Theologia DogmaticoPolemica

401쪽

ARTICOLUS II. cona0vERSIA vIII. si prudenter timeatur decessurus autequam maler IIIumenitatur, sub conditione hapti dandum esSe , modo aqua ope instrumenti ad illum pertingere queat. Charitas enim praecipit, ut remedio etiam probabili tantum, quando certiora non suppetant, illius saluti consul tur quantum fieri potest.

OBIECTIONES.

CCCLX. Oljicitur I. Silentium Scripturarum. In Scripturis nullum habemus mandatum vel exemplum de Baptismo parvulorum. Ergo reiiciendus est. ReSp. I. N. A. Praeceptum generalibus illis Christi verbis in-dioatur Matth. Cap. XXV1II. Euntes igitur docete omnes gentes, butizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Exe mplum Actus Apostolici veris militer suppeditant; Capite enim XVI. narratur , LF-diam purpurariam , et cudodem carceris cum tota familia a Paulo baptizatos fuisse. At longe verisimilius est, quod in integris familiis infantes aliqui extiterint Besp. II. N. C. Quamvis Scripturae silerent, Traditio tamen quae parem habet eum verbo scripto authoritatem, atque antiquissima Ecclesiae praxis paedobaptismo

aperte Suffragantur. Caeterum si qua vis huic argumento inesset, ccnsci ex eo facile posset, se minas omnes ab Eucharistica mea sa arcendas e Sse, quia nec Praece

rium me exemplum in Scripturis ostendi potu, t mulieris ad participationem Eueharistiae admissae. CCCLXI. Objicitur II. Authoritas Scripturariam. Christus instructionem praemitti iussit Bapti m O. J Iatiti. Cup. XXVIII. Biantes igitur docete omnes gentes, fa-Pcizante4 eos se docent 3 co4 4ersare omnia quaecun

402쪽

e'ὸ mandaui uobis. Marei cap. XVI., Qui crediderit .

et baptizatus fuerit, saluus erit. Pari modo Apostolus ad Rom. cap. X. ait : Corde creditur ad iustitiam rore autem confessio sit ad salutem. Et S. Petrus Act. Cap. II. Poenitentiam agite, et butiretur unusquisque sestrum. Ergo cum infantes instrui, aut poenitentiam agere nequeant, disserendus est illorum baptismus ad annos discretionis. Resp. D. A. Christus instructionem praemitti jussit baptismo adultorum , C. A. Baptismo parvulorum, N. A. et Conseq. In adultis ad fructum Baptismi percipiendum praerequiritur fides, adeoque imStructio et poenitentia seu detestatio peccatorum : at V ro in parvulis, qui propter conditionem aetatis fidei aut Poenitentiae actum elicere nequeunt, desectum hunc surptet Matris Ecclesiae fides , ut constat ex traditione et praxi Ecclesiae, quae insallibilis est Scripturarum inte Pres. Neque contrarium evincitur ex S. Hieronymo, qui Comment. in Matth. scribit: Non potest fieri, ut compus baptismi recipiat Sacramentum , nisi ante animasdei receperit peritatem. Loquitur enim ibi S. Doctor de adultis, quibus ultro fatemur dari non debere baptismum , nisi fidei prius actu sibi proprio receperint veritatem. Aliud S. Hieronymum sensisse de parvulis, patet tum ex ipsius Epistola ad Laetam, in qua parentes graviter monet, ut curent suos infantes statim ao sine mora baptizari, tum ex Lib. III. contra Pelagia- NOS , ubi ex haptismo Parvulorum adstruit existentiam

peccati originalis. CCCLXII. Objicitur III. Exemplum Christi. Christus Rex et Legiser noster baptizatus fuit trigesimo aetatis anno. Ergo Baptisma Christianorum differri debet ad adultam aetatem. Resp. c., A. N. c., visi pariter i

403쪽

4ollierre velis, exemplo christi Eucharistiam sero po tcoenam celebrandam esse , servandam nobis esse Legem Mosa inam . circumcisionem retinendam esse etc. ChristuS non ex necessitate, sed ut nobis demis i animi exemplum daret, baptizari voluit a Joanne , antequam praedicationem suam auspicaretur. Contra vero eum haptismus nobis necessarius sit ad salutem , male nobis consuluisset tam necessarium remedium disserendo , quo facile privari in tenera illa aetate, sicque aeterna excidere salute potuis,emus.

