장음표시 사용
301쪽
quam animi vires, quae destituta calore nativo, instar mortuae aut syderatae inter brachia Poliarchi collapsia est. A t iuuenis vocatis extemplo famulis eam in lectulum deportari iussit. Iacuit ibi aliquandiu mediam inter
vitam ac mortem calcans semitam: cum autem recepto
spiritu nonnihil se collegi siet: facto initio a planctibus,
gemitibus, lamentisque, diu verba, quibus doloris magnitudinem testare rur, non inuenit.: Postremo vix imperans singultientibus faucibus: ecquid tandem de me factu ii sunt superi,inquit, postquam me tot mactauere infortuniis ξ Mirum, nisi fata me eo fine nasci voluerunt, ut exemplar essem infelicissimae mulieris,quae unquam in terris fuit. Tandem me plane a Rflixisti,Fortuna,tandem me penitus pessundedisti, postquam me eo orbasti, qui vitae meae fuit charissimus. At vos, o infelices oculi mei, postquam eum non amplius visuri estis, quo nihil iucundius offerri vobis potuit: suppeditate mihi mare lachrymarum , ut in eo facto nau fragio peream, sequutura eum, qui meam cum stra per didit rapuitque vitam . O Coeli testsuntne hi ictus fulmianum vestrorum i Et ego quidem praeuideram hanc te minpestatem a longe tamen illa seu ius immaniusque decubuit in meum caput, quam credideram. Non defuit Aringantonio animus ad omnia magnus, ad pericula intrepidus; sed Fortuna Poliarchi, qtue nunquam hostes eiu non deiecit, valeritior fuit. Ergo mortuus est charissimus mens Argantonius, &quidem mortuus est Poli archi hostis. Itane operae premcium erat, manci pare me carceri, ut me non prohibente in apertam rucres perniciem: an vero, ne te pereuntem
ultro sequi possem p Captiuam fecisti me, ut tute captiuus mortis fieres sine meρTibi quidem,o Poliarche,nouas subinde fortunae indulgentia pangit laurus ad exor-mndat corollis tuas victorias: mihi vcro Proserpina
302쪽
tot ferales Cypressos plantat in tumulo rogis Iberorum. Non igitur posthac videbo desiderium oculorum meorumὶ Itane ab regno suo profectus est, illud posthac non visurus amplius 6 Fata indementia i 5 Numen superum laut mihi reide meum,pel me quoque conde sepulcror Nec enim libet tanta: csse superstitem iacturae. Quorsum
mihi posthac vita , quae nihil futura est quam luctuosi pallidae mortis imago ὶ Si quid calamitosarum vota possent, optarem iam me ex hominum sublatam consortio,
postquam dimidia mei parte spoliata, aeternam adepta sum lugendi materiem. O crudelia Fata, & bis crudelia,
quae vivere volentes mori cogitis, & mortem optantes
mori non sinitis: Quanta ista mea fuisset felicitas, si mors mihi contigisset, antequam eam tam sollicite vocavist non deflerem iam iacturam omnium grauissimam , dc quae reparari nullo possit aeuo. Nunc mihi tristitia obiecta elidam oblatus dolor cuius finis futurus alius non est, nisi idem qui & vitae mea . Vbi te nunc esse dicam charissime animo meo Arisgantoni ξ quo superstite me omnia tenere, omnia posti-dere credidi .ablato raptoque,omnia quae habui,& quae alii vitae oblectamenta appellant, penitus amisisse. Sola
mihi praesentia tua fuit causa vivendi, ut absentia in perpetuos fletus deliquescendi. Postquam enim hic selmeus tam grauem Eclipsin passus est,extinctus, lumine cassiisdugubribus aeternisque obductus nubibus e cauissam non habere me existimo, alterius illius magni Solis vegetabile&clarum lumen adspicien- di,
303쪽
quam animi vires, quae destituta calore natiuo , instar mortuae aut syderatae inter brachia Poliarchi collapsa est. At iuuenis vocatis extemplo famulis eam in lectulum deportari iussit. Iacuit ibi aliquandiu mediam inter
vitam ac mortem calcans semitam: cum autem recepto
spiritu nonnihil se collegisset: facto initio a planctibus,
