Theologia DogmaticoPolemica

391쪽

39o ARTICULGS II. CONTROVERSIA VIII. A. 57 2. Can. VII. Placet, ut unusquisque Episcopus pee Ecclesias suas hoc praecipiat, ut hi qui infantes suos ad baptismum offerunt, siquid uoluntarie pro suo Oseserunt poto , susciρIatur ab eis: si uero ρer necessit

rem paupertatis aliquid non habent quod offerant, nul- Ium illis pignus piolenter tollatur a Clericis. Nam multi μου 'eres hoc timentes, Ilios suos a butismo retrahunt. Viennense Oecumenicum A. 33D. ut habetur

in Clemetalina unica de summa Trinitate, ait de haptismo : Credimus esse tam adultis quam parpulis communiter perfectum remedium ad salutem. Tridentinum Sess. V. can. IV. Siquis parvulos recentes ab uteris matrum baptizandos negat, etiamsi fuerint a baptizaris Parentibus orti, anathema sit. Et Segs. VII. Can. Xll. do Bapt. Siquis dixerit , neminem eg- se baptizandum, nisi ea aetate qua Christus baptizatus est, vel in ipso mortis articulo; anathema sit.

Can. XIII. Siquis dixerit, paruulos, eoquod actum Credendi non habent, suscepto baptismo inter sidelas

computandos non esse; ac propterea cum ad annos discretionis Pervenerint, esse rebaptizandos; aut praestare omitti eorum baρtisma, quam eos non actu Pro

Prio credentes baptizari in sola Ade Ecclesiae ; anathema sit. Atque hi Canones Conciliorum manifesta nobis ostρndunt antiquissimam Ecclesiae praxim, qua Baptismum insantibus semper admini travit. CCCLI. Prob. III. Ratione Theologica . certum Est, insantes multo magis in lege Evangelica salvari

posse , quamvis ad usum rationis non perveniant, im- ' matura morte rapti. Si enim in Lege naturae et IIIosaica aeternam consequi poterant salutem, multo facilias eam co nsequi poterunt in novo laedero, quod ube m

392쪽

DE BAPTISMO PARVULORUM. 39a riorem habet adnexam gratiam. Ergo parvuli iustificari possunt. Atqui quia rationis usum nondum adepti sunt, extra martyrii casam iustificari nequeunt nisi per Baptismum. Ergo parvuli hujus Sacramenti capaces sunt

etiam ante usum rationis.

CCCLII. Caeterum parvulas non modo baptismi capaces esse, verum etiam expedire ut in illa aetat la baptizentur , pate I. Quia natura ita comparatum est, ut homines in ea vivendi ratione firmius perseverent , cui a teneris annis iam adsueverunt; bonum est enim homini portasse jugum ab adolescentia sua. Porro si baptismus usque ad adultam aetatem differretur, plures adulti baptismum negligerent, rejieeren que non raro usque a l ultimam aegritudinem; alii ut liberius propriis cupiditatibus indulgerent, utpotenuit a lege refraenati, ut sibi stilso persuaderent: alii ut plene in ipso exitia per baptismum purgati , recta ia ad coelum evolarent. II. quia periculum aeternae damnationis , ita quam incidere possunt insantes, si so tu sine haptismo repente moriantur, minime compe Sa tur per fructum qui expectatur ex di Iatione bapὶ smi , Praesertim cum eo fructa nota priventur insantes ; grandiores cnim facti informantur Eectis ite fido ac doctrina , ut norint quid in baptismo per sponsores

prcu iserint, ala sponsionis Suae per totam vitam memores sint et custodes

CCCLIII. Quaeres I. Aa Infidelium filii inVitis

porentibus baptizari possint ac debeant Z Fe p Parvuli insidelium licite haptizari nequeunt , utroque Parente invito, nisi sint serviliter subiecti aut tu mavisesto vitae discrimine cotistituti. Dixi I. Paruuli. Ad ultientia , Posteaquam ad rationis usum Per ven. Taut, Si

393쪽

392 ARTICULUS II. conRovERSIA VII. Baptismum petant, repugnantibus etiam parentibus rite 't egitime bciplizantur; quia hac in re sui iuris

sua i , posteaquam ad rationis usum pervenerunt. II.

