장음표시 사용
231쪽
DE FIDE MINIATRI SACRAMENTORUM. a persἱ sunt, qui sanctam et Puram Idem , atque casti simam tenuerint uitam, accestiam denuo benediationem Presbyterii sancte et pure ministrare debeant. Resp. N. C. Clerici illi iussi fuerunt ordinari ordinatione reconciliatoria et caeremouiali, non vero consecratoria
et Sacramentali. Neque ob qtant illa verba. Simul atque sanctiori ordinations confrinati Juerint: Ordinatio enim illa caeremonialis non vocatur sanctior priore Sacramentali ratione sui , sed ratione dispositionum , seu propter meliores dispositiones , quas ad illam , schism te eiurato , Meletiani Clerici afferebant. Ad II. Resp. CPolitu nuni I. Ordinationem Maximi , qui malis artihux CPolitanae Ecclesiae thronum conscenderat, alias que ab eodem attentatas pro nullis habuit, quantum ad usum Ecclesiasticae potestatis, non quantum ad characterem et potestatem ordinis ei necessario conjunctam. Ad III. Resp. Bonefiictionem illam mere caeremonialem fuisse , quam Arianos Presb teros ad Ecclesiam revertentes accipere, iubent ab Epigopo Catholico caesaraugustani Patres.
CXClI. Dices L CPolitanum Im Oecumenicum A. 869. Aot. X. Can. IV. Ordinationem Photii CPoliatanae S edis invasoris, omnesque ab eo saetas ordinationes declaravit irritas: Photium , qui mille tumultibus et perturbationibus Orbem terrae replecit, iusto δε- creto damnamus, promusantes numquam fuisse Prius Gut nunc esse Discopum , nec eos qui in aliquo Sincerdotali gradu ab eo consecrati ςel promoti sunt, manere in eo ad quod procreti sunt. - - Sed et E Clesias, quas, ut putatur, tam Photius quam ii qui ab iρso consecrati sunt dedicaςerunt, rursus dedicari decemimus, omnibus maxime, quae in ipso , et ab
232쪽
α3ο ARUCCLUS I. CONTROVERSIA VII. ipso ad Sacerdotalis gradus acceptationem pel damnationem acta sunt, in interitum ductis. Et Hadrianus II. in Epist. ad S. Ignatiuiti CPolitanum de eodem Photio scribit: Photius uir forensis, curialis , nesPhylus ,
inpasor atque adulter, nec non et anathemate condemnatus existens, nihil habuit, nihil dedit, nisi Jorte damnationem habuit, quam se sequentibus Pro Pinaςerit. Resp. Ordinationem Photii a Gregorio Syracusano Episcopo excommunicato attentatam , aliasque
ab ipso Photio factas CPotitaui Patres damnarunt ut illici as et irritas quantum ad exercitium dati et suscepti ordinis, non quantum ad substaut iam seu potestatem ordinis. Nam I. in Photin m et ab eo ordinatos iam ante Oecumenidum Concilium CPolitanum IV. lata fuerat a Romano Pontifice sententia depositionis, ut Patet ex Epist. VII. S. Nicolai I. ad Michaelem Imp. At non deponuntur , nisi valide ordinati. II. Ioannes VIII. precibus Basilii Imp. fatigatus, consentientibus Ecclesiis Patriarchalibus , Alexandrina , Antiochena , ae JerosolJmitana, post mortem S. Ignatii CPolitani Patriarchae, Pholium supplicem pro bono pacis statuit
restituendum esse et neque tamen eum, aut ab illo
consecratos iterum ordinatos fuisse legimus. Ergo Ordinatio Photii, et quas ipse attentavit, fuerunt validae quoad substantiam et potestate, ordinis; alias reddi non potuissent validae per subsequentem Summi Pontificis dispensationem , quia tractu temporis non convalescit quod tib initio fuit .invalidum , ut commune habet axioma. Neque obstat, quod ibidem dieatur, Photium nusquam fuisse Episcopum, rursusque jussae fuerint consecrari Ecelesiae, quas Photias atque ab ipso ordinati cons2craverant. Episcopus enim
233쪽
DE FiDE MINISTRI SACRAMENTORUM. 231 umquam fuisse negatur, id est, non legitime ac licite ordinatus asseritur, qui consequenter se Episcopum gerere non de huit, nec functiones Episcopales, a quibus Suspensus erat, exercere. Verbo, eo fere modo
dicitur non Episcopus , quo a Synodo quadam Occidentali , ut refertur in Epist. synodi ea cone illi CPolitani IV. ad Hadrianum II. dicitur non esse Christianus; quia nimirum licet Photius characterem Baptismi haheret, ambitione tamen sua Ecclesiam Christi perturbabat. Consecrationem Templorum quod attinet, ea est tantum iuris Ecclesiastici , adeoque jubente Ecclesia , potest iterari : contra vero consecratio Ministrorum Ecclesiae est juris divini , et characterem imprimit, qui Ecclesiast Iegibus non subiacet. Adrianus II. ait Photium nihil habuisse , ut mirum nihil legitimae ordinationis, quia ipse erat iuvasor, atqae ab exeommunicato ordinatus e nihil gratiae quia ipse erat sacrilegus; ideoque a se ordinatis , ac sceleri suo consentientibus nihil gratiae ac legitimae potestatis de lisse. At vero chaxacterem Sacerdotalem vel Episcopalem , quo fuerat insignitus, aliis infigere potuit, ac re vera infixit. CXCII. Dices II. Suessionense II. A. 853. Ordinationes ab Ebbone Rhemensi sectas post suam depositionem, ut irritas damnavit. Dicitur eni in Aetione V. Canonica et Apostolica authoritate de elum est a Sanctissima Synodo , ut quidquid in ordinationibus Ecclesiasticis idem Ebbo post damna Itonem suam egerat, Se cundum Traditionem Apostulicae Sedis praeter sacrum Baptisma, quod in nomine Sanctissimae Trinitatis perfectum est, irritum et cacuum habeatur. Resp.
Iu hoc toto Ebbouis et clericorum ab ipso ordinatorum
234쪽
Ma APPENDIT AD CONTROVERSIAM VII. negotio actum dumtaxat fuisse de functione, exeeutione et exercitio, non.autem de substantia ipqa dati et suscepti ordinis. Nam I. Clericos ab Ehbone ordinatos tantum pro suspensis habitos fuisse a Suessionensi II. Synodo, satis innuunt ipsimet clerici Act. I. ita loquentes: Misericordiam pet mus nobis a uestra Paternitate impendi de ministratione ordinum Ecclesiasticortim ad quos a Domno Ebbone quondam 'ropecti, pestra autem authoritate suUensi sumus. Atqui nemo suspenditur ab Ordinis executione , nisi qui vere ordinem habet. II. Consecrati ab Ebhone ad suo rcim ordinum functiones,
absque nova consecratione, a S. Nicola O I. eiusque sue -
eessore Hadriano II. consentientibus Galliarum Episcopis, illis etiam qui Suessionensi Synodo interfueraui, sunt restituti. III. Ipse Ebbo e Gallia profugus Hildesiensem Episcopatum vacantem in Saxonia a Ludovico Germaniae Rege obtinuit, ubi authoritate euiusdam Privilegii sibi a Gregorio IV. olim collati , sine nova ordinatione, Episcopali ministario ad obitum usque Perfun-etus est. Disiligod by Coral
235쪽
nibus, factis iuxta ritum Eduardi VI. approbatam ab Anglieana Synodo Londinensi A. 1562. sentiendum sit 8
Antequam respondeam, exponendus est necessario harum ordinationum ritus. I Archiepiscopus consecrans
Ioco Bullarum Summi Pontificis mandatum regium de conse ratione Episcopi electi produci et publice recitari
iubet. II. Juramentum ab electo Episcopo exigit de s prema Regis potestate spirituali in rebus Ecclesiasticis agnoscenda. III. Electum interrogat: An tibi persuasum habes, te ad hanc adiis inistrationem pere uocatum esse, iuxta poluntatem Domini nostri Jesu Christi , et constitutionem hujus regni 3 Haec vero Constitutio , authoritatse Pariamenti firmata, praecipit ut abi eta Pontifidis Romani authoritate, et excussa quae Eoal siae catholicae debetur obedientia, illi omnes errores pr pugnentur , qui in professione fidei recentioris Ecclesiae Anglicantio continentur. IV. Quaerit dein ab Electo ; Num quid persuasum habes, Sacras Scr*turas sufflcienter ad salutem requiri 3 Itaque statuis per easdem Sacras Scri .pturas populum Idei tuae commissum instruere, nihil praeterea doeendo sel adstruendo tamquam ad salutem necessarium, quoi per easdem credas consirmari ueι demonstrari non posse Τ Quibus verbis Traditiones o . nes tamquam inutiles reiiciendas esse signifioatur. v.
236쪽
G4 APPENDIX AD COX60vERSIAM VII. Consecrator pergit Electum interrogare : Num paratus es Adelem et diligentem Ueram imρendere ad exterminandam et extirpandam quamcunque Peregrinam , er roneam , Verboque dioino contrariam doctrinam , aliosque tam priuatim quam publice ad idem faciendum yro-ςocare atque excitare 3 Electus respondet: Etiam ad hoc Praestandum paratus sum, divino conssus auxilio. Qua nam autem sit Peregrina et erronea, ad quam eXtirpandam se paratum esse Electus profitetur, doctrina, Leges
Regni Anglicani satis indicant, qaibus Romana fides proscribitur. VI. Postquam Electas Ad haec omnia a firmative respondit, Consecrator Episcopus impositis super illum manibus formam ordinationis his verbis pronuntiat : Deus Omnipotens, Pater noster coelestis, qui hanc tibi uoluntatem concessit, concedat insuper stres ac saeuitatem ad HAEC es caciter praestanda, ut opus istud suum quod incomit in te, absola at, teque integrum ac inculpabilem in niat in illo supremo dite, per Jesum
Christum Dominiam nOStrum. CXCV. His praemissis, Resp. Ordinationes illas. non modo illicitas , verum etiam umbraticas, irritas, atque omnino in alidas esse. Veritatem assertionis, praetermissis caeteris , unico eoque palmari Ostendimus argumento. Certum est Ordinationem illam omnino esse invalidam, in qua non adhibetur forma vel a Christo, . vel saltem ab universali Ecclesia praescripta ; sed alia quaedam, cujus sensus directe contrarius est sensui, quem Ecclesia intendit. Atqui talis ost forma ordinationum Anglicanarum iuxta Ritualo Eduardi VI. Ergo. Prob. min. Forma illa , quam vis.Praecise et absoluto considerata nullum errorem contineat; ex adiunctis tamen circumstautiis, et relativa ad ea quae Praecedunt
237쪽
ἱnterrogata et responsa, est manifeste haeretica. Verba enim illa, Deus omn*otens concedat insu 'er pires a Uacultatem ad HAEC emaciter praessanda. attentis praecedentibus immediate interrogatis , alium sensum habere nequeunt quam hune: Deus concedat tibi vires et saeuitatem ad propugnandum Primatum Regis in Spiritualibus,1 ad proterendam Sodis Apostolicae authoritatem, ad impugnandas Traditiones, ad conculeandam
doctrinam Ecclesiae Romanae, atquo M asstrendus Novatorum errores. Atqui hic senSus est manifesto haereticuS , et contrarius sensui quem vera B colesie Christi intendit. Ergo ordinationes illae Anglicanae sunt omnino invalidae. Assertioni nostrae aperte suffragatur usus ae praxis Ecclesiae Romanae , quae ritu Eduardi VL'ordinatos Episeopos vel PresbJteros Anglos, cum ad si Num suum. ac eentrum Catholicae unitatis redeunt, si
digni habeantur ut in clero admittantur, iterum jubet ordinari iuxta formam in Romano Rituali praescriptam. - CX CVI. Alio etiam argumento quod ad quaestionem facti pertinet, evincitur Ordinationes Anglicanas
inratidas esse. certum est Ordinationis Episcopalis M, Mistrum alium esse non posse quam Episcopum valido ordinatum. Atqui Matthaous Parherus, qui origo se a caput est omnium Episcoporum Anglorum post praetemsam reformationem, Cantuariensis Archiepiscopus ordia natus est juxta ritaim Eduardi VI. a Seorio, vel Bario-vio monachis apostatis, mense Septembri A. 1559, quo tempore certum est eos simplices fuisse Presbyteros, et neutiquam Episcopos ritu Anglicano , ad multo minus Romano consecratos. Ergo Parkeri ordinatio fuit in aliada , defieiente idoneo illius ministro : ideoque Parherus
characterem Episcopalem nemini insigere potuit, quo
238쪽
a36 APPENDIT AD CONTUVERSIAΜ VII. ἱpse carebat. Ergo eum. Omnes Apiscopi Anglicani ve a Parhero, usi ab ordinatis ab illo fuerint inang rati , defecit in Anglia iam a duobus serme saeculis Episcopatus, ab Apostolis continua successione dem tus. Prob. min. I. Constat ex ipsis Seriptoribus Anglis illius aevi, Episcopos omnes Catholieos qui tempori-hus Elisabethao Reginae in Anglia versabantur, Stabiales in . sido Romana permansisse ; nequo ut Staismatieis
Episcopis manus .imponerent umquam adduoi potuisse. Unus dumtaxat Antonius Landapensis opstram ad id suam promiserat; sed aisonero Londinensi Episcopo deter- Titus mutavit mentem, et quae paulo ante pollicitus erat, eoram regiis ministris facturum se negavit. II.
Champns Catholicus Angliis et Doctor Sorbonicus in Lib. do Vocations Ministrorum , quem Λ. 1618. iuris publici fecit, cap. XIV. pag. 497. narrat, Par eruma Scorio Monacho aportata compendiario ritu fuisse o dinatum. Is enim, genua nectente Parhero. Sacra B
tilia capiti ejus imponens dixit :Accipe potestatem membum Dei sincere Praedicandi. III. Eonerus Episcopus catholicus Londinensis A. I 56. publico scripto ah Amois edoceri petierat, quinam Episcopus CathoIieus Paris
hero manus imposuerit; sed frustra fuit. Tandem post quinquaginta annorum silentium, A. 16 i. in lucem prodiit confictus liber Actuum publicorum ex scriniis Cantabrigiensibus , in quo narrabatur Parherum ab G piscopis catholicis fuisse ordinatum. Vide plura apis Lequien et Barduinum in Dissertat. adversus CouraΥ-rium , Boiacat tu Theologia Patrum Tomo VIII. Dissert. I. de Sacris Caeremon. Antic. III. Paragr. III. Gurinneb de Sacram, ordinis , Quaest. 1I. Artie. II.
239쪽
AN AD VALOREM ET LICENTIAM SACRA- άMENTORUM REQUIRATUR PROBITAS MINISTRI 2
Contra Donatistas, Waldenses , miretessum ,
cXCVII. Initio Saeculi ΙU. errorem rebaptizantium amplifica
runt Donatistae , sic dicti a Donato Casarum nigratum in Numidia, vel ab alio Donato Carthaginensi Episscopo , qui Maiorino a Schismatiois suffectus fuit. Ut enim sub aliqua pietatis specie rei ieerent ConsecratiOnem Caeciliani in Episcopum Carthaginensem a Felice Apiungitano sacrorum librorum, ut ipsi falso crimina-hantur , traditore factam docuerunt nulla prorsus et i rita esse Sagramenta, quae vel haeretici extra Ecclesiam , vel improbi fideles in sinu Ecclesiae contulissent. Ac primo quidem etiam occultos peccatores a valida sacramentorum administratione excludebant, ut refert Augustinus Lib. II. contra Cresconium, cap. XXVIII rtum vero argumentis catholicorum oppressi , facta d stinctione publici et occulti peccatoris, ab occulto dumtaxat, non a publico peccatore data Sacramenta Probavere. Saeculo XII. sopitum Donatismum denuo excitarunt Waldenses, seu Pauperes de Lugduno, Petri Waldonis Lugdunensis mercatoris assectae , Africanis Donatistis in hoc deteriores, quod cum hi functiones Faeras Sacerdotio reservariat, isti suae sectae homini-
240쪽
ARTICULUs I. CONTROVERSIA VIII. hus laicis attribuerint: in . eo tantum pares , quod Sacrameutorum vim et efficaciam a Ministri probitato pendere voluerint. Saeculo Xl V. eumdem professus est errorem Ioannes . Fichlessus, ut patet ex ejus Articulo IV. inter damnatos a constantiensi Concilio : si Episcopus vel Sacerdos existat in peccato mortali, non om dinat k non consecrat, non baρtirat, non conficit. Utierroris ita et damnationis soci tun habuit Ioannem Hus Bohemum, cujus celebris est Articulus ordine XXX. inter proscriptos a Constantiensi : Nullus est Dominus cipitis , nullus est Praelatus , nullus est Episcopus, dum est in peccato mortali.
CXCVIII. Conclusio I. Ad valorem Sacramenti non requiritur probitas Ministri. Conclusionis hujus
veritas satis ostenditur illis rationum momentis, quae praecedente controversia allata sunt. Si enim valent Saexamenta ab haeretio is et schismaticis collata , multo magis valebunt collata ab improbis catholicis. Prob. tamen ulterius conclusio haec dogmatica I. Authoritate Patrum. S. Gregorius Naz. Orat. XL. in Sanctum
baptisma aik: Omnes qui bai,tizandi munere finguntur . idonei habentur ; quamvis enim alius alii ρrobitate ςitae antecellat, eadem tamen baptismi sis est. S. Chrysostomus Hom. VIII. in I. ad Cori Coutingit quidem laicos pie pilam agere, male autem et improbe Sacerdotes e unde neque futurum esSet baptisma, nec compus Christi, nec oblatis per illos , si ubique dignit
tem ac merita requireret gratia: Atqui etiam per indignos Oeus solet operari, neque bamismatis gratia quidquam laeditur Mita Sacerdotis. S. Augustinus Tract.