장음표시 사용
251쪽
DE PRIBITATE MINISTRI SACRAMENT. sim quoad substantiam est, ut ministri pura conscientia Mysteria peragant, N. min. Illa intentio est quoad modum, subdist. Ita tamen ut ab hae intentione quo almodum dependeat valor Sacramenti, N. min. Ut non do tandeat, C. min. et Pi. Conseq. Ad II. N. M. Ad Probat. Traus. M. D. min. Aetio mali ministri est mala in genere moris, hoc ipso quod minister malas peccet Sacramenta indigne perficietido, C. mici. E;t mala in
genere entis , seu Sacramenti quod Christus per suum ministrum eonficit, N. min. et C In seq. At III. D. A. Melius est, qua utum ad aliquid accessorium et extrinseca in Sacramento . nimirum pro Pter exemplum, imitalionis, et gratiam Non Sacramentalem , quam ministri devotio potest suscipienti impatrare, C. A. Melius est quavium ad aliquid subgiantiale ae intrinsecum , nimirum quantum ad gratiam Sacramentalem , N. A. et conse l. Gratia Sacramentulis non confertur Pro mensura dispositionis in inistri. sed illius tantum qui Sacramentum Suscipit. CCXI. Objicitur In contra II. Conclusionem, Paritas. Ad licitam Sacramenti susceptionem nou requiritur universim status gratiae, ut patet in Sacram Θutis mortuorum, nempe Baptismi et Poenite utiae. Ergo nequo requiritur ad licitam eius ad mitiis trationem. II. Subditus rebellis non censetur fieri reus novae rebellioni I , si rebellem alium accedat , eique Persuadeat ut Regi se submittat. Ergo etiam Sacerdos non est . novi peccati arguendas , si in statu peccati mortalis alios per Baptismum vel Poenitentiam Deo ireconciliet. III. Qui in statu peccati mortalis excercet aliquot opus misericordiae et charitatis, non ideo peccat graviter ; quamvis elici in opera citaritatis si ut res aliqua
252쪽
αθω. ARTICULUS I. CONTROUERSIA VIII sacra et meritoria. Ergo a Pari. Resp. I. Ergo bene omnino ac Praeclare agunt ministri mali Sacramenta administrando , sicut bene agunt, qui in statu peccati mortalis constituti Baptismi aut Poeni leutiae Saeramenta suscipiunt 3 Resp. II. C. A. N. C. Sacramenta mortuorum eum in finem sunt instituta, ut suscipientem,
Non vero ministrantem restituant in statum gratiae eunde cum suseipiens Sacramenta mortuorum eo ipso
momento quo Sacramentum perficitur, constituatur in statu gratiae , Sacramentum non tractat indigne . Ad II. N. C. Aelio illa subditi rebellis eam sanctitatem gravitatemque non continet, ut positive dedeceat eamdem peragi a rebelli , qui hae ipsa actione Regi suo
Praestat obsequium : unde in illa actione subditi re- Bellis nihil apparet, quod Rex merito possit reprehen dere. At vero malus minister exhibet personam ipsius Christi, ac tremenda mysteria indigne tragiat, ideoque injuriam Deo irrogat gravissimam. Ad III. N. C. Disparitalem assignat S. Thomas III. Parte, Quaest. LXIV. Artio. VI. ad I. Opera charitatis non sunt aliqua consecratione sancti cata , sed ipsa pertinent ad justitiae sanctitatem , sicut quaedam iustitiae partes: et ideo homo qui se exhibet Deo ministriam in operibus char latis , si sit iustus , amplius sancti catur ; si ςero sit Peccator per hoc ad sanctitatem disponitur. Sed Sacramenta in se ipsis sanct sicationem quamdam ha , bent per mysticam consecratioriem , et ideo Praemigitur in inmistro sanctitas justitiae , ut congruat suo ministerio
253쪽
AN ECCLESIA HABEAT POTESTATEM INST TUENDI CAEREMONIAS IN ADMINISTRATIONE SACRAMENTORUM
oultus divini , Saeramentorum dignitatem ae revere tiam , et ast hominum utilitatem refertur. Quas in a ministratione Sacramentorum adhibentur, proprie a stricte Sacramentalia vocantur, suntque exteriores aeti nes religiosae at ornatum et cultum debitum Sacramentorum , seu Saerificii institutae aeterum generatim omnex Sacramentorum caeremoniae vel Praecedunt, veI comitantur , Vel subsequuntur solamnem Sacramentorum administrationem. Quae praecedunt, nagratiam PraeParant: quae comitantur, eam clarias eX- primunt, ae quasi oculis subiiciunt: denique quaci subsequuntur, in ea iam percepta hominem magis eonfirmant CCXIII. Etiam extra solamnem Sacramentorum administrationem piae quaedam caeremoniae in Ecclesia Catholica observantur, quae etiam Sacramentalia ita sensu Iatiori vocantur, vulgari illo versio ulta expressa orans, tinctus, edens, confessus, dans, benedicensis orans, significat orationem Dominicam, aut alias Pr em ab Eoo sia Praescriytas, seu in Ecclesia solemni-
254쪽
significat panem benedictum, qui Ealogia ab antiquis dicebatur, et qui olim dari solebat Catechumanis loco Eueharistiae. Confessus, confessionem quae publice fit
die Iovis in Coena Domini. Dans , significat eleem O- SFnam. Benedicens , benedictionem Episcopi vel Ab-Batis. Nobis in praesenti Controversia de Racramental, hus stricte dietis sermo erit, quae in solemni Sacrameniorum administratione ab Eee esia adhiberi solent. CCXIV. Lutherus Lib. de Formula Missae, et Lib. de piis eaeremon. Consessio Augustana Artic. XV. Me- .lanchion in Locis Theologicis, Tit. de Caeremon. late 'ur posse Eeelesiam instituere aliquas caeremonias an cruditionem et splendorem, modo absit obligatio et opinio cimius. Calvinus Lib. IV. Instit. Cap. X. contendit id nullo modo licere, atque idem sentire videtur Brentius in Consessione Wtirtembergeusi, cap. de Cae- Temoniis; dicit enim posse Ecelos iam instituere dispositionem cormionum , lectionum , festorum, et aliarum rerum quae Secundum mandata vel exempla Scriptura-πum celebrantur; set non licere comminimi novos ri- iis ad adumbrandam veritatem jam an Evangelio pate-Tactam quales sunt interdiu accendere cereos, uti veXillis, seu cituemus ad signifiean 'am vietoriam Christi etc. Eemnitius ait institutioni divinae nihil addendum aut detrahἡndum esse ; et eos qui addunt i l videri
facere, quasi caeremoniae a Christo institutae non sint 'satis idoneae ad sufficientss. XV. Conclusio. Ecclesia habet potestatem instituendi caeremonias 'in administratione Sacramentorum. Prob. Conclusio haec dogmatica I. ex praxi Ecclesiae, euius irrefragatilles testes sunt Patres. Euolesia eam
255쪽
DE CAERm Uls s cRAMENTORDΜ. 53 habere potestatem dicenda est , quam semper tum ipsa, tum Apostoli exercuerunt. Atqui potestatem hanc tum Ecclesia , tum ipsi etiam Apostoli semper exercuerunt Ergo. Maior propositio nogari nequit: nequa enim ul- Ius sanae mentis affirmabit, Apostolos ipsamque Eoaelesiam iam a primis incunabulis indebitam sibi usur- Passe potestatem. Minor prob. I. Authoritate Apostoli , qui I. ad Cor. Cap. XI. pollicetur se ordinat aerum quae
ad Eucharistiam celebrandam spectant. Caetera autem, cum penem, divonam. Huc refert S. Augustinus Epist.
LIV. alias CXVIII. ad Januariam , morem non nisi j ij unis administrandi Eucharistiam; relatis enim Apostoli verbis haec addit S. Docior: Unde intelligi datur ab Uso ordinatum esse quod nulla morum dioe altate pariatur. Prob. II. ex Patribus. S. Iustinus Ma tyr Apologia II. pro Christianis multarum caeremoniarum meminit ad consectionem et dispensationem Eucharistiae pertinentium. Tertullianus Lib. de Bapt. et Lib. de Corona militis, cap. III. ait, secundum Ecclesiae consuetudinem lac et mel haptizandis degustanda dari consuevisse : renuntiare illos diabolo. pompae, et Angelis ejus, consignari signo Crucis etc. S. Cyrillus Jerosolymitarius in suis Catechesibus multas caeremonias cipud Orientales adhibitas in celebratione Baptismi recenset, et S. Basilius Lib. de Spiritu Sanoto ., NXVII. eas describit, quae in Sacri fiolo Missae usu
pari sua etiamnum aetate solebant. S. Augustinus ad evincendum adversus Pelagianos originale peceatum Sae Pius urget exorcismos, quibus Ecclesia ex Traditique Apostolica Calechamenos ad Baptismum pra parabat. Sacramentale S. Gregorii M., Euchologia Graeco cam ,
, Soripta S. Isidori Hispalensis, Alcuitu , Ratiam Mauri,
256쪽
α64 ARTIC GLUS I. CONTROVERSIA IX. Amalarii, Walafridi Srabonis etc. satis ostendunt, ritu quos etiam nunc Latina Ecclesia observat in celebratione Sacramentorum, fuisse iam diu ante IX. Saeculum observatos. Prob. III. Authoritate Tridentini, quod εess. XXI. cap. II. ait: Praeterea declarat Sancta Synodus hanc potestatem pemetuo in Ecclesia fuisse , ut in Sacramentorum dispensatione, sesua illorum sumstantia , ea statueret pel.mutaret, quae susci 'iensium titilitati, seu ipsorum Sacramentorum uenerationi, Pr rerum, temPorum, et locorum sarietate, magis e