Insdelium, id est, eorum qui falsam religionem Christianae contrariam profitentur, nec per baptismum ingressi sunt Ecclesiam. In haereticos enim propter baptismum ab eis susceptum , Ecclesia iurisdictionem habet in ordinu ad religionsm; atque ita absque iniuria potest parentes privare patria potestate, quam ha hent ad educandas proles, quas proinde potest eis erit,ere ut baptizentur, si non sint baptizatae, et in xeras do instruantur. III. Licile. An enim valide baptizeu-tur, praeter Durandum , nemo Theologorum dubitat, cum nihil desit in ejusmodi baptismo ad valorem Sacramenti. IV. Utroque parente inuito. Si enim Parentes in fi loles in baptismum parvulorum suorum Consenserint, vel eos sibi retinere noluerint , ideoque eos cAPonant, parvuli licite baptizari potuerunt. Quod si alter parens consentiat in baptismum infantis, alter res actetur, licite baptizatur insans; quia in hoc dissidio, in quo insans uni parti subtrahendus est et ab tori adiudicandus, praevalet ius partis innocentis : pars autem innocens censetur parens ille , qui in baptismum

insantiet consentit. Cavendum eSi autem eo casu, ne

insans sub parentis qui baptismo reluctatus est, Pote- State relinquatur, ob periculam nempe Perversionis. V.

IVisi Parentes sint seruiliter subiecti. Si enim illi iustam sub Principe Christiano patiuntur Servitutem PT prie dictam , vi hujus dominii infantes a parentibus abstrahi pos uni et baptizari, modo non reddatatur Pa rentibus post baptismum, sed seorsim ab illis Christiano educandi collocentur. Ratio est, quia geniti servis

394쪽

DE BAPTISMO PARVULORUM.

barentibus, sunt proprium Domini bonum, adeoque avebIi ab ipsis iure possunt, et Christo per baptismum

consecrari. Assertio itaque nostra de iis tantum infidelibus loquitur, qui Christianis Principibus subditi

sunt subjectione mere ei vili et politica, quales Sunt v g. Judaei, qui frequenter in ditionibus Christianorum Principum tolerantur. VI. aut in manifesto uitae discrimine constituti. In hoe enim articulo debeat insantes baptizari, etiam invitis parentibus Christiano Pri cipi civiliter tantum subjectis; quia tunc neque infans , moraliter loquendori exponitur Periculo apostasiae, nec parentibus injuria fit, quibus infantem non rapit

baptismus , sed mors : neque minister irreverentiaorens est; licet enim Sacramentum exponere periculo saltem remoto profanationis, quando in extrema necessitate positus est suscipiens, et qualecunque illud periculum alio modo propulsari nequit. Illud praeterea hio observandum, parvulos infidelium, illicite quamvis haptizatos ob dissensum parentum, nihilominus a Pare tibus separandos esse; praevalet enim lari paterno ius quod Ecclesia per haptismum acquisivit, cum cedat lautilitatem parvuli. atque tu honorem Dei et Sacramen. ti , quod per apostasiam moraliter certo sutaram: nisi parvulus ab infidelibus parentibus Separaretur , gravi injuria afficeretur. Doctrinam hoc numero traditari haasimus ex Bullario Ben dicti XIV. Tomo II. Constit tione XXVI v. ad Archiepiscopum Tarsensem, Vices- gerentem in Urbe Roma. Et Tomo III. constitui. XL LX. et LIV. CCCL lv. Prob. jam assertio sic explicata I. A thoritate et praxi Ecclesiae, quae nequa noreatissimi 3 Christiane rei te inpor ibus umquam apud I eratores

395쪽

'4 ARTICULUS II. CONTR0VERSIA VIII. aut Principes Christianos egit , ut cogerent infideles

Sacra n Stra suscipere, iisque parvulos suos initiare. H. Anthoritate Conciliorum et Pontificum. Toletanum II .