gemitibus , lamentisque, diu verba, quibus doloris magnitudinem testare rur, non inuenit. o Postremo vix imperans singultientibus faucibus: ecis quid tandem de me facturi simi superi,inquit, postquam me tot mactauere infortuniis Θ Mirum, nisi fata me eo fine nasci voluerunt,ut exemplar essem infelicissimae mulieris,quae unquam in terris fuit. Tandem me plane a Rflixisti,Fortuna, tandem me penitus pessundedisti, postquam me eo orbasti, qui vitae meae fuit charissimus. At vos, 5 infelices oculi mei, postquam eum non amplius visuri estis,quo nihil iucundius offerri vobis potuit: sirp- peditate mihi mare lachrymarum , ut in eo facto nau fragio peream, sequutura eum, qui meam cum sua per didit rapuitque vitam. Ο Coelites suntne hi ictus fulminum vestrorum s Et ego quidem praeuideram hanc tem pestatem a longe tamen illa uius immaniusque decubuit in meum caput, quam credideram. Non Θ fuit Aringantonio animus ad omnia magnus, ad pericula intrepidus, sed Fortuna Poliarchi, quae nunquam hostes eiu non deiecit, valentio 1 fuit. Ergo mortuus est charissimus mens Argantonius, &quidem mortuus est Poli archi hostis. Itane operae pre
cium crat, manci pare me carceri, ut me non prohibente in apertam ruere S perniciem: an Vero, ne te pereuntem
ultro te qui possem p Captiuam fecisti me, ut tute capti uus mortis fieres sine meρTibi quidem o Poliarche,nouas subinde fortunae indulgentia pangit laurus ad exor-
Nndat corollis tuas victorias: mihi vcro Proserpina
304쪽
tot ferales Cyprestas plantat in tumulo rcgis Iberorum. Non igitur posthac videbo desiderium oculorum meorum Itane ab regno sito prosectus est, illud posthac non visurus amplius Z 5 Fata indementia i 5 Numen superum laut mihi re de meum, pel me quoque conde sepulcror Nec enim libet tantae esse superstitem iacturae. Quorsum mihi posthac vita , quae nihil futura est quam luctuosa pallidae mortis imago λ Si quid calamitosarum vota possent, optarem iam me ex hominum sublatam consortio,
postquam dimidia mei parte spoliata, aeternam adeptasiim lugendi materiem. O crudelia Fata, & bis crudelia,
quae vivere volentes mori cogitis, & mortem optantes
mori non sinitis: Quanta ista mea fuisset felicitas, si mors mihi contigisset, antequam eam tam sollicite vocavist non deserem iam iacturam omnium grauissimam , &quae reparari nullo possit amo. Nunc mihi tristitia obiecta est, iam oblatus dolor, cuius finis futurus alius non est, nisi idem qui & vitae mea . Vbi te nunc esse dicam charissime animo meo Amsantoniὶ quo superstite me omnia tenere, omnia poss-dere credidi: ablato raptoque,omnia quae habui,& quae alii vitae oblectamenta appellant, penitus amisisse. Sola mihi praesentia tua filii causa vivendi, ut absentia in perpetuos fletus deliquescendi. Postquam enim hic sol meus tam grauem Eclipsin passus est,extinctus, lumine cassus, lugubribus aeternisque obductus nubibus : cau iam non habere me existimo, alterius illius magni Solis vegetabile&clarum lumen adspicien
305쪽
PERIO CHE. D Oliarchinsonsolatione erigit abiectum marrore be-L rorum reginae animum. Hareat quopacto gwtonius in acie pugna os casiae uerit'. nec non de capto Ambiodorige, eodemque iterum di
Acuerat hactenus Poliarchus, sinens reginam ram verbosis lamentis suo satisfacere dolori r non inscius,illos non tempestiue consolari calamitosos, qui eos flere & plangere damna sua prohibent. Aiunt enim Oppressum dolorem intra pectus incrementum sumerea mutis sesipiriis;contra mergi atque suffocari in udis la- CrymIS.Neque profecto putandum est,animi imbecillis& delicati indicium esse, lugere mortem eorum, quos Invita charos habueris. Satisfacit sibi ipsi aliquo modo natura, dum exonerat se hoc pacto curis & tristitia, quam videtur cum ipsis effundere lacrymis. Et huius rei causa noluerat hactenus Poliarchus irais terrumpere questus & lamenta reginae, quae non sine graui causa deflebat tristem mariti interitum, importunum se fore ratus, si illam plorare & queri prohiberet, quam sciret aliquod doloris leuamen inde pereepturam. Cum autem illam interquiescere, & pollice ocellos tergere animaduertit, satis indultum acerbitati fatorum ratus,colligentem iam se mulierem,& recipientem errantes nunciique atrocitate dissipatos spiritus ita ais Scio ego,Domina, illum, qui tuas sit damnaturus lacrymas,aut ignorare oportere causas, aut simul damnare iustic
306쪽
re iustissimas dolendi rationes, quas homo mortalis in toto hoc uniuerso habere possit. Et alii quidem astectus
suos habent limites, intra quos nisi sie contineant, fieri non potest, quin in nastam cadant repi ellentionem. At amor tunc plurimum laudis meseti videtur, cum plurimum extra constitutas violentior vagatur orbitas.
