Theologia DogmaticoPolemica

81쪽

suum calorem effundat. Prob. III. Ratione. Sacramen a secundum institutionem Christi operantur, ut cauSae naturales plus vel minus operantur , in subjecto , Seeu dum majorem vel minorem, ejus dispositionem. Ergo etiam Sacramenta nostra majorem vel minorem gratiam conserunt iis, a quihus suscipiuntur, pro majore Vel minore eorum dispositione. Caeterum maior gratia m Iius disposito collata, non est ex Opere operantis, Sed eX opere operato. Quemadmodum enim innammatio Ii

gni siccioris et calidioris non est a ligno , sed ab igne solo : sic maior gratia in suscipiente melius disposito est a Sacramento, non a dispositionibus, quae gratiam.

Non producunt.

OIECTIONES.

LV. Obiicitur T. Authoritas Scripturarum. Seripturae soli fidei tribuunt justificationem. Ergo Sacramenta non producunt gratiam ex opere operato, Selexcitantvntum in nobis fidem, per quam justificamur. P. A. I. Marei cap. ulti Christus ait : Qui crediderit , et baptizatus fuerit, salpus erit: qui pero non crediderit, condemnabitur. Ergo non haPtismus, sed sola fides salvat, quia infidelis damnandus pronunci tur, quamvis fuerit baptizatus. II. Ι Petri cap. III. Salsos facit Baptisma : non carnis depositio sordium, sed bonae conscientiae interrogatio in Deum. Ergo non per baptismum , sed per fidem non fictam et conscientiam puram homo iustificatur. II . I. Petri cap. III.

82쪽

Taptismus dicitar salvos facere per resurrectionem rem christi, id est, per fidem resurrectionis. R. N. A. cu- lius falsitatem manifeste ostendimus Tomo V. Artio. II. Controversia IV. Ad Prob. I. N. C. Praeterquam enim, quod argumentatio haeo distorta sit, similisque huic. Fides sine charitate non prodest ad salutem. Ergo des nihil omnino prodest ad salutem ; falso supponitur christum non dixisse , eum qui baptiZatus non fuerit, fore condemnandum; hunc enim sensum manifeste praesert integer contextus. Nam qui non eredit, non vult baptizari; atque etiamsi vellet, nihil tamen ipsi ad salutem prodesset haptismus sine fide susceptas.

Quare ex loco illo Marci id unum legitime inferri potest, adultum debere credere simul et baptizari. Adprob. II. N. C. Sensus citati textus est, baptisma Sa vos facere quos abluit, non quidem mundando sordes corporis, quod unum poterant baptismata Iudaeorum , sed mundando sordes animae: quam mundationem e pressit B. Petrus per honae conscientiae interrogatio-Pem , seu stipulationem et promissionem, quae fieri solet a baptizando. Ad prob. III. Resp. hanc interpretationem esse gratis confictam ; non enim dicit B. Ρο- trus per Idem resurrectionis, sed per resurrectionem,

nimirum tamquam causam exemplarem nostrae justificationis , seu resurrectionis a morte peccati. Quema lmodum enim Christus a mortuis resurgens novam vitam exorsus est : ita et nos per baptismum peccato mortuos, et justitiae renatos, novam vitam auspicari

oportet.

LVI. Dices L. Remissio peccatorum necessario et et inseparabiliter coniuneta est cum fide. Ergo sola

fides hominem justificat. P. A. Ad Rom. Cap. I. di

83쪽

so ARTICULUS I. CONTROVERSIA ILoitur: Iustus ex Ide pipit. Ad Rom. Cap. III. δαδά- . tia Dei per sdem Iesu Christi in omnes et super omRes qui credunt in eum. Et Cap. X. Corde credietur ad iustitiam. R. N. Α' Potest quis sine fide actuali liberari a peccato, ut patet in infantibus baptizatis:

et potest quis vige versa sine peccatorum remissione

habere fidem, ut patet in adultis non dispositis. Ergo

remissio peccatorum non est necessario et inseparabiliter conjucta cum fide. Neque dicas, parvulos justificari per fidem actualem Eeclesiae; etenim neque Seri-Ptura, neque Patres, nequo concilia vim iustificandi parvulos umquam tribuunt fidei illi communi et generali Ecclesiae , sed ipsi Baptismo. Ad probat. N. C. Quemadmodum justitia et remissio Peccatorum in Seripturis tribuitur fidei , ita pariter in spem, charitatem , bona opera , ipsaque Sacramenta refunditur. Vido dicta Tomo V. Artie. II. controversia IV. LVII. Dices II. Scriptura eodem prorsus modo loquitur de Sacramentis antiquis, ac de nostris. Ergo par in utrisque est virtus. Ergo quemadmodum Vetera non justificabant nisi per fidem, ita et nova. P. A. I. De Iosue Iegitur Deuteron. cap. est. Repletus est Θiritu sapientiae, quia MVSes Posuit super eum manus suas. I. Reg. CaP. X. de Saule legitur, eum mutatum. fuisse in virum alium virtute unctionis per Samuelem ministratae. ΙΙ. . I. ad Cor. Cap. X. Apostolus monens Christianos , ne bonis operibus neglectis nimium comsidant in Baptismo et Eucharistia, Proponit exemplum Jodaeorum qui perierunt, licet eamdem nobiscum escam spiritualem manducaverint, et eumdem potum spiritualem hiberint: Et omnes eamdem escam spiritalem mam

ducaςerunt. Et omnes eumdem potum spiritalem bib

84쪽

DE EFFICΛCIA SACRAMENTORUM. Sarunt c bibebant autem de Uiritali consequente eos,

petra: Petra autem erat Christus. Ergo Sacramenta Judaeorum ejusdem erant virtutis cum nostris. Confirm. Scriptura docet a solo Deo remitti posse peccata. Ergo Sacramenta non possunt remittere peccata, et justificare. R. D. A. Eodem modo loquitur respecta legalis munditiae quam conserebant ex opere operato, C. A. Respectu munditiae interioris, et gratiae sanctifieantis , N. A. et Conseq. Ad I. Prob. R. nee manus impositionem factam a Moγse super Iosue , nec unctionem Sauli collatam, fuisse Saeramenta; cum non fuerint ritus permanentes , sed caeremoniae quaedam tramseuntes, quae pertinebant ad gratiam Prophetiae et mi raculorum, apud Iudaeos non infrequentem. Ad II. . probat. Resp. II. ut prius, nec manna in deserto, neo aquam de petra scaturientem fuisse Sacramenta. Resp. II. iuxta apostolum Iadaeos manducasse eamdem eseam, et bibissct eumdem potum inter Se, non autem nobiscum ; cum ipse Christus expressis verbis Joan. Cap. l. distinguat manna ab Eucharistia. Non Moyses dedit uobis Panem de coelo, sed Pater meus dat AEqbis

panem de coelo verum. Ut siquis ex ipso mun- caverit , non moriatur. Apostolas itaque l. c. vult deterrere Christianos a peccatis exemplo Judaeorum,

qui lieet singularibus Dei heneficiis cumulati fuerint,

ae licet ea flem esca et potu usi sint, plures tamen ex

illis in peccatum lapsi perierunt in deserto. Unde coheludit, duriora Christianos manere supplicia, si carne Christi saginati P ejusque sanguine refecti, in idolatriam aut fornicationem labantur, sicut Judaei. Alconfirm. D. A. A solo Deo remitti posse peccata, aut ritate propria et priuoipali, c. A. Authoritate a Deo

85쪽

8a ARTICULUS I. CONTROVERSIA II. ae Pia, et tamquam causa instrumentali, N. A. et co seq. Si qua vis huic argumento inesset, Sequere taromnino peccata neque per fidem remittio

LVIII. Objicitur. II. Authoritas S. Augustini. S. Doctor Lib. Quaest. veteris et novi Testamenti , Quaest. LIX ait: Nec donum coeleste poterit consequi, qui se per aquam , non Per βdem immutari credat. II. Lib. XV. de Trinit. Cap. XXVI. Neque enim aliquis di-set Jorum ejus dedit Diritum Sanctum. Orabant qu*pe ut ueniret in eos quibus manum inUonebant , non ipsi eum dilant. III. Lih. XIX. Bontra Faustum , Cap. XXI. ait Sacramenta emo mutabilia signa. Quid enim sum aliud quaeque corporalia Sacramenta , nisi quaedam quasi perba piscibilia, sacrosaneta quidem,

Uerumtamen mutabilia et tem νaiia 3 Ergo coneu runt ad sanctificationem hominis excitando dumta-Nat fidem, sicut verba cono ionis. IV. Euarrat in Psa

LXXVII. ait: Idem in sterio cibus et potus illorum qui nosper. Et Tract. XXVI. in Joan. Sacrainenta insignis a nostris γ diςersa sunt: in re quae signiscatur , paria sunt. Ergo cum Saeramenta veteris legis gratiam non produxerint ex opere operato, negae nOstra eam Producunt. Resp Ad I. Librum illam non esse Augustini, sed haeretici cuiusdam; eoquod multis , gravissimisque erroribus scateat. Ad II. S. Doctor Non negat Spiritum Sanctum datum ruisse ab Apostolis authoritate ministeriali; sed ait tantum , Spiritum Sanatum datum non fuisse ab Apostolis authoritate Primaria , principali, atque independente, eo sollicet modo quo a Patre et Filio datur. Agit nimirum I. c. S. A sustinus de processione Spiritus Sancti, quem probat

ae se a uiro et Vilio, quia ab utroquq dahu et mi

86쪽

BE EFFICACIA sΑcRAMENTORUM. 83titur. Ad III. N C. S. Augustinus disputans contra manichaeos qui legem veterem damnabant, de Sacramentis in genere. id est de Sacramentis utriusquo Testamenti, considerat potissimum Sacramenta , quatenus signa sunt quibus Christus significatur: ac pro iu- do mutabilia, prout significant Christum aut venturum qualia erant prisci populi Sacramhuta, aut jam natum,

mortuum ac pasSum, qualia nostra sunt. Neque propter hanc signorum mutationem damnandam esse ait Iegem veterem ; sed tantum attendendam esse signorum quae mutantur , naturam, licet diversae non sint res,

quas illa significant. Ad IV. Resp. eumdein fuisse Ju- ldaeortim cibum et potum , qui noster , significatione; at non eumdem fuisse virtute et efficacia : illico enim I. c. subjungit S. Doctor : Signi catione idem, non

specie; quia idem ipse Christus illis in petra Muratus , nobis in carne manifestatus. Eadem responsio datur ad alteram Augustini locum. Sacramenta vetera sunt paria nostris generatim in ratione signi quia etiam vetera significabant Christum, gratiam et salutem : et differunt in modo significandi et operandi ; nostra enim Christum Prasentem exhibent, et gratiam non modo Promittunt , verum etiam con

serunt.

LIX. Objicitur III. Authoritas aliorum PP. Patres Sacramenta passim appellant sigilla , signacula , pignora gratiae. Tertullianus Lib. de Poenit Cap. Vl. S. Basilius Lib. II. contra Eunomium, et Lib. do Spiritu Sancto , cap. XII. baptismum vocant obsignationem indet Ergo Sacramenta operantur tantum significative, non effective. II. S. HieronFmus in Cap.

IV. Isaiae scribis: Ex quo disci s , quod homo tan-

87쪽

ARTICULUS I. CONTROVERSIA II. Ium aquam tribuat, Deus autem Diritum Sanctum , quo sordes abluuntur , et sanguinis peccata purgantur. III. S. Bemardus Serm. de Coena Domini ait: Qua ratione' inpestitur canonicus per librum . Abbas Per bacidum, Discopus per annulum, sic diςisiones gratiarum dioersis traditae sunt Sacramentis. Ergo censet S. Bemardus, Sacramenta esse signa mere spe Mativa gratiae. R. c. A. N. C. Saeramenta appella ut quidem a Patribus sigilla; singula et pignora ; sed efficacia et practica, non vere mere speculativa. Baptismus vocatur obsignatio fidei, quia homo per baptismum publice fidem suam profitetur. Ad II. Resp. eitati loci sensum esse, quod homo eX sua naturali viris

tute de suo aquam tantum praebeat, et Verba consecratoria proseIat; Deus antem ut causa mystea et principalis , gratiam sanctificantem tribuat, qua sordes aniemae abluuntur, et peceata remittuntur. Ad III. Resp non institui ibi a S. Bernardo paritatem cum illis insignibus quoad efficaciam, sod solum quoad diversitatem, ut ostendat Varias esse in Sacramentis gratiarum divisiones, sie ut varii sunt in Ecclesia dignitatum gradus , quarum insignia sunt baculus , annulus etp. CVL. Objieitur In Ratio. Prima est Lutheri. In omni Sacramento requiritur verbum promissionis. Sed ubi est promissio, necessario exigitur fides , quae promissionem acceptet. Ergo fides est, quae immediate op ratur et justificat. Altera ratio est Calvini. Qui dicunt Sacramenta justificare, abstrahunt homines a Deo, et faciunt ut in spectaculo rei corporeae acquieScant , non in ipso Deo. Tertia est paritas Eemnitii. Sacramenta nou aliter justificant, quam Evangelium. Atqui Evan--

gelium justificat solum mediate, excitindo nempe fi-

88쪽

DE EFFICACIA SACRAMENTORΠm 23clem. Ergo. P. M. Sicut salvare et justificare dicuntur Sacramenta , ita etiam Evangelium dicitur ad Rom. Cap. I. Virtus Dei in salutem omni credenti. Resp. ad 1. Tationem , D- M. Requiritur verbum promissionis in ipsa institutione Sacramentorum, C. M. In ipso usa