cccLXIlI. Objicitur IV . Paritas gemina. I. est. In adultis requiritur propria dispositio praevia ad Baptismum. Ergo etiam in parvulis. Atqui parvuli cum

per aetatem usu rationis non polleant, disponere Se ne tu unt ad Baptismum. Ergo Baptismus illis dis recidus est. II. Parvuli non admittuntur ad Euchari tiam. Ergo neque admitti debent ad Baptismum. Resp ad I. N. C. Adulti propriae dispositionis capaces sunt, et quia Proprio voluntatis mota se a Deo averterunt per peccatum Personale, aequum est ut proprio libeti arbitrii mota, heueficio gratiae divinae excitantis et adj iv aut is , ad Deum convertantur: At vero parvuli nec dispositionum

illarum capaces Suut, ni u motu Volunt. tia Phydiu. Proprio pecca erunt. Quemadmodum ergo illi. ulleua vola tas nocuit, nempe P dami; ita voluit Chr tisi, ut ali nafides, nempe Ecclesiae, parvulis prodes et ad scitatem,

per Spiritus Sancti gratiam in Babiis mo imitabiliter

operantem. Ad II. N. C. Eucharistia cura sit a h, isto instituta ad vitam Spiritualem qua a tu baptismo liccepimus, nutriendam et conservandam . P rviali O non indigent, quod vitam spiritualem in hapti ai uccei tam amittere nequeant, donee ad an uos discictio uis Perve-

404쪽

DE BAPTISMO PARvULORUM. 4o niant. At vero Baptismus institutus fuit ad dandam ubiam spiritualem, quam nisi parvuli in haptismo acceperint antequam ex hoc saeculo decedant, aeternum Pe reunt coelo eXelusi.

CCCLXIV. Objicitur V. Infidelitas parvulorum. Infidelis non est Baptismi capax. Atqui parvuli sunt i

fideles. Ergo P. m. Parvuli sunt omni fide destituti, tam actuali quia rationis usum non habent, quam habitualiquia Christum non habent in cordibus habitantem. Ergo sunt infideles. Ρ. A. Si Christum haberent in cordi-hus habitantem, intimo sensu illam cognoscerent. Atqui illum non cognoscunt. Ergo. F. D. M. Infidelis qui positive non credit, non est capax Baptismi, C. M. Infitelis negative, id est, qui fidem actu non habet, cujus est incapax , N. M. Et sic dist. minore N. Conseq. Ad ρrob. N. A. Parvuli fidem habρnt actualem , non quidem Pr priam ut somniavit Lutherus , sed Ecclesiae: quam Primum vero unda vitali persusi sunt, simul cum gratia

sanctificante recipiunt habitum fidei , spei et charitatis. Ad hujus probat. N. M. Ut enim S. Augustinus scribit Epist. CLXXXVII. alias LVII. ad Dardanum, Cap. VIlI. Dicimus ergo in baptizatis 'arpulis, quamuis id nesciant, abitare Spiritum Sanctum. Sic enim eum nesciunt quampis sit in eis. quemadmodum nesciunt et mentem suam ; cujus in eis ratio, qua uti nondum possunt, petiit quaedam scintilla sopita est, excitanda aetatis

accessit.

CCCLXV. Obiicitur VI. Injustitia Paedohaptismi.

Iniustum est pueris nescientibus Christi iugum imponere. Ergo Baptismus tamdiu disserendus est, donee qui petit agnoscat obligationes Baptismo adnexas. P. A. Aequitas postulat, ne quis inconsultus et insolus de-

405쪽

464 ARTICULUS II. CONTRd RSIA VIΠ.hita contrahat. Ergo. R. N. A. Neutiquam ille confra

justitiae leges agere censendus est, qui captivum, etiam non Petentem atque inscium, a gravissima servituto liberat. Atqui nulla gravior aut magis perniciosa Servitus excogitari potest quam illa , in qua parvuli aure Baptismum detinentur diabolo subjecti. Accedit quod ob- Iigationes , quas baptizati contrahunt, sint onus leve et jugum suave, quod serius aut citius Lege divina positiva et naturali subire tenentur. Ad probat. D. A. Si id evidens et maxima postulet illius utilitas , qui de-hita inscius contrahit, N. A. Secus, C. A. N. C. Aequitas postulat, ut solvantur impensae tamquam utili negotiorum gestori, quas alter feeit etiam sine mandato', ut alienum equum aut bovem errantem ad Dominum redueeret, aut ut opportuna medicina aegrotum sau ret, alias Periturum.

406쪽

ARTICULUS III.

DE SΛcRAMENTO CONFIRMATIONIS. CONTROVERSIA LAN CONFIRMATIO VERUM SIT NOVAE LEGIS SACRAMENTUM'

Contra Protestantes.

ccc LXVI.