Habet tamen illa ipsa quoque extremitas suam moderationem,quam observet necesse est, si vitio penitus carere velit. Video te, Domina,ad eas redactam calamitates,ut quicquid dixero, minus sit futurum doloris tui magnitudine, & parum emcax ad mitigandam tantam animi acerbitatem. Videntur tamen doloris planctusque tui initia longe esse violentiora & immaniora,quam ut diu durare pollini, cum vulgo feratur, nihil nimium fore diuturnum. Ipsum tempus, quod omnibus rebus suum imponit fine, moderabitur hosce tam intolerabiles animi tui cruciatus. Videor nimis tarda polliceri:
successus tamen certus est si tuipsa id facias,quod dc potes & debes. Non istud peto, ut obliuione sepelias charissimi mariti tui memoriam, quem tibi fata non temere iunxerunt vitae socium. Ne sinat hoc exquisitus ille tuus in illum amor,mihi nullo modo incompertus: neque verope adeo inopem consilii scio, ut hoc consolationis genus ad mentem sis admissiara. Istud duntaxat desidero, ut planctus iste tuus rectae innitatur rationi, maritumq; ita lugeas, ut amasti, id est cum ratione,potiusque tibi ante oculos ponas,te lugere defunctum,quam eum, quo per
mortem intempestiuam aeternum sis caritura. Etiam
tibi atque etiam considerandum opinor , posse fieri,ut abrepta nimia doloris indulgentia aliquid committas, cuius recordatione postea erubescas, cum excusib affectuum imperio, propriti es futura arbitrii.Ostende cum aliis virtutibus usitatam tuam constantiam in hoc tam graui
307쪽
graui infortunio, quod si feceris, triumphabis gloriose de ipsa maligna fortuna.Nam Ridet in aduersissem mens consitia recti. Ipsa recordatio tam Generosi Principis, etsi digna est,
quae ad posteritatem propagetur; parum tamen conuenire videtur, ut quod seruiuit illustrandae illius gloriar, id faciat ad geminandos tuos dolores. Nisi enim modum ponas acerbitati luctus tui, nemo posthac vel Q-lum Argantonii nomen pronunciabit, quin vereatur ne tibi aegre faciat, cum sciant omnes quam immoderate quam grauiter feras illius interitum. Totus mundus loquetur de incomparabili eius viri virtute atque fortitudine, cuius tot extant 1llustria documenta. Inerrat adhuc in oculis auribusque hominum eius incredib1lis clementia,affabilitas, dexteritas, suauitas & comitas erga summos infimosque,prudentia insuper & vlias rerum mirabilis,cum caeteris dotibus,quae reges supra reliquos
Hi omnes te praesente de eo non audebunt loqui, metu deterriti, ne totidem acerbae mortis infigant pectori tuo aculeos, quot loquuntur verba. Considera mihi am,quam eleganti fructu praeclare factorum virtutumque sis priuatura defunctum; te vero ipsam suaui recordatione, si ita perrexeris,situm eius intempestiuis accusare lacrymis. Nemo appellabit e Am nomine, nemo
ipsius finget aut proponet imaginem , qui non refricet simul vulnus animi tui,qui non simul laniet cor & visce
Videris mihi nihil hactenus proposuisse tibi sensibulque titis , quam funestam&lamentabilem istam iacturam : quasi oblita fueris omnis felicitatis cuius ipso vici part iceps facta fuisti. Nisi mihi nota esset stapientia Ara, θ icerem te i id agere, ut videri posses tibi ipsi deli. cita acci cui tam funesta illius morte. Videris, inquam,
308쪽
adspirare ad inhumanam illam gloriam,qua cupis haberi &aesti mari calarnitosissima mulierum sub hoc Sole. Percussit te,regina,aspera fortunabaesit, afilixit: an ideo permittes, ut de te constantiaque tua deieci triumphet diuarum superbissima pAt mortuus est Rex Iberorum, maritus tuus. At fuerat idem mortalis homo, & ca iam aetate, ut tibi diutumniorem eius consuetudinem nec optare iure, nec sper
re sapienter poteras. Quicquid is vixit temporis,in luminmo stigio, in lumma gloria transegit: unde te potius solari debet, quod talem habere contigerit vitae socium, quam amigere, quod nunc illi contingat superuiuere. Ipsi Fama tanta in eum usa est indulgentia, ut ingenti
clangore ebuccinauerit per uniuersan Europam virtutes eius, nec contenta hoc, etiam apud exteros reges
principesque formidabilem reddiderit ipsius potentiam .Ego pol, ut de me profitear, Domina,ausim dicere, cum primum eum His ali vidi, uno solo nomine infelicem iudicaui, quod se Gallorum profiteretur hostem.In caeteris nec credidi unquam, gloriosiorem aut fortun tiorem principem sub sole vivere. Nihil autem adeo delibat aut imminuit gloriam eius, quam quod in acie ce cidit, cum sibi hominis iniusti partes defendendas sine ratione sumsisset. Sed,donec hac mortali vescimur aura, nsmo est ab omni parte beatus. Etiam nos ipsi reges ho- mines sumus, a quibus humani nihil alienum, nec ullusi fere est in tanto principum numero, qui non aliquando ab errore aliquo transuersus abripiatur. Oppone iam huic infelicitati gloriosum mortis genus. Mortuus est Rex, pugnans in medio suorum militum,arma manibus gestans. Caesius est in acie, a magno rege,postquam ingenti precio aduertiriis victoriam vendidit, trucidatisi multis hostium. vltus se de inimicis antequam ipse ocini Cumberet,stratus Inter hostium aceruum.
