Godofredi Hermanni ... Obseruationes criticae in quosdam locos Aeschyli et Euripidis

61쪽

ηιππος χαλινων ως η τασχλαίνων, μένει,οςτις βοὴν σαλπιγγος ορμαινει fieri ν, Schulgius, in hac lectione non acquiescendum TatuS, Verbum latem corruptum putat. JHihi qui

dem nihil in lioc loco difficultatis esse videtur, si modo istud δε, quod tam incertae sedis est.

deIeatur. Tum vero ita interpungendum est: τοιαυτ ἀλυων τα ς υπερκομποις σαγαῖς. βοα-oχΘαις ποταριιαις, μαχης ερων, Ἀπος χαλώνων ως κατασχλαίνων μενει,

eςτις βοὴν σαλπιγγος ορμαίνει μενων. Mενει enim non a μενω, sed a μενος ductum est, idque cum χαλινων coniungi debet. Pugnae. inquit, cupidus Tydeus est, scut equus, qui quum classicum exspectat, si norum vi cohibitus, anhelat. Ita Nemesianus in Coegeticov. 255. si in tali re scriptorum testimonio , Opus est,

nec non terribiles Dirabile numen anheli yrouoluunt satus, et lumina vivida torquent, hinnitusque cient tremuit, frenisque rePugluant.

62쪽

C A P. IV. 51 Sed quis est, qui nesciat, acres equOS, quo maiore vi re cantur, eo magis aestellare gIn chori carmine, quod V. 523. seqq. Iegbtur, retractanda est mutatio, quam libro II. demetris P. 254. Proposui. Non Videram enim, Iocum unius Vocabuli sede mutata emendam diini esse. Quod hoc minus praetςreundum d xi, quia, quum omne criticae artis negotium in erroribus inuestigandis versetur, id summum est eius, qui in lioc genere laborat, omesum, ut ante Omnia suos ipsius errores corrigat. Atque iste quidem locus sic kribendus est: πεποιΘα δὴ τον ἀντίτυ πον Διος ,

' εχοντ' αφιλον ἐν σακει του

et quae sequuntur. Quorum Versuum Prior .asynarictus o duobus dochmiacis est, a quo altereo tantum dissert, quod in eo dochmiacos unus iambus praecedit. IIinc in strophico, qtii est Versus 444. patet, ἰώ, quod eieceram, relinendum esse. Vocabulum post πεπο:Θα e Rhbor-telli editione adieci. Da

63쪽

Alius locus male ab librariis habitus legitur v. 573. Vbi nuncius ita ad Eteoclem de Amphiarao:

καὶ τον σον αυθις προςμορον ἀ λφεον εξυπτιάζων ονομα, Πολυνείκους δίς τ' εν τελευτη του νομ ένδατουμενος καλῶ, λεγει δε τουτ ἔπος δια στομα. In quo nec BrunHO,. ομοσπορον re ponenti, assentior, nec Sestiitzii sententiae acincedere possum, qui προς λορον ες ἀδελφεον. et pro διὸ τ' εν τελευτὴ aut δύστηνον αυτῶ , aut δυςεντελευτον scribendum existimat. Illud autem verissime vidit Schutrius, pro ονομα restituendum esse ομμια. Nec minus Brunkii ομόσπορον Verum arbitror, quod et lectio codd. Tegg. προτπορον, et interpretatio, τον εκ του αυτου roρου, εκ τῆς αυτῆς. σπορας γεννηθhτα, Confirmat. Hinc non dubito, quin Iocus leuissima mutatione facta ita scri

bendus sit:

καλεῖ, λεγει δε τουτ' επος δια στομα.

64쪽

C A P. IV.

'Ahλφεον, interpretatio Verbi rarioris, κασιν, metro aptata, in textum irrepsit. Euripides Hecuba 423. o τ' ἐν φλίπποις Πολυδωρος

Medea, V. 167.

etsi non dubito, quin i ecte Schiilgius Vocabulo ἐνδατουμενος exprobrantem significari existimet, tamen nec δὶς languere, neque εν τελευτὴ Obscurum esse puto. Hoc enim dicit, Ampitiaraum, postquam satis diu subducto supercilio Polynicen adspectasset, tandem dupliciter ei nomen exprobrasse, qui scilicet non lites modo, sed multas etiam et magnas lites concitauisset. Qiiae interpretatio non Vereor ne improbetur ab iis, qui meminerint, quam curiose plerumque tragici poetae in nominum derivationibus elaborauerint.

65쪽

C A P. V. Animaduersiones in Aeschyli Cho horos a yrinci 'io

Usque adv. 16o. Emendatur Turmides in ALeeside. Mars Scythicus.

Quoties OIim in tribus postremis Aeschyli tra

goediis aliquid emendare conabar, toties et mul titudine et magnitudine vitiorum ita deterritus sum, Ut tandem hoc omne negotium VSque eo differendum putarem, donec hae quoquet tra goediae SchiitZii praeclaram curam CXpertae essent. Qui quum tandem summo omium litteratorum desiderio satisfecisset, librum, simuΙ- atque ad me perlatus esset, non itispicere, sed maxima diligentia legore coepi. Ac quo plures esse locos animaduertebam, in quibus Veram Icctionem SchiilEius et admirabili sagacitate eru- isset, et insigni doctrina demonstrasset, eo maiore ipse studio incendebar, ut, quae mihi dubitationes relictasi essent, eas ampliuS perseque rer, nec prius acquiescerein, quam penituS ex-Plicatae atquc remotae viderentur. HaS adnotationeS quum per versus amplius quingentos