A. 6, 3. cui LXII. Episcopi subscripsere, tacite improbavit sactum Si ebuti Hispaniarum Regis, qui circa

annum 614. Iudaeos baptismum suscipere coegit. Canone enim LVI l. ita statuit: De Iudaeis autem hoc praecepit Sancta Synodus, nemini deinceps ad creden dum uim inferre : Cujus enim uult Deus miseretur , et QMem uult indurat. non enim tales inuiti saluandi sunt , sed uolentes ; ut intogra sit forma iustitiae. Siacut enim homo propria arbitrii uolantate serρenti obediens periit, sic vocante gratia Dei, propriae me1 tis conoersione homo quisque credendo saloatur. Ergo non ui . sed libera arbitrii poluntate ut conoertantur suadendi sunt, non 'stius imρellendi. Quae verba qua uvis des adultis dieta sint, non minus tamen ut parva Ios pertinent; non minus enim vis infertur parentihus, si eorum parvuli ipsis invitis baptizentur, quam si ipsi patentes infideles compellerentnr baptisma Suscipere. S. G. goriuς M. Lib. I. Epist. XLv l. alias XLV. ad Virgilium Arelaten em et Theodorum Massiliensem scribit : Intentionem quidem huiusmodi laude dignam censeo ; sed timeo , ne animarum quas eripi uolumus . disyen diu subsequuntur. Dum e limquispiam ad boρtismatis Iontem noth Praedicationis suasitate, sed necessitate peruenerit, ut Pristia an superstitionem remeans inde deterius moritur, unde re Natus esse uidebatur. S. Nicolaus I. iii Responsis asConsulta Bulgarorum. cap. X.Ll. Porro illis Infidelibus uiolentia, ut credunt. uullaterias in erenti est. Ram ὐinne quod ex Poto non eεἰ, bonum esse non θυμ

396쪽

DE BAPTIRMO PARVULORUM.test; scryptum est enim, Voluntarie sacri cabo tibi. III. Ratione. I. est. lnfideles neque ab Ecclesia, neque a Principueui tantam civiliter subsunt, cogi possunt ut parvum os suos ad baptismum onerant : non ab Ecclesia; quia sei nullo modo subjici utitur: non a Principe ;quia ei in illis tantummodo subsunt qaae spectant aliustitiam et honestatem naturalem. At vero Baptismus ordinis est supernaturalis. 1 l. est. Insantes sio baptizati vel relinquantur sub patria potestate et tuue baptismus manifesto periculo profanaticiuis exponitur , quia parvuli in superstitione parentum eduearentur zvel sub lucerentur a parentum potestate, ut postea haptizentur; et tu no ius naturale quod paretites habent

in filios, violaretur. Quod licito tam param fieri potest, quam parum bona quae juste possidentur, Per vim eripi valent. CCLV. Neque dicas I. Patersa milias qui coenam

magnam instruxerat, servo suo imperavit Lacae cap. XIV. Exi in pias, et seρes: et coinyelle intrare, ut imρleatur domus mea. II. In connictu duarum pol statum , quarum una alteri subjacet, inferior contra Superiorem non obligat. Atqui Deus imperat omnem hominem baptizari. Matth. cap. ult. Docete omu a Gentes, baselizantes eos etc. Ergo. Ill. lnfantes liuite avelluutur a parentibus, si pravis moribus ab illi i stituantur , aut si periculum sit no ab illi occidantur. Ergo multo magis a parentibus tu fidelibus abstrahipo, Suut, ut b Ptia ut ir. Iv. Infideles, sapo sita sun

