ambrosii . Calepini Dictionatium , quod ab autore editum erat valde ieiunum, & ari- dum ἱ nune accessionibus stibinde factis, S: Calepino semper tributis, clarum reddit amorem, labote suo suturum inglorium, vi notauit Magius lib. de eas m
Tertulliano assicii sunt lib. . carminum tantra Marrionem. Obseruauit a I i .
167쪽
iues Mn librisin iiij configendi.
hoe Petrus in vita Sancti Dis Ub , in Notis ad cap. 9. Γι
Theodulpho Aurelianensi Episeopo , appositum est carmen quod in
Ramis palmarum in Ecclesia concinitur. Hoc carmen Sigebertus in Cibrin. anno 8 i. & Hugo Floriae. lib. s. Cison. t ac ex eis Iacobus Emillom Iib. de proces cv. 9. volunt in carcere Andegauensi ab eodem Theodul-pho , ipsa die Palmarum decantatum audiente Ludouieo Pio , qui eum idcirco exoluerit vinculis. Id quod Anonymus in Bibliotheca Furiae. cap. 3. Iibri de transar. reliq. S. Mamantis , affirmat de Renaldo Episcopo Lingonensi , in Nouiomensi Vibe concluso. Revera tamen , neque Theo-dulphiis , neque Renaldus , autores videntur praedicti carminis ., quod apud Alcuinum utroque anteriorem , legitur lib. de diu. O . eap. 34. Et Renaldum quidem esse Alcvino posteriorem , in consesso eth. De Theo-dulpho inde constat , qudd certum si, Aleuinum obiisse anno go . vi. notauit Oderannus Monachus S. Petri Viui , in Chronico. 8c tamen Imperator non moliauit desertores suos , & in his Theodulphum , nisi anno 818. post Pascha , ut scribunt oci anno Egitin artus atque Theganus. Ex quibus etiam habetur , Episcopos noxios , vel . Monalteriis mancipatos esse , uri exilio multatos ; quam secundam poenam se perpessiain sci ibit ipse .raeodesphus episola metrica ad Modiamem . & alia ad Algul-phum , quae legontur apud Henricum Canisum parte L. tomi s. antiq.le lion. Quomodo ergo in carcere Andegavensi ante Pascha conclusus Theodulphus, exorasse veniam dieitur, beneficio carminis de quo agimus
Itaque suppositum Theodulpho fuisse illud carmen . vix.dubito I potuitque.. hallucinari Lupus Fetrariensis epis.1o: cum hos versus Theodulpho adscribit. Vel si omnin, quis Ohiametur, ut sint Theodulphi , at saltem etiti ab eo non t cum propositis circunstantiis. Theodoro Metochitae, supposita est a Meurso interprete, aliena lucubratio, nempe H Zoria Romana. , Neque enita liber ille est Theodori partus , sed est liber tertius Annalium Glycae , id quod bene vidit Vincentius Richardius in notu ad suam interpretationem Canta sint, in Cant. pag. - 1 o. Et facile est deprehendere collatis locis Glycae eo lib. 3. & Metoehitae in hae historis. Glycae initium eo loco est Ruiusmodi. Res Romana a consilibiti administrata sum 36 . annis usque ad Iulium Casarem. J Merochitae vect id est principium ex Meursi, interpretatione. Res Ro-ana antea per eonsules administruunttir annos 3-- tempora usque Iuli' Caesaris , &e. JConcludit Glycas tertiam illam Annalium partem, narratione infelicis obitus Galerij Maximiani. Eadem quoque est apud Metochi tam clausula historiae , iisdemque Graecis verbis utrobique exarata. Itaque idem , t ut duxi, Glycae opus est, qeod laeeens est Metochitae attributum Meursio inia serprete λ qui, quod magis mirum est , Glycam frequenter allegat, in notis ad eam Metochitae nomine editam , & abs se versam historiam ; ut proinde non potuerit Meursus non deprehende e , illam ipsam lucubrationem , totidem verbis haberi apud Glycam , nec recens vulgari, quae pridem apud alium
Rutorem prostabat. Sed homini ex Caluini cauta , leue est ita ludere, Milludere.
168쪽
S. Thomae , suppositum est opuscurum s 8. de Eucharistia , eapitibus 32. di- 113. stinctuin , quod reuera est Alberti Magni, cui etiam tribuitur , Trithemio memorante hoc eius initium , De Sacrosincto Corporis Domini, &c. Is Prologus habetur in Alberti sermonibus de Eucharistia, in quos illud opusculum sectum est, .in libro antiquo Collegij Lugd. Quod S. Antoninum , opus illud S. Thomae ad setipsime, habet Romana opusculorum S. Thomae editio,non reperio apud S. Antoninum.
