장음표시 사용
121쪽
attamen ex Graeta versone, non potuisse latere inumisius vocis absiolate postae -- At de hoc ipso quam ritur: nuui esset unquam in sacris libris absolute posita Z - D sngulis Is opsitarum priuιlegiis Avianuin nomen commode subaudiri, ut sit νομολσια Κυρίου, λεα Apostolam autem resemisse insa, vitandae Cperiti. tis caussa, et quia hilum addere supervacuum es t. Quid inde 3 non requirit
additamentum illud, sed δ εοι, si quidem alio sensu posita est. Ac si vel maxime sit AD Ossi, quo
tamen sensit accipienda sit, integra quaestio restat. Taedet reliqua non minus insulsa refutare, quae per se concidunt. AD 3. XVI. Quod vidimus hucuSque Cl. R A v I v M omnia tentando, ut caustam suam tueatur, verba librDruin sacroruin mirum in modum torquere, et ad quaevis οἰσυτατα Amrα confugere; id vero multo magis secit in altera dissei lationis parte, in qua PHILONIs et I Os EpRI auctoritate ad confimmandam sententiam nostram usi sumus. Hic enim ad tam inepta prolabitur, ut sane mirer, Uiro alias
doctissimo talia excidere potuiste. Eo scilicet a ripere hominem potest feruor disputandi, atquς
122쪽
ris opinionis semel adamatae propugnandi studium, ut amplessitur prius ineptissima, quam aduerserio
vel tantillum concedat. Vt vim argumenti, e silentio Plirio NIs et Ios EpHI petiti instingat D. R v Ius, repetit primum cantilenam Vulgarem, quae
fidem istorum hominium, ios EpRI in prunis. sugil lat. In anuiqua hunc, ait, suae gensis historia omi- Isse multa per incuriam, vel cor isse, MI intimo. 's, subinu eriam nugas egisse vilio gentis suae ac sic seculi. Extra hos ensis, in aeui sui hisoria, Aieme ius et ainoritatem in tuso es. Non hic repetam, quam lubrieum et iniquum sit, de fide 1 os Epiti, diligentissimi scriptoris, ita in uniuersum pronuntiare, cum in Disputatione adiecta sigillatim hoe argumentum tractauerim. Illud admonere iam attinet, Dustia mihi opponi, Ios Epitv M in antiqua historia interdum fissum esse, quod non negauerim: quaeritur enim, num in hae utique re, de qua agitur, falsiis vere sit, et esse potuerit 3Vana sunt semper in utramque partem eiusmodi decreta absoluta de fide scriptoruna, quae si valerent , facillima sane esset ex quacunque dissicultatoli istoriea se expediendi via. - Dixit aliquid fida dignus scriptor; ergo non potest non esse verum: aliud a scriptorp interdum falsis prolatum; ergo H a neque
123쪽
neque hoc non potest non esse salsum. - quis talia senat 3 Atqui haec ipsa est Cl. RAvIo arouis mentandi ratio, in qua quidem plures habet sui
similes, quos hic nominare nil attinet. Negat porro, PHILONEM et IOSEPH vra optimes scire potuit , virum vere suerit in arca nubes, nec ne Θ λι enim mino tempore distinctos esseat ea aetase, qua in templo Hubitaverit. Ita sita ipse vineta caedit. Rabbini enim, quorum tanta es apud eum auctoritas, multo maiori temporis interuallo ab ea aetate seiuneti ad testimonium in hae redicendum admitti multo minus possunt. Tandem grauem tranc dicam pHILONI IO si
piloque scribit: Deinde vero, quod eaput rei ηs, neuIer eorum tantum H hrnice callebat , ut iasis his0riorum fontes Usum IIIosen, ceterosque -ctores, quos in sacris habemus, afundi et eonfulendi plenalis esset pol sas: sed sapiebant solum e versionibus
Graecis, quales tum extabant. Repetit idem p. t . Falsissimum vero crimen, cuius doctum hominem pudeati Diximus do hoc quoque in Dissertatione adiecta. Et tamen, si e versionibus sapiebant, arripuille vulga-
124쪽
tam de nube, selitentiam tanto magis debea
Negare non potest C. R Av Ius, Iosephummibem super arca nuspiam attingere; quaerit igitur: simile culpa id fecerit, an aliena Neque aliam tandem probabilem rationem potest afferre, quam quod de sente alia loci Leu. XUI, 2. iam tum dileeptatum sit ipsos inter Iudaeos peritos: Mosesne de nube gloriosa scribat. R de nita ex stis stu/ quemadmodum inter recentiores Rabbanitas et Icarraitas ea de re fuerit disceptatio, de qua
supra ad III. dictum est. Non ergo mirum osse, si Ios Epuus in corruptam et minus tutam istius loci versonem inciderit. - Rursus ignorantia Io-sEp ui in Hebraicis praetenditur, quod merum est Commentum, quemadmodum et reliqua sine ulla
veri specie esseta refutatione non egent. Nisi hoe velimus monere: s iam tum inter ipsos Hebraeos in Palaestina dubitatio fuit, quod tamen doceri non potest; cur acetasatur ios Eplius inscitiae aut seaudis ex versone 3 et ille poterat sic statuere sine ulla
versione. En vero nouam et vere ridiculam meieensuram, quae non nisi ab eo proficisci possit, qui. H 3 vndi.
