Theologia DogmaticoPolemica

201쪽

DE FIDE MiN STRI SACRAMENTOR LM.199 non esset integra, sed fabulis s falsi latibus inquina tr. AdlIl. Besp. Benedictum S II, qui cum haec scriberet, A. ISSo. cardinalis dumtaxat erat, in hac facti quaestione longius a veritate aberrasse , illis nempe temporibus, quibus Historia densis erat tenebris involuta. Vide Natalem Alexandrum in Ilist. Eccles. Sae- euli III. Diseriat. XIV. Antonium Sandini Disput. Historica VII. Gerardum Casilet controv. XXIlI. LXXII. Quaeres VI. Cum S. Augustinus Lib.

II. de Bapt. contra Donat. Cap. IX. scribat : Postea tamen dum inter multos ex utraque parte tractatur et quaeritur, non solum inventa est veritas de non rei

turando baptismo hacreticorum sed etiam ad planarii Concilii authoritatem roburque perducta, Post Crariani quidem passionem , sed antequam nos nati rasemus; post mortem vero Cypriani, qui obiit A. 258., et ante ortum Augustini, qui natas est A. 354. habita sint duo concilia, in quibus actum est de baptismo ab hae- . reticis collato, nempe Arelatense Ι. A. Si .. et Nicae-mun I. Oecumenicum A. 325. au Plenarii Concilii nomine ab Augustino designetur Nicaenum, vel potius Arelatense Τ Resp. probabilius ab Augustino designa-xi Nicaenum; Concilium enim Arelatense ex solis Episcopis Occidentalibus congregatum fuit, et ab Augustino iudicium Episcopale vocatur, ao numqua in ab Eeelesia inter concilia Oecumenica relatum est; ideoque lenarium simpliciter et absolute dici nequit totius ombis, uniςersae Ecclesiae, cunctarumque gentium Concialium , quo tamen nomine concilium illud appellat S. Augustinus, in quo hanc rem eliquatam fuisse ait , nempe Lib. I. de Bapt. contra Donat. Cap. VII. Quaestionis hujus obscuritas prioribus Ecclesiae tempori-

202쪽

diso ARTICULES I. CONTROVERSIA VΠ. 'bus magnos viros , et magna charitate praeditos patres Discopos , ita inter se compulit saloa pyace disceptare atque Auctuare , ut diti Conciliorum in suis quia busque regionitrus diuersa statuta nutacerint, donec Pl nario totius orbis Concilio , quod saluberrime sentiebatur , etiam remotis dubitationibus, sitniaretur. Et Lib. I. Cap. XlIl. Secundum Sciti tutariam Sanctarum authoritatem decrevit conciliam Catholicum orbis terra-νtim, etiam in haereticis incentum Christi baptismum non esse improbandum. illud facile damus, rem hanc expressis , claris, disertisque verbis a Nicaeno Concilio decisam non fuisse , ac mullo minus ab Arelatensi, a quo prohibita tantum fuit praxis rebaptizantium , non vero damnata tamquam haeretica ; Augustino tamen nihilominus visum fuit, rem hanc a Nicaenis Patribus ratis fuisse eliquatam, eoquod validissimum contra R Baptizantes ex canone VIII. et XIX. instrui possit a sumentum, Caeterum non vacat huic quaestioni diutius

immorari. Vide plura apud Tatalem Alexindrum in Hist. Eccles. Saec. III. Dissert. XXIV. et Antonium Sandinum Disput. Historica VIII.

LXXIII. Objicitur L contra I. conclusionem , Silentium Scripturae. Scriptura nulli bi asserit bapti smum valide conferri ab haereticis. Ergo fides Ministri est necessaria ad valorem Baptismi. Resp. N. C., et Tetorqueo argumentum. Scriptura nulli hi negat validum esse Baptismum ab haereticis collatum, et Traditio aperte suffragatur ejusdem valori. Ergo standum

est pro valore Baptismi ab haereticis collati. Eodem ala

203쪽

DE FIDE MIRISTRI SACRAMENTORΠM. Ioagumento ulitur S. Augustinus Lib. I. contra Cresconium. cap. XXXIII. Proinde quampis hujus rei certe de Scripturis canonicis non proferatur exemplum : earumdem, tamen Scripturarum etiam in hac re a nobis tenetur peritas, cum hoc facimus quod unioersae jam placuit Ecclesiae , qaam ipsarum Scr*turarum commendat duthoritas; ut quoniam Sancta Scriptura fallere nomphtest, quisquis falli metuit, hujus obscuritate quaestionis , eamdem Ecclesiam de illa consulat, quam sine ulla ambiguitate Sancta Scr*tura demonstrat. CLXX lv. Obiieitur II. Authoritas Canonum Alio- stolicorum, quorum XLV. ita habet: Discuum, set Presbyterum , qui haereticorum baptismum pes Sacrificium admiserit, deponi iubemus. Et Canon. XLVI. ιscopus, pel Presbyter eum qui pere habet baptismum , sι de integro baptizaverit, pel si eum qui ab impris Pollutus est, non baptizaperit, deponatur. Resp. Canones illos , qai sub nomine Apostolorum circum- eruntur , non fuisse ab Apostolis editos, utpote quos Ecclesia primis v. saeculis ignoravit, nee umquam Cyprianus aut Firmilianus in erroris sui desensionem protulerunt ; sed esse colle tionem Canonum , qui in diversis conciliis particularibus fuere promulgati ' Canones vero XLV. et XLVI. multo probabilius excerptos fuisso ex erratica Rebaptizantium Synodo Ieonien- ει vel Synadensi. De Canon thus illis Apostolicis Sae-

II. S. 'sidorus Hispalensis apud Gratianum Dist.

AVI. Cap. I. Ita sentiebat: Canones qui dicuntur Aoo-1tolorum , seu quia eosdem nec Sedes Apostolica recipit, nec Sancti Patres illis assensum praebuerunt pro eo quod ab haereticis sub nomine Apostoloriam .nεοτιρtι dignoscuntur, quampis in eis utilia in viam

204쪽

A lcULUS I. CONTROvERsiA Htitur, tamen ab authoritate Canonica , atque Apostolis eorum gesta constat esse remota, atque inter ποcrrpha deputata. Humbertus Sylvae oandidae Episcopus, S. Leonis IX. I egatus, CPoli adversus Nie tam Beel Tatum disputans, A. 1G.. dixit: Apostolorum Canones nominantur inter vocopha, exceptιs caρι tulis cuinquaginta, quae Patres decreuerunt regulιs ortho- doxis adjungenda. At vero inter L. illa Capitula nec Canon ille XLV. nec XLVI, neo alii continentur, in quibus doctrina traditur Apostolicae omnino contra- Tia. Vide quae de canonibus Apostolorum doctissime

disserit Natalis Alexander in Histi Eccles. Saeculi I.

Dissertat. XVIII. . . .

CLXXV. Obiieἱtur III. Authontas conciliorum. IXicaenum I. Can. XIX. ait: Siquis confugit ad Ecclesiam Catholieam de Paulianistis et Cataphrygis , statutum est rebaptizari eos omnino debere . Atqui cataphryges seu Montanistae, tempore eliam Nicaenae Synodi, haptizabant verbis Evangelicis. Ergo. II. Lao- dicenum A. 37'. habitum, Can. VIII. decernit: De his qui conuertuntur ab haeresi, quae dicitur Cataph garum , etsi in clero qui apud eos esse creditur , fuerint, etsi maximi nominentur, hos Sub omni diligentia ab Episcopis Ecclestae pel Presbyterιs 1-- et baptizari conpeniet. III. Constantinopolιtanum LA. 381. can. VIL ait: Eunomianos, quι In unam Immersionem baptizantur; et Montanastas , qui hic ia-euntur Phryges, et Mabellianos, qui eumdem esse Patrem et Filium opinantur, utrumque ειmul consum dentes , et alia graςia et inssigna facisul ; et alιas omnes haereses: quoniam hic multi sunt haeretica . et maxime qui ex Galatarum regιone pem ut ἔ qur- .

205쪽

DE FIDE MINISTRI SACRAMENTORΓΜ. Io3eunque ex his rectae fidei adscribi volunt, ut Gentiles admittimus: et primo quidem die ipsos Christiarios facimus; secundo eatechumenos; deinde tertio

exorcizamus, siςe adjuramus h sos , ter simul in faciem eorum et aures insu dando. Et sic eos catechi zam is, et curamus, ut longo tempore cersentur in Ecclesia, et audiant Scripturas; et tunc eos baptizamus. IV. Constantinopolitanum III. admisit tres Sy- Nodos carthaginenses a S. CFpriano celebratas, in quibus reprohatur baptisma Haereticorum. Resp. ad 1. vitiatam fuisse ab Isidoro Mercatore Nicaeni Canonis X l X. Iectionem ; nec enim Graecus Canon, aut versio Dionysii Exigui ullam faciunt cataphrygum mentionem, sed tantum Paulianistarum. Confirmatur id tum ex S. Innocentio I. qui Epist. XXII. ad Episcopos Macedoniae Ioquens de haereticis, quos Nicaena Synodus iussit rebaptizari, Paulianistarum solam modo meminit; tum ex VIII. Canone Nicaeno, quo jubentur Novaliani ad Eeclesiam revertentes sine rebaptizatione recipi. Ergo cum Montanistae temporibus Concilii Nicaeni debitam materiam et sormam haptismi usurpaverint aeque ac Novatiani, Nicaeni Patres non potuere Novationorum Baptisma admittere, illud vero Montanistarum reiicere, cum eadem fuerit utriusque con ditio. Ad II. Resp. Montanistas tempore Laodicenae

Synodi , quae XLVII. circiter annis post Nicaenam ha- vita est, in Sabtillianismum prolapsos, sormam baptismi depravasse, ideoque a Laodicena Synodo jussos suisse rebaptizari. Besponsionem hane arbitrariam aut commentitiam non esse patet ex eo. quod eadem Synodus can. VII. admittat sine rebaptizatione Novatianos

et Quartodecimanos, qui in forma Ecclesiae apud suos

206쪽

Iaptizabantur. Caeterum eosdem saepe haereticos modo debitam materiam et formam usurpasse , modo Pro variis Ioeis et temporibus ritum baptismi mutasse, Pra

cipue illos qui de Trinitate male sentiebant, atque in

eo ritu errorem Suum expressisse , omnibus in comperto est : ideoque S. Hieronymus in Dial. adv. Lucifer. negat, Cerinthianos, Ehionitas , ac Manichaeos fuisse rebaptizatos : Gennadius vero LXX. facile annis Hieron mo posterior , Lib. de Dogmatibus Ecclesiae. Cap. XXII. alias LII. Montanistas, Manichaeos, et alios huiusnaodi iterum asserit baptizari; quia nimirum temporibus Gennadii haeretici illi non servabant formam baptizandi, quam servabant temporibus Bier nymi. ΛΑ ΠΙ. vesp. I. canonem illum VII. non fuisse in Conditio CPolitano I. sancitum. Dionysius enim Exigulis non nisi quatuor illiis Synodi canonis nobis xhibuit; quos etiam ad tres redegit, secundo atque tertio simul conjunctis ; trium vero posteriorum ne me-- minit quidem. Atqui eum Dionysius profiteatur, trans tulisse se in Codicem suum Iatinum Canones , ut erantia Graeca authoritate, iis est , in Graecorum codice, quem Graeci ipsi protulerant in Aet. XVI. concilii Chalcedonensis, et ex quo canonem III. CPolitanum legerant; perspicuum est, nisi Dionysius mentitus fue xit, quod nemo credo suspicabitur, in Graecorum C dice quatuor dumtaxat Constantinopolitani I. canones descriptos ea aetate exititisse , do totidem proinde , non plures ab eadem unodo ruisse sanditos. Prae

terea a Socrate et Sozomeno Canonum horum numerum des nitum habemus. Ille Hist. Eccles. Lib. v. Cap. VIII. Editionis Christophorsoni, cum ea perstringeret, quae in hoc concilio statuta fuere, aliud nihil me

207쪽

DE FIDE ΜlNISTRI SACRAMENTORUM. nouem ora it praeter ea, quae IV. prioribus Canon thus comtinentur. Sozomenus vero Lib. VII. c.p. IX. quae simgulis prioribus IV. canonibus sancita Suut, SeorSum

enarrat eo ipso ordine, quo Dionysius Exiguus illos IV. canones descripsit; tum vero ita concludit: Et haec quidem ad hunc modum SModo placuerunt: quibus .aperte Significavit, non plures canones a Synodo prodiisse , quam quos ipse exposuerat. Vide Illustrissimum Dan. Eapt. Eartholam Fel triensem Episcopum in Institutionibus Iuris canonici, Cap. XXVIII. Resp. II. Quamvis daretur canonem illam esse genuinum p causa tamen id decernendi CPolitanis Patribus alia non fuisset, quam quod haeretici illi , mutato consilio,

Baptismum Evangelicis verbis non amplius conseerarent.

Ad IV. Resp. id non a Coneilio Oecumenteo CPolitano III. A. 68o sed ab erratica Synodo in Trullo , Imperatoris Palatio , CPoli congregata A. Da deoretum fui se, quae nullius prorsus in Ecclesia Dei authoritatis est, atque a Romanis Pontificibus fuit leprohata. CLXXVI. Objicitur In Authoritas Patrum. Pluin

es ex Patriblis, praeter Cyprianum et Fimilliamim , eisquo adhaerεntes Asiae minoris et Africae Miscopos, reprobarunt baptismum ah haereticis collatum. Ergo

diei nequit sententiam Stephani probari ex Traditione. P. A. I. De S. Dionysio Alexandrino scribit S. mer nymus in. catalogo Script. Eccles. Hic in Cypriani et ricariae Synodi dogma consentiens, de haereticis νebaptizanssis ad disersos plurimas misit epistolas, quae usque hodie extant, id est. temporibus Hieronymi;

nostra enim aetate non nisi i fragmenta quaedam illarum supersunt. II. S. Athanasitis Orat. III. contra

Arianos seribit: Qui quaeso uitur Mon plane Panum

208쪽

xOS ARTICULUs I. CONTROVERSIA VII. atque inutile fuerit baptisma quod ab illis datur, eum id non nisi specias sit et inane simulacrum, ipsique ea re nihil solidae opis offerant ad pietatem Τ Non enim in Patre et Filio tribuunt baptisma Ariani; sed in Creatore et ereatura , in Factore et factura. Sicut igitur creatura dirersum quiddam est a Filio, ita di- persum quid a pero baptismate est, quod ab illis ex stimatur dari, tametsi nomen Patris Et Filii, quia illa in Scripturis sident, simulent se nominare. III. S. Basilius Epist. I. Canonica ad Amphilochium Iconii Episcopum scribit, nullum sibi videri Novatianorum et Pepuaenorum baptisma, quia antiqui illum solum Baptismum suscipiendum putarunt, qui nihil a fider cedit. Et Epist. II. ad eumdem canone XLV u. ita loquitur : Encratitae et Saecophori et Apotactitae subj Ciuntur eidem rationi, cui et Nouatiant; quia de illis

editus est canon, etsi diuersus; quae autem ad eos Pertinent, silentio praetermissa sunt: nos autem una eademque ratione eos omnes rebastiiramus. Si autem prohibita est apud uos haec rabas tiratio, sicut et Romanis , alicuius oeconomiae gratia : nostra tamen rartio pires obtineat, quia cum seluti Marcionistarum ger men sit eorum haeresis, nuptias abhorrentium et aper sansitim pinum , , et Dei creaturam inquinatam esse dicentium. Eos igitur in Ecclesiam non admittimus , nisi in nostrum Baptismum baptizati fuerim. IV. S. Opta tus Mileuitanus Lib. I. contra Parmenianum Donatistam . recipit haptismum Sehismati eorum ut validum, hapi, Sinum vero haereticorum repudiat ut irritum. V. S. crrillus Ierosol. Praefat. in Catecheses ait: Πon licet bis aut ter hoc ἰ auatro uti, ut si . forte semet fueris es

frustDulus, deinceps corrigas: Si enim semel illo st

209쪽

DE FIDE MINISTRI SACRAMENTORUM. Matiraberis, amplius id correctionem non patitur :. tis enim Dominus, et una fides, et imum baptisma. Nam

soli haeretici rebaptizantur, siquidem prius illud non erat Baptisma. VI. S. Ambrosius Lib. de iis qui mysteriis initiantur, cap. IV. Est in aliquibus et aqua

mendax : non sanat baptismus perfidorum . non mundat , sed polluit. VII. S. Gregorius M. Lib. XI. Epist.

