장음표시 사용
381쪽
39, ARTI CLUS II. CONTROVERSIA VII. cessitas baptismi, quam ex illis Ioan . Cop. VI. Aisi manducaueritis carnem Filii hominis, et biberitis eius
sanguinem, non habebitis uitam in uobis, evincatur absoluta necessitas Eucharistiae. Atqui absoluta necessitas Eucharistiae ex illis verbis uon evincitur. Ergo. Resp. N. A. At probat. N. M. Dis paritas non aliunde reP tenda est quam ex sola Christi voluntate nobis in Vesetio scripto et tradito declarata , quo constat Baptismum semper ab Ecclesia judicatum fuisse necessarium ad Salutem, non vero Eucharistiam, quae instituta fuit ad nutritionem spiritualem adultorum tantum. Sicut enimiis tantum necessaria est nutritio corporalis, qui de viata corporali aliquid deperdunt per calorem naturalom: ita iis tantum nocessaria esse potest nutritio spiritualis,
qui de vita spirituali aliquid deperdere possunt Per peccata personalia, quorum non insantes, sed soli adulti capaces sunt. Verum uberius hac de re disseremus Tomo VII. Controvorsia I L.
CCCXLII. Obiicitur II. Authoritas Patrum. S.Crarianus quamvis existimaret invalidum esse baptismum ab haereticis collatum , permisit tamen ut haptizati ab haereticis non rebaptizarentur, ne contra .rium sentientes pacem et unitatem Ecclesiae idcirco turbarent. Epistola enim LXXIII. ad Jabaianum solvens hanc obiectionem : Quid ergo siet de his , qui in
praeteritum de haeresi ad Ecclesiam sementes, sine baptismo admissi sunt ' Respondet: Potens est Dominus misericordia sua indulgentiam dare, et eos qui ad Ecclesiam simpliciter admissi in Ecclesia dormierunt , ab Ecclesiae suae muneribus non s arare. Ergo persuasum fuit Cypriavo baptismum non esse absolute
necessarium ad salutem, Secus rebaptizari jussisset ha-
382쪽
DE NECESSITATE BAPTISMI. 38 aptizatos ab haeretieis. II. S. Augustinus ait, parentum fidem prodesse insantibus ad salutem Oh tinendam; Epistola enim XCVIII. alias XXIll. ad Bonifacium scri-hil : Ut possit regenerari parvulus ) per u citi mpoluntatis alienae, cum 'fertur consecrandus, Iacit hoc unus spiritus , ex quo regeneratur obtutus. Resp. C. A. N. C. Id tantummodo legitime insorri potest. Crprianum recte censuisse, quod ad aeternam sali item
sufficiat haptismi desiderium , ae Persecta cordis conversio , donee controversia illa de baptismo haereticorum ab Ecclesia decisa fuerit; loquitur enim loco citato S. Doctor de adultis tantum, qui ab haereticis Baptizati sunt. Ad Il. D. A. Parentum fidem prodesse infantibus cum Sacramento haptismi , quando a parentibus offeruntur consecrandi , ut ait Augustinus, C. A. Si De Sacramento, N. A. Hoc solum vult S. D ctor loco citato fidem actualem in parvulis non esse necessariam, sed illam ex Dei benignitate suppleri Per fidem Ecclesiae et parentum. Pro elo in desecta Baptismi solam fidem parentum parvulis non sufficere ad salutem centies asserit Augustinus, praecipue in Lib. de Dono perseverantiae , cap. XII. Scribens , referendum esse ad occulta eademque iustissima Dei iudicia, quod parvulorum aIius ad baptisma perveniat et salvetur; alter non perveniat ut damnetur, festia nantibus licet parentibus , et paratis ministris , ut baptismus Parvulo dctur.
CCCXLIII. Objicitur III. Ratio. Misericordiae Dei .
ConSentaneum non est , ut parvuli sine baptismo ex hac vita decedentes aeterna eκcidant salute. Ergo baptismus non est ncce,Sasius necessitate medii ad salutem ..
