장음표시 사용
41쪽
Cap. Ia, at oditur: Daqve es ex Latio muli et
aculani et Lanuvini e ex ceteris generibus gentea univerare in civitatem sunt receptae, ut Sabinorum, VOLacorum, Hernicorum. Quamvis nutem consontiant codices, satis tamen, opinor, manifestum est, Tusculanos et Lanuvinos, vel praecipuos Latinorum, a Latinis sopn- rari non potuisso. Scribendum esse ut Tusculani et ., vel id, quod sequitur, ostendit u Sabinorum ). Soquitur initio capitis 14 At enim quoedam foedera exstant, ut Germanorum, Insubrium, Helvetiorum, v dum, nonnullorum item ex Gallia barbarorum, quorum in Ioederibus exceptum eat, ne quis eorum a nobis civis recipiatur. Prinium At enim significare debet, se exadvorsarii persona diei; at nimia tum stulius accusator fingitur et sequitur quodsi exceptis iacit, ne liceat, Ac.; haec autem particula quodsi est pergentis in sua argu montatione, non excipientis arguinentationem alterius et eam resutantia. Recte igitur non solum codices LPEABJ, verum otiam oditiones volt. 14 2, 148M, ut, quis nutarit, nesciam Etenim. ovum argumentii in adiungitur, confirmans idem, quod superius. Hanc vim habo etenim, in quo enim refertur non ad proxiinum superius argumentum, sed ad totum id, quod propositum est nil demonstrandum, ut saepo nihil preno sit liud nisi porro, praeterea, tantum quod argumentationis significatio subest. Conferri potest nam Handius non satisfacit huius orationis Ioeus o odd. emendatus , 24, de in I, 1. 3 et quae ibi ascripsit, Tuscul. III, , 20, de at Deor. II,
genetrix faelem miserata restea e deda esse dens, quia ibi
apertissime auditur iis non est tamen expressum.
IVideo, iam in varietate augeriana, P. MI Ori, ita scriptum
42쪽
M Sed restat liud occultius mendum Germania eni in ii nihil est loci, quibuscum nec ulla omnino illa aetate erant foedera, Ariovisto, Galliae partem tenenti, concessum regia o socii nomen huc non pertinet, nec unquam huius generis fuerunt, quibus illi Romanis certa condicione parerent. Nec inter eos et Romanos eiusmodi commeret erant, cavendum ut esset, o Germani populi civibus xhaurirentur. Deinde Cicero progreditur numerando, si Germanos hos seponimus, ab iis, qui Italiae proximi erant antiquissimaque habebant foedera, Insubribus, ad eos, qui paulo erant remotiores Cisalpini tamon aut proxiin Cisalpinis, Helvetios et Iapides lyrios; inna, quasi vix notos, nonnullos ex Gallia barbaros adiungit. Qui igitur primo loco nominantur Germani, et longinquiores et magis barbari linem non dubiam manifestiorem tacit tertiae codicum familiae scriptura, servata in cod. rsuriensi; nam ceteri nisi eorum, qui contulerunt, culpa est eodem modo, quo Parisiensis, interpo- tali esse videntur, notissimo nomino illato. In Erlartensi
est Genumanhorum. emo nogabit, scribendum esse: Cenomanorum, Insubrium. Cenomani Insubribus ieini erant ei cum iis sero coniuncti commemorantur si pud
Votorem eorum cum Romanis societatem etiam Strabo commemorat lib. VI p. 216 Casaub. Nomen eorum eodem modo corruptum erat in omnibus Livii codicibus lib. V. M sed pridem correctum sti ellem tam certa ration tamque facili reliqua huius capitis menda tollor licerat sunt enim plura ita gravia, ut ne superiores quidem fugerint, quoru in tamen nemo omnia accurato persecutus est neque accusando neque defendendo si id minus licebit ob eam causam, quam
antea p. 13 attigi quaeque hic vel maxime patefiet, non
43쪽
mirabuntur iam. periti, partimque graviorem curationem probabunt, partim antissactum sibi putabunt, si vulnera nudarim falsorum quo defensio non sustulerim. Primum igitur, ubi edunt quod si exceptio facit, ne liceat, ibi necesse est licere, ubi non est exceptum, in nullo codice, qui quidem ullius esset mo inenti, ac fortasso in nullo omnino reperta sunt haec orba tibi non est exceptum; omittuntur enim in editionibus nio augerium, in Ε, Oxx. 4 de , ut iam saepius adnionui, in verbis omissis silonii credi nusquam potest); olus tacet ruterus. itaque aratonius, qui octo ditis voluminibus nondum perspexerat, quibus testibus uteretur, in optimis libris inventa haec narrat. Iam in Ε, x. Wost ubi pro ibi in Ox. Duo non . Apparet, in codice primario librarii oculum aberrasso in similitudine littorarum, o hanc fuissoveram orationis ornanni liceat, ubi I non ait excmtum, ibi necesse ea licere. Membra sontentiae sodem ordino posuit C. Stephanus inter sui codicis scripturas. In proximis: Ubi est igitur exceptum foedere Gaditano ἀα, vorbum exceptum coniectura dditum esse, non e codico arebotypo per reliquos propagnium, ostendit consensu a primae et tertia eodicum familiae PE uel Ly est tamen
verum supplementum. Proxima antequnm attingo, totius Ciesroniana disputationis cursus considerandus fit. Νο-gat primum Cicero, in foedere Gaditano quidquam seriptum esse, quo prohibeantur Romani Gaditanos in suam civitatem recipere. Id hic breviter positum paulo post
DLCodex erit antiquior, ut E in recentiore seriptum estne ieens, tibi exceptum non est, neeesse est ieere, ah mendatione.J
44쪽
repetit et onfirmat . 16 Deinde, si osso id in laedero aeriptum, sublatum esse ait Iogo Gellia Cornelia. Obiicit accusator, Iogem Gelliam Corneliam foederi non
derogare, quum in ea exceptum sit, si quid sacrosanctum sit, sacrosanctum autem sit foedus Gaditanum. Exceptum, inquit, eat PAB pro eat, inquit. mo negat Cicero, illud aperto confitetur ipsa enim Iegis verba ponit a quid sacroranctum est sic recto Aldus pro esseιὰ, omnemque vim argumentationis o convertit, ut id in foedus Gaditanum non adero doceat; nam et posso dososdoro ad populum atum esse et tamen id non osso Enerosanctum, si certa sorinuIa desit, o do illo foedoro nihil esso latum omnino cis c. I init. eo rat tam ineptus accusator, ut de lego Simpliciter mentiretur; nec id Cicero non multis verbis persequeretur, si negaret
omnino sacrosancta excepta ease, et, etiamsi tanquam
minus firmum relinqueret, significaret amon, se dare, quod necesse non esset. Iam apparet, quam prave scribatur quid ivi in rogaetione ea, quo de Pompeio a Gellis et a Lentulo consulibua ut eat, in quo aliquia Oacrosanctum exceptum videretur Hic Enim per interrogationis formam negatur, quidquam osse exceptum Sed ipsa, ut dixi, subiecta argumenta Primum enim Ac. orrorem produnt pertinent enim ad desiniendam sacrosancti notionem, ut ea, quoniam do Iegia exception concedatur, in Modero Gaditano desideretur. Senserant aliquid mondatores recentissimorum codicum, qui, ut de sacrosancto, non d sacrosancti exceptione ageretur, exceptum sustulerunt, velut in duobus Oxx. t aliis sod in eorrigendo aberrarunt; nam quid esset sacrosancti in logo Gollia Cornelia, admodum inepto qnaereretur Tollendum suerat alterum vocabulunt, antiquissimum interpretamentum, ob praecedentem sacrosancit mentionem et ob sequontia im-
45쪽
perito additum Noe quaerit Cicero quid fuit in rogatione ea, quo aliquid eiusmodi, quat tu vis, volu laedus Gaditanum, exceptum eideretur Excipit enim tantum
sacrosancta istud autem sacrosanctum non est. Primum enim c.
Sequitur: Sacrosanctum erae nihil potest, nisi quod populus plebesve sanxisset, deo pravo plusqliam perffetium, ut colorem non recipiat Multo tamen probabilius, non solum ad formonis legem rectius, rostitustur panxit quam sanxerit. ano sormam nemo mutassei illius indicativi post ei, nisi in coniunctivum mutati in antiquissimis odicibus exempla sunt, velut in omnibus Milonianae codd. praetor palimpsestum Taurinensem c. II, M vid. Opuseul priora p. Is not. et, ito aptissimum est Exemplum, in omnibus Sestianae eodd. qui iidem huius Cornelianae unt, . , Io, ubi scholia Vaticanaveram cripturam praebuerunt. Νondum satis do hoc eapito diximus. Sequitur enim: deinde sanctione aacrando auri aut genere ipso au Obtestatione Iet consecrationeJ egi aut Poens, quum vuleis' qui ontra iecerit, congecratur. Duas voce recto
Hii notarunt; deindo satia patet, infinitum genere ipso non recto iungi definitis obsecratione legis au poena tanquam tertium Garatonius, doleto prior aut, univorsa dici vult genere ippo, quae orba si nude posita nullam videntur habero certam significationem Mihi alterum aut ex atque laetum videtur, frequenti mendo, ut scribendum sit aut genere ipso atque obteatatione legis aut poena. Codices omnes habent poenae et pro Iecerit partii facit, partim fecit, ut saetis videas, quam sint omnia hic mendorum plena.
anxerit reetum esset, si praecederet poterit. In metra etiam quein contra fecit. Disilia i Corale
46쪽
Ventum est soro ad extremum. Nam in proximis haec verba neque legem neque poenam latam erae, quae in eodicibus mediae orationi interseruntur de quibus igitur, etiam. si latum erae neque poenam neque legem Mam 88e, ne quem civem reiperemus, tamen id sae etc.9, a Schusigio autem, Ernestio auctore, in ullum locum transposita sunt, iam damnarunt Garatonius o Orellius, quorum iudicium eonfirmat nunc codo Parisiensis. Sed in Addendis vol. I p. 2 p. 59sorellius, mutata prior sententia probata quo transpositione, acribi vult, ut est in uno codico Oxoniensi, ratam esse; duo iii cum Bernensi utroquo et Ers gratam . Verum nihil proficitur. Nam nequo lex et poena, quae est in lege, contrariae poni possunt, otqui hoc est quamve habet sententiam, legem eam non esse sitam, quam Cicero negat unquam latam Poenam non alam quam vir doetus velit osse, nomini impositam, ex lege, quae nulla fuerit, prorsus nescio. am poenarata si dici posset, esset a quae inflicta alleui non mutaretur. Si usquam, hic tenemus partem adnotationis marginalis, quam adscriptam codici archetypo scriptoreodicis Parisiensi recto omisit, ii, qui secundae et tertiae familiae codd. auctores fuerunt, cum Ciceronis verbis descripserunt Paulo ante . Augustinum praepositionem re mei deIevisse putabo, donee erit inventus, qui argumentis et aptis exem
plis ostendat, recte diei saerosanetum esse se evitia onsecra
tione. Cap. 5. 34 quamquam Parisiensi, qui habet foedus Deisse, non soIum Oxx. duo, sed nunc etiam uterque Bernensis adjungitur, tamen ex Deisse E, Oxx. 2 recte actum videtur ieisse, pio et apud Cieeronem in Pison S 28 E, xx.
47쪽
Cap. 16, 35 verba ex foedere Gaditano excerpta sic scribunt indo ab Ernestio: Dieptatem opuia Romani
AEOmiter conservulo; et paulo post edunt post eiskium: Primum verbi genva o consternato Codice altero loco habeni conservandi, prior conpervant in his apertum si ex litora n pluralem numerum latere, recteque Lnnabinum bis conseruanto scripsisse, quod ipsa res Postulat. Si enim conpervato scriptum fuisset de uno populo Gaditano, prorsus exclusa suisset calumni nccusntoris, comiter interpretanti communiter do utrisque. in quo
Cicero paulo post g idem si dicit caveri foedere,
ut maiestatem populi Romani communiter On3ervent.
Alior quido in loco fieri potest, ut totum illud conservandi subditicium sit. Coiorum orba Ι habet hanc vim, ut ait ille pop. Rom. in foedere inferior, necessario interrogativo pronuntianda sunt ). In capit II, a molestissima dubitatione implicamur. Quod nim indo a augerio o Horungi oditur e o. dico aliquo, qui ad Parisiensis stirpem pertinuit , id nunc ita aristonsis codicis auctori inio confirmatur, ut defendideboro videatur: qui Gadi inni a principio ui generisae reipublico ab omni studio pensuque Poenorum menteε suas ad nostrum myerium nomenque sexerunt. Sed tamen praetor codicum et Recundae et tertiae stirpi pertur
Ann XII. 62 illo modo librarii eorruperunt. Rectas arma huius persecti servata est in odice palimpsesto libr. de rep. II. . . Nonius et riseianus in ea Caelii et omieorum auctoritato utuntur.J g38, ubi edituri a sititem illi nostram eonservare cherent, PAB et edd. voti habent servare; reet tamen alii tertiae samiliae odiees Oxx. verbum ompositum, quod in hae sormula proprium erat, tenere videntur; nam supra quoque II,3 in ΡΛΒΕ pro tonseeuti scriptum est prave secuti.
48쪽
balam odem modo seripturam quae quainquam orta videtur vocabulo tudio temere transposito, tamen scrupulum relinquit in hi aut his, quod interponitur praeteream, inquam, haeremus in ipsa sententia, iis ridiculum exaggerationsili habere videtur am in a, quae nunc est verborum coniunctions a principio sui generis ab omni atudio vorba a principio sui generis nisi do tompore intelligi nequeunt, frustraque Abramius aliter nar- raro conatur; et tamen Gades pluribus oculis ante fuisse quam Romani in Hispanin m vanissent, ne Romanis quidem ignotum erat. Itaquo fieri sano potest, ut in illo hi aut his iusmodo subsit mendum, quod gi sublatum fuerit, verba a principio sui generis in aliam senteniinmtransforantur Garntonii quidem conamina non uno modo reprehendi possunt Sed in proxiinis manifestum mendum est oditur enim quos, quum maxima bella nobis inferrent, moenibus excluserunt, clapsibus insecuti sunt, corporibns, copiis opibus depulerunt Ser. Ο ΗΕ opibus, copiis. Sed qui potest in apertisvinia una pliorae figura, quum praecesserit de Gaditanis qui a principio, sequatur de iisdem qui et veterem et sindo quorum moenia, his interponi pronomen quos relatum ad Carthaginienses Ac ne nominati quidem sunt Carthaginienses; nam Poenorum commune est nomon vid. 4, 32 et, quem Guratonius citavit, Liv. XXVIII, 9, tu in do in IV,
20, 5 et fragmentum a libi III de rep. , quod qui hoc
Ioco de solis Carthaginiensibus intolligunt, ensum Poenorum interpretari cogitiatur contra oninent usum loqtiendi
49쪽
do animo Carthaginiensibus dedito, quum dicatur de Poenorum communi voluntate et cogitandi ratione. Iam codicos boni, mali PABE, Oxx duo Barb., uel L habent qui, quod perspicue rectum est; sed simul patet Excidisse vocem, quae hostes significaret. Cis ad I 32 do voeo exceptum inis 20 4 vox noeossaria remiama xciderat in codico archetypo, c. 20 5 donavit, utini olligitur a PAE ' Passivam sormam inferrentur codicos boni et deteriorum longo luro servant etsi habent ferrentur, etiam AB , ut fortasso post nobis nomen et praepoxit exciderint. Deinde editur: ipse Herculea itinerum, pronomine vitiose redundante et aequalitatem membrorum turbanto verum teritae familiae codices E, Oxx. o od 14 2 habant Hercules itinerum, Par eorrupio, sed ut idem subesse oppareat Hercules ipse . rum sic . In AB, si rocto adnotatum Est, sui Herculea ipse itinerum, interpolatione ita e mendo codicis Parisiensis.JInsignior emendatio adhibenda est verbis iis, quibus Cieero c. 18, 41 confirmat, hospitin in Gaditanos eum Balbo publico secisso Scribitur Pro erum eates, Pr eram legaload oecitabo laudatorea, quo ad hoc iudicium, eummos homine ac nobilissimoa, deprecatore huiua periculimiastos idelis. Fosdam vero maculam. Quia enim tostos Et togato proferre se dixit, tanquam manibus gestaret, quum produceret Nam reliqua praetermitto, verbum bis positum illepide, testes Hegatis, qui optimi erant testes, seiunctos iisque praepositos, a legatis autem laudatores Apparatos, qui sane iidem orant. Iam codicos videamus, e quibus PAB nam ruterus do suis taces, ceteri
Pro Scauro anteii 4 42 Cicero Poenos a Plioenicibus distinguit.
50쪽
interpolati sunt, habent, 'rseram testeaeram ADtealea- aeram Boeate eram legatos excito hoe etiam Oxx. Od. 14 2, 480 laudatore ad hoc iudicium te quos omittunt etiam xx. IV, edd. vett. . Hinc prodit nullo negotio elegantissima scriptura: Proferam tegaeram;
legato eaeeito laudatore ad hoc iudicium misso via detis. Hospitalem tesseram absoluta orations prolaturum se pro inittit legatos praesentes ini nunc surgore iubat, cuiusque sint dignitatis homines, standit Graeciva potius Graeco similis moris os tessera hospitalis non minus quam ipsa hospitii inter civitatem et privatum constitutio. o redundanto post ablativos consequEntia particulam tum Re - inaudita , gravissimatum etc. ferrem, si codices consentirent, quamquam nulla hic eius ponendae causa est, quae esset, si Meveranter
soli. p. 8 M, et incommodum Iocum tenet nunc, quum eodd. PABE et edd. veit habeant autem, mendum video, emendationem non video. I aulo post G pusillus orror omnes editores sesellii neque enim quum, qua simus voluntate, ostendimus, iudicium voluntatis nostrae intorponimus, sed indicium. Tum 43, ubi est ne intersaeptum sit ita Ieruem tuo, codices PABE, Ox. I, vett edd. reponi iubent saeptum; ubi autem editur: Quia enim nostrum eat, scribondum os melior ordino quis eat enim nostrum
P ira Ed 14 2 quia enim nostrum.
Cupit 1 extremo no qui cum Ernestio et chirot-gio, auratonio si orallio non improbantibus, e odico pessimo uel rbytano scribi malit arbitremur, ubi editur arbitramur quos igitur prudentissimo intemretes foederum χει arbaramur' , aut ex Ersuriensis scriptura arbitrabamur ossiciat arbitrabimur, dicendum est breviter Diuiligo b Cooste