장음표시 사용
121쪽
BE MINISTRO SACRAMENTORUM. testatam negabant in malis Sacerdotibus permanere, eamdemque in bonos quoslibet, etiam laicos transserchant, ut resert Ra erius in Lib. contra Waldenses , cap. V. eamdem suisse Ioannis Wic, lem sontentiam aperte c0lligitur ex Bulla Martini V, in qua Pontifex quemli-het de Wicyleffismo suspectum interrogari iubet, utrum credat, quod Christiantis ultra contritioncm cordis, habita copia Sacerdotis idonei, soli Sacerdoti de necessitate salutis confieri teneatur , et non laico , Seu laicis, quantumcunque bonis et decoris 3 Paulo absurdius delirarunt veteres quidam haeretici, qui ad sacros Ordines promoveri posse Deminas asserebant. S. Irenaeus Lib. I. adversus Haer. cap. IX. author est, Marcum haereticum foeminas, quas si hi socias adsolverat, ad sacerdolius evexisse. Montanistae proprias habebant Sacerdotissas et Episcopas. Colirridiani in Arabia mulierum ministerio sacrificia sua osse rebant. Quinti liani, seu Pepuetiani, a Pepuga Phrygiae civitate sic oppellati, eadem insauia laborabant, teste S. Epiphanio Baer. XLIX. Apud eosdem mulieres Discopi sunt et Presbyteri , et ad caeteros gradus elicuntur, nullum ut
4exus discrimεn Sercetur. Horum eIemplum Sequiru-tur nostro aevo Jansoniani aliqui, qui de conciliandis sibi foeminis solliciti, per quas error latius spargatur, easdem Sacerdotalibus sanctionibus inaugurant, ita ut in privatis conventibus ad aram accedant, et Sacerdotum vestibus indutae Sacrum dicant, Sacerdotibus ad aram servientibus, ac suarum Amazoniam pietatem demirantibus. XCVII. conclusio I. Solus homo viator ratione utens , potest esse Minister Sacramentorum secundum
legem ordinariam. Dixi I. Soluo homo , iator, id est,
122쪽
auo ARTICULUS I. CONTROVERSIA v.
quamdiu anima unita est corpori II. Ratione utens. I fantes enim , dormientes , et amentes non possunt min, strare ullum Sacramentum, cum non habeant usum Tationis . neque habere possint intentionem necessariam ad valorem Sacramenti. III. Secundum I gem ordinariam. Non enim negamus ex speetali et extraordinaria
Dei concessione posse ab Angelis , et animabus beatis a corpore separatis Sacramenta administratis , quia nub a hae in re Deo liberrima , potest ostendi repugnantia. Hi ne si Angelus bonus administraret Sacramentum aliquod , V. g. si baptizaret, vel ordinaret aliquem, Sacramenta illa non essent iteranda ; Angelus enim procul dubio id fecisset ex dispen atione Dei extraordinaria.
Caeterum Theologi communiter asserunt, Sacramentum ab Angelo, aut animabus a corpore separatis consectum, non fore ejusdem rationis cum nostris. Sacramenta enim,
prout de facto a christo instituta sunt, constant Iehus et verbis formalibus, solum Matrimonium si excipias, quod sequitur naturam contractus: per verbum autem formale intelligitur vox articulata, ab animalis ore vitaliter prolata , qualis non censetur esse sonus ab A gelo in aere formatus. At vero si diabolus Sacramentum aliquod administraret, iterandum esset illud ; quia daemon neque ex se habet hanc PoteStatem, neque ex peculiari Dei dispensatione eam acet peret; sed eam sibi usurparet ut falleret.
XCVIII. Prob. iam Conclusio sic explicata , I. A
thoritate Seripturarum. Christus ad solum hominem viatorem ratione utentem direxit ea verba Matth. Cap.
