장음표시 사용
101쪽
ss ARTICLLUS I. CONTROVERSIA III. attingere, quando Evangelica verba proseruntur. Adde Uures insantes mori, antequam ad annos discretionis Perveniant, adeoque priusquam quidquam utilitatis ex
LXXV. Dices II. Etsi concio non prosit insanibis . Prodest tamen circumstantibus. Ergo non frustra baptizantur parvuli, R. N. C. Sacramenta non celebrantur propter circumstantes , sed ad utilitatem suscipientium. Praeterea facile contingere potest nullum adesse, Praeter infantem baptizandum, et ministrum
LXXvI. Obiieitur V. eontra conclusionem II. Authoritas S. Augustini. S. Doctor Trael. LXXX. in Joan. expendens ea chri iti verba, Jam pos munii estis propter ςerbum quod locutus sum Mobis, scribit: Quare non ait, mundi estis propter baρtismum quoissi estis, sed ait, propter verbum quod locutus sum viobis: nisi quia et in aqua verbum mundat 3 Sed verbum,
quod in aqua mundat, est concionale.. Ergo. P. m.
Illud ipsum verbum mundat in aqua, quod christus Apostolis praedicavit. Atqui illud fuit concionale. E so. R. c, Id. N. m. Ad probat. D. M. Illud ipsum
verbum, sed diverso modo admisistratum, C. M. E dem modo administratum, N. M. Equidem christus quando determinata verba praescripsit, quibus Aposto-Ii uterentur in conficiendis Misteriis, verbum consecratorium administravit modo concionatorio, Discipu-1os suos instruendo. At vero sacerdotes Sacramenta celebraturi , diverso modo verbum Christi administrant, 'dirigendo illud ad elementum. S. Augustinum quod attinet , ostendit is loco citato omnem emundationem
spiritualem esse a verbo fidia, sive in Sauramento si-
102쪽
DE vERBIS SACRAMENTORUM. 99ve extra illud. Extra Sacramentum quidem excitative , quarenus verbum fidei praedicatum audientes excitat ad silem , qua disp0nuntur ad obtinendam iustificationi cgratiam; effective vero et ex opere operato in Saaramento , ut patet in haptismo, in quo aqua Per ver-hum fidei consecrata et sanctificata, dum corpus tandi sit, cor abluit, hoc est, in quo verbum fidei cum Iotione corporis , quam per virtutem a Christo acceptam eomplet et perscit in esse Sacramenti, determinat Doum ad insundendam gratiam, qua emundatur anima illius, cujus corpus aqua adspergitur. LXXV H. Dices. S. Augustinus Ioco citato ulterius pergit: Unde ista tanta uirtus aquae , ut cor 'uFrangat, et cor abluat, nisi faciente perbo et non quia dicitur, sed quia creditur 3 Ergo S. Doctor virtutem
inundandi non tribuit verbo consecratorio, sed congiOnali. P. C. Verbum quod mundat quia creditur, est concionale; fidem enim excitat, et excitando mundat. B. C. A. N. C. Iuxta Augustinum verbum mundat, non quia dicitur, sed quia ereditur, id est, non quatenus actu creditur, quod per verbum significatur, ut manifeste elucet in parvulis , qui in haptismo mundantur, licet actu non credant fide propria r neque qantenus verbum est quid naturale , et sonus transiens ;sed quatenus est verbum Christi supernaturale. quod
ola fide apprehenditur. Atque ita Augustini mentem explicat S. Tho tuas Parte III. Quaest. LX. Art. VII. ad I. Verbum operatur in Sacramentis, non quia dicitur , id est, non secundum exteriorem sonum.pocis; sed quia creditur , id est, secundum sensum serborum,
qui Ide tenetur. Ad probat. D. A. Si mundat, quia ereditur actu ac formaliter, c. A. Si mundat, quia
103쪽
aso ARTIC LΠs r. CONTROVERSIA III. ereditur objective, id est, quia est obiectum fidei ,
N. A. et Conseq. Atque hoc posteriori sensu dumtaxat ait Augustinus verbum Sacramentale mundare ; subiungit enim paulo post citata verba: Hoc perbum Adei tantum Oalet in Ecclesia Dei , ut per ipsum creden-rem , offerentem , benedicentem , tingentem , etiam tantillum mundet infantem , quamuis nondum salentem corde credere ad justitiam, et ore conflteri ad salutem.
coNTROVERSIA IV. AN , ET QUAENAM SAcRAMENTA IMPRIMANT ANIMAE CHARAcTEREM
LXXVII1. Charaetor graeee idem est, quod latine signum, lar
ma aut figura, qua res aliqua insignitur: si characte re notata pecora dicimus, quae signum aliquod peculiare inustum habent. Quod si Theologice loqui veli mus , character ex mente Ecclesiae Catholicae est signum in anima impressum , indelebile, quo distingui tur homo ab aliis, efficiturque idoneus ad nonnulla, quae sunt cultus divini : in Baptismo nempe ad recipienda alia Sacramenta, i a Confirmatione ad professionem fidei, in Sacra Ordinatione ad iunctiones Ecclesiasticas obeundas. Dicitur I. Signum, sive signaculum
Christi Regis, quod quisquis infixum habet, tum summi honoris titulo fruitur, tum ab aliis distinguitur
104쪽
DE cuARACTERE SACRAMENTALI. rostqui illud non habent. Nam quemadmodum milites olim, quando militiae adscribebantur, solebant quibusdam corporalibus characteribus insigniri, tum ut sui Pe Petuo admonerentur ossicii, tum at ab exteris distinguerentur, facileque cognosci posset, sub quo Principe stipendia facerent: ita voluit Christus signo Imperatorio extornare milites suos. II. In anima im 'ressum ut distinguatur tum a charactere Circumcisionis, quo Judaei in corpore veluti pecora gregis Domini secernebantur ab aliis nationibus: tum a notis ei insignibus , quae Principum ministri exterius in vestibus ci eum serunt : tum denique a charactere daemonis , qt M velut simia Dei, extrinsccus notat sacrilegos sibi mamcipatus. III. Indelebile, non quod a Divina Omnipotentia obliterari nequeat; sed quia naturae ejus, qua a Deo accepit, repugnat ut deleatur; eo modo quo anima immortalis dicitur, quia principium in se mortalitatis non habet. LXXIX. Characterem spiritualem animae imprimi in Sacramentis Baptismi , confirmationis et Ordinis, summo con Reusa docuerunt veteres etiam Scholastici ; quamquam de natura et essentia characteris, et vi probationis , qua is existere ostenditur, inter se disputaverint. Gabriel Biel in IV. Sentent. Dist. VI. Quaest. II. Art. 1. Scotus in IV. Dist. VI. Quaest. IX. C etianus in III. Partem S. Thomae, Quaest. LXIII. Art. I.
Propter solam Ecclesiam authoritatem admittendum esse characterem docent. Durandus in IV. Sentent. Dist. IV. Quaest. I. propter modernorum authoritatem. Verum
quamvis etiam daretur, antiquis aliquot Scholae Magistris , ante definitionem Ecclesiae , incertam et dubiam
fuisse characteris veritatem; nihil tamsa Nicylesius,
105쪽
aoa ARTICULUS I. CONTROUERSIA IV. Lutherus, calvinus, eorumque pedissequi Protestantem adversus catholicum dogma lucrantur : neque enim fidos nostra ex privata nonnullorum doctrina aestim arrdebet, sed ex publicis consessionibus ao Meretis Ecelesiae.
LXXX. Essentiam characteris quod attinet, Scotus in IV. Sentent. Dist. VI. Quaest. X. eam repouit in relatione reali ; quia signum illud ex natura sua ordinem dicit ad quaedam religionis officia. Durandus
in IV. Dist. IV. Quaest. I. existimat Oharacterem non esse aliquid reale et absolutum, distinctum ab anima; sed esse dumtaxat relationem rationis, seu de minationem eriternam , per quam homo deputatur ad sacras functiones, ea fere ration , qua Magistratus authorbtate sua deputat ei vem ad ministeria politiea, ahsqua ulla entitate superaddita. Equidem haee Durandi sententia Bellarmino Lib. II. de Sagramentis in genere se cap. XIX, et Suario in III. Partem S. Thomae Quaestia LXIII. Protestantium errori favere videtur , eoquod illi non negent, per Sacramentum tribui aliquam denominationem extrinseeam , indeque oriri aliquam relati nem rationis. At Uasquius in III. Partem S. Thomae, disputat. CXXXIV. Artio. VI. cap. II. ostendit, latum.
discrimen esse Inter errorem Novatorum, et sententiam Durandi, eoquod Protestantes non solum negent , confirmationem et Ordinem esse Sacramenta; sed etiam as serant, eum qui fuit semel Sacerdos, rursus posse fieri laicum, adeoque characterem non esse indelebilem.
Alii Scholastici docent eharacterem esse qualitatem, Sea nota consentiunt, quae sit illa qualitas. Quidam illa Tovocant ad figurae speciem ι alii eum Guilleimo Altissiodorensi ad patibilem qualitatem, alii cum Ale
106쪽
as; ad habitum , alii communiter cum S. Thoma ad potentiam. Verum non vacat curiosis hisce magis quam proficilis Theologorum quaestionibus diutius immorari. quae salva fide in utramque partem disputantur. LXXXI. Conclusio. Tria Sacramenta, nempe Bamptismus , Confirmatio et ordo imprimunt in anima in raeterem. Missis Scripturarum testimoniis, quae deeratoria non esse fatemur , eoquod Patres litterati se
su illa interpretati sint de interiori per gratiam hi etione , probatur conclusio praecipua ex Traditione. Aa I. quidem Authoritate Patrum, qui docent per aliqua saeramenta imprimi signum distinctum tum ab externo Saeramenti ritu, tum ab interiori gratia : quod animae inhaereat, perpetuum sit ac indelebile, quod denique fideles a caeteris distinguat. Affirmant, enim signum illud inhaerere animae, etiain postquam suxit actio Sacramem talis: docent signum illud amitti non posse, quod certe gratiae sanctificanti non convenit, portarique illud a dese
toribus etiam ac apostatis. Ergo Patres characterem admisare in sensu catholico. P. A. Adducendo clarissimos Patrum textus. S. Cyprianus Epist. LXXVII. scribit: Reeens baptizatos sigillo Domini eonsummabo. S. cyriblus Ieroso1. Praefatione in Catetheses , Baptismum voeat Signaculum sanctum et indelebile. S. Epiphanius Haeresi VIII. Evtismus, quo nos a peccatis praedicimur, et in Dei nomine signamur. S. Basilius Hom. XIII. in
s. Baptisma : Nemo te quarum, nostrarum an adyer-Dhii partium sis , noperit, nisi rusticis signis familiaritatem praeteferas, nisi signatum sit super te lumen vultus Domini. Nisi characterem in te agnoscat Angelus , quonam modo pro te pugnabit, aut ab inimici. yindicabit 3 Quomodo dices i Dei sum, signa non
107쪽
ad4. ARTICULUs L CONTROVERSIA IV. ostendens 3 - . Thesaurus non obsignatus furibus p tet : ouis item absque nota , insidiis protinus est obnoxia S. Ambrosius Lib. I. de Spiritu Sancto, Cap. VI. Etsi specie signemur in cor ρο- , peritate tamen signamur in corde. S. Augustinus Lib. II. contra Epistolam Parmeniani , Cap. XIII. An forte minus haerent Sacramenta Christiana , quam cor 'oralis haec nota , Cum Nideamus nec apostatas carere baptismate, quibus utique per poenitentiam redeuntibus non restituitur , et ideo
vimitti non posse judicatur 3 Et Lib. VI. de Bapt. contra Donat. Cap. I. Salis Auxit Pastoribus Eeclesiae Catholicae toto orbe di fusae , per quos postea Plenarii
Concilii authoritate originalis consuetudo firmata est; etium spem, quae forit errabat, et Domini um charaeterem a fallacibus deseradatoribus suis foris acceρ erat, cenientem ad Christianae unitatis salutem , ab errore corrigi, a cutioitate libfrari, a pianere sanari, cha racterem tamen Dominicum in ea agnosci Potius quam improbari. LXXXII. Prob. II. Authoritate Conciliorum. FI rentinum in Decreto pro Armenis ait : Inter haec S cramenta , tria sunt , Ea 'tismus . Confirmatio, et Ordo , quae characterem, id est, virituale quoddam Signum a caeteris distinctivum, imprimunt in anima
indelebile. Unde in eadem persona non reii erantur. Reliqua peto quatitor characterem non imprimunt, et γλterationem admittunt. Tmlentiuum Sess. VII. Can. IX.
Siuuis diserit, in tribus Sacramentis , Butismo sciliacet. Covsimii atione, et ordine . non imprimi characterem in anima, hoc est, signum quoddam spiritua- is et indelebile, unde ea iterari non possunt; anathe
108쪽
LXXXIII. Prob. III. Ratione Theologiea. EX per petua praxi Ecclesiae Otieutalis et Occidentalis constat, quaedam Sacramenta nempe Baptismum, confirmationem , et ordinem, semel valido collata iterari am- Plias non posse. Atqui huius nulla ratio sufficiens assignari potest , nisi dieantur, quod tria illa Sacramenta Semel valide suscepta hominem perpetuo Deo
consecrent , semperquo in Aliquo suo meeta, nempe charactere maneant, quo anima Consohrat tir, et spiritualis ei potestas consertur. Ergo. P. M. Baptismum valido semel collatum iterari non posse docent PP.
Coneilii Carthaginensis III. A. 397. Cap. XXXVIII.