125쪽
Irgundique carpendi materiem anquirat. In eo me reprehendit grauiter, quod verba Io Sε PHL graece tantum, non addita versione latina, laudauerim, quam quidem ille subii eit, veri rectique conscientiam tendens; quasi ego,' nil praeter ipsiissima verba auctoris afferendo, mala fide egerim. Supra cum testimonia Rabbinica latine reddebam, me per has versiones sententiae meae insermire velle clamabat. Quomodo igitur, cum neutrum placeat, ipsi satis faciendum fuerit, plane non video. Quid Z ipse cum latina tant m ponit, e textu ipla iudicandi facultatem eripui se lectoribus, sua obtruia inte pretatione, si quis criminetur Z Meum hoc non
facio: ex ipsius quidem ratione valebit. Quid vero ad illa ios spui 3 Nihil omnino in iis ειυμ, dicit, quam disertam commemorationem nubis super orea ex Leu. m, a. Bellet quoniamenn ignorabat Iosephus, non poterat sane comme morare. Per totum templum in dedicatione diffusam esse nubem, dicit Ios EPHus, atque hoc ar-
Pimentum fuisse omnibus, Deum descendisse in illud templum, in eoque perpetuum domicilium posuisse. Ita ipse Moses et Scriptor Librorum Resum. Sed in sacrarium concessisse nubes, ibique sedem
126쪽
IIssedein sirisse, non dicitur. spondet V. C. Id vero tam uniuersali tonsessu a Iudacis credistim, ut munere quicqssim de eo superuatumn et Aspho et Phi. Ani visum fuerit. Ita rursus disputatio in orbeinducitur, idque pro certo ponitur, quod est in quaestione. In eo vero nouam inconstantiana prodit: qui antea inim dixi isset, Iosep ΗvM, nimis longo interuallo ab ista aetate remotum, non esse fide dignum eius rei testem, iam ponit, eo tempore opinionem istam de nube omnibus indubiam haesi . Quae sane nullo modo inter se con
Et pHILOMIs testimonia ita torquent D. AVIUM, Vt, quo se vertat, nesciat, et saepe discurrat in contraria. In causiis, quare siluerit PHILO nubem, modo ponit ignorantiam hebraismi, plane αναλφαβητον in hebraicis eum habens, p. mox Versiones ad Samaritanum codieem interpolatas et eorruptas, a quibus solis cum IosE-ν Ηο pependerit: suspicionem vero non leuem esse, locum classicum Leu. XVI, a. adulteram manum esse expertum, cum Iudaei nube ista tanquam Palladio ad Samnitanorum in idiam gloriarentur.
127쪽
At tum non ampli A erat Z quomodo gloriari podierant Z Sane hoc es , commonium nouiS Commentis confirmare. Nunc eo delabitur, ut dicat, pisILONEM elle secutum syllabum Mosis Exod. XXVI. XXVII. quo tabernaculum descripsit cum arca Ceterisque vasis saeris, a fierianeis artifice fabricandis.
In horum autem censum non venisse nubem.
Argute, sed non minus ineptet Plura enim, quam quae a Behalaete pollent efflagi, commemorat PHILO, diserte praesentiae Dei inter Cherubos mentione facta, ita tamen, ut in aspectabilem speriem cadere neget. Quid vero ad hoc Cl. R A v I v s 3 Hie enim nodus est. Vel sapientiorem sibi visum pHILD NEM Mole, dieit, qui Deut. IV, I s. in monte Horeb Dcum secum per ignem locutum assimnet; - quasi vero de illo hic esset quaestior nun Deus unquam symbolo externo praesentem declarasset; - vel veritum esse PHILONEM gentium et maxime Anyptiorum in se maioresque suos calumniam, de qua Iuvenalis: Nil praeter nubes et eoeli numen adorant pquasi non hic coeli nubes intelligi pateat; - ves denique imprudentia eadem, qua Io SE PII us, denunciationem Aaroni Leu. XVI. sactam neglexisse.
128쪽
Ilis tam vanis coniecturis ne sibi ipsi qui lem satis- Leit D. Rhuius: sub imagit ergo: quamquam γε dieendum, quod res es, neufer Deus Philonis huis rei sat opportunus fuit. Immo quam maxime opportunum esse illum e libro de Profugis, quis non videat 3 Hoc ipsum, quod mireris, paullo post confitetur U. C. superiora retractans: Edictιs, inquit, oritur, sI Α s EcvNDO LOc O PHILONIs D IscEDIMus, e libro de Profug.) nullum ex illo auctore asserre No rum, in quo nubis in adyto mentionem commode at opportune inuicere potuerit, δε-buerit. Ρost longam igitur disputationem, in qualiue et illuc vagatus, coniecturas et ἀντιKητω miscuit, inuitus tandem concedit, quod volo, nec negari ullo modo potest. Quorsum igitur tot verbal tot ambagesi AD XX. Dissicultatibus vltimo loco ex rei natura motis nil denuo opponit Cl. R Aulus, ad ea, quadad 3. X. de quibusdam ex illis disputata sent, nos amandans. Sed plura sane his superstini, ab ad-ue sario resutanda, quod optarem sectum eodem. H g ordine
129쪽
ordine, eadem breuitate, qua ego usus sum. cui vero secus visum fuerit V. D. lectores iudicent, quibus integrum in tota hac caussa iudicium relinquatur.