장음표시 사용
71쪽
ea vi Iaudem potius Aeschylo parere rideatur. Hic, ut solent animo Vehementer Commoti, quod ad dictionem attinet, logicam membro- .mini inter se comparationem susque deque habuit , dummodo rem ipsam apte et grauiter eloqueretur.' Solam enim hic oppositionem lucis, crepusculi, et noctis spectauit, quae dum salua manera, subiectum, quod vocant Iogici, in quoque membro mutari posse censuit. Eoquct mutando magna vis et virtus huic loco addita est. Continuo enim augetur animi perturbatio, quum initio caussam tantum aduersae sortimae, vindictam, nominat; deinde, unice in calamutatis impiorum cogitatione defixus, mala ipsa in locum vindictae substituit; denique Vero, magiS etiam commotus, non iam mala simpliciter, sed eorum loco grandem atque immensam aeternae noctis imaginem profert. Quae eo maiorem vim habet, quod, quum in prioribus membris poenam impiorum af tempore, quo ea afficiantur, seiunxerit, postremo omnia in unam infinitam horrendamque imaginem confusa animis spectatorum proponit. Hinc recte se habere intelligitur, quod praeclare etiam tachstadius obseruauit. Is vero aliam quoque attulit coni turam, quae magis
72쪽
6 ei placet, quam haec, de qua diximus. Scribendum enim coniicit, εν σκοτου χρονίζουσα , Ut δίκας dicatur βρυσιν Clytaemnestrae. Cui equidem sententiae nullo pacto accedere possum. Primum enim non hoc dicit chorus, nec nimis mature, nec nimis tarinde Clytaemnestram puniri, sed citius serius punitum iri. Deinde summa huius ἰoci vis in eo posita est, quod incertum esse dicitur, quo quis tempore poenas subiturus sit. Quod quo minus definitum est, eo ampliore quasi in spatio cogulationes animi circumagitantur, Ut confusae in tanta immensitate, quum Iocum, in quo acquiescant, non inueniunt, Liblimitatis sensu animum impleant. Id plane fieri non potest, quiurires ad certam Personam, certumque tempuS re-
Vocatur. Denique si CIytaemnestra nominatim hic commemoranda erat, certe magnum illud quiddam et graue esse debebat, quo ab aliis di-
stingueretur, vi si dixisset, τανδ' - ενινυξ. Quod si id ipsum voluisset, nec mature nec tarde Clytaemnestram Puniri, quis non videt, rem plane aliter exponendam fuisse8 Nec se ne illa coniectura opus erat, quum aliae in promptu essent, quas commemorandas duco, ne, si quis in nostra lectione non acqviescendum Puta
73쪽
verit, illis rationibus aliquid tribuat. Legi enim posset τα δ' εν σκοτου μενειζουσα Vt τα nunc significaret, ut saepius apud Pindarima. Sed praeter audaciorem mutationem, ne in hac quidem Iectione tanta videtur vis inesse, quanta in illa est, quam nos probamus. Deinde etiam, quod Vnus e scho
liastis habuit, reponi posset, τὰ δ' ἐν
σκοτου μενει, , Vt τα Pro α, et μενει verbum esset, hoc sensu: quae in crepust Io lassi continent mala, retardata augescunt. Verum in hac quoque non magna Vis est, praesertim quiuii etiam μενει idem sit, quod ζοντα De reliqua huius cantici parte dixi in dissertatione de metris Pindari. V. 9 o. haec satis inconcinna leguntur: ἡ τουτο φασκω τρυπος, ῶς νομος βροτο
ἡ τοῖτο φασκω το πος, ιους νόμος βροτοῖς
74쪽
C A P. 'V. 63Nec minor inconcinnitas inest In V. 126. seqq. γὼ χέουσα τοιςδε χερνιβας βροτο ς λεγω, καλουσα πατε , εποικτειρον εμε, φλον τ' 'Oρεστην, ως αναξομεν δομοις.
In quibus primo quid illud est, βροτοῖς λεγω8
Ιd nimirum cunctis mortalibus exponendum erat, manes Agamemnonis nunc ab Electra in Plorari. Immo ne coram paucis quidem satis tuto dici poterat, quod Clytaemnestra si restisceret, malimi mectrae datum iri patebat. Tum quae illa tam praefracta est et plane rudis Ver- . borum nectendorum ratio, καλουσα πατρε, εχ ρίκτειρον τ' εριεῖ Turnebus βοτοῖς habet. Id in libris ΜSS. facili litterarum aberratione e τῶς natum Videtur. Totus Vero Iocus ita refimgendus est: . l
ψίλον τ' , ως ἀνοιξομεν δομοις. Ego quoque, inquit, has inserias diis manibus
assero, et patrem inuocanS, Oro, misereatur mei atque orestis, ut tandem potiamur laris nostri. Λεγαν εποικτείρειν, Vt infra V. 139.
