장음표시 사용
241쪽
13o De libris Autorum silere iussorum.
4An libri quidam idcirco configendi , quod eorum
argumentum δειnceps premi, nec viserius
DE hac re egeram plene hoc loco, discussis late & accurath rationibus, quμ
bus constat et .erin praxim premendi quasdam materias , prae extu dunt xat pacis consertiandae , non videri admo oum coimnodam Ecclesiae, neque esse consentaneam usui maiorum. Nonnullae quidem sunt quaestiones, quarum agi
tatio inducere posset dissidia, atque tumultus in populis, ac proinde quas premere praestet ; quidam namque errores nequaquam tam la e se potuissent A. Rindete . nisi contentione creuillent, ut dixit Seuerus Sulpitius dial. I. agens de Origenis dogmatibus , dc libris. ) Ex alteia tamen parte , periculum imminere videt ut , ne inli bita plurimatum materiatum discussione ac vulgatione, occlusos breui videamus Theologiae scholaiticae conclauium fores , quand quidem a paue s annis tam multarum quaestionum Theologicarum , & propEOmnium , in quas incurrere concertationem aliquam contingit, discussione. saltem , quae libris editis euulgetur, est interdictum. inferbuit de summo nitore,ac tertissima puritate Conceptionis Beatae Mariae, de eluctabilitate efficacium gratiae auxiliorum , de in directa summi Pontificis potestate in temporalia , deli eratchiae fila bus, de necessitate & materia proxima Confirmationis, aliisque hypermisticae Theolog aec: pitibus contentio, quam non more maiorum, Pontificia, aut conciliaris definitio diremit ; sed indictum iustitium , obstruisto ore.& confrach s calamis vetita eius agitatione suppressit,ac silent ij sipario obduxit. Standum esse iussis maiorum , nemo in dubium reuocat sanus. Suggerere tamen debita cum humilitate maioribus, quid incommodi prohibitiones illae inferre queant, nemo iure reprehendar, cum Moyses spiritu Dei plenus , Eibn ei hominis suggςstionem non sit auetiatus. Hoc itaque est , quod hoc loco
praestiteram. Postea tamen, cum ante quinquennium mihi Roma in Gallias regredienti. summus Pontifex imperasset, ut rationes quas ad laxandam prohibitionem , me conquisitas discussas dixerim, Romam examitiandas transmitterem , auulsam ab hoc opere raxionum illarum ira stationem, retuli in poculiarem distellationem , cui hunc praefixi titulum, Theologiasupplex , inmmctis libelro , pro libera quaestionam schoiastiearim inter Doctores d scussione, cum charitate atque modestia.Hec causa est cur disputatio de re proposita,hiet hoc loco,hec ad Erotema praefixum , detur responsio. . u.
242쪽
Mn libri, nugo , vel gratis conficto Autoris nomine editi ,sint configendi.
Videri potest perinde esse , suppres prorsus parentis nomine librum ede- , A sre ι ae adhibito quidem nomine at quo , sed ementito. Et iunt satae duo illa valde assinia. Nihilominus hoe secundum . praeter ito. Rinis suppressionem, fucum continet, qui nisi interpolatio sit modica , & quam omnes non tu Dciosi facile deprehendant, ut eum Theodonia pro Doraco, Philothem pro D e philo , Abui in Ho Caluino ponitur quibusdam , ac nominatim Maidero , opuscillo de refiri Itombm, non videtur abesse a mend=cio, quod liquet prorsus exulare, clim nomen omnino reticetur. Itaque est aliquod inter duo illa discrimen; sed quod in re praeienti, nullum eme videri iure potest. Nam qui
Librorum mepigraphorum, vel Ueu epigraphoram, i a damnatio.