S. Leo M. Epist. CXXXV. alias XXXVII. ad Neonam Ravennatem, et Epist. CXXIX. alias LXXIX. ad Nicetam Aquileiensem. S. Augustinus Lib. II. de Bapt. contra Donat. Cap. XIV. etc. De Confirmatione idem docent S. Augustinus Lib. II. contra litteras Petiliam , Cap. civ. S. Gregorius II. Epist. XIII. ad S. Bonita. cium. Toletianum VIII. A. 65S. Capit. VII. et Cabilonense II. A. 813. Can. XXVII. De Ordinatione. Carthaginense VI. A. o97. Cap. XXXVIII. et S. Augustinus Libro II. contra Epist. Parmeniani , cap. XIII. etc. Neque obstat, quod Firmilianus et S. Cyprianus cum Episcopis suis Collegis Sacramenta ab Haereticis collata, iteranda esse duxerint ; putabant enim illi, licet perperam omnino et contra: Apostolicam traditionem, Sacramenta ab Infidelibus et Haeretieis invalide conferri. Minor propositio probatur tum negativs , quia alia sufficiens ratio a Protestantibus ostendi nequit, ut patebit et solutione objectionum rium etiam positive , quia hanc ipsam rationem assignant Florentinum et Tridentinum , quorum verba Pau
109쪽
aos ARTICULUS I. CONTROPHISIA IRIO ante adduximus , et S. Augustinus EpistoIa XCVIII alias XXIII. ad Bonifacium , ubi repetit causam ex
tradam consecratione mentis, cur iterandus nou sit
Laptismus. Nam si Christiani Bapissmi Sacramentum, quando unum atque id Vsum est, etiam apud haer ricos valet et susscit ad consecrationem , quamvis ad vitae aeternae partie*ationem non sussciat; quae consecratio reum quidem facit haereticum extra D mini gregem habentem Dominicum characterem, codirigendum tamen admonet doctrina sana, non iterum similiter consecrandum, LXXXIV. Caeterum ratio a Pr ori, cur illa triae Sacramenta characterem imprimant, atquου iterari nota possint, alia non est nisi voluntas Christi per Trad Monem , et expressam Tridentinas Synodi definitione nobis manifestata ; congruentiam 1er hang eum SoThoma passim assignant TheoIogio Per sola ilIa triae Sacramenta homo specialiter deputatur ad Certum quo clam munus et officium stabile in Emissiae Dei se novamque ad illud obeundum potestatem accipit. Nam per baptismum adscribitur in familiam Christi, eiusque 'vehit domesticis accensetur, et a cidit potestatem recipiendi alia quoqae Ecclesiae Saeramenta : per Confirmationem adscribitur militiae christi , et aco pit potestatem ac robur ad fidem Christi, contra quosvis hostes publice, ac veluti ex officio propugnandam . per Saeraesentiam ordinis assumitur vel uti in Magistratum, numerumque Ducum militiae Christi, et aecipit potestalem regendi familiam christi , praecipue per administrationem Sacramentorum, quorum minister specialiter constituitur. Contra per Eucharistiam homo nutritur tamum spiritualiter, per Poeniteatia
110쪽
Dg cKARACTERE SACRAMENTALI. aost Deo reconciliatur, per Unctionem abstergit reliquias peccatorum . per Matrimonium procreatione prolis Ecclesiam eo oraliter multiplicat. Pro ut igitur in re publica humana domestici Principum, milites , aut
duces , seu magistratus etiam culta exteriori, et certis quibusdam notis seu insignibus ornari solent, ML Bus tam a se invicem, tum etiam ab aliis discerni possint: ita etiam christus hos suos domesticos , milites , ac duces in susceptione supradictorum Sacramen. torum certis quibusdam notis seu characteribus, quihus tum a se invicem, tum etiam ab aliis discerni possint, volait insigniri. LXXXV. Quaeres I. An imprimatur chara te. In eo , qui absque debitis dispositionibus tria illa S, eramenta suscipit Τ II. An fide divina certum sit, idcirco tria illa Sacramenta iterari non posse, quia charaeterem imprimunt Τ III. An de fide sit charaeterem esse indelebilem Τ IV. An etiam Saeramenta vetera illum impresserint 7 V. An character etiam sit rit in christo Domino Τ R. ad I. affirmative. Si enim
character non imprimeretur , nullus existere Sacramentorum effectus , quae quis in haeresi vel contulit , vel suscepit , cum haeretici Spiritum Sanctam dare non possint. Ergo Saeramenta illa rata non haheret Ecclesia, sed potius iterari iuberet. Atqui Eo-clesia ratum habet illud Sacramentum. Ergo. Ad II. Resp. Quainvis ficte divina id credendum non sit, eo in quod Ecclesia in Tridentino congregata id suprema
authoritate non deciderit sed praeei se tamquam rationem ad limat, qaa Canouem illam communit ; ingemtis lamen temeritatis reti resset, qui id inficias iret.