397쪽

39S ARTICELUS II. CONTRO PERSIA VIII. ad Vincentium Rogatistam laudat Leges ab Impp. Iatas adversus saerificia Paganorum. Ergo si Christiani Principes possunt licite Paganos a nefariis sacrificiis

mortem comminando deterrere , multo magis possunt eos cogere, ut parvulos suos baptizandos offerant. Resp.

ad I. Deus , qui per Patremfamilias repraesentatur, jussit homines ad coenam , seu ad fidem compelli pomdere rationum, praedicationis constantia, et virtute Persuasionis; non vero armorum strepidi, et vi adhibita. Αl l I. C. M. D. m. Decis imperat baptizari

omnem hominem volentem, C. m. Hominem rePu-guatitem. N. m. Parvuli non aliud velle censentur quam

quod volutit parentes. Ergo sicuti Legi divitiae repugnat bapti dare adultam nolentem : ita etiam Legi di- inae adversatur bapti Zare insantem Invitis parenti has; quia Deus baptismum praecipit, servata lege naturae, et reverentia Sacramento debita. Ad III. N. C. Bona morum institutio, et vitae temporalis conservatio ju- Tis sunt naturalis et publici: ac Respublica, cui pax et tranquillitas ex bona civium institutione pendet , aut horitatem suam in res hujuscemodi exercere potest. At vero Sacramenta sunt simpliciter juris di- ini positivi, atque ad ea illos dumtaxat potest cogere E 'clesia , in quos authori talem habet et dominium. Ad IV. D. A. infideles prolibus suis bapt smum procurare tenentur lege naturali , mediate et indirecte , C. A. immediate et directe, N. A. et Gnseq. Infideles tenentur lege naturali mediate et indirecte parvulis suis Prouiaruro baptismum, tu quantum leX naturaa dictat obediem Lum esse praeceptis Dei. At hoc modo

proprie ac stricte non dicimur obligari jure naturali , . Siviat non diuimur jure naturae obligari ad audiendam

398쪽

DE BAPTISMO PARVULORGM. 39ν diebus sestis et Domini eis Missam, vel ad servandam

diebus esurialibus abstinentiam a carnibus. Profecto huiusmodi legis naturalis transgressio non suffieit, ut Princeps possit parentes repugnantes iure suo privare alioquin posset pariter cogere adultos ad suscipiendum baptismum , quia et ipsi simili modo peccant contra legem naturalem nolentos bapti dari. A l V. N. C. Haec duo omnino div prsa sunt, alicui interdicere cultum impiae BeIigionis, eiusque publicum exercitium, et ipsum cogere at cultum verae Religionis. Prius illuAP0squnt, et quandoque exequi tenentur Principes, Praesertim cum dispar cultas subditos ad discordias et Tixas incitat, quos in pace ac unione continere offi-eium est Principum. At non tenentur illi, nec debent invitos ac reluctantes Infi teles sibi ei viliter tantum subditos , ad baptismum suscipiendum, et profitendam Christianam Religionem termentorum acerbitate eo m-

pellere. CCCLVI. Quaeres II. An reserato materni uteri ostio, quod puerperii initio contingit, valide hapti

zetur infans, cuius corpusculum , etsi nulla sui parte in lucem prodierit, aqua nihilominus per siphune Ium tingi potest 3 Antequam respondeam, noto I. Ce tum est, in lautem in matris utero ita latitantem, ut

nulla ejus pars aqua persundi queat, baptizari non

Posse, neque ei Baptismum prodεssa, quod nonnulli haeretici, Ceriathiani nempe, Marcionitae et cataphryges, Olim arbitrati fuisse dicuntur, si ejus loco matris corpus abluatur. ΙΙ. Matre tu mortis periculo constituta , si infans aliquam sui partem ex utero emisit, Rituale Romanum statuit in ea parte haptismum eSseeouserendum quae ex utero emersit, additque baPti-