75쪽
. τοῖς δ' εναντίας φανῆναί σου, πατερ, τι ια ρον, καὶ τους κτανοντας αντιγαιτακτανεῖν δικην. Quorum ,ersuum postremus nullo pacto cum
Graecae linguae legibus conciliari potest.
Scribe: καὶ τους κτανοντας ἀντικατακανεῖν δίκη Euripides Μedea 26O. . '
stram firmat et ipse Aeschylus in Persis V. 217. δευτερον δε γῆ τε καὶ φθιτοις et Iocus Euripidis iti Alcestide, a Schuinio iam allatus. Is inde a V. 93. ita scribi debet:
76쪽
Antistropha enim haec est, foedissime corrupta, cuius stropha, quae V. 37. seqq. Iegitur, sic scribenda est:
--τις η στεναγειον, ηκτυπον κατα
εἰ γάρ ριετακυμιιος άτας, ἰω Παιαν, φανειης. In his στατίζεται vltimam breuem habet, sicut in antistropha α pluralis est, quod quum mirarentur librarii, pro πιτνουσιν scribendum putarunt πιτνε , Ut illud cum Verbo παθα COnu niret. Verum pluralis ad rem uniuersam resartur. Similis corruptio in Pindaro Pyth. VI.co. libros inuasit, qui quum ad Vnum omnes ταν exhibeant, recte Schmidius του reposuit. Locum, quo similior est Euripideo, adscribain:
77쪽
Sequitur aliud in Ciosphoris carmen inde
Ium esse iam eruditissimus editionis Schitinianae Censor animaduertit. In quo carmine ut insigne Vitium V. 15 I. praeclare sustulit Sinuinius, ita non minor corruptela in his verbis est, τίς δορυ- σθενης ανηρ, ἀναλυτηρ δομουν ΣκυΘης. Nam quid est, vitare ille liberator penatium Agamemnonis Scytha dicatur g Non certe tantam fuisse accepimus Scytharum virtutem bellicam, ut viri strenui et fortes simpliciter et κατ' Scythae vocarentur. Quid quod Iictores Ath nis ΣκυΘαι audiebant8 Nec vero Orestem Scytham appellatum fuisse, propterea quod Tauros in Scythiam se contulerit, credibile est. Id enim longo demum tempore post ultionem Clytaemnestrae iactum constat. Deinde etiam articulus τα non satis de more Aeschyli adhibitus est. Quid multa Z Viam emendandi certis
78쪽
C A P. V. 67simam metrum monstrat. Scribendum enim ita est: . Stropha
αναλυτηρ δομων, Σκυθης τ εν παλίντοναεν εργω βελη υιπαλλων Ἀρης, σχεδια τ αυτοκωπα νωμων βελη; Horum. Versuum primus antispasto et dochmio, secundus et quartus dochmio et antispasto eoh- stant, reliqui dochmiaci sunt. Atque in stropha quidem non poterat scribi δεσποτα quum α Vocativi, quod breue est, contractionem non admittat, sed elidatur. Euripides Helena 12O9.
79쪽
ιδ δεσποτ , ἡδη γὰρ τοδ' ονομαζον σ' επος. Deinde in antistropha dici potuit ab arcu, qui ei hic tribulatii . Nam Scyllaaoεκηβολοις τοξοισιν εξηοτημεν ι, ut in Prometheo est V. 717. Vnde Scytiliciis arcus, reS notissima, ut apud Ovidium epist. ex Ponto I. I, 79. III. 3, I9. Verum magis proprie Μars Scythicus dictus videtur, qui in Scythia maxime, vicina Thraciae, quae eius sedes erat, coli soleret. Ita Statius Theb. III.
429. de Marte: urget enim simillis auriga cruentis facta infecta loqui, currιιque infosus ab alto terga comasque deae Scythica Pater increμαι hasa.
Vide Meursium ad Lycophr. v. 957. Nec βελη
versu vitinio in ξίφη cum Scinitrio mutandum putem. Nihil enim in Aeschylo frequentius,
quam eiusdem verbi in eodem loco crebrae xe
80쪽
Continuantur observationes in Choephoros usque ad T. 295. Eι cum coniunctius.
v. 19 2. haec dicit Electra de Cincinno, quem in patris tinnulo inuetierat:
χ ξυγγενης οἴν εἶχε συμπενΘεῖν - ιαγαλμια τυμβου 'του καὶ τιμην πατρος. Quae quum intelligi non posse viderentur, Schilinius primum εμφρονα cum StanIeio Pro ευφρονα scribendum censet, quod sine dubio recte factum est; deinde pro εἶ σαφηνῆ legendum coniicit, σαφ' μοι; donique pro τιμῆν reposuit τιμε. Ac sane hae quoque coniecturae tam doctae, tamque elegantes sunt, ut ipsae se
statim omnibus Commendare videantur. Censor tamen editionis Schii tZianae non minus acute animaduertit, non necessarium esse, Ut