P. A. lniautes Plutauri absque Saa cul Pa. cocto exclu-
383쪽
rentur. Atqui hoc repugnare videtur misericordia Dei, qui vult omnes homines salvos fieri. Resp. N. A. Misericordiae , caeterisque Dei perfdctionibus quid consentaneum sit, absque erroris periculo ex Scripturis ae Traditione cognoscim iis . Atque hae de causa scribit S. Augustinus Lib. I. de peccat. In erit. et remiss. Cap. XXIII. Nulla igitur ex nostro arbitrio, praeter Baptismum Christi, salus aeterna promittatur infantibus, quam non promittit Scriptura dipina, humanis omnibus ingeniis praefferenda. Ad probat. N. M. Parvuli
non excluduntur a coelesti haereditate propter baptismi desectum, set propter culpam originalem quam na- Mendo eontra Xerunt, et quae per baptismum non fuit deleta. Neque hoc seriae voluntati repugnat, quam Deus habet ut omnes homines salvi fiant : Deus enim prae-Par.ivit parvulis media salutis, in qua utura nimirum illorum salutem pendere voluit a Parentum vel aliorum voluntate , qui si fuissent immissis inspirationibus obsecuti , parvuli ad baptismum , adeoque ad aeternam
CCCXLIV. Dices I. Aequum est, ut insantibus
prosit ad salutem aliena fides, v. g. parentum , quibus nocet alienum peccatum Adami. Ergo. Confrm. Sa ficit adultis voluntas propria, ac desiderium suscipiendi baptismum. Ergo sufficiet iusanti, qui hujuscemodi
desiderii non est capax , fides parentum. Resp. N. I. A. in rebus quae a sola Dei voluntate pendent, non alia debet itiquiri ratio quam ejus volantas: Porro no Iuli Christus infantes per solam parentum aut Ecclesiaesdem salvos fieri alisque baptismo. Resp. II. Oeiginale Peccatum non est alienum, sed cuilibet ex Adae post ris si prium. Et quemadmodam alicua malilia nemiui
384쪽
DE NECESSITATE BAPTISMI. 383 imputatur; ita etiam aequum est ut sola parentum vel Ecclesiae fides sine Sacramento parvulis non prosit. Ad confrm. N. O. Praeterquam enim, quod ut saepius monuimus, sola Dei voluntas hic consulenda sit, adulti non per solum desiderium, sed praecipese per charitatem persectam iustificantur, quae neque quoad ae- tum , ut Per Se patet , neque quoad habitum loculta habet in parvulis non baptizatis.
CCCXLV. Dices II. Si parvuIi fidelium non
salvantur per solam fidem parentam, fides in Lege gratiae longe minorem vim et efficaciam haberet, quam in Lege naturae aut Mosa tua. Atqui hoc dici nequit. Ergo. P. M. Filii fidelium in lege naturae mundabantur per fidem parentum , signo aliquo eXterno manifestatam : in Lege vero Mosaica , quamvis circumcisio
praescripta esset, in casu tamen necessitatis etiam a te octavum diem , quam in circumcisione praevertere fas non erat, aliud supererat remedium, nempe oblatio parvulorum a parentibus Deo facta. Ergo fides in lege naturae et Scripta majorem habuisset emeaciam quam in Lege Gratiae. Resp. N. M. Ad probat. C. A. N. C. In Lege Gratiae sola fides parentum non sufficit ad salutem parvulorum; idque non ex desecta virtutis et efficaciae, sed quia adnexum illi fuit Baptismi mandatum: quemadmodum lex moralis, licet non sit mino-xis efficaciae in viro religioso quam saeeulari, illi tamen non sufficit ad salutem , nisi et observet consilia ad quae se obstrinxit. Praeterea illud observo, certi
nihil et explorati in Suripturis aut Traditione haberi,
quodnam fuerit in logo naturae et Mosaida remedium illud ad ei sus peccatum originale et qua ratione
aut tempoω suerit parvulis suis a parentibus appli
385쪽
IM ARTICULUS II. COXTROVERSIA VII. CCCXLVI. Dices III. Saltom parvuli fidelium in
1 cge Gratiae deterioris essent conditio uis quam fuerint in 1 cge Moqaica aut naturae. Atqui huc repugnat excellentiae Legis novae. Ergo. Resp. N. II. Parvulorum Comditio inultis titulis mclior et optabilior est in Log n Va quam veteri. Ae I. quidem, quia fides longo facilior Nune est se Communior, lovgeque abundatior gratia, quam fuerit in Lege naturae nut Mosaica. II. Quia Sacramenta Vetera , quantum ni esse tum , a fide consercntium pendedant; baptismus vero ab ipsa Sacramenti applicatione , seclusa ministrantis fide et probitate. III. Quia baptismi consecratio facillima est, sive ratione materiae quae omnibus praesto est, Sive ratione ministri qui in casu necessitatis quilibet esse potest. IV. Judaei inultis.et infinitis propemodum legalibus praecemis ac caeremoniis gravati erant, quibus nos pcr Christum liberi iacti sumus. V. Parvulis in Lεge Gratiae coelum patet, quod in L ge Mosaica et uaturae clau
386쪽
c o INTRO VE RS IA VIII. AN INFANTES SINT BAPTISMI CAΡΑCES , ET AN EXPEDIAT EOS BAPTIZAREΤ
ccc XLVII. Saeeulo III. Tertullianus, ut ex Lib. de Bapt. cap.