XXVIII. Docete omnes gentes, baρtizantes eos in nomine Patris etc. Lucae Cap. XXII. Hoc facite tu meam Cum memoratione'. Joan. cap. XX. Quorum remisseritis
123쪽
peccata, remittuntur eis. Ergo secundum legem Dei om dinariam solus homo viator ratione utens, designat suit a Christo ad munus Ministri sacramentorum. Ergo solus homo viator ratione utens, est Minister Sacramentorum ; quia nemo eX propria sua authoritate potest
valide agere nomine Christi , et fieri eius instrumentum. Prob. II. Buthoritate Patrum, praecipue S. Chrysostomi, qui Lib. III. de Saderdotio scribit: Qui temriam incolunt, in eaque commorantur, ad ea quae M. coelis sunt, divensanda commissi sunt, Potestatemquae accesteriant, quam neque Angelis, neque Archangelis dedit Deus. Neque enim illis dictum est, Quaecunque ligaveritis in terra etc. uaee assertio quamvis sine haeresis , quia ab Ecclesia expresse non fuit definita; nocitamen sine erroris nota negari potest; quia lota Ecclesia
XCIX. Conclusio II. Idoneus sacramentorum MLnister non est quilibet homo, etiam baptizatus; sed istantum qui ad id muneris rite ordinatus est. Prob. Conclusio I. Authoritate Scriptorarum, ex quibus discimus diversa officia et functiones non omnibus promiscue se delibus , sed aliquibus tantum hominibus concesSas ESSe.
I. ad cor. cap. XII. Et quosdam quidem posuit Deus in Ecclesia primum Apostolos , secundo Prophetas, ter tio Doetores, deinde uirtutes. Numquid omnes Aρο- stoli 3 numquid omnes Prophetae 3 numquid omnes Do-etores 3 Ad Ephes. cap. IV. Et ipse dedit quosdam
quidem ostolos, quosdam autem Prophetas, aliospero Eoangelistas, alios autem Pastores et Doctores, ad consummationem Sanctorum in opus ministerii, inaedi cationem corporis Christi , donec Occurramus
omnes in unitatem Adei. Ad IIehr. cap. V. Aec quis' Tom. m. F
124쪽
gua ARTICULUS I. CONTR0vERSIA V. quam sumit sibi honorem, sed qui pocatur a Deo . umquam Aaron. Ergo non omnes Christiani hahent legitimam potestatem administrandi Sacramenta. Confirm. Ozias Rex in veteri Iege lepra pereusSus est, eoquod munus Sacerdotale usurpare ausus fuerit. Ergo multo magis in lege Christi a sacro Ministerio removendi sunt, qui ad illud speciali consecratione non deputantar. Discunt equidem Protestantes, Apostolum I. c. loqui derisu, non de ipsa potestate. At plane contra mentem Apostoli sentiunt. Nam I. Paulus loquitur de ea potestate, quam Apostoli a Christo, Aaron a Deo acceperant enon usum dumtaxat, Sed ipsam etiam potestatem , ex qua legitimus usus nascitur, illi aceeperunt. Ergo. II. eodem cap. XII. Epist. I. ad Cor. diversa munia in E clesia comparat diversis officiis membrorum. Atqui
membra ejusdem corporis non tantum non habent eumdem usum, sed neque eamdem potestatem; eum neque oculus audire, neque auris Videre possit. Prob. II. ex comstanti et antiquissima Ecclesiae PraXi, quae numquam permisit, ut viri latet , quamlumvis Principes , negotia Ecclesiastica attingerent: et si qua de valore Sacramenti mota fuit quaestio, sollicite indagavit, an qui ea Sacramenta contulisset, de Sacrorum Ministrorum numero
esset, legitima praeditos potestate. Prob. III. ex Tridentino. quod Sess. VII. can. X ait: Siquis dixerit, Christianos omnes in perbo, et omnibus Sacramentis adminia. strandis habere potestatem ; anathema sit. Generalem hanc dogmaticam conclusionem illustrabunt aliae, quas de ministris aliquorum Sacramentorum in specie sumbiungemus.
C. Conclusio III. Soli Sacerdotes potestatem ha hent conficiendi Eucharistiam, suntque oldinarii illius
125쪽
DE MINIsΤRO SACRAMENTORUM. alladispensatores; Diaconus vero non nisi ex commissiono Presbyteri vel Episcopi Eucharistiam dispensandi potestatem habet extraordinariam: Prob. Conclusionis prior pars I. Authoritate Soripturarum. Christus Ludae Cap. XXII. ea verba , Hoc facite in meam commemorationem , allsolos ApostoIos , eorumque in Sacerdotio suecessores Presbyteros direxit. Ergo illi soli habent a Christo potestatem conficiendae Eucharistiae. P. A. Authoritate Ecclesiae , quae semper intellexit ea verba ad solos Pre-εbJteros pertinere; alia vero, quamvis solis Apostolis praesentibus prolata Matth. Cap. XXVIII. Docete omnes gentes, Baptizantes eos in nomine Patris etc. ob summam baptismi necessitatem , ad omnes omnino homines exten . Neque obest, quod Apostolus I. ad Cor. Cap. XI. ea verba, Hoc facite in meam commemorationem, ad eos dirigat, qui Eucharistiam suscipiunt. Hos enim solos ibi alloquitur, et pro uti verba haec eontinent sumptionem, ad omnes Fideles pertinent, quos utique opο tet Eucharistiam percipere in memoriam Passionis D minime: pro uti tamen important Consecrationem, non nissi de Apostolis, eorumque in Sacerdotio suceessoribus
cI. Prob. II. Authoritate Patrum. S. Iustinus M.
Apologia II. scribit: Qui statibus praeest Episcopus
vel Presbyter rerum unipersarum Patri per nomen Filii et Spiritus Sancti, o 'ert Eucharistiam juxta mam datum , quod Apostolis Christus dedit , cum accepto pane dixit: Hoc facite in meam commemorationem. S. eronymus Epist. LXXXV. ad Evagrium invehitur tu
Biaconos quosdam, qui se Presbyteris praeponebant. Quis patiatur, ut mensarum et piduarum minister su-
126쪽
ARTICΠLUs I. CONTROVERAIA R1α4 corpus sanguisque conficitur 3 Ergo si ne diaconi quidem , multo minus laici Eucaristiam conficere valent. Et in Dialogo contra Luciferianos ait: Hilarius eum Diaconus de Ecclesia recesserit, solasque, ut putat , turba sit mundia neque Eucharistiam conficere potest,
Episcopos et presisteros non habens. S. Epiphanius in
Epist. ad Ioannem Ierosol. Se excusat hae ratione, quod
Presbyteros in ejus dioecesi ordinarit : P e multitudo Sanctorum Fratrum ibidem degentium sacris prisaretur mysteriis, cum ille non haberent, qui sibi Di.ina Sacramenta conscerent.
II. Prob. LI. Authoritate conciliorum. Nicaenum I. Can. XVIII. ait: Pemenit ad Sanctum magnumque concilium , quod in quibusdam locis et ciuitatibus Presbyteris gratiam sacrae communionis Diaconi porrigant; quod nec regula , nec consuetudo tradidit, ut ab his
qui potestatem non habent o erendi, illi qui osserunt,
Christi corpus accipiant. Lateranense IV. sub Innocentio Hl. Cap. I. de Fide Cath. Hoc itaque Sacramentum Eucharistiae γ nemo potest conficere . nisi Sacerdos, qui fuerit rite ordinatus secundum claves Ecelesiae , quas ipse concessit Apostolis , et eorum Successoribus Iesus Christus. Idem dicitur in Florentino in Decreto pro Armenis, et Tridentino Sess. XXII. cap. I. et Sess. XXIII. Cap. I. III. Proh. IV. ex antiquissima et constanti praxi Ecclesiae, quae hanc potestatem in nullo alio agnovit quam in solis Sacerdotibus. Nam. I. Presbyteri saeviente persecutione cum magno vitae periculo submittebantur in carceres, ut Sacrum ibi peragerent , eι Sanctos consessores communione corporis et sanguinis
Christi , quam xotis ardentissimis postesabant, re sic
127쪽
rent, rit patet ex Epist. V. S. Θρriani ad Clerum carth
ginensem. II. Patres toti sunt in eo , ut ostendant, ne in casu quidem saevissimae persecutionis licitum esse Sacerdotibus arripere fugam : cujus doctrinae non aliam. eausam asserunt, nisi Eucharistiam, aliaque Sacrame
ta administrandi officium. III. Theodoretus Lib. IV. Hist. Cap. XII. reseri, S. Eusebium Samosatensem se, scopum Valentis Ariani Imperatoris temporibus, cum audivisset multas Ecclesias propter Arianorum perfidiam Sacerdotibus efqe viduatas, militari habitu sumpto, P Iaestinam et finitimas provincia peragrasse, et ubicumque potuit, Sacerdotes ac Diaconos ordinasse, qui nimi rum gregem Christi verbo vitae et Sacramentis Pase Tent. Atqui imprudenter Eusebius , aliique eius exem-Plo , cum tanto vitae periculo de ordinandis Sacerdoti-hus suissent solliciti, si putassent, in casa necessitatis posse laicum quemlibet sibi esse pastorem , in consecrandae Eucaristiae habere potestatem CIV. Solos Sacerdotes habere potestatem Orci inariam distribuendi fidelibus , Eueharistiam ostendit tum
praxis Ecclesiae antiquissima, cujus meminit Tertullianus Lib. de Corona militis, cap. III. scribens : Eucharistiam non de aliorum manu, quam de praesidentium sumimus. Et Tridentinum Sess. XIII. Cap. Vt 11. In Sacramentali
sumptione semper in Ecclesia Dei mos fuit, ut laici a Sacerdotibus Communionem acc*erent; Sacerdotes autem celebrantes se iρsos communicarent: qui mos tamquam ex Traditione Apostolica descendens, iure ac merito retineri d bet. Tum etiam ratio Theologica, quam S. Thomas affert lΙI. Parte, Quaest. LXXX lΙ. Artic.
III. Dicendum, quod ad Sacerdotem pertinet dispensatio corporis Christi, propter tria. Primo quidem,
128쪽
.α6 ARTICULUS I. ConRovERSIA v. qnia ipse consecrat in persona Christi. Ipse autem Christus sicut consecraςit corρus suum in coena , ita et aliis sumendum dedit. Unde sicut ad Sacerdotem pertinet consecratio corporis Christi , ita ad eum pertinet dispensatio. Secundo, quia Sacerdos constituitur medius inter Deum et populum. Unde stetit ad eum pertinet dona populi Deo o erre , sta ad eum pertinet dona fauineti cata diuinitus populo tradere. Tertio, quia in reperentiam hujus Sacramenti a nulla re contingitur nisi consecrata.
CV. Diaeoni taxia antiquam Ecclesiae Praximnumquam habuere ordinariam, sed extraordinariam tam tum Potestatem . administrandi laicis Eucharistiam sub speciebus panis , urgente nimirum negessitate, vel accedente saltem permissu Episcopi aut Presbyteri. Id aperto deducitur ex carthaginensi IV. A. 398. cap. XXXVIII. Di orius Praesente Presbytero Eucharistiam corporis C iisti ρυρulo, si necessitas cogat, jussus eroget. Ex Arelatensi II. A. 452. can. XV. In segretario Diac rio inter Pressteros sedere non liceat, pel eorpus ChrAsti praesente Presbytero tradere non praesumat. Quod
si fecerit, ab Uficio Diaeonatus abscedat. Et ex Epistola S. Gellas ii I. ad Episeopos Lucaniae : Diaconi Sacri corρoris Christi praerogationem sub conspectu Ponti cis, seu Presbyteri, nisi his absentibus, ius non habeant exercendi. Caeterum dixi, sub speciebus panis;
eo enim tempore, quo Eucharistia etiam laicis sub utraque specie praebebatur, Diaconi ordinario porrigebant calicem , sive Eucharistiam sub specibus vini ut constat ex S. Iustino, Apologia II. et ex S. cypriano Tract. de Lapsis. Cur Diaconis, extra causam neces
sitatis, sola dispensatio Sanguinis commissa fuerit,
129쪽
DE MINISTRO SACRAMEATORUM. a 2 vationem dat IS. Thomas III. Parte , Quaest. LXXXII. Artio. III. Primo quidem, quia sanguis Christi continetur in pase : unde non oportet quod tangatur a dis- Pensante , sicut tangitur coryus Christi. Secundo, quia sanguis designat redemptionem a Christo in populum derivatam : unde et sanguini ladmiscetur aqua, quae signi at populum. Et quia Diaconi sunt inter Sacerdotem et Populam, magis conuenit Diaconibus divensatio sanguinis, quam dipensatio corporis.
