장음표시 사용
121쪽
quam caeteri omnes, quorum audaciores, quam opus erat, mihi videntur correctiones esse. Quin
miror neminem iti tertio versu ossendisse, in quo Vt repetitum νυν serri possit, non poterit certei νυν δε. Quare lani mutatione locum ita refingendum arbitror: Ρ : . κα ὶ νυν 'Oρεστης ' ην γαρ ευβουλοος εχων, , ε ορκων ολεθρίου βηλοῖ ποδα συν δ', ηπερ εν δομοισι βακχείας καλῆς ἰατρος , παριοῖσ αγεγραφη.
orestes, inquit, et Una cum HIO spes medica ma-Iorum in praeteritis numerantur. De anapaesto non est, quod quisquam in hestano Vereatur. V. 722. Nῖν γαρ ακμάζει δολια ' ιξυγκαταβληναι, χθονιον δ' καὶ τον νυχιον τάιον ἐφοδευσαι
Hic Schulgius e Pauxvii coniectura δολιαν reposuit: quod equidem vehementer dubito, an non fuerit faciendum. Miror enim, quod εφοδευσαι hic dativo iunctum est, quod accusativo iungi
122쪽
c A P. Vm. soleti : Quo adducor ut hoc Verbum lac non Vul, gata significatione aecedendi, sed activo significat tu immittendi dictum putem. In qua re si non fallor, ἐφοδευσοῖ non pendebit ex ακμιαζει, sede et librorum lectio salua manebit. Tenapus est, inquit, Vt suada fraudulens accedat, et Μercurium funestis 'certaminibus immittat. t. . t V.. 743. haeo dicit nutrix: - ἀλλ' ουτι πω τοiονδε πῆμ' ανεσχομην in τα μD-αλλα τλημονως ηντλουν κακα ' φιλον δ' 'ορεστην, σε λῆς
Quae quum nullo pacto cohaereant, putat Schiis tetiussiliquot versus excidisse post hunc, . i lον εξέΘρε ια μητροΘεν δέδεγ λεν l. Quod ita si est, nullam rationem equidem comminisci potain, qua ea, quae sequuntur, quidquid exciderit, coniungi queant. Quare, siqiiid excidit, id putem excidisse post hunc Ver-
123쪽
sum, in quo plane Aeschyleam Iecconem iam vit Turnebus. '
καὶ νυκτίπλαγκτον oeΘιων κελευσμνων.
Vt apud Pindarum OImp. III. cI. ἀτρεκης ρα ν ' λανοδίκας. , Quamquam omninse Ie- reor ne Iocus non sit mutilus.' Etenim omnis difficultas evanescit, si ἔτλην scribatur Pro τλαση, quod veΙ scripturae vitio, vel e scholio nasci potuit. Certe litteras initiales versuum saepe, excidisse constat, ut V. 734. Itaque nescio an Iocus ita refingendus sit: τα μώ-αλλα τλημονως ἡντλουν κακα' φιλον δ' 'ορεσσην, τῆς ἐμης φυχης τριβην, ' ον εξεΘρεψα μητροΘεν δὲ γριενη,
In quibus omissum verbum ad φίλον στην, Vt in summo dolore, egregiam vim habet. Simillima sunt, quae Phoenix dicit Iliad. IX. 49O.