LXVII. iubet repeti Bonosianorum baptisma. CLXXVII. Resp. N. C. Fides Catholica ex sententia paucorum aestimari non debet. Ut enim egregio disserit S. Vincentius Lerinensis in aureo suo Commonitorio , cap. XXXIX. hac lege credendum est, ut quidquid uel omnes uel plures, uno eodemque Sensu manifeste , frequenter , Perseveranter , pelat quodam consentiente sibi Magistrorum Concilio, acc*iendo , tenendo, tradendo Armaperint, id Pro indubitato , certo , ratoque habeatur. Quidquid vero , quamuis ille Sanctus et doctus, quamvis Discopus, quampis Confessor et Martyr, praeter omnes, aut etiam contra omnes senserit , id inter pro 'rius et occultas, et priςatas opiniunculas a communis , publicae ac generalis sententiae authoritate secretum 'sit. Ad I. Resp. S. Hieronymum in hac quaestione facti pro- habilius a vero aberrasse. Praeterquam enim quod tanto patrono , secundae sedis Episcopo , Dionysio nimirum Alexandrino numquam gloriali fuerint Ἀ-Prianus et Firmilianus, testatur aperte S. Basilius in Epist. canoniea ad Amphilochiam, Gn. I. admissum fuisse a S. Dionysio PepuMuorum seu Montanistarum Baptismum. Ergo etiam haptismum reliquorum haereticorum, qui debitam materiam et formam servabant, admisisse merito ceusendus est. Accedit, quod S. Dio-

210쪽

dios ARTICULUS I. CONTROVER8IA HI.nysius mediatorem egerit pro Asiaticis et Asris Episcopis apud Stephanum , mi ipse testatur in Epistola

ad X istum ejus suceessorem , cujus fragmentum exhi-het Eusebius Lib. VII. Bist. Eccles. cap. IV. Atqui

non videtur preces suas interponere ausurus, siquidem ejusdem erroris socius fuisset. Ad II. Resp. Quamvis aliqui ab hoc errore Athanasium vindicare conentur , verisimilius tamen dicendum est, ab eo reprobatum fuisse ut invalidum haereticorum baptismum , non omnium promiscue , sed eorum tantum, qui rectam non tenerent fidem SSinae Trinitatis. Ita nimirum se tiendo videbatur ille sibi non adversari se, sed consentire Nicaenae Synodo canone VIII. recipienti baptismum Novatianorum, et can. XIX. jubenti Paulianistas rebaptiaari , putans illorum Baptismum a Nicaenis Panthus ea potissimum de ea usa reprobatum fuisse, quoahaeretici illi male de Trinitate 'sentirent. Sed Nicaenaa

Synodi mentem felicius assecuta est Eeclesia, cujus authoritatom Athanasio, paucisque aliis Patribus opponiamus. Ad III. Resp. S. Basilium hac in re deserendum esse, qui manifeste videtur consensisse in errorem pr4edecessoris sui Firmiliani. et aliorum rebaptizantium. Ex quo id unum inferre Iieet, controversiam hano de Baptismo haereticorum a Nicaena Synodo clare ae Per spicue decisam non fuisse; secus nee Basilius Nicaenorum canonum alias solentissimus, neu Athanasius, rerum ibi gestarum oculatus testis, in rebaptizantium castris stetissent. Ad IV. Resp. S. Optatum eorum dumtaxat haeretiosum baptismum reiicere, qui verbis Evam gelicis non baptizabant. Mens Optati aperte colligitur eκ toto illo opere adversus Parmenianum: ibi enim saeripissime asserit admitti a catholici. ac recipi Baptismum,