Synodos Tridentina sess. . in decreta de usu, ct editione sacrorum librorum. . vetat quosvis libros de rebus sacris, sine nomine Autoris imprimere , vel imprimi n. ere , illowe in futurum vendere, aut apud se retinere , nisi primum examinati, probatique fuerint.ab Oidinario, accesseritque etiam Superio. rum facultas, si autores fuerint Regulares. In mulgatores item, codicum illorum manu duntaxat exaratorum, eandem stringit staurim censurae , s librorum discussionem, se approbationem praedictam non adhibuerint prius, quam euulgentur. Mulcha transgressoribus constituitur , cum anathematis, . tum pecuniaria : quim prius Concit. Lateran. sub Leone X. seus so. iis constitiserat Typographis, qui librum idonea approbatione non communitum fecissent publici iuris. Et quamquam amissi a librorum sic editorum, & publi- ea eorum combustio, quam Coacilium Lateranense inflixerat, librum inon approbatum edentibus, non intorqueatur a Tridentino , in eos, qui absque nomine autoris exeudunt libros de rebus factis: tamen suffcienter libros comsigit, di autores damnat, eum libros eiusmodi distrahi, aut retineri vetar. Caeterum hoe Concilii interdictum , quod ad 'libros de rebus sacris archabatur, instructio sub I'NO IV. editatinae impressione librarum , I. ad omnes
planὸ libros extendit: Nullus liber, inquit, in pysterum excudatur, qui
non in fronte nomen, cognomen , de patriam praeferat autoris. J Subesse tamen . aliquando posse iustam causam reticendi nominis, iudicio Praesdum probandam , ibidem subditur. Sed hoc raram admodum , & instequeos est. Vt s ,rimum autem ,'ac sere semper exprimendum est autoris nomen, vel quod pe inde fore statuit lo. Azotius p. I.lib. I 8.c. I 7. . momen certi Collegij, aut Coenob j, vel Vniuersitatis. . Rationis ,
243쪽
L stes id de libris Autoris anonymi vel ementiti.
17. Rationes huius eὀicti, & cur merito configantur libri incetici parente proindetintes, non sunt o curae: sed illa primaria est , quod facilius ea ratione propinetur incauti , veneni m, a quo cauissent, si adhibito legitimo titulo, sucus factus non suisset. Eaque ex caula, iam olim in Ecclesii,libti absque autoris nomine fuere suspecti. ut docent illa Tertulliani lib 4.contra Mincio.c. h. Et possem . iam hic gradum figere , non agnoscendum contendens opus ς quod non erigat frontem. quod nullam constantiam praeserat, nullam fidem repromittat de plenitudine tituli, Sc professione debita autoris. J Nimirum iam ea aetate locum habebat eorruptela libros absque autoris nomiae,vel appicto salso autore evulga di, quod sisse Caluino , & posteris sole amissi rium, exemplis omnino multis, demonstrat Feu ardentius ad inscriptionem Epitholae Catholicae S. Iacobi. Idque cordatioribus plerisque sectariis improbatum docet. Addenda e st ratio,ex debim auctoribus laborum praemio, de honore seruan- .do. Sine ii uis librorum idcircδ dictos.quod ob appositum autoris nomen, famam eius tuerentur.scripsit Alcinus ad tu Ide bio creditis si certum petatur. Et quamquam a comptis potius librorum capitibus admodum ornamentotum carpitis Flaminicatum,nomen tituli mauult derivari I .miscesi c. I .Tamen Alci 1: o sitffragatus videtur Varro lib. 6.de sing lat. Accedit non contemnenda ratio ex impelienda per millione librorum. Cadium enim praeterea ei ratione est, ne spuriae soboles in alienam quandoque familiam, magna cum confusone, Sclectorum dii pendio irrepant. Quid enim optandum magis, quὶm ut grauium Scriptorum pari s siliginei, ut sic dicam cuin Sancto Gregorio, humillime de suis , prae sanisti Augustini scriptis loquente , admisto lucfi ire minutorum