309쪽
Haec locutiis Poliarchus conticuit. Inerat autem VC bis eius tanta Maiestas cum suauitate coniuncta, ut vel hinc eum regem esse coniectura assequi potuerint ii, qui hominem antea non nouerant. Igitur eo orationi suit finem imponcnte, cessauit e regina 4 luctu & lamentis, mutatoque sermoniS genere, rogauit Iuvenem, ut narraret, quo pacto interemtus fuisset rex Maritus, & quid
de Ambiodorige factum fuisset, post commisi ina a Gallis secundum proelium. Poliarchus qui id solum negocii sibi credebat dari,
ut reginae omnibus modis complaceret, orsus narratiΟ-nem, tanta sermonis silauitate cum grauitate mixta viai
uersam percensiuit rei gestie seriem, ut vix tale quidpiam
auditum unquam seisie credatur: utque magis tranquillum redderet animum reginae, & A rgantonii honoraret memoriam, adiunxit. si tam felix esse potuit let, vitem pestiue , & antequam eum Archombrotus aggressus
fuisset, interuenasset, sine omni dubio prohibiturum fuisse, ne infestis armis congi ederentur. Quod quidem sibi factu facile, cum Argantonio causa pugnandi nulla fuerit, sublata iam omni prosperi siuccessus in isto tam funesto bello spe. Capto enim Ambiodorige, non fuisse,cur rex Iberius pergeret infestis uti armis, cum incum duntaxat finem expeditionem istam suste perit, ut miseratus infelicem Ambiodorigis conditionem, in principatum hominem
Facta mentione Ambiodorigis. regina, interrumpens ipsius filum orationis, percunctatur Poliarchum i ecquidnam de proditore illo fecistet, postquam cum Fortuna in manus eius tradidi steti Cui quaesito Poliarchus ad hunc modum satisfecit. Cum insidiae nostrae, quas in sylvis dumetisque collocaueramus, exanimi nostri sententia succellissent, cumque turbatis hostium ordinibus
310쪽
ipsi potius de fuga circumspicerent , quam in nostros pugnarent: militibus meis creuit animus&audacia, ut magna alacritate perculsis instarent, ac fugientes persequerentur. Neque eos aut lassitudo, aut pondus armorum, aut aestus diei, aut numerus hostium cohibere poterant , ut vel pugnarent remissius, aut spem victoriae prope certam e manibus dimitterent.Videbantur hinc inde tota agmina, abiectis armis signisque palantium , & se insequentibus vltro dedentium. Stabant, imo vix pedibus insistebant, trementibus omnibus membris, fluente sudore per corpus, pallore deformante faciem. Sic factum est,ut quindecim signa maiora in nostrorum peruenerint potestatem : captis mille quingentis tam equitibus quam peditibus. Praeda fuit ingens, equi permulti, quae omnia cessere militibus Gallis in praemium laboris δc promtitudinis. Dignum autem Raxime spectaculum. & variantis fortunς euidens prae caeteris testimonium exhibuit Ambiodorix. Non multum temporis emtaxerat, cum imaginarius ille Galliarum rex, cinctiis Diademate per ipsius vanitatis manus, sedens in solio iniustitiae, triumphauerat per patriam suam postea per Ibei iam. Incesserat superbo gressu per exercitum, inter appludentium sibi &: gratulantium militum cohortes, pro vero se gerens legitimoque Galliae rege. At tunc visebatur capti- laus, ligatis fune manibus,deiecta,in terram facie, mutus& elinguis, insidens strigoso & pariter calamitoso equo. Hoc schemate ductus est ante me,ut velut in Triumpho duceretur, adspectante toto exercitu, qui prope Universus concurrerat, ut setiarent oculos tam luculento spectaculo , & instillarent stiperbissimo mortalium a Interim dum ego reuersus in praelium reliquias pugnae persequor, traditus est Ambiodotix captiuus manipulo