장음표시 사용
151쪽
fidemque iis temere denegarit, nae ia eorum libros platie intactos reliquisse, et alienis potius, quam suis, oculis rem diiudicare matto censeaturi Sed ipsinn I os EpΗ vM cuius ratio inprimis habenda nobis est, cum de ritibus sici is plurima tradiderio et huius rei habemus testem, quanta cum cura et religione in perseribenda gentis suae historia rerumque sacrarum historia versatus sit. Tω χοριαναγαγραφοντι το μaν-αταγκιαῖον. dicit ille in Vita Sua n. l. eodemque loco recte reprehendit illorum leuitatem, qui, eum hiscariam scribendam sumperitu, de varitate parum admodum solliciti exodio grafiniue fas aliquid dicere non vereantur. Qui aliis seriptoribus veri studium tam grauiter commendet, ipsum hoc neglexisse putabimus 3 Iam supra e
Prooemio Ant. Ita. testimonium eius attulimus,
quo sontes historiae suae ingenue indicaret, ex iisque solis sua liausisse, sinctissime confirmaret. Idem
152쪽
ταυτα δηλωσειν, μεrε προσπιθώς τι τοῖς πραγ- μασι ἀυτος ἰ χιον. μην ἀφαιρειν υπεκη ahoc. Quis non rμiosum historicum habeat, qui monυ--ntis siterarum, e quibus hauriat, nec demere, nego ere quicquam de suo audeat. Quin tributam hane bono Ios EpΗo laudem videmus a viris doctissimis, qui eius virtutes crebra lectione pe spellas haberent. Αθος πιτέυεθ laudatur E v s E g I o Hi . Helis m, s. φιλαληθητ ανἈρ ISIDORO PELUSIO TAE D. III, s. IV, 7F. THEOPHYLAcro ad Mailh. XXII, 7. et sui DAE. E recentioribus egregius I os Epii I defensor extitit inprimis magnus Io S. SCALIGER, eum vocans diligensi um et φιλαληθεςατον omnium seriptorum, tui non silum in rebus Iudaisis, sed etiam in externis tutius tredatur,
quam omnibus Graecis et Lastas, Praef. ad Opus de Menae Temp. in quo ipso quidem libro et Notis ad
Eusebii taronicon. multa abstersit a Ios EPHO crimina , quae ab imperitis illi cssent impacta. Non minori fortuna vindicem eius egit contra Baroniumcks xv ovus in Exercitiaioribus, et pAGIus iu Critim ad Annales Baronii, ut illos taeeam, qui in Iosr pHI libros commentati sunt.
153쪽
Neque vero quisquam eorum, qui iusta laudeios Ep Η vM mactent, cumque φιλαληΘχαταν praedicent, errores et vitia eius dissimulasse reperitur; immo ingenue fatentur omnes, aliquid humani interdum patam, quod a cAs Ruso No Exertua'. XII. ' a. FABRI cIO in I Moth. Graeca, ITTIGIO in Praefat. edit. Iosephi Li f. PETRO B R I N c H I O thriamine Chronologiae et Historiae Mephi, ad calcem edit. Hauercamp. aliisque factum est. Sed de lii, ipsis vitiis caute et modeste iudicandum arbitramur, quod
Cum historiom nobilissimum laudarit C As Avis Bo Nus i. c. quicquid imgrati Iosepbownsiges muginentur; ira pergit ille: Si o res Iosephi errores, hallucinationes, aut abi
psiae de iis non loquor, in quibus discedit Dyephus a Bibliis: in quo excusari non potes in unam Din.
eentesima pars ea fuerit culparum ab uno Eusebio
admissarum, siue in Chronicis, siue in aliis scriptis.
Cur igitur tanta cΠra et tanta cum iniquitate IOD.
pbο insultabimus ' enisu libros nisi prouidentia Dei singularis ad nostra sertiasset rempora, in quantis rerum Iudaisartim tru bris versaremur p quo a bulas, quot mendacia iubar historiae Iosephi discutit 8 At errat L si bus in- te dum manifesto. Sanet homo enim erat. Potuitne Baronius obliuisci, o muel
nia opus habes ey avis autem magis ipso J cuius An- noles tot futiles fabulas, tot foeda mendacia, tos omnis generis errores son livent cer.