66쪽

C A P. V. 55 Choeptiororum deduxissem, saperuenit censura libri Schillesani in ephemeridibus Ieriensibus sol. 2 EI. et u 2 2. in qua Vt 'plurima reperi, quae aut probare non dubitarem, aut ipse iam animaduertissem, ita nonnulla etiam inueni, a quibus dissentiendum mihi esset. Ea suis quaeque locis commemorabO- Accepimus autem huius censurae auctorem Etesistadiuin, cuius ii cundissimam consuetudinem ereptam nobis esse. aegerrime patimur. Ac primum in Isis, V. 12.i ἡ πατρὶ τω 'μω τμδ' επεικασας φερουσας νερορροις μειλίγμασιν, tam docta est atque eIegans Iectio, quam Sch inius e Stanteii coniectura reposuit, μειλιγματα, ut, si ita in libris repertum esset, nemini quidquam dubitationis in mentem venire posset. Elchstadius vcro librorum omnium lectionem retinendam, atquc ita explicandam putat, Vt

νερτεροις substantivi loco sit, et libationes asserridicantur, quae piaculo sint diis manibus. In

quo equidem viro doctissimo assentire non possum, qui hanc rationem et satis asperam, nec' minus obscuram esse arbitrer. Neque tamen

67쪽

dubito, quin Aeschylus scripserit νε τέροις μείλυ-

μασιν, sed ita, Vt νερτεροις adiectivum sit, quod cum μειλίγμασιν coniungendum est. Nερτερα enim μειλίγμια παι sunt piacula, quae diis mantibus asseruntur: quod similis in eadem re loquendi ratio ostendit, λουτρά. Hesychius: λουτροι , τα τοῖς νεκροῖς επιφερόμενα. ἐκορυζον επὶ του ταρους λουτρα. Eodem modo apud Romanos inferiae dicta. Deinde v. 4o. legebatur Olim, τοιάν - αχαριν /απρτροπον κακῶν

μωμενα φα ἰαλλειδυςΘεος γυνα. In quibus Sestitigio τοιοῦνδε 1egenti assensit censor. Ac fateor me haud parum dubitasse, an recte id fecerit. Comparet mihi tamen aliquis versus antistrophiCOS, i σεβας ν αμαχον αδαμαντον απολεμον

qui ut congruant cum strophicis, at certe non satis eleganter congruunt. Nam et Vocabulum αδαμαντον invenusto in duos versus distrallitur,

68쪽

C A P. V. 57 et illa, απολεμον Ψοπρω, tam elegantem essciunt dochmiacum, ut vix dubium sit, quin iis haec, αποτροπον κακων, respondeant, secunda syllaba Correpta quae minus bene 'producitur. Inde facilis coniectura, primum antistrophae versum

talem fuisse,

ἀδάματον. Ad cuius mensuram quum strophico syllaba desit, eam, seruata librorum Iectione τοιανδ , ita commode restituemus: τοιανν επὶ

Ιω γατα, γαῖα, μωμένα μ ἰάλλειδυςΘεος γυνα. Hanc, inquiunt puellae, ad ingratam gratiam diis manibus offerendam arcessitas nos misit impia mulier. Nam quum antea narratum esset, manes Agamemnonis ab somniorum interpreti bus iratos perhiberi, τοιάνδ' ἐλι more Aeschyli, breuius et concitatius dictum est pro eo, quod dici debebat, linius irae Miacula. Quae sequuntur, sic scribenda sunt,

69쪽

ἐφοβουριαι δ' επος τοδ' εκβαλλειν. τί γαρ λυτρον πεσοντος Hματος πεδορ. Versuum quidem hanc dispositionem Vel circu- , itus verborum in eodem stropliae atque anti- simpliae loco finitus tuetur. Nec λυτρον metro repugnat, quod primam non magis Iongam habet, quam alia similiter formata vocabula.

In V. 47. .Vocabulum πανοιζυς scribendum sine punctis diaereseos. ' Trisyllabiuri enim est, utraque vocali in diphthongum coniuncta, Vt quum alibi saepius, tum in notissina formiesa vide Arissoph. Lysistr. 943. Nub. 655. Aues 1641. Vesp. 15O4. 1514. Similiter ριστος bisyllabum apud Euripidem Med. 635. Androm. II 34. Herc. Fur. 196. Certe trisyllaba pronunciatio verbi πανοιζυς elegantior hic est, quam quadrisyllaba, quae per metrum quidem ferri posset, siquidem bio Fersus cum iis, qui sequuntur, antispasticos ninneros habere videtur,

pariter RG V. ΩΟ. i

in cuius antistrophico, qui est 3O. non erat necesse, Ut ordo Verborum, quem libri habent,

70쪽

c A P. V.

ad Ηeathii sententiam mutaretur. Headaius enim, si quisquam alius, immerito hanc auctoritatem consequutuS est, Vt metrortina peritus liaberetur, quorum ille iuxta cum ignarissimis ignarus est. Ea, quae inde a V. 59. Ieguntur, deleta interpretum adnotatione, αχη, ita scribenda conieceram:

μενει χρονίζοντα τους δ' ακραντος εχει νυξ. Quod idem in mentem venisse video Elchstadio, sed ita, ut is eam Icctionem propterea reiicere videatur, quod quum antea τους En, et deinde τους δε poeta dixerit, in medio quoque membro persona potius, cui mala dentur, quam mala, quae dentur, Commemoranda fuerint. In quo illi non assentior. Tantum enim abest, ut hario orationis inversionem reprehendendam P0tem,