CVI. In casu necessitatis Ecclesia non modo Diaconis, ut diximus, permisit ut Eucharistiam sub speciebus panis administrarent, verum etiam inferioribus
Clericis, ut patet ex Actis passionis S. Tharsicii, de quo Maryrologium Romanum ad diem XV. Augusti: immo ipsis stiam laics indulsit. Eusebius enim Lib. VI. Hist. Eccles. Cap. XXXVI. reseri, Eucharistiam Serapioni seni porrectam a puero, quem PresbJter ad eum miserat, cum ipse propter infirmitatem decumbens, hoe officio fungi non Posset. VII. Porro in veteri Ecclesia Sacerdotes Eucharistiam administrahant, non elim ori inserendo, ut nune fit, sed tradendo in manus eorum qui commi nioaturi erant; hoc viros inter et mulieres discrimine, quod viri nuda manu, mulieres vero mana linteolo obvoluta Panem consecratum exciperent. Patet id ex
S. Cyrillo, catech. V. S. Basilio, Epist. ad Caesariana Patriciam, S. Augustino, Serm. CCLII. de Tempore.
Fas autem erat etiam laicis panem Eucharisticum vel in Eeclesia propriis manibus ori inserere et manduc Te , vel eumdem domum deserta , data opportunitate, vel neressitate urgente consumendum, ut ex Tertulliano manifesto colligitur, Lib. II. ad Uxorem, Cap. V.
130쪽
η ARTICULUS I. CONTROVERsIA V. Eamdem etiamnum apud Graecos vigere disciplinam testantur Petrus Arcudius, et Leo Allatius, quae apud Latinos iam diu iustis de causis abrogata est; neo'
nisi spe et ali Pii V. Pontificis Maximi permissu, Itacuit Mariao Stuartae Scotorum Reginae in Anglieoni
carcere Eucharistiam penes se servare , eamque m 3nu propria stimere.
VIII. Conclusio IV . Soli Sacerdotes potestatem habent in Sacramento Poenitentiae Fidelibus rite dispositis remittendi peccata. Prob. I. Authoritate Seripturarum. Solis Apostolis, eorumque in Sacerdotio successoribus dixit Christus Joan. Cap. XX. Accipit Spiritum Sanctum ; Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis: et quorum retinueritis, retentu sunt. Ergo soli Sacerdotes ab Episcopis rite ordinati potestatem habent remittendi peccata. Prob. LI. Authoritate Patrum. S. Cyprianus Lib. do Lapsis ait: Consteantur singuli, quaeso uos dilectissimi, delictum suum, dum reis missio facta per Sacerdotes vud Dominum grata est. S. Ambrosius Lib. I. de Poenit. Cap. II. potestatem peccata remittendi eXpendens, Hoc, inquit, iure pindicat Ecclesia, quae peros Sacerdotes habet: Haeresis Oindicare non potest, quae Sacerdotes Dei non habet. S. Dan. Chrysost. Lib. III. de Sacerdotio, cap. V. asserit, Sacerdotes Evangelicos habere potestatem animas iudicandi, quam neque habent Angeli, neque Archangesi, neque torreni prinoi pes. S. Innocentius I. Epist. ad Decentium, Cap. VII. Caeterum de ροndere aestimando delictorum, Sacerdotis est judicure, ut attendat ad confessionem poenitentis, et ad fletus atque lacrymas corrigentis r ac tum iubere dimitti, cum Oiderit congruum sutisfactionem. S. Leo M. Epist. LXII.