XIIII. manifeste eruitur, censuit validum quidem, et in casu necessitatis licitum etiam esse paedobaptismum et magis expedire, si parvulorum baptisma disseratur, donee per aetatem sint rationis compotes: tam quia sponsores se e Onunt periculo, ne infantes factas eorum promissiones cum tempore irritas iaciant: tum ob graves
obligationes vitam Christiano homine dignam agendi , quae contrahuntur per baptismum. Singularis etiam fuit
Fidi Africani Episcopi opinio , qui exemplo a Iudaicaoircumcisione potito, infantes ante oetavum a nativitate diem baptizandos non esse asserebat. Saeculo IV. S. Gregorius Nazianzenus, quamvis acriter in illos inverctus sit qui baptismum ad extremam usque sene tute disserebant, eqnsuit tamen parvulos ante tertium aetatis annum non esse baptizandos, quia tauo primum, ut ipse ait, Paruuli mystici quiddam audire, et resρondere possunt. Urgente vero mortis periculo, eos quocumque tempore , etiam non expectato triennio, haptinandos esse docuit; ait enim orat. XL. in Sanctum Baptisma :Quid autem de iis dices, qui adhuc tenera aetate sunt, nec aut damnum aut gratiam sentiunt 3 an eos quo
387쪽
386 ARTICULUS II. CONTROVERSIA VIII. timeat: praestat enim sine sanctitatis sensu εancti ari, quam citra baptismum atque initiationem e cita decedere. At Naaianzenus hac in re ab aliis Patribus merito deseritur, cum non appareat, quid utilitatis ex hac dilatione percipere possint parvuli triennes, rationis usum nondum habentes, dum luterea toto triennio perbelitatur eorum Salus. 9CCCXLVIII. Saeculo XII. ulterius progressa est Novatorum temeritas. Petrobrussiani, Henriculani, Apostolici, Waldenses, Abaelardus, et Petrus de Brixia paedobaptismum reprobare ausi sunt, tamquam omnino i ritum et sacrilegum. Haeredes dementiae suae habuerunt
saeculo XVI. Anabaptistas a Nicolao Storkio , Balthasare Pacimontano , et Thoma Munzero, Lutheri olim discipulis exortos , qui baptizatos in infantia , cum ad aduI- tam pervenissent aetatem, iterum baptizabant, quod negarent insantes baptismi capaces esse, aut ab illis contrahi peccatum originale. Anabaptistis adhaesit eodem saeculo Michael Servetus Hispanus Tarraconensis, Anti trinitariorum nostrae aetatis parens. Hic in fine Libri de regenaratione scri here haud exubuit, paedo haptismo Spiritum Sanctum extingui, Regnum Christi conculcari , Christum abnegari. Erasmus Rotero lamus, melior Grammaticus quam Theslogus, mediam quamdam viam Anabaptistas inter et Catholicos inire visus est. Hic Ecclesiae consuetudinem infantes Baptizandi nociquidem rej icit; in epistola tamen praefixa paraphrasi
in Matthaeum vult iniantes baptizatos , postquam ad leverint, interrogandos esse, an ratas habeant promi siones per eorum sponsores in baptismo factas : quod si recusaverint eas confirmare, proprio arbitrio esse relinquendos , nec ad christianam vitam cogeudos. At
388쪽
DE BAPTISMO PARVULORUM 32 impius hie et perabsurdus error proscriptus suit a Tridentino Concilio Sess. VII. Can. XIV. de Bapt. Siquis dixerit, hujusmodi par pulos baptizatos , cum adο-
leverint , interrogandos esse, an ratum habere pelint , quod patrini eorum nomine , dum baptizarentur , ροἰ- liciti sunt : et ubi se nolle revonderint , suo esse ar-ιit io relinquendos; nec alia interim poena ad Christianam sitam cogendos, nisi ut ab Eucharistiae aliorumque Sacramentorum perceρtione arceantur, donec resipiscant; anathema sit. CCCXLlX. Conclusio. Insantes sunt Baptismi capaces, et expedit eos baptizare. Assertionis veritatem ex Traditione potissimum ostendemus, ex qua constat, generalia illa Christi verba, quorum meminit S. Matthaeus Cap. XXVIII. Euntes docete Omnes gentes , baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, ad parvulos etiam extendi, adeoque baptismum etiam illis esse conserendum. Prob. itaque Conclusio I. Authoritate Patrum. S. Irenaeus Lib. II. adv. Haereses, cap. XX. alias XXXIX. Dominus omnes penit per semeptisum salpare : Omnes, inquam , qui per eum renascuntur in Deum , infantes et paroulos , iuvenes et seniores. Ideo per omnem
