Godofredi Hermanni ... Obseruationes criticae in quosdam locos Aeschyli et Euripidis

141쪽

i. oΝam in Schitigii Iectione, ἀλιον, Vitio caret illud αεί. Porro v. 962. Vulgo Iegebatur: παντελους αμείψεται λατίον, hoc sensu, moX tempus domum hanc

commutabit. Qitae lectio quum nec quod adsensum attinet: nec propter metrum rnprehendi, posse videatur, non satis assequor SchritZii mentem, qui et χ ρονος deleuit. . Quae deinde sequuntur, corruptissina sunt, in quibus de eo maxime dubito, an Verba το πῶν βῶν ακουσαι non possint, quemadmodum Sesmigio visum est, significare eos. qui se omnia mala vidisse et audiuisse querantur. Denique ultima, παροι το φῶς repetitionem continent phinea more Aeschyli .alienam. Nam si quae sunt in eo repetitioties eorumdem Verborum, eae et vim habent eximiam, et sic adhibentur, ut in eumdem ariti strophae locum incidant, quem in stropha tenuerunt. Sic in Eumenid. 324. seqq. et 337. seqq. et in Septem c. Th. 977. et 939. de quo loco diXi lib. III. de metris p. 425. Quao hic omnia nbsunt. Totum igitur Iocum ita refingendum esse arbitror:

142쪽

In his primum V. 957. αξια scripsi pro αξιον, quae formae saepius ab librariis permutatae r periuntur. Ita in Pindaro Schmidius Olymp.

VII. 33. recte emendauit ατεκμαρτα pro ατεκμαρτον. Eodem modo Nem. III. BO. Θα τε pro ιτον τε reponendum erat. In ultimo strophae

versu pressitis sequuti sumus librorum vestigia. Nam αυὶ in ανετλη mutatum probabilitatem e sequentis Vocabuli ταπκ primis litteris habet. Deinde v. 964. άπαν scripsi, Vt Vltima corripe-Ι I

143쪽

413a OBSERVATT. CRITI C. xetur: quamquam etiam παν breue occurrit. Denique V. 966 pro scribendum esse ταχα et metrum Ostendit, et, quod sequitur, πεσρυνται : 'nam μιέτοικοι δομων quin Verum sit, hoc minus dubitari potest, quod etiam scholiastes ita Iegit, cuius haec Verba sunt, es νυν τους δομους

οἰκουντες πετουνται εἰς το εμπαλιν τῆς τύχης. Sensus autem Verborum hic est: mox felici omnibus numeris sorte conspiciendi domitii reddentur querentibus, id est, iis qui praesentes ac praeteritas CalamitareS deplorant. Verbum ακούσαι enim eiiciendum esse, non modo

metrum, sed res ipsa etiam docet. Natum illud ex adnotatione erat eorum, qui δῖν Θρεα κλοις iungebant, tamquam si scripsisset Aeschylus Θρεομενων, idque interpretabantur ακουσαιμενων. Eius interpretationis vestigia sunt apud ischoliastam, qui quidem iam interpolatam lectionem habuit. 'H δε inquit, νυν ενευρπτω κοίτη, τουτ εστιν εν αγαθῆ κατασταθει προς το βεντα νυν γεγονοτα, καὶ λερων λεγοντωνακούσαι. λείπει το εττί.

144쪽

IC Λ P. X.

φίλον τερος, νυν δ' ευρον, ως φαβει, κακον. τί σοι δοκει; . μυραινα γ' ἡτ εχιδν' σηπειν Θιγουσ αν αλλον οὐ δεδηγμενον τολμης σκατι καδίκου φρονήματος. Quis non Videt, quam haec inconcinna et omni nexu destituta sint. Praeterea infinitivus σήπειν Non habet, unde pendeat. Quare Schulgius σήποι scribendum censet. Equidem alia ratione hunc Iocum persanandum arbitror. Soribo

enim: . ' :

145쪽

λεπρά-ε ἔ. μιμνοντι δε γααὶ παθος ε ε ad praecedentia reserendum: μιανοντι autem etiam scholiastes videtur legisse, cuius haec Verba sunt: τω τοιαυτα προέξαντιανΘΩ: sed hic male locum intellexit, et sat haνοντι putauit de Clytaemnestra dictum, quae perpetrata caede poenae diu seruata esset. Immo in rus, sortem Agamemnonis deplorans, etiam

superstiti Oresti abunde inseIicitatis esse dicit. Nec necesse est, Vt λα αντι vel simile quid dicat, quo deinde Orestes pergere possit, ἡουκ εδρασεν 3 Quin haec eo maiorem Vim liabent, quo sunt abruptiora. Atque ipsam illud ambiguum chori dictum, satίμνοντι δε καὶ παΘος ἀνθεῖ. satis amplam Oresti praebet de se et facinore suo Ortunaque cogitandi materiam. Alii deinde anapaesti, quibus ChoruS V. IOI5. Oresti respondet multo magis corrupti sunt. Sed qui versati sunt in Graecis tragoediis, nihil prorsus nobis: audaciam pr*brybunt ita. scribentibus: ολις ασινῆ βίοτον