operum non comtam is aemur Dolemus id non raro, cum S S: Augustini , Hieronymi , Bernardi, alio iumque lucubrritonibus infartas, alias vix legi dignas , certe tantorum virorum legitimis lariptionibus longa impares , deprehendimus. At cur irrepserint in alienum nomen li ut ij partus, non postrema ratio filii, quod sine autorum nomine prodii sient. Succurrit animo , quod de Gulielmo Couentriensi in tabulis Britannicorum Sceiptorum tradit Pitisus, in m Me illi fuisse, libros fundere sine patre . sine matre , sine geneal gia. Vnde manavit error, quo nonnullae eius scriptiones aliis fortasse quibus dam , una Sancto Anselmo est adscripta , nempe Eluciaearium di, quam foedam hallucinationem nuper deteximus.Tantum sanh a legitimis Anselmi etiabus distat ea lucubratio, quantum prope ab homine simia. . ,1, Quare ut rationes caeterae deest ut, ingenti rei literatiae bono consultum est,' ea proprij autorum nominis adli bendi indictione , quae ne suppouantur viris magnis geriae scriptionum , coiiseri permultum. Idque spectas e prael caetera , qui operibus quae edebant , nomina sua inscribebant, docet in hunc modum Autor libri deIoper. Christi Card. in prologo fere invio. sic o Philos pii , Ee Doctotes antiqui, tractatibus sivis nomina praetexuere , breui titulo grandis materiae latitud: nem praelibantes , dc propriae gloriae , praeposito nomiane suo prouidentes, ut integritatem operis, & laboris auctoris, tam styli, quum personae in posterum a actoritas conseruaret, & sacile scripturae subtil ta, indicaret, si aliqua manus inuida elegans iae tractatuum elimator gm, Fa arcum rudem insurael: vel nugis suis , quali sua essent, quae alius laudabilite ed crassiet, furtiua transtatione insereret. l , -- . . . o
244쪽
Audi etiam Claudianum Mamertum lib. t. de statu An a cap. 2. t Prim Mn
quaerere cordi est, quidnam rationis extiterit, ut tantas luiturus causas de
tamque subliinibus loquuturus sciri vitaverit. Si bene conscius disputas, cui nomen occultas Si agnosci metuis, cur opus prodis 3 nec dicam , cur ita conscribis maiarum super hoc rsitan exempla sectaris Sed video Prophetas , Euangelistas, Apol totos, post etiam authenticorum plurimos tIa- statores , sua propriis voluminibus nomina praenotasse : alios etiam operum Dorum in propriis vocabulis inchoasse principia, ut est illud, Prem Ast 'his Christi; de Paulus, nec non alii, atque alij sundatores Ecclesiae , atque eruditores. Videlicet praecauenda fore nouerant Apocryphorum vana, vel noxia. Sed nee sic quidem fallacium temerariorum vitati figmenta potuerunt. Hinc est, quod pleraque Pauli , multotumque Sanctorum vocabulis praenotata ,sanitas fidei Dostrae Catholicae non recipit, quia non lenocinio nominis, operis meritum pensat, sed autorem sibi , styli veritate conciliat. Enimueri, illud, quod illa pagina propalatur, eiusdemque autor occultatur, euidens facit indicium , eundem scilicet, , quo sit eomposita , fuisse damnatum. Nemo enim studet occultari, Dis qui formidat agnosci. Ego tamen satis mirari nequco, cur in eodem vitandae noxae non fuerit studium, in quo supprimendi nominis
potuit esse iudicium. JNon omitto Petrum Pictaviensem , qui epistola ad Petrum Cluniaeensem, excusans, qudd nomen suum breui lucubrationi praefixisset, ait in primis se id fecit Ie iussum ab ipsb Petro Cluniacensi, Superiore suo. Deinde quod sciret, multos probatae Religionis,& humilitatis viros, hoc idem de quibus ibet scriptis suis olim studiose secis .i Quos certi, magis, inquit in hoc quantulo-cunque opusculo nostro imitari affecto , qu,m quosdam nostri temporis scriptores, qui nestio qua vel cautela , vel imperitia, ubique nomina sua primunt, incurrentes apocryphorum scriptorum vecordiam , qui siue de fallitate, siue de haeresi,quibus, ut fertur,ὶ sua omnia sermentabant, redargui fugientes, nusquam propria vocabula praetuleruui. Non ergo me hic aliquis ante tempus iudicare festinet, sed Deo,& conscientiae meae,me dimittat, & ipse,si voluerit,
Ouidium sine titulo scribat. JIuid in contrarium ex usu Scriptorum Canonicorum , SS. Patrum , opponi posit.
