Theologia DogmaticoPolemica

161쪽

instituisse Sacramenta, ut ea exinde sequerentur indom moda, quae spectata humana imbecillitate saepissim visent eventura. Prob. etiam althra pars aςsertionis. AIvalorem Sacramenti requiritur intentio efficax seu talis, quae vel per se ipsam, vel per aliquid sui influat

in actionem Sacriunentale in , ct illa determinet ad rationem Sacramenti. Atqui intentio habitualis, quae etiam dari potest in ebrio, amente, aut dormiente, talis non est. Ergo. Neque obest assertioni nostrae S. Thomas in III. Parte, Quaest. LXIV. Artic. VIII. ad III. locens, sumpere intentionem habitualem ad valorem Sacramenti. Ut enim ex contextu manifestum est, S. Doctor nomine intentionis habitualis intelligit virtua- Iem in senui a nobis superius explicato. Quod de habituali, multo magis de interpretativa dicendum cst; quia ea intentio cum neque existat de Praesenti, ne umquam Physice extiterit, non est inlentio efficax, selintentionis praesumptio. Tertia pars assertionis Probatur ex antea dictis. Cum enim aliqua interior intentio Tequiratur, ae lualis vero non sit necessaria, habitualis autem et interpretativa non sufficiant, xirtualis et requiritur , et sufficit. CXXXVII. Quaeres IV. An minister verum Sacramentum conficiat, quando duas habet intentiones, quarum una valori Sacramenti repugnat 3 Re p. a tali ministro verum tuue confici Sacra meu tum , quando intentioni , quae repugnat valori Sacramenti, praevalet Opposita , eique derogat. Tune enim intentio valori Sacra me uti repugnans, est mera velleitas, vel mera circa persectionem Sacramenti displistentia, quadam stat v lautas absoluta et efficax ill ad consorendi. Q aod si vero ambae intentiones sint aequales, talla minister ni

162쪽

hil efficit, quia aequaliter vult sacere et non tacere

Saeramentum: qui autem aequaliter vult et nori vult facere Saeramentum , non vult essea iter illud sacere. Porro ex duabus ministri intentionibus simul existentibus illa pra valet, quae est appretiative major: intentio autem appretiative major dicitur ea , quae simpli citer, absolute, et quantum eSi ex parte voluntatis, efficaciter vult suum objectum , sive hoc possit stare eum objecto alterius intentionis, Sive non. Intentio appretiative minor est illa, quae obiectum suum non vult absolute , sed sub aliqua conditione tacita vel expressa , si nimirum objectum Stare possit cum objecto alto rius intentionis.

CXXXVHI. Quaeres V. An intentio conditio nata sufficiat ad valorem Sacra metiti 7 Res p. Si conditio sit de praesenti , vel de praeterito , et re ipsa sit jam in

pleia antequam absolvatur actio Sacra inentalis, validum eonficitur Sacramentum : si vero conditio sit do fata-ro , suspΘndens valorem Sacramenti usque ad eventum conditiovis , nullum conficitur Sacramentum, excepto tamen matrimonio. Ratio asser: iovis est , quia in primo casu voluntas conditionata per puriscationem conditionis, antequam absolvatur actio Sacramentalis, transit in absolutam : voluntas autem et intentio absolata sufficit ad valorem Sacramenti. Contra vero in posteriori casu, quando minister materiam et forma δε complete ponit, non habet ab olatam volantatem conscie udi Saura metitum ; quia conditio illa de saturonoudum est purificata, ideoque intentio illa non lummordii ter et a qui valent r irati uelit ia absolutam. Ergo cum sarma a Sacramentorum sensum habeant de Prae

163쪽

DE INTEXTIO M MIMsTRI. sci; n tali casu configitur Sacramentum. Nequo postea va- Τlare poterit Sacramentum, quando non dabitur amplius illius materia et forma; Sacramentum enim fieri non potest , nisi materia et forma praesentit is, quas actu applicat minister cum absoluta intentione saltem faciendi quod facit Ecclesia. Aliter do Matrimonio loquendum est, quod sequitur naturam

contractus.

CXXXIX. puaeres VI. An aliquando sorma coninstitionaIis sit adhibenda 3 Resp. in collatione Saoramentorum sermam conditionalem , ut Rituales libri praescribunt, usurpandam esse in Iegitimo tantum et prudenti dubio do veritate Sacramenti, si nimirum praemissa quantum fieri potest diligenti indagatione, rei veritas innotescere non possit. Ratio est, quia dignitas Sasi rame morum exigit, ut non exponantur inutili iterationi ; quod periculum removetur, adhibita forma couctitional r. Porro assertio haeo intolligentia est de conditione intrinseca et inexistente , non tantum in administratione eorum S acramentorum, quae characterem inlaPrimunt, sed etiam aliorum , praecipue Poenitentiae. CXL. Quaeres VII. Quid de formae conditiona- Iis antiquitate sentiendum sit 3 Resp. ante VIII. saeeulum expressa mentio formae conditionalis nulli bi fit ire Ecclesiasti eis monumentis, etiam cuin de veritate collati Sacramenti prudens dubium moveri poterat. S. Cymianus putabat Baptismum Clinicis per aspersionem datum, esse validum ; dubitantibus tamen author fui Epist. LXXVI. ad Magnum, ut iterum conferatur, nulla prorsus iniecta mentione conditionis. Saeculo V

n Legatis Maurorum interrogati Patres Concilii Carthagineatis V. A. Mi, quid agendam foret do Pueris,

164쪽

, εα ARUCULUS I. CONTROVERSIA VI. qui an baptizati essent nemo certo sciret, nulla laeta conditionis alicuius mentione, responderunt Canone VI. Placuit de in antibus, quoties non inueniuntur certissimi testes, qui eos baρlizatos esse sine dubitatione testentur; neque Usi sunt per aetatem idonei de traditis sibi Sacramentis respondere absque ullo scrustulaeos esse baptizandos , ne ista trepidatio eos faciat S cramentorum Purgatione pripari. Idem rescripserant S. Leo M. Epist. XCII. ad Rusticum Narbonensem, et Epist. XXXVII. ad Neonam Ravennatem , S. Grego

rius M. Lib. XII. Epist. XXXI. ad Feligem Messanensem , et S. Gregorius II. Epist. XIII. ad Bonifacium. S. Gregorius III. nulla facta conditionis alioujus mentione , Epist. II. ad Bonifacium jussit ordinari Presbyteros, de quibus dubium erat, an fuerint a veris Epia scopis ordinati. Omnium primus formae conditionalis expressam fauit mentionem Saedulo VIu. S. Eonfacius Archiepiscopus Moguntinus in suis statutis A. 7 5. conditis , et Tomo I. Spieilegii a Luca Dacherio editis,

ubi cap. XXVIII. haeo habet: Si de aliquibus dubium

sit, utrum sint butirati, absque ullo scrupulo baptiae tur , his tamen perbis praemissis : Non te rebaptizo . sed si nondum es baptizatus , ego te butigo. Idem , ac totidem sere verbis statutum legimus Lib. VI. Capitularium , cap. CLXXXIV. Saeoulo XII. Alexander III. formam conditionalqm praescripsit his verbis relatis Cain. De quibus, Extra , de Bapt. De quibus dubium est , an bsylia ali fuerint, haρtizantur his uerbis praemissis: Si butizatus es, non te baρtizo ; sed si

nondum bastilaatus es, ego te baptizo est. Ubique tamen non invaluerat tune haec forma haptizandi subsonditione , priusquaru haec decretalis epistola Alexan-

165쪽

DE INTENTIONE MINISTRI. 163dri III. relata fuIt a Graegorio IX. Saeculo XIII. in corpus Iuris canonici; duo enim Anglicana Concilia ,

Eboracense nimirum A. 1 I95. et Lindoniense A. 12Oo.

iubent absolute conserri baptismum , ubi legitima subest dubitandi ratio, an collatus aliquando fuerit, hae indicata communi ratione, QuIa non dicitur iteratum, quod non scitur fuisse collatum. CXLI. Caeterum quamvis ante saeculum VII. nulIa fiat conditionatae formulae expressa mentio in conciliis et Patribus, legitime tamen in serri nequit, earn non fuisse in usu , ut observat Benedictus XIV Lib. VII. de Synodo Dioecesana, Cap. VI. Immo eX a tiqua et constanti Ecclesiae praxi oppositum colligi potest. Cum enim ex una parte Ecclesia rebaptidantes damnaverit, gravibusque poenis subdiderit, eos Ecelesiastica communione privando : e X altera vero parte eos

incunctancter baptizandos esse decreverit , de quibus merito dubitabatur, an fuerint in Christo legitime regenerati , ne dicamus Ecclesiam in eumdem incidisse

rebapti Eantium errorem , quem toties detestata erat aedamnaverat , necesse est existimare, eam non aliter iuea dubietate Baptismum conferri voluisse, quam sub tacita et mente conlepta conditione si nondum es legitime baptizatus. Haec autem conditio , quae prius mente tantum concipiebatur; coepit saeculo VIII. ita ipsa Baptismi forma exprimi et pronuntiari, haucque disciplinam multis iam logis r ceptam Alexander III. non solum ratam habuit, sed etiam uisi qua servandam edixit.

166쪽

ARTICULUS I. CONTR0VERSIA VI.

Doctor Trael. V. in Joan. scribit : Non timeo adult tum , non ebriosum , non homicidam : quia columbam

citendo, per quam mihi dicitur, Hic est qui boρti aut Atqui ebriosus nullam habet luteutioncm Deion ii quo lfacit Eeelesia. Ergo. II. Libro VII. de Baptismo Contra Donatistas, Cap. LII L scribit: Ubi autem neque societas ulla esset ita credentium , neque ille qui ibi

CCisteret. ita crederet, sed totum ludicre et mimice et ioculariter ageretur, utrum πρrobandus esset basetismus qui sis daretur, diuinum iudicium per alicujus

repetalionis oraculum , concordi oratione et imρensis supplici deuotione gemitibus im lorandum esse censerem. Ergo frustra probatur ex Traditione , utpote quam Λugustinus ignoravi , requiri in ministro intentionem , et Baptismum mimice collatum, esse invalidum. III.

Eodem Libro et Cap. ait S. Augustinus : Si enim nihiι interest ad integritatem Sacramenti in iρsa Catholica , utrum id aliqui fallaciter an ueraciter agunt: cur e tra intersit, non video , quando ille qui accipit, non si - datione palliatus , sed religione miniatus est. An plus paleant ad conficinandum Sacramentum illi oc- raceS inter quos agitur, quam ad frustandum illi Iallaces a quibus agitur , et in quibus agatur Τ Et tamen

si postea prodatur , nemo restetit, sed aut excommunicando 'unitur illa simulatio , aut poenitendo sanatur. Ergo S. Augustinus se usit ratum es Ae ae validum ha ptisma fallaci ae simulato auimo traditum et SuscePtiam

167쪽

DE INTENTIONE NIXISTRI. ' imin Ecclesia, adeoque intentionem intortorem non requi Ti a d valorem Sucramenti , sed sufficere extortorem. Res p. C. M. N. m. Aliud est ebrises, aliud ebriosus. Ebrium dicimus, qui nimio vino actu incalescens , rationis usum amisit, i leoque omnis intentionis est incapax , Ebriosus est, qui pravam habet se vino ingurgitandi consuetudinem , etiamsi nihil vini hodie gustaverit: sola autem sese inebri audi consito ludo actu nec libertatem , nee intentionem tollit. Gratianus equidem in Decreto citans hunc Augustini locum, legit, Aon timeo ebrium; sed male, et contra fidem omnium codicum , quod vice non una factum est a Gratiano. Ad II. C. A. N. Consequen- etiam , quam non probat solius Augugtini dubitatio, nisi subversa velis quam plurima do amata, coquod re nondum satis eliquata unus aut alter Patrum da illis dubitavcrit, aut ea etiam negaverit. Augustinus ita- qae agens contra Donat i stas, qui validum esse baptismum ab haereticis, aut etiam tui piis hominibus collatum negabant, de valore baptismi inimice collati du-hius haesit, non ratione ductus Protestant tua, quod Sacramenta sint tantum signa vacua; sed quia propria sancti tale et veritate constant, non meritis dantium aut accipientium. Dubitavit ille in re sibi nondam sat cognita et perspecta, ab Ecelesia nondum tunc temporis

decisa, divinumque judicium per alicujus revelationi; oraculum multis precibus implorandum , ac Concilii ali--Cuilis Sententiam expectandam esse censuit. implexit

hoc Augustini votum Flore utina et Tridentina Synodus , quas tamen Protestantes proterve aspernantur. Ad

III. Resp. C. A. N. C S. Augustinus loco citato Donloquitur de simulatione , se a sciliciola intentionis, sed de

abnubitione seu fallacia fidei, xocatque illam sallacem,

168쪽

ARTIC GLUS I. CONTROVERSIA VI. 16squi non habens rectam fidem de veritate aut efficacia

Sacramenti , illam tamen simulat conserendo baptismum, quasi illum pro vero haberet Sagramento, gratiam conserente. Haec autem fallacia non impedit, quin minister ille, sive occultus sive manifestus fuerit haereticus , possit intendere in genere ritum illum facere

ut in Ecclesia sacrum. Prosecto , ut caetera Omnia Si-Ientio praeteream , sensum hunc aperte demonstrat status controversiae , quam cum Donatistis habebat S. A

gustinus. Contendebant Donatistae , quos in libris illis impugnat S. Doctor , Baptisma sine fide collatum ir-

Titum esse : e contrario Ostendit Augustinus illud validum esse. Ergo de absentia seu defecta fidei loquitur S. Doctor, non de absentia intentionis, de qua nulla erat quaestio.

CXLIII. Objicitur Π. Authoritas Pontificum. Innocentius IV. scribens in cap. Siquis puerum, Lib. Is I.

Dccretal. Tit. XLlI. de Bapt. ait: Non est necesse, quod

baptizans sciat, quid sit Ecclesia quae butirat, quis baptizatus, et unde sit; nec quod gerat in mente facere quod facit Ecclesia r immo si contrarium gereret in mente , scilicet non facere quod 1acit Ecclesia , sed tamen facit , quia formam seroat, nihilominus base fiagatus est, dummodo baptizare intendat. Ergo juxta doctrinam Pontificum non requiritur in ministro Sacramentorum inlentio faciendi quod facit Ecylesia. Resp. I. Sinibaldus Fliscus Genuensis, dictus organum Veritatis assumpto Innocentii IV. nomine Ponti sex creatus, commentariss suos in libros Decretalium edidit quidem tempore sui Pontificatus A. 1243. , eos tamen haberi voluit tamquam privati Doctoris opus. Resp. II. C. A. D. c. Nou requiritur intentio explicita et formalis ea

169쪽

DE IuTENTIONE ΜINISTRI. aD sandi gratiam sanctificantem, et saciendi quod sapit

Ecclesia sub ratione Sacramenti , c. c. Non requiritur intentio implicita et generalis, N. C. Innocentius IV. necessitatem tantummodo intentionis explicitae et formalis negat , non vero generalis illius et implicitae ut patet consideranti verba in objectione adducta, atque ea quae mos subjungit: Unde siquis in casu necessitatis , vel etiam sine necessitate padat ad Saracenum, et dicat, Basemira me, et doceat eum formam, et illa Saracenus baptizet, non credens per immersionem aliquid feri , nisi madefactionem, et non intendat eum Baptizare , pel etiam madefacere secundum intentionem petentis, id est, ut Baptismus operetur quidquid ορ- rari potest; et Use baρtizans tamquam minister comferat quod alii butizantes congerunt, licet non credatissum posse aliquid operari pere baptizatus est; sed si

hoc non intenderet, non butizaret.

CXLIV. Objicitur III. Praxis Ecclesiae. Ecclesia Tatum habet baptismum ab Atheo, Iudaeis ot infideli-hus collatum , Servata materia et forma. Atqui Athei . Judaei et Infideles nnllam habent intentionem laciendi quod sacit Ecclesia. Ergo. P. m. Athesus iudicat impossibilem esse Ecelesiam Christi: Iudaeis tota Religio

Christiana est scandalum, Gentibus vero stultitia. Ergo non apparet, quomodo seriam habere possint intentionem faciendi quod facit Ecclesia. II. Episcopi Catholi-

ei priusquam ordines conserant, protestantur se nolle o dinare excommunicatos, aut non habentes a suis superioribus lacultatem suscipiendi Ordines; et tamen si qui sint hujusmodi, valide ordinantur. Ergo R. C. M. T. m. Ad Probat. Resp. Atheus judicat impossibilem esse Ecclesiam christi reduplicative sumptam, ut illa est a

170쪽

dicet Deum esse chimaeram ; at vero Ecclesiam Christimaterialiter sumptam, hoc est, visibilum hominum Societatem a Christo institutam , quam oculis suis Cora in usurpat , possibilem esse, immo eam actu cxistere judicat. Potest itaque Atheas, non obstante sua incredulitato, intendere id quod facit haec hominum societas quamvis id quod ab ea initur, ipse nihili faciat:

cumque possit agere nomine et authoritate Ecclesiae, hoc ipso indirecto et implicite potest velle agere nomine et authoritate Dei. Judaeos et infideles quod attinet, etsi illi non peragant ritus Ecclesiae ut in se Sacros, Possunt tamen eos peragere velle ut ritus , qui in Chri-fitianorum communitate sunt sacri, et ut caerem Ouias

quibus utuntur Christiani. Quare si illi baptismum ex amicitia couserunt, Potest praesumi bona et recta inte lio ; quia volunt gratifieari potentibus , et prodesse quantum possunt: atque adeo implicite et practice vola ut

conficere Saeramentum. Extra hane casum Baptismas a Iudaeis vel Infidelibas collatas, non miae re iteratur, Saltem sub conditione; contigit enim non itineri neuter , hos ob haereditarium odium in Christum, Per plures annos Saoramenta non serio administrasse, ut de Sacerdotibus quibusdam in Hispa uia ex Iudaico ac Maurico sanguiue ori audis refert Quintauadcennas . Λ.l II. 1 esp. Episcopi volunt illos absterrere ne ad. Sucros Ordines accedant: quoi si de nullo praesente, ibi constet, volunt singulis conserre ordines, et sacere quod facit Ecclesia, absque ulla conditione. CXLV. O ieiuntur II . Facta quaedam Historica . I. G nesius Histrio, ut refertur in Mart3rologio ad licui LXV. Augasti, chris ziaua mysteria in theatro