124쪽
Continuantur ob seruationes in Choe horos inde a M. 779. Usque-951. Correctus Euroides
Lionge omnium comaptissimum illud est choricanticviri, quod inde a V. 779. Iegitur. In quo hoc magis nescias quo te Vertas, quod, qutun singula verba sana Videantur, tamen, si ea coniuncta spectes, senni destituta sunt. Atque ipsa metri ratio adeo obscura est, tantisque implicita difficultatibus, ut, quae antistrophica . sint, quae non sint, vix intelligas. Nam' id quidem
quiuis facile coniiciat, tam Iongum carmen, cuius pars aliqua antistrophica sit, non tam temere confectum fuisse, ut stropham pauci versus monostrophici, eosque deinde antistropha, et hanc denique iterum ingens monostrophicomm Versuum numerus sequeretur. Qua metri peruersitate quum adductus essem, ut nullam pervestigationis molestiam timorem, visus mihi denique sum cimi metri norma simul empndandi viam reperisse. In quibus rebus exponendis ne
125쪽
126쪽
127쪽
128쪽
Iam Vt rationes reddam eomni quae in hoc Ioco mittaui, in prima sirbpha verba δος τυχας τυχειν quasi manu ducunt ad id, quod reposui,
ascedente etiam antistrophici versus auctoritate. Verba sic iungenda: ωςτε κυρίως εχειν ευ μαι με- τοις ἰδειν τα σωφρονα. 'Sententia autem Chori haec
est: precanti mihi, Iuppiter, da votis potiri, Ut recte procedant res eorum, qui honesta cupiunt, id est, consilia Orestis. In iis, quae s quuntur, scribendum esse quum me trum docet, tum res ipsa emagitat. Nam quid hoc sibi vult, ελακον, Ζευ, nisi, quid dixerit, et quomodo, addatur8 Deinde Zεύ ad sequentia referendum erat, quo maior Vis precibus a cederet. Est autem ultimus Primae strophae versus antispasticus dimeter.
In secunda stropha verba Arεί ριιν - ας ad superiora referri debent. Noli enim triplicem et quadruplicem vindictam sumpturus est Orestes, quoniam adoleuit, sed, quandoquidem adoleverit, optat chorus, ne frustra ad hanc aetatem peritenerit, sed ut vincat Aegisthum et 'Clytaemnestram. Primus huius stro- Phae Versus antispasticus dimeter est; secundus ex iambo et antispasto; tortius ex iambo, GO
129쪽
tiambo et diiambo; quartus asynarietus e duobus dochmiacis. In prima antistropha recte Pauwius pro quod hic non est aptum. Serva, inquit, hunc iuuenem, et inhibe cursum Calamitatum, vi quis has aedes, finem miseriae desiderantes, modum seruare videat. Similiter supra V. 566-
τινα πυνΘάνεσΘαιτωνδε πονων ἄπειρον. Caeterum λιπεδον primam Iongam habet, ut saepius V. c. Prom. 335. . 'ΜOX V. 796. pro νομίζετε scribendum puto. Vereor enim, Vt νομίζειν aptum hic vocabulum sit, de quo V. Stant. ad V. 999. Κο- quidem in hac re tritissimum.
γερων φονος ρι κετ εν δομοις τεκοι, . haec legebantur, τοδε καλως κτα ιενον, quae quo Cumque modo scripta olim fuerim, non dubito quin interpretis snt, non Aeschyli, Verba. Nam et Praeter strophae circuitum adiecta sunt, et
130쪽
quare addita fuerint, facile intelligitur. Nam quum modo chorus dixisset puniendos esse parricidas, ac deinde optasset, ne Vetus caedium domsuetudo alias caedes in posterum pareret, adnO' tandum duxerunt interpretes, id non de futura Gytaemnestrae et Aegisthi nece intelligendum esse, sed chorum precari, ne, his occisis, alia deinceps caedes genus Orestis contaminet. In secunda antistropha V. 3o a. quid potest esse putidius vulgata Iectione ανιδε ν δομον αν- και νιν τ' ιδῶν φιλοις ομμασι δνοφερας Scholiastes, ανιδεῖν, ' αναβλε φα: sed huius nuIIa auctoritas est, qui libris usus sit iam penitus deprauatis. Itaque κρατεῖν δομων reponcndum duxi, quod maximellic requirebatur. Μοα επιφορωτατος mutandum putaui in ἐπι- Eadem corruptio etiam alibi obvia. Sic in Eumen. εοτιφονοις recte ab Hea thio in επιφΘόνοις mutatum: atque in Pindaro Pyth. VI. 1 . πολυφθορω reponendum Ostendimus e scholiis, in quibus est πολυφριζω. Statim haec sequebantur, πολλα δ' ἄλλα φα usi κρυπτα , quibus niud fingi potest im