senit aetatem ; et infantibus infans factus, sancti cansisantes : in Parςulis ρarpulus , sancti cans hanc lasam habentes aetatem. Origenes in Cap. VI. Epist. Id Rom. Ecclesia traditionem ab Mostolis suscepit etiam paruulis dandi baptismum. Sciebant enim illi, quibus mysteriorum secreta commissa sunt diuinorum, quia essent in omnibus genuinae sordes peccati, quae Per aquam et Spiritum ablui deberent. S. Cyprianus Epist. LIX. ad Fidum: Quantum pero ad causam infantium
389쪽
38s ARTICULUS II. CONTROVERAIA VIII. pertinet , quos dixisti intra secundum uel tertium diem quo nati sunt constitutos baptizari non vortereε et considerandam esse legem circumcisionis antiquae, ut intra octauum diem eum qui natus est baptizandum non putares : Ionge aliud in Concilio nostro Cari ginensi, cui LXVI. interfuere Episeopi sub S. Cypriano A. 253. omnibus uisum est ; in hoc enim quod tu Putabas esse faciendum , nemo consensit, sed uniuersi portus judicauimus, nulli hominum nato misericordiam Dei et gratiam esse denegandam. Si etiam gracissimis delictoribus , et in Deum multum ante Re
cantibus , cum postea crediderint, remissio peccatο- tum datur, et a baptismo atque a gratia nemo Prohibetur ; quanto magis prohiberi non debet infans, qui
recens natus nihil peccauit, nisi quod secundum Adarmcarnaliter natus, contagium mortis antiquae Prima natiuitate contraxit Τ Magis itaque circa infantes Usos
et recens natos hoc obseruandum Putamus , qui hoc ipso de ope nostra ac de diuina misericordia. ρlux merentur , quod in primo statim natiςitatis suae
ortu plorantes ac flentes nihil aliud faciunt quam
deprecantur. S. Ambrosius Lib. II. de Abraham. Cap. XI. Nec senex Proselytus , nec infans pernaculus excipitur ; quia omnis aetas peccato obnoxia et ideo omnis aetas Sacramento idonea. S. Chr3sostomus Rom. ad Neophilos: Hae de causa etiam
infantulos baptizamus, ut non sint coinquinati peccato ; ut eis addatur sanctitas, iustitia , adoptio , haereditas, Iraternitas Christi, ut eius membra sint omnes , ut Spiritus habitatio flant. S. Augustinus Lib. X. de Genesi ad litteram , cap. XXIII. Consuetudo matris Ecclesiae in baptizandis parrulis nequaquam Spernenda
390쪽
BE BAPTISMO PARVULORUM. 339 st, neque ullo modo su 'esua deρutanda, nec omnino eredenda nisi Αρostolica esset traditio. Et Lib. I. do Ieccat. Inerit. et remiss, cap. XXVI. Paruulos baptizandos esse Pelagiam concedunt, qui contra auCto ritatem uniPersae Ecclesiae, procul dubῖο per Dominum et Mostolum traditam P uenire non POSSunt. S. Siricius Papa in Epist. ad Himeri mn, cap. II. Infantibus , qui necdum loqui Poterunt per aetatem; pel his, quibus in qualibet necessitate vus fustit, sacriunda baptismatis omni polumus celerit te succurri: ne ad nostrarum perniciem tendat animarum , si negato desiderantibus fonte salutari, exiens unusquisque deSaeculo, et regnum perdat et pitam. S. Leo M. Epist. XXVI. at Nicetam Aquileiensem: A parpulo recens fiato usque ad Germitum senem sicut nullus prohibendus est a baptismo , ita nullus est, qui non peccato moriatur in butismo. CCCL. Prob. II. Authoritate Conciliorum. Mileuitanum II. verius Carthaginenss A. 4i8. Can. II. ita statuit : Placuit, ut quicunque Parvulos recentes ab uteris matrum baptizandos negat; aut dicit , in remissionem quidem peccatorum eos baptizari. sed nihil ex Adam trahere originalis peccari , quod lauacro regenerationis expietur, - - anathema sit. Gerundenso
A. 5i7. Capitulo V. De parvulis sero qui nuρer materno utero editi sunt, placuit constitui, ut si infrmi, ut assolet , Derint, et lac maternum non a metunt,
etiam eadem die qua nati sunt si oblati fuerint baptizentur. Ex quo C pitulo colligitur , in ea parte ub
paniae Baptismum parvulorum e tra casum necessita- is per unum aut alteram a nativitate diem disserriuolitum suisse ad majorem disentiam. Bragarense II.