Theologia DogmaticoPolemica

111쪽

1o3 ARTICULUS I. CONTROVERSIA Iv. divina credendum est, cum. a Tridenti no indelebilis diuatur. An vero in altera vita sit dele Uus, nouusque adeo certum est ; verbis tamen Tridentini conformius videtur, illum delendum non fore, qui in Beatis permansurus est ad gloriam . in damnatis ad poenam. Ad IV. Resp. negative; nulla enim authoritate aut firma ratione id ostendi potest; immo Patres hae etiam de causa baptismum circumcisioni autu&runt , quod haec in corpore, ille vere in spiritas stipientes consignet. Ad V. Resp. nagati e . Christas

nullum suscepit novaa Legis Sacramentam ex iis, quae characterem imprimunt ; estque Per se et 'ex nat a sua Sacerdos in aeternum , plenissima protestate pollens e character autem est tantum partiei patio quae, ldam Saeordotii Christi. Denique Christus ratione ipsius. unionis hypostaticae sicut reliquis hominibus longissimo praestat, ita facile ab iis potest discerni: neque decet

Supremum Dominum Servorum suorum characterihus , aut imperatorem insignibus militum suorum notari.

OBIECTIONES. LXXXVI. Objicitur L Silentium scripturarum ,

Patrum, ae Veterum Theologorum. Nulla in Seripturis fit mentio do charactero II. Patres, et antiquiores Theologi altum de illo silent, ut patet ex Magistro Seniqntiarum, et II 'g0ve Victorino. III. Primus iqui opinionem hane invexit , fuit Saeculo XIII. ineunte Innocentius III. Cap. Miuores; Lib. III. Decreta Ilum, Tit. XLl I. Ergo sententia docens imprimi icinnima per aliqua Sacrauaeuiaticharaeterem, est n0Fa et

112쪽

DE cKAR CHRE SACRAMEΝΤALI. aos Tejicienda. R. ad Ι. c Α. N. C. Quamvis nulla o Currant aperta Soripturarum testimonia , quibus charincterem imprimi liquido evineatur, invicte tamen id ostenditur ex Verbo tradito, quod paris est cum Ver' ho scripto authoritatis. Ad II. N. A. Patres, ut itapr ohatione Conclusionis ostendimus, .expresse docent,

sigillum quod baptismus imprimit, esse indelebile etiam

in apostatis et haereticis e signam illud esse spirituale , eoque non corpus , sed animam obsignari ete. Thoo- Ugoa antiquos quod attinet, tantum non omnes it lius diserte meminerunt. Magister Sententiarum PetrusLombardus charaeteris quidem nomine non ntitur 3 at rem nomine ipso significatam agnovit docens Lib. IV. Sententiarum , D. t. VII. Baptismum , CouΤrmationem et Ordinem iterari non posse , quia per

quamdam consecrationem conseruntur; quae ratio eae S. Augustino doprompta est, ae charaeterem Sacra meum

talem subi 'dicat. Ad ILI. N. Λ. Quaestio tune nou movebatur an baptismas imprimeret characterem. nec ne e qum e contrario ill ad Pro certo utrimque assumebantur tum ab haereti eis disputantibus , tum a catholicis , qui impetebantur. In eo itaque erat status quaestionis, utrum dormientibus et timeatibus character imprimeretur; eaque causa Arelatensi Archiepiscopo fuit Innocentium III. consulenti. Respondit Ponti- 1 ex valitum esse baptismum iisdem collatum, atque adeo characterem imprimi, si prius habuere aliquando intentionem suscipiendi baptismum, eamque nou retractaverint. Tunc ergo , ait Iunocentias III. churetcterem Sacramentalis imprimit operatio , cum obicem Ooluntiatis contrariae non invenit obsistentem. Ex quo vides falso et imperite a Protestantibus opponi, primum ab Inn centio III. characterem Sacramentalem fuisse excogitatum.

113쪽

aio ARTICULΠs L CONTROvERSIA IV. LXXXVII. Objicitur II. Authoritas s. Augustin Iuxta S. Doctorem signaculum illud , quod per baptismum imprimitur , non est spirituale. Ergo nota estaharacter, qualem Catholici describunt. P. A. Augustinus saepius affirmat, characterem illum agnosci exterius , et agnitum amrobari. Atqui spirituale signaculum nequit exterius agnosci. Ergo. R. Iq. A. Tale est signaculum, qualis est consecratio, per quam homo Deo dedicatur. Atqui consecratio illa tota est spiritualis et insensibilis. Ergo. Ad probat. D. M. Characte rem illum agnosci in sua causa nempe v. g. in Ba

ptismo , c. H. In se ipso, N. M. Et sic Dist. minore , N. C. Hoc ipso quod constet aliquem ritu legitimo

haptigatum esse, constat etiam characterem in eius anima suisse impressum; eognita enim causa , cognoscitur etiam enectus, maximo si necessario ex illa sequatur , sicut character ex Baptismo. LXXXVIII. dices I. Iuxta S. Augustinum charaeter ei gnoscitur exterius etiam in se ipso. Ergo non est spiritualis. P. A. Sermone at plebem Caesariensem

Tomo IX. Operum ait: Ego quando Menἱo ad fratrem meum , et colligo errantem fratrem meum , attendo Idem in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sanctἱ.

Iste est character Myeratoris mei. Ex quibus verbis hoc instruitur argumentum. Iuxta Augustinum charao eter Sacramentalis Baptismi est invocatio SS. Trinitatis. Atqui haec invocatio cognoscitur exterius in se ipsa. Ergo character Sacramentalis cognoscitur exterius in se ipso. Ergo non est spiritualis. R. N. A. Ad yr bat. concesso textu, D. M. Iuxta Aagustinum invocatio SS. Trinitatis est character Sacramentalis impr meus , seu cauda iustrumentalis charac taris Saeramen-

114쪽

DE CHARACTERE SACRMENTALLtalis Baptismi, C. M. Est character impressus, det quo hic agimus. N. M. Distinguendum est inter sigilIum figuram imprimens, et figuram ipsam per sigilIum impre sam. Ritus exterior, et invocatio SS. Trinitatis est veluti sigilIum imprimenς charaeterem, et

traciqit consecratio vero im Pressa manet iro aut majdiciturque character impressas Sacramentaligo

LXXXIX. Diees II. S. Doctor Ioco et t. asgrmae. siquis baptizaretur tu nomino Donati, a qu nomen

traxere Donatistae, receptarum characterem Donatio Danaius non baptizauit is nomine Donati. Nam sἱ Donatus quando schisma fecit, in nomine Donatἱ bapi

garet , desertoria characterem insigeret. Ergo cum nuIIus esse possit character Donati impressus in asima, nullas quoque auimae imprimitur character Christi. R. c. A. N. C. S. Augustinus ut ostenderet Donatistis Sacramentorum vaIorem nou pendere a fide veI psob, late Ministri, argumento ad hominem mus, ex hypothesi Ioquitur impossibili. aitque, si Douatus sum Pro prium haptismum conferret, Baptizatis quoque suum characterem impressurum esse ; ipsam autem hyPoth βiu neque Probat, ncque admittito

M. Objicitur III. Inutilitas character s. Si daretur stharacter, tum ideo, ut sit nota quaadam distinctiva et signu in permanens, Per quod homo stabiliter Deo consecratur, et a caeteris distraguitur- Atqui haee ratio nulIa est. Prob. mici. quoad I. Partem. Ad O

ptio in filium, consuriptio militum, et collatio Potestatis poInicae fiunt, quia imprimatur signastulum alia quod naturale intrinsecum. Ergo etiam couseoratio illa spiritualis, et ccllatio poli stulis Sacrae fit absque charyttere s upernaturali intrinseco : vel saltem ad eam duu-

115쪽

via ARTICULUS I. CosrR0vERSIAseerationem sufficit gratia supernaturalis. Prob. etiam minor quoad alteram partem. Deus et Beati possunt eos,

qui haec Sacramenta susceperunt , Safficienter discer-Gere , etiamsi character in eorum anima non esset impressus ; viventes autem internum hoc signaculum non vident. Ergo charaeter est inutilis. R. C. M. N. m. Ad

probat. I. C. A. N. C. Quost adoptio in filium , conscriptio militum, ac collatio potestatis politicae fiant sine impressione signaculi naturalis intrinseci, ut observat Card. Syortia Pallavicinus in Ilist. Conc. Tridentini Lib. IX. Cap. V. Num. V. id apud homines ex ipsorum imbecillitate procedit, quae potis non est alios

nobilitare atque cohonestare per intimas animi dotes, jus ipsis aut haereditatis aut Magistratus impertientes. Unde homines voluntatis suae declaratione , seu fictione juris aliquem agnoscunt ut situm, assumunt in mi- Iitem, politicam potestatem constixunt, proinde ac si ille signaculo quodam esset consignatus. At vero Deus qui quidquid vult potest, efficaci voluntate sua per i ditas animi dotes , adjectaque supra naturam decora ais vires, sine ulla fictione id praestat. Caeterum Consecrationem illa non fieri per gratiam sanctificantem , e Neo patet, quia suscipiens v. g. baptismum in haeresiao pertinacia Schismatis , aut sine fide et debitis dispositionibus , Deo per characterem conseeratur, quamvis gratiam sanctificantem non recipiat. Ad probot. II. c. A. N. C. Quamvis qui suscipiunt ea Sacramenta

possent a Deo et Beatis cognosci absque charactere ; vo luit tamen Deus ut in hac providentia cognoscerentur per characterem : neque hujus rei alia quaerenda est ratio , quam voluntas lacientis. Certe ex hoc Adversariorum argu Meuto sequeretur, Sacramenta omnia Sa-

116쪽

perflua esse ad sanctificationem nostram sive ex opere Opoato , Sive en opere operantis ; quia Potuit Deus alia via suam nobis gratiam communicare.

XCI. Objicitur IV . Vitium argumenti. Iuxta nostria illa Saeramenta characterem imprimunt, quia i to- .rari nequeunt: et ideo iterari nequeunt, quia char cierem imprimunt. Ergo committimus circulam vitio- Sum. Resp. I. Characterem spiritualem in anima imprimi, Praecipue probari a nobis ex Traditione, sive ex doctrina Patrum et Conciliorum. R. II. c. A. N. C. Vitiosus non est circulus , cum probatio ex diverso ea sae genere deducitur, qua ratione essectus per gausam, et causa per essectum aliqu/ndo probatur. Iterari non posse aliqua Sacramenta Probamus ex charactere impres- εο , tamquam ex effectu Sacramenti: et vicissim pr hamus characterem ab illis sacramentis imprimi, tamquam Ex causa. Denique illud observo, si de solo BD ptismo sit sermo, importunum esse hoc adversariorum

argumetitum. Tune enim in circulo ambulatur, quando hoc probatur per illud , vicissim illud per hoc apud

eum , qui neutrum concedit: at vero Protestautes non utrumque negant; sed nobiscum fatentur, Baptismura iterari non POSSe.

XCII. Objicitur V. Infirmitas III. probationis nostrae. Quamvis character non imprimatur , facile tame ciassiguari potest ratio, cur V. g. Baptismus iterari ne- . queat. Ergo probatio nostra prorsus infirma et e panida est. P. A. Prima ratio est, quia Baptismus significat mortem Christi, quae semel tantum illi illata est. Il. Quia est Sacramentum fidei, fides autem uua est. IlI. Quia est signaculum lauderis Domini, quod est perpetuum et irrevocabile. IV. Quia est Sacramentum re

117쪽

ii l ARTICULUs I. CONTROVERSIA IV. generationis, quae tantum unica est. V. Quia Baptismus est junuu in Ecclesiam , in quam qui semel ingressus est, non amplius potest intrare. Confirm. Deus ita potuisset Baptismum instituere, ut posset iterari vel non iterari. Ergo non character, sed voluntas Christi est causa , cur iterari nequeat. Resp. I. N. C. Etsi Tatio quaedam alicujus ponderis a Protestantibus prose rἱ posset, nihil tamen detraheretur alteri genuinae quam attulimus rationi, in doctrina Patrum et conciliorum fundatae. Resp. II. N. A. Prima ratio siquid probaret, saepius in vita recipi non posset Eucharistia, quae Ρωriter signum est passionis et mortis Christi, iuxta i lnd I. ad Cor. cap. XI. QuotIescunque' enἱm mandu-eabilis panem hune, et calicem bibetis, mortem Domini annuntiabitis, donec ueniat. Neque magis efficax est II. ratio: qui enim cum haeresi externa baptizantur , veram fidem et doctrinam non profitentur ; neque tamen idei reo invalidum est Sacramentrim. Ergo non ideo baptismus non repetitur, quia est Sacramentum fidei; sed quia semel datum semper manet in aliquo suo essectu , qui praeter characterem alius esse non potest. III. ratio omnino inepta est: praeterquam enim

quod hoc foedus hypothetice tantum perpetuum sit, si nimirum homo promissis steterit; hujusque foed ris pacta saepe frangantur, sequeretur pariter hominem in vita non saepius Eucharistiae participem fieri posse, cum et illa pactam divinum includat, ius scilicet ad aeternam haereditum , iuxta illud Christi Ioan. cap. VI.

Siquis manducauerit ex hoc pane, vivet in aeternum. IV. rationem infirmum esso ostenditur exemplo hominis

scienter in haeresi vel schismata baptizati, qui procul dubio spiritualiter non nascitur per tale baptiarua, ctura

118쪽

DE CHARA ERE SACRAMENTALI. ais non ad vitam, sed ad pernielem illud reeipiat r nequσtamen idcirco, quando fictionem deponit, denuo baptiaetari potest, aut debet. Ad is, quod quamvis nemo se eundum naturam Possit de novo nasei, possit tamen secundum gratiam, quoties nimirum a peceato mortali

purgatus novam incipit in Christo inire vitam. Idem de V. ratione sentiendum est; ianua enim Ecclesiactsaepe aperitur haereticis et schismaticis, non quidem per baptismum , sed per poenitentiam. Quod si dicas,

causam cur baptismus reiterati nequeat, esse soIam vOIuntatem ChrIsti: quaero ex Protestantibus, undenamhoe Christi mandatum ipsis innotuerit 3 Ceres non ex Scriptura, quae Iicet nulli bi dicat iterandum esse haptismum , nullai etiam, saltem expresse, prohibet iterari. Ergo ex Traditione habeant necesse est. Atqui eadem Traditio docet haptismum iterari non posse, quia spiritualam imprimit characterem. Ergo Protestantes veInegare non debent haptismum posse iterari ; vel si ad

Traditionem recurrant, eamdem cum Catholicis rationem assignent oportet, ob quam iterari nequeat. Adeo irm. c. A. D. c. Character secundum se non es

causa, Tr. c. Ut in hunc finem a Christo institutus , N. C. XCIII. Dices. Ex eo quod Sacramenta aliqua it rari nequeant, male insertur, imprimi per illa chara

terem Spirituatim. Ergo. P. A. Consecratio Euclesiarum et c4licum iterari nequit, quamvis Ecclesiis et calic hus non imprimatur character. Idem dicendum est de Matrimonio, quod eum eadem persona iterarr nequit. IL Absurdum est affirmare rer alicujus existentiam , ius naturam ignoramuso Ergo eum ipsi Catholici inter se disputent, ita quo natura characteris sit rePonenda, inepte docent imprimi per aliqua Sacramenta cha-

119쪽

H6 ARTICULUS I. C0NTROVERSIA IRracterum. R. N. A. Ad probat. Resp. Conseerationem Euclesiarum et calicam amitti posse per eXecrationem , et fractionem, atque iterum repeti. Praeterea magua intercedit disparitas : Ecclesiae enim materiales , et Vasa sacra incapacia sunt spiritualis potestatis, quae homini Per characterem cousertur. Matrimonium , quam is crimeadem persona iterari nequeat, cum sit viculum i dissolubile, de se tamen iterari potest cum diversa per-SOuu: neque homo per illud deputatur ad agendum aliquid, vel recipiendum quod pertineat ad cultum Dci. Ad II. N. A. Quis enim exacte definiat, quid sit Deus, aut quis aeternam Divini Verbi generationem enarrabit, Protestantcs tamen utrumque confitentur, nempe existere Deum , et secundam in Trinitate re εοnam generari.

CONTROVERSIA V. OMNES ET SOLI HOMINES POSSINT ESSE MINISTRI SACRAMENTORUM OMNIUM Τ

Contra Lutherum, Wic lessum , Maldenses, Pepugianos, Murcitas etc.

XCIV.

Status quaestionis est, utrum omnes et soli homines sint personae idoneae, et potestatem habentes conficiendi Sacramenta; ministrare enim idem hic signifieat, quod efficere; et minister Sacramentorum, idem quod Sacramenti effector. Noto autem I. non hic agide ministro primario et principali, qui est solus chris

120쪽

stus, ou ius nomine fiunt Sacramenta , et a tutus S I ius meritis omnem habent efficaciam; sed de minisi ro se undario, qui sub Chri to, et eius nomine potest valide conficere Sacramentum. Noto II. non hio quaeri de ministro Baptismi et Matrimonii, sed reliquorum Sacra montorum. Baptismum enim ob summam ejus necessitatem semper judicavit Ecclesia valide conferri posse a quolibet homine; Matrimonium vero , quia consistit in mutuo contractu legitimo duorum , iuxta communissimam ac veram Theologorum sententiam, ministros habet marem et foeminam Christianos , qui legitimi hujus contractus , elevati a Chri- sis ad Tationem Sacramenti , sunt capaces. XCV. Geminus circa praesentem controversiam Lutheri error occurrit. Nam I. Lib. de Missa privata et Unctione Sacerdotum docuit, Angelos sive honos sive malos legitimos esse Sacramentorum ministros. II. Alibi saepius asseruit, omnes et solos homines bapti ' Σatos habere Potestatem omnia Sacramenta administrandi ι tametsi ad tollendam confusionem non oporteat omnes uti hae potestate, sed tantum eos qui legitime sunt vocati, exceptis tantum tribus casibus, nempe quando quis est in loco privato , ut V. g. domi suao; vel quando nemo alius adest, et necessitas urget; Vel quando alius quidem adest, sed non tam bene min strεt , ac ego iacerem. Sio Lib. de Capt. Babylon. Cap. de Ordine , scribit: Esto certus, et sese agnoscat quieunque Christianum se esse cognoverit , Omnes nosiaequaliter esse Sacerdotes, hoc est, eamdem in perbo et Saeramento quocunque habere potestatem; verum non licere quemquam hac jsa uti, nisi consensu communitatis , pel Pocatione Majoris. consonat Articulus