Video opponi in contrarium posse, usum eui aegrὸ inuratur nota. Bona 6zO. quippe pars librorum veteris Testamenti, non praefixo autoris nomine, incerrum est a quo sit conscripta. Nominatimque plerique Psalmi. anonyinis p rentibus sunt editi. In nouo item Testamento, Apostolus ad Hebraeos scribens, nomen suum non praefixit ei seriptioni; improbant enim graues Autores meritissim. , qudd aliqui praefixum ibi quoque Pauli nomen, ut semper alibi, exi- stimarunt: ab Interprete autem dimissum esse , sue quδd manco exemplari utereruri sue per humanam incogitantiam .Quae liuerpretcm vulgatum c iminandi audacia , eo securi is est repellenda, qudd ea taciti autoris causa , nulli veterum in mentem venit; c im tamen tam multi eausam pressi in ea epistola
ut is, scrutati sint quam diligenxer. sanctus cet te Chrysostomua in fronte
245쪽
Σ3έ Quid de libris Autoris anonymi, vel ementi IL
epistolae ad Romanos diserte supponit , quod dixi, & a SS. Matthaeo, Mareo, Ioanne , L ica , preisuin notnen uiuim assismat: tametsi cogitandum relinquit, cur Prophetae , Salomon nomina sua praeposuelitu semptionibus suis. 4c r. Aluor antici Ius, cuius insigitis i ber de opcribus Cluilli cardinali bus intcr S. Cypriani opera adscriptus legitur, non modδ nomen suum reticuit , prudens ac volens, sed etiam pro eo usi pugnauit. Adscribo partem ver-irantissimae orationis. f Sic in capite libri sui quis liae auctorem sc roseit, Vt, & stylus auctori, & stylo auctor famularetur , & a tristoritate altrinleca , communis gloria muniretur. Hoc virorum illustrium praclara merucium ingenia, & per haec vivax eorum fama, & gloria indelebilis perseuerat. Nos vero, qui vix intelligimus quae ab eis dicta sunt , se usu , & eloquentia omnli id eis impares , si quid aliquando scribimus , indignum titulo iudicamus , ne socienobilis materia, cuius explanationi liud tum adllibemiis decoloratam se potius, qua ar ornatam nostra praesumptione queratur.J Non est quidem l De autor, Cyprianus; id enim D. Augustinum non latuisset . adeo sellieitum pro liberando S. Cypsiano ab et rore de callo haereti- coriim Baprisno.; qua labe aliquando sorduerat: & abitergi nullo negotio potuisset ex noc opere, imbio simιον is de Bapti no Ci νυA ,.scran. de Dem. Db finem ι quibus locis, error ille Samni Cypriani,discne, S: citra ambages, sortit Srque colui ellitur. Uamuis igitur non si hic alic'c r S. Cyprianus, est tamen auctor grauissimus, & lectu digni stimos, elim facundiam , qua valet plurimum , Christianae pietatis sapore exquisitu condiuerit; nomen autem: sui3in , de suppressit, J siil priini debuisse, conatus est demonstrare. 6 Q In eadem naui eli Salvianus, qui tametsi egregio operi, quod ad Ecclesiam
Catholicam inscribebat, appraxit nomen Turothei appellativo acczptum,quod magno diuini honotis aesta flagrare se profiteatur in eo opere ; tamen agnoscide laonii ne noluit. At non secus sacere, qui extraneam appellationem praefigit operi, quam si nullam adhiberet, praemisimus. Porio non modo consulto nomen suum pressit in ea scriptione Saluia inus, sed pro eo quoque silentio postea pugnanit, scribens ad Salonium Episcopi im , suam aliquando disici ρο- luna I sic enim habet sere initio epitholae eidem operi prasgi iblitae. I Sed re- vixit forsitan aliquis, quis ille audior sit, s Apostolus non est , & utrumia um libellis ipsis , an alienum nomen inscripserit. Verum est, potest hoc quidem quaeri ,& rect- quae litur, si inquisitio valet ad aliquem fructum peruenire: eaeterum si infructuosa est , quid nec else est ut laboret curiositas , cuin profectum curiositatis non si habitura cognitio 3 in omni enim volumine, profectus magis quaeritur lectionis,quam nomen auctoris; & ideo si piosectus est in lectione, & habet quisquis ille est , quod potest instruere lecturos quid ei cum vocabulo , quod iuuare non potest curiosos 3 Ita ut dignissitne huic inquisitori Angelicum illud respondeatur. Patriam quaeris, an mercenarium Chio enim nullus prosectus si in nomine , qui prosectu in scriptis inuenit, su-peique nomen scriptoris inquirit. JRursus uberius sub epistolae finem , in pleniore tractatione secundi quaesiti; cur scilicet stipi' et I im esset aut otis nomen. sic disserit. Nunc illud dicimus, quod secundum est ; se ilicet cur in titulo libellorum non sit nomen autoris. Cuius rei licet una sit causa niaximi , multae tamen M Ytreor, esct potuerunci '
246쪽