CompendiAm Theologia, ex cuius lib. s. eap. 68. sub nomine S. Thomae aliqua produxerat Armachanus, non esse S. Thoinae , sed credi esse Virici de , Argentina , afficinat Henricus Kalteisen , in replica ad Viri cum Husillam , in Cane. Basiliensi s. restat nunc. Expositio in Matthaeum Diuo Thomae adscripta, supposititia est. Hierony- I mus Uielmius lib. 1. descriptu ct doctrina D. Trima, tribuit illud opus Petro Scaligero Ord. Praedicatorum, Episcopo Veronensi, cuius nomine prostabat i ronae in Bibliothera Coenobi, S. Anastasiae, cum ibi idem Vitimius, ex ordine Praedicatorum assumptus, tyrocinium poneret, & literarum, & Religionis ; qui addit, se eum Bartholomaeo Spina expostulasse, quod dictum opus nomine S. Thomae primus vulgasset: nec lectores admonuisset, eui autori tribueretur in publica Coenobij Bibliotheca. Sed quod editio sub D. Thomae nomine, esset futura vendibilior, neglexit Spina suggestionem discipuli ae tyronis sui. Admonet mox ibidem Vielmius, Commentarios in Boetium, de Conj latione Thilosophia, esse suppositos sancto Thomae, seque verum Autoris nomen , legi isse in vetusto Codice Coenobij Cydoniensis Ord. Praeditatorum, sed sibi excidi fle.
Commentarim in Epistolas canonicri, suppositus est Sancto Thomae , nam Autor I. Tetri 2. ad illud , quasi liberi, citat Lyranum, tanto posteriorem Sancto Thoma. Quδd verb non editorum iniet S. Thomae opera,horum commentariorum, in editione facta ivlsu Pij V. causam retulit Bellarminus , quod is inmentarius primum prodierit Antuerptae , anno Is 92. approbare non posisum Extat enim editio Parisiensis anni i 11 o. & Lugdunensis anni i 136. Fuit igitur illius commentari, Autor , Thomas Anglicus, sitiem lusciosus aliquis, pro Angelico cepit. ,
Valeramo Episcopo Nemburgensi , ad quem extat S. Anselmi scriptio der a 3 si
umo, & de Sacramentorum diuersitate, opus de di, is Osciis, cuius initium est, Ea quae per anni circulum , si apponit Thomas 'ae aldensis, in cuius sententiam plane concedit Gabriel Va oeg 3.p. d. i8o.c. i. sed est aperta hallucinatio. Nam opus illud de Ofiis,habere Rupertum Autorem,recte alij statuunt,quibus subscripsimus in Syntaxi operu S. Anselmi, parte prima,cum de libro de sacri hariae. Quin e; ia ipse Ruperi.opus illud agnoscit suum lib. I .in regnum S. FenedistiGubsinem, δc in sua ad Pontificem Romanum inscriptione , operis de Gorificarione 'Trinitatis , ct processione Spirities sancti.
Vigilio Tridentino Episcopo,& Martyri perperam suppositi sunt libri quin-que contra Eutychem, exortum tanto p si S. Vigilium, qui S Ambrosij lite .
169쪽
1, 8 An librisiun viij configendi.
ris frequentatas reperitur. sunt ergo libri illi vigilii Asrieani. Nam Tlleoluta plius Autelia neniis in Sesogia de Spiritiι san. Io loetum ex libro i. Vigili j contra Euyichem addacens, sic dicii libri Autorem allegat. fmgilitia Africaniti Episeo- pi , in libris qitor smpsit Constanti Gopoli in desesionem Leonis Papae. contra Eu- f thiens. u. J in Codice S. Eugendi, dicitur fiuisse Episcopus Tliaphensis quae ciuitas erat Byzacenae Prouinciae in Africa. Et sane inter Episcopos ad Huneri z.im fidei causa prosectos, recensetur Uigilius Thaphitanus in Prouincia Byza cena Episcopus.