pedire iudicaret. Et Can. VII. Sessionis XXII. Siquis dixerit, caeremonias, pestes, et externa signa , quibus in Missarum celebratione Ecclesia Catholicia utitur, irritabula impietatis esse magis , quam Uncia pietatis 3 anathema sit. Prob. IV. Ratione Theologica Ecclesia accepit a Deo potestatem promovendi extariorem Dei cultum, instruendi fideles, eosque ad Pietatem inso mandi etc. Atqui ad hoo plurimum conserunt caeremoniae , ut paulo post ostendemus. Ergo accepit a Deo potestatem instituendi caeremonias ita administrationo Sacramentorum, quas Christus providentiae Pastorum Ecclesiae relictas voluit. CCXVI. Quaeres L An etiam extra Saeramentorum administrationem Ecclesia potestatem habeat i stituendi sacras caeromonias Τ Resp. affirmative. Prob assertio I, exemplo Sy gogae certum est Eoelesiam Christi mitiorem non habere potestatem, quam Synago ga Iudaeorum habuerit. Atqui haeo potuit novos ritus, caeremonias et sestivitates instituere, ut patet ex cap. IX Estheris, et XVI. Iudith, ubi institutus legitur novus dies festus solemnis , ab omnibus Iudaeis cele-hrandus. Gen. cap. XXVIII. Jacob Patriarcha novam
257쪽
Instituit caeremoniam; erexit enim lapidem in titulum, fundens oleum desuper e et vocavit nomen loci illius Bethel, in memoriam visionis quam in eo loco habuerat. Prob. II. exemplo Apostolorum, qui Act. Cap. XV. in Concilio congregati novam invexerunt disciplinam , ut Gentiles ad fidem conversi abstinerent a sanguine et suffocato. Prob. III. ex antiquissima praxi Melesiae , quae jam ab antiquissimis temporibus varias instituit hcnedictiones, canius, aquae lustralis adspersiones , et quae plura sunt hujusmodi, ut Patres testantur, vetustissimi Latinae Ecclesiae Rituales libri, Eucliologia Graecorum, et Sacrae antiquitatis plurima alia
CCXVII. Quaeres II. An is administratione Sagramentorum , secluso etiam Fidelium scandalo, possint
caeremoniae a quocumque ministro, extra casum neue S-sitatis, omitti , aut pro libito mutari Τ Res p. negative. Prob. assertio I. Authoritate Tridentini, quod Sessio noVlI. Can. XIII. definit: Si quis dixerit, receptos et αρ- probotos Ecclesiae Catholicae ritus, in solemni Sacromentorum administratione adhiberi consuetos, aut contemni , aut sine peccato a ministris pro libito omitti, aut in novos alios Per quemcunque Ecclesiae pastorem mulari posse; anathema sit. II. Batione Theologica. I. est. Ecclesia a Deo potestatem accepit ritus hos instituendi , eosque subditis suis praescribendi. Ergo cum Ecclesia severe Omnibus praecipiat horum rituum observationem etiamsi nulla daretur occasio scandali, sine piaculo tamen omitti nequeunt aut mutari. Qui enim resistit potestati, Dei ordinationi resistit, ut ait Apostolus afl Rom. CaP. XIII. Altera ratio est. Si cuilibet Ministro liberum so-ret eonsuetos ritus antiquare, et novos inyehere, maxim
258쪽
ARTICULUS I. C0ΝTROVERSIA IMina oriretur ritum Oonsasio et dissonantia, non Sine perturbatione fideliam. Ergo cum teste Apostolo ordinata sint , quac sunt a Deo, ii ritus servandi sunt quos Ecclesia praescripsit. CCXVIII. Quaeres III. Cur Ecclesia certos ritus in solemni Sacramentorum administratione institae rit 2 Besp. gravissimis iustissimisque de causis, quas Cat
ν bis mus Romanus Parte II. Cap. I. Num. XVI. enumerat: 'Primum enim maxime decuit sacris mysteriis eum religionis cialium tribuere, ut sancta sancte tractare Midere. r. Praeterea quae Sacramento es tantur, caeremoniae
ipsae magis declarant, ac veluti ante oculos Poriunt, et earum rerum sanctitatem in animos δε elium altitis imprimunt. Deinde vero mentes illorum . qui eas intuentur , et diligentur Obserpunt , ad sublimium rerum Coingitationem erigunt, Idemque in eis et charitatem excitant. Idem omnino dicendum est de caeteris caeremoniis, quas Ecclesia extra Sacramentorum colebrationem a thi-2et: num et illae iuva ut devotionem, accendunt Piet tem, rustiores innruunt, morbos curant, daemones Pellunt, et a peccatis venialibus purgant. CCXIX. Quaeres II Quomodo Sagramentalia prinducant sanctitatem, et peccata venialia extingua ut 3 Resp. id non fieri proxime et ex se, seu θκ opere oPeralo ἔsed remote, ex Opere operantis, ac per modum impintrationis. Ratio id dicendi est, quia venialia stare pos βunt cum quolibet gradu gratiae : neque tolluntur quoada eatum culpae, Si per formam aliquam eis repugnantem, nimirum per aliquem actualem voluntatis assectu mi qui saltem virtualiter detestationem culpae venialis in-
eludat. Atqui Sacramentalia hanc actum ex se in sulli bba iter non .induc uiat, cum nulla osteadi Iossit specialis
259쪽
DE CAEREMONIS SACRAMENTORUM. a rDei promissio. Ergo Sacramentalia proxime de se, et ex
opere operato, neque Produeunt sanctitatem; neque peecata venialia extinguunt. Hic tamen effectus remote et eX opere
Operantis, quamvis non infallibiliter obtinetur; quia fidele Precibus et suffragiis Ecclesiae adiuti, dum pie illa Sacramentalia adhibent, facilius doloris , contritionis , ae divini amoris motus concipiunt, quibus illi vel delent
peooata, vel in gratia crescunt.
CCXX. Obiieitur L Authoritas Scripturarum. Deuteron. Cap. IV. dicitur : Non addetis ad Merbum , quod
sobis loquor , nec auferetis ex eo. Et Matth. Cap. XV. Sine causa colunt me , docentes doctrinas et mandata hominum. Ergo S criptura reprobat omnes ritus cireae ultum Dei ab hominibus introductos. II. Christus Ioan . cap. IV. ait Samaritanae : Venit hora , et nunc est, quando peri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et peritate. Ergo rejiciendae sunt caeremoniae ab Ecclesia institutae, quia cum sint externae et corporales, Susso-cant cultum interiorem et spiritualem. III. Apostolus ad Coloss. Cop. I. docet non esse petendam ab hominibus doctrinam de vero cultu. Resp. ad I. Verbis illis non prohiberi q uamlibet additionem Librorum sacrorum, alit Praeceptorum, sive ea moralia sint, iudiei alia aut eaeremonialia; secus reiiciendi forent omnes libri Canoniciet divini praeter libros solius Moysis : et impie egisset Synagoga novos dies sestos instituendo, tu legitur Estheris Cap. IX, et Judith XVI ; sed eam tantum prohiberi additionem, qua cultus praescribitur inutilis ao inanis, et divinis mandatis repugnans. Atque hune ipsum cul-
260쪽
ARTICULUS I. CONTROIERSIA IT. tum inanem ac Pharisaicum Christus reprobat Matth. cap. XV. Ad I. N. C. Adoratio Dei in spiritu et veriatate noti opponitur caeremoniis nostris sed cultui tam J daico, qui totus corporalis erat et externus , ac tu um-hris et figuris positus; tum Samaritano, qui falsitateat errora inquinabatur. At vero caeremoniarum pompa et apparatus, quo utitur Catholica Ecclesia , mentem ad coelestia erigit, et majestatem Sacramentis conciliat. Ad III. D. A. Doctrina de vero cui tu petenda non est ab
hominibus, qui docent contraria Christo, C. A. Qui super Christum aedificant, et secundum ejus regulam docent in particulari quod ille solum in genere indicavit, N. Α. et Conseq. De his ipse Christus ait Lucae Cap. X. Qui uos audit, me audit. E Matth. Cap. XVIII. Si Ecclesiam non audierit , sit tibi sicut ethnicus et publicanus.
CCXXL Objieitur II. Authoritas S. Augustini, qui
Epist. LV. alias CXIX. quae est II. ad Ianuarium , Cap. XIX. scribit : Imam religionem , quam paucissimis et manifestissimis celebrationum Sacramentis misericordia Dei liberiam esse polant, servilibus oneribus c quidam Premunt, ut tolerabilior sit conditio Iudaeorum , qui etiamsi tempus libertalis non agnoperunt, legalibus ta
men sarcinis non humanis Praesumptionibus subjiciuntur. Ergo Augustinas novorum rituum iustitutionem impro havit. Besp. c. A. D. C. Augustinus improbavit novo rum rituum institutionem, quae fit a privatis homin, Bus sine causa et contra consuetudinem Ecclesiae, C. Conseq. Segus, N. C. S. Doctor mentem suam loto citato clare explicat; ait enim l Omnia itaque talia, quae ne vi the Simctarum Scripturarum authoritatibus continentur,