154쪽
quod plerique minus fecere, quam debebant. Nam si quaedam historiae sacrae, antiquioris inprimis aetatis, adiniscuit, quae in libris sacris haud reperirentur, neque per se probari possent; non ideo illa eonficta ab eo sunt de industria et malo animo,
uti criminantur eius aduersarii, sed hausta e monumentis scriptis, sine iusto sertasse in omnibus dele. ini: alia paullulum immutata, non peruerta aut detorta, ad ingenium Graeeorum, in quorum gratiam animum ad seribenduin appulistet; in iis maxime rebus, quae ad paganorum sacra opinionesque tra. ductae, et rationem in Iudaicis et similitudinem in Graeeis haberent; ut de igne caelesti et αυτοματω, quo victimae incenderentur cet. alia omissa, quae
offendere possunt paganos, neque illud malo consilio, sed quo magis per hane artem veram religionem reliquis gentibus commendaret. Haud pauca denique ipsi exprobrata vitia, in Chronologicis maxime, reperias, quae non a Ios EPHO vere prosecta, sed intrusa a doctoribus veteris e lesiae et eo recta sint ad graecam versionem; cuius correctionis et iniqrpolationis exempla dedit clarissifra S. V. ERNEsTi l. L et plura se daturum pollicitus est in aliis ad Ios EPHvM commentationibus, quas, optandum, est, ut in magnum rei sacrae commo
155쪽
dum aliquando edat. In eandem sententiam IosΞ- piri caullairi optime tuetur V. Ces. I. M. ScHRO,.-Κlcius in egregio libro Chri l. Κιrchem Geschichte T.
II. R. UT. Ceteriim et ex hac parte saepe iniuria fieri mihi videtur Ios Epito, quod, quae sacris narrationibus prelatir libros diuinos interdum adiungi , quae eo iIra libros illos habet, per se concidunt hoc ipso nomine omnino repti lientur a quibusdam, quia in saeris literis nulla eorum iniiciatur mentio, cum tamen nihil absurdi habeant, et commodam interpretationem admittant. Nos vero satis credibile ducimus, quasdam eiusnaodi narrationos ex iisdem libris antiquis depromtas esse, e quibus Apostoli sua de Ianne et Iambre, de cadauere Mosis rei hauserint. Bileamum et pHILO et IOSEPH vs tradit consilium dedisse Balacho corrumpendi Israelitas per seminas Moabiticas, quod a Ionathano Paraphraste pariter additum est textui sacro; i s EP Rus item per angeloriun ministerium datam legem: utrumque, opinor, malae fidei arguerent multi, nisi haec ipsa virorum Θεοπιε-- tel imonio in Ν. T. confirmata haberemus; de Bileamiquidem coiisilio II, de angelorum minist
156쪽
' De ministerio angelorum in lata lege video etiam viros doctissimos et librorum sacrorum loea, et Io-
pHI loeuid Ant. XV. S. 3. ln alienum sensum detorquere, non aliam, puto , ob caussam, quam quod non elare satis intelligerent, quomodo hoc actum sit. De modo autem non quaerendum, si de facti varitate e locis luisculentis, quales hi sunt, constiterit. νγγέ ς Stephano et Paullo diei putant prophetas, qui etiam angelorum ii omine in S. S. interdum insigniantur. Sed de lege in monte Sit in promulgata in allatis locis serni nem esse, nimis manifestum est ; neque vox -
γελος nude posita. sine ullo adiuncto,. aliud signifieare potest, nisi genium exelestem. Ex eadem ra tione I cor. XLIO. I Tim. III, I 6. non nisi de angelis caelestibus intelligi debet. Qui διαταγὰς
gelorum explicant, A e pro D positum est, ut alibi sex eenties non aduertunt
lege ponitur, reperitamisque clariorem explicationem Apostoli διαταγὰe δι' ἁγγέλων, δἰ se; γε- λων, quod sinae ministerium angelorum in promulgata lege luculenter satis indicat. Quod aliis in loeis Deus dicitur ediis
xiste legem, non vere repugnare, quilibet videt, neque excusatione indiget. Eandem vim exper tus est locus IosΕν MI, in quo δἰ ἁννέλ- Iegem datam non de Sinaitica, sed de aliis praeceptis institutisque diuinis, αγγέλους autem de prophetis itidem s
157쪽
vt eautius et de aliis eiusmodi additamentis iudicet, neque ea damnet promiscue, aut de industria mendaces PHILONEM et Ios ΕΡΗvM propterea clamitet , quod non usquequaque iis conueniat cum libris diuitiis. Sed iam e deuerticulo in viam redeundum.