Zenoni Veronensi , suppositus est sermo in illud , Attende tibi, quem esse S. Basili j , in consella est & nominarim patet cx Damasceno,qui in opere P r telorum , scinionem illum aliquoties deflorauit. Specimen dedi suppostarum aliquibus scriptioniam cacrarum. Et poteram de stippositionibus scriptionum profanarum referre non pauca. Hadrianus lu- , nitis lib. 6. Animaduersiormn cap. i .exempla signat, Iornandis, cui compendium historiae Flori suppositum est. Cassiani Bassi , cuius opus Geoponicorum Constantino est suppositum , sicut opus Medicum L. Coeli, Arriani de celeribus &tardis passionibus, Aureliano est adscriptum: & Lucani poema ad Calpurnium Pisonem , Nasoni est suppositum. Donati, quem S. Hieronymus praeceptorem agnoscit, commentarius in Virgilium , supposititius est, eum sit Asini, Pollionis , ut constat ex Seruio ad illud 2. AEneid. dari miles V Iris, ubi refert ex Asini, Pollionis commentario locum, qui in vulgato Donati nomine, com mantario legitur. Alias in eam rem coniecturas adducit Ptolomaeus Flauius cap. 9s. Coniectaneorum. Non potest negari, quin Donatus scripserit commentatium in Virgilim , id enim diserte habet S. Hieronymus lib. i. Apologia ad-tienus Ru Tantum itaque negatur , eius esse commentarium qui Donati nomen praefert, cum sit Asini j Polaionis, Flacco, & ipsi virgilio laudati,atque adeo tanto anterioris Donato, qui Christianus fuit & Saeeidos i scribit Runsinus Antiochensis opere De mei rar Comicis, testatus nomen Donato sutiae Euanthim. Quanquam S. Hieronymus, qui aliquoties Donatum memorat, MPtaeeeptorem sirum sui illa agnoscit, ut loco proximὰ signato, ct in cap. i. Ecclesiastis , nihil sub Sole novum, eius Sacerdotium reticet. Angelus Decembrius, operis de politia literaria lib. r. parte io. alia addueit suppositorum libroriam, Tullio, Ouidio, Iuvenali, aliisque exempla, quae apud eum legenda dimitto, contentus notasse;quam sortem Christianis & sacris plerisque scriptoribus obtigilla monstraui, ut scilicet eorum lueubrationes aliis per halluc in tionem supponerentur, eandem profanis quoque Scriptoribus obtigisse, pro facili & nimium quantum frequenti in rebus humanis hallucinatione. Ita enun actam arbitrari placet Eane in his libris subppositionem,cum de dolo non stet, vel per coniecturam.
170쪽
. De suppositione facta per tertium , meditato ,
cum dolo. 'SPectant ad hunc ordinem librorum sippos totam,libri plerique apocryphi; 2J 7.
intelligendo hoc nomine libros nomine magnorum virorum confictos , ad stabiliendum aliquem errorem. Scio aliter quoque usurpari libros apocryphos, ut videre est apud Couarr. 5b. 4.var.cap. i . nam. 1. de Serarium bibl. eap. 8.-χχ. Sed nunc restringo notionem illius vocis, ad libros per veteratoriam haereticorum malignitatem , viris grauibus , praesertiinque primoribus alterutrius Testamenti, vel Scriptoribus Canonicis, ac ipsi etiam Deo affictos. Cuiusmodi librorum fuit olim ingens s ellex. Non me latet, plerosque libros ex iis quos nunc reseram , potu ille per ipsosmet autores supponi aliis, atque aded videri polle reuocandos ad s. primum. Tamen quia Synagoga quoque malignantium , eos supposuit, & ex consensione multorum in id conspiran- tium, facta esse videtur obtruso talium librorum , viris magnis , placuit eos huc referre. Utinam vero esset ad manum liber.S. Amphilochis, Episcopi Iconi j, de falso inscriptis ab haereticis,libris, qui citat in VII. Synodo astiones. Exolueremur onere, multa in hanc rem colligendi, quae hinc inde in hoc negotium suppetunt. .
Scriptiones medi ato , magnis perantiquis viris supposita.
Set hianos memorat S. Epiph. I aer. 39. navos artifices in hoc genere suisse. 1 1 8 :f Libros quosdam, inquit,) ex magnorum virorum nominibus conscribunt: ea nomine quidem Stili, septem libros esse dicentes , alios verd libros alienigenas , sic enim voeant. Alium autem ex nomine Abrah vn , quem & reuela tionem esse dicunt, omni malitia resertum alios item ex nomine Irosis, de
alios aliorum. J Ante hos quoque , alij in eadem nequitia, strenui suerant, ut metuo: at CD mens Rom. 6. G1stit. cap. 16. verbis illis. D Priscis temporibus, quidam libros apocryphos scripserunt, Mosis. Enoch , Adam , Esaiae, David, Eliae, & trium Patriarcharum ; libros, dico,pelliferos veritatis inimicos. J De confictis per quosdam, libris, nomine Prophetarum, testis est D. August. i s. cap. 23. O lib. a 8. cap. 38. Apud sanctum quoque Hieronymum lib. comtra igilantium , ante medium , resertur confictas esse reuelationes omnium Patriarcsarum , de Prophetarum. Ciniflones Chum istas, libros de sua Chrysb- poeta iactare ab Adamo conscriptos , it Emque a Mose , & Maria eius sorore, necnon a Salomone, prodit Deirio lib. i. may. cap. 1.-i s t. r. Astrologi iii supponendis operibus nugamentorum resertissimis , magnis viris, & sanctis, quam sint naui, subiectis plerisque exemplis demonstrat Danc. Picus tib. 1. de Iranotione rep. 6. Ipsus Christi, etiamnum viatoris, nomine, libriam de Magia, ad eius familiarissimos Petrum , & Paulum suisse confictum,reseri, ac ridet S. Augustinus Id. I tae censensi Ena Dcap . Simonem Magum,ac Leobium, , -- libros Diuitigo by si C