146쪽

Nec χοηφορους παρθενους. quae inepto in personarum huius fabulae tituIO numerantur, dedecere hanc compellationem, ω τε κν ν, Versus 519. docet, ubi iisdem Verbis Vluntur. V. 1O11. Hunc Iocum Vno spiritu mutato sic scribendum Censeo, νυν αυτον αἰνῶ , νυν αποιμωζω παρων, πατροκτονον in αρτρια προς φωνων τοδε, . αλγῶ φιλ εργα καὶ παθος, γένος τε πω α Γλα νίκης τῆςδ' μιασμιατα. Λυτον Pro εμαυτ dictum. Ita supra v. 213.

Haec sine dubitationc sic scribenda: αλλος ταδ' ει11 ' τουτ' αρ' οἱδ' οπη τελῶ. Recte libri εἰδη. Alius haec sciat.

147쪽

τα δ' ει ριοι παντας 'Aciείους λοωκαὶ μαρτυρειν μοι, λεως επορσυνΘη κακα. Ex AIdo adnotatur μενελεως. Virorum doctorum coniecturae quum longius, quam opus esse videtur, ab librorum scriptura recedant, ita hos versus legendos existimo: τα μοι παντας 'AGείους λε καὶ , μελε ώς επορσυνθη κακά Κα, hyperbaton, pro καὶ πάντας 'Αροειους, Vt saepius, apud Aeschylum maxime et Pindarum, cuius quaedam Ioca notaui ad Olymp. V. V. Io46. mror Aeschyli editores vocabu- Ium φαιοχίτωνες, quo secunda syllaba produce- retur, φαιωχιτωνες scribendum putasse: quod anaΙOgiae omni repugnat, neque VIIo pacto d sendi potest. Scribendum erat, φαιοκχίτωνες, quemadmodum ἰακχειν scribitur, et οκχεοντι apud Pindarum Olymp. II. 1au. et οκχον apud. eumdem Olymp. VI. 4O.

τίνες σε δοξαι, φίλτατ ανθρώπων πατρὶ στροβουσιν ἷ-, μη φοβου νικῶν πολυ.

148쪽

Horum Verborum postrema bene emendata in Porsoni editione leguntur. Sed ne priora quidem vitio carent. Νam si ad φίλτατε referatur, ieiunum hic est, ubi chorus ipse suam Oresti beneuolentiam demonstrare debet; sin Vero ad στροβουσιν trahatur , sensu omni caret. Quamobrem ita corrigeridum puto: τίνες σε δοξα, φιAτατ' ἀνθρωπων, στοατρας στροβου-; μ ἡ νικῶ πολυ. Quae te simuIacra, inquit, e patria exturbant ΤΜutatio haec paene nulla videbitur reputantibus, mutata, ut fieri solet, dialecto, Verba πα-τρης στροβουσι iotacismi vitio facillime corrumpi potuisse.

Hic quidem nitid videtur esse, ex quo quis tutam satis coniecturam eruere possit, nisi librorum accesserit auctoritas. Quare nescio an satius sit interpretationem sequi acutissimam, quam nuper Schneiderus in Ierico Graeco pro-

149쪽

tulit, V. γονιος. Is in eo tantum ab scholiasta discedit, quod γονιὰς genitimim putat esse, intellecto αυρα .. Vt γονία αυρα eadem sit, quae γονίμη. Caeteriam Dorice scribendum πνευσας Pro πνεου ας. Id quum scholiastes nesciret, πνευσας pro participio aoristi habuit, unde etiam γονίοις ipsi nominatiuus esse visus est.

150쪽

C A P. XI.

I neudatur Euripides duobus locis tu Meretile fu-

supra dixi, quae in tragicis poetis vulgo monostrophica carmina putantur,. maximam Partem antistrophica esse, id inprimis etiam' apud Euripidem meminisse oportet.' uius quum pleraeque tragoediae omnino corriaptissimae sint, tum illae hoc minus in meliorein conditionem adduci potuere, quod metri ratio criticos prope omnes falleret. Nec sane hoc expoditum quiddam et paruae operae est, antistrophica carmina e tanto corruptionum squalore eruere, quae saepe ita abscondita latent, Vt vix tenuissima eorum Vestigia appareant. Atque in Hercule furente locum, qui inde a V. IO7. Iegitur, antistrophicorum lege scriptum esse, primus Tycwhlatus obseruauit. Quem Iόciim quoniam ΜusgrauiuS non ex omni perte persanasse videtur, operae pretium me facturum arbitror, si denuo et Ilinam adhibuero. Legitur autem

vulgo sic: