장음표시 사용
51쪽
deos non ignota, sed cuius . oblivisci videantur interdum viri docti, quod raro data opera expositum de ea est. Nam Latini quum semetipsos aut inter se interrogant, quid faciendum sit, saepe, quemadmodum nos ot
Germani in familiari sermone tanqunm de re, quae inii fiat, indicativo modo praesentis temporis utuntur sero autem constanter id faciunt, quum aut de ea re quaerunt, quam se facturos non dubitent, aut do sententia o iudiei ita interrogant, ut non tam deliberent quam aut necessarium iudicium signifieon et non discropana aut ex aliis, quam sententiam se susciper velint, quaerant, qua forma utimur etiam in refellendo. ostri homines hic saepe ut coniunctivum requirunt ut futurum. Et tamen quaeritur quodammodo de sueto. Prioris pncris
exempla sunt apud Ciceronem in p. ad Ati. VII, 20, 2 Extra Italiam quid ago' , XIII, 40 quid mi auetor ea advolone an maneo' , XVI, Nunc quid respoudemus , apud Terentium autem intonui. II, 2, 101 quid
magis est haerentis nec exitum repelleniis); un. II, 1, 44 Purgone ego mer . Eodem modo vidius m. I, 2 9 Cedimus an subitum luctando accendimus ignem' Iuven. III, 269 I, qua te quo ro proseucha Seneca Herc. et D 2, Ma Migam poena sibi Reddamque Liam Fata an extendo mea, uortemque coniux, ad tua1 aere manus' ubi notanda coniunctio . ol os victimari solemnis interrogatio Agone Ovid. Fast. I, 2 . Iuro esenbergio meo Emendati Cic. pistol. . SI notabile visum est, quod scriptum os ad Att. XVI S, 2:
Iunc tuum consilium exqviro Romamne venio an
hic maneo an Arpinum Ἀσφαλειαν habet is locus iugium mutaro conanti minus adsentior, quum ipso, diligentissimus alium investigator, imillimum locum ex ora-Diuitia i Corale
52쪽
tionis pro Quinti cap. 1 , 5 adseripserit. Uiroque loco
Cleor initi videtur in hii tam iliaris seritionis i inliniton , praecedent quaero ut exquiro, a direptae interrogntionis forma in altero notiabro i nnsisso nil pondentis forninin quoero, postulemve denuntiem. Apud Ciceronem libr. 1 o Logg. 21, si nunc ex uno pessimo codice editur quamnam igitur sententiam dicemus quum lato recto scriptum esset dicimus. Posterioris generis prior
species qua consilium non dubium faciendi signi sicu-tur est apud Cic. do orat. III, 5, 1 Imusne sessum flet Virgilium En .XΙ,3M Imus in adversos ' quod pynius et orbi gor parum ubtiliter enarrant. Secundam speciem, longe requentiorem, haec ostendunt Cic. Lael. , 24 Stantes plaudebunt in re tela quid arbitramur in vera iacturos fuisse huius orationis c. 24 54 Num fundos igitur actos populo Latino arbitramur Servi
ei non tam strabones, at prelulos esse arbitramur ' bd. III, 30, 5 Hanc igitur tantam a diis immortesibus amburamur aurum sementem spe faciam ouscul. IV, 25, 15 Num aut egisse unquam ira um Exspum aut scri-prigae existimamus iratum Allium ubi, quod librarii interpolatoros in paucos codd. intulerunt, e Tistimas, in idolii incidit Benileius a voiero loquendiis noro bor
rans do Divin. 1 3s, 4 an exspectamus9 Lucret. VI, 1IM: Nam quid Britannis coelum disierre putumus Et quod in AEgypt est, qua mundi titudieat ala Iuven. Sat. IV, 28 quales tunc mulus ipsum tulisse puluvius Induperatorem ' Malo Rupersius ex paucissimis codd. Putemus. Haec quum considero, infra c. 24 55, ubi in cod. archetypo fuit Xum igitur aut undos fucioso e-
53쪽
vus non magis hic defendi potest quam in secunda persona II do in. 23, 6 quem clamorem futurum putea subi nunc quaeda in adnotavi. Praesens pro suturo restitui x optimis odicibus in Cnt. Mai. 9, 29 an ne ea quidem vires relinquimu aenectuti etc. Cap. 20 4 , ubi nunc legitur si tanta bella legisae quanta gessit et confecit, a tot consulibus meruisset, quoties ipse consul uisset, primum e cod. Par scripturae quanta bella et genu et confecit duplicem coniunctionem retinendam puto γ gravius distinguuntur notiones, ut ait: non solum gessit, sed consocit deindo iuro ostendunt di loros in hac inaequalitate, gessis , confecit, uisset. Qui autem librariorum morein novit, dubitare non poteSr, quin, quae Abrami sui coniectura, b illis coniunctivus profectus sit, non indicativus cis supra ad . 1 p. 34 . Syntaxi postulabat coniunctivum in reddenda Marii oratione; sed peritura erat contraria relatio rei fictae si verse, quae esset, si ipso Marius loqueretur a tanta bella legissem, quanta gessi. Ita quo ut haec servaretur, Cicero, tanquRm ex suu persona, indicntivos posuit etiam in obliqua oratione. Sed haec parva sunt illud maius, quod gravem perturbationem ornitonis Cicoroniana in hoc capit accidisse in illo codico, o quo nostri orti sunt, do-cori potest. Nam Cicero diei domari, Is Q tur M. Annium Appium, fortissimum virum, summu virtute proeditum, civi ale donavit, quum Cameri num foedus sanctissimum atque requissimum scireterae Nihil praeterea. Qui sit igitur, ut Martiis in de-
3 Diversum est, ito Cicero Tusc. I, 2 sine particula dixit: Crediamias situr unoetis esset Fierine possit, ut credsmus
54쪽
sonsione scia sic loquatur, tanquam non unum istum in civitatem receperit, sed multos a re ex coniunctissima atque amicissima civitate fortissimum quemque esse Defum A non solum o una civitate, sed Ex un-bus neque Fulginatium t neque Camertium foedere esse exceptum. Ita quo Garatonius nitora utra civitato libon tercariturum so ait, nisi sorte duarum civitatum suerit Annius illo; quod sano paulo psertius dixisset Cicero. So-quitur num quia eorum Et ab his seiunguntur ii, quos Marius ex coloniis Latinis bonosicio logis Apuleiaeci vos secerat. Quid igitur sibi vult har pluitum commo-
moratio se Fulginatium, quia in unum Camertinum initio nominariti imirum ibi Ciesro non do uno di xorat, Reddo pluribus; sed reliquorum commemoratio in describendo omissa est Ea ut qualis fuerit, intelligatur, ii ingendum est, quod legitur . 22 50. Ibi post Cn. Pompeii mentionem subiiciuntur haec verba quid cohortes duas universa Camertium quae si ad Pompeium pertinerent, saltem scriptum esset quid idem Sed roseerta est duplici Plutarchi testimonio, in Mario e re et in poplithegin reg. et imperat p. l. nuch n. et Izeterea Valerii Maxi in i V, 2, M. Marii nim hoc lacium
orat. Iam nec si id loco commemorari a Cicerone poterat, ubi do Mario nihil dicit, sed quum Marium mul- iis verbis c. 20 stra commemorasset, alios imperatores, qui eius exemplum secuti erant, breviter adiungit, nec tamen ullo nodo haec res, liae argumentum omnibus nitia
longo splendidius Ciceronis disputationi praeberet, ab ipso
uo redueere maIo ex Parisiensi ΛΒ, St. Viet. sntiliam quum ex aliorum eorruptela Isuiunt iam si enim habebant Gruteri eodd. efficere sui iuratium non magis dicitur sv vinus pro stivino quam Lanuvinus pro Lanuvino ex titio non sit Antistis, sed Anticis.
55쪽
Omitti tacita, quum praesertim Marii uteretur uel Oriti te. Et eo, quo nunc leguntur, loco illi verba expellenda esse, iure aratonius statuit in excursu XXIII ad lane. p. II odit Oroll. ornn tam recondita rerum mentorias librarii non do suo addunt uid multa Hos
Cainertes supra I s Cicero comine inornrnt nil eos pectant, quae de sortissimo quoquo dicuntur et Cainertium
foederis mentio, ut nil ianitrii Fulginatium. In hunc locum qui illa orba immigrarint, dissicito os dictu, nisio nota larginali uperiorem igitur locum unculi
esse eertum esse puto, qui quibus vor his ii Cicerones conceptus fuerit, frustr quaeri inus forma tamen ornii O-nis huic similis esse potuit: a Gaur II. Annium-prα- duum iuuale donavit sex foederato populo Fulginuitum idem cohortes duris universas umeritum civi inio donavit, quum Camertinum Ioedus c.' Cn p. 22 50 codicis Parisiensis auctori inc nunc otium Hornensium satis tuebitur scripturam, quam mendi nota insigni iam rellius posuit virum bonum, qui vivit, Ilavennatem, si quo ea piissima. Nam itum cetori mortui essent ut ignoti, hunc equitem llom superesse, ipsit mro testem, Cicero dicit de indo adiungit patriae et foederis mentions in Vivi in tertiae familiae codd. primum corrupium in trum reliquos genuit errores. Ad coici huius capitis monili in nominibus propriis tollenda parum est subsidii sed eiusmodi en sunt, ut genero verae Scripturae perspecio, ipsa nominn, iue ne omnia quidpin uiat, non admodum desideres; velut in orbis heroa novem
a mirifice rellius cohortes illas duas ex legio iis voeabillo, quod subiiciatur, Ortas putat. Num etiai rem ipsam et Ma .rii saetum Sed oblitus est, ohortes illas esse in omnibus eodd. lesionem in nullo mitino.
56쪽
Iato nomen Piriaicum, romo i in inmen, quam quod Carnionio in mentem venit Hannonis. Novem illud Guditu- num mutavit in Gaditanos ubi est Aletrin nsem, exeodd. vestigiis ot hominis et oppidi nomon eruendum est. Cavendum tantum, o tam levibus suspicionibus indulgeamus, ut aut Pompeium sit Mamertinos omnes civitato donasso putemus id est Mossanae civitatem sit si ulisso .ant vestigia corrupi no ininis proprii doloninus, quod infimi codicis librarius voco non intollecta se liborarit ). Extremo capit gravius mendum subest; nam nec Ennius dixit quisquis erit, cuiatis siet, modo orbi priive vari uios coniunctivo soloeco, nec cuiatis est vialiscunque, et
Omnes pro hoc, quod habent omnes codd. etiam uJ, levissimo substitutum est. Aut Ennii liquot verba postate suerunt, ut Ciceronis inciperent ab uben hoc, ut etiam cuiuiis Ciceronis suit, pluraque X ciderunt. In captio 23, 5 tollenda est interpolatio in editionesii rutor ex aliquot odit invecta. ditur nim: Multi in civitatem recepi ex liberis foederatisque populis sunt liberati Libera iriniolligendi runt absoluti, quo igni- senti illud verbum Cicero posuit pro Cluentio 22,
ω quum praecedonio absolverent, illi verbo ui cogoretur. Mira est nuto in bro vita elocutionis, omissa nccusationis et criminis montione vitiosa ollam; nam multos
accusatos, absolutos omnes dici oportebat. Illud quoquo rationem non habet, quod gravissimum hoc argument uni secundo loco posuit, ex iis sunt plum, qui vere bsoluti essent, primo autem nide dubiuin, ex eo, quod aliqui propter hunc iudicum animum ab accusatione destitisse putarentur. Sed, quod caput est, re tota, quae dieitur,
57쪽
falsa ost ipso teste Cicerone in proximis verbis nemo unquam est de civitate aeeupatus, quod aut opum fundus factus non esset aut quod Ioedere civitatis mulandoeius impediretur. Si nemo est accusatus, qui multi absoluit At alia illi ration accusati Atqui tum nihil ad
Balbi causam et ad hanc disputationem pertinent omnino, qua Cicero iudicum de hoc accusationis genere sententiam ostendit. Omnem hanc dissicultatem tollit eodo Parision- ais, qui, consentientibus Oxoniensibus, sino dubio otiam Palatinis praeter nonum, et vulgaribus omnibus et editionibus anto ruterum, omittit voces sunt liberati. Iam omnia recta Mulli recepti in civitatem ex liberis foederatisque populis ut inpia esset accusationis huiusmodi occasio): nemo unquam 3 de civitate accusafua c. Interpolationis duplex causa suit nam nec, quo spectaron illa verba, intelligebatur, quae proximis demum adiuncta disputationem iuvant, et sunt nota syllepsi ex proximo est repetere dissicito videbatur. Interpolati autem erant, si rutero fides abori potest, non solum codd. Erf. o Pal. , sed etiam Sti Victoris. Apparet, cur opusc. prior. p. lv vulgares eodd. non ex hoc, sed ex hoc aut plane gemello hoc Ioco tamen discrepante descriptos dixerim Casu enim vix tribuerim tam iustam et opportunam discrepantiam. Interpolati sunt etiam
codice Bernenses. JPaulo post 53 pro ictum in Ers est pse cum in Ox. iii et ed. 14 2 LAB esset cum in Par. nisi manua
amici mei aberravit esset. Scribendum est esse ictum, pleno et Ciceroniane.
Deinde Oxtroma huius capitis 54 sic rellius didii, probabilius prosocio, quam vulgo erat: An lingua et ingenio patefieri aditus ad civitatem potuit, manu et virtute non poterit anne de nobis trahere spolia foederatis
58쪽
ieebat, de hostibus non licebit an, quod adipisci poterunt dicendo, id eis assequi pugnando non licebit Sodquod optimas o secutum auctoritatos dicit, exigua sanonnio hoe tempus, nisi quando ruterus aliquid o bonis codd. protulerat quod saepe ipse erroribus corrumpebat ,
omnis erat in hac ration auctoritas, nec a et valdo favebat. uno constat, codicos PEAB et bis posuit haberoo ter licebat, tantum vulgares paulii Ium aborrare. norolliana scriptura comparatur beneficium Latinis logo Servilia olim, quum nondum essent cives, concessum, ut nccusando civitatem consequi possent, cum eo, quod Rccusator nunc aliis laederatis ripiat, bellica saltem virtulo et periculis ad sani perveniendi. Porturbatur nonnihil meritorum comparatio adscita in eo inparationem temporis varietate, quae eo magis offendit, quum omnia roserantur ad unum maiorum iudicium Codicum scripturae haec os verissima sententia: An hoc dicitis tum, quum
Latini illo beneficio legis Serviliae utebantur lingua quidem et ingenio civitatem consequi eos posui Sse, non potvisso item eodem tempore aranis lolc. Imo, qui hoco is tribuerunt maiores nostri, ut nccusando cives fieri possent, mulio magis bellicae foederatorum virtuti eum honorem a se haberi licero putaverunt. Patet igitur,
maioros ipsa illa ego Servilia, quum esset do alio modo ei vitalis dandae, tamen do toto genero iudicasso ).V in superiora tempora omnem referri disputationem qua tamon vim ad ea, quae post fuerint, habeat , perspicuum est ex iis, quae subiiciuntur . 24 54 dubitandum
In vulgaribus edd. primum recte retinentur duo praeterita; deinde transitur subito ad futurum nec solum iu altero membro, sed in utroque, quasi etiamnum ista sit Latinorum eon. dicio.
59쪽
fuit, quin, quo in genere iudicum proemia rata arent, in eodem iudicia imperatorum Herent Non dixit dubitandum egi, qui valeant. Capilis 2 initio Orellius merito sero in his verbis: neque in his est hoc reprehensum; nam neque in suasoribus legis Serviliae reprehendi poterat tanquam vitium, quod Latinis liquid tribuissent, nedum ego reprehendi, nequo in Latinis, quoi nccepissent. Verum in codd. PABE, Oxx. II ed. 1480 ost neque his est hoc reprehensum ed. 14 2 neque his hoc scribendum est igitur neque ius est hoc quod ego Servilia constitutum orni reprehensum Licinia et Mileia lege. Ex ius sa-cium est iis, deinde his In proximis genu ipsum accusationis et nomen eiusmodi Proemium utrum et ant eiusmodi addi debeat an gravius vulnus utero utundum sit, dubitari potest. Acquiesco tamen in tellii conieci urn i).C. 25, si rellius, rsurienso eodicem secutus, araevio et Garatonio parens, didit: idcirco illa in omni parte orationis aure arte adspergi videbatis, non nimadvortens, possessivo reflexivo locum hic non osso ). scrib. ΡΛBE quod semper tu is est populi. Deinde
scribonitum esse eun Wcishi proxime die iante, vidit rellius inodd. vol. IV p. 2. Et ita labent odices Bernenses. Ubi suus pro eiso videtur poni, caupor est eius Ossus eontrarium alieno quo pertinet etiam, quum sui intelliguntur propinqui. Ramsbornius P. 43 sq. duo habet contraria exempla, Iterum ex Cie biIipp. IV, 2, 4 eorruptum recte Vatio et ex eo Muretus, aernus, Orellius si C. Caesaris Da lissimorum sui ratris militum exereitus non fuisset alterum, ut posset perverse interpretari ipse inutilavit. Nam apud I ac Λnn. VI, 24 Iegitur etiam sua verba entiario sinuata Plena, in qu rem es res iram, haec omisit stin. vocesque clesieientia diaeerat Gloriatus erat centurio, quam saeve Drusum tractasset Ramshornius sua vult esse Drusil
60쪽
Dei nil arte si nudo dici nequit; nam Brut 3I, 11 Sigi
ut interpretatur Orsilius, nullo modo esse potest; neque enim, quo auxilio, sed quomodo Stoici disserant, dicitur . Iam sua arte, quod et in Par. Et in ceteris codd. sol iam AB ost ut illud singular Erlartensis mendum esse pateat , serri nequit recto itaque emendatum est in uno Oxon summa arte sua pro rure .
Extremo capite M pravo seribi puto obieetum est etiam, quod in tribum Crustuminam vel potius Clua ., ut si in ΑΒΕ renerit; nequo nim in opinion id situm erat et criminatione, sed res consessa obiici obatur;
itaque requiritur ente. In Parisiensi quid sit, nescio quod amicus motis hic humani aliquid passus est; nam quum perveneri osset in conteritu Camerarii, id orbum notavit, sed id om in margin pro eo dicis scriptura posuit. In apii 26, S 3 editur: Non modo non expuna-wi in ruinis notiris vestrisque discordiis Cornelius, aedomni Cincio, lacrimis, opera, consolatione omnes, me absente, meos sublevavit. In codicibus ΑΕ est restris nostrisque, in aliis aliter commutantur pronomina, in quare exigua os eodicum auctoritas. Sed discordias o loco
Initio capitis 57 in eo odico ex quo nostri orti sunt, sulti in Deralis ideDeo vellieant ΡΛBE Oxx. 4). sed nihil in eo vulgata seriptura verius latere puto deinde pro in Ieil eo dente in P AB est intiIedente, in E maἰedentes hine ita
Oxx. 4 nIeclisente . nihi quidem dens,ntedietis non placet; nam animi aliaetus non inepte transferri ad dentem potest ut nimieus dieatur . eius rei adiectivum, cuius ipsa imago dens arpens est, sermonis invidi, ineptissime transfertur, ut dens dierat. Fortasse fuit tilisno lente Codicem a betypum in hac extrema parte valde indiligenter scriptum fuisse, multa ostendunt nee Iibrarii, qui Parisiensem seripsit, ad finem perduravit diligentia. 4