장음표시 사용
141쪽
tantam argumenti grauitatem sustineant: id unum ago, ut, si possim, studium doctiorum ad hane rem
Curatius excutiendam conuertam; qui si meliora et certiora tradiderint, omnes sacrarum literarum studiosas, meque ipsum, vehementer sibi obstrictos habebunt. In fide seriptorum historiea aestimanda duo inprimis spectanda esse, viri harum rerum intelligentissimi praeceperunt: primum, an fontisus idoneis et fatis certis auctoribus ν essent, vel, quod maximum es, i arum rerum, quas traderent, spectatores Uuissent, ut adeo verum necessario scirent, nee possent D rare: deinde, eone fuissent ingenis, eoque animo, ut euriose satis et diligenter verum tradere vellens, nullas. que eaussas fal , graves autem veri tradendi haberent.
quod quidem historiam rituum sacrorum attineat, nullo magis cadere, quam in recentiores Iudaeorum magistros, eoque nomine, nisi unicam, multo tamen maiorem in his rebus fidem mereri, intelligi sacile potest. Ambo scilicet cum stante etiam
nune templo viverent, ortique essent e sacerdotali similia, custus publici rationem necessario tenebant, nec poterant ignorare. Ios EPH v M. quidem, ut ita Iudaea
142쪽
. Iudaea natum et Hierosolymis degentem, nemini dubium fuit, cultus publici suisse perpetuum spe
ctatormn et interdum etiam administrum: at P Η Ι-LONEM fuerunt qui auctorem harum rerum minus idoneum haberent propterea, quod Alexandriae vivens, longeque adeo remotus a ministerio Leuitico, veram eius rationem non potuerit indagare. BoNF R E RIv s ad Leuit. XXI, M. p Η IL o M E M pronunUatrituum templi plane ignarum, quem sequitur c. s. scΗLIeu TE Rus de Panius Fat. P. I. p. . negans, fuisse αποπτην, atque adeo fido dignum testem ; vestias mittam. In quo quidem illi mire saliuntur, pindendamque leuitatem produnt. Nam, ut PHILO non fuerit testis earum rerum num
propterea nulla omnino fide dignus censendus sit, qui stante adhuc tetrapto vixerit, e sacerdotali genere ortus esset, et legis doctrinam studiose atque erudite tractasset y Enimuero, quomodo non αυτο πτης fuerit, cui per natales ipsos iungi sacris liceret, qui de religioso more Iudaeorum, etiam Alexandrino. rum, anno quoque semel saltem Hierosolymis ad sacra communia praesto fuit; cuius rei ipsum habemus disertum testem, ον inquit, εις το πατρωοv ἱερον ε μεioc τε κω Θυσων, in labro προνοίας, qui integer fere I 4 extat
143쪽
extat in edit. M A N G 2 I, T. II. p. GAE. Pauca quidem sunt pili Lo Nis commentaria de ritibus factis, quippe qui de iis non singulis ex instituto seribat, sed quaedam nantum, ut occasio se obtulerat, attingat: non 'illa tamen contemnenda interpreti S. S. cum multis locis magnam haem recte utenti possint praebere: quorum exempla aliquot insea ponemus. Sed noli Iudaicorum modo rituum peritum sitisse, sed quoque Pharisaeorum dise plina imbutum, vol ea satis doceant, quae de Melchisedem, de civitate Patriarcharum caelesti cedaeque ut a Paullo ad Hebraeos, a Philone disputata commemorauimus in Disp. de Roduione Paulli Ap. Iudaica, non Graeea. Amplius autem multo de his rebus disserentem habemus IOSEPH v Μ, quamuis nec ipse rituum sacrorum historiam in unum corpus congesserit, aut perpetuo ordine tradiderit, sed per integrum opus . Antiquitatum Iudaicarum, et per Libros de stello Iudaico, opportune sparserit, unde colligi a lectore in Basque classes digeri possint. Cum verra uterque non fas mota caerimonias eradant, quas ipsi in sacris obeundis sita aetate vid
rint, sed ex antiquioribust etiam permultas stant.