399쪽

smum non esse ullo pacto repetendum, si salutari aqua infantis caput tinctum fuerit; secus vero faciendum decernit, cum nou eaput , sed alia qαaelibet corporis pars aqua perlauditur: tune qaippe parvulam , si πι-vus evaserit, iterum sub conditione baptizandum praecipit. Complures tamen ex Theologis exi qtimant, caput a Biluali Romano nominari non restrictive, sed

mere demonstrative, ut alunt, seu exempli causa, ac

propterea idem iudiuium esse ferendum de alii A partibus

principalibus corporis, v. g. humeris, Pedibus, au mani-hus. Verum cum haec opinio proba Ulitatis limites noti e cedat , in praxi conserenduq est baptismus sub Conditione , si contigerit parvulam praese uti periculo er plum ex matris utero prodire, qui antea urgente ne- uessitate in alio membro quam in capite baptinatus fuit. CCLVH. Bespondeo. circa praesentem quaestionem diversas esse Theologorum sententias. Sunt, qui cum Card. Laurea, Hrmiuier, diutule Al xandro, Go ti. Becti . Billuari etc. negaut baptismum in hoc e

su validum esse, quamque aSsertionem gemino argumento confirmant. Primum ex ipsa natura baptismi durivant. Baptismus, aiunt, est Sacramentum regenerationis, et secuniae nativitatis spiritualis, cui ne-eesse est ut prima corporis nativita ψ praece lat. die n-

te Christo Ioan. Cap. ili. Νω quis renatus fuerit δε-rulo , Ποn Potest pidere regnum Dei. - - nisi q ι is renatus Juerit ex aqria et Diritu Sancto, non potest introire in regnum Dei. E:go cum nullus possit renasci antequam natu sit. insunq in hoc casu valido hupti Eari nequit. Alterum argrimentum Pet aut eX nα- thoritate S. Augustini . cpii lib li. de peccat. iueritia et dimiss. caP. XX vii. scribit: Sacramentum BUti

400쪽

DE BAPTISMI PARvULORUM. 399smi profecto Sacramentum regenerationis est. Quo circa sicut homo qui non vixerit, mori non potest , et qui mortuus non fuerit, resurgere non potest: ita qui natus non fuerit, renasci non potest. Et Epist. CLX. XVil. alias I.Vll. ad Dardanum, Cap. IX. Non video, quomodo aiascentur homines in domum Dei ad habendum in se inhabitantem Dciam, nisi cum

fuerint renati, quod non Possunt esse antequum nati. CCCLVli I. Contra validum esse in hoc casu baptismum asserunt Victoria, Suarius, Gregorius de Valentia, Aurclius Piette, Franciscus I nno , Gabriel Gualdus, aliique; tum quia infantes in utero matruin sanctificationis capaces sunt, ut constat de Ieremia, ae praecipue de S. Joanne Baptista : tum quia nihil dee se videtur ad vali rem baptismi; datur enim subiectum capax, mini iter, debita materia et forma, ne m i teriae applicatio. Ad momenta adversariorum respondent , quantum ad rem attinet, insantem illum natum dici posse, qui ex abditioribus maternaa ulvi penetralibus ad uteri ostium decidit, atque obstetricis mani-hus pertractatur: unicum vero Augustini scopum sui se, improbare baptismum eo italum matri, pro puero quem in utero ge Atat. , Lle hau de re plura ci: u l Prο-

verum Lambertinum , seu Benedictum XIι in Lib. de Synodo Bioece-ana, Lib. VII. Cap V.CCCLIX. Verum quidquid deum ii qit de hae Theologorum lite, in praxi certum videtur l., insantem Sio baptigatum denuo sub conditione biptigari lamesse, quia opinio utraque tum ea , I iae st. it pro valore hujus baptismi , quam quae illam impugnat , est tantum probabilis , nullamque moralem certitadiuem attingit. II. Iasautem ualla adhae sui parte edituru,