Sacramenti, N. M. Sacramenta non eX se , sed eX imstitutione Christi sunt signa efficacia et practica gratiae , ideoque necessario adneeti debuit promissio gratiae, quando a Christo fueruiit instituta : At vero tu ipso

usu Sacramenti necessaria non sunt verba Promissionis; quae promissionem gratiae Sacramentis adnexam prο- ponant credendam ; secus parvuli qui fide actuali carent, ad originalium non pervenirent indulgentiam peceatorum. Et quamvis daremus, quod in suscipiente qua- Iecunque Sacramentum requiratur actualis fides do promissione gratiae Sacramento adnexae ; haeo tamen fides 'tantum requiritur ut dispositio, sine qua Sacramentum non potest conferre gratiam, quia vim non habet movendi Deum ad dandum gratiam subjecto indisposito. Ad II. rationem N. A. Hoc ipso trahimus homines ad Deum , quod doceamus Sacramenta ex Se non habere virtutem , sed Deum esse qui per illa operatur. Prosecto siqua huic argumento vis inesset, Sequeretur, Deum neque incarnari , neque in deserto Proponere

potuisse serpentem aeneum , quem qui aSpicerent, Sanarentur, ne in spectaculo rei corporeae homines acquiescerent. Ad III. . N. M. Ad probat. C. A. N. C. Quamvis Scriptura. et Sacramentis et Evangelio tribuat xim justificandi, nulli bi tamen asserit utramque eodem modo justificare ; immo contrarium manifeste eruitur ex iis locis, quae tu probatione conelasionis adduximus. Adde quod in Pauli uo textu Evan-

89쪽

gelii nomine non intelligatur concio , aut praedicatio sed ipsa Sacramenta , Incarnatio , et passio christi. LXI. Objicitur V. Sequela. Si Sacramenta gratiam causarent ex opere operato, Deus alligatus esset Sacramentis. II. Fides , spes , et contritio inutiles essent ad justificationem. Atqui hoc dici nequit. Ergo. Resp. ad I. N. M. Non enim Daus Sagramentis, sed Sacramenta Deo sunt alligata tamquam causae principali ipsius gratiae, quam Deus, si velit, potest etiam sine Sacramentis cuiIibet eonferre: tenetur autem eam insuadere homini , qui cum dubitis dispositionibus Sacramentum Suscipit , quia Deus non potest non esse verax et fidelis in promissis suis perficiendis. Ad II. N. M. Quemadmodum v. g. ignis, quamVis ex se naturaque sua vim habeat comburendi, ni h Iominus praerequirit dispositiones in ligno, sine qa hus non comburet: ita Sacramenta novae legis , licet per se efficacia, non oporantur tamen, nisi in suscipiente adsint fides, pietas ete . quas Christus exigit ut dispositiones necessarias ad gratiam in Sa-eramento recipiendam , non vero ut causas gratiae Sacramentalis. LXII. Obiicitur VI. Barbaries et novitas vo abu- Ii. Vocem hane ex opere operato latinis auribus infestam Primus omnium usurpavit Innocentius III. initio Saeeuli XIII. Ergo cum haec vox barbara sit et noVa, non est adhibenda. R. Trans. A. N. C. Vocem han

ex OPere operato universa usurpavit et consecravit Eeclesia. Et quamvis quoad sonum verborum non ita a tiqua videatur, nec multo ante tempora S. Thomae

Aquinatis fuerit usu recedia i quoad seMam tamda ,

90쪽

DE EFFICACIA fACRAMENTORUM. et rem hoc nomine significatam, ii,si Ecclesiae coaeva est, ut satis ostendunt ea Patram testimonia, quae in probatione Conclusionis adduximus. Equidem harbara est v OX, et contra Grammaticae regulas peccat, eoquod verbum deponens operor in Sensu Passivo usurpetur; merito tamen Ecclesia hane vocem consecravit, quia sublata omni eaqui voeatione, tam clare distinguit virtutem Sacramenti a fide suscipienti, . Caeterum quae Prot stantes movent contra voeem ex Opere Oseerato , temporibus Concilium Nicaenum I. subsequentibus mOVere, Poterant, et mo erant contra vocem Consubstantialis Ariani.