Confirmatio est Sacramentum novae Legis, quo baptizatis Spiritus Sancti robur confertur, tum ad firmiter eredendum, tum ad fidem ipsam intrepide confitendam. Dicitur Ι. Baptizatis. Confirmatio enim necessa- Tio praesupponit Sacramentum Baptismi, cum instituta fuerit pro solis fidelibus, qui per Baptismum Ee-elesiam ingressi, et spiritualiter regenerati sunt. II. Spiritus Sancti robur. Nam gratia sanctificans et Spiritus Sanctus in quolibet Sacramento novae Legis consertur : At vero in Confirmatione ea plenitudo gratiae datur, quae suscipientem , adhue parvulum in Christo, perficiat et . corroboret. III. Ad fortiter credendum, et ad Idem ipsam intrepide constendam. Gratia enim in hoc Sacramento consertur ad robur, ut baptizati tentationibus contra fidem irruenti hus viriliter resistant, eamdemque fiflem , spretis minis et blanditiis saeculi, data occasione liber profiteantur. Porro varia sunt Confirmationis nomina apud Patres et authores Ecclesiasticos, a materia illius, forma, et effectu petita. Vocari enim

ab illis solet impo3itio munuum, Sacramentum rati

407쪽

446 ARTICULUS III. CONTROVERSIA I. smatis et unctionis, unguenti mysterium , chrisma spirItalis unguenti. chrisma sanctum et suρercoeleste , chrisma salutis, signaculum donationis Spiritus Sanci plenitudo gratiue, et perfectio. CCCLXVII. Confirmationem e Sacramentorum n mero omnium primi expungere conati sunt Novatore Saeculi XVI. Lutherus Lib. de Captivit. Babylon. Me-Ianctiton in Locis commvn. Calvinus Institutionis Lib. IV. Cap. XIX. et in Antidoto Cone. Tridentini ad Caci. I. de Confirmatione, horumque sectatores Eemnitius, M. Ant. de Dominis , Ioannes Ballaeus, aliique. Gloriantur equidem veteribus haeretieis erroris sui praeso maioribus , Novatianis, Albigensibus , Waldensibus , Wickiusso . et IIusso. At praeterquam quod proscript Tum ab Ecclesia hominum authoritas in Religionisi negotio contemnenda sit, neque umquam error adversus veritatem praescribere valeat, inanem esse qualem-ctimque hane gloriationem silentium veterum Historicorum ostendit. Novatianos quod attinet, constat equidem ex Epistola Cornelii Papae ad Fabium Auliochenum, Novatianum , postquam a morbo recreatus est, ab Episcopo consignatum non suisse, ejusque asseclas

ut factum Magistri sui probarent, confirmationis S,

cramentum tamquam minus necessarium neglexisse,

quod etiam ab Arianis , Macedoni .inis, Apollinaristisfactitatum fuisse haud obscure colligitur ex eo Canone, quem Graeci ordine septimum legunt inter canones Constantinopolitani I. Concilii: At vero Confirmationsme Sacramentorum numero ab illis erasam fuisse silent Epiphanius, Philastrias, Augustinus, Theodoretus . Pacianus , Damascenus, diligentes alioquin Scriptores inreceuseudis haeretieorum erroribus. Albigensibus erro-

408쪽

Aη co ApIRM TII SIT SACRA H. H. L. 4orrem Iisne adscribunt Petrus Vallecernenetis et Alanus; sed silentibus aliis Scriptoribus , non leν is conjectura est, Petrum et Alanum falso rumore deceptos , aut quod aliquibus sorte Albigensibus in mentem venerat pravum dogma, universis inconsiderate attribaisse. Wabdenses non circa veritatem Sacramenti Confirmationis errarunt, ut palet ex solemni illa fidei professions, quam Uladislao Hungariae Regi obtulerunt , in qua sic habent: Sacramenta sutenario inclusa numero, Ecclesiae Christi utilia esse pandimus. De confirmati ne vero nominatim ita Ioquuntur : Fide ex diuinis Scripturis sumpta 'rUtemur , remporibus Αρostolorum istud obseruatum fuisse. Errabant itaque I. circa ministrum Confirmationis, quem ordinarium volebant esse Presbyterum. II. Circa consecrationem chrismatis , quam dicebant esse omnino superfluam. III. Circa unctionem, quam humanum esse inventum asserebant. Quod vero IValdenses nostris temporibus duo tantum admittant Sacramenta , id horum hominum inconstantiam arguit, quos Ioannes Bucerus Argentoratensis Calvinianae sectae minister A. 15S 2. Permovit, ut contempta Maiorum suorum doctri na , Protestantibus adhaererent.

Joannes Wic klessus neque in Trialogo, neque alibi Sacramentum ipsum Confirmationis , sed ejus tantum administrationem Episcopis reservatam esse negavit, ideoque a Constantiensi Articulus Wie klesfi XXVIII. proscriptus fuit : Confirmatio iuuenum, Clericorum ordinatio , locorum consecratio reservantur Pastae et Discopis propter cupiditatem lucri femporalis, et honoris. Nec aliter de Ioanne IIus sentiendum est, qui nec latum unguem a Wichlesso hae in re discessit.

409쪽

έo 3 ARTI GLUS III. CONTROVERSIA LCCCLXVIII. Conclusio. Confirmatio est verum

novae Legis Sacramentum. Ρrob. conclusio haec dogmatica I. Authoritate Scripturarum. Actuum cap. VIII. dicitur : Cum audissent Apostoli, qui erant Ierosol m is , quod recepisset Samaria serbum Dei, miserunt ad eos Petrum et Ioannem. Qui cum penissent, Oraperunt pro ipsis ot ace erent Spiritum Sanctum : nondum enim in quemquam illorum uenerat , sed baρtizati tantum erant in nomine Domini Jesu: tunc imyonebant manus super illos, et accipiebant Diritum Sanctum. Aetuum cap. XIX. de Ephesiis dicitur : Baptizati sunt in nomine Domini Iesu. Et cum imροsuis set illis manus Paulus, penit Diritus Sanctus svρereos, et loquebantur ling s . et pro 'hetabant. Ergo

confirmatio est verum novae Legis Sacramentum. P. C. Ad verum novae Legis Sacramentum, fatentibus ipsis etiam Protestantibus, requiritur symbolum externum,

mandatum divinum symbolum illud usurpandi, et promis, io gratiae. Atqui haec omnia assignari possunt inritu Confirmationis. Ergo Coufirmatio est verum novae Legis Saeramentum. Ρ. m. In ritu illo usurpatur s3mbolum externum, nimirum impositio manuum, tinctio et oratio : datur mandatum divinum symbolum

illud usurpandi, quia Apostoli dispensatores Mysteriorum Dei Samariae, Ephesi, atque aliis in urbibua Confirmationem administrarunt fidelibus jam baptizatis : idem symbolum usurpavit primitiva Ecclesia , iblud nou usurpatura , nisi usurpandi mandatum accepisset a Christo. Assignari etiam potest promissio gratiae ; nam Ioan. Cap. XIV. ait christus: Ego rogabo Patrem, et alium Paraclitum dabit pobis , ut maneatoobiscum in aeternum, Spiritum peritatis. Praeterea si

410쪽

AN c0NFIRMATIO SIT SACRAM. N. L 7 4os gnum illud sensibile vim habebat oon rendi gratiam ;quotiescum Iaa enim in Actibus Apostolicis impositionis manuum fit ineatio, subjungitur eos aeuasisse Spiritum Sanctum. Ergo divina promissione gratia fuit Confirmationi adnexa. Caeterum nomine Diritus Saucti non tantum tutelligi dona gratis data linguarum , ea Tationum , et miraculorum, quae primis fidelibus conferebantur ad majorem Christiauae fidei adlicio teneras commendationem ; sed etiam ad praecipuo gratiam sanctis cantem, qui est effectus nostris etiam temporibus adhuc permanens hujus Sacramenti, si eum legitima

Praeparatione suscipiatur, patet tum ex uuanimi Patrum et Ecclesiae consensu, tum ex testimonio B. Petri, qui Act. Cap. XI. narrans Iula is, Cornolium. Centurionem cum tota eius familia a se haptizatu afuisse , ait: Cum autem coepissem loqui , cecidit hiri us Sanctus sui'er eos, sicut et in nos in initio. At Spiritu; Sanctus datus Apostolis die Pentecostes non complectebatur tantum dona gratis data , se a praecipuo gratiam sanctificantem, qua subito in alios viros al-

quo intrepidos fidei athletas mutati sunt Ergo per Spiritum Sanctum , quem confirmati ab Apostolis accepisse dicuntur, intelligenda est praecipue gratia fametificans.

CCCLXIX. Prob. II. Authori tale Patram. Origenes Hom. V ΗΙ. in Leviticum scribit: Sic ergo conoer sis a peccato Muriscatis quidem Per illa omnia datur quae suρerius diximus et donum autem gratiae hiritus per olei imaginem designatur , ut non solum purga-eionem consequi possit is qui conςertitur a peccato , sed et Sotritu Sancto repleri. Tertullianus Lib. de Bapt. Cap. VII. Exinde egressi de Layaro, perungi