Cum enim mei non sit instituti, vindicem agere
' HI Lotos et Ios EPHI, in tota rerum sacrarum
hi istoria tradenda; integrum cuilibet iudicium huiusce patetis relinquam: id teneo, quod ad caussam meam pertinet, bona haud dubie fido utrumque egisse in describendis ritibus cultus publici, quibus celebrandis et ipsi saepe intersuissent, meritoque religiosum illis animum, quam aliunde prodant, et
in eo tribuendum esse, ut, quae ipsi viderint, et sa- is cognita habuerint, accurate ad posteros tradidisse credantur. Hactenus quidem certam eorum fidem atque inconcussam' stare, serio defendo, neque in eo pertinacius repugnaturum quemquam rerum talium intelligentem confido. Ac nescio, an qui ita cupide ros Epiro et puILONI fidem de
dem, aliisque doctoribus, titur, neque .est Prob intelligi volunt; quod bile. 'contextus nullo modo p
158쪽
trahunt, eoque etiam, quae in sacris literis leguntur, corrupisse desendunt, sibi repugnent ipsi alia n caussa grauissima, hoc est, in integritatis librorum sacrorum desensione, in qua maxime solent citi side et reuerentia Iudaeorum aduersus scripturam sacram. Nam ea ratio labefectetur necelle est et corruat, si tam illustria exempla perfidiae Iuda, eae in tantis viris, e sacerdotali etiam genere natis,
Ex his autem Keillimum erit iudieare, quale
momentum faciat fides Iudaeorum recentioris actatis, si cum pii 1LONE et IOSEPHO comparentur:
neque aliud colligi potest, ' quam quod volumus: unum PHILONIs vel Ios EpHI testimonium sexcentis Rabbinorum sequioris aetatis esse longe anteponendum. Nam si ad fidem historicam probandam requiritur, primum, Ut verum necessario scire te, constet, e sinceris scilicet. sontibus, certisque satis monumentis haustum: id quomodo ad Rabbinos possit conferri, equidem non video, ut qui vel hanc ob caussam primas concedere debent puILONI vel ios EvΗo, quod sint longe antiquiores, et multarum rerum, quas tradunt, ἀυτοπτα , cuius generis scriptoribus, nisi diligentia bonusque animus Κ 4 desue-
159쪽
desuerit, summa fides recte tribui soles. Enimuero qui testimonium Rabbinomin in quolibet ritu cultus Levitici pluris siciunt, quam PHILONIS MI OS EPHI, aeque turpiter sedant, et ridiculi sunt, ac si quis in Romanae reip. historia et antiquitatibus maiorem fidem habeat v. c. Onuphrio Panuinio, Sigonio, Rosino, Nieuporto et similibus, quam Liuio, Dionysio Halicarnassensi, Dioni Cassio, ceterisque auctoribus grauissimis: vel, si quis post quindecim saecula aedis nostrae Thomanae rationem, et sacrorum in ea sermam, e scriptore saeculorum consequentium potius voluerit cognoscere, aut tutius cognosci posse statuerit, quam e testimonio alicuius Antistitis sacrotum in illa aede. Communem atque unum sere sontem Rabbi-nieae sapientiae esse Talmudem, omnes norunt. Idoneum vero monumentum ad fidem historicam luistana I. nihil aliud est, quam sare o opinionum et scitorum de rebus sacris, quorum auctores CXXX. numerantur; aum deinde innumeris commentis in vasto Gemarae eommentario. Ipsi Iudaei hano legem oracim dicunt, a viris diuinis ore ad posteros traditam: quae si vera vel maxime eius sit origo,
quod concedere nullo modo possumus; per istam
160쪽
tamen propagationem ore factam immixta est atque intexta tot sententiis absurdis et sabulis anilibus, nullum ut si veri κιτήριου, nisi in iis, quae cum
libris saeris accurate conueniant; quae sunt sane perpauca. II. Inter ipsas inagistrorum de rebus ritibusque sacris sententias magnus est dissensus; alter repugnat alteri, et in alia omnia discedit, tantaeque hic seruent lites et controuersae, quae nullo
modo in concordiam possint redigi. Quomodo igitur hoe opus pro fonte historiae sacrae probabili possit haberi, ad Calendas Graecas docebitur. III. Aecedit, quod non ipsi modo auctores Talmudicidissentiunt, sed etiam inter Iudaeos reliquos ad
hune usque diem vehementer ΠIagnoque animorum motu de eo concertatur: utrum sit Talinudi fides
habenda, necne 3 et adhuc sub iudice lis est. Ο tae hinc, quod notissimum est, sectae Rabbanitarum et Miraeorum, quorum illi Eabbatam, i. e. traditionem, amplecterentur, hi legi scriptae unice adhaerendum putarent ; in quo recte eos iudieare, non dubium esse euiquam potest: atqui etiam plus sapere reliquis Iudaeis Κarraeos semper
statuerunt, qui e nostris plus aliis saperent. IpseMA MUNI DE s, Rabbanitarum princeps, conquς ritur in Comment. ad Tract. Aboth. e. I. in eo ςQ