144쪽
tabemaeulo et templo Salomoneo selemnes: quam xitur, unde illarum historiam hauserint 3 De iosq-PΗo quidem, qui plurima eius generis habet, comsecta res est, cum diserte testetur ipse, se omnia hausisse ἐκ των EIχαλκων γραμμοτο , ἐκ τῶν βιβλαπ, Prooem. Ant. Dd. z. I. Iterum Comminmorat ἀρχαία βιβλια, B3ραων βίβλAs, quos solos se se tum M at, Ant. X, o. a. Sed noua hie quaessio exoritur: quinam snt hi saeri et fi brates siri γ illine soli, quos et nos habemus, libri
V. T. λοπιέ-σι et Canonici, an praeter hos et alii Θ Cui quaestioni optime, ut solet, magno cum doctrinae apparatu, satisfecit Auxinculus Optimus, S. U. E R N E s TI, in Exercitatione Fun na L de Amtibus Archaeolopas 3. XIV. ea. Permulta stilicet eum habeat ros EpΗvs et in rituum sacrorum historia, et in coteris, quorum nihil sit in nostiis libris Canmnieis: ea quin ex aliis depromserit monumentis tum notis, eommunemque fidem meritis, dubitari neu sequit. Θεοπνευ ς vero fuisse, etsi diuersos a C, nonicis, ut quibusdam placet, non credibile est
S. V. ERNEsTI ex eiusdem Dys ΕΡΗΙ testimonio,
ut diserte hos modo nostros Canonicos XXII. recte mos credi tradit, eintra A mnem I, Libri haud dubie tum extitere satis antiqui, quales simς,
145쪽
quos nos Apocryphos V. T. voeamus, quorum quidem, si non par diuinis, at magna satis vigeret apud omnes auctoritas, ita quidem, ut Ios EPHus in conscribenda gentis suae historia, praeter λα- et hos recte adhibendos, nec sine vitio negligendos, putaret.
βίλια cum Ios EPΗvs appellet monumenta, quibus usus sit: vel inde refellitur RAviraliorumque permultorum opinio, Ios EpuvM limguae Hebraicae plane rudem existi inantium; cuius
ignorantiae crimen cum multo magis P Hi Lo MI Iumaeandrino impingant: pauca hic contra vulgarem istum errorem videntur monenda. Et in I o s E p M oquidem tanto minus condonanda Criminatio eius.
modi viris doctis videtur, quo clarius per se patet, eum is hebraicis literis alienum esse nullo modo potuisse. Iudaeum enim in Palaestina natum, ef familia saeerdotali oriundum, ακρίετέρας αιρωεως Pliarisaicae discipulum, doctum adeo hominem, e Iudaica quoque formula, quis credat hebraica ignorasse Z cum eruditio Iudaica ex ipsius testimonio in
sacrarum literarum interpretatione et intelligentia versaretur: παρ' inquit, μοις σοφίαν μαροτοῖς τα νομυροι σαφως ἐπιταμένοις, την
146쪽
Zit. XX, r. a. In mitae autem suae narrarione n. a.
se dicit iam quatuordecennem ita prouectum suisse in saerarum studio literartura, ut a Pontificibus urbisque primoribus de recondito legum sensu consuleretur. Non minori igitur iniuria Ios EpΗvMαναλφαβητον in hebrateis dixeris, quam Paullo Apostolo, eiusdem disciplinae alumno, ignorantiam hebraismi obieceris. Sed alia in promtu sunt, quae errorem illiim arguant. Ipse Ios EpΗvs in Prooemio Libr. de Bello Iuri assirmat, hos libros a se primum hebrarie conscriptos fuisse: προὐθέμην εὐυ τὴ κατὰ τὴν
να; ubi barbaros intelligit Iudaeos, ανω L e. orientem incolentes, ut Paullus Rom. I, N. ελλησι Opponit. Quid desideretur amplius ad vindicandamos E p Η o hebraicae linguae cognitionem, equidem non video. Quod 'si quis plura in hanc rem argumenta requirit, adeat inprimis S. V. ERNEsTI Exercit. Flau. I. f. III. ea. ubi plus an restitauit opi' Dionem eorum, qui Ios EPHVM putant grae minterpretationem semper consuluisse, non hebrai
147쪽
eum archetypum, dei nonstrauitque exemplis mus. eis, iisque clarissimas, non posse Ios EF ΗvM grameam ver nem omnino secutum esse, cum plaribus in locis consentiat manifeste cum hebraicis exemplis contra graeca; in iis vero, ubi cum graeca faciat, vel id temere ei accidisse, vel a Christianis doctoribus hebraica ignorantibus ad graecam vetitonem. quam solam sequerentur, esse corremana atque imterpolatum; cuius corruptionis in Ios EpΗo nimis
ctus est desinisorem V. Illustr. r. D. M IONALLIaire Praef. ad Spirilegium Geο- gr. mcr. post Boebartum p. to. Turpis e fallan. arer, inquit, qui hebraiectae linguaν peritiam ab illo abia iudieant. Grammaticarum sexum imperitior, c reor quod misisem gr-m eis. mortuae finguae tamenta esset, verborum significa. times mala serra non
set, quom illi ipsi γῆ d. eo iudices sedere audent. Verum saepa alia in suis Iegebat Codicibus hebraneis, quam nos in nostris,
eris variarum lectionum ex eo excerptarum copiis conis
fleationes verbis beseaicis In triebaν, sericis nostris ignotos, vj. tamen rei quarum lineaearum orieram alium em malas. ADem. utrum ubi acridis, doctisi is viris, qui hebraica sua omnia in lixi eis commemtariisque habe ut, δε IN
148쪽
i l. 24t quod PHILONEM non minoris inscitias in hebraicis literis accusatum videmus, id eandem caus sam habet, quam in IOSEPH οἱ nempe, quoniam , saepe alias verborum etymologias sequitur, graimmaticamque non habet qualem nos desideramus in eo, qui hebraicarum literarum scientiam profiteri velit; graiecam denique Interpretum, etiam ubi ab hebraica veritate recedit, graece interpretatur, et ad allegorias uessit; quod quidem non inscitia hebraici sermonis, sed consulto secit, qui Iudaeis Graecis scriberet, inprimisque imbutis albqua doctrina graecarum literarum, quippe qui soli
Iudaedrum possent eius orationis elegantiam capere. Sed et ad pHi LONEM in uniuersum excusandum illa valebunt, quae bene monuit Iul. MIcHAEL Is l. c. hebraicam linguam illo tempore nondum fuisse more graeco ad grammaticas regulas accurate reuocatam, aut analogiam linguae per subtiles obseruationes indagatam; neque adeo e talibus peccatis
ri etiam plane mentiri, historiamque fine auctore confingere. In quo qui Idem Viro Eruditissimo aLDiuimur omnino, gaude musque velismonter fido de exponendis complosius alio Ioeo virtutis
genter IosaptivM illustratum et eontra iniuriam recei liorum optima d
sensum vidimus. Dipiti co by Cooste
149쪽
vniuersae linguae scientiam idoneam detrahi vel ros ΕΡΗo vel PHILONI posse ac debere. Qiiod si . ad eiusmodi seuerian normam de his voluerimus
iudicare: o RIGENEs quoque et HIERONYMVsliebraicarum literarum plane rudes eodem iure hahendi sint, qui et ipsi grammaticam αικριβειαν saepe negligunt, ineptas eiungunt etymologias, et grama, ubi captandis allegoriis inseruiunt, sequuntur potius quam hebraica. Quid Z nostrorum quam multi ea conditione hebraismi ignari dicendi essent, qui
προς Οικοδομὴν vernaculam potius versionem sequuntur , quam hebraicam veritatem; vel hebraica verba mire contorquent, ut sensum tandem eliciant eum, qui orationis ad populum argumento si acieommodatus. Ceterum, ut largiar, inter Iudaeos Alexandrinos permultos fuisse, qui auitam linguam vel pariun callerent, vel plane ignorarent: PHILO. NEM tamen inter eos nemo retulerit, qui, e sacu
dotali gente ortus, legis Iudaicae rerumque Iudai. earum studiosissimus esset; quod nemini ignorare licet, qui vel partein aliquam librorum P Η I L O N I Slegerit. Quae hactenus disputata a nobis sunt, eo per tineim, ut in PHILONE et Ios Eviso suisse demonstre
150쪽
stremus primam ac praecipuam virtutem, qua fides scriptorum recte aestimanda est, ut idoneam facultatem haberens rituum sanorum cognoscendorum, et necessario scirent, quae de iis traderent, e mceris omnia fontibus hebraicorum monumentorum, quosi os adeundi facultas esset, haurientes, et, quod maximums, ad Idem illis fatiendam, eultus publici αυτοπται. Sed nee alterum bonae fidei quod posuimus, in utrouis desideraueris: ut eo scilicet essent . eoque animo, ut, quiequid de cultus publici ratione recte cognossent, id bona side tradere is tot, nullasque Dy, veri contra diseni graues caussas haberent. Magnum sane utriusque rei praeiudicium vel ex eo ceperis, quod erant homines et Iudaica et vero Graeca etiam eruditione exculti, qui per consuetudinem cum optimis Graecorum scriptoribus non modo dicendi genus, sed ingenium quoque ita ad eorum smilitudinem consormassent, ut in re Bandis rebus exponendisque non possent non bene versari. Quid vero non expectandum ab iis, qui per omnia scripta vere castum atque religiosum an mum spirent: num illi, de rebus diuinis, cultuque veri Dei, scribentes incuriose et mala fide egisse cre