ae primum illa veniens , mandato Dei,quo praecipimur vitare omnibus modis terreitiis gloriae vanitatem ; ne dum humanae laudis aurulam quaei imus, praemium cael cite perdamus. Ex quo etiam illud est, quod dc orari Deus,& donari occulte iubens vult nos fructum boni operis commendare tecreto, quia nulla sit maior fidei deuotio , quis quae conscientiam vitat hominum , Deo teste contenta ; ne civi enim inquit Saluator, in manus sinistra qhid dextra rha, O Pater tuus qui videt in ab conso, reddet tibi , & ideo sc raptori illi ad lubtrahendum ei titulo nomen futuri, atque celandum, sincere liaec tantum irod δcausa potu i , ut quod in honorem Domitu sui fecerat . diuina tantiam scientiae reseruaret, & res commendabilior Deo fieret , quae famam publicam deuitasset. Sed tamen quod confitendum fuit, praecipuum illud fuit, quia scriptor ille, ut legimus, humilis est in oeulis suis, ae vilis sibi exiguum se penitus , atque Vltimum putans, & hoc , quod maius est, mira fide, non olfeio humilitatis assirinptae , sed iudieij simplicis veritate; unde est , quod iure se etiam ab aliis habendam putans, qualis a semetipssi, recte libellis suis alienum nomen inseruit; scilicet ne aut horitatem salubribus scriptis personae suae paruitas derogaret. Omnia ent ii admodum dicha tanti existimantur, quantus est
ille, qui dixit: siquidem tam imbecilla sunt iudicia huius temporis, ac penetam nulla, ut hi qui legunt , non tam considerent quid legant , quam cuius legant; nec tam dictionis vim , atque virtutem , quam dictatoris cogitent dignitatem : idcircδ igitur scriptor ille , abscondi , & latitare omnibus modis voluit, ne scripta , quae in se habent plurimum salubritatis, minora sorsi tan fierent per nomen Autoris. Habet itaque quisquis ille eit, qui requirit cutalienum nomen assumptum sit. JQuod iactum a Salviano videmus , aeque ab aliis Patribus usurpatum est.
Nam vincentius Lytinensis , aureum commonitorium edidit nomine Peregrini , ut Autor est Gennadius in Vincentio, & ex fronte quoque Commonitorii disicimus. Sulpitius e Moia ad Dasideritim, praefixa libro de vita sancti Mariatini, rogat ' ut is liber supprello autoris nomine edatur. Quod , sinquit,) de
fidei valeat, titulum frontis rade, ut muta si pagina I lc quod sufficit loquatur materia , non loquatur Autorem.J Raymundus Iordani, sub Idiota obscurissimo nomine hactenus latuit. Richardus sancto Laurentio, prologo secundo in opus suum de Beata Maria, profitetur, se consulto nomem suum reticuisse. Et iude factum est, ut illud opus nomine Marialis, Alberii Asagni , diu se vulgatum. Gulielmus Conuentriensis Carmel ita , reserente Pisco, benὸ multos libros edidit suppleta suo nomine. Idem Distum a Thoma Moro, liquet ex Stapletono-Mori vita cap. 6.Homerum a presso ubique suo nomine celebrat Dio Chrysest. orat. 6. Quid quod nonnulli Patres, opera sua vulgarunt nomine anterior I Pa-erum grauissimorum , quod multo plus est, qui m vel nomen reticere, vel nomen nulli proprium apponere ὶ Sie ut nonnulla exempla superius diffuse e pensa, hic compendio repraesentem, Sanctus Anastasius Sinaita, cap. ro. ed γῆ pag. I9 . mum dogmaticum de Dunirnatione , se conscriptum sub nomine S. Flauiani, vitrd Alediu.Item s. vigilius sit s. eontra Eut1chem , non longe a yri
et O , ait, se librum nomine Dini Athanasj edidisse contra Arrium,
247쪽
L;6 2Yid de libris Autoris anonymi, velementiti
Sabellium , & Photimim , qui inter D. Athanasij opera sub nominoedi butationis Laodiceae , perseuerat. Inter D. Augustini opera ci cum seiuntur sermones ad fratres in Eremo , quos ementito tanti Patris nomine ab alio oditos esse , videtur debere elle extra dubium : non tamen
damnantur illi sermones , imh in Coneilio Aqt granensi sub Ludovico. Plo , allegantur cum laude. Non pauci nomen Flaui j Dextri, appictum gratis ei Chronico , quod nuper eius nomine prodiit, censuerunt. Liber traien ille libete teritur omnium manibus. Primus liber , qui a societate IE sv prodiit , s nempe Canisi, Catechismus, primum prodiit absique Authoris nomine , ut scribit Raderus in Canilio tib s. cap.6. Simila iam exemplorum nullibi est parcitas , & in tractatione de multiplici suppositione librorum , congessimus pleraque. Videbimur ergo seuerius agere , si libros anepigraphos, vel pseudepigraphos, eo nomine configendos. putemus, quod autoris nomine careant , vel confictum praeserauro
Eliso ,-ex scripturis anepigraphis praeferebantur.
His argumentis plane euincitui , causas subesse posse , eur inteidum autoris suppressio , libro sit innoxia : id quod etiam in regulis Pis IV. iussu editis, statui vidimus ,& habemus exemplum librorum lacrorum plurimorum , quibus ex iusta causa non est adscriptum nomen Authordi. v. g. Moses Genesi nomen suum non praefixit , ut constaret opus illud Det esse , tanquam Auroris ; Mosem vero scribam duntaxat suisse , ut ratiocinatur Anastasius lib. a. in Hexaem. sub sinem. Et idem est de aliis libris absque Aut horis nomine editis , in lacrum Canonem relatis. Eadem ratio habere loeum potest circa aut hores Palinorum, qui careiar aut horis nomine; significale enim voluit eo de autoribus silentio , Spiritus sanctus, se esse autorem sacrarum scriptionum. id quod etiam aliquando in actu signato exprimit ; siue dicendo librum sacrum esse non Mari haei , vel Lucae , sed secunddm Matthaeum. & Lucam ; siue dicendo librum essh conscriptum inspirante Deo: e ut cum inpleri Me Psalmis habetur, PDλιιιιρδε- id est , diuinitus inspi-
ratus , atque concreditus, ut obseruat Genebr. Quam etiam ob causam , ut notat S. Gregor. hom. 2. in Ezech. ad illud,stvidι , ct ecce ventus Spia ritus sanctus, ut scriptot Saeet interdum de se ipso , vi de tertia persona , de extranea loqueretur , ad indicandum germanum lιbri sacri autorem, esse Spiritum ipsum sanctum,non autem Canonicum Scriptorem. Et quan quam neque Scriptor sacer semper loquatur in tertia persona , nequ semper reticeat nomen suum , tamen bene prouisum est aliquando ita. accidere , ut is quem proposui , effectus bonus obtineretur: qu. anquam, quod attinet ad Psal nos , quorum aiitor in anonymus , S. Hilarius in Prologo Gabriorum, arbitratur eos esse amoris, cuius nomen proximo praecessit in antecedet re quopiam Psalmo: sed quia reclamaut non pauci, nec vacat i L. excutere, retineamus sine rationem propositam. Apostolus aliam ob causam, nimirum, quδd' se Iudaeis exosum sciret, tanquam Mosaicae legis instamn hostem haberi, actutus cum eis Apri denter:
staticuit nomen suumme odio seriptori a scriptione abhorrerent,6c doctrinae
248쪽
subsidium quod illis porrigebat, nauseantibus & fastidientibus non prodesset.
Quod est Clementis Alexandrini apud Eusebium 6. histori cap I8. S. Hieronymi lib.de Scriptoribus, in Paulo , Sancti Augustini in expositisne i/ choria epistola ad Rom. aliorsimque de suppresso in ea epistola Pauli nomine iudicium, sane veti simile .Ego illud exprimo verbis Chrysostomi tom.1. Graec. M L6 i. f Cum . ad alios quidem omnes scribit, nomen suum epistolarum exordio praefigit: ad, Hebraeos autem mittens literas, nihil tale fecit, sed simpliciter non exprimens quis esset, vel ad quos scriberet, ut mos illius erat, ita demum incepit, siffriam, mutissique modis olim Deκs loquens Patribus nostris. Et velo Pauli sapientiae hoe fuit. Ne enim in consortium odi, venirent, tanquam larua quadam , nominis suppressione se ipsium occultans , ita clam cohortationis ipsis adhibet medicinam. Cum enim odio prosequimur quempiam , quam uis aliquid rectum dicat, non propenso animo , neque cum voluptate, quae ab eo dicuntur, excipimus. Quod ipsum nerum quoque accideret, suum no- . men ex epistola sustulit, ut nullum epistolae obiiceretur impedimentum , quominus pollet audiri. Neque enim Iudaei tantum qui erant increduli, sed & illi ipsi , qui crediderant , oderant illum & auersabantur. JNee male addunt aliqui recentiores, cum se Saulus iam Paulus , Saulum dicere nollet, ne resumpto Iudaico , & abiecto Romano nomine, apud Christianos ex Ethnicismo conuersos quasi Iudaizans , & ad vomirum canis more reuersus male audiret: nec expedire etiam censeret, ut se Paulum apud He braeos diceret, quod ea nominis mutatio ingesta, calcatae, ut tulerat calumnia, in legis Mosaicae memoriam videretur renouatura, dc in aliquorum so lassis exacerbationem cessura , maluisse Paulum abstinere sui nominis praesi-xione. Proferturque etiam alia ratio ex Clemente Alexandrino apud Eusebiiim hiΠor. eap. II. dc ex S. Hieronymo cap. primum ad Galat. stia initio , circa titulum , nec non etiam ex Theodoreto , qui Paulum, solemnem
epistolam suarum Epigraphem in hac praetermisisse censuerunt, quod scribens an Hebraeos, quorum Apostolum, sui hic vocar,) vel, s ut alibi loquitur, iministrum Circumcisionis agnoscebat Christum ipsum , refugerit prae humilitate , dicere se, ut alibi temper in epistolarum titulo , Halum Apι
Cur aliqui Patres nomina sua presserint, aut aliena '
adhibuerint. Similiter Author operis de operibus Christi cardinalibus , ne nominis sui μ .
tenuitate. ut prae humilitate sentiebat,) vilesceret tractatio argumenti digni tate nobilis; maluit autoris nomine vacuam prodire. Nec dissimiliter noementita operis sui inscriptione dis Ieruit Salvianus , addita aculeatae tu cubrationis apud permultos subsecutura offensione, quam aequum erat in authorem non retorqueti r, ut proinde satius fuerit nomen eus subiicere.. Iisdem rationibus, ac praesertim spe fructus maioris ex scriptione hauriendi. permotos esse reliquos Palles , qui nomen sium dissimularunt, vel alieno nomine praenotarunt libros suos, exploratum esse debet.Quod si de Pseudo A
249쪽
138 tiber ob nouam doctrinan improbandis .
sustino ad Eremitas sermocinante idem statuendum censeat aequus lector. eum scilicet, ut plus prodet Iet, ex Augustini persona declamitare scripto voluiste, non abnuam. Idiotae verδ mentem humillimam , appellatio tria monstrat ;ut non sit pro aliis suppressi per eum nominis caussis conquirendis laborandum. Chronici Flauii Dextri anceps est causa , de qua in ptae sentia pronunciare non placet. Sed si victoria ellὀt penes eos, qui huiusmodi Chroni eouno uitium esse contendunt. & falsδ adscriptum Flauio Dextro,non ellet laborandum in causis speciosi nominis ei Chionico praefixi , clim id ex vanissima vanitate flagitiose susceptum esse, non esset suturum dubium. Quare maneat, libros nullo luet ementito auioris nomine editos,nisi subsit idonea suppressionis illius causa maioribus probata, confixioni iure patere, in etiamsi boni ,& innocui essent. Et sane suppetit ipsius Autoris praeiudicivin aduersus librum suum , cui nomen veri autoris praefigere non cit ausias. Expendatur probrum libri quod non erigit frontem. Eo ipso enim innuitur esse reprobum, quia veritas,ut alibi pleiae trado, non amat latere, sed gestit erumpere , ac inanifestari. Duntaxat fallitas & malitia, auet celari, ut recte assium it Tertullianus , cap. i. Iis ipsis, qui enormia patrarunt ut factis premi ac occultari commeritis, respondeat poena, repensa saepe est Publico decreto suppressio nominis , ut illi templi Ephesiij magnificentissimi incendia. tio , clim fassius esset se tantum facinus aggressum , ut inde liominis immortalitatem assequeretur. Decreto enim publico cautum est, ne eius nomen
uspiam consignaretur. Quanquam nescio unde innotuit, nomen ei fuisIe Hermino. Tyberij item decreto, artifex , vitri non stagilis inuentor, aeterna nominis stippressone multatus est, ut scribit Dio lib. s . quia eius inuentum iudicatum est perniciosum ἔ quippe pretia auro & argento , ac quibusvis ine-
talis detracturum , ut Plinius notauit tib. 36. Gip. 16. Quae ergo improuiden tia est, ultrδ libro suo accersere, quod pro maxima p na valde noxiis de-ereto plublico irrogatur, nempe Vt nomen autoris obliteretur, nec permanes
ad posteros eius memoria ὶ Qui iraque sic statuit de suo opere, non potest aegre ferre quod ei publica sententia suffragetur, & tenebris damnet librum quem autor sub sipario latens, sibi censer probrosum ; & eo ipso, indignum luce publica pronunciat.
' meo tantum nomine , quod liber quispiam
Colloco in hae serie , libros ex sola nouitate suspectos , quia ex se possunt de innoxij, & boni esse. Considerandum ergo est , an ob sbiam
250쪽
nouitatem, pericluari debeant. Videtur autem adhibenda distinctio. Nam vel nouitas spechat fidei dogmata , vel modum dumtaxat ea confirmandi. aut illa strandi , aut cet te cadit in aliquam materiam , cui nihil est eum fide diuina
In causa fidei , reprobatur nouit M.
Novitas in rebus fidei , ut notavit Naz. orer. 33. initio, apud Apostolum I. Tmoth. 6. idem est, quod error , vel doctrina improbanda. Et hac ratione, Faustus Episcopus Apolloniadis, . ad Petrum Fusione,aat. Scis Apostolos non ille praeceptores in nouitare. J id est, nouitatum magistros non fuisse, qui tantum docebarit quae I Christo acceperant. Similiter apud Lyrinensem incommonitorio nunquam satis laudato, fusissime monstratur, neutiates idipsumelle quod haereses. Nominatimque cap. 26. prolato eo Apostoli loco quem N etian. quoque allegauit tanquam spirituali quodam gladio , quo saepe truncatae , senapcrque truncandae sunt barreses, subdir. Et post haec inuentiantur aliqui rama inueteratae frontis .inritia, tanta impudentiae incude , tanto ada mante pertinaciae , qui tantis eloquiorum caele ilium molibus non succom-bant, tam is ponderibus non fatiscant , tantis malleis non conquassentur, tantis postrem δ fulminibus non conterantur Devita, inquit,) pro invivocima , non dixit antiqxitaita, non dixit imb plane quide contrario se incretur ostendit. Nam si vitanda est nouitas, tenenda est antia
quitas , de s prophana est nouitas, saerata est vetustas. J S. Basilius lib. de Diaritis cructo cap. 29. ad eundem lydiuiti lapidem , exigi vult res fidei. I Ven randa lunt enim vetusta dogmata, quod ob antiquitatem, seu caniciem quandam , habcant quiddam reuerendum. J Idem epist. 6 i. in laudibus Eusebi' Nereas ne s, illini fuse recenter, quod vetera veterum proserret,& nouitates
Augustinus l. b. de τι illi. credendi e . r. per studium nouitatis definit haer ticum. Eamque haereseon , & Catholicorum dogmatum , veluti characteristicana assignat Or g tractat. at . in Matth. Pulchrἡ vera Theoplii l. AleX. hom. I. P. bch. hac ex causa confert haereticos veritatis antiquae fastidia sustinentes, praegustantibus cibos, vulgares fastidientibus , & nouos,ac insolitos affectantibus. Hae e illi uniuGse.
Sigdlatim vetet , quibusvis plane haeresibus , id ipsem a Patribus obiectuin ηIO.
est. Pctrus Chrysologus impugnans Nestorianos sem. I. s. in rare f Hi manae leges intra triginta annos litigiosas omnes interimiant quaestiones ;& Christus circa quingentos annos natiuitatis suae causas praestat a ortus sui lites patitur, status sui sustinet quaestiones JHieronymus pulchic cis. 63. nnm. 14. de Origenis erroribus cum Paln- machio , & Oceano disserens. Quisquis es , s inquit, assertor nou Ium Jogmatum qilaeso te, ut parcas Romanis auribus , parcas fidei, quae Apostoli vo i laudata est. Cur post quadringentos annos docere nos niteris, quod auto nesciuimus Cur prosers in messium, quod Petrus , & Paulus
odere noluerunt Vs pe ad hunc diem, sine ista doctrina mundus